I call myself a body architect. I trained in classical ballet and have a background in architecture and fashion. As a body architect, I fascinate with the human body and explore how I can transform it.
Én test-építésznek hívom magam. Klasszikus balettet tanultam, majd építészetet és ruhatervezést. Mint test-építész, lenyűgöz az emberi test és azt vizsgálom, hogy hogyan alakíthatom át.
I worked at Philips Electronics in the far-future design research lab, looking 20 years into the future. I explored the human skin, and how technology can transform the body. I worked on concepts like an electronic tattoo, which is augmented by touch, or dresses that blushed and shivered with light. I started my own experiments. These were the low-tech approaches to the high-tech conversations I was having. These are Q-tips stuck to my roommate with wig glue.
Dolgoztam a Philips Electronics-nál, a távoli jövő design laborban, ahol a 20 évvel előre pillantottunk a jövőbe. Tanulmányoztam az emberi bőrt, és hogy a technológia hogyan alakíthatja át a testet. Olyan ötleteken dolgoztam, mint az elektronikus tetoválás, amit életre kelt az érintés, vagy ruhákon, amik elpirultak vagy fényben tündököltek. Elkezdtem a saját kísérleteimet. Ezek kezdetleges technológiájú megközelítései voltak a high-tech beszélgetéseimnek abban az időben. Ezek fültisztító pálcikák, amiket a szobatársamra ragasztottam paróka ragasztóval.
(Laughter)
(Nevetés)
I started a collaboration with a friend of mine, Bart Hess -- he doesn't normally look like this -- and we used ourselves as models. We transformed our apartments into our laboratories, and worked in a very spontaneous and immediate way. We were creating visual imagery provoking human evolution.
Kollaborációba kezdtem egy barátommal, Bart Hessel -- nem néz ki mindig így -- és magunkat használtuk modellként. A lakásainkból laboratóriumokat csináltunk, és nagyon közvetlen és spontán módon dolgoztunk. Olyan vizuális képeket hoztunk létre, amelyek provokálják az evolúciót.
Whilst I was at Philips, we discussed this idea of a maybe technology, something that wasn't either switched on or off, but in between. A maybe that could take the form of a gas or a liquid. And I became obsessed with this idea of blurring the perimeter of the body, so you couldn't see where the skin ended and the near environment started. I set up my studio in the red-light district and obsessively wrapped myself in plumbing tubing, and found a way to redefine the skin and create this dynamic textile. I was introduced to Robyn, the Swedish pop star, and she was also exploring how technology coexists with raw human emotion. And she talked about how technology with these new feathers, this new face paint, this punk, the way that we identify with the world, and we made this music video.
Míg a Philipsnél voltam, beszéltünk a "talán" technológiáról, valami, ami nincs be- vagy kikapcsolva, hanem a kettő között van. Egy "talán", ami lehet gáz vagy folyadék. És megszállottja lettem annak, hogy elmossam a test határvonalait, hogy ne lehessen megállapítani, hol ér véget a bőr és hol kezdődik a környezet. Egy piroslámpás negyedben nyitottam stúdiót, és megszállottan csavartam magamra műanyag csöveket, és új módját találtam a bőr meghatározásának, és létrehoztam ezt a dinamikus textíliát. Bemutattak Robynnak, a svéd pop sztárnak, és éppen ő is azzal foglalkozott, hogy hogyan fér meg a technológia a nyers emberi érzelmekkel. És arról beszélt, hogy a technológia az új tollak, az új arcfestés, a punk, ahogy azonosulunk a világgal, és elkészítettük ezt a videót.
I'm fascinated with the idea of what happens when you merge biology with technology, and I remember reading about this idea of being able to reprogram biology, in the future, away from disease and aging. And I thought about this concept of, imagine if we could reprogram our own body odor, modify and biologically enhance it, and how would that change the way that we communicate with each other? Or the way that we attract sexual partners? And would we revert back to being more like animals, more primal modes of communication? I worked with a synthetic biologist, and I created a swallowable perfume, which is a cosmetic pill that you eat and the fragrance comes out through the skin's surface when you perspire. It completely blows apart the way that perfume is, and provides a whole new format. It's perfume coming from the inside out. It redefines the role of skin, and our bodies become an atomizer.
Nagyon érdekel a gondolat, hogy mi történik amikor egybeolvad a biológia és a technológia, és eszembe jutott, hogy olvastam egy ötletről, hogy újraprogramozható lesz a biológia a jövőben, kiiktatva a betegséget és az öregedést. És elgondolkoztam ezen, hogy mi lenne, he újraprogramozhatnánk a testszagunkat, ha megváltoztathatnánk és biológiailag javíthatnánk rajta, és ez hogyan változtatná meg azt, ahogy kommunikálunk egymással? Vagy ahogyan szexuális partnereket vonzunk? És hogy visszafejlődnénk-e állatiasabbá, primitívebbé abban, ahogy kommunikálunk? Együtt dolgoztam egy szintetikus biológussal, és létrehoztam egy lenyelhető parfümöt, egy megehető kozmetikai tabletta, és az illat a bőrőn keresztül szabadul fel az izzadtsággal. Teljesen újraértelmezi, hogy mi a parfüm, egy teljesen új megjelenési formát ad. Ez egy parfüm, ami belülről jön. Újraértelmezi a bőr szerepét, a testünk lesz a porlasztó.
I've learned that there's no boundaries, and if I look at the evolution of my work i can see threads and connections that make sense. But when I look towards the future, the next project is completely unknown and wide open. I feel like I have all these ideas existing embedded inside of me, and it's these conversations and these experiences that connect these ideas, and they kind of instinctively come out.
Megtanultam, hogy nincsenek határok, és ha végigkövetem a munkám fejlödését, látok fonalakat és összefüggéseket, amelyeknek van értelme. De ha a jövőbe tekintek, a következő projekt teljesen nyitott és ismeretlen. Úgy érzem, hogy ezek az ötletek beágyazva léteznek bennem, és ezek a gondolatok és ezek az élmények kötik össze ezeket az ötleteket, és szinte ösztönösen jönnek elő.
As a body architect, I've created this limitless and boundless platform for me to discover whatever I want. And I feel like I've just got started.
Mint test-építész, létrehoztam ezt a határtalan és végtelen színpadot, hogy felfedezhessek amit csak akarok. És úgy érzem, hogy még épp csak elkezdtem.
So here's to another day at the office.
Szóval hurrá, még egy nap az irodában!
(Laughter) (Applause)
(Nevetés) (Taps)
Thank you!
Köszönöm!
Thank you!
Köszönöm!