Tyler Edmonds, Bobby Johnson, Davontae Sanford, Marty Tankleff, Jeffrey Deskovic, Anthony Caravella and Travis Hayes. You probably don't recognize their faces. Together, they served 89 years for murders that they didn't commit; murders that they falsely confessed to committing when they were teenagers.
Tyler Edmonds, Bobby Johnson, Davontae Sanford, Marty Tankleff, Jeffrey Deskovic, Anthony Caravella és Travis Hayes. Valószínűleg nem ismerik fel az arcukat. Összesen 89 évet ültek gyilkosságokért, amelyeket nem ők követtek el; gyilkosságokért, melyek elkövetését tinédzserként valótlanul ismerték be.
I'm a forensic developmental psychologist, and I study these types of cases. As a researcher, a professor and a new parent, my goal is to conduct scientific research that helps us understand how kids function in a legal system that was designed for adults.
Törvényszéki fejlődéspszichológusként az ilyen eseteket tanulmányozom. Kutatóként, tanárként és újdonsült szülőként is célom olyan tudományos kutatást végezni, mely segít megérteni, gyerekek hogyan viselkednek felnőtteknek kialakított jogrendszerben.
In March of 2006, police interrogated Brendan Dassey, a 16-year-old high school student with an IQ around 70, putting him in the range of intellectual disability. So here's just a brief snippet of his four-hour interrogation.
2006 márciusában a rendőrség kihallgatta Brendan Dassey 16 éves gimnazistát, aki 70 körüli IQ-ja miatt már értelmi fogyatékosnak nevezhető. Itt van négyórás kihallgatásának töredéke.
(Video) Police 1: Brendan, be honest. I told you before that's the only thing that's going to help you here. We already know what happened, OK?
(Videó) Rendőr 1: Brendan, légy őszinte. Mondtam már korábban is, hogy az az egyetlen, ami segíthet rajtad. Már tudjuk, mi történt, oké?
Police 2: If we don't get honesty here -- I'm your friend right now, but I've got to believe in you, and if I don't believe in you, I can't go to bat for you. OK? You're nodding. Tell us what happened.
Rendőr 2: Ha nem leszel őszinte... Most a barátod vagyok, de hinnem kell benned, és ha nem hiszek benned, nem segíthetek neked. Rendben? Bólogatsz. Mondd el, mi történt.
P1: Your mom said you'd be honest with us.
R1: Anyukád azt mondta, őszinte leszel velünk,
P2: And she's behind you 100 percent no matter what happens here.
R2: És hogy 100%-ban támogatni fog, bármi is történjen itt.
P1: That's what she said, because she thinks you know more, too.
R2: Azért mondta, mert szerinte se mondtál még el mindent.
P2: We're in your corner.
R2: Veled vagyunk.
P1: We already know what happened, now tell us exactly. Don't lie.
R1: Már tudjuk, mi történt, most mondd el pontosan. Ne hazudj.
Lindsay Malloy: They told Brendan that honesty would "set him free," but they were completely convinced of his guilt at that point. So by honesty, they meant a confession, and his confession would definitely not end up setting him free. They eventually got a confession from Brendan that didn't really make sense, didn't match much of the physical evidence of the crime and is widely believed to be false. Still, it was enough to convict Brendan and sentence him to life in prison for murder and sexual assault in 2007. There was no physical evidence against Brendan at all. It was nothing more than his own words that sent him to prison for nearly a decade, until a judge overturned his conviction just a few months ago.
Malloy: Azt mondták Brendannak, hogy az őszinteség "felszabadítja", de ekkor már teljesen meg voltak győződve a fiú bűnösségéről. Így őszinteségen a beismerést értették, ami viszont semmiféleképpen sem vezet szabaduláshoz. Brendan végül beismerő vallomást tett, aminek nem igazán volt értelme, nem egyezett a tárgyi bizonyítékok többségével, és a közvélemény szerint valótlan volt. Ennek ellenére ez elég volt ahhoz, hogy Brendan 2007-ben életfogytiglant kapjon gyilkosságért és szexuális bántalmazásért. Nem volt semmilyen tárgyi bizonyíték Brendan ellen. Kizárólag a saját szavai miatt ült börtönben majdnem egy évtizedig, míg egy bíró pár hónapja hatályon kívül nem helyezte az ítéletet.
