When we think of Nepal, we tend to think of the snow-capped mountains of the Himalayas, the crystal-clear still waters of its alpine lakes, or the huge expanse of its grasslands. What some of us may not realize is that in the Himalayan foothills, where the climate is much warmer and the landscape much greener, there lives a great diversity of wildlife, including the one-horned rhinoceros, the Asian elephant and the Bengal tiger. But unfortunately, these animals are under constant threat from poachers who hunt and kill them for their body parts. To stop the killing of these animals, battalions of soldiers and rangers are sent to protect Nepal's national parks, but that is not an easy task, because these soldiers have to patrol thousands of hectares of forests on foot or elephant backs. It is also risky for these soldiers when they get into gunfights with poachers, and therefore Nepal is always looking for new ways to help with protecting the forests and wildlife.
Nepal roept beelden op van met sneeuw bedekte bergen van de Himalaya, het kristalheldere water van de bergmeren, of de enorme uitgestrektheid van de graslanden. Wat sommigen zich niet realiseren, is dat in de uitlopers van de Himalaya, waar het klimaat veel warmer en het landschap veel groener is, een grote verscheidenheid aan wilde dieren leeft, zoals de eenhoornige neushoorn, de Aziatische olifant en de Bengaalse tijger. Maar helaas leven deze dieren onder constante dreiging van stropers die ze bejagen en doden om hun lichaamsdelen. Om met het doden van deze dieren te stoppen, sturen we bataljons van soldaten en rangers naar de nationale parken van Nepal om ze te beschermen. Dat is geen gemakkelijke taak, omdat deze soldaten duizenden hectaren woud te voet of op een olifantenrug moeten patrouilleren. Deze soldaten lopen ook gevaar om in vuurgevechten met stropers betrokken te raken. Daarom is Nepal altijd op zoek naar nieuwe manieren ter bescherming van de bossen en de wilde dieren.
Well recently, Nepal acquired a new tool in the fight against wildlife crime, and these are drones, or more specifically, conservation drones. For about a year now, my colleagues and I have been building drones for Nepal and training the park protection personnel on the use of these drones. Not only does a drone give you a bird's-eye view of the landscape, but it also allows you to capture detailed, high-resolution images of objects on the ground. This, for example, is a pair of rhinoceros taking a cooling bath on a hot summer day in the lowlands of Nepal. Now we believe that drones have tremendous potential, not only for combating wildlife crime, but also for monitoring the health of these wildlife populations.
Onlangs verwierf Nepal een nieuwe tool in de strijd tegen dit soort misdaad. Namelijk drones, of meer specifiek conservatiedrones. Al ongeveer een jaar lang bouwen mijn collega's en ik deze drones voor Nepal en leiden we personeel van de milieubescherming op in het gebruik van deze drones. Niet alleen geeft een drone je een vogelperspectief van het landschap, maar je kunt ook gedetailleerde, hoge-resolutiebeelden vastleggen van objecten op de grond. Dit zijn neushoorns die een koel bad nemen op een warme zomerdag in de laaglanden van Nepal. Wij geloven dat drones een enorm potentieel hebben, niet alleen voor de bestrijding van de criminaliteit tegen wilde dieren, maar ook voor het toezicht op de gezondheid van de populaties van deze dieren.
So what is a drone? Well, the kind of drone I'm talking about is simply a model aircraft fitted with an autopilot system, and this autopilot unit contains a tiny computer, a GPS, a compass, a barometric altimeter and a few other sensors. Now a drone like this is meant to carry a useful payload, such as a video camera or a photographic camera. It also requires a software that allows the user to program a mission, to tell the drone where to go.
Wat is nu een drone? Nou, het soort drone waar ik over spreek is een gewoon modelvliegtuig uitgerust met een automatische piloot, in feite een kleine computer, een gps, een kompas, een barometrische hoogtemeter en een paar andere sensoren. Zo een drone moet een nuttige lading kunnen dragen, Zo een drone moet een nuttige lading kunnen dragen, zoals een videocamera of een fotografische camera. Ook is software nodig waarmee de gebruiker een missie kan programmeren, om de drone te vertellen waar hij naartoe moet.
Now people I talk to are often surprised when they hear that these are the only four components that make a conservation drone, but they are even more surprised when I tell them how affordable these components are. The facts is, a conservation drone doesn't cost very much more than a good laptop computer or a decent pair of binoculars.
