Αυτή είναι λοιπόν μια ιστορία σχετικά με το πώς ξέρουμε όσα ξέρουμε.
So, this is a story about how we know what we know.
Είναι μια ιστορία γι' αυτή τη γυναίκα, την Νατάλια Ριμπζίνσκι. Είναι παλαιοβιολόγος, που σημαίνει ότι εξειδικεύεται στο να ξεθάβει πολύ παλιά νεκρά πράγματα.
It's a story about this woman, Natalia Rybczynski. She's a paleobiologist, which means she specializes in digging up really old dead stuff.
(Ηχητικό) Ναταλία Ριμπζίνσκι: «Ναι, κάποιος με αποκάλεσε Δρ. Νεκρά Πράγματα».
(Audio) Natalia Rybczynski: Yeah, I had someone call me "Dr. Dead Things."
Λατίφ Νάσερ: Και νομίζω ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον επειδή ξεθάβει αυτά τα πράγματα πολύ πάνω από τον Αρκτικό Κύκλο, στη μακρινή τούνδρα του Καναδά.
Latif Nasser: And I think she's particularly interesting because of where she digs that stuff up, way above the Arctic Circle in the remote Canadian tundra.
Μια καλοκαιρινή μέρα του 2006 βρισκόταν σε έναν χώρο ανασκαφών που λέγεται Φάιλς Λιφ Μπεντ και απέχει λιγότερο από 1.100 χλμ. από τον μαγνητικό βόρειο πόλο.
Now, one summer day in 2006, she was at a dig site called the Fyles Leaf Bed, which is less than 10 degrees latitude away from the magnetic north pole.
(Ηχητικό) ΝΡ: Δεν θα ακουστεί πολύ εντυπωσιακό, επειδή ήταν μια μέρα που περπατούσα με το σακίδιο, το GPS και το σημειωματάριο και απλά μάζευα ό,τι θα μπορούσε να είναι απολίθωμα.
(Audio) NR: Really, it's not going to sound very exciting, because it was a day of walking with your backpack and your GPS and notebook and just picking up anything that might be a fossil.
ΛΝ: Και κάποια στιγμή πρόσεξε κάτι.
LN: And at some point, she noticed something.
(Ηχητικό) ΝΡ: Κάτι σκουριασμένο, στο χρώμα της σκουριάς, περίπου στο μέγεθος της παλάμης μου. Βρισκόταν εκεί, στην επιφάνεια.
(Audio) NR: Rusty, kind of rust-colored, about the size of the palm of my hand. It was just lying on the surface.
ΛΝ: Στην αρχή νόμισε ότι ήταν απλώς ένα κομμάτι ξύλο, γιατί τέτοια πράγματα έβρισκαν στο Φάιλς Λιφ Μπεντ - κομμάτια από προϊστορικά φυτά. Αλλά εκείνη την νύχτα, πίσω στην κατασκήνωση...
LN: And at first she thought it was just a splinter of wood, because that's the sort of thing people had found at the Fyles Leaf Bed before -- prehistoric plant parts. But that night, back at camp ...
(Ηχητικό) ΝΡ: Βγάζω το μεγεθυντικό φακό, κοιτάζω λίγο πιο κοντά και συνειδητοποιώ ότι δεν μοιάζει να έχει δακτυλίους, όπως τα δέντρα. Ίσως είναι κάτι απολιθωμένο, αλλά πραγματικά μοιάζει σαν... οστό.
(Audio) NR: ... I get out the hand lens, I'm looking a little bit more closely and realizing it doesn't quite look like this has tree rings. Maybe it's a preservation thing, but it looks really like ... bone.
ΛΝ: Χμμ. Έτσι, τα επόμενα τέσσερα χρόνια, πήγαινε σε εκείνο το σημείο ξανά και ξανά, και τελικά μάζεψε 30 θραύσματα ακριβώς του ίδιου οστού, τα περισσότερα μικροσκοπικά.
LN: Huh. So over the next four years, she went to that spot over and over, and eventually collected 30 fragments of that exact same bone, most of them really tiny.
(Ηχητικό) ΝΡ: Δεν είναι και τόσα πολλά. Χωράνε σε ένα μικρό πλαστικό σακουλάκι.
(Audio) NR: It's not a whole lot. It fits in a small Ziploc bag.
