You may have heard about the Koran's idea of paradise being 72 virgins, and I promise I will come back to those virgins. But in fact, here in the Northwest, we're living very close to the real Koranic idea of paradise, defined 36 times as "gardens watered by running streams." Since I live on a houseboat on the running stream of Lake Union, this makes perfect sense to me. But the thing is, how come it's news to most people? I know many well-intentioned non-Muslims who've begun reading the Koran, but given up, disconcerted by its "otherness." The historian Thomas Carlyle considered Muhammad one of the world's greatest heroes, yet even he called the Koran "as toilsome reading as I ever undertook; a wearisome, confused jumble."
Olette ehkä kuulleet Koraanin ajatuksesta että paratiisi on yhtä kuin 72 neitsyttä. Lupaan palata näihin neitsyihin vielä. Täällä luoteisosassa maata elämme hyvin lähellä todellista Koraanin paratiisia, joka määritellään 36 kertaa "vesivirtojen kastelemiksi puutarhoiksi". Elän venetalossa Lake Unioniin laskevassa virrassa, joten minusta määritelmä on hyvä. Mutta miksi monikaan ei tunne sitä? Tunnen monia hyväaikeisia ei-muslimeja, jotka ovat luovuttaneet Koraanin lukemisessa hämmentyneinä sen toiseudesta. Historioitsija Thomas Carlyle piti Muhammedia yhtenä maailman suurimmista sankareista, mutta kuvasi Koraania "kaikista työläimpänä lukukokemuksena, uuvuttavana sekamelskana".
(Laughter)
(Naurua)
Part of the problem, I think, is that we imagine that the Koran can be read as we usually read a book -- as though we can curl up with it on a rainy afternoon with a bowl of popcorn within reach, as though God -- and the Koran is entirely in the voice of God speaking to Muhammad -- were just another author on the best-seller list. Yet, the fact that so few people do actually read the Koran is precisely why it's so easy to quote -- that is, to misquote.
Osasyynä tähän lienee, että luulemme voivamme lukea Koraania kuin mitä tahansa kirjaa -- käpertyä sen kanssa sateella popcorn-kulhon ääreen aivan kuin Jumala -- Koraanihan on Jumalan puhetta Muhammedille -- olisi bestseller-kirjailija. Koska vain harvat tosissaan lukevat Koraania, sitä on helppo siteerata -- siis siteerata väärin.
(Laughter)
Katkelmia irti asiayhteydestään
Phrases and snippets taken out of context in what I call the "highlighter version," which is the one favored by both Muslim fundamentalists and anti-Muslim Islamophobes.
niin sanotusti lihavoituna versiona, mikä on suosittua sekä ääri-islamilaisten että islamofobien parissa. Viime keväänä
So this past spring, as I was gearing up to begin writing a biography of Muhammad, I realized I needed to read the Koran properly -- as properly as I could, that is. My Arabic is reduced by now to wielding a dictionary, so I took four well-known translations and decided to read them side by side, verse by verse, along with a transliteration and the original seventh-century Arabic. Now, I did have an advantage. My last book was about the story behind the Shi'a-Sunni split, and for that, I'd worked closely with the earliest Islamic histories, so I knew the events to which the Koran constantly refers, its frame of reference. I knew enough, that is, to know that I'd be a tourist in the Koran -- an informed one, an experienced one, even, but still an outsider, an agnostic Jew reading someone else's holy book.
valmistautuessani kirjoittamaan Muhammedin elämänkertaa tajusin, että minun pitää lukea Koraani -- niin hyvin kuin osaisin. Arabiantaitoni rajoittui sanakirjan käyttöön, joten otin neljä tunnettua käännöstä, ja päätin lukea niitä rinnakkain, säe säkeeltä seuraten myös translitteraatiota ja alkuperäistä 600-luvun arabiaa. Oli minulla yksi etu. Viimeisin kirjani käsitteli shiiojen ja sunnien erkaantumisen taustoja, joten olin perehtynyt islamin varhaishistoriaan ja tiesin tapahtumat, joihin Koraani jatkuvasti viittaa, sen viitekehyksen. Tiesin siis olevani turisti Koraanissa -- asiantunteva, jopa kokenut, mutta ulkopuolinen, juutalainen agnostikko lukemassa jonkun toisen pyhää kirjaa.
(Laughter)
(Naurua)
So I read slowly.
Luin siis hitaasti.
(Laughter)
(Naurua)
I'd set aside three weeks for this project, and that, I think, is what is meant by "hubris" --
Varasin projektiin kolme viikkoa ja tiedän nyt mitä ylimielisyys tarkoittaa.
(Laughter)
(Naurua)
because it turned out to be three months.
