Όταν σκεφτόμαστε το Νεπάλ, συνήθως σκεφτόμαστε τις χιονισμένες βουνοκορφές των Ιμαλαΐων, τα κρυστάλλινα νερά των αλπικών λιμνών, ή τις τεράστιες εκτάσεις των λιβαδιών. Αυτό που μερικοί από μας δεν συνειδητοποιούν είναι πως στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, όπου το κλίμα είναι πολύ πιο ζεστό και το τοπίο πολύ πιο πράσινο, ζει μια μεγάλη ποικιλία πανίδας, συμπεριλαμβανομένου και του μονοκέρατου ρινόκερου, του ασιατικού ελέφαντα και της Τίγρης της Βεγγάλης. Αλλά δυστυχώς αυτά τα ζώα βρίσκονται υπό τη συνεχή απειλή λαθροκυνηγών που τα κυνηγούν και τα σκοτώνουν για τα μέρη του σώματός τους. Για να σταματήσουν τους σκοτωμούς αυτών των ζώων, τάγματα στρατιωτών και δασοφύλακες στέλνονται να προστατέψουν τα εθνικά πάρκα του Νεπάλ, αλλά αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση γιατί οι στρατιώτες αυτοί πρέπει να περιπολούν χιλιάδες εκτάρια δασών με τα πόδια ή καβαλώντας ελέφαντες. Είναι επίσης επικίνδυνο για τους στρατιώτες αυτούς όταν βρίσκονται να ανταλλάζουν πυρά με τους λαθροκυνηγούς και γι'αυτό λοιπόν το Νεπάλ συνεχώς ψάχνει νέους τρόπους για να προστατέψει τα δάση και την πανίδα.
When we think of Nepal, we tend to think of the snow-capped mountains of the Himalayas, the crystal-clear still waters of its alpine lakes, or the huge expanse of its grasslands. What some of us may not realize is that in the Himalayan foothills, where the climate is much warmer and the landscape much greener, there lives a great diversity of wildlife, including the one-horned rhinoceros, the Asian elephant and the Bengal tiger. But unfortunately, these animals are under constant threat from poachers who hunt and kill them for their body parts. To stop the killing of these animals, battalions of soldiers and rangers are sent to protect Nepal's national parks, but that is not an easy task, because these soldiers have to patrol thousands of hectares of forests on foot or elephant backs. It is also risky for these soldiers when they get into gunfights with poachers, and therefore Nepal is always looking for new ways to help with protecting the forests and wildlife.
Πρόσφατα λοιπόν, το Νεπάλ απέκτησε ένα νέο εργαλείο στη μάχη κατά της λαθροθηρίας και αυτό είναι αυτά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ή πιο συγκεκριμένα, μη επανδρωμένα αεροσκάφη προστασίας. Εδώ και ένα περίπου χρόνο, οι συνάδελφοί μου κι εγώ κατασκευάζουμε αυτά τα αεροσκάφη για το Νεπάλ και εκπαιδεύουμε το προσωπικό προστασίας των πάρκων στη χρήση αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος δεν σας δίνει μόνο πανοραμική άποψη του τοπίου, αλλά σας επιτρέπει να καταγράψετε και λεπτομερείς, υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες των αντικειμένων στο έδαφος. Αυτό για παράδειγμα είναι ένα ζευγάρι ρινόκερων που κάνουν ένα δροσερό μπάνιο μια ζεστή καλοκαιρινή ημέρα στα πεδινά του Νεπάλ. Πιστεύουμε λοιπόν ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν τρομερές προοπτικές, όχι μόνο στην καταπολέμηση της λαθροθηρίας, αλλά επίσης και στην παρακολούθηση της υγείας των πληθυσμών της άγριας φύσης.
Well recently, Nepal acquired a new tool in the fight against wildlife crime, and these are drones, or more specifically, conservation drones. For about a year now, my colleagues and I have been building drones for Nepal and training the park protection personnel on the use of these drones. Not only does a drone give you a bird's-eye view of the landscape, but it also allows you to capture detailed, high-resolution images of objects on the ground. This, for example, is a pair of rhinoceros taking a cooling bath on a hot summer day in the lowlands of Nepal. Now we believe that drones have tremendous potential, not only for combating wildlife crime, but also for monitoring the health of these wildlife populations.