The Dassey case is unique because it made its way into a Netflix series, called "Making a Murderer," which I'm sure many of you saw, and if you haven't, you should definitely watch it. The Dassey case is also unique because it led to such intense public outrage. People were very angry about how Brendan was questioned, and many assumed that his interrogation had to have been illegal. It wasn't illegal. As someone who's a researcher in this area and is familiar with police interrogation training manuals, I wasn't really surprised by what I saw. The fact is, Dassey's interrogation itself is actually not all that unique, and to be honest with you, I've seen worse. So I understand the public outcry about injustice in Brendan Dassey's individual case. But let's not forget that approximately one million or so of his peers are arrested every year in the United States and may be subjected to similar interrogation techniques, techniques that we know increase the risk for false confession.
A Dassey-eset egyedi, mert a Netflix sorozatot készített belőle Making a Murderer címmel. Ezt önök közül biztosan sokan láttak már, és ha még nem látták volna, mindenképpen nézzék meg. A Dassey-eset azért is kirívó, mert ilyen nagy közfelháborodást keltett. Az embereket felháborította, ahogyan Brendant kihallgatták, és sokak szerint a kihallgatás biztosan törvénytelen volt. Nem volt törvénytelen. E terület kutatójaként és olyasvalakiként, aki ismeri a rendőrségi kihallgatások forgatókönyvét, a látottak nem leptek meg. Tény, hogy Dassey kihallgatása önmagában egyáltalán nem kirívó, és őszintén szólva, láttam már rosszabbat is. Értem a jogtalanság miatti felháborodást Brendan Dassey esetében. De ne feledjük, hogy kb. egymillió kortársát tartóztatják le évente az Egyesült Államokban, akiket hasonló kihallgatási módszereknek vethetnek alá, melyekről tudjuk, hogy növelik a hamis beismerés kockázatát.
And I know many people are going to struggle with that term, "false confession," and with believing that false confessions actually occur. And I get that. It's very shocking and counterintuitive: Why would someone confess and even give gruesome details about a horrifying crime like rape or murder if they hadn't actually done it? It makes no sense.
Tudom, hogy sokaknak gondot okoz a "hamis beismerés" kifejezés, és kételkednek, hogy hamis beismerések tényleg előfordulnak-e. Ezt megértem. Nagyon megdöbbentő és észszerűtlen: miért vallaná be bárki egy rémes bűntény, akár gyilkosság, nemi erőszak elkövetését, és számolna be róla hátborzongató részletességgel, ha valójában nem ő követte el? Semmi értelme.
And the fact is, we can never know precisely how often false confessions occur. But what we do know is that false confessions or admissions were present in approximately 25 percent of wrongful convictions of people later exonerated by DNA evidence. Turns out, they were innocent. These cases are crystal clear because we have the DNA. So they didn't do the crime, and yet one-quarter of them confessed to it anyway. And at this point, from countless research studies, we have a pretty good sense of why people falsely confess, and why some people, like Brendan Dassey, are at greater risk for doing so.
De sosem tudhatjuk pontosan, hogy milyen gyakoriak a hamis beismerések. Azt viszont tudjuk, hogy hamis vallomások vagy beismerések történtek a téves ítéletek kb. a 25%-ában, melyekben a vádlottakat a DNS-bizonyítékok később tisztázták. Kiderült, hogy ártatlanok. Ezek az esetek egyértelműek, mert rendelkezésünkre áll a DNS. Tehát nem követték el a bűntényt, ennek ellenére negyedrészük mégis bevallotta. Számtalan kutatási tanulmány alapján nagyjából tudjuk, hogy az emberek miért tesznek hamis vallomásokat, és azt is, amiért néhányan, mint pl. Brendan Dassey, nagyobb valószínűséggel tesznek.