ΛΝ: Και προσπάθησε να τα συναρμολογήσει σαν παζλ. Αλλά ήταν δύσκολο.
LN: And she tried to piece them together like a jigsaw puzzle. But it was challenging.
(Ηχητικό) ΝΡ: Έχει σπάσει σε τόσο πολλά μικρά κομμάτια. Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω άμμο και στόκο αλλά δεν είναι ωραίο. Τελικά, χρησιμοποιήσαμε έναν τρισδιάστατο σαρωτή επιφανειών.
(Audio) NR: It's broken up into so many little tiny pieces, I'm trying to use sand and putty, and it's not looking good. So finally, we used a 3D surface scanner.
(Ηχητικό) ΛΝ: Ωωω! ΝΡ: Δεν είναι καταπληκτικό;
LN: Ooh! NR: Yeah, right?
(Γέλια)
(Laughter)
ΛΝ: Αποδείχθηκε πως ήταν πιο εύκολο να γίνει εικονικά.
LN: It turns out it was way easier to do it virtually.
(Ηχητικό) ΝΡ: Είναι μαγικό όταν όλα μπαίνουν στη θέση τους.
(Audio) NR: It's kind of magical when it all fits together.
(Ηχητικό) ΛΝ: Πόσο σίγουρη ήσουν ότι το κάνατε σωστά, ότι τα βάλατε με το σωστό τρόπο; Υπήρχε πιθανότητα να τοποθετηθούν διαφορετικά και να βγει, ας πούμε, ένας παπαγάλος;
LN: How certain were you that you had it right, that you had put it together in the right way? Was there a potential that you'd put it together a different way and have, like, a parakeet or something?
(Γέλια)
(Laughter)
(Ηχητικό) ΝΡ: Μμμμ, όχι. Όχι, μας βγήκε αυτό.
(Audio) NR: (Laughs) Um, no. No, we got this.
ΛΝ: Αυτό που ανακάλυψε ήταν μια κνήμη, ένα οστό του ποδιού, και πιο συγκεκριμένα, ένα οστό που ανήκε σε κάποιο αρτιοδάκτυλο θηλαστικό, όπως η αγελάδα ή το πρόβατο. Αλλά δεν μπορούσε να είναι κανένα από αυτά τα δύο. Ήταν πολύ μεγάλο.
LN: What she had, she discovered, was a tibia, a leg bone, and specifically, one that belonged to a cloven-hoofed mammal, so something like a cow or a sheep. But it couldn't have been either of those. It was just too big.
(Ηχητικό) ΝΡ: Είχε τεράστιο μέγεθος. Ήταν ένα πραγματικά μεγάλο ζώο.
(Audio) NR: The size of this thing, it was huge. It's a really big animal.
ΛΝ: Άρα, τι ζώο μπορεί να ήταν; Αφού βρέθηκε σε αδιέξοδο έδειξε ένα από τα θραύσματα σε κάποιους συναδέλφους της στο Κολοράντο, και εκείνοι είχαν μια ιδέα.
LN: So what animal could it be? Having hit a wall, she showed one of the fragments to some colleagues of hers in Colorado, and they had an idea.
(Ηχητικό) ΝΡ: Πήραμε ένα πριόνι και χαράξαμε λίγο την άκρη του, κι απ' αυτό αναδύθηκε μια πραγματικά ενδιαφέρουσα οσμή.
(Audio) NR: We took a saw, and we nicked just the edge of it, and there was this really interesting smell that comes from it.
ΛΝ: Μύριζε λίγο σαν καψαλισμένη σάρκα. Ήταν μια μυρωδιά που αναγνώρισε η Νατάλια απ' όταν έκοβε κρανία στο αηδιαστικό εργαστήριο ανατομίας: κολλαγόνο. Το κολλαγόνο δίνει μορφή στα κόκκαλά μας. Και συνήθως, μετά από τόσα χρόνια, διασπάται. Όμως σε αυτή την περίπτωση, η Αρκτική έδρασε ως φυσικός καταψύκτης και το διατήρησε.
