The fragrance that you will smell, you will never be able to smell this way again. It’s a fragrance called Beyond Paradise, which you can find in any store in the nation. Except here it’s been split up in parts by Estée Lauder and by the perfumer who did it, Calice Becker, and I'm most grateful to them for this. And it’s been split up in successive bits and a chord.
Aroma pe care o simţiţi, nu o veţi mai putea mirosi astfel niciodata. Este un parfum numit "Dincolo de paradis" (Beyond Paradise), pe care îl puteţi găsi în orice magazin din ţară. Numai că aici este împărţit în fragmente de Estee Lauder şi de parfumierul care l-a creat, Calice Becker, şi le sunt foarte recunoscător pentru asta. Şi a fost împărţit în fragmente succesive şi un acord.
So what you’re smelling now is the top note. And then will come what they call the heart, the lush heart note. I will show it to you. The Eden top note is named after the Eden Project in the U.K.
Aşadar ceea ce mirosiţi acum este nota de vârf. Şi apoi vinee ceea ce ei numesc miezul, miezul extravagant. Vă voi arăta. Nota de vârf Eden (Rai) şi-a luat numele după proiectul Eden din Marea Britanie.
The lush heart note, Melaleuca bark note -- which does not contain any Melaleuca bark, because it’s totally forbidden.
Nota centrală luxuriantă, notă de scoarţă de Melaleuca - care nu conţine de loc scoarţă de Melaleuca, fiindcă e total interzis.
And after that, the complete fragrance. Now what you are smelling is a combination of -- I asked how many molecules there were in there, and nobody would tell me. So I put it through a G.C., a Gas Chromatograph that I have in my office, and it’s about 400. So what you’re smelling is several hundred molecules floating through the air, hitting your nose.
Şi apoi, parfumul complet. Ceea ce simţiţi acum e o combinaţie de - am întrebat câte molecule conţine şi nimeni nu mi-a spus. Aşa că am trecut parfumul printr-un GC, un cromatograf pentru gaze pe care-l am în birou şi conţine în jur de 400. Aşa că ceea ce mirosiţi sunt câteva sute de molecule ce plutesc prin aer şi vă izbesc nasul.
And do not get the impression that this is very subjective. You are all smelling pretty much the same thing, OK? Smell has this reputation of being somewhat different for each person. It’s not really true. And perfumery shows you that can’t be true, because if it were like that it wouldn’t be an art, OK?
Şi să nu aveţi impresia că e un lucru foarte subiectiv. Mirosiţi cu toţii cam acelaşi lucru, OK? Mirosul are reputaţia de a fi oarecum diferit pentru fiecare persoană. Asta nu e adevărat în întregime. Şi o parfumerie vă dovedeşte că nu poate fi adevărat, pentru că altfel nu ar mai fi o artă, ok?
Now, while the smell wafts over you, let me tell you the history of an idea. Everything that you’re smelling in here is made up of atoms that come from what I call the Upper East Side of the periodic table -- a nice, safe neighborhood. (Laughter) You really don’t want to leave it if you want to have a career in perfumery. Some people have tried in the 1920s to add things from the bad parts, and it didn’t really work.
Acum, că mirosul adie peste voi, daţi-mi voie să vă spun istoria unei idei. Tot ce mirosiţi aici este făcut din atomi ce provin din ceea ce eu numesc partea estică de sus (cartier in Manhattan - joc de cuvinte) din tabelul periodic al elementelor - un cartier frumos şi sigur. (Râsete) Nu vrei să-l părăseşti dacă vrei să ai o carieră în parfumerie. Unii oameni au încercat în anii 1920 să adauge lucruri din părţile mai rele şi nu prea a funcţionat.
These are the five atoms from which just about everything that you’re going to smell in real life, from coffee to fragrance, are made of. The top note that you smelled at the very beginning, the cut-grass green, what we call in perfumery -- they’re weird terms -- and this would be called a green note, because it smells of something green, like cut grass.
Aceştia sunt cei 5 atomi din care este alcătuit aproape tot ce veţi mirosi în viaţa de zi cu zi, de la cafea la parfum. Nota de vârf pe care aţi simţit-o chiar la început, mirosul de iarbă cosită, ceea ce numim în parfumerie - sunt termeni ciudaţi - numim asta o notă verde, pentru că miroase a ceva verde, ca iarba cosită.
