Tyler Edmonds, Bobby Johnson, Davontae Sanford, Marty Tankleff, Jeffrey Deskovic, Anthony Caravella and Travis Hayes. You probably don't recognize their faces. Together, they served 89 years for murders that they didn't commit; murders that they falsely confessed to committing when they were teenagers.
Tyler Edmonds, Bobby Johnson, Davontae Sanford, Marty Tankleff, Jeffrey Deskovic, Anthony Caravella i Travis Hayes. Pewnie nie rozpoznajecie ich twarzy. W sumie spędzili w więzieniu 89 lat za morderstwa, których nie popełnili, morderstwa, do których niezgodnie z prawdą przyznali się jako nastolatkowie.
I'm a forensic developmental psychologist, and I study these types of cases. As a researcher, a professor and a new parent, my goal is to conduct scientific research that helps us understand how kids function in a legal system that was designed for adults.
Jestem dziecięcym psychologiem sądowym i zajmuję się badaniem takich spraw. Jako pracownik naukowy, profesor i młody rodzic stawiam sobie za cel prowadzenie badań naukowych, które pomogą zrozumieć funkcjonowanie dzieci w systemie prawnym stworzonym dla dorosłych.
In March of 2006, police interrogated Brendan Dassey, a 16-year-old high school student with an IQ around 70, putting him in the range of intellectual disability. So here's just a brief snippet of his four-hour interrogation.
W marcu 2006 roku policja przesłuchiwała Brendana Dasseya, 16-letniego licealisty o ilorazie inteligencji wynoszącym około 70 punktów, co wskazuje na upośledzenie umysłowe. Spójrzcie tutaj na krótki fragment jego czterogodzinnego przesłuchania.
(Video) Police 1: Brendan, be honest. I told you before that's the only thing that's going to help you here. We already know what happened, OK?
(Wideo) Policjant 1: Brendan, bądź szczery. Już mówiłem, tylko tak możesz sobie pomóc. My już wiemy, co się wydarzyło, OK?
Police 2: If we don't get honesty here -- I'm your friend right now, but I've got to believe in you, and if I don't believe in you, I can't go to bat for you. OK? You're nodding. Tell us what happened.
Policjant 2: Jeśli nie usłyszymy prawdy... Jestem teraz po twojej stronie, ale muszę w ciebie wierzyć, a jeżeli nie mogę uwierzyć, nie mogę cię bronić. OK? Przytakujesz. Powiedz, co się stało.
P1: Your mom said you'd be honest with us.
P1: Twoja mama powiedziała, że powiesz prawdę.
P2: And she's behind you 100 percent no matter what happens here.
P2: Ona jest po twojej stronie, żeby nie wiem co.
P1: That's what she said, because she thinks you know more, too.
P1: Powiedziała tak, bo też uważa, że wiesz więcej.
P2: We're in your corner.
P2: Jesteśmy po twojej stronie.
P1: We already know what happened, now tell us exactly. Don't lie.
P1: Już wiemy, co się wydarzyło. Teraz opisz to szczegółowo. Nie kłam.
Lindsay Malloy: They told Brendan that honesty would "set him free," but they were completely convinced of his guilt at that point. So by honesty, they meant a confession, and his confession would definitely not end up setting him free. They eventually got a confession from Brendan that didn't really make sense, didn't match much of the physical evidence of the crime and is widely believed to be false. Still, it was enough to convict Brendan and sentence him to life in prison for murder and sexual assault in 2007. There was no physical evidence against Brendan at all. It was nothing more than his own words that sent him to prison for nearly a decade, until a judge overturned his conviction just a few months ago.