Τι είναι λοιπόν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος; Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος στο οποίο αναφέρομαι εγώ, είναι απλά ένα μοντέλο αεροπλάνου εξοπλισμένο με ένα σύστημα αυτόματου πιλότου και αυτός ο αυτόματος πιλότος περιέχει έναν μικροσκοπικό υπολογιστή, ένα GPS, μια πυξίδα, ένα βαρομετρικό αλτίμετρο και μερικούς ακόμα αισθητήρες. Ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος σαν αυτό έχει στόχο να μεταφέρει ένα χρήσιμο φορτίο, όπως μια κινηματογραφική μηχανή ή μια φωτογραφική μηχανή. Χρειάζεται επίσης λογισμικό που θα επιτρέπει στο χρήστη να προγραμματίζει μια αποστολή, να πει στο μη επανδρωμένο αεροσκάφος πού να πάει.
So what is a drone? Well, the kind of drone I'm talking about is simply a model aircraft fitted with an autopilot system, and this autopilot unit contains a tiny computer, a GPS, a compass, a barometric altimeter and a few other sensors. Now a drone like this is meant to carry a useful payload, such as a video camera or a photographic camera. It also requires a software that allows the user to program a mission, to tell the drone where to go.
Οι άνθρωποι με τους οποίους μιλώ συχνά ξαφνιάζονται όταν ακούνε ότι μόνο αυτά τα τέσσερα εξαρτήματα αποτελούν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος προστασίας, αλλά ξαφνιάζονται ακόμα πιο πολύ όταν τους λέω πόσο οικονομικά προσιτά είναι αυτά τα εξαρτήματα. Το θέμα είναι ότι ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος προστασίας δεν κοστίζει πολύ παραπάνω από έναν καλό φορητό υπολογιστή ή ένα καλό ζευγάρι κιάλια.
Now people I talk to are often surprised when they hear that these are the only four components that make a conservation drone, but they are even more surprised when I tell them how affordable these components are. The facts is, a conservation drone doesn't cost very much more than a good laptop computer or a decent pair of binoculars.
Τώρα λοιπόν που έχετε φτιάξει το μη επανδρωμένο αεροσκάφος σας μάλλον θα θέλετε να το πετάξετε αλλά πώς πετάει κανείς ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος; Στην πραγματικότητα, δεν το πετάτε, γιατί το μη επανδρωμένο αεροσκάφος πετάει μόνο του. Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να προγραμματίσετε μια αποστολή που θα λέει στο μη επανδρωμένο αεροσκάφος που να πετάξει. Αρκεί μόνο να πατήσετε μερικά σημεία αναφοράς στο Google Maps χρησιμοποιώντας λογισμικό ανοικτού κώδικα. Αυτές οι αποστολές μπορεί να είναι τόσο απλές όσο μερικά μόνο σημεία αναφοράς, ή μπορούν να είναι και πιο μεγάλες και πιο περίπλοκες, όπως το πέταγμα πάνω από ένα σύστημα ποταμών. Μερικές φορές πετάμε το μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε μοτίβο κουρέματος γκαζόν και φωτογραφίζουμε την περιοχή αυτή και αυτές οι φωτογραφίες μπορούν μετά από επεξεργασία να αποτελέσουν έναν χάρτη του δάσους. Άλλοι ερευνητές μπορεί να θέλουν να πετάξουν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος κατά μήκος των ορίων ενός δάσους ελέγχοντας για λαθροκυνηγούς ή ανθρώπους που μπορεί να προσπαθούν να εισέλθουν στο δάσος παράνομα.
So now that you've built your own conservation drone, you probably want to go fly it, but how does one fly a drone? Well, actually, you don't, because the drone flies itself. All you have to do is to program a mission to tell the drone where to fly. But you simply do that by clicking on a few way points on the Google Maps interface using the open-source software. Those missions could be as simple as just a few way points, or they could be slightly longer and more complicated, to fly along a river system. Sometimes, we fly the drone in a lawnmower-type pattern and take pictures of that area, and those pictures can be processed to produce a map of that forest. Other researchers might want to fly the drone along the boundaries of a forest to watch out for poachers or people who might be trying to enter the forest illegally.