This is cis-3-hexene-1-ol. And I had to learn chemistry on the fly in the last three years. A very expensive high school chemistry education. This has six carbon atoms, so "hexa," hexene-1-ol. It has one double bond, it has an alcohol on the end, so it’s "ol," and that’s why they call it cis-3-hexene-1-ol. Once you figure this out, you can really impress people at parties.
Acesta este Cis 3 hexanol. Şi a trebuit să învăţ chimie pe măsură ce aveam nevoie, în ultimii 3 ani. O foarte scumpă educație în chimie de nivel de liceu. Acesta are şase atomi de carbon, aşa că este "hexa": hexanol. Are o legătură dublă, are un alcool la capăt, aşa că este "ol", şi de-asta se numeşte Cis 3 Hexanol. Odată ce descifrezi asta, poţi impresiona cu adevărat oamenii la petreceri.
This smells of cut grass. Now, this is the skeleton of the molecule. If you dress it up with atoms, hydrogen atoms -- that’s what it looks like when you have it on your computer -- but actually it’s sort of more like this, in the sense that the atoms have a certain sphere that you cannot penetrate. They repel.
Asta miroase a iarbă cosită. Aşadar acesta este scheletul moleculei. Dacă îl împodobeşti cu atomi, atomi de hidrogen, aşa arată când îl vezi în computer, dar de fapt e mai mult aşa, în sensul că atomii au o anume sferă pe care nu o poţi penetra - ei resping.
OK, now. Why does this thing smell of cut grass, OK? Why doesn’t it smell of potatoes or violets? Well, there are really two theories. But the first theory is: it must be the shape. And that’s a perfectly reasonable theory in the sense that almost everything else in biology works by shape. Enzymes that chew things up, antibodies, it’s all, you know, the fit between a protein and whatever it is grabbing, in this case a smell. And I will try and explain to you what’s wrong with this notion.
Ok. De ce miroase chestia asta a iarbă cosită? De ce nu miroase a cartofi, sau a violete? Ei bine, există două teorii. Prima teorie este: trebuie că e din cauza formei. Şi asta e o teorie perfectă în sensul că aproape toate celelalte lucruri în biologie funcţionează după formă. Enzimele care mestecă lucrurile, anticorpii, toate, ştiţi, potrivirea dintre o proteină şi ceea ce o apucă, în cazul de faţă un miros. Şi voi încerca să vă explic ce e în neregulă cu noţiunea asta.
And the other theory is that we smell molecular vibrations. Now, this is a totally insane idea. And when I first came across it in the early '90s, I thought my predecessor, Malcolm Dyson and Bob Wright, had really taken leave of their senses, and I’ll explain to you why this was the case. However, I came to realize gradually that they may be right -- and I have to convince all my colleagues that this is so, but I’m working on it.
Iar cealaltă teorie este că noi mirosim vibraţia moleculară. Asta este o idee complet nebună. Şi când am dat prima dată peste ea la începutul anilor 90, am crezut că predecesorii mei, Malcom Dyson şi Bob Wright deveniseră iraţionali, şi am să vă explic de ce s-a întâmplat asta. Oricum, până la urmă am realizat treptat că ar putea avea dreptate -- şi trebuie să-mi conving toţi colegii că aşa este, dar încă mai lucrez la asta.
Here’s how shape works in normal receptors. You have a molecule coming in, it gets into the protein, which is schematic here, and it causes this thing to switch, to turn, to move in some way by binding in certain parts. And the attraction, the forces, between the molecule and the protein cause the motion. This is a shape-based idea.
Iată cum funcţionează forma cu receptorii normali. O moleculă intră, ajunge în proteină, care e schematizată aici, şi provoacă răsucirea, întoarcerea, mişcarea acestui lucru prin legarea unor anumite părţi. Iar atracţia, forţele, dintre moleculă şi proteină provoacă mişcarea. Asta este ideea bazată pe formă.
