Υποτίθεται ότι θα πρέπει να σας τρομάξω, διότι έχει σχέση με τον φόβο, σωστά; Και θα έπρεπε να είστε πραγματικά φοβισμένοι, αλλά όχι για τους λόγους που νομίζετε. Θα έπρεπε να φοβάστε πραγματικά ότι, αν γίνεται να δούμε το πρώτο σλάιντ -- ωραία -- ότι χάνετε. Γιατί αν περάσατε αυτήν την εβδομάδα σκεπτόμενοι το Ιράκ, σκεπτόμενοι τον Μπους, ή το χρηματιστήριο, τότε θα χάσετε μια από τις μεγαλύτερες περιπέτειες που έχουμε ζήσει ποτέ. Και αυτό είναι αυτή η περιπέτεια. Αυτό είναι κρυσταλλωμένο DNA. Κάθε μορφή ζωής σε αυτόν τον πλανήτη --κάθε έντομο, κάθε βακτήριο, κάθε φυτό, κάθε ζώο, κάθε άνθρωπος, κάθε πολιτικός -- (Γέλια) είναι όλα κωδικοποιημένα σε αυτό το πράγμα. Και άμα θες να πάρεις έναν μόνο κρύσταλλο DNA, τότε φαίνεται κάπως έτσι. Μόλις αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε αυτό. Και αυτή είναι η πιο συναρπαστική περιπέτεια που έχουμε ζήσει ποτέ. Είναι το μεγαλύτερο έργο χαρτογράφησης που έχουμε αναλάβει ποτέ. Αν νομίζετε ότι η χαρτογράφηση της Αμερικής έκανε τη διαφορά, ή η προσεδάφιση στο φεγγάρι, ή όλα αυτά τα πράγματα, είναι ο χάρτης του εαυτού μας και ο χάρτης κάθε φυτού και κάθε εντόμου και κάθε βακτηρίου που στ' αλήθεια κάνει την διαφορά. Και έχει αρχίσει να μας λέει πολλά για την εξέλιξη. (Γέλια)
I'm supposed to scare you, because it's about fear, right? And you should be really afraid, but not for the reasons why you think you should be. You should be really afraid that -- if we stick up the first slide on this thing -- there we go -- that you're missing out. Because if you spend this week thinking about Iraq and thinking about Bush and thinking about the stock market, you're going to miss one of the greatest adventures that we've ever been on. And this is what this adventure's really about. This is crystallized DNA. Every life form on this planet -- every insect, every bacteria, every plant, every animal, every human, every politician -- (Laughter) is coded in that stuff. And if you want to take a single crystal of DNA, it looks like that. And we're just beginning to understand this stuff. And this is the single most exciting adventure that we have ever been on. It's the single greatest mapping project we've ever been on. If you think that the mapping of America's made a difference, or landing on the moon, or this other stuff, it's the map of ourselves and the map of every plant and every insect and every bacteria that really makes a difference. And it's beginning to tell us a lot about evolution. (Laughter)
Φαίνεται τελικά, ότι αυτό το πράγμα -- και ο Ρίτσαρντ Ντώκινς έχει γράψει για αυτό -- είναι όντως ένα ποτάμι που πηγάζει από την Εδέμ. Έτσι τα 3.2 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων μέσα σε καθένα από τα κύτταρα σας, ουσιαστικά είναι μια ιστορία του πού βρισκόσασταν τα προηγούμενα δισεκατομμύρια χρόνια. Και μπορούμε να αρχίσουμε να χρονολογούμε πράγματα, ν' αρχίσουμε ν' αλλάζουμε την ιατρική και την αρχαιολογία. Από ό,τι φαίνεται, εάν πάρουμε το ανθρώπινο είδος περίπου πριν 700 χρόνια, οι λευκοί Ευρωπαίοι ξεχώρισαν σημαντικά από τους μαύρους Αφρικανούς. Οι λευκοί Ευρωπαίοι πέρασαν την πανούκλα. Και όταν εκτέθηκαν σ' αυτήν, οι περισσότεροι δεν επιβίωσαν, αλλά αυτοί που επιβίωσαν είχαν μια μετάλλαξη στον υποδοχέα CCR5. Αυτή η μετάλλαξη πέρασε στα παιδιά τους, γιατί αυτά ήταν που επιβίωσαν, και έτσι υπήρξε αυτή η τεράστια πληθυσμιακή πίεση. Στην Αφρική επειδή δεν υπήρχαν μεγάλες πόλεις, δεν υπήρξε αυτή η πληθυσμιακή πίεση για τη μετάλλαξη του υποδοχέα CCR5. Μπορούμε να το χρονολογήσουμε στα 700 χρόνια πριν. Αυτός είναι ένας λόγος που το AIDS εξαπλώνεται σε όλη την Αφρική μ' αυτήν την ταχύτητα, ενώ δεν εξαπλώνεται τόσο γρήγορα στην Ευρώπη. Και αρχίζουμε σιγά σιγά να βρίσκουμε αυτές τις λεπτομέρειες για την ελονοσία, την δρεπανοκυτταρική αναιμία και τους καρκίνους. Στο μέτρο που χαρτογραφούμε τους εαυτούς μας, αυτή είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια που θα ζήσουμε ποτέ. Και αυτήν την Παρασκευή, θέλω να βγάλετε ένα πολύ καλό μπουκάλι κρασί, και να πιείτε για αυτούς τους δυο ανθρώπους. Γιατί αυτήν την Παρασκευή, πριν 50 χρόνια, οι Γουότσον και Κρικ ανακάλυψαν την δομή του DNA και αυτή είναι μια σχεδόν εξίσου σημαντική ημερομηνία με τη 12η Φεβρουαρίου, όταν χαρτογραφήσαμε τους εαυτούς μας για πρώτη φορά. Αλλά θα φτάσουμε και σ' αυτό.
