The fragrance that you will smell, you will never be able to smell this way again. It’s a fragrance called Beyond Paradise, which you can find in any store in the nation. Except here it’s been split up in parts by Estée Lauder and by the perfumer who did it, Calice Becker, and I'm most grateful to them for this. And it’s been split up in successive bits and a chord.
Lõhna, mide te kohe tunnete, ei tunneta teie nina enam kunagi samamoodi. See on parfüüm nimega Beyond Paradise, mida võib leida igast poest üle riigi. Siin on see aga Estée Lauder'i poolt jagatud osadeks ja parfümeer, kes seda tegi, on Calice Becker, ning ma olen neile väga tänulik. See on jaotatud üksteisele järgnevateks osadeks ja lõhnaakordiks.
So what you’re smelling now is the top note. And then will come what they call the heart, the lush heart note. I will show it to you. The Eden top note is named after the Eden Project in the U.K.
Seega praegu tunnete lõhna ülemist nooti. Järgnevalt tuleb nõndanimetatud süda, mahlakas "südamenoot". Ma näitan teile seda. Edeni ülemine noot on nimetatud Edeni Projekti järgi UK-s.
The lush heart note, Melaleuca bark note -- which does not contain any Melaleuca bark, because it’s totally forbidden.
Mahlakas "südamenoot", Melaleuca koore noot, mis ei sisalda üldse Melaleuca koort, kuna see täiesti keelatud.
And after that, the complete fragrance. Now what you are smelling is a combination of -- I asked how many molecules there were in there, and nobody would tell me. So I put it through a G.C., a Gas Chromatograph that I have in my office, and it’s about 400. So what you’re smelling is several hundred molecules floating through the air, hitting your nose.
Peale seda tunnete kogu parfüümi. See, mida nüüd tunnete on kombinatsioon... Ma küsisin, kui palju molekule selles on ning keegi ei vastanud mulle. Seega, ma lasin selle läbi oma GC ehk gaas-kromatograafi, mis on mu töö juures, ja neid on umbes 400. Seega see, mida te tunnete, on mõnisada molekuli, mis hõljuvad läbi õhu teie ninna.
And do not get the impression that this is very subjective. You are all smelling pretty much the same thing, OK? Smell has this reputation of being somewhat different for each person. It’s not really true. And perfumery shows you that can’t be true, because if it were like that it wouldn’t be an art, OK?
Ärge arvake, et see on väga subjektiivne. Te haistate praktiliselt sama asja. On tekkinud arusaam, et lõhn on igaühe jaoks erinev. Tegelikult pole see tõsi. Parfümeeria näitab, et see ei saa olla nii, kuna vastasel juhul poleks see ju kunst.
Now, while the smell wafts over you, let me tell you the history of an idea. Everything that you’re smelling in here is made up of atoms that come from what I call the Upper East Side of the periodic table -- a nice, safe neighborhood. (Laughter) You really don’t want to leave it if you want to have a career in perfumery. Some people have tried in the 1920s to add things from the bad parts, and it didn’t really work.
Senikaua, kuni lõhn heljub üle teie, räägin ma teile ühe idee ajaloost. Kõik, mida te siin haistate on tehtud aatomitest, mis tulevad, nii nagu mina seda nimetan perioodilisuse tabeli "Upper East Side"- kena ja turvaline naabruskond. (Naer) Kui sa tahad teha karjääri parfümeerias, siis sa tõesti ei taha sealt lahkuda. Mõned inimesed proovisid 1920-ndatel lisada elemente tabeli halbadest osadest ning see tõesti ei toiminud.
These are the five atoms from which just about everything that you’re going to smell in real life, from coffee to fragrance, are made of. The top note that you smelled at the very beginning, the cut-grass green, what we call in perfumery -- they’re weird terms -- and this would be called a green note, because it smells of something green, like cut grass.
Need on viis aatomit, millest praktiliselt kõik, mida te elus haistate - kohvist parfüümini - on tehtud. Ülemine noot, mida te kõige alguses tundsite, mida me parfümeerias kutsume "värske muru roheliseks" - need on veidrad mõisted - ning seda nimetatakse roheliseks noodiks, sest see lõhnab millegi rohelise, nagu muru, järele.
