Αποκαλώ τον εαυτό μου αρχιτέκτονα του σώματος. Σπούδασα κλασικό μπαλέτο και έχω γνώσεις αρχιτεκτονικής και μόδας. Σαν αρχιτέκτονας σώματος, με συναρπάζει το ανθρώπινο σώμα και εξερευνώ πως μπορώ να το μετατρέψω. Εργάστηκα στην εταιρία Philips στο εργαστήριο έρευνας μελλοντικών σχεδιασμών, κοιτώντας το μέλλον σε 20 χρόνια. Έκανα έρευνες για το ανθρώπινο δέρμα και πώς η τεχνολογία μπορεί να μετατρέψει το σώμα. Εργάστηκα σε ιδέες όπως το ηλεκτρονικό τατουάζ, το οποίο μεγαλώνει με το άγγιγμα, ή φορέματα που κοκκινίζουν και τρέμουν με το φως. Ξεκίνησα τους δικούς μου πειραματισμούς. Αυτές ήταν προσεγγίσεις χαμηλού τεχνολογικού επιπέδου σε σχέση με τις υψηλού τεχνολογικού επιπέδου συζητήσεις που είχα. Εδώ βλέπετε τον συγκατοικό μου με μπατονέτες κολλημένες, χρησιμοποιώντας κόλλα για περούκες. (Γέλια) Ξεκίνησα μια συνεργασία με το φίλο μου τον Μπαρτ Χες-- δεν είναι έτσι, συνήθως -- και χρησιμοποιήσαμε τους εαυτούς μας ως μοντέλα. Μετατρέψαμε τα διαμερίσματά μας σε εργαστήρια και δουλέψαμε με αυθόρμητο και άμεσο τρόπο. Δημιουργούσαμε εικονικούς συμβολισμούς προκαλώντας την ανθρώπινη εξέλιξη. Όταν ήμουν στη Philips, συζητήσαμε την ιδέα της πιθανούς τεχνολογίας, κάτι που δεν άναβε ή έσβηνε μόνο, αλλά βρισκόταν κάπου ανάμεσα. Και ίσως αυτό να μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός αερίου ή ενός υγρού. Και απέκτησα εμμονή με την ιδέα μιας ομιχλώδους περιμέτρου του σώματος, έτσι ώστε να μην μπορείς να δεις που ξεκινά το δέρμα και που τελειώνει το περιβάλλον. Έφτιαξα το δικό μου στούντιο στην περιοχή με το κόκκινο φως και μανιωδώς τύλιξα τον εαυτό μου με σωλήνα υδραυλικών εγκαταστάσεων και βρήκα έναν τρόπο να καθορίσω εκ' νέου το δέρμα και να δημιουργήσω ένα δυναμικό ύφασμα. Με σύστησαν με την Ρόμπιν, τη Σουηδέζα pop star η οποία επίσης ερευνούσε πώς η τεχνολόγια συνυπάρχει με τα ακατέργαστα ανθρώπινα συναισθήματα. Και μίλησε για το πώς η τεχνολογία με αυτά τα νέα φτερά, με τη νέα ζωγραφική προσώπου, με το πανκ, τον τρόπο με τον οποίο ταυτιζόμαστε με τον κόσμο και φτιάξαμε αυτό το μουσικό βίντεο. Με συναρπάζει η ιδέα, του τι συμβαίνει όταν αναμειγνύεις τη βιολογία με την τεχνολογία και θυμάμαι που διάβαζα για αυτή την ιδέα, του να μπορείς να επαναπρογραμματίσεις τη βιολογία, στο μέλλον, μακριά από ασθένειες και γήρανση. Και συνέλαβα αυτό το σχέδιο, φανταστείτε εαν μπορούσαμε να επαναπρογραμματίσουμε τη σωματική μας οσμή, να την αλλάξουμε και βιολογικά να τη βελτιώσουμε και πόσο αυτό θα άλλαζε τον τρόπο που επικοινωνούμε μεταξύ μας; Ή τον τρόπο με τον οποίο έλκουμε ερωτικούς συντρόφους; Και θα γυρίζαμε πίσω για να γίνουμε πιο πολύ σαν ζώα σε αρχέγονες μορφές επικοινωνίας; Συνεργάστηκα με μια συνθετική βιολόγο και δημιούργησα ένα εύπεπτο άρωμα, ένα χάπι-καλλυντικό που καταπίνεται και το άρωμα απελευθερώνεται από το δέρμα με την εφίδρωση. Πραγματικά δεν έχει καμία σχέση με την κλασική έννοια του αρώματος και προσφέρει μια εντελώς νέα φόρμουλα. Είναι το άρωμα που ξεκινάει από μέσα προς τα έξω. Επανακαθορίζει το ρόλο του δέρματος και τα σώματά μας γίνονται ψεκαστήρες. Γνωρίζω ότι δεν υπάρχουν όρια και όταν κοιτάζω την εξέλιξη της δουλειάς μου, μπορώ να δω όλες τις διασυνδέσεις που βγάζουν νόημα. Αλλά όταν ατενίζω το μέλλον, το επόμενο σχέδιό μου είναι τελείως άγνωστο και ανοικτό. Αισθάνομαι οτι όλες αυτές οι ιδέες υπάρχουν μέσα μου, ενσωματωμένες και είναι αυτές οι συζητήσεις κι αυτές οι εμπειρίες που συνδέουν αυτές τις ιδέες και κατά έναν τρόπο βγαίνουν έξω ενστικτωδώς. Σαν αρχιτέκτονας σώματος, έχω δημιουργήσει αυτή την απεριόριστη και απέραντη πλατφόρμα για να ανακαλύπτω ό,τι θέλω. Νιώθω σαν μόλις να έχω ξεκινήσει.. Ζήτω λοιπόν μια ακόμη μέρα στο γραφείο. (Γέλια) (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ! Σας ευχαριστώ!