It turns out that what this stuff is -- and Richard Dawkins has written about this -- is, this is really a river out of Eden. So, the 3.2 billion base pairs inside each of your cells is really a history of where you've been for the past billion years. And we could start dating things, and we could start changing medicine and archeology. It turns out that if you take the human species about 700 years ago, white Europeans diverged from black Africans in a very significant way. White Europeans were subject to the plague. And when they were subject to the plague, most people didn't survive, but those who survived had a mutation on the CCR5 receptor. And that mutation was passed on to their kids because they're the ones that survived, so there was a great deal of population pressure. In Africa, because you didn't have these cities, you didn't have that CCR5 population pressure mutation. We can date it to 700 years ago. That is one of the reasons why AIDS is raging across Africa as fast as it is, and not as fast across Europe. And we're beginning to find these little things for malaria, for sickle cell, for cancers. And in the measure that we map ourselves, this is the single greatest adventure that we'll ever be on. And this Friday, I want you to pull out a really good bottle of wine, and I want you to toast these two people. Because this Friday, 50 years ago, Watson and Crick found the structure of DNA, and that is almost as important a date as the 12th of February when we first mapped ourselves, but anyway, we'll get to that.
Έλεγα να μιλήσουμε για τον καινούργιο ζωολογικό κήπο. Έτσι λοιπόν, όλοι σας έχετε ακούσει για το DNA και για όλα όσα αυτό κάνει. αλλά ορισμένα από τα πράγματα που ανακαλύπτουμε έχουν και κάποια πρακτική σημασία, γιατί αυτό φαίνεται να είναι το πιο άφθονο είδος στον πλανήτη. Αν νομίζετε ότι εσείς ή οι κατσαρίδες είστε πετυχημένοι, από ό,τι φαίνεται υπάρχουν κάπου 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων Πλευρόκοκκοι εκεί έξω. Και εμείς δεν ξέραμε ότι ο Πλευρόκοκκος ήταν έκει έξω, πράγμα που είναι μέρος του λόγου, για τον οποίο όλη αυτή η χαρτογράφηση των ειδών είναι τόσο σημαντική. Διότι μόλις αρχίζουμε να μαθαίνουμε, από που ερχόμαστε και τι είμαστε. Βρίσκουμε αμοιβάδες σαν και αυτήν. Αυτή είναι η Amoeba dubia. και μπορεί να μην της φαίνεται και πολύ, εκτός του ότι ο καθένας από σας έχει κάπου 3.2 δισεκατομμύρια γράμματα, που είναι αυτό που κάνει εσάς να είστε εσείς, όσον αφορά το γενετικό κωδικό μέσα στα κύτταρά σας, ενώ αυτή η μικρή αμοιβάδα, η οποία βρίσκεται στο νερό σε εκατοντάδες κι εκατομμύρια και δισεκατομμύρια, έχει όπως φαίνεται, 620 δισεκατομμύρια ζεύγη βάσεων γενετικού κώδικα. Έτσι αυτό το πραγματάκι έχει ένα γονιδίωμα, 200 φορές μεγαλύτερο από το δικό σας. Εάν σκέφτεστε αποδοτικούς μηχανισμούς αποθήκευσης πληροφοριών, ίσως να μην είναι τελικά τα μικροτσίπς. Μπορεί να είναι κάτι που μοιάζει λίγο μ' αυτή την αμοιβάδα.
I thought we'd talk about the new zoo. So, all you guys have heard about DNA, all the stuff that DNA does, but some of the stuff we're discovering is kind of nifty because this turns out to be the single most abundant species on the planet. If you think you're successful or cockroaches are successful, it turns out that there's ten trillion trillion Pleurococcus sitting out there. And we didn't know that Pleurococcus was out there, which is part of the reason why this whole species-mapping project is so important. Because we're just beginning to learn where we came from and what we are. And we're finding amoebas like this. This is the amoeba dubia. And the amoeba dubia doesn't look like much, except that each of you has about 3.2 billion letters, which is what makes you you, as far as gene code inside each of your cells, and this little amoeba which, you know, sits in water in hundreds and millions and billions, turns out to have 620 billion base pairs of gene code inside. So, this little thingamajig has a genome that's 200 times the size of yours. And if you're thinking of efficient information storage mechanisms, it may not turn out to be chips. It may turn out to be something that looks a little like that amoeba.
Έτσι μαθαίνουμε και πάλι από την ζωή και για το πώς αυτή λειτουργεί. Άλλο μικρό πραγματάκι: οι άνθρωποι θεωρούσαν ότι δεν άξιζε τον κόπο να πάρει κανείς δείγματα από πυρηνικούς αντιδραστήρες, γιατί ήταν επικίνδυνο και φυσικά τίποτα δε ζούσε εκεί. Μέχρι που τελικά κάποιος πήρε ένα μικροσκόπιο κι εξέτασε το νερό που στεκόταν δίπλα στους αντιδραστήρες. και στο νερό αυτό, δίπλα στους αντιδραστήρες, βρέθηκε ο μικρός Deinococcus radiodurans, να κάνει ύπτια κολύμβηση με τα χρωμοσώματα του να διασπώνται κάθε μέρα, 6, 7 φορές και αυτό να τα ξαναράβει ζώντας σε ραδιενέργεια 200 φορές μεγαλύτερη από αυτήν που θα σας σκότωνε. Κάπου εδώ θα πρέπει να έχετε τις υποψίες σας σχετικά με το πόσο ποικιλόμορφο, πόσο σημαντικό κι ενδιαφέρον είναι αυτό το ταξίδι στην ζωή, και πόσες πολλές διαφορετικές μορφές ζωής υπάρχουν, και πώς τόσες διαφορετικές μορφές ζωής μπορούν να ζουν σε πολύ διαφορετικά μέρη, ίσως ακόμα κι εκτός αυτού του πλανήτη Διότι αν μπορείς να ζεις με ραδιενέργεια σαν και αυτήν, αυτό γεννά μια σειρά από ενδιαφέρουσες ερωτήσεις.