Όποια κι αν είναι η αποστολή σας αφού την προγραμματίσετε, απλά τη φορτώνετε στο σύστημα αυτόματου πιλότου, φέρνετε το μη επανδρωμένο αεροσκάφος στο χωράφι, και το απογειώνετε απλά πετώντας το στον αέρα. Και συχνά στην αποστολή αυτή φωτογραφίζουμε ή τραβάμε βίντεο κατά τη διάρκεια και συνήθως στο σημείο αυτό θα πάμε να πιούμε έναν καφέ θα κάτσουμε και θα χαλαρώσουμε για τα επόμενα λεπτά, βέβαια κάποιοι από μας θα κάτσουν και θα πανικοβληθούν για τα επόμενα λεπτά ανησυχώντας μήπως και δεν επιστρέψει το μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Συνήθως επιστρέφει, και όταν το κάνει, προσγειώνεται κι αυτόματα.
Now whatever your mission is, once you've programmed it, you simply upload it to the autopilot system, bring your drone to the field, and launch it simply by tossing it in the air. And often we'll go about this mission taking pictures or videos along the way, and usually at that point, we will go grab ourselves a cup of coffee, sit back, and relax for the next few minutes, although some of us sit back and panic for the next few minutes worrying that the drone will not return. Usually it does, and when it does, it even lands automatically.
Τι μπορεί να κάνει λοιπόν ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος προστασίας; Όταν φτιάξαμε το πρώτο μας πρωτότυπο μη επανδρωμένο αεροσκάφος ο βασικός μας στόχος ήταν να το πετάξουμε πάνω από ένα απομονωμένο τροπικό δάσος στη Βόρεια Σουμάτρα, στην Ινδονησία, να ψάξουμε για τη φωλιά ενός είδους μεγάλου πιθήκου γνωστού ως ουραγκοτάγκου. Ο λόγος που θέλαμε να το κάνουμε αυτό ήταν γιατί θέλαμε να μάθουμε πόσα άτομα από αυτό το είδος είχαν μείνει στο δάσος. Η παραδοσιακή μέθοδος καταγραφής ουρακοτάγκων είναι το περπάτημα στο δάσος κουβαλώντας βαρύ εξοπλισμό χρησιμοποιώντας κιάλια για την παρατήρηση των κορυφών των δέντρων όπου μπορεί να βρεθεί ένας ουρακοτάγκος ή η φωλιά του. Όπως μπορείτε να φανταστείτε, αυτή είναι μια πολύ χρονοβόρα, επίπονη και ακριβή διαδικασία, έτσι ελπίζαμε ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μείωναν σημαντικά το κόστος της καταγραφής του πληθυσμού ουρακοτάγκων στην Ινδονησία και αλλού στην Νοτιοανατολική Ασία. Έτσι ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι όταν καταγράψαμε το πρώτο ζευγάρι φωλιών στην κάμερα. και αυτή είναι, αυτή είναι η πρώτη φωτογραφία φωλιάς ουρακοτάγκου που έχει παρθεί ποτέ από μη επανδρωμένο αεροσκάφος. Από τότε έχουμε τραβήξει φωτογραφίες με δεκάδες τέτοιες φωλιές από διάφορα μέρη της Νοτιοανατολικής Ασίας και τώρα δουλεύουμε με επιστήμονες ηλεκτρονικών υπολογιστών για να αναπτύξουμε αλγόριθμους που θα μετράνε αυτόματα τον αριθμό των φωλιών από τις χιλιάδες φωτογραφίες που έχουμε συλλέξει ως τώρα.