Koska siinä meni kolme kuukautta.
(Laughter)
Vastustin kiusausta hypätä takaosaan
I did resist the temptation to skip to the back, where the shorter and more clearly mystical chapters are. But every time I thought I was beginning to get a handle on the Koran -- that feeling of "I get it now" -- it would slip away overnight, and I'd come back in the morning, wondering if I wasn't lost in a strange land. And yet, the terrain was very familiar. The Koran declares that it comes to renew the message of the Torah and the Gospels. So one-third of it reprises the stories of Biblical figures like Abraham, Moses, Joseph, Mary, Jesus. God himself was utterly familiar from his earlier manifestation as Yahweh, jealously insisting on no other gods. The presence of camels, mountains, desert wells and springs took me back to the year I spent wandering the Sinai Desert. And then there was the language, the rhythmic cadence of it, reminding me of evenings spent listening to Bedouin elders recite hours-long narrative poems entirely from memory. And I began to grasp why it's said that the Koran is really the Koran only in Arabic.
lyhyempiin ja mystisempiin lukuihin. Mutta aina kun luulin alkavani ymmärtää Koraania -- "ahaa, nyt tajuan" -- tunne hävisi yhdessä yössä, Ja aamulla taas ihmettelin kuin eksyneenä oudossa maassa. Maaperä oli kyllä hyvin tuttu. Koraani julistaa uudistavansa Tooran ja evankeliumien sanomaa, joten kolmasosa siitä kertoo Raamatun hahmoista, Aabrahamista, Mooseksesta, Joosefista, Mariasta, Jeesuksesta. Jumala itse tuntui tutulta muistuttaen aiempaa versiotaan Jahvea -- mustasukkaisena kieltämässä muut jumalat. Kertomukset kameleista, vuorista ja aavikon lähteistä vei minut takaisin vuoteen, jonka vietin Siinain autiomaassa. Ja sitten, Koraanin kieli, sen rytminen sointi vei takaisin iltoihin, joina istuin kuunnellen beduiinivanhuksia tuntikausia lausumassa kerronnallisia runoja täysin ulkomuistista. Ja aloin ymmärtää, miksi sanotaan, että Koraani on Koraani vain arabiaksi.
Take the Fatihah, the seven-verse opening chapter that is the Lord's Prayer and the Shema Yisrael of Islam combined. It's just 29 words in Arabic, but anywhere from 65 to 72 in translation. And yet the more you add, the more seems to go missing. The Arabic has an incantatory, almost hypnotic quality that begs to be heard rather than read, felt more than analyzed. It wants to be chanted out loud, to sound its music in the ear and on the tongue. So the Koran in English is a kind of shadow of itself, or as Arthur Arberry called his version, "an interpretation." But all is not lost in translation.
Esimerkiksi Fatiha, seitsensäkeinen avausluku, vähän kuin Isä meidän ja Sema Israel yhdessä, on vain 29 sanaa arabiaksi mutta 65-72 sanaa käännettynä. Silti, mitä enemmän lisää, sitä enemmän tuntuu katoavan. Arabian kielessä on lumoava, melkein hypnotisoiva ominaisuus, joka kutsuu kuulemaan, ei lukemaan, tuntemaan, ei analysoimaan. Se haluaa tulla lauletuksi, soida musiikkina korvissa ja kielellä. Niinpä englanninkielinen Koraani on vain varjo alkuperäisestä tai kuten Arthur Arberry käännöstään kutsuu, "tulkinta". Mutta kyllä käännöksetkin jotain välittävät.
As the Koran promises, patience is rewarded, and there are many surprises -- a degree of environmental awareness, for instance, and of humans as mere stewards of God's creation, unmatched in the Bible. And where the Bible is addressed exclusively to men, using the second- and third-person masculine, the Koran includes women -- talking, for instance, of believing men and believing women, honorable men and honorable women. Or take the infamous verse about killing the unbelievers. Yes, it does say that, but in a very specific context: the anticipated conquest of the sanctuary city of Mecca, where fighting was usually forbidden. And the permission comes hedged about with qualifiers. Not "You must kill unbelievers in Mecca," but you can, you are allowed to, but only after a grace period is over, and only if there's no other pact in place, and only if they try to stop you getting to the Kaaba, and only if they attack you first. And even then -- God is merciful; forgiveness is supreme -- and so, essentially, better if you don't.