And, again, we're learning from life and how life works. This funky little thing: people didn't used to think that it was worth taking samples out of nuclear reactors because it was dangerous and, of course, nothing lived there. And then finally somebody picked up a microscope and looked at the water that was sitting next to the cores. And sitting next to that water in the cores was this little Deinococcus radiodurans, doing a backstroke, having its chromosomes blown apart every day, six, seven times, restitching them, living in about 200 times the radiation that would kill you. And by now you should be getting a hint as to how diverse and how important and how interesting this journey into life is, and how many different life forms there are, and how there can be different life forms living in very different places, maybe even outside of this planet. Because if you can live in radiation that looks like this, that brings up a whole series of interesting questions.
Αυτό το πραγματάκι -- Δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχε. Θα έπρεπε να ξέρουμε ότι υπήρχε, επειδή αυτό είναι το μόνο βακτήριο που μπορούμε να δούμε με γυμνό μάτι. Έχει μέγεθος 0,75 χιλιοστά. Ζει σε μια βαθιά χαράδρα λίγο έξω από την ακτή της Namibia. Και αυτό που βλέπετε εδώ είναι το μεγαλύτερο βακτήριο που έχουμε δει ποτέ. Είναι περίπου στο μέγεθος μιας μικρής τελείας σε μια πρόταση. Επαναλαμβάνω πως δεν ξέραμε μόλις πριν από 3 χρόνια, ότι αυτό το πράγμα υπήρχε. Μόλις τώρα ξεκινάμε αυτό το ταξίδι της ζωής στον νέο ζωολογικό κήπο.
This little thingamajig: we didn't know this thingamajig existed. We should have known that this existed because this is the only bacteria that you can see to the naked eye. So, this thing is 0.75 millimeters. It lives in a deep trench off the coast of Namibia. And what you're looking at with this namibiensis is the biggest bacteria we've ever seen. So, it's about the size of a little period on a sentence. Again, we didn't know this thing was there three years ago. We're just beginning this journey of life in the new zoo.
Αυτό είναι ένα πραγματικά περίεργο πλάσμα. Ονομάζεται Φερρόπλασμα. Ο λόγος που το Φερρόπλασμα έχει ενδιαφέρον, είναι επειδή τρώει σίδηρο, ζει μέσα σε περιβάλλον αντίστοιχο με οξύ μπαταρίας, και απεκκρίνει θειικό οξύ. Έτσι, όταν σκέφτεται κανείς περίεργες μορφές ζωής, και τι χρειάζεται για να ζει κάτι, αυτή φαίνεται να είναι μια πολύ αποδοτική μορφή ζωής, και ανήκει στα Αρχαιοβακτήρια, από την ελληνική λέξη "αρχαίος". Ο λόγος που ονομάζονται Αρχαία είναι επειδή εμφανίστηκαν όταν ο πλανήτης ήταν καλυμμένος με ουσίες όπως θειικό οξύ μπαταριών, και αυτό έτρωγε σίδηρο όταν η γη ήταν τμήμα ενός λιωμένου πυρήνα. Άρα, δεν είναι μόνο σκύλοι και γάτες, φάλαινες και δελφίνια, τα μόνα που θα πρέπει να γνωρίζετε σε αυτό το μικρό ταξίδι.
This is a really odd one. This is Ferroplasma. The reason why Ferroplasma is interesting is because it eats iron, lives inside the equivalent of battery acid, and excretes sulfuric acid. So, when you think of odd life forms, when you think of what it takes to live, it turns out this is a very efficient life form, and they call it an archaea. Archaea means "the ancient ones." And the reason why they're ancient is because this thing came up when this planet was covered by things like sulfuric acid in batteries, and it was eating iron when the earth was part of a melted core. So, it's not just dogs and cats and whales and dolphins that you should be aware of and interested in on this little journey.
Ο φόβος σας θα έπρεπε να είναι ότι, δίνετε σημασία σε πράγματα που είναι παροδικά. Εννοώ, ο Τζωρτζ Μπους -- αυτός θα φύγει, σωστά; Η ζωή δεν πρόκειται. Είτε οι άνθρωποι επιβιώσουν είτε όχι, αυτά τα πράγματα θα ζούνε σ' αυτόν τον πλανήτη ή σε άλλους. Αυτή είναι η αρχή της κατανόησης του κώδικα του DNA που είναι η πιο συναρπαστική νοητική περιπέτεια που έχουμε ζήσει ποτέ.
Your fear should be that you are not, that you're paying attention to stuff which is temporal. I mean, George Bush -- he's going to be gone, alright? Life isn't. Whether the humans survive or don't survive, these things are going to be living on this planet or other planets. And it's just beginning to understand this code of DNA that's really the most exciting intellectual adventure that we've ever been on.