This is cis-3-hexene-1-ol. And I had to learn chemistry on the fly in the last three years. A very expensive high school chemistry education. This has six carbon atoms, so "hexa," hexene-1-ol. It has one double bond, it has an alcohol on the end, so it’s "ol," and that’s why they call it cis-3-hexene-1-ol. Once you figure this out, you can really impress people at parties.
See on cis-3-hekseen-1-ool. Ma pidin õppima lennult keemiat viimase kolme aasta jooksul. Väga kallis gümnaasiumi keemiaharidus. Sellel on kuus süsiniku aatomit, seega "heksa", hekseen-1-ool. Sellel on üks kaksikside ning alkohol lõpus, seega, see on -ool ning seetõttu nimetatakse seda cis-3-hekseen-1-ooliks. Kui sa lõpuks sellest aru saad, siis saad pidudel inimestele muljet avaldada.
This smells of cut grass. Now, this is the skeleton of the molecule. If you dress it up with atoms, hydrogen atoms -- that’s what it looks like when you have it on your computer -- but actually it’s sort of more like this, in the sense that the atoms have a certain sphere that you cannot penetrate. They repel.
See lõhnab nagu muru. Nüüd, see on molekuli skelett. Kui sa katad selle aatomitega, vesiniku aatomitega, siis selline näeb see välja arvutis, kuid tegelikult näeb see välja rohkem nagu selline, arvestades sellega, et aatomitel on kindel sfäär, mida ei saa läbistada - nad tõukuvad.
OK, now. Why does this thing smell of cut grass, OK? Why doesn’t it smell of potatoes or violets? Well, there are really two theories. But the first theory is: it must be the shape. And that’s a perfectly reasonable theory in the sense that almost everything else in biology works by shape. Enzymes that chew things up, antibodies, it’s all, you know, the fit between a protein and whatever it is grabbing, in this case a smell. And I will try and explain to you what’s wrong with this notion.
Olgu, nüüd. Miks see asi lõhnab nagu muru? Miks see ei lõhna nagu kartulid või kannikesed? Selle seletamiseks on tegelikult kaks teooriat. Esimene teooria on, et asi peab olema kujus. See on täiuslik teooria, kui arvestada, et praktiliselt kõik ülejäänud bioloogias töötab kuju alusel. Ensüümid, mis lõhustavad asju, antikehad, asi seisneb ühilduvuses valgu ja selle vahel, mida ta haarab, praegusel juhul lõhnaga. Mina üritan teile selgitada, mis on valesti selle arusaamaga.
And the other theory is that we smell molecular vibrations. Now, this is a totally insane idea. And when I first came across it in the early '90s, I thought my predecessor, Malcolm Dyson and Bob Wright, had really taken leave of their senses, and I’ll explain to you why this was the case. However, I came to realize gradually that they may be right -- and I have to convince all my colleagues that this is so, but I’m working on it.
Teine teooria on, et me haistame molekulide võnkumisi. Nüüd see on täiesti pöörane idee. Kui mina sellega esimest korda varajastel 90-ndatel kokku puutusin, arvasin, et mu eelkäija Malcolm Dyson ja Bob Wright on aru kaotanud, ja ma selgitan teile, miks see oli nii. Siiski jõudsin ma lõpuks järeldusele, et neil võib isegi õigus olla ja ma pean oma kolleege selles veenma, et see nii on - ma töötan selle kallal.
Here’s how shape works in normal receptors. You have a molecule coming in, it gets into the protein, which is schematic here, and it causes this thing to switch, to turn, to move in some way by binding in certain parts. And the attraction, the forces, between the molecule and the protein cause the motion. This is a shape-based idea.
Siin on näha, kuidas kuju töötab tavalistes retseptorites. Molekul tuleb sisse, see jõuab valku, mis on siin skemaatiline, see põhjustab retseptori muutumise, pöördumise, liikumise mingis suunas seostudes kindlate osadega. Külgetõmme, jõud, mis on molekuli ja valgu vahel põhjustab liikumise. See on kujupõhine idee.