So what can we do with a conservation drone? Well, when we built our first prototype drone, our main objective was to fly it over a remote rainforest in North Sumatra, Indonesia, to look for the nest of a species of great ape known as the orangutan. The reason we wanted to do that was because we needed to know how many individuals of this species are still left in that forest. Now the traditional method of surveying for orangutans is to walk the forest on foot carrying heavy equipment and to use a pair of binoculars to look up in the treetops where you might find an orangutan or its nest. Now as you can imagine, that is a very time-consuming, labor-intensive, and costly process, so we were hoping that drones could significantly reduce the cost of surveying for orangutan populations in Indonesia and elsewhere in Southeast Asia. So we were very excited when we captured our first pair of orangutan nests on camera. And this is it; this is the first ever picture of orangutan nests taken with a drone. Since then we have taken pictures of dozens of these nests from around various parts of Southeast Asia, and we're now working with computer scientists to develop algorithms that can automatically count the number of nests from the thousands of photos we've collected so far.
Αλλά οι φωλιές δεν είναι το μόνο αντικείμενο που τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορούν να εντοπίσουν. Αυτός είναι ένας άγριος ουρακοτάγκος που τρώει χαρούμενος στην κορυφή ενός φοινικόδεντρου, φαινομενικά ανυποψίαστος για το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μας που πέταξε από πάνω του, όχι μία αλλά αρκετές φορές. Έχουμε ακόμα τραβήξει φωτογραφίες και άλλων ζώων συμπεριλαμβανομένων βουβαλιών του δάσους στη Γκαμπόν, ελέφαντες, ακόμη και φωλιές χελωνών.
But nests are not the only objects these drones can detect. This is a wild orangutan happily feeding on top of a palm tree, seemingly oblivious to our drone that was flying overhead, not once but several times. We've also taken pictures of other animals including forest buffalos in Gabon, elephants, and even turtle nests.
Αλλά εκτός από φωτογραφίες των ίδιων των ζώων τραβάμε και φωτογραφίες των βιότοπων όπου ζουν αυτά τα ζώα γιατί θέλουμε να παρακολουθήσουμε την υγεία αυτών των βιότοπων. Μερικές φορές ξεζουμάρουμε λιγάκι και βλέπουμε κι άλλα πράγματα που μπορεί να συμβαίνουν στο τοπίο. Αυτή είναι μια φυτεία ελαιοφοινικόδεντρων στη Σουμάτρα. Το φοινικέλαιο είναι σημαντική αιτία αποψίλωσης σ' αυτές τις περιοχές του κόσμου κι έτσι θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη νέα τεχνολογία μη επανδρωμένων αεροσκάφων για να παρακολουθήσουμε την εξάπλωση αυτών των φυτειών στη Νοτιοανατολική Ασία. Αλλά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη θα μπορούσαν επίσης να παρακολουθήσουν την παράνομη υλοτομία. Αυτό είναι ένα προσφάτως υλοτομημένο δάσος πάλι στη Σουμάτρα. Μπορείτε ακόμη να δείτε τις επεξεργασμένες ξύλινες τάβλες παρατημένες στο έδαφος.
But besides taking pictures of just the animals themselves, we also take pictures of the habitats these animals live in, because we want to keep track of the health of these habitats. Sometimes, we zoom out a little and look at other things that might be happening in the landscape. This is an oil palm plantation in Sumatra. Now oil palm is a major driver of deforestation in that part of the world, so we wanted to use this new drone technology to keep track of the spread of these plantations in Southeast Asia. But drones could also be used to keep track of illegal logging activities. This is a recently logged forest, again in Sumatra. You could even still see the processed wooden planks left on the ground.