We know that youth are especially vulnerable to providing false confessions. In one study of exonerations, for example, only eight percent of adults had falsely confessed, but 42 percent of juveniles had done so. Of course, if we're just looking at wrongful convictions and exonerations, we're only getting part of the story. Left out, for instance, are the many cases that are resolved by guilty pleas, not trials. From TV and news headlines, you may think that trials are the norm in our legal system, but the reality is that 97 percent of legal cases in the US are resolved by pleas, not trials. Ninety-seven percent. Also left out will be confessions to more minor types of crimes that don't typically involve DNA evidence and aren't usually reviewed or appealed following a conviction. So for this reason, many refer to the false confessions we actually do know about as the tip of a much larger iceberg.
Tudjuk, hogy a fiataloknál különösképpen fennáll a hamis vallomás veszélye. Pl. egy felmentésekkel foglalkozó kutatás kimutatta, hogy míg a felnőttek csupán 8%-a vallott hamisan, a serdülők esetében ez 42% volt. Persze, ha csak a téves ítéletekkel és a felmentésekkel foglalkozunk, nyilván nem a teljes képet kapjuk. Kimaradnak pl. azok az esetek, ahol vádalku születik a vádlott bűnösségéről, és nincs tárgyalás. A TV és újságok címlapjai alapján azt gondolhatják, hogy a mi jogrendszerünkben a tárgyalás a norma, de az igazság az, hogy az USA-ban a jogi esetek 97%-a vádalkuval zárul, nem pedig tárgyalással. 97 százalék! Az enyhébb bűncselekményekről tett vallomások is kimaradnak, melyek általában nem járnak DNS-bizonyítékkal, és ahol az ítélet után gyakran nincs felülvizsgálat vagy fellebbezés. Ennek okán sokan hivatkoznak az általunk ismert hamis beismerésekre mint a sokkal nagyobb jéghegy csúcsára.
In our research, we found alarming rates of false confession among teenagers. We interviewed almost 200 incarcerated 14-to-17-year-olds, and 17 percent of them reported that they'd made at least one false confession to police. What's also shocking to most is that, in interrogations in the US, police are allowed to interrogate juveniles just like adults. So they can lie to them -- blatant lies like, "We have your fingerprints, we have your DNA; your friend is down the hall saying that this was all your idea."
Kutatásunk során riasztó mértékű hamis vallomással találkoztunk tinédzsereknél. Kis híján 200, 14-17 év közötti bebörtönzött fiatalt interjúztattunk, és 17%-uk számolt be arról, hogy legalább egy hamis beismerést tett a rendőrségen. A többségnek megdöbbentő, hogy az USA-beli kihallgatások során a rendőrök ugyanúgy hallgathatják ki a fiatalokat, mint a felnőtteket. Tehát hazudhatnak nekik – arcátlan módon, pl. "megtaláltuk az ujjlenyomatodat, megtaláltuk a DNS-edet; a barátod a másik kihallgatóban azt mondja, hogy te voltál az ötletgazda."
Lying to suspects is banned in the UK, for example, but legal here in the US, even with intellectually impaired teens like Brendan Dassey. In our research, most of the incarcerated teens that we interviewed reported experiencing high-pressure police interrogations without lawyers or parents present. More than 80 percent described having been threatened by the police, including with the possibility of being raped or killed in jail or being tried as an adult. These maximization strategies are designed to make suspects feel like denials are pointless and confession is the only option. So you may have heard of playing the role of "good cop/bad cop," right? Well, this is bad cop.