Now, what’s wrong with shape is summarized in this slide. The way --I expect everybody to memorize these compounds. This is one page of work from a chemist’s workbook, OK? Working for a fragrance company. He’s making 45 molecules, and he’s looking for a sandalwood, something that smells of sandalwood. Because there’s a lot of money in sandalwoods. And of these 45 molecules, only 4629 actually smells of sandalwood. And he puts an exclamation mark, OK? This is an awful lot of work. This actually is roughly, in man-years of work, 200,000 dollars roughly, if you keep them on the low salaries with no benefits. So this is a profoundly inefficient process. And my definition of a theory is, it’s not just something that you teach people; it’s labor saving. A theory is something that enables you to do less work. I love the idea of doing less work. So let me explain to you why -- a very simple fact that tells you why this shape theory really does not work very well.
Acum, ce e greșit cu forma e rezumat în imaginea aceasta. Modul în care - mă aştept ca toţi să memoraţi aceşti compuşi. E o pagină din caietul unui chimist, bine? Lucrând pentru o companie de parfumuri. El face 45 de molecule şi caută lemn de santal, ceva ce miroase a santal. Pentru că santalul e foarte bănos. Şi din aceste 45 de molecule, numai 4629 miros de fapt a lemn de santal. Şi pune un semn de exclamaţie, ok? E foarte mult de muncă. Asta înseamnă în mare, în ani de muncă pe om, circa 200.000 de dolari, dacă plăteşti angajaţii cu salarii mici şi fără beneficii. Aşa că e un proces profund ineficient. Şi definiţia mea pentru o teorie este, nu e numai ceva ce îi înveţi pe oameni; este eficientă. O teorie e ceva ce îţi permite să munceşti mai puţin Îmi place ideea de a munci mai puţin. Aşa că daţi-mi voie să vă explic de ce - un fapt foarte simplu care vă spune de ce teoria formei nu funcţionează de fapt foarte bine.
This is cis-3-hexene-1-ol. It smells of cut grass. This is cis-3-hexene-1-thiol, and this smells of rotten eggs, OK? Now, you will have noticed that vodka never smells of rotten eggs. If it does, you put the glass down, you go to a different bar. This is -- in other words, we never get the O-H -- we never mistake it for an S-H, OK? Like, at no concentration, even pure, you know, if you smelt pure ethanol, it doesn’t smell of rotten eggs. Conversely, there is no concentration at which the sulfur compound will smell like vodka. It’s very hard to explain this by molecular recognition. Now, I showed this to a physicist friend of mine who has a profound distaste for biology, and he says, "That’s easy! The things are a different color!" (Laughter)
Acesta este Cis 3 Hexanol. Miroase a iarbă cosită. Acesta este Cis 3 Hexanetiol şi miroase a ouă stricate, ok? Acum, probabil că aţi remarcat că vodka nu miroase niciodată a ouă stricate. Dacă miroase, puneţi paharul jos şi mergeţi în alt bar. Asta este - cu alte cuvinte, niciodată O-H -- nu îl confundăm niciodată cu S-H, ok? Pentru că, în nici o concentraţie, chiar şi pur, dacă aţi mirosit etanol pur, nu miroase a ouă stricate. Reciproc, nu există nici o concentraţie în care compu de sulf să miroasă a vodkă. E foarte greu să explici asta prin recunoaşterea moleculelor. I-am arătat unui prieten fizician căruia îi displace profund biologia, şi el a spus "E simplu! Sunt de culori diferite!" (Râsete)
We have to go a little beyond that. Now let me explain why vibrational theory has some sort of interest in it. These molecules, as you saw in the beginning, the building blocks had springs connecting them to each other. In fact, molecules are able to vibrate at a set of frequencies which are very specific for each molecule and for the bonds connecting them.
Trebuie să mergem puţin dincolo de asta. Acum să vă explic de ce teoria vibraţiilor este interesantă. Aceste molecule, cum aţi văzut la început, componentele aveau arcuri ce le legau unele de altele. De fapt, moleculele pot să vibreze la un set de frecvenţe care sunt specifice fiecărei molecule şi legăturilor dintre ele.
So this is the sound of the O-H stretch, translated into the audible range. S-H, quite a different frequency. Now, this is kind of interesting, because it tells you that you should be looking for a particular fact, which is this: nothing in the world smells like rotten eggs except S-H, OK?