Και μπορείς να κάνεις περίεργα πράγματα με όλα αυτά.Αυτό είναι ένα βρέφος Γκαρ. Ομάδες διατήρησης ειδών συγκεντρώνονται, και προσπαθούν να βρούνε έναν τρόπο ν' αναπαράγουν ένα ζώο που έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Δεν μπορούν να το κάνουν με φυσικό τρόπο, έτσι αυτό που κάνουν, είναι να παίρνουν μ' ένα κουτάλι μερικά κύτταρα από το στόμα ενός ενήλικου Γκαρ, διαβάζουν τον κώδικα, και τα βάζουν σε ένα γονιμοποιημένο ωάριο αγελάδας, επαναπρογραμματίζοντας το ωάριο της αγελάδας με διαφορετικό γενετικό κώδικα. Όταν το κάνεις αυτό, η αγελάδα γεννάει Γκαρ. Τώρα πειραματιζόμαστε με μπόνγκο, πάντα, ελίμ, τίγρεις της Σουμάτρα, και οι Αυστραλοί -- ο Θεός να τους έχει καλά-- παίζουν με αυτά τα πράγματα.
And you can do strange things with this stuff. This is a baby gaur. Conservation group gets together, tries to figure out how to breed an animal that's almost extinct. They can't do it naturally, so what they do with this thing is they take a spoon, take some cells out of an adult gaur's mouth, code, take the cells from that and insert it into a fertilized cow's egg, reprogram cow's egg -- different gene code. When you do that, the cow gives birth to a gaur. We are now experimenting with bongos, pandas, elands, Sumatran tigers, and the Australians -- bless their hearts -- are playing with these things.
Το τελευταίο από αυτά τα πλάσματα πέθανε τον Σεπτέμβριο του 1936. Αυτές είναι τίγρεις της Τασμανίας. Η τελευταία πέθανε στον ζωολογικό κήπο Hobart. Αλλά απ' ό,τι φαίνεται, όσο πιο πολλά μαθαίνουμε για τον γενετικό κώδικα και το πώς να επαναπρογραμματίζουμε είδη, ίσως να μπορούμε να καλύψουμε τα γενετικά κενά στο αλλοιωμένο DNA. Μόλις μάθουμε πώς να καλύψουμε τα γενετικά κενά, τότε θα μπορούμε να "συρράψουμε" μια ολόκληρη αλυσίδα DNA. Και αν καταφέρουμε αυτό και το βάλουμε σε ένα γονιμοποιημένο ωάριο λύκου, τότε ίσως καταφέρουμε να δώσουμε ζωή σ' ένα ζώο το οποίο δεν έχει περπατήσει στην γη από το 1936. Και ύστερα θα μπορούμε να πάμε ακόμα πιο πίσω, και ν' αρχίσουμε να σκεφτόμαστε τα πτηνά ντόντο, ίσως και άλλα είδη. Σε κάποια μέρη, όπως στο Maryland, προσπαθούν να καταλάβουν, ποιος είναι ο πρωταρχικός πρόγονος. Γιατί ο καθένας από εμάς εμπεριέχει ολόκληρο τον γενετικό κώδικα για το πού βρισκόμασταν τα τελευταία δισεκατομμύρια χρόνια, γιατί εμείς εξελιχθήκαμε από αυτό, κι έτσι μπορείς να πάρεις το δέντρο της ζωής και να το ακολουθήσεις αντίστροφα, και στο μέτρο που θα έχουμε μάθει να επαναπρογραμματίζουμε, ίσως να καταφέρουμε να δώσουμε ζωή σε κάτι που να είναι πολύ κοντά στον πρωταρχικό πρόγονο. Και όλα αυτά έρχονται από πράγματα σαν και αυτό.
Now, the last of these things died in September 1936. These are Tasmanian tigers. The last known one died at the Hobart Zoo. But it turns out that as we learn more about gene code and how to reprogram species, we may be able to close the gene gaps in deteriorate DNA. And when we learn how to close the gene gaps, then we can put a full string of DNA together. And if we do that, and insert this into a fertilized wolf's egg, we may give birth to an animal that hasn't walked the earth since 1936. And then you can start going back further, and you can start thinking about dodos, and you can think about other species. And in other places, like Maryland, they're trying to figure out what the primordial ancestor is. Because each of us contains our entire gene code of where we've been for the past billion years, because we've evolved from that stuff, you can take that tree of life and collapse it back, and in the measure that you learn to reprogram, maybe we'll give birth to something that is very close to the first primordial ooze. And it's all coming out of things that look like this.