Lindsay Malloy: Powiedzieli Brendanowi, że prawda go wyzwoli, ale już byli całkowicie przekonani o jego winie. Dla nich wyznanie prawdy oznaczało przyznanie się do winy, a przyznanie się do winy z pewnością nie prowadziło do uwolnienia Brendana. Ostatecznie Brendan przyznał się do winy. Jego wyznanie nie miało sensu, nie zgadzało się z materiałem dowodowym w sprawie i jest powszechnie uważane za fałszywe. Jednak wystarczyło, żeby oskarżyć Brendana i skazać go na dożywocie za morderstwo i napaść na tle seksualnym w roku 2007. Nie było żadnego fizycznego dowodu przeciwko Brendanowi. Wyłącznie jego własne słowa spowodowały, że spędził w więzieniu prawie dziesięć lat zanim sędzia oczyścił go z zarzutów kilka miesięcy temu.
The Dassey case is unique because it made its way into a Netflix series, called "Making a Murderer," which I'm sure many of you saw, and if you haven't, you should definitely watch it. The Dassey case is also unique because it led to such intense public outrage. People were very angry about how Brendan was questioned, and many assumed that his interrogation had to have been illegal. It wasn't illegal. As someone who's a researcher in this area and is familiar with police interrogation training manuals, I wasn't really surprised by what I saw. The fact is, Dassey's interrogation itself is actually not all that unique, and to be honest with you, I've seen worse. So I understand the public outcry about injustice in Brendan Dassey's individual case. But let's not forget that approximately one million or so of his peers are arrested every year in the United States and may be subjected to similar interrogation techniques, techniques that we know increase the risk for false confession.
Sprawa Dasseya jest wyjątkowa, bo została zekranizowana w serialu Netflixa pod tytułem "Making a Murderer", który niewątpliwie wielu z państwa już widziało, a jeżeli nie mieliście jeszcze okazji, to niewątpliwie warto. Sprawa Dasseya jest też wyjątkowa, bo doprowadziła do ogromnego oburzenia opinii publicznej. Ludzi bardzo rozgniewał sposób, w jaki przesłuchiwano Brendana, i wielu uznało, że przesłuchanie musiało być niezgodne z prawem. Nie było niezgodne z prawem. Jako naukowiec w tej dziedzinie i osoba mająca wiedzę na temat policyjnych szkoleń w przesłuchiwaniu, nie byłam zaskoczona tym, co zobaczyłam. Faktem jest, że przesłuchanie Dasseya samo w sobie nie jest niczym unikalnym. Prawdę mówiąc, widziałam gorsze. Rozumiem oburzenie opinii publicznej wywołane niesprawiedliwością wobec Brendana Dasseya. Ale nie zapominajmy, że blisko milion jego rówieśników jest każdego roku aresztowanych w USA i mogą być poddani podobnym metodom przesłuchiwania, metodom, które jak wiemy, zwiększają ryzyko fałszywego przyznania się do winy.
And I know many people are going to struggle with that term, "false confession," and with believing that false confessions actually occur. And I get that. It's very shocking and counterintuitive: Why would someone confess and even give gruesome details about a horrifying crime like rape or murder if they hadn't actually done it? It makes no sense.
Wiem, że wiele osób ma problem z pojęciem "fałszywe przyznanie się do winy" i z uznaniem, że takie zjawisko rzeczywiście istnieje. I rozumiem to. To jest bardzo wstrząsające i sprzeczne z naszą intuicją. Dlaczego ktoś przyznawałby się do winy, a nawet podawał przerażające szczegóły dotyczące straszliwego przestępstwa, takiego jak gwałt czy zabójstwo, jeżeli tak naprawdę tego nie zrobił? To nie ma sensu.
And the fact is, we can never know precisely how often false confessions occur. But what we do know is that false confessions or admissions were present in approximately 25 percent of wrongful convictions of people later exonerated by DNA evidence. Turns out, they were innocent. These cases are crystal clear because we have the DNA. So they didn't do the crime, and yet one-quarter of them confessed to it anyway. And at this point, from countless research studies, we have a pretty good sense of why people falsely confess, and why some people, like Brendan Dassey, are at greater risk for doing so.