Αλλά ίσως το πιο συναρπαστικό κομμάτι της αεροφωτογράφισης είναι ότι μπορούμε αργότερα να ράψουμε αυτές τις φωτογραφίες με ειδικό λογισμικό δημιουργώντας έναν χάρτη ολόκληρου του τοπίου, και αυτός ο χάρτης μάς δίνει ζωτικές πληροφορίες για τον έλεγχο της αλλαγής εκμετάλλευσης της γης, να μας ενημερώνει για το πού και πώς οι φυτείες μπορεί να επεκτείνονται, πού συρρικνώνονται τα δάση, ή πού μπορεί να ξεσπούν πυρκαγιές, Οι αεροφωτογραφίες μπορούν επίσης να δεχτούν επεξεργασία για τη δημιουργία τρισδιάστατων υπολογιστικών μοντέλων των δασών. Αυτά τα μοντέλα δεν είναι μόνο αισθητικά όμορφα, αλλά είναι και γεωμετρικά ακριβή, που σημαίνει ότι οι ερευνητές μπορούν τώρα να μετρήσουν την απόσταση μεταξύ των δέντρων, να υπολογίσουν την έκταση, τον όγκο της βλάστησης, και ούτω καθεξής, τα οποία είναι όλα σημαντικές πληροφορίες για την παρακολούθηση της υγείας των δασών αυτών. Προσφάτως, έχουμε ξεκινήσει να πειραματιζόμαστε με κάμερες θερμικής απεικόνισης. Αυτές οι κάμερες μπορούν να εντοπίσουν αντικείμενα στο έδαφος που εκπέμπουν θερμότητα και έτσι είναι πολύ χρήσιμα για να εντοπίζονται οι λαθροκυνηγοί ή οι φωτιές τους το βράδυ.
But perhaps the most exciting part about taking pictures from the air is we could later stitch these pictures together using special software to create a map of the entire landscape, and this map gives us crucial information for monitoring land use change, to let us know where and when plantations might be expanding, where forests might be contracting, or where fires might be breaking out. Aerial images could also be processed to produce three-dimensional computer models of forests. Now these models are not just visually appealing, but they are also geometrically accurate, which means researchers can now measure the distance between trees, calculate surface area, the volume of vegetation, and so on, all of which are important information for monitoring the health of these forests. Recently, we've also begun experimenting with thermal imaging cameras. Now these cameras can detect heat-emitting objects from the ground, and therefore they are very useful for detecting poachers or their campfires at night.
Σας έχω πει λοιπόν αρκετά για το τι είναι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη προστασίας, πώς μπορείτε να τα λειτουργήσετε και τι μπορούν να κάνουν για σας. Τώρα θα σας πω που χρησιμοποιούνται τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη προστασίας στον κόσμο. Φτιάξαμε τα πρώτα πρωτότυπα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μας στην Ελβετία. Φέραμε μερικά από αυτά στην Ινδονησία για τις πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις. Από τότε φτιάχνουμε μη επανδρωμένα αεροσκάφη για τους συνεργάτες μας παντού στον κόσμο και σε αυτούς περιλαμβάνονται συνάδελφοι βιολόγοι και συνεργάτες από μεγάλες οργανώσεις προστασίας του περιβάλλοντος.
So I've told you quite a lot about what conservation drones are, how you might operate one of these drones, and what a drone could do for you. I will now tell you where conservation drones are being used around the world. We built our first prototype drones in Switzerland. We brought a few of these to Indonesia for the first few test flights. Since then, we've been building drones for our collaborators from around the world, and these include fellow biologists and partners from major conservation organizations.
Ίσως η μεγαλύτερη επιβράβευση στις συνεργασίες μας αυτές είναι τα σχόλια που μας δίνουν για το πώς να βελτιώσουμε τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μας. Η κατασκευή μη επανδρωμένων αεροσκαφών είναι για μας μια εργασία σε συνεχή εξέλιξη. Συνεχώς προσπαθούμε να τα βελτιώσουμε σε τομείς όπως η ακτίνα δράσης, η αντοχή και το ωφέλιμο φορτίο που μπορούν να μεταφέρουν. Επίσης δουλεύουμε με συνεργάτες για να βρούμε νέους τρόπους χρήσης αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών. Για παράδειγμα, οι κάμερες-παγίδες είναι ένα σύνηθες εργαλείο των βιολόγων για τη φωτογράφιση ντροπαλών ζώων που κρύβονται στα δάση, αλλά αυτές ενεργοποιούνται με την κίνηση, κι έτσι τραβάνε μια φωτογραφία κάθε φορά που ένα ζώο περνά από μπροστά τους. Το πρόβλημα όμως με τις κάμερες-παγίδες είναι ότι ο ερευνητής πρέπει να επιστρέφει στο δάσος κάθε τόσο για να ανακτά αυτές τις φωτογραφίες κι αυτό είναι χρονοβόρο ειδικά αν υπάρχουν δεκάδες ή εκατοντάδες τέτοιες κάμερες τοποθετημένες στο δάσος. Ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά πολύ πιο αποτελεσματικά. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος, μεταφέροντας έναν ειδικό αισθητήρα, θα μπορούσε να πετάξει πάνω από το δάσος και να μεταφορτώσει αυτές τις φωτογραφίες εξ αποστάσεως από κάμερες με wi-fi.