Az Egyesült Királyságban pl. tilos hazudni a gyanúsítottaknak, de itt, az USA-ban törvényes, még az értelmi fogyatékos tinik esetében is, mint Brendan Dassey. A kutatásunk során a kérdezett fiatalok többsége arról számolt be, hogy részt vett agresszív rendőrségi kihallgatásokon ügyvéd vagy szülő jelenléte nélkül. Több mint 80%-uk beszélt rendőri fenyegetésekről, beleértve, hogy a börtönben akár megerőszakolhatják vagy megölhetik őket, vagy felnőttként bírálják őket el. E maximizálási stratégiák arra szolgálnak, hogy elhitessék a gyanúsítottakkal: tagadásuk céltalan, és a beismerés az egyetlen lehetőség. Talán már hallottak a "jó zsaru/rossz zsaru" módszerről, ugye? Na, ez a rossz zsaru.
Juveniles are more suggestible and susceptible to social influence, like the intense pressure accusations and suggestions coming from authority figures in interrogations. More than 70 percent of the teens in our study said that the police had tried to "befriend" them or indicate a desire to help them out during the interrogation. These are referred to as "minimization strategies," and they're designed to convey sympathy and understanding to the suspect, and they imply that a confession will result in more lenient treatment. So in the classic good-cop-bad-cop oversimplification of police interrogations, this is "good cop."
A fiatalkorúak befolyásolhatóbbak és társadalmi hatásokra fogékonyabbak, mint pl. kihallgatások során a tekintélyes személyek erős nyomás alatti vádjaira és feltételezéseire. A kutatásunk során a tinik több mint 70%-a mondta azt, hogy a kihallgatás alatt a rendőrök próbáltak "barátkozni" velük, vagy jelezték, hogy segítenének nekik. Ezeket "minimalizálási stratégiáknak" nevezik: céljuk, hogy a gyanúsított számára együttérzést és megértést fejezzenek ki, és azt sugallják, hogy a beismerés elnézőbb bánásmódhoz vezet. Így a kihallgatások során a klasszikus jó zsaru/rossz zsaru módszerben, ha leegyszerűsítjük, ez a jó zsaru.
(Video) P1: Honesty here, Brendan, is the thing that's going to help you, OK? No matter what you did, we can work through that, OK? We can't make any promises, but we'll stand behind you no matter what you did, OK?
(Videó) R1: Brendan, az őszinteség az, ami itt most segíteni fog téged, oké? Nem számít, mit tettél, megbirkózunk vele, rendben? Nem ígérhetünk semmit, de melletted állunk, bármit is tettél, rendben?
LM: "No matter what you did, we can work through that." Hints of leniency like you just saw with Brendan are especially powerful among adolescents, in part because they evaluate reward and risk differently than adults do. Confessing brings an immediate reward to the suspect, right? Now the stressful, unpleasant interrogation is over. So confessing may seem like the best option to most teens, who are less focused on that long-term risk of conviction and punishment down the road as a result of that confession.
LM: "Nem számít, mit tettél, megbirkózunk vele." Ahogy Brendannál is látták, az enyhítés sugallása nagy erővel bír, főleg a tinik esetében, részben azért, mert a hasznot és a kockázatot a felnőttektől eltérően mérik fel. A beismerés azonnal megjutalmazza a gyanúsítottat, ugye? A stresszes, kellemetlen kihallgatás véget ér. Így a beismerés tűnhet a legjobb opciónak a legtöbb tini számára, akik kevésbé foglalkoznak az elítéltetés kockázatával vagy a büntetéssel, amit a beismerés magával vonz.
I think we can all agree that thoughtful, long-term planning is not a strength of most teenagers that we know. And by and large, the legal system seems to get that young victims and witnesses should be treated differently than adults. But when it comes to young suspects, it's like the kid gloves come off. And treating juveniles as though they're adults in interrogations is a problem, because literally hundreds of psychological and neuroscientific studies tell us that juveniles do not think like adults, they do not behave like adults, and they're not built like adults. Adolescent brains are different from adult brains -- even anatomically. So there are important changes happening in the structure and function of the brain during adolescence, especially in the prefrontal cortex and the limbic system, and these are areas that are crucial for things like self-control, decision-making, emotion processing and regulation and sensitivity to reward and risk, all of which can affect how you function in a stressful circumstance, like a police interrogation.