Αυτές οι εταιρείες δεν υπήρχαν μόλις πριν 5 χρόνια. Τεράστιες εγκαταστάσεις γενετικής ακολουθίας στο μέγεθος ποδοσφαιρικών γηπέδων. Μερικές είναι δημόσιες, μερικές ιδιωτικές. Χρειάστηκαν 5 δισεκατομμύρια δολάρια για να αποκρυπτογραφηθεί η πρώτη ανθρώπινη ακολουθία. Χρειάστηκαν 3 εκατομμύρια δολάρια για την δεύτερη φορά. Θα έχουμε γονιδίωμα με 1.000 δολάρια μέσα στα επόμενα 5 ως 8 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι ο καθένας από εσάς θα έχει σε ένα CD ολόκληρο τον γενετικό του κώδικα. Και θα είναι πολύ βαρετός. Θα είναι κάπως έτσι. (γέλια) Το ωραίο πράγμα με αυτά είναι ότι αυτό είναι η ζωή. Και η Λώρυ θα μιλήσει για αυτό λιγάκι. Γιατί εάν τύχει και βρείτε αυτό μέσα στο σώμα σας, τότε έχετε μπλέξει, διότι αυτό είναι ο κώδικας για τον ιό Έμπολα. Είναι μια από τις πιο θανατηφόρες αρρώστιες γνωστές στον άνθρωπο. Αλλά και τα φυτά δουλεύουν με τον ίδιο τρόπο, όπως και τα έντομα, και αυτό το μήλο δουλεύει με τον ίδιο τρόπο. Αυτό το μήλο είναι το ίδιο πράγμα με μια δισκέτα. Γιατί αυτό το πράγμα κωδικοποιεί 1 και 0, και αυτό το πράγμα κωδικοποιεί Α, Τ, C και G, και κάθεται εκεί πάνω, απορροφώντας ενέργεια πάνω σε ένα δέντρο, ώσπου μια ωραία μέρα όταν έχει αρκετή ενέργεια για να πει, "εκτέλεσε", πέφτει. Σωστά; (Γέλια) Και όταν κάνει αυτό, σπρώχνει ένα αρχείο .EXE και αυτό που κάνει, είναι ότι εκτελεί την πρώτη γραμμή του κώδικα, που λέει αυτό: AATCAGGGACCC, και αυτό σημαίνει-- φτιάξε ρίζα. Επόμενη γραμμή κώδικα-- φτιάξε μίσχο. Επόμενη γραμμή κώδικα, TACGGGG -- φτιάξε ένα λουλούδι που να είναι άσπρο, ν' ανθίζει την άνοιξη και να μυρίζει έτσι. Στο μέτρο που έχεις τον κώδικα και στο μέτρο που τον διαβάζεις -- και παρεμπιπτόντως, το πρώτο φυτό διαβάστηκε πριν 2 χρόνια, ο πρώτος άνθρωπος διαβάστηκε πριν 2 χρόνια, το πρώτο έντομο διαβάστηκε πριν 2 χρόνια.
These are companies that didn't exist five years ago. Huge gene sequencing facilities the size of football fields. Some are public. Some are private. It takes about 5 billion dollars to sequence a human being the first time. Takes about 3 million dollars the second time. We will have a 1,000-dollar genome within the next five to eight years. That means each of you will contain on a CD your entire gene code. And it will be really boring. It will read like this. (Laughter) The really neat thing about this stuff is that's life. And Laurie's going to talk about this one a little bit. Because if you happen to find this one inside your body, you're in big trouble, because that's the source code for Ebola. That's one of the deadliest diseases known to humans. But plants work the same way and insects work the same way, and this apple works the same way. This apple is the same thing as this floppy disk. Because this thing codes ones and zeros, and this thing codes A, T, C, Gs, and it sits up there, absorbing energy on a tree, and one fine day it has enough energy to say, execute, and it goes [thump]. Right? (Laughter) And when it does that, pushes a .EXE, what it does is, it executes the first line of code, which reads just like that, AATCAGGGACCC, and that means: make a root. Next line of code: make a stem. Next line of code, TACGGGG: make a flower that's white, that blooms in the spring, that smells like this. In the measure that you have the code and the measure that you read it -- and, by the way, the first plant was read two years ago; the first human was read two years ago; the first insect was read two years ago.
Το πρώτο πράγμα που διαβάσαμε ήτανε το 1995, ένα μικρό βακτήριο που λέγετε Αιμόφιλος της Ινφλουένζας. Στο μέτρο που έχεις τον κώδικα, όπως όλοι σας ξέρετε, μπορείς να τον αλλάξεις και να επαναπρογραμματίσεις μορφές ζωής, έτσι ώστε αυτό το πραγματάκι να γίνει ένα εμβόλιο, ή αυτό το πραγματάκι να αρχίσει να φτιάχνει βιοϋλικά, κι αυτός είναι ο λόγος που η εταιρεία DuPont αναπτύσσει μια μορφή πολυεστέρα, η οποία έχει αίσθηση μεταξιού, μέσα σε καλαμπόκι. Αυτό αλλάζει όλους τους κανόνες. Αυτό είναι ζωή, αλλά την επαναπρογραμματίζουμε. Αυτό είναι το πώς φαίνεστε. Να ένα από τα χρωμοσώματά σας. Αυτό που μπορείς να κάνεις τώρα, είναι να δεις ποιο ακριβώς είναι το χρωμόσωμά σου, και ποιος γενετικός κώδικας βρίσκεται σ' αυτό το χρωμόσωμα, ποιο πράγμα κωδικοποιούν αυτά τα γονίδια και ενάντια σε ποια ζώα, και τότε μπορείς να το συσχετίσεις με τη βιβλιογραφία. Στο μέτρο που μπορείς να το κάνεις αυτό, μπορείς να πας σπίτι σήμερα, να μπεις στο διαδίκτυο και να έχεις πρόσβαση στην μεγαλύτερη παγκοσμίως δημόσια βιβλιοθήκη, που είναι μια βιβλιοθήκη της ζωής. Μπορείς να κάνεις μερικά αρκετά περίεργα πράγματα, γιατί με τον ίδιο τρόπο που μπορείς να επαναπρογραμματίσεις αυτό το μήλο, εαν πας στο εργαστήριο του Cliff Tabin στην Ιατρική σχολή του Harvard, επαναπρογραμματίζει έμβρυα κοτόπουλων για να βγάλουν περισσότερες φτερούγες. Τώρα γιατί ο Cliff να το κάνει αυτό; Δεν είναι ότι έχει εστιατόριο. (Γέλια)