Mensen zijn vaak verbaasd te horen dat dit de enige vier componenten zijn die een conservatiedrone nodig heeft, maar ze zijn zelfs nog meer verrast wanneer ik hen vertel hoe betaalbaar die onderdelen zijn. Feit is dat een conservatiedrone niet veel meer kost dan een goede laptopcomputer of een fatsoenlijke verrekijker.
So now that you've built your own conservation drone, you probably want to go fly it, but how does one fly a drone? Well, actually, you don't, because the drone flies itself. All you have to do is to program a mission to tell the drone where to fly. But you simply do that by clicking on a few way points on the Google Maps interface using the open-source software. Those missions could be as simple as just a few way points, or they could be slightly longer and more complicated, to fly along a river system. Sometimes, we fly the drone in a lawnmower-type pattern and take pictures of that area, and those pictures can be processed to produce a map of that forest. Other researchers might want to fly the drone along the boundaries of a forest to watch out for poachers or people who might be trying to enter the forest illegally.
Nu je je eigen conservatiedrone hebt gebouwd, wil je waarschijnlijk gaan vliegen, maar hoe bestuur je een drone? Nou, eigenlijk niet, want de drone bestuurt zichzelf. Je moet enkel een missie programmeren om de drone te vertellen waar naartoe. Maar dat doe je door eenvoudig te klikken op een paar wegpunten op de Google Maps-interface met behulp van de open-source software. Deze missies kunnen zo eenvoudig zijn als slechts een paar wegpunten, of ze kunnen ook zo uitgebreid en ingewikkeld zijn als het volgen van een riviersysteem. Soms vliegen we de drone in een soort grasmaaierpatroon en nemen foto's van dat gebied. Deze foto's kunnen dan worden verwerkt tot een kaart van dat bosgebied. Andere onderzoekers kunnen de drone langs de grenzen van een bosgebied laten patrouilleren om uit te kijken naar stropers of mensen die illegaal het bosgebied proberen binnen te komen.
Now whatever your mission is, once you've programmed it, you simply upload it to the autopilot system, bring your drone to the field, and launch it simply by tossing it in the air. And often we'll go about this mission taking pictures or videos along the way, and usually at that point, we will go grab ourselves a cup of coffee, sit back, and relax for the next few minutes, although some of us sit back and panic for the next few minutes worrying that the drone will not return. Usually it does, and when it does, it even lands automatically.
Wat ook je missie is, zodra je ze hebt geprogrammeerd, kan je ze gewoon uploaden naar het systeem van de automatische piloot, breng je je drone naar het veld, en start hem gewoon door hem in de lucht te gooien. Vaak trakteren we onszelf tijdens deze missie, terwijl we foto's of video's nemen, op een kopje koffie, op een kopje koffie, leunen wat achterover en ontspannen we wat, maar sommigen zullen eerder op hun nagels zitten te bijten uit schrik dat de drone niet zal terugkeren. Meestal doet hij dat, en wanneer hij het doet, landt hij zelfs automatisch.
So what can we do with a conservation drone? Well, when we built our first prototype drone, our main objective was to fly it over a remote rainforest in North Sumatra, Indonesia, to look for the nest of a species of great ape known as the orangutan. The reason we wanted to do that was because we needed to know how many individuals of this species are still left in that forest. Now the traditional method of surveying for orangutans is to walk the forest on foot carrying heavy equipment and to use a pair of binoculars to look up in the treetops where you might find an orangutan or its nest. Now as you can imagine, that is a very time-consuming, labor-intensive, and costly process, so we were hoping that drones could significantly reduce the cost of surveying for orangutan populations in Indonesia and elsewhere in Southeast Asia. So we were very excited when we captured our first pair of orangutan nests on camera. And this is it; this is the first ever picture of orangutan nests taken with a drone. Since then we have taken pictures of dozens of these nests from around various parts of Southeast Asia, and we're now working with computer scientists to develop algorithms that can automatically count the number of nests from the thousands of photos we've collected so far.