LN: It smelled kind of like singed flesh. It was a smell that Natalia recognized from cutting up skulls in her gross anatomy lab: collagen. Collagen is what gives structure to our bones. And usually, after so many years, it breaks down. But in this case, the Arctic had acted like a natural freezer and preserved it. Then a year or two later, Natalia was at a conference in Bristol,
Μετά από ένα-δυο χρόνια, η Νατάλια ήταν σε ένα συνέδριο στο Μπρίστολ και ένας συνάδελφός της, ονόματι Μάικ Μπάκλεϊ, παρουσίασε μια νέα διαδικασία που την αποκάλεσε «αποτύπωση κολλαγόνου». Αποδεικνύεται ότι τα διάφορα είδη έχουν ελαφρώς διαφορετική δομή στο κολλαγόνο τους, έτσι, αν πάρετε το προφίλ κολλαγόνου από ένα άγνωστο οστό, μπορείτε να το συγκρίνετε με το προφίλ γνωστών ειδών, και ποιος ξέρει, μπορεί να ταιριάξει με κάποιο.
and she saw that a colleague of hers named Mike Buckley was demoing this new process that he called "collagen fingerprinting." It turns out that different species have slightly different structures of collagen, so if you get a collagen profile of an unknown bone, you can compare it to those of known species, and, who knows, maybe you get a match.
Του έστειλε λοιπόν ένα από τα θραύσματα, με κούριερ.
So she shipped him one of the fragments, FedEx.
(Ηχητικό) ΝΡ: Ναι, με κωδικό αναζήτησης. Είναι αρκετά σημαντικό.
(Audio) NR: Yeah, you want to track it. It's kind of important.
(Γέλια)
(Laughter)
ΛΝ: Κι αυτός το επεξεργάστηκε, και το συνέκρινε με τα 37 γνωστά είδη θηλαστικών της εποχής μας. Και βρήκε ένα που ταίριαξε. Αποδείχθηκε ότι το 3,5 εκατομμυρίων ετών οστό που η Νατάλια είχε ξεθάψει στην Αρκτική ανήκε σε... μια καμήλα.
LN: And he processed it, and compared it to 37 known and modern-day mammal species. And he found a match. It turns out that the 3.5 million-year-old bone that Natalia had dug out of the High Arctic belonged to ... a camel.
(Γέλια)
(Laughter)
(Ηχητικό) ΝΡ: Και λέω, τι; Είναι καταπληκτικό! Αν είναι αλήθεια.
(Audio) NR: And I'm thinking, what? That's amazing -- if it's true.
ΛΝ: Έτσι, εξέτασαν αρκετά από τα θραύσματα και βγήκε το ίδιο αποτέλεσμα με όλα. Ωστόσο, βάσει του μεγέθους του οστού που βρέθηκε, φαίνεται ότι αυτή η καμήλα ήταν 30% μεγαλύτερη από τις καμήλες της εποχής μας. Έτσι, αυτή η καμήλα πρέπει να είχε ύψος περίπου τρία μέτρα, και βάρος περίπου έναν τόνο.
LN: So they tested a bunch of the fragments, and they got the same result for each one. However, based on the size of the bone that they found, it meant that this camel was 30 percent larger than modern-day camels. So this camel would have been about nine feet tall, weighed around a ton.
(Ακροατής σφυρίζει)
(Audience reacts)
Ναι. Η Νατάλια είχε ανακαλύψει μια γιγάντια αρκτική καμήλα!
Yeah. Natalia had found a Giant Arctic camel.
(Γέλια)
(Laughter)
Βέβαια, όταν ακούμε τη λέξη «καμήλα», μας έρχεται στο μυαλό μια απ' αυτές: Η βακτριανή καμήλα της ανατολικής και κεντρικής Ασίας. Αλλά είναι μάλλον πιο πιθανό να έχετε στο μυαλό σας την στερεότυπη εικόνα μιας δρομάδας, ένα αντιπροσωπευτικό πλάσμα της ερήμου. Συχνάζει στις αμμώδεις, θερμές περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Σαχάρας, με μια μεγάλη καμπούρα στη ράχη όπου αποθηκεύει νερό για τις περιπλανήσεις στην έρημο, και έχει μεγάλες και πλατιές πατούσες για να σκαρφαλώνει στους αμμόλοφους. Πώς όμως ένα τέτοιο πλάσμα κατέληξε κοντά στον Βόρειο Πόλο;
Now, when you hear the word "camel," what may come to mind is one of these, the Bactrian camel of East and Central Asia. But chances are the postcard image you have in your brain is one of these, the dromedary, quintessential desert creature -- hangs out in sandy, hot places like the Middle East and the Sahara, has a big old hump on its back for storing water for those long desert treks, has big, broad feet to help it tromp over sand dunes. So how on earth would one of these guys end up in the High Arctic?