Now, what’s wrong with shape is summarized in this slide. The way --I expect everybody to memorize these compounds. This is one page of work from a chemist’s workbook, OK? Working for a fragrance company. He’s making 45 molecules, and he’s looking for a sandalwood, something that smells of sandalwood. Because there’s a lot of money in sandalwoods. And of these 45 molecules, only 4629 actually smells of sandalwood. And he puts an exclamation mark, OK? This is an awful lot of work. This actually is roughly, in man-years of work, 200,000 dollars roughly, if you keep them on the low salaries with no benefits. So this is a profoundly inefficient process. And my definition of a theory is, it’s not just something that you teach people; it’s labor saving. A theory is something that enables you to do less work. I love the idea of doing less work. So let me explain to you why -- a very simple fact that tells you why this shape theory really does not work very well.
Nüüd, mis on valesti kujuga, on kokku võetud sellel slaidil. See viis... ma eeldan, et kõik jätavad need koostisosad meelde. See on üks lehekülg keemiku töölehest. Töötamas parfümeeriatööstuses. Ta teeb 45 molekuli ning ta otsib sandlipuud, midagi, mis lõhnaks nagu sandlipuu. Kuna sandlipuudes on palju raha. Ning nendest 45 molekulist, ainult molekul numbriga 4629 lõhnab nagu sandlipuu. Ja ta paneb hüüumärgi. See on tohutult suur töö. Laias laastus on see, inimese töö-aastates, umbes 200 000 dollarit, kui sa hoiad neid madalal palgal ning ilma hüvitisteta. Seega see on tohutult ebaefektiivne protsess. Ja minu definitsioon teooriast on, et see pole ainult õpetamiseks, vaid see aitab kokku hoida tööjõudu. Teooria on miski, mis aitab sul teha vähem tööd. Ma armastan mõtet vähesemast tööst. Laske ma seletan teile miks.. lihtne fakt, mis ütleb teile, miks see kuju teooria tegelikult väga hästi ei tööta.
This is cis-3-hexene-1-ol. It smells of cut grass. This is cis-3-hexene-1-thiol, and this smells of rotten eggs, OK? Now, you will have noticed that vodka never smells of rotten eggs. If it does, you put the glass down, you go to a different bar. This is -- in other words, we never get the O-H -- we never mistake it for an S-H, OK? Like, at no concentration, even pure, you know, if you smelt pure ethanol, it doesn’t smell of rotten eggs. Conversely, there is no concentration at which the sulfur compound will smell like vodka. It’s very hard to explain this by molecular recognition. Now, I showed this to a physicist friend of mine who has a profound distaste for biology, and he says, "That’s easy! The things are a different color!" (Laughter)
See on cis-3-hekseen-1-ool. See lõhnab nagu muru. See on cis-3-hekseen-1-tiool ja see lõhnab nagu mädamuna. Te olete kindlasti märganud, et viin ei lõhna kunagi nagu mädamuna. Kui see nii oleks, siis te paneksite klaasi maha ja läheksite teise baari. See on... teisisõnu, kui meil on O-H, siis me ei aja seda kunagi segamini S-H-ga. Mitte ühelgi kontsentratsioonil, isegi mitte puhtal, teate küll, kui te olete tundnud puhta etanooli lõhna, siis see ei lõhna nagu mädamuna. Ning vastupidi, ühelgi kontsentratsioonil ei lõhna väävliühend nagu viin. Seda on väga raske selgitada molekulide äratundmise abil. Nii, ma näitasin seda oma füüsikust sõbrale, kellel on väljakujunenud vastumeelsus bioloogia suhtes ning ta ütles "See on lihtne! Need asjad on erinevat värvi!" (Naer)
We have to go a little beyond that. Now let me explain why vibrational theory has some sort of interest in it. These molecules, as you saw in the beginning, the building blocks had springs connecting them to each other. In fact, molecules are able to vibrate at a set of frequencies which are very specific for each molecule and for the bonds connecting them.
Me peame sellesse rohkem süvenema. Laske ma selgitan, miks võnketeooria pakub huvi. Molekulidel, nagu te alguses nägite, on "ehitusblokkide" vahel vedrud, mis neid ühendavad. Molekulid võnguvad kindlatel sagedustel, mis on väga spetsiifilised iga molekuli ja neid ühendavate sidemete puhul.