Wat kunnen we dan doen met een conservatiedrone? Ons eerste prototype drone had als voornaamste doelstelling te vliegen over een afgelegen regenwoud in Noord-Sumatra, Indonesië, om te zoeken naar het nest van een orang-oetan. om te zoeken naar het nest van een orang-oetan. We wilden weten hoeveel individuen We wilden weten hoeveel individuen van deze soort nog overbleven in dat woud. Traditioneel werd het bos te voet te verkend. Traditioneel werd het bos te voet te verkend. Je hebt dan zware apparatuur en een verrekijker nodig om de boomtoppen af te speuren op zoek een orang-oetan of zijn nest. Je kan je voorstellen dat dit een zeer tijdrovend, arbeidsintensief en duur proces is. We hoopten dat drones de kosten van het opmeten voor de orang-oetanpopulatie van Indonesië aanzienlijk zouden kunnen verminderen. Ook elders in Zuidoost-Azië. Dus waren we zeer enthousiast toen we ons eerste paar orang-oetannesten op camera konden vastleggen. Dit is het. Dit is de eerste foto ooit van orang-oetannesten genomen met een drone. Sindsdien hebben we foto's genomen van tientallen van deze nesten in verschillende delen van Zuidoost-Azië. We werken nu samen met computerwetenschappers voor de ontwikkeling van algoritmen die automatisch het aantal nesten kunnen berekenen uit de duizenden foto’s die we tot nu toe hebben verzameld.
But nests are not the only objects these drones can detect. This is a wild orangutan happily feeding on top of a palm tree, seemingly oblivious to our drone that was flying overhead, not once but several times. We've also taken pictures of other animals including forest buffalos in Gabon, elephants, and even turtle nests.
Maar nesten zijn niet de enige objecten die deze drones kunnen detecteren. Dit is een wilde orang-oetan die rustig zit te eten in de top van een palmboom onbewust van onze overvliegende drone, niet één keer, maar meerdere keren. We hebben ook foto's genomen van andere dieren zoals woudbuffels in Gabon, olifanten, en zelfs van schildpadnesten.
But besides taking pictures of just the animals themselves, we also take pictures of the habitats these animals live in, because we want to keep track of the health of these habitats. Sometimes, we zoom out a little and look at other things that might be happening in the landscape. This is an oil palm plantation in Sumatra. Now oil palm is a major driver of deforestation in that part of the world, so we wanted to use this new drone technology to keep track of the spread of these plantations in Southeast Asia. But drones could also be used to keep track of illegal logging activities. This is a recently logged forest, again in Sumatra. You could even still see the processed wooden planks left on the ground.
Maar naast het nemen van foto's van de dieren zelf, nemen we ook foto's van de habitats van deze dieren. We willen namelijk zicht hebben op de gezondheid van deze habitats. Soms zoomen we een beetje uit en kijken we naar andere dingen in het landschap. Dit is een palmolieplantage in Sumatra. Nu is palmolie een belangrijke drijfveer tot ontbossing in dat deel van de wereld, dus wilden we deze nieuwe drone-technologie gebruiken om de verspreiding van deze plantages in Zuidoost-Azië bij te houden. om de verspreiding van deze plantages in Zuidoost-Azië bij te houden. Maar de drones kunnen ook worden gebruikt om illegale houtkap bij te houden. Dit is een onlangs gekapt bos, ook weer in Sumatra. Je kan zelfs nog steeds de verwerkte houten planken op de grond zien liggen.
But perhaps the most exciting part about taking pictures from the air is we could later stitch these pictures together using special software to create a map of the entire landscape, and this map gives us crucial information for monitoring land use change, to let us know where and when plantations might be expanding, where forests might be contracting, or where fires might be breaking out. Aerial images could also be processed to produce three-dimensional computer models of forests. Now these models are not just visually appealing, but they are also geometrically accurate, which means researchers can now measure the distance between trees, calculate surface area, the volume of vegetation, and so on, all of which are important information for monitoring the health of these forests. Recently, we've also begun experimenting with thermal imaging cameras. Now these cameras can detect heat-emitting objects from the ground, and therefore they are very useful for detecting poachers or their campfires at night.