Αποδεικνύεται ότι οι επιστήμονες γνώριζαν από καιρό, ακόμα και πριν την ανακάλυψη της Νατάλια, ότι οι καμήλες εμφανίστηκαν αρχικά στην Αμερική.
Well, scientists have known for a long time, turns out, even before Natalia's discovery, that camels are actually originally American.
(Μουσική: Εθνικός Ύμνος των ΗΠΑ)
(Music: The Star-Spangled Banner)
(Γέλια)
(Laughter)
Από εδώ ξεκίνησαν. Για 40 από τα 45 εκατομμύρια χρόνια που υπάρχουν οι καμήλες, μπορούσες να τις βρεις μόνο στην Βόρεια Αμερική, σε περίπου 20 διαφορετικά είδη, ίσως και περισσότερα.
They started here. For nearly 40 of the 45 million years that camels have been around, you could only find them in North America, around 20 different species, maybe more.
(Ηχητικό) ΛΝ: Αν τις βάζαμε στη σειρά θα διέφεραν;
(Audio) LN: If I put them all in a lineup, would they look different?
(Ηχητικό) ΝΡ: Ναι, θα είχαν διαφορετικά σωματικά μεγέθη. Κάποιες θα είχαν πολύ μακρύ λαιμό, άρα ουσιαστικά θα ήταν σαν καμηλοπαρδάλεις.
NR: Yeah, you're going to have different body sizes. You'll have some with really long necks, so they're actually functionally like giraffes.
ΛΝ: Μερικές είχαν μακριές μουσούδες, όπως οι κροκόδειλοι.
LN: Some had snouts, like crocodiles.
(Ηχητικό) ΝΡ: Οι πραγματικά πρωτόγονες, πρέπει να ήταν πολύ μικρές, σχεδόν σαν κουνέλια.
(Audio) NR: The really primitive, early ones would have been really small, almost like rabbits.
(Ηχητικό) ΛΝ: Τι; Καμήλες σε μέγεθος κουνελιού;
LN: What? Rabbit-sized camels?
(Ηχητικό) ΝΡ: Οι πρώτες. Αυτές μάλλον δεν θα τις αναγνωρίζαμε.
(Audio) NR: The earliest ones. So those ones you probably would not recognize.
(Ηχητικό) ΛΝ: Θέλω ένα κουνελο-καμηλάκι για το σπίτι!
LN: Oh my God, I want a pet rabbit-camel.
(Ηχητικό) ΝΡ: Δεν θα ήταν υπέροχο;
(Audio) NR: I know, wouldn't that be great?
(Γέλια)
(Laughter)
ΛΝ: Κατόπιν, πριν από τρία με εφτά εκατομμύρια χρόνια, ένα παρακλάδι των καμήλων κατέβηκε στη Νότια Αμερική, όπου εξελίχθηκε σε λάμα και αλπακά, και ένα άλλο παρακλάδι διέσχισε το Βερίγγειο Πορθμό και πέρασε στην Ασία και την Αφρική. Και προς το τέλος της τελευταίας εποχής των παγετώνων η καμήλα της Βορείου Αμερικής εξαφανίστηκε.
LN: And then about three to seven million years ago, one branch of camels went down to South America, where they became llamas and alpacas, and another branch crossed over the Bering Land Bridge into Asia and Africa. And then around the end of the last ice age, North American camels went extinct.