Kuten Koraani lupaa, kärsivällisyys palkitaan, ja lukijaa odottaa moni yllätys -- esimerkiksi ympäristötietoisuus ja ihmisten rooli vain luomakunnan hoitajana, vertaansa vailla Raamatussa. Ja kun Raamattu on osoitettu vain miehille käyttäen 2. ja 3. persoonan maskuliinimuotoa, Koraani sisällyttää naiset -- puhuessaan esimerkiksi uskovista miehistä ja uskovista naisista -- kunniallisista miehistä ja kunniallisista naisista. Entäpä se epäsuosittu säe vääräuskoisten tappamisesta. Kyllä, se sanoo niin, mutta hyvin rajatussa kontekstissa: ennakoitu valtaus Mekan pyhästä kaupungista, jossa tappelu oli yleensä kielletty. Lupa annetaan mutta monin rajoituksin. Ei niin, että pitää tappaa vääräuskoiset Mekassa vaan niin, että voit, sinulla on siihen lupa, mutta vasta armonajan päätyttyä ja vain, ellei muuta ratkaisua löydy, ja vain, jos sinulta estetään pääsy Kaaballe, ja vain, jos he hyökkäävät ensin. Ja silloinkin -- Jumala on armollinen, anteeksianto suurin -- joten, oikeastaan, jätä mieluummin tappamatta.
(Laughter)
(Naurua)
This was perhaps the biggest surprise -- how flexible the Koran is, at least in minds that are not fundamentally inflexible.
Ehkä suurin yllätys olikin se, miten joustava Koraani on, ainakin niille, jotka eivät ole äärimmäisen jäykkiä.
"Some of these verses are definite in meaning," it says, "and others are ambiguous." The perverse at heart will seek out the ambiguities, trying to create discord by pinning down meanings of their own. Only God knows the true meaning. The phrase "God is subtle" appears again and again, and indeed, the whole of the Koran is far more subtle than most of us have been led to believe. As in, for instance, that little matter of virgins and paradise. Old-fashioned orientalism comes into play here. The word used four times is "houris," rendered as dark-eyed maidens with swelling breasts, or as fair, high-bosomed virgins. Yet all there is in the original Arabic is that one word: houris. Not a swelling breast or high bosom in sight.
"Jotkut säkeistä ovat ehdottomia," se sanoo, "toiset taas monimerkityksisiä. Järjetön etsii epätarkkuuksia ja yrittää luoda eripuraa puristaen niistä omia merkityksiä. Jumala yksin tietää todellisen merkityksen." Ilmaus "Jumala on hienovarainen" toistuu yhä uudelleen. Koko Koraani on paljon hienovaraisempi kuin mitä olemme saaneet uskoa. Kuten esimerkiksi siinä jutussa neitsyistä ja paratiisista. Vanhalla kunnon orientalismilla on siinä osuutensa. Sana, joka toistuu neljä kertaa, on Houris, käännettynä: tummasilmäiset, uhkearintaiset neidot tai kauniit, korkeapoviset neitsyet. Kuitenkin alun perin arabiaksi on vain yksi sana: Houris. Ei mitään uhkeista rinnoista tai korkeista povista.
(Laughter)
(Naurua)
Now this may be a way of saying "pure beings," like in angels, or it may be like the Greek "kouros" or "kore," an eternal youth.
Se voi tarkoittaa puhtaita olentoja -- kuten enkeleitä -- tai, kuten kreikan Kouros tai Kórē, ikuista nuoruutta.
But the truth is, nobody really knows. And that's the point. Because the Koran is quite clear when it says that you'll be "a new creation in paradise," and that you will be "recreated in a form unknown to you," which seems to me a far more appealing prospect than a virgin.
Mutta kukaan ei oikeastaan tiedä varmasti, ja siinä asian ydin. Koraani on kovin selkeä sanoessaan, että ihmisestä tulee "uusi luomus paratiisissa" ja että ihminen "luodaan uudelleen itselle tuntemattomaan muotoon", mikä on minulle paljon houkuttelevampaa kuin neitsyt.
(Laughter)
(Naurua)
And that number 72 never appears. There are no 72 virgins in the Koran. That idea only came into being 300 years later, and most Islamic scholars see it as the equivalent of people with wings sitting on clouds and strumming harps. Paradise is quite the opposite. It's not virginity; it's fecundity; it's plenty. It's gardens watered by running streams.
Eikä lukua 72 esiinny missään. 72 neitsyttä ei mainita Koraanissa. Ajatus keksittiin vasta 300 vuotta myöhemmin, ja useimmat islaminoppineet rinnastavat sen siivekkääseen väkeen pilven reunalla soittamassa harppuja. Paratiisi on aivan päinvastaista. Se ei ole neitseellisyyttä vaan hedelmällisyyttä, runsautta, puutarhoja, joita kastelevat virtaavat vedet.
Thank you.
Kiitos.
(Applause)
(Aplodeja)