Acesta este deci sunetul legăturii O-H, translatată în zona audibilă. S-H - o frecvenţă foarte diferită. Asta e interesant, pentru că ne spune că ar trebui să căutăm un element particular, care este următorul: nimic pe lume nu miroase a ouă stricate cu excepţia S-H, ok?
Now, Fact B: nothing in the world has that frequency except S-H. If you look on this, imagine a piano keyboard. The S-H stretch is in the middle of a part of the keyboard that has been, so to speak, damaged, and there are no neighboring notes, nothing is close to it. You have a unique smell, a unique vibration.
Acum, elementul B: nimic pe lume nu are frecvenţa aceasta cu excepţia S-H. Dacă urmăriţi asta, imaginaţi-vă claviatura unui pian. Legătua S-H este în partea de mijloc a claviaturii ce a fost, să zicem, stricată şi nu mai există alte note în preajmă, nimic asemănător. Avem un miros unic, o vibraţie unică.
So I went searching when I started in this game to convince myself that there was any degree of plausibility to this whole crazy story. I went searching for a type of molecule, any molecule, that would have that vibration and that -- the obvious prediction was that it should absolutely smell of sulfur. If it didn’t, the whole idea was toast, and I might as well move on to other things.
Aşa că am căutat cand am început acest joc să mă conving că este un grad de plauzibilitate în toată această poveste nebună. Am căutat un tip de moleculă, orice moleculă, care să aibă aceeaşi vibraţie şi care - predicţia evidentă era că va mirosi sigur a sulf. Dacă nu mirosea, toată ideea era compromisă şi puteam foarte bine să mă ocup de alte lucruri.
Now, after searching high and low for several months, I discovered that there was a type of molecule called a Borane which has exactly the same vibration. Now the good news is, Boranes you can get hold of. The bad news is they’re rocket fuels. Most of them explode spontaneously in contact with air, and when you call up the companies, they only give you minimum ten tons, OK? (Laughter) So this was not what they call a laboratory-scale experiment, and they wouldn’t have liked it at my college.
Acum după ce am căutat încoace şi încolo câteva luni, am descoperit că există un tip de moleculă numit boran care are exact aceeaşi vibraţie. Acum vestea bună, poţi obţine borani.. Vestea proastă este că sunt combustibili de rachete. Majoritatea explodează spontan în contact cu aerul, şi când suni la furnizori, îţi pot da minim 10 tone, ok? (Râsete) Aşa că nu ar fi fost ceea ce se numeşte un experiment la scară de laborator, şi nu le-ar fi plăcut la colegiul meu.
However, I managed to get a hold of a Borane eventually, and here is the beast. And it really does have the same -- if you calculate, if you measure the vibrational frequencies, they are the same as S-H.
Oricum, am reuşit să obţin boran până la urmă, şi iată aici e bestia. Şi are aceeaşi - dacă calculezi, dacă măsori frecvenţele vibraţiilor sunt aceleaşi ca la S-H.
Now, does it smell of sulfur? Well, if you go back in the literature, there’s a man who knew more about Boranes than anyone alive then or since, Alfred Stock, he synthesized all of them. And in an enormous 40-page paper in German he says, at one point -- my wife is German and she translated it for me -- and at one point he says, "ganz widerlich Geruch," an "absolutely repulsive smell," which is good. Reminiscent of hydrogen sulfide. So this fact that Boranes smell of sulfur had been known since 1910, and utterly forgotten until 1997, 1998.
Acum, miroase a sulf? Ei bine, dacă te iei după literatură, există un om care ştia mai mult despre borani decât oricine altcineva care a trăit în vremea lui sau de atunci încoace, Alfred Stock, el le-a sintetizat pe toate. Şi într-o lucrare enormă de 40 de pagini în germană el spune, la un moment dat - soţia mea este nemţoaică şi ea mi-a tradus-o - spune la un moment dat "ganz widerlich Geruch", un "miros absolut respingător", ceea ce e bine. Evocă hidrogenul sulfurat. Aşa că faptul că boranii miros a sulf era cunoscut încă de la 1910 şi complet uitat până în 1997, 1998.