Οι επιστήμονες τα ήξεραν ήδη όλα αυτά, αλλά και πάλι δεν εξηγείται πλήρως πώς η Νατάλια βρήκε μια τόσο βόρεια. Γιατί, από πλευράς θερμοκρασίας, είναι το άκρο αντίθετο της Σαχάρας. Για την ακρίβεια, πριν από τριάμισι εκατομμύρια χρόνια, ήταν κατά μέσο όρο 22 βαθμούς Κελσίου θερμότερα από ό,τι είναι τώρα. Έτσι, θα υπήρχαν υποαρκτικά δάση, όπως στο Γιούκον ή στη Σιβηρία σήμερα. Και πάλι όμως, θα υπήρχαν εξάμηνοι χειμώνες όπου οι λίμνες θα πάγωναν. Θα υπήρχαν χιονοθύελλες. Θα υπήρχαν μέρες με 24 ώρες σκοτάδι. Τότε πώς... Πώς; Πώς γίνεται μια σουπερστάρ της Σαχάρας να είχε επιβιώσει σε τέτοιες αρκτικές συνθήκες;
So, scientists knew all of that already, but it still doesn't fully explain how Natalia found one so far north. Like, this is, temperature-wise, the polar opposite of the Sahara. Now to be fair, three and a half million years ago, it was on average 22 degrees Celsius warmer than it is now. So it would have been boreal forest, so more like the Yukon or Siberia today. But still, like, they would have six-month-long winters where the ponds would freeze over. You'd have blizzards. You'd have 24 hours a day of straight darkness. Like, how ... How? How is it that one of these Saharan superstars could ever have survived those arctic conditions?
(Γέλια)
(Laughter)
Η Νατάλια και οι συνεργάτες της νομίζουν ότι έχουν μια απάντηση. Και είναι ευφυέστατη. Μήπως αυτά τα χαρακτηριστικά που φανταζόμαστε ότι κάνουν την καμήλα τόσο κατάλληλη για μέρη όπως η Σαχάρα, ουσιαστικά εξελίχθηκαν για να τη βοηθήσουν να αντέξει το χειμώνα; Μήπως οι φαρδιές πατούσες εξελίχθηκαν όχι για να πατούν πάνω στην άμμο, αλλά πάνω στο χιόνι, σαν ένα ζευγάρι χιονοπέδιλα; Μήπως αυτή η καμπούρα -που με τεράστια έκπληξη έμαθα ότι δεν περιέχει νερό, αλλά λίπος-
Natalia and her colleagues think they have an answer. And it's kind of brilliant. What if the very features that we imagine make the camel so well-suited to places like the Sahara, actually evolved to help it get through the winter? What if those broad feet were meant to tromp not over sand, but over snow, like a pair of snowshoes? What if that hump -- which, huge news to me, does not contain water, it contains fat --
(Γέλια)
(Laughter)
υπήρχε για να βοηθήσει την καμήλα να αντέξει τον εξάμηνο χειμώνα, όταν η τροφή ήταν λιγοστή; Και μήπως κατόπιν, πολύ μετά αφού έκανε το πέρασμα, τροποποίησε τα χειμερινά χαρακτηριστικά για το καυτό περιβάλλον της ερήμου; Για παράδειγμα, ίσως η καμπούρα βοηθάει τις καμήλες στα θερμά κλίματα, γιατί αν έχεις όλο το λίπος σου σε ένα σημείο, σαν ένα σακίδιο λίπους, δεν χρειάζεται όλη αυτή τη μόνωση να καλύπτει το υπόλοιπο σώμα σου. Έτσι, αυτό βοηθάει στην γρηγορότερη αποβολή θερμότητας. Είναι αυτή η τρελή ιδέα, πως αυτά που αποδεικνύουν πως η καμήλα είναι αντιπροσωπευτικό ζώο της ερήμου, μπορεί τελικά να είναι απόδειξη του αρκτικού της παρελθόντος.
was there to help the camel get through that six-month-long winter, when food was scarce? And then, only later, long after it crossed over the land bridge did it retrofit those winter features for a hot desert environment? Like, for instance, the hump may be helpful to camels in hotter climes because having all your fat in one place, like a, you know, fat backpack, means that you don't have to have that insulation all over the rest of your body. So it helps heat dissipate easier. It's this crazy idea, that what seems like proof of the camel's quintessential desert nature could actually be proof of its High Arctic past.
Φυσικά, δεν είμαι ο πρώτος που λέει αυτή την ιστορία. Την είπαν κι άλλοι για να δείξουν το αξιοθαύμαστο της εξελικτικής βιολογίας ή σαν προάγγελο του μέλλοντος λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αλλά εγώ την λατρεύω για έναν τελείως διαφορετικό λόγο. Για μένα, είναι μια ιστορία για εμάς, για το πώς βλέπουμε τον κόσμο και για το πώς αυτό αλλάζει.
Now, I'm not the first person to tell this story. Others have told it as a way to marvel at evolutionary biology or as a keyhole into the future of climate change. But I love it for a totally different reason. For me, it's a story about us, about how we see the world and about how that changes.