The first thing that we ever read was in 1995: a little bacteria called Haemophilus influenzae. In the measure that you have the source code, as all of you know, you can change the source code, and you can reprogram life forms so that this little thingy becomes a vaccine, or this little thingy starts producing biomaterials, which is why DuPont is now growing a form of polyester that feels like silk in corn. This changes all rules. This is life, but we're reprogramming it. This is what you look like. This is one of your chromosomes. And what you can do now is, you can outlay exactly what your chromosome is, and what the gene code on that chromosome is right here, and what those genes code for, and what animals they code against, and then you can tie it to the literature. And in the measure that you can do that, you can go home today, and get on the Internet, and access the world's biggest public library, which is a library of life. And you can do some pretty strange things because in the same way as you can reprogram this apple, if you go to Cliff Tabin's lab at the Harvard Medical School, he's reprogramming chicken embryos to grow more wings. Why would Cliff be doing that? He doesn't have a restaurant. (Laughter)
Ο λόγος που επαναπρογραμματίζει αυτό το ζώο να έχει πιο πολλές φτερούγες είναι επειδή όταν παίζατε με τις σαύρες όταν ήσασταν μικρό παιδί, και πιάνατε μια σαύρα, μερικές φορές η ουρά της έπεφτε, αλλά μετά έβγαινε ξανά. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο στους ανθρώπους: Αν κόψεις ένα χέρι, κόψεις ένα πόδι, δεν ξαναμεγαλώνουν. Αλλά επειδή το καθένα από τα κύτταρά σου περιέχει ολόκληρο τον γενετικό σου κώδικα, το κάθε κύτταρο μπορεί να επαναπρογραμματιστεί, αν δεν σταματήσουμε την έρευνα των βλαστοκυττάρων, κι αν δεν σταματήσουμε την γενωμική έρευνα, έτσι ώστε να εκφράζει διαφορετικές σωματικές λειτουργίες. Στο μέτρο που θα μάθουμε πώς να μεγαλώνουμε φτερούγες σε κοτόπουλα, και ποιο είναι το πρόγραμμα για να διαφοροποιηθούν αυτά τα κύτταρα, ένα από τα πράγματα που θα μπορούμε να κάνουμε θα είναι να σταματήσουμε αδιαφοροποίητα κύτταρα, τα οποία γνωρίζετε ως καρκίνο, και ένα από τα πράγμα που θα μάθουμε πώς να κάνουμε θα είναι πώς να επαναπρογραμματίζουμε κύτταρα σαν τα βλαστοκύτταρα με τέτοιο τρόπο, ώστε να εκφράζουν κόκκαλο, στομάχι, δέρμα, πάγκρεας. Και μπορεί να καταλήξετε να κινείστε -- εσείς και τα παιδιά σας -- πάνω σε μέλη που έχουν ξαναμεγαλώσει, μέσα σε μια σχετικά λογική χρονική περίοδο, σε κάποια μέρη στον κόσμο που δεν σταματάνε την έρευνα.
The reason why he's reprogramming that animal to have more wings is because when you used to play with lizards as a little child, and you picked up the lizard, sometimes the tail fell off, but it regrew. Not so in human beings: you cut off an arm, you cut off a leg -- it doesn't regrow. But because each of your cells contains your entire gene code, each cell can be reprogrammed, if we don't stop stem cell research and if we don't stop genomic research, to express different body functions. And in the measure that we learn how chickens grow wings, and what the program is for those cells to differentiate, one of the things we're going to be able to do is to stop undifferentiated cells, which you know as cancer, and one of the things we're going to learn how to do is how to reprogram cells like stem cells in such a way that they express bone, stomach, skin, pancreas. And you are likely to be wandering around -- and your children -- on regrown body parts in a reasonable period of time, in some places in the world where they don't stop the research.
Πως λειτουργούν αυτά τα πράγματα; Εάν ο καθένας από εσάς διαφέρει από τον διπλανό του κατά ένα στα χίλια, αλλά μόνο το 3% αυτού κωδικοποιείται, αυτό σημαίνει ότι είναι μόνο ένα στα χίλια επί 3%, δηλαδή πολύ μικρές διαφορές στην έκφραση και τη στίξη μπορούν να προκαλέσουν μεγάλες διαφορές. Ορίστε μια απλή πρόταση δήλωσης: [Μια γυναίκα χωρίς τον άντρα της είναι ένα τίποτα] --(Γέλια) Σωστά; Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό. Έτσι, οι άντρες βλέπουν αυτήν την πρόταση, και διαβάζουν αυτό. [Μια γυναίκα, χωρίς τον άντρα της, είναι ένα τίποτα] Εντάξει; Τώρα, οι γυναίκες βλέπουν αυτήν την πρόταση και λένε, "χμμ λάθος". Αυτός είναι ο τρόπος που πρέπει να διαβαστεί: [Μια γυναίκα: χωρίς αυτήν, ο άντρα της είναι ένα τίποτα] -- (Γέλια) Αυτό κάνουν και τα γονίδιά σας. Γιαυτό διαφέρετε από τον διπλανό σας κατά ένα στα χίλια. Σωστά; Αλλά ξέρετε, αυτός είναι σχετικά όμορφος, αλλά... Δεν θα πάω εκεί. Μπορείς να τα κάνεις αυτά ακόμη και χωρίς να αλλάξεις τη στίξη. Μπορείς να δεις αυτό, σωστά; [Εφορία] Κι αυτοί βλέπουν τον κόσμο λίγο διαφορετικά. Αυτοί βλέπουν τον κόσμο και λένε... [Δικός μας] (Γέλια) Για τον ίδιο λόγο ο ίδιος γενετικός κώδικας -- γι' αυτό έχετε κάπου 30.000 γονίδια, τα ποντίκια έχουν 30.000 γονίδια, οι σύζυγοι έχουν 30.000 γονίδια. Ποντίκια και άντρες είναι το ίδιο. Οι γυναίκες το ξέρουν αυτό παρεμπιπτόντως. Μπορείς να κάνεις πολύ μικρές αλλαγές στο γενετικό κώδικα και να πάρεις πολύ διαφορετικά αποτελέσματα, ακόμα και με την ίδια ακολουθία γραμμάτων. Αυτό κάνουν τα γονίδιά σας κάθε μέρα. Γι' αυτό μερικές φορές τα γονίδια κάποιου δεν χρειάζεται ν' αλλάξουν και πολύ, για να πάθει καρκίνο.