So this is the sound of the O-H stretch, translated into the audible range. S-H, quite a different frequency. Now, this is kind of interesting, because it tells you that you should be looking for a particular fact, which is this: nothing in the world smells like rotten eggs except S-H, OK?
See on heli, mida teeb O-H side, mis on muudetud meile kuuldavaks. S-H... üsna erinev sagedus. See on huvitav, sest see ütleb sulle, et sa peaksid keskenduma faktile, et mitte miski maailma ei lõhna nagu mädamuna, peale S-H.
Now, Fact B: nothing in the world has that frequency except S-H. If you look on this, imagine a piano keyboard. The S-H stretch is in the middle of a part of the keyboard that has been, so to speak, damaged, and there are no neighboring notes, nothing is close to it. You have a unique smell, a unique vibration.
Fakt B: mitte millelgi pole samasugust sagedust nagu S-H-l. Kui sa vaatad seda, kujutle klaveri klahvistikku. S-H side on klahvistiku keskmises osas, mis on niiöelda kahjustatud ja seal pole ühtegi naabernooti, miski pole sellele lähedane. Sul on unikaalne lõhn, unikaalne võnkumine.
So I went searching when I started in this game to convince myself that there was any degree of plausibility to this whole crazy story. I went searching for a type of molecule, any molecule, that would have that vibration and that -- the obvious prediction was that it should absolutely smell of sulfur. If it didn’t, the whole idea was toast, and I might as well move on to other things.
Seda mängu alustades, hakkasin ma uurima kas loos, mis on hullumeelne, on vähegi usaldusväärsust. Ma hakkasin otsima sellist tüüpi molekuli, ükskõik millist molekuli, millel oleks samasugune võnkumine ja ilmselge ennustusena oleks samasuguse lõhnaga nagu väävel. Kui ei lõhnaks, siis oleks kogu idee mõttetu ja samahästi võiks teiste asjade kallale asuda.
Now, after searching high and low for several months, I discovered that there was a type of molecule called a Borane which has exactly the same vibration. Now the good news is, Boranes you can get hold of. The bad news is they’re rocket fuels. Most of them explode spontaneously in contact with air, and when you call up the companies, they only give you minimum ten tons, OK? (Laughter) So this was not what they call a laboratory-scale experiment, and they wouldn’t have liked it at my college.
Peale mitmekuist otsingut avastasin, et on olemas molekul nimega boraan, millel on täpselt sama võnkumine. Hea uudis on, et boraanid on kättesaadavad. Halb uudis on, et nad on raketikütused. Enamus neist plahvatavad spontaanselt kokkupuutel õhuga ja kui sa helistad ettevõtetele, siis nad müüvad minimaalselt kümme tonni. (Naer) Seega see ei olnud laboris läbiviidav eksperiment ja minu kolledžile ei oleks see meeldinud.
However, I managed to get a hold of a Borane eventually, and here is the beast. And it really does have the same -- if you calculate, if you measure the vibrational frequencies, they are the same as S-H.
Lõpuks suutsin ma siiski boraani hankida ja siin see elukas on. Sellel on tõesti sama... kui arvutad, kui sa mõõdad võnkesagedusi, siis need on tõesti S-H-ga samad.
Now, does it smell of sulfur? Well, if you go back in the literature, there’s a man who knew more about Boranes than anyone alive then or since, Alfred Stock, he synthesized all of them. And in an enormous 40-page paper in German he says, at one point -- my wife is German and she translated it for me -- and at one point he says, "ganz widerlich Geruch," an "absolutely repulsive smell," which is good. Reminiscent of hydrogen sulfide. So this fact that Boranes smell of sulfur had been known since 1910, and utterly forgotten until 1997, 1998.
Nüüd, kas see lõhnab samamoodi nagu väävel? Kui otsida kirjandusest, siis oli mees, kes teadis boraanidest rohkem, kui ükski teine, kes on kunagi elanud või elab, Alfred Stock, ta sünteesis kõik boraanid. Ja tohutus 40-lehelises saksakeelses töös, toob ta ühes kohas välja... mu naine on sakslane ja ta tõlkis selle minu jaoks... ja ühes kohas ta kirjutab "ganz widerlich Geruch," "täiesti eemaletõukav lõhn," mis on hea. Meenutab vesiniksulfiidi. Seega fakt, et boraanid lõhnavad nagu väävel, oli teada juba 1910. aastal ja täiesti unustatud aastani 1997, 1998.