Faktem jest, że nigdy nie wiemy dokładnie, jak często dochodzi do fałszywego wyznania winy. Ale wiemy, że fałszywe wyznanie ma miejsce w około 25% niesłusznych skazań ludzi, którzy później zostali uniewinnieni dzięki dowodom na podstawie analizy DNA. Okazało się, że byli niewinni. W tych sprawach nie ma żadnych wątpliwości, bo istnieje genetyczny materiał dowodowy. Nie popełnili przestępstwa, a mimo tego jedna czwarta przyznała się do winy. Na tym etapie, dzięki licznym badaniom naukowym, można pojąć, dlaczego ludzie niesłusznie przyznają się do winy i dlaczego niektórzy, tak jak Brendan Dassey, są bardziej narażeni na znalezienie się w takiej sytuacji.
We know that youth are especially vulnerable to providing false confessions. In one study of exonerations, for example, only eight percent of adults had falsely confessed, but 42 percent of juveniles had done so. Of course, if we're just looking at wrongful convictions and exonerations, we're only getting part of the story. Left out, for instance, are the many cases that are resolved by guilty pleas, not trials. From TV and news headlines, you may think that trials are the norm in our legal system, but the reality is that 97 percent of legal cases in the US are resolved by pleas, not trials. Ninety-seven percent. Also left out will be confessions to more minor types of crimes that don't typically involve DNA evidence and aren't usually reviewed or appealed following a conviction. So for this reason, many refer to the false confessions we actually do know about as the tip of a much larger iceberg.
Wiemy, że nieletni są szczególnie podatni na składanie fałszywych zeznań obciążających siebie samych. Przykładowo, jedno z badań dotyczących uniewinnień wykazało, że tylko 8% dorosłych niesłusznie przyznało się do winy, natomiast odsetek nieletnich wyniósł aż 42%. Oczywiście, skupiając się wyłącznie na niesłusznych oskarżeniach i uniewinnieniach, dostrzegamy tylko część większego problemu. Pomijamy, na przykład, sprawy, które zakończyły się wyznaniem winy bez procesu sądowego. Oglądając telewizję i czytając nagłówki gazet, można odnieść wrażenie, że rozprawy sądowe są powszechne w naszym systemie prawnym, ale w rzeczywistości aż 97% spraw w USA jest rozstrzyganych przez dobrowolne przyznanie się do winy, a nie proces sądowy. Dziewięćdziesiąt siedem procent. Nie uwzględniamy też przyznania się do winy w spawach mniejszej wagi, które z reguły nie opierają się na genetycznym materiale dowodowym, i których się zwykle nie przegląda ani nie apeluje po zapadnięciu wyroku. Z tego powodu wielu uważa, że fałszywe wyznania winy, o których wiemy, stanowią tylko wierzchołek góry lodowej.
In our research, we found alarming rates of false confession among teenagers. We interviewed almost 200 incarcerated 14-to-17-year-olds, and 17 percent of them reported that they'd made at least one false confession to police. What's also shocking to most is that, in interrogations in the US, police are allowed to interrogate juveniles just like adults. So they can lie to them -- blatant lies like, "We have your fingerprints, we have your DNA; your friend is down the hall saying that this was all your idea."
Nasze badania wykazują, że nastolatkowie zatrważająco często niesłusznie przyznają się do winy. Przeprowadziliśmy wywiady z prawie dwustoma uwięzionymi nastolatkami od czternastego do siedemnastego roku życia i 17% nich przyznało, że przynajmniej raz złożyli fałszywe zeznania na policji. Wstrząsające dla wielu jest również to, że podczas przesłuchań w USA policja ma prawo traktować nieletnich w ten sam sposób co dorosłych. Policja może świadomie wprowadzać w błąd, opowiadać rażące kłamstwa, na przykład "Mamy twoje odciski palców, mamy twoje DNA, twój kolega siedzi w pokoju obok i mówi, że to to był twój pomysł".
Lying to suspects is banned in the UK, for example, but legal here in the US, even with intellectually impaired teens like Brendan Dassey. In our research, most of the incarcerated teens that we interviewed reported experiencing high-pressure police interrogations without lawyers or parents present. More than 80 percent described having been threatened by the police, including with the possibility of being raped or killed in jail or being tried as an adult. These maximization strategies are designed to make suspects feel like denials are pointless and confession is the only option. So you may have heard of playing the role of "good cop/bad cop," right? Well, this is bad cop.