How's this stuff work? If each of you differs from the person next to you by one in a thousand, but only three percent codes, which means it's only one in a thousand times three percent, very small differences in expression and punctuation can make a significant difference. Take a simple declarative sentence. (Laughter) Right? That's perfectly clear. So, men read that sentence, and they look at that sentence, and they read this. Okay? Now, women look at that sentence and they say, uh-uh, wrong. This is the way it should be seen. (Laughter) That's what your genes are doing. That's why you differ from this person over here by one in a thousand. Right? But, you know, he's reasonably good looking, but... I won't go there. You can do this stuff even without changing the punctuation. You can look at this, right? And they look at the world a little differently. They look at the same world and they say... (Laughter) That's how the same gene code -- that's why you have 30,000 genes, mice have 30,000 genes, husbands have 30,000 genes. Mice and men are the same. Wives know that, but anyway. You can make very small changes in gene code and get really different outcomes, even with the same string of letters. That's what your genes are doing every day. That's why sometimes a person's genes don't have to change a lot to get cancer.
Αυτά τα μικρά τσιπάκια, είναι στο μέγεθος μιας πιστωτικής κάρτας. Αυτά θα ελέγχουν οποιονδήποτε από εσάς για 60.000 γενετικές ασθένειες. Αυτό προκαλεί ερωτήματα ατομικών δικαιωμάτων και ασφάλειας και διάφορα άλλα πράγματα, αλλά επίσης μας επιτρέπει να αντιμετωπίζουμε ασθένειες γιατί αν περάσεις κάποιον που έχει λευχαιμία από κάτι σαν κι αυτό, αποδεικνύεται ότι τρεις ασθένειες με εντελώς όμοια κλινικά σύνδρομα είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους. Γιατί στην λευχαιμία ALL, αυτό το σετ γονιδίων υπερεκφράζεται. Στην MLL, είναι το μεσαίο σετ των γονιδίων, και στην AML, είναι το κάτω σετ γονιδίων. Κι αν ένα απ' αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα εκφράζεται στο σώμα σας, τότε παίρνετε Gleevec και θεραπεύστε. Αν δεν εκφράζεται στο σώμα σας, εάν δεν έχετε κάποιον από αυτούς τους τύπους -- κάποιον συγκεκριμένο από αυτούς τους τύπους -- μην πάρετε Gleevec. Δεν θα σας κάνει τίποτα. Το ίδιο ισχύει και με το Receptin αν έχετε καρκίνο του στήθους. Εάν δεν έχετε υποδοχέα HER-2, μην πάρετε Receptin. Αλλάζει τη φύση της ιατρικής. Αλλάζει τις προβλέψεις της ιατρικής. Αλλάζει τον τρόπο που λειτουργεί η ιατρική.
These little chippies, these things are the size of a credit card. They will test any one of you for 60,000 genetic conditions. That brings up questions of privacy and insurability and all kinds of stuff, but it also allows us to start going after diseases, because if you run a person who has leukemia through something like this, it turns out that three diseases with completely similar clinical syndromes are completely different diseases. Because in ALL leukemia, that set of genes over there over-expresses. In MLL, it's the middle set of genes, and in AML, it's the bottom set of genes. And if one of those particular things is expressing in your body, then you take Gleevec and you're cured. If it is not expressing in your body, if you don't have one of those types -- a particular one of those types -- don't take Gleevec. It won't do anything for you. Same thing with Receptin if you've got breast cancer. Don't have an HER-2 receptor? Don't take Receptin. Changes the nature of medicine. Changes the predictions of medicine. Changes the way medicine works.
Ο μεγαλύτερος θησαυρός γνώσεων, όταν οι περισσότεροι από μας πήγαμε στο κολέγιο, ήταν αυτό το πράγμα, και τελικά δεν είναι και τόσο σημαντικό τώρα πια. Η αμερικάνικη βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, όσον αφορά τον όγκο τυπωμένων δεδομένων, περιέχει λιγότερα δεδομένα από αυτά που προέρχονται από μια καλή εταιρεία γενωμικής, σε μηνιαία βάση. Αφήστε να το ξαναπώ: Μια εταιρεία γενωμικής, παράγει περισσότερα δεδομένα σε έναν μήνα, απ' όσα υπάρχουν στις τυπωμένες συλλογές της βιβλιοθήκης του Κογκρέσου. Αυτό είναι που τροφοδοτεί την αμερικανική οικονομία. Είναι ο νόμος του Moore. Όλοι σας ξέρετε ότι η τιμή των υπολογιστών υποδιπλασιάζεται κάθε 18 μήνες και η ισχύς διπλασιάζεται, σωστά; Μόνο που αν αυτό το παραβάλλεις με την ταχύτητα με την οποία γενετικά δεδομένα αποθηκεύονται στην GenBank, ο νόμος του Moore είναι αυτός εδώ: Είναι η μπλε γραμμή. Αυτό είναι σε λογαριθμική κλίμακα και είναι η λεγόμενη υπερεκθετική ανάπτυξη. Αυτό θα σπρώξει τους υπολογιστές ώστε να αναπτυχθούν ταχύτερα από ό,τι αναπτύσσονταν ως τώρα, γιατί δεν υπήρχαν εφαρμογές που απαιτούσαν ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτήν του νόμου του Moore. Αυτό όμως την απαιτεί.