Perhaps the best and most rewarding part about working with these collaborators is the feedback they give us on how to improve our drones. Building drones for us is a constant work in progress. We are constantly trying to improve them in terms of their range, their ruggedness, and the amount of payload they can carry. We also work with collaborators to discover new ways of using these drones. For example, camera traps are a common tool used by biologists to take pictures of shy animals hiding in the forests, but these are motion-activated cameras, so they snap a picture every time an animal crosses their path. But the problem with camera traps is that the researcher has to go back to the forest every so often to retrieve those images, and that takes a lot of time, especially if there are dozens or hundreds of these cameras placed in the forest. Now a drone could be designed to perform the task much more efficiently. This drone, carrying a special sensor, could be flown over the forest and remotely download these images from wi-fi–enabled cameras.
Τα περιλαίμια παρακολούθησης είναι άλλο ένα εργαλείο που χρησιμοποιείται συχνά από βιολόγους. Αυτά τα περιλαίμια λοιπόν τοποθετούνται στα ζώα. Εκπέμπουν ένα ραδιοσήμα που επιτρέπει στον ερευνητή να παρακολουθεί τις κινήσεις αυτών των ζώων στο τοπίο. Αλλά ο τρόπος παρακολούθησης ζώων που είθισται είναι αρκετά γελοίος, γιατί απαιτεί από τον ερευνητή να περπατά στο έδαφος κουβαλώντας μια τεράστια και δυσκίνητη κεραία παρόμοια με εκείνες τις παλιές κεραίες που είχαμε στις σκεπές μας. Μερικοί ακόμα τις έχουμε. Ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος θα μπορούσε να κάνει την ίδια δουλειά πολύ πιο αποτελεσματικά. Γιατί να μην εξοπλίσουμε ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος με ένα ραδιοφωνικό δέκτη σάρωσης, να το πετάξουμε πάνω από τις κορυφές των δέντρων σε έναν συγκεκριμένο σχηματισμό που θα επέτρεπε στοn χρήστη ή τοn χειριστή να τριγωνοποιήσει τη θέση των ζώων με τα περιλαίμια αυτά εξ αποστάσεως χωρίς να χρειαστεί να πατήσει το πόδι του στο δάσος.
Radio collars are another tool that's commonly used by biologists. Now these collars are put onto animals. They transmit a radio signal which allows the researcher to track the movements of these animals across the landscape. But the traditional way of tracking animals is pretty ridiculous, because it requires the researcher to be walking on the ground carrying a huge and cumbersome radio antenna, not unlike those old TV antennae we used to have on our rooftops. Some of us still do. A drone could be used to do the same job much more efficiently. Why not equip a drone with a scanning radio receiver, fly that over the forest canopy in a certain pattern which would allow the user or the operator to triangulate the location of these radio-collared animals remotely without having to step foot in the forest.
Ένας τρίτος και ίσως πιο συναρπαστικός τρόπος χρήσης αυτών των μη επανδρωμένων αεροσκαφών είναι να τα πετάξουμε σε ένα πολύ απομακρυσμένο ανεξερεύνητο τροπικό δάσος κρυμμένο κάπου στην τροπική ζώνη και να ρίξουμε με αλεξίπτωτο ένα μικροσκοπικό μικρόφωνο που θα μας επέτρεπε να κρυφακούσουμε το κάλεσμα των θηλαστικών, πτηνών, αμφιβίων, του Γιέτι, του Μεγαλοπόδαρου, οποιουδήποτε. Αυτό θα έδινε σε μας τους βιολόγους μια αρκετά καλή ιδέα του ποια ζώα πιθανόν να ζουν στα δάση αυτά.