Okłamywanie podejrzanych jest zabronione na przykład w Wielkiej Brytanii, ale tutaj, w USA, taka praktyka jest legalna, nawet w przypadku nieletnich upośledzonych umysłowo jak Brendan Dassey. W trakcie badań większość z aresztowanych nieletnich, z którymi rozmawialiśmy, zgłosiło, że doświadczyli bardzo intensywnych przesłuchań bez obecności adwokatów i rodziców. Ponad 80% zgłosiło, że byli zastraszeni przez policję, a groźby, jakie słyszeli, obejmowały gwałt i zabójstwo w więzieniu, czy też bycie skazanym jako dorosły. Takie strategie zwane "maksymizacją" mają na celu doprowadzenie do tego, aby podejrzany czuł, że zaprzeczanie jest bezcelowe i przyznanie się do winy to jedyne wyjście. Słyszeliście pewnie o policjantach, którzy grają "dobrego i złego glinę", prawda?
Juveniles are more suggestible and susceptible to social influence,
To przykład "złego gliny".
like the intense pressure accusations and suggestions coming from authority figures in interrogations. More than 70 percent of the teens in our study said that the police had tried to "befriend" them or indicate a desire to help them out during the interrogation. These are referred to as "minimization strategies," and they're designed to convey sympathy and understanding to the suspect, and they imply that a confession will result in more lenient treatment. So in the classic good-cop-bad-cop oversimplification of police interrogations, this is "good cop."
Nieletni łatwiej ulegają sugestiom i są podatniejsi na społeczne naciski, takie jak intensywny nacisk oskarżeń i sugestie pochodzące od osób mających autorytet w postępowaniu. Ponad 70% nastolatków z naszych badań wyznało, że policjanci próbowali się "zaprzyjaźnić" albo sugerować chęć pomocy podczas przesłuchań. Takie metody określa się mianem "strategii minimalizacji", a mają wykazać współczucie i zrozumienie dla oskarżonego. Sugerują też, że wyznanie winy zapewni podejrzanemu łagodniejsze traktowanie. W naszej uproszczonej interpretacji metody przesłuchiwania "dobry i zły glina" to jest ten "dobry gliniarz".
(Video) P1: Honesty here, Brendan, is the thing that's going to help you, OK? No matter what you did, we can work through that, OK? We can't make any promises, but we'll stand behind you no matter what you did, OK?
(Wideo) P1: Prawdomówność ci pomoże, Brendan. Bez względu na to, co zrobiłeś, możemy się z tym uporać. Nie możemy nic obiecać, ale będziemy przy tobie bez względu na to, co zrobiłeś.
LM: "No matter what you did, we can work through that." Hints of leniency like you just saw with Brendan are especially powerful among adolescents, in part because they evaluate reward and risk differently than adults do. Confessing brings an immediate reward to the suspect, right? Now the stressful, unpleasant interrogation is over. So confessing may seem like the best option to most teens, who are less focused on that long-term risk of conviction and punishment down the road as a result of that confession.
LM: "Bez względu na to, co zrobiłeś, możemy się z tym uporać". Sugestie pobłażliwości, które słychać w przesłuchaniu Brendana, są szczególnie skuteczne w przypadku nieletnich, po części dlatego, że nieletni postrzegają nagrodę i ryzyko inaczej niż dorośli. Przyznanie się do winy natychmiast da nagrodę, prawda? Skończy się stresujące, nieprzyjemne przepytywanie. Wyznanie winy może wydawać się najlepszą opcją wielu nastolatkom, którzy mniej skupiają się na długotrwałym ryzyku związanym z wyrokiem i z odbyciem kary w przyszłości.