Maar misschien wel het meest opwindende deel van dit soort luchtfotografie is dat we deze foto's kunnen samen rijgen om met behulp van speciale software een kaart te maken van het hele landschap. Deze kaart geeft ons cruciale informatie voor het toezicht op veranderingen in grondgebruik, waardoor we weten waar en wanneer plantages mogelijk zullen worden uitgebreid, waar bossen inkrimpen of waar branden kunnen uitbreken. Luchtfoto's kunnen ook worden verwerkt tot driedimensionale computermodellen van bossen. Deze modellen zijn niet alleen visueel aantrekkelijk, maar ook geometrisch nauwkeurig. Daardoor kunnen onderzoekers nu de afstand tussen de bomen meten, de oppervlakte en het volume van vegetatie berekenen, enzovoort. Dat is allemaal belangrijke informatie voor het toezicht op de gezondheid van deze bossen. Onlangs begonnen we ook te experimenteren met camera’s voor thermische beeldvorming. Deze camera's detecteren warmteuitstralende voorwerpen op de grond. Deze camera's detecteren warmteuitstralende voorwerpen op de grond. Bijvoorbeeld voor het opsporen van stropers of hun kampvuren.
So I've told you quite a lot about what conservation drones are, how you might operate one of these drones, and what a drone could do for you. I will now tell you where conservation drones are being used around the world. We built our first prototype drones in Switzerland. We brought a few of these to Indonesia for the first few test flights. Since then, we've been building drones for our collaborators from around the world, and these include fellow biologists and partners from major conservation organizations.
Ik heb jullie een heleboel verteld over conservatiedrones, hoe je ze kan gebruiken, en wat ze voor je kunnen doen. Ik zal je nu vertellen waar conservatiedrones in de hele wereld worden gebruikt. We bouwden onze eerste prototype drones in Zwitserland. Een paar gebruikten we in Indonesië voor de eerste testvluchten. Sindsdien bouwen we drones voor onze medewerkers over de hele wereld, waaronder collega’s biologen en partners uit grote milieuorganisaties.
Perhaps the best and most rewarding part about working with these collaborators is the feedback they give us on how to improve our drones. Building drones for us is a constant work in progress. We are constantly trying to improve them in terms of their range, their ruggedness, and the amount of payload they can carry. We also work with collaborators to discover new ways of using these drones. For example, camera traps are a common tool used by biologists to take pictures of shy animals hiding in the forests, but these are motion-activated cameras, so they snap a picture every time an animal crosses their path. But the problem with camera traps is that the researcher has to go back to the forest every so often to retrieve those images, and that takes a lot of time, especially if there are dozens or hundreds of these cameras placed in the forest. Now a drone could be designed to perform the task much more efficiently. This drone, carrying a special sensor, could be flown over the forest and remotely download these images from wi-fi–enabled cameras.
Misschien wel het beste en meest lonende deel van het werken met deze medewerkers is de feedback die ze ons geven over hoe we onze drones kunnen verbeteren. Het bouwen van drones is een constant werk in ontwikkeling. Wij proberen ze voortdurend te verbeteren in termen van bereik, robuustheid, en de hoeveelheid lading die ze kunnen vervoeren. Wij werken ook met medewerkers om nieuwe manieren te ontdekken in het gebruik van deze drones. Cameravallen zijn bijvoorbeeld een veel door biologen toegepast instrument om foto's te nemen van schuwe dieren in de bossen, om foto's te nemen van schuwe dieren in de bossen. Het zijn bewegingsgeactiveerde camera's die een dier fotograferen telkens het voorbijkomt. Maar het probleem met cameravallen is dat de onderzoeker steeds weer terug het woud in moet om de beelden op te halen. Dat kost veel tijd, vooral als er tientallen of honderden van deze camera’s zijn geplaatst. Nu kan een drone worden ontworpen die deze taak veel efficiënter kan uitvoeren. Deze drone, uitgerust met een speciale sensor, kan het woud overvliegen en deze beelden van op afstand downloaden met behulp van met wifi uitgeruste camera's.
Radio collars are another tool that's commonly used by biologists. Now these collars are put onto animals. They transmit a radio signal which allows the researcher to track the movements of these animals across the landscape. But the traditional way of tracking animals is pretty ridiculous, because it requires the researcher to be walking on the ground carrying a huge and cumbersome radio antenna, not unlike those old TV antennae we used to have on our rooftops. Some of us still do. A drone could be used to do the same job much more efficiently. Why not equip a drone with a scanning radio receiver, fly that over the forest canopy in a certain pattern which would allow the user or the operator to triangulate the location of these radio-collared animals remotely without having to step foot in the forest.