A third and perhaps most exciting way of using these drones is to fly them to a really remote, never-explored-before rainforest somewhere hidden in the tropics, and parachute down a tiny spy microphone that would allow us to eavesdrop on the calls of mammals, birds, amphibians, the Yeti, the Sasquatch, Bigfoot, whatever. That would give us biologists a pretty good idea of what animals might be living in those forests.
και τέλος θα ήθελα να σας δείξω την τελευταία έκδοση του μη επανδρωμένου αεροσκάφους προστασίας μας. Το μη επανδρωμένο αεροσκάφος MAJA έχει άνοιγμα φτερών περίπου δύο μέτρων. Ζυγίζει περίπου μόνο δύο κιλά, αλλά μπορεί να μεταφέρει το μισό του βάρος. Είναι ένα πλήρως αυτόνομο σύστημα. Κατά τη διάρκεια της αποστολής του, μπορεί να εκπέμψει ακόμα και ζωντανό τηλεοπτικό σήμα σε έναν φορητό υπολογιστή στη βάση εδάφους, που επιτρέπει στο χρήστη να βλέπει ό,τι βλέπει το μη επανδρωμένο αεροσκάφος σε πραγματικό χρόνο. Μεταφέρει διάφορους αισθητήρες και η ποιότητα της φωτογραφίας κάποιων από αυτών μπορεί να φτάσει και τα δύο εκατοστά ανά πίξελ. Αυτό το μη επανδρωμένο αεροσκάφος μπορεί να μείνει στον αέρα για 40 με 60 λεπτά. που του δίνει ακτίνα δράσης έως και 50 χιλιόμετρα. Αυτό επαρκεί για τις περισσότερες από τις εφαρμογές προστασίας μας.
And finally, I would like to show you the latest version of our conservation drone. The MAJA drone has a wingspan of about two meters. It weighs only about two kilograms, but it can carry half its weight. It is a fully autonomous system. During its mission, it can even transmit a live video feed back to a ground station laptop, which allows the user to see what the drone is seeing in real time. It carries a variety of sensors, and the photo quality of some of these sensors can be as high as one to two centimeters per pixel. This drone can stay in the air for 40 to 60 minutes, which gives it a range of up to 50 kilometers. That is quite sufficient for most of our conservation applications.
Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη προστασίας ξεκίνησαν ως μια τρελή ιδέα δυο βιολόγων που είναι απλά βαθιά παθιασμένοι με την τεχνολογία αυτή. και πιστεύουμε, πιστεύουμε βαθιά, ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μπορούν και θα αλλάξουν τα δεδομένα για την έρευνα προστασίας και τις εφαρμογές της. Είχαμε το μερίδιό μας από σκεπτικιστές και κριτικούς που νόμιζαν ότι απλώς παίζαμε με παιχνίδια-αεροπλανάκια και από μια άποψη, έχουν δίκιο. Θέλω να πω, ας είμαστε ειλικρινείς, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη είναι το απόλυτο παιχνίδι για αγόρια. Αλλά συγχρόνως, έχουμε γνωρίσει πολλούς αξιόλογους συναδέλφους και συνεργάτες που μοιράζονται το όραμά μας και βλέπουν την προοπτική των μη επανδρωμένων αεροσκαφών προστασίας. Για μας είναι προφανές ότι οι βιολόγοι προστασίας του περιβάλλοντος και οι επαγγελματίες θα έπρεπε να κάνουν πλήρη χρήση κάθε διαθέσιμου εργαλείου, συμπεριλαμβανομένων των μη επανδρωμένων αεροσκαφών, στη μάχη για τη σωτηρία των τελευταίων δασών που έχουν απομείνει και της άγριας ζωής στον πλανήτη.
Now, conservation drones began as a crazy idea from two biologists who are just deeply passionate about this technology. And we believe, strongly believe, that drones can and will be a game changer for conservation research and applications. We've had our fair share of skeptics and critics who thought that we were just fooling around with toy planes. And in a way, they are right. I mean, let's be honest, drones are the ultimate toys for boys. But at the same time, we've also gotten to know many wonderful colleagues and collaborators who share our vision and see the potential of conservation drones. To us, it is obvious that conservation biologists and practitioners should make full use of every available tool, including drones, in our fight to save the last remaining forests and wildlife of this planet.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)