I think we can all agree that thoughtful, long-term planning is not a strength of most teenagers that we know. And by and large, the legal system seems to get that young victims and witnesses should be treated differently than adults. But when it comes to young suspects, it's like the kid gloves come off. And treating juveniles as though they're adults in interrogations is a problem, because literally hundreds of psychological and neuroscientific studies tell us that juveniles do not think like adults, they do not behave like adults, and they're not built like adults. Adolescent brains are different from adult brains -- even anatomically. So there are important changes happening in the structure and function of the brain during adolescence, especially in the prefrontal cortex and the limbic system, and these are areas that are crucial for things like self-control, decision-making, emotion processing and regulation and sensitivity to reward and risk, all of which can affect how you function in a stressful circumstance, like a police interrogation.
Myślę, że wszyscy możemy się zgodzić, że rozsądne, długoterminowe planowanie nie jest mocną stroną większości nastolatków, których znamy. Ogólnie rzecz biorąc, system prawny rozumie, że młode ofiary i i świadków trzeba traktować inaczej niż dorosłych. Ale w przypadku młodocianych podejrzanych względy się kończą. A przesłuchiwanie nieletnich tak samo ja dorosłych stanowi problem, bo dosłownie setki publikacji na tematy psychologiczne i neurologiczne dowodzą, że nieletni nie myślą tak jak dorośli, nie zachowują się tak samo i nie są zbudowani w ten sam sposób. Mózg nastolatka jest inny niż dorosłego, nawet w sensie anatomicznym. Podczas dojrzewania zachodzą ważne zmiany w strukturze i funkcjonowaniu mózgu, zwłaszcza w korze przedczołowej i układzie limbicznym, a to te obszary pełnią kluczową rolę w panowaniu nad sobą, w podejmowaniu decyzji, w przetwarzaniu emocji i ich regulacji, oraz w ocenie korzyści i ryzyka. Wszystkie te procesy mogą mieć wpływ na to, jak ktoś funkcjonuje w stresującej sytuacji, takiej jak przesłuchanie policyjne.
We need to educate law enforcement, attorneys, judges and jurors on juveniles' developmental limitations and how they can play out in a high-stakes interrogation. In one national survey of police officers, 75 percent of them actually requested specialized training in how to talk to children and adolescents -- most of them had had none.
Musimy uświadomić policję, prawników, sędziów oraz przysięgłych co do ograniczeń rozwojowych nieletnich i jak te ograniczenia mogą wpłynąć na rozwój wydarzeń podczas niezmiernie ważnego przesłuchania. Jedno z krajowych badań dotyczących policjantów wykazało, że 75% z nich ubiegało się o specjalistyczne szkolenie w zakresie rozmowy z dziećmi i nastolatkami, większość jednak go nie otrzymała.
We also need to consider having special protections in place for juveniles. In his 91-page decision to overturn Dassey's conviction earlier this year, the judge made a big deal about the fact that Dassey had no parent or other allied adult in the interrogation room with him. So here's a clip of Brendan talking to his mom after he confessed, when it was obviously far too late for him.
Musimy również rozważyć konieczność implementacji specjalnych środków ochrony dla nieletnich. W wydanym wcześniej tego roku 91-stronicowym opisie decyzji o unieważnieniu wyroku Dasseya sędzia przywiązał szczególnie dużą wagę do faktu, iż ani rodzice Dasseya, ani żadni inni przyjaźni dorośli nie byli obecni podczas przesłuchania. Ten klip przedstawia rozmowę Brendana z mamą po tym, jak się przyznał, kiedy to oczywiście było już zdecydowanie za późno dla niego.
(Video) Mom: What do you mean?
(Wideo) Mama: Co masz na myśli?
Brendan: Like, if his story is, like, different, like I never did nothing or something.
Brendan: Jego wersja jest jakby inna. Ja jakby nigdy nic nie zrobiłem.
M: Did you? Huh?
M: Zrobiłeś? Hę?
B: Not really.
B: Raczej nie.
M: What do you mean, "Not really"?
M: Co masz na myśli "raczej nie"?
B: They got into my head.
B: Oni namieszali mi w głowie.
LM: So he sums it up pretty beautifully there: "They got into my head." We don't know if the outcome would have been different for Brendan if his mom had been in the interrogation room with him. But it's certainly possible. In our research, only seven percent of incarcerated teens, most of whom had had numerous encounters with police, had ever had a parent or attorney in the room with them when they were questioned as a suspect. Few had ever asked for a parent or attorney to be present.