Radiohalsbanden zijn een andere tool die vaak door biologen wordt gebruikt. Dieren worden voorzien van een halsband. Die zendt een radiosignaal uit waarmee de onderzoeker de bewegingen van deze dieren in het landschap kan volgen. Maar de traditionele manier van volgen van dieren is nogal belachelijk. De onderzoeker moet een enorme en logge radioantenne bijhebben, een beetje zoals oude tv-antennes op onze daken. Sommigen doen dat nog altijd zo. Een drone kan hetzelfde werk veel efficiënter uitvoeren. Waarom geen drone met een scan-radio-ontvanger uitrusten, en hem in een bepaald patroon over het kronendak laten vliegen? Dat zou de gebruiker of de operator in staat stellen door triangulatie de locatie van deze dieren met halsband op afstand te bepalen zonder een voet in het woud te moeten zetten.
A third and perhaps most exciting way of using these drones is to fly them to a really remote, never-explored-before rainforest somewhere hidden in the tropics, and parachute down a tiny spy microphone that would allow us to eavesdrop on the calls of mammals, birds, amphibians, the Yeti, the Sasquatch, Bigfoot, whatever. That would give us biologists a pretty good idea of what animals might be living in those forests.
Een derde en misschien wel spannendste manier van het gebruik van deze drones is om ze naar een echt afgelegen, nooit onderzocht regenwoud ergens in de tropen te vliegen en er een kleine spionmicrofoon te parachuteren. Daarmee zouden we kunnen luisteren naar de roepen van zoogdieren, vogels, amfibieën, de Yeti, de Sasquatch, Bigfoot, wat dan ook. Dat zou ons biologen een vrij goed idee geven van welke dieren in deze bossen leven.
And finally, I would like to show you the latest version of our conservation drone. The MAJA drone has a wingspan of about two meters. It weighs only about two kilograms, but it can carry half its weight. It is a fully autonomous system. During its mission, it can even transmit a live video feed back to a ground station laptop, which allows the user to see what the drone is seeing in real time. It carries a variety of sensors, and the photo quality of some of these sensors can be as high as one to two centimeters per pixel. This drone can stay in the air for 40 to 60 minutes, which gives it a range of up to 50 kilometers. That is quite sufficient for most of our conservation applications.
En tot slot toon ik jullie de nieuwste versie van onze conservatiedrone. De MAJA-drone heeft een spanwijdte van ongeveer twee meter. Hij weegt slechts ongeveer twee kilogram, maar kan de helft van zijn gewicht dragen. Het is een volledig autonoom systeem. Tijdens de missie kan hij zelfs live video zenden naar een laptop op de grond. Dat toont de gebruiker wat de drone in real-time ziet. Hij draagt allerlei sensoren, en de beeldkwaliteit van een aantal van deze sensoren kan oplopen tot 1 à 2 centimeter per pixel. Deze drone kan 40 tot 60 minuten in de lucht blijven, wat hem een bereik van maximaal 50 kilometer geeft. Dat is voldoende voor de meeste van onze toepassingen.
Now, conservation drones began as a crazy idea from two biologists who are just deeply passionate about this technology. And we believe, strongly believe, that drones can and will be a game changer for conservation research and applications. We've had our fair share of skeptics and critics who thought that we were just fooling around with toy planes. And in a way, they are right. I mean, let's be honest, drones are the ultimate toys for boys. But at the same time, we've also gotten to know many wonderful colleagues and collaborators who share our vision and see the potential of conservation drones. To us, it is obvious that conservation biologists and practitioners should make full use of every available tool, including drones, in our fight to save the last remaining forests and wildlife of this planet.
Conservatiedrones begonnen als een gek idee van twee biologen die gepassioneerd waren door deze technologie. En we geloven heel hard dat drones een revolutie betekenen in milieuonderzoek en de toepassingen ervan. Heel wat sceptici en critici vonden dat we alleen maar wat aanrommelden met speelgoedvliegtuigen. Op één manier hebben ze gelijk. Ik bedoel, laten we eerlijk zijn, drones zijn het ultieme speelgoed voor jongens. Maar tegelijkertijd kregen we ook veel steun van vele fijne collega's en medewerkers die onze visie deelden en het potentieel van conservatiedrones inzagen. Voor ons is het duidelijk dat conservatiebiologen en milieuwerkers ieder beschikbaar instrument, met inbegrip van drones, ten volle moeten benutten in onze strijd voor het behoud van de laatste resterende bossen en de natuur van deze planeet.
Thank you.
Bedankt.
(Applause)
(Applaus)