Szerintem egyetértünk abban, hogy az átgondolt, hosszú távú tervek nem erősségei a legtöbb tinédzser ismerősünknek. Úgy tűnik, hogy a jogrendszerben nagyjából megvan, hogy a fiatal áldozatokat és tanúkat a felnőttektől eltérően kell kezeleni. De amikor fiatal gyanúsítottakról van szó, nem bánnak velük kesztyűs kézzel. Az, hogy a kamaszokat felnőttként kezelik a kihallgatásokon problémát jelent, mert szó szerint több száz pszichológiai- és idegtudományi tanulmány mutatja, hogy a kamaszok eltérően gondolkodnak, eltérően viselkednek, s eltérően működnek a felnőttekhez képest. A tinédzserek agya eltér a felnőttekétől, még anatómiailag is. Serdülőkorban fontos változások történnek az agy szerkezetében és működésében, különösen a homloklebenyben és a limbikus rendszerben, és e területek létfontosságúak olyan dolgokkal kapcsolatban, mint az önuralom, döntéshozatal, érzelemfeldolgozás és -szabályozás, és a haszonra és kockázatra való érzékenység, melyek közül mind hathat arra, ahogy stresszhelyzetben, pl. rendőrségi kihallgatáson reagálunk.
We need to educate law enforcement, attorneys, judges and jurors on juveniles' developmental limitations and how they can play out in a high-stakes interrogation. In one national survey of police officers, 75 percent of them actually requested specialized training in how to talk to children and adolescents -- most of them had had none.
A bűnüldöző szerveket, ügyvédeket, bírákat és az esküdteket meg kell ismertetnünk a fiatalok fejlődési korlátaival, és hogy ezek hogyan hatnak a magas tétű kihallgatásukra. Egy rendőrökkel végzett országos felmérésben a kérdezettek 75%-a még kért is szakkiképzést azzal kapcsolatban, hogy miként beszéljen gyerekekkel és tinikkel – a legtöbbjük teljesen képzetlen volt.
We also need to consider having special protections in place for juveniles. In his 91-page decision to overturn Dassey's conviction earlier this year, the judge made a big deal about the fact that Dassey had no parent or other allied adult in the interrogation room with him. So here's a clip of Brendan talking to his mom after he confessed, when it was obviously far too late for him.
A kamaszoknak különleges védelmet kell kapniuk. A Dassey ítéletét hatályon kívül helyező bíró a 91 oldalas határozatában nagy ügyet csinált abból, hogy Dassey mellett sem szülő, sem más felnőtt rokon nem volt bent a kihallgatóban. Itt egy videó arról, amint Brendan az anyukájával beszélget a beismerés után, amikor már nyilvánvalóan túl késő volt számára.
(Video) Mom: What do you mean?
(Videó) Anya: Ezt hogy érted?
Brendan: Like, if his story is, like, different, like I never did nothing or something.
Brendan: Ha az ő verziója más lenne, ha nem is tettem volna semmit.
M: Did you? Huh?
A: És tettél valamit? Hm?
B: Not really.
B: Nem igazán.
M: What do you mean, "Not really"?
A: Hogy érted, hogy "nem igazán"?
B: They got into my head.
B: Számba adták a szavakat.
LM: So he sums it up pretty beautifully there: "They got into my head." We don't know if the outcome would have been different for Brendan if his mom had been in the interrogation room with him. But it's certainly possible. In our research, only seven percent of incarcerated teens, most of whom had had numerous encounters with police, had ever had a parent or attorney in the room with them when they were questioned as a suspect. Few had ever asked for a parent or attorney to be present.