Now, the slight fly in the ointment is this: that if we smell molecular vibrations, we must have a spectroscope in our nose. Now, this is a spectroscope, OK, on my laboratory bench. And it’s fair to say that if you look up somebody’s nose, you’re unlikely to see anything resembling this. And this is the main objection to the theory.
Acum un mic inconvenient este acela că dacă mirosim vibraţii moleculare, trebuie că avem un spectroscop în nas. Acum, ăsta e un spectroscop, ok, pe masa mea din laborator. Şi e corect să spunem că dacă privim în nasul cuiva e improbabil să vezi ceva similar. Şi asta este principala obiecţie faţă de teorie.
OK, great, we smell vibrations. How? All right? Now when people ask this kind of question, they neglect something, which is that physicists are really clever, unlike biologists. (Laughter) This is a joke. I’m a biologist, OK? So it’s a joke against myself.
ok, excelent, mirosim vibraţii. Cum? Bine? Când oamenii întreabă astfel de lucruri neglijează ceva, faptul că fizicienii sunt foarte deştepţi, nu ca biologii. (Râsete) Asta e o gluma. Eu sunt biolog, ok? Deci e o glumă împotriva mea.
Bob Jacklovich and John Lamb at Ford Motor Company, in the days when Ford Motor was spending vast amounts of money on fundamental research, discovered a way to build a spectroscope that was intrinsically nano-scale. In other words, no mirrors, no lasers, no prisms, no nonsense, just a tiny device, and he built this device. And this device uses electron tunneling. Now, I could do the dance of electron tunneling, but I’ve done a video instead, which is much more interesting. Here’s how it works.
Bob Jacklovich şi John Lamb de la compania Ford Motor, pe vremea când Ford cheltuia mari sume de bani pe cercetare fundamentală, au descoperit o modalitate de a construi un spectroscop ce era intrinsec la scară nano. Cu alte cuvinte, fără oglinzi, fără laser, fără prisme, fără prostii, doar un aparat mic, şi el a construit aparatul ăsta. Iar acest aparat utilizează transferul de electroni. Acum aş putea să interpretez dansul transferului de electroni, însă am făcut un film în loc, care e mult mai interesant. Iată cum funcţionează.
Electrons are fuzzy creatures, and they can jump across gaps, but only at equal energy. If the energy differs, they can’t jump. Unlike us, they won’t fall off the cliff. OK. Now. If something absorbs the energy, the electron can travel. So here you have a system, you have something -- and there’s plenty of that stuff in biology -- some substance giving an electron, and the electron tries to jump, and only when a molecule comes along that has the right vibration does the reaction happen, OK? This is the basis for the device that these two guys at Ford built.
Electronii sunt creaturi pufoase şi pot sări peste goluri, dar numai la energie egală. Dacă energia diferă, nu pot sări. Spre deosebire de noi, ei nu vor cădea de pe marginea prăpastiei. Ok. Aşadar. Dacă ceva absoarbe energia, electronul poate călători. Aşa că aici avem un sistem, avem ceva - şi sunt multe lucruri de felul ăsta în biologie - o substanţă dă un electron şi electronul încearcă să sară, şi numai când apare o moleculă care are vibraţia potrivită are loc reacţia, ok? Ăsta este fundamentul aparatului pe care l-au construit cei doi tipi de la Ford.
And every single part of this mechanism is actually plausible in biology. In other words, I’ve taken off-the-shelf components, and I’ve made a spectroscope. What’s nice about this idea, if you have a philosophical bent of mind, is that then it tells you that the nose, the ear and the eye are all vibrational senses. Of course, it doesn’t matter, because it could also be that they’re not. But it has a certain -- (Laughter) -- it has a certain ring to it which is attractive to people who read too much 19th-century German literature.
Şi fiecare parte a acestui mecanism este de fapt plauzibilă în biologie. Cu alte cuvinte, am cumpărat componente standard şi am făcut un spectroscop. Ce e drăguţ la ideea asta, dacă ai tendinţa de a filozofa, este că îţi spune că nasul, urechea şi ochiul sunt toate simţuri vibraţionale. Bineînţeles, nu are importanţă, fiindcă la fel de bine ar putea să nu fie. Dar are o anume - (Râsete) - are o anume sonoritate care e atractivă oamenilor care citesc prea multă literatură germană din secolul XIX.