I call myself a body architect. I trained in classical ballet and have a background in architecture and fashion. As a body architect, I fascinate with the human body and explore how I can transform it. I worked at Philips Electronics in the far-future design research lab, looking 20 years into the future. I explored the human skin, and how technology can transform the body. I worked on concepts like an electronic tattoo, which is augmented by touch, or dresses that blushed and shivered with light. I started my own experiments. These were the low-tech approaches to the high-tech conversations I was having. These are Q-tips stuck to my roommate with wig glue. (Laughter) I started a collaboration with a friend of mine, Bart Hess -- he doesn't normally look like this -- and we used ourselves as models. We transformed our apartments into our laboratories, and worked in a very spontaneous and immediate way. We were creating visual imagery provoking human evolution. Whilst I was at Philips, we discussed this idea of a maybe technology, something that wasn't either switched on or off, but in between. A maybe that could take the form of a gas or a liquid. And I became obsessed with this idea of blurring the perimeter of the body, so you couldn't see where the skin ended and the near environment started. I set up my studio in the red-light district and obsessively wrapped myself in plumbing tubing, and found a way to redefine the skin and create this dynamic textile. I was introduced to Robyn, the Swedish pop star, and she was also exploring how technology coexists with raw human emotion. And she talked about how technology with these new feathers, this new face paint, this punk, the way that we identify with the world, and we made this music video. I'm fascinated with the idea of what happens when you merge biology with technology, and I remember reading about this idea of being able to reprogram biology, in the future, away from disease and aging. And I thought about this concept of, imagine if we could reprogram our own body odor, modify and biologically enhance it, and how would that change the way that we communicate with each other? Or the way that we attract sexual partners? And would we revert back to being more like animals, more primal modes of communication? I worked with a synthetic biologist, and I created a swallowable perfume, which is a cosmetic pill that you eat and the fragrance comes out through the skin's surface when you perspire. It completely blows apart the way that perfume is, and provides a whole new format. It's perfume coming from the inside out. It redefines the role of skin, and our bodies become an atomizer. I've learned that there's no boundaries, and if I look at the evolution of my work i can see threads and connections that make sense. But when I look towards the future, the next project is completely unknown and wide open. I feel like I have all these ideas existing embedded inside of me, and it's these conversations and these experiences that connect these ideas, and they kind of instinctively come out. As a body architect, I've created this limitless and boundless platform for me to discover whatever I want. And I feel like I've just got started. So here's to another day at the office. (Laughter) (Applause) Thank you! Thank you!