Now, the slight fly in the ointment is this: that if we smell molecular vibrations, we must have a spectroscope in our nose. Now, this is a spectroscope, OK, on my laboratory bench. And it’s fair to say that if you look up somebody’s nose, you’re unlikely to see anything resembling this. And this is the main objection to the theory.
Tilk tõrva meepotis on, et kui me haistame molekulide võnkumisi, siis järelikult peab meil olema spektroskoop ninas. Nüüd see on spektroskoop, minu labori töölaual. Ning võib julgelt väita, et kui sa vaatad kellegi ninna, siis on ebatõenäoline, et sa leiad midagi sarnast. See on põhiline vastuväide sellele teooriale.
OK, great, we smell vibrations. How? All right? Now when people ask this kind of question, they neglect something, which is that physicists are really clever, unlike biologists. (Laughter) This is a joke. I’m a biologist, OK? So it’s a joke against myself.
Hea küll, me haistame võnkumisi. Kuidas? Kui inimesed küsivad selliseid küsimusi, siis nad eiravad, et füüsikud on väga kavalad, erinevalt bioloogidest. (Naer) See on nali. Ma olen bioloog. Seega see on nali minu enda suunas.
Bob Jacklovich and John Lamb at Ford Motor Company, in the days when Ford Motor was spending vast amounts of money on fundamental research, discovered a way to build a spectroscope that was intrinsically nano-scale. In other words, no mirrors, no lasers, no prisms, no nonsense, just a tiny device, and he built this device. And this device uses electron tunneling. Now, I could do the dance of electron tunneling, but I’ve done a video instead, which is much more interesting. Here’s how it works.
Bob Jacklovich ja John Lamb Ford Motor Company-st aegadel, mil Ford kulutas suurel hulgal raha alusuuringutele, leidsid viisi kuidas ehitada spektroskoopi, mis on nanotasandiline. Teisisõnu, ei mingeid peegleid, lasereid, prismasid, ei mingit mõttetust, ainult väike seadeldis ja ta ehitas selle. Ja see seadeldis kasutab elektronide tunneldamist. Ma võiksin teile esitada elektronide tunneldamise tantsu, kuid mul on selle asemel video, mis on palju huvitavam. See töötab järgmiselt.
Electrons are fuzzy creatures, and they can jump across gaps, but only at equal energy. If the energy differs, they can’t jump. Unlike us, they won’t fall off the cliff. OK. Now. If something absorbs the energy, the electron can travel. So here you have a system, you have something -- and there’s plenty of that stuff in biology -- some substance giving an electron, and the electron tries to jump, and only when a molecule comes along that has the right vibration does the reaction happen, OK? This is the basis for the device that these two guys at Ford built.
Elektronid on hägused tegelased ja nad suudavad hüpata üle lõhede, kuid ainult võrdse energiatasemega. Kui energiatase on teine, siis nad ei suuda hüpata. Erinevalt meist, nad ei kuku servalt alla. Kui miski neelab energiat, suudab elektron edasi liikuda. Siin on süsteem, sul on midagi... bioloogias on palju selliseid asju... mingi aine annab elektroni ja elektron proovib hüpata ja ainult siis, kui tuleb molekul, millel on õige võnkumine toimub reaktsioon. See on Fordi meeste ehitatud seadeldise põhimõte.
And every single part of this mechanism is actually plausible in biology. In other words, I’ve taken off-the-shelf components, and I’ve made a spectroscope. What’s nice about this idea, if you have a philosophical bent of mind, is that then it tells you that the nose, the ear and the eye are all vibrational senses. Of course, it doesn’t matter, because it could also be that they’re not. But it has a certain -- (Laughter) -- it has a certain ring to it which is attractive to people who read too much 19th-century German literature.