And then a magnificent thing happened: I left academia and joined the real world of business, and a company was created around my ideas to make new molecules using my method, along the lines of, let’s put someone else’s money where your mouth is. And one of the first things that happened was we started going around to fragrance companies asking for what they needed, because, of course, if you could calculate smell, you don’t need chemists. You need a computer, a Mac will do it, if you know how to program the thing right, OK? So you can try a thousand molecules, you can try ten thousand molecules in a weekend, and then you only tell the chemists to make the right one. And so that’s a direct path to making new odorants.
Şi apoi s-a întâmplat un lucru magnific: am părăsit lumea academică şi m-am alăturat lumii reale a afacerilor, și o companie a fost creată în jurul ideilor mele pentru a face molecule utilizând metoda mea, pe ideea hai să cheltuim banii altcuiva pe ce gândeşti tu. Şi unul dintre primele lucruri care s-au întâmplat a fost că am început să vizităm companiile de parfumuri întrebându-i ce au nevoie, fiindcă, bineînţeles, dacă poţi calcula mirosul nu ai nevoie de chimişti. Ai nevoie de un computer, un Mac e ok, dacă ştii să programezi chestia cum trebuie, ok? Deci poţi încerca o mie de molecule, poţi încerca zece mii de molecule într-un weekend, şi apoi doar le spui chimiştilor să o facă pe cea potrivită. Şi astfel aceasta este o nouă cale de a face noi substanţe aromate.
And one of the first things that happened was we went to see some perfumers in France -- and here’s where I do my Charles Fleischer impression -- and one of them says, "You cannot make a coumarin." He says to me, "I bet you cannot make a coumarin."
Şi unul dintre primele lucruri care s-au întâmplat a fost acela că am fost să vedem nişte parfumieri în Franţa - şi aici voi introduce imitația lui Charles Fleischer - şi unul dintre ei spune "Nu poţi face cumarină," îmi zice. "Pun pariu că nu poţi face cumarină."
Now, coumarin is a very common thing, a material, in fragrance which is derived from a bean that comes from South America. And it is the classic synthetic aroma chemical, OK? It’s the molecule that has made men’s fragrances smell the way they do since 1881, to be exact.
Acum, cumarina este un lucru foarte comun, un material, în parfumerie, ce e derivat dintr-o fasole ce vine din America de Sud. Şi e substanţa chimică clasică de sinteză, ok? Este molecula care a făcut parfumurile bărbăteşti să miroasă aşa cum miros din 1881, ca să fiu exact.
And the problem is it’s a carcinogen. So nobody likes particularly to -- you know, aftershave with carcinogens. (Laughter) There are some reckless people, but it’s not worth it, OK?
Şi problema este că e cancerigenă. Deci nimănui nu-i place - ştiţi - aftershave-ul cu substanţe cancerigene. (Râsete) Există nişte oameni nesăbuiţi, dar nu merită, ok?
So they asked us to make a new coumarin. And so we started doing calculations. And the first thing you do is you calculate the vibrational spectrum of coumarin, and you smooth it out, so that you have a nice picture of what the sort of chord, so to speak, of coumarin is. And then you start cranking the computer to find other molecules, related or unrelated, that have the same vibrations.
Deci mi-au cerut să fac o nouă cumarină. Şi aşa am început să calculăm. Ş primul lucru pe care îl faci este să calculezi spectrul de vibraţie al cumarinei, şi îl rotunjeşti, până când ai o imagine drăguţă a notei, să zicem aşa, proprie cumarinei. Şi apoi începi să dai la manivelă prin calculator pentru a găsi alte molecule asemănătoare sau nu, care au aceleaşi vibraţii.
And we actually, in this case, I’m sorry to say, it happened -- it was serendipitous. Because I got a phone call from our chief chemist and he said, look, I’ve just found this such a beautiful reaction, that even if this compound doesn’t smell of coumarin, I want to do it, it’s just such a nifty, one step -- I mean, chemists have weird minds -- one step, 90 percent yield, you know, and you get this lovely crystalline compound. Let us try it.