The greatest repository of knowledge when most of us went to college was this thing, and it turns out that this is not so important any more. The U.S. Library of Congress, in terms of its printed volume of data, contains less data than is coming out of a good genomics company every month on a compound basis. Let me say that again: A single genomics company generates more data in a month, on a compound basis, than is in the printed collections of the Library of Congress. This is what's been powering the U.S. economy. It's Moore's Law. So, all of you know that the price of computers halves every 18 months and the power doubles, right? Except that when you lay that side by side with the speed with which gene data's being deposited in GenBank, Moore's Law is right here: it's the blue line. This is on a log scale, and that's what superexponential growth means. This is going to push computers to have to grow faster than they've been growing, because so far, there haven't been applications that have been required that need to go faster than Moore's Law. This stuff does.
Να ένας ενδιαφέρων χάρτης. Αυτός είναι ένας χάρτης που φτιάχτηκε στην Επιχειρηματική Σχολή του Χάρβαρντ. Ένα από τα πραγματικά ενδιαφέροντα ερωτήματα είναι, αν όλα τα δεδομένα είναι δωρεάν, ποιος τα χρησιμοποιεί; Αυτή είναι η μεγαλύτερη δημόσια βιβλιοθήκη στον κόσμο. Απ' ό,τι φαίνεται υπάρχουν κάπου 27 τρισεκατομμύρια bits που μετακινούνται μέσα από τις ΗΠΑ στις ΗΠΑ, περίπου 4.6 τρισεκατομμύρια που πηγαίνουν σε ευρωπαϊκές χώρες, και κάπου 5,5 πηγαίνουν στην Ιαπωνία, δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου επικοινωνία με την Ιαπωνία, και κανένας άλλος δεν είναι μορφωμένος σε αυτά τα θέματα. Είναι δωρεάν. Κανένας δεν τα διαβάζει. Είναι όλοι επικεντρωμένοι στον πόλεμο, ή στον Μπους, δεν ενδιαφέρονται για την ζωή. Έτσι, αυτός είναι ο καινούργιος χάρτης του κόσμου. Αυτός είναι ο γενωμικά μορφωμένος κόσμος. Και αυτό είναι ένα πρόβλημα. Βασικά, ο κόσμος μας δεν είναι ένας γενωμικά μορφωμένος κόσμος. Μπορείς να τον χωρίσεις σε πολιτείες. Και μπορείς να δεις πολιτείες να ανεβαίνουν και να πέφτουν, ανάλογα με την ικανότητά τους να μιλάνε την γλώσσα της ζωής, μπορείς να δεις την Νέα Υόρκη να πέφτει κατακόρυφα, όπως και το Νιου Τζέρσεϋ, ενώ μπορείς να δεις την άνοδο των νέων αυτοκρατοριών της πληροφορίας. Μπορείς να το χωρίσεις σε χώρες, διότι είναι συγκεκριμένες χώρες. Κι αν θες να γίνεις πιο συγκεκριμένος, στην πραγματικότητα είναι συγκεκριμένοι ταχυδρομικοί κώδικες. (Γέλια)
And here's an interesting map. This is a map which was finished at the Harvard Business School. One of the really interesting questions is, if all this data's free, who's using it? This is the greatest public library in the world. Well, it turns out that there's about 27 trillion bits moving inside from the United States to the United States; about 4.6 trillion is going over to those European countries; about 5.5's going to Japan; there's almost no communication between Japan, and nobody else is literate in this stuff. It's free. No one's reading it. They're focusing on the war; they're focusing on Bush; they're not interested in life. So, this is what a new map of the world looks like. That is the genomically literate world. And that is a problem. In fact, it's not a genomically literate world. You can break this out by states. And you can watch states rise and fall depending on their ability to speak a language of life, and you can watch New York fall off a cliff, and you can watch New Jersey fall off a cliff, and you can watch the rise of the new empires of intelligence. And you can break it out by counties, because it's specific counties. And if you want to get more specific, it's actually specific zip codes. (Laughter)
Έτσι, θέλετε να μάθετε πού συμβαίνει η ζωή; Ε λοιπόν, στην Νότια Καλιφόρνια συμβαίνει στον τ.κ. 92121. Αυτό είναι όλο. Αυτό είναι το τρίγωνο μεταξύ των Sulk*, Scripps και UCSD, και ονομάζεται οδός Torrey Pines. Αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να είσαι κάποιο μεγάλο έθνος για να είσαι πετυχημένος· ότι δεν χρειάζεσαι πολλούς ανθρώπους για να είσαι πετυχημένος· κι ότι μπορείς να μετακινήσεις τον περισσότερο πλούτο μιας χώρας μέσα σε περίπου 3 ή 4 προσεκτικά επιλεγμένα Boeing 747.
So, you want to know where life is happening? Well, in Southern California it's happening in 92121. And that's it. And that's the triangle between Salk, Scripps, UCSD, and it's called Torrey Pines Road. That means you don't need to be a big nation to be successful; it means you don't need a lot of people to be successful; and it means you can move most of the wealth of a country in about three or four carefully picked 747s.