LM: Ez gyönyörűen összefoglal mindent: " Beleláttak az agyamba". Nem tudjuk, hogy más lett-e volna a végkimenetel Brendan számára, ha az anyukája bent lett volna vele a kihallgatóban. De mindenképpen van rá esély. Kutatásunk során a bebörtönzött tinik csupán hét százaléka az, – akik zömének már többször volt dolga a rendőrséggel, – akiknél valaha is jelen volt szülő vagy ügyvéd, amikor gyanúsítottként hallgatták ki őket. Alig páran kérték valaha is, hogy a szülő vagy ügyvéd jelen legyen.
And you see this in lower-stake situations, too. We did a mock interrogation experiment in our lab here at FIU -- with parent permission for all minors, of course, and all the appropriate ethical approvals. We falsely accused teens and adults of cheating on a study task -- an academic dishonesty offense -- that we told them was as serious as cheating in a class. In reality, participants had witnessed a peer cheat, someone who was actually part of our research team and was allegedly on academic probation. And we gave everyone a tough choice: you can lose your extra credit for participating in the study or accuse your peer, who will probably be expelled because of his academic probation status. Of course, in reality, none of these consequences would have panned out, and we fully debriefed all of the participants afterward. But most teenagers -- 59 percent of them -- signed the confession statement, falsely taking responsibility for the cheating. Only three teens out of 74, or about four percent of them, asked to talk to a parent when we accused them of cheating, despite the fact that for most of them, their parent was literally sitting in the next room during the study.
Ez alacsonyabb tétű helyzetekben is így van. Álkihallgatási kísérletet végeztünk itt a laborunkban, a FIU-nál; fiatalkorúaknál persze szülői beleegyezéssel, és minden szükséges etikai jóváhagyással. Hamisan vádoltunk tiniket és felnőtteket, hogy csaltak tanulmányi feladatuk során – ez az iskolai csalás vétke – azt mondtuk nekik, hogy ez olyan komoly, mintha puskáznának órán. Valójában a résztvevők látták, hogy egy társuk csal, valaki, aki igazából a kutatócsoportunk tagja, s aki állítólag tanulmányi próbaidőn volt. Nehéz helyzet elé állítottunk mindenkit: vagy elveszíted a részvételért kapott extra krediteket, vagy megvádolod egy társadat, akit valószínűleg kicsapnak a próbaidős státusza miatt. Persze a valóságban ezek a következmények nem valósultak volna meg, és utólag mindenkit beavattunk minden részletbe. De a tinik többsége – 59 százalékuk – aláírta a beismerő vallomást, hamisan felelősséget vállalva a csalásért. A 74 tiniből mindössze három, azaz kb. négy százalék kérte, hogy beszélhessen a szüleivel, amikor csalással vádoltuk, annak ellenére, hogy a többség esetében a szülők a szomszéd helyiségben ültek.
Of course, cheating is far from murder, and I know that. But it's interesting that so many teens, significantly more teens than adults, signed the confession saying that they cheated. They hadn't cheated, but they signed this form anyway saying that they had, rarely attempting to involve a parent in the situation. Other studies tell the same story. Over 90 percent of juveniles waive their Miranda rights and submit to police questioning without lawyers or parents present. In England and Wales, interrogations of juveniles must be conducted in the presence of an "appropriate adult," like a parent, guardian or social worker. And this isn't something youth have to ask for -- which is great, because research shows that they won't -- it's automatic.
A csalás persze távol van a gyilkosságtól, ezzel tisztában vagyok. De érdekes, hogy annyi kamasz, jelentősen több, mint ahány felnőtt, írta alá a beismerést, bevallva a csalást. Nem csaltak, de mégis aláírták a papírt, ami azt mondta, hogy igen, ritkán törekedve arra, hogy szüleiket is bevonják. Más tanulmányok is ugyanerre jutottak. A kamaszok több mint 90%-a adja fel a Miranda-jogait, és szülő vagy ügyvéd jelenléte nélkül veti magát alá rendőri kihallgatásnak. Angliában és Walesben a kihallgatásokat csak "megfelelő felnőtt" jelenlétében lehet levezényelni, ilyen a szülő, gondviselő vagy szociális munkás. Ezt a fiataloknak nem kell kérniük, – ami jó, mert a kutatás alapján nem is fogják –, ez automatikus.