LM: To wspaniałe podsumowanie: "Oni namieszali mi w głowie". Nie wiemy, czy los potoczyłyby się inaczej dla Brendana, gdyby jego mama była obecna przy przesłuchaniu. Ale to z pewnością możliwe. Nasze badania wykazały, że tylko 7% uwięzionych nastolatków, większość z których wielokrotnie miało już do czynienia z policją, było przesłuchiwanych w roli podejrzanych w obecności rodzica albo adwokata. Niewielu w ogóle poprosiło o obecność rodzica lub prawnika.
And you see this in lower-stake situations, too. We did a mock interrogation experiment in our lab here at FIU -- with parent permission for all minors, of course, and all the appropriate ethical approvals. We falsely accused teens and adults of cheating on a study task -- an academic dishonesty offense -- that we told them was as serious as cheating in a class. In reality, participants had witnessed a peer cheat, someone who was actually part of our research team and was allegedly on academic probation. And we gave everyone a tough choice: you can lose your extra credit for participating in the study or accuse your peer, who will probably be expelled because of his academic probation status. Of course, in reality, none of these consequences would have panned out, and we fully debriefed all of the participants afterward. But most teenagers -- 59 percent of them -- signed the confession statement, falsely taking responsibility for the cheating. Only three teens out of 74, or about four percent of them, asked to talk to a parent when we accused them of cheating, despite the fact that for most of them, their parent was literally sitting in the next room during the study.
To widać też w sprawach mniejszej wagi. Przeprowadziliśmy eksperyment z przesłuchaniami na niby w naszym laboratorium w FIU, oczywiście za zgodą rodziców nieletnich i z odpowiednimi etycznymi zezwoleniami. Niesłusznie oskarżyliśmy nastolatków i dorosłych o to, że oszukiwali przy zadaniu naukowym. Oszustwo to, jak im powiedzieliśmy, było równie poważne co ściąganie. W rzeczywistości uczestnicy byli świadkami tego, jak to ktoś inny oszukiwał. Tą osobą był jeden z naszych badaczy i rzekomo groziło mu zawieszenie. Postawiliśmy każdego przed trudnym wyborem. Albo stracisz punkty za uczestniczenie w badaniu, albo oskarżysz kolegę, który pewnie zostanie wydalony ze szkoły, bo jest już na warunkowym. Oczywiście w rzeczywistości żadne z tych konsekwencji nie miałyby miejsca i dokładnie wyjaśniliśmy to wszystkim uczestnikom po ukończeniu eksperymentu. Ale większość nastolatków, 59% z nich, podpisało oświadczenie o przyznaniu się do winy, niesłusznie biorąc odpowiedzialność za oszukiwanie. Tylko troje spośród 74 nastolatków, co wynosi około 4%, poprosiło o rozmowę z rodzicem, kiedy oskarżyliśmy ich o ściąganie, pomimo faktu, że rodzice większości z tych nastolatków siedzieli dosłownie w pokoju obok podczas eksperymentu.
Of course, cheating is far from murder, and I know that. But it's interesting that so many teens, significantly more teens than adults, signed the confession saying that they cheated. They hadn't cheated, but they signed this form anyway saying that they had, rarely attempting to involve a parent in the situation. Other studies tell the same story. Over 90 percent of juveniles waive their Miranda rights and submit to police questioning without lawyers or parents present. In England and Wales, interrogations of juveniles must be conducted in the presence of an "appropriate adult," like a parent, guardian or social worker. And this isn't something youth have to ask for -- which is great, because research shows that they won't -- it's automatic.