Έχω σπουδές ως ιστορικός, και έμαθα ότι, στην πραγματικότητα, πολλοί επιστήμονες είναι επίσης ιστορικοί. Κάνουν το παρελθόν κατανοητό. Λένε την ιστορία του σύμπαντος, του πλανήτη μας, της ζωής πάνω σ' αυτόν. Και ως ιστορικός, ξεκινάς έχοντας μια ιδέα στο μυαλό σου για το πώς πάει η ιστορία.
So I was trained as a historian. And I've learned that, actually, a lot of scientists are historians, too. They make sense of the past. They tell the history of our universe, of our planet, of life on this planet. And as a historian, you start with an idea in your mind of how the story goes.
(Ηχητικό) ΝΡ: Επινοούμε ιστορίες και εμμένουμε σ' αυτές, όπως αυτή της καμήλας στην έρημο, σωστά; Υπέροχη ιστορία! Απόλυτα προσαρμοσμένη σ'αυτό. Είναι προφανές ότι πάντα ζούσε εκεί.
(Audio) NR: We make up stories and we stick with it, like the camel in the desert, right? That's a great story! It's totally adapted for that. Clearly, it always lived there.
ΛΝ: Όμως, ανά πάσα στιγμή, μπορεί να ανακαλύψεις ένα μικρό αποδεικτικό στοιχείο. Μπορεί να μάθεις κάτι ελάχιστο που σε κάνει να αναθεωρήσεις όλα όσα νόμιζες ότι ήξερες. Όπως σε αυτή την περίπτωση. Η επιστήμονας βρίσκει αυτό το θραύσμα που νόμιζε ότι ήταν από ξύλο, και εξαιτίας αυτού, η επιστήμη αποκτά μια εντελώς νέα και απρόσμενη θεωρία σχετικά με το γιατί αυτό το πλάσμα, που μοιάζει να βγήκε από παιδικό παραμύθι, έχει αυτή τη μορφή. Κι εμένα μου άλλαξε ριζικά τον τρόπο που βλέπω την καμήλα. Από ένα τελείως περιθωριακό πλάσμα, κατάλληλο για ένα μόνο συγκεκριμένο περιβάλλον, έγινε ένας ταξιδιώτης του κόσμου που απλά τυχαίνει να βρίσκεται στη Σαχάρα, και μπορεί θεωρητικά να καταλήξει οπουδήποτε.
LN: But at any moment, you could uncover some tiny bit of evidence. You could learn some tiny thing that forces you to reframe everything you thought you knew. Like, in this case, this one scientist finds this one shard of what she thought was wood, and because of that, science has a totally new and totally counterintuitive theory about why this absurd Dr. Seuss-looking creature looks the way it does. And for me, it completely upended the way I think of the camel. It went from being this ridiculously niche creature suited only to this one specific environment, to being this world traveler that just happens to be in the Sahara, and could end up virtually anywhere.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αυτή είναι η Αζούρι. Αζούρι, γεια σου, πώς είσαι; Έλα, έχω κάτι εδώ για σένα.
This is Azuri. Azuri, hi, how are you doing? OK, here, I've got one of these for you here.
(Γέλια)
(Laughter)
Η Αζούρι είναι σε διάλειμμα από την κανονική της παράσταση στο Ράδιο Σίτι Μιούζικ Χωλ.
So Azuri is on a break from her regular gig at the Radio City Music Hall.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό δεν είναι καν αστείο. Τέλος πάντων...
That's not even a joke. Anyway --
Πραγματικά, όμως, η Αζούρι είναι εδώ ως ζωντανή υπενθύμιση πως η ιστορία του κόσμου μας είναι δυναμική. Απαιτεί να έχουμε τη θέληση να αναπροσαρμοστούμε, να φανταστούμε τα πράγματα εκ νέου.
But really, Azuri is here as a living reminder that the story of our world is a dynamic one. It requires our willingness to readjust, to reimagine. (Laughter)
(Γέλια)
Σωστά, Αζούρι;
Right, Azuri?
Και πράγματι, απέχουμε μόνο ένα μικρό θραύσμα οστού από το να δούμε τον κόσμο εκ νέου.
And, really, that we're all just one shard of bone away from seeing the world anew.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)