Now, having an appropriate adult safeguard for juveniles here in the US would not be a cure-all for improving police questioning of youth. Unfortunately, parents often lack the knowledge and legal sophistication to appropriately advise their children. You can just look at the case of the Central Park Five: five teenagers who falsely confessed to a brutal gang rape in 1989, with their parents by their sides. And it took over a decade to clear their names. So the appropriate adult really should be an attorney or perhaps a trained child advocate. Overturning Dassey's conviction, the judge pointed out that there's no federal law requiring that the police even inform a juvenile's parent that the juvenile is being questioned or honor that juvenile's request to have a parent in the room.
Itt az USA-ban a megfelelő felnőtt jelenléte a fiatalok védelmezésére nem lenne csodaszer a fiatalok rendőri kihallgatásának jobbá tételénél. Sajnos, a szülőknek gyakran nincs meg sem a tudása, sem a jogi kifinomultsága, hogy megfelelő tanácsot adjanak gyermeküknek. Nézzék csak meg a Central Park Five esetét: 1989-ben öt tini csoportos nemi erőszak elkövetését ismerte be hamisan, szüleik jelenlétében. Több mint egy évtizedig tartott tisztázni a nevüket. Tehát a megfelelő felnőtt valójában ügyvéd kellene legyen, vagy inkább gyermekjogi ügyvéd. Dassey ítélete felülvizsgálatakor a bíró rámutatott, hogy nincs szövetségi törvény, amely előírná, hogy a rendőrség egyáltalán értesítse a szülőt, ha fiatalkorút kérdeznek ki, vagy hogy teljesítsék a szülő jelenlétére vonatkozó kérését.
So if you think about all of this together for a second: as a country, we've decided that juveniles cannot be trusted with things like voting, buying cigarettes, attending an R-rated movie or driving, but they can make the judgment call to waive their Miranda rights, rights that we know from research, most teens don't understand or appreciate. And parents in the room: depending on the state that you live in, your child can potentially waive these rights without your knowledge and without consulting any adult first.
Ha mindezt most végiggondolják: országként eldöntöttük, hogy serdülőkre nem lehet rábízni olyan dolgokat, mint a szavazás, cigarettavásárlás, korhatáros filmek megnézése vagy a vezetés, de képesek dönteni arról, hogy feladják a Miranda-jogaikat, jogokat, melyeket a kutatások szerint a legtöbb tini nem ért és nem értékel. Attól függően, hogy melyik államban élnek a jelenlévő szülők: gyermekük elvileg feladhatja ezeket a jogokat az önök tudta nélkül, és anélkül, hogy felnőttel beszélnének.
Now, no one -- and certainly not me -- wants to prevent police from doing the very important investigative work that they do every day. But we need to make sure that they have appropriate training for talking to youth. As a parent and as a researcher, I think we can do better. I think we can take steps to prevent another Brendan Dassey, while still getting the crucial information that we need from children and teens to solve crimes.
Senki nem akarja – én végképp nem – gátolni a rendőrséget a fontos nyomozói munkában, amit minden nap végeznek. De biztosítanunk kell, hogy megfelelően képzettek a fiatalokkal való beszédre. Szülőként és kutatóként úgy gondolom, tudjuk ezt jobban csinálni! Tehetünk azért, hogy megelőzzük az újabb Dassey-eseteket, miközben megszerezzük a bűntények felderítéséhez szükséges fontos információkat a gyerekektől és tiniktől.
Thank you.
Köszönöm.
(Applause)
(Taps)