Oczywiście różnica między ściąganiem a morderstwem jest ogromna i ja o tym wiem. Ale to interesujące, że tak wielu nastolatków, zdecydowanie więcej nastolatków niż dorosłych, podpisało przyznanie się do winy. Nie oszukiwali, ale i tak podpisali fałszywe oświadczenie, rzadko próbując zaangażować rodzica w tej sytuacji. Wyniki innych badań mówią to samo. Ponad 90% nieletnich rezygnuje ze swoich praw i poddaje się policyjnym przesłuchaniom bez prawnika lub rodzica. W Anglii i Walii przesłuchania nieletnich muszą odbywać się pod nadzorem "odpowiedniego dorosłego", czyli na przykład rodzica, opiekuna czy pracownika socjalnego. I wspaniałe jest to, że nieletni nie muszą nawet prosić, bo, według badań, wcale by tego nie zrobili. Dzieje się to automatycznie.
Now, having an appropriate adult safeguard for juveniles here in the US would not be a cure-all for improving police questioning of youth. Unfortunately, parents often lack the knowledge and legal sophistication to appropriately advise their children. You can just look at the case of the Central Park Five: five teenagers who falsely confessed to a brutal gang rape in 1989, with their parents by their sides. And it took over a decade to clear their names. So the appropriate adult really should be an attorney or perhaps a trained child advocate. Overturning Dassey's conviction, the judge pointed out that there's no federal law requiring that the police even inform a juvenile's parent that the juvenile is being questioned or honor that juvenile's request to have a parent in the room.
Posiadanie odpowiednich zabezpieczeń w postaci obecności dorosłych w USA nie gwarantowałoby całkowitej naprawy przesłuchań nieletnich. Niestety, rodzice często nie mają wiedzy i obycia w systemie prawnym, żeby odpowiednio poradzić dzieciom. Wystarczy spojrzeć na sprawę Central Park Five: pięciu nastolatków, w obecności swoich rodziców, niesłusznie przyznało się do brutalnego zbiorowego gwałtu w 1989 roku. Ponad 10 lat minęło zanim odzyskali dobre imię. Więc tak naprawdę odpowiedni dorosły to obrońca sądowy albo wykwalifikowany adwokat dziecięcy. W unieważnieniu wyroku Dasseya sędzia podkreślił, że prawo federalne nie wymaga nawet od policji powiadomienia rodzica osoby nieletniej o jej przesłuchaniu lub uszanowanie prośby nieletniego o obecność rodzica w pokoju przesłuchań.
So if you think about all of this together for a second: as a country, we've decided that juveniles cannot be trusted with things like voting, buying cigarettes, attending an R-rated movie or driving, but they can make the judgment call to waive their Miranda rights, rights that we know from research, most teens don't understand or appreciate. And parents in the room: depending on the state that you live in, your child can potentially waive these rights without your knowledge and without consulting any adult first.
Pomyślcie o tym wszystkim przez sekundę: jako naród przyjęliśmy, że nie można ufać nieletnim jeśli chodzi o głosowanie, kupowanie papierosów, oglądanie filmów dla dorosłych albo jazdę samochodem. Ale mogą zadecydować o zrzeczeniu się swoich podstawowych praw, praw, których, jak wiemy z badań, większość nastolatków nie rozumie albo nie docenia. Wiadomość dla rodziców na sali. W zależności od stanu zamieszkania dziecko może wyrzec się swoich praw bez waszej wiedzy i bez wcześniejszej konsultacji z dorosłym.
Now, no one -- and certainly not me -- wants to prevent police from doing the very important investigative work that they do every day. But we need to make sure that they have appropriate training for talking to youth. As a parent and as a researcher, I think we can do better. I think we can take steps to prevent another Brendan Dassey, while still getting the crucial information that we need from children and teens to solve crimes.
Nikt, z pewnością nie ja, nie chce przeszkadzać policji w ich bardzo ważnych czynnościach dochodzeniowych, czym zajmują się codziennie. Ale musimy się upewnić, że mają odpowiedni trening do rozmów z nieletnimi. Jako rodzic i naukowiec myślę, że można zrobić więcej. Można podjąć kroki, by uniknąć następnego Brendana Dasseya, i jednocześnie nadal wydobywać od dzieci i nastolatków kluczowe informacje pomocne w rozwiązywaniu przestępstw.
Thank you.
Dziękuję.
(Applause)
(Brawa)