Şi chiar, în acest caz, îmi pare rău să o spun, s-a întâmplat - a fost o întâmplare fericită. Pentru că am primit un telefon de la chimistul nostru şef şi el a spus, uite, tocmai am descoperit o reacţie atât de frumoasă, încât deşi această substanţă nu miroase a cumarină, eu vreau să o fac, e aşa de grozavă, un singur pas - vreau să spun, chimiştii au minţi ciudate - un singur pas, randament de 90% şi, ştii, obţii acest minunat compus cristalin. Hai să încercăm.
And I said, first of all, let me do the calculation on that compound, bottom right, which is related to coumarin, but has an extra pentagon inserted into the molecule. Calculate the vibrations, the purple spectrum is that new fellow, the white one is the old one. And the prediction is it should smell of coumarin. They made it ... and it smelled exactly like coumarin. And this is our new baby, called tonkene. You see, when you’re a scientist, you’re always selling ideas. And people are very resistant to ideas, and rightly so. Why should new ideas be accepted? But when you put a little 10-gram vial on the table in front of perfumers and it smells like coumarin, and it isn’t coumarin, and you’ve found it in three weeks, this focuses everybody’s mind wonderfully. (Laughter) (Applause)
Şi am zis, mai întâi, lasă-mă să fac calculele pentru acel compus, chiar acum, care e asemănător cu cumarina, dar are un pentagon în plus în moleculă. Calculăm vibraţiile, spectrul purpuriu e compusul cel nou, cel alb e compusul vechi. Iar predicţia, ar trebui să miroasă a cumarină. Au sintetizat-o... şi mirosea exact a cumarină. Şi ăsta e noul nostru copil, se numeşte tonkene. Vedeţi, când eşti om de ştiinţă, vinzi mereu idei. Şi oamenii sunt foarte rezistenţi faţă de idei şi pe bună dreptate: De ce ar fi acceptate ideile noi? Dar atunci când pui o mică fiolă de 10 grame pe masă în faţa parfumierilor şi miroase a cumarină şi nu este cumarină, şi ai gasit-o în trei săptămâni, asta concentrează de minune minţile tuturor. (Râsete) (Aplauze)
And people often ask me, is your theory accepted? And I said, well, by whom? I mean most, you know -- there’s three attitudes: You’re right, and I don’t know why, which is the most rational one at this point. You’re right, and I don’t care how you do it, in a sense; you bring me the molecules, you know. And: You’re completely wrong, and I’m sure you’re completely wrong.
Şi deseori oamenii mă întreabă, e acceptată teoria ta? Şi eu zic, ei bine, de cine? Vreau să spun, ştiţi, sunt următoarele atitudini: Ai dreptate şi nu ştiu de ce, care e cea mai raţională la acest punct. Ai dreptate şi nu-mi pasă cum faci, într-un sens; mie să-mi aduci moleculele, ştiţi. Şi: Te înşeli complet, sunt sigur că te înşeli complet.
OK? Now, we’re dealing with people who only want results, and this is the commercial world. And they tell us that even if we do it by astrology, they’re happy. But we’re not actually doing it by astrology. But for the last three years, I’ve had what I consider to be the best job in the entire universe, which is to put my hobby -- which is, you know, fragrance and all the magnificent things -- plus a little bit of biophysics, a small amount of self-taught chemistry at the service of something that actually works.
Ok? Deci, avem de-a face cu oameni care sunt interesaţi doar de rezultate, şi asta-i lumea comercială. Şi ei ne spun că chiar dacă facem asta folosind astrologia, ei sunt fericiţi. Dar nu facem de fapt asta prin astrologie. Dar în ultimii trei ani am avut ceea ce consider a fi cea mai bună slujbă din întregul univers, adică să-mi folosesc hobby-ul - care sunt, ştiţi, parfumurile şi toate lucrurile magnifice - plus puţină biofizică, puțină chimie pe care am învățat-o singur puse în serviciul a ceva ce funcţionează cu adevărat.
Thank you very much. (Applause)
Mulţumesc foarte mult. (Aplauze)