Iga üksik osa sellest mehhanismist on tegelikult bioloogias usutav. Teiste sõnadega, olen ma võtnud riiulilt koostisosad ja teinud spektroskoobi. Mis on ilus selle idee juures, kui sul on filosoofilist laadi mõtlemist, on see, et nina, kõrv ja silm on kõik võnkelised meeled. Muidugi see ei loe, sest võib juhtuda, et nad ei ole. Kuid sellel on teatud... (Naer) ... sellel on teatud ahvatlev kõla inimeste jaoks, kes loevad liiga palju Saksamaa 19. sajandi kirjandust.
And then a magnificent thing happened: I left academia and joined the real world of business, and a company was created around my ideas to make new molecules using my method, along the lines of, let’s put someone else’s money where your mouth is. And one of the first things that happened was we started going around to fragrance companies asking for what they needed, because, of course, if you could calculate smell, you don’t need chemists. You need a computer, a Mac will do it, if you know how to program the thing right, OK? So you can try a thousand molecules, you can try ten thousand molecules in a weekend, and then you only tell the chemists to make the right one. And so that’s a direct path to making new odorants.
Ja siis juhtus midagi ilmelist: ma lahkusin akadeemiast ja liitusin ärimaailmaga ja minu ideede ümber loodi firma, et teha uusi molekule kasutades minu meetodit, järgides eeskuju: paneme kellegi teise raha sinna, kus on meie endi suu. Üks esimesi asju, mis juhtus, oli, et käisime parfüümiettevõtetes, küsides, mida neil vaja on, kuna otse loomulikult kui on võimalik välja arvutada lõhna, siis pole keemikut vaja. Sa vajad arvutit, Macist piisab, kui sa tead, kuidas seda õigesti programmeerida. Sa saad läbi proovida tuhat molekuli, sa saad läbi proovida kümme tuhat molekuli nädalavahetusega ja siis sa ainult ütled keemikule, et ta teeks just selle õige molekuli. See on otsetee uute lõhnade tegemiseks.
And one of the first things that happened was we went to see some perfumers in France -- and here’s where I do my Charles Fleischer impression -- and one of them says, "You cannot make a coumarin." He says to me, "I bet you cannot make a coumarin."
Üks esimesi asju, mis juhtus, oli me läksime Prantsusmale parfümeeride juurde... siinkohal ma teen järgi Charles Fleischer'it üks neist ütles: "Sa ei saa teha kumariini," ta ütles mulle: "Vean kihla, et sa ei suuda teha kumariini."
Now, coumarin is a very common thing, a material, in fragrance which is derived from a bean that comes from South America. And it is the classic synthetic aroma chemical, OK? It’s the molecule that has made men’s fragrances smell the way they do since 1881, to be exact.
Kumariin on väga tavaline asi, aine lõhnades, mida saadakse ubadest, mis tulevad Lõuna-Ameerikast. See on klassikaline sünteetilise lõhna kemikaal. See on molekul, mis on pannud meeste parfüüme lõhnama nii, nagu nad lõhnavad aastast 1881, kui täpne olla.
And the problem is it’s a carcinogen. So nobody likes particularly to -- you know, aftershave with carcinogens. (Laughter) There are some reckless people, but it’s not worth it, OK?
Probleem on, et see on kantserogeen. Kellelegi ei meeldi eriti... teate küll, habemevesi kartsinogeenidega. (Naer) On olemas mõned hoolimatud inimesed, kuid see pole seda väärt.
So they asked us to make a new coumarin. And so we started doing calculations. And the first thing you do is you calculate the vibrational spectrum of coumarin, and you smooth it out, so that you have a nice picture of what the sort of chord, so to speak, of coumarin is. And then you start cranking the computer to find other molecules, related or unrelated, that have the same vibrations.
Seega nad palusid meil teha uut kumariini. Nii me hakkasimegi tegema arvutusi. Esimese asjana tuleb arvutada võnkespekter, mis kumariinil on ja seda silendada, nii, et sul on ilus pilt sellest, milline akord on kumariinil. Peale seda hakkad arvuti abil otsime teisi molekule, seotud või mitte, kuid millel on sama vibratsioon.
And we actually, in this case, I’m sorry to say, it happened -- it was serendipitous. Because I got a phone call from our chief chemist and he said, look, I’ve just found this such a beautiful reaction, that even if this compound doesn’t smell of coumarin, I want to do it, it’s just such a nifty, one step -- I mean, chemists have weird minds -- one step, 90 percent yield, you know, and you get this lovely crystalline compound. Let us try it.
Tegelikult antud juhtumi puhul, mul on küll kahju seda öelda, ...see oli juhuslik. Ma sain kõne meie peakeemikult ja ta ütles, et vaata, ma leidsin just ühe ilusa reaktsiooni ja isegi, kui see ühend ei lõhna nagu kumariin, tahan ma seda teha, see on lihtsalt nii kihvt. Ühe sammuga... keemikutel on imelik mõtlemine... ... ühe sammuga saame 90% saagist ja sellise imelise kristallilise ühendi. Lase me proovime seda teha.
And I said, first of all, let me do the calculation on that compound, bottom right, which is related to coumarin, but has an extra pentagon inserted into the molecule. Calculate the vibrations, the purple spectrum is that new fellow, the white one is the old one. And the prediction is it should smell of coumarin. They made it ... and it smelled exactly like coumarin. And this is our new baby, called tonkene. You see, when you’re a scientist, you’re always selling ideas. And people are very resistant to ideas, and rightly so. Why should new ideas be accepted? But when you put a little 10-gram vial on the table in front of perfumers and it smells like coumarin, and it isn’t coumarin, and you’ve found it in three weeks, this focuses everybody’s mind wonderfully. (Laughter) (Applause)
Ma ütlesin, et kõigepealt teen ühendi kohta arvutused, all paremal, mis on seotud kumariiniga, kuid millel on molekuli lisatud üks viinurk lisaks Arvuta vibratsioonid, lilla spekter on uus ühend, valge on algne ühend. Ennustuse järgi peaks see lõhnama nagu kumariin. Nad tegid selle... ja see lõhnas täpselt nagu kumariin. See on meie uus lapsuke nimega tonkene. Kui sa ole teadlane, siis sa müüd alati oma ideesid. Inimesed on väga tõrjuvad uute ideede suhtes ja seda täiesti õigustatult: Miks peaks uusi ideid vastu võtma? Kuid, kui sa paned väikese 10 grammise viaali parfümeeri ette lauale ja see lõhnab nagu kumariin, aga ei ole seda ning sa oled selle leidnud kolme nädalaga, siis tunnevad kõik kohe selle vastu huvi. (Naer) (Aplaus)
And people often ask me, is your theory accepted? And I said, well, by whom? I mean most, you know -- there’s three attitudes: You’re right, and I don’t know why, which is the most rational one at this point. You’re right, and I don’t care how you do it, in a sense; you bring me the molecules, you know. And: You’re completely wrong, and I’m sure you’re completely wrong.
Inimesed küsivad minult tihti, kas sinu teooria on tunnustatud? Ja mina küsin, kelle poolt? Põhiliselt on kolme tüüpi suhtumist: Sul on õigus ja ma ei tea miks, mis on kõige ratsionaalsem antud hetkel. Sul on õigus ja mind ei huvita kuidas sa seda teed, ehk siis too mulle molekulid. Või siis, sul ei ole õigus ja ma olen kindel, et sa oled täiesti eksinud.
OK? Now, we’re dealing with people who only want results, and this is the commercial world. And they tell us that even if we do it by astrology, they’re happy. But we’re not actually doing it by astrology. But for the last three years, I’ve had what I consider to be the best job in the entire universe, which is to put my hobby -- which is, you know, fragrance and all the magnificent things -- plus a little bit of biophysics, a small amount of self-taught chemistry at the service of something that actually works.
Meil on tegemist inimestega, kes tahavad ainult tulemusi ning see on ärimaailm. Nemad on rahul isegi siis, kui me teeme seda kasvõi toetudes astroloogiale. Tegelikult me muidugi astroloogia põhjal ei tee. Viimase kolme aasta jooksul on mul olnud maailma kõige parem töö, kus ma saan rakendada oma hobi... mis on lõhnad ja kõik imelised asjad... lisaks veidi biofüüsikat, väike kogus iseõpitud keemiat, millegi heaks, mis tegelikult ka töötab.
Thank you very much. (Applause)
Suur aitäh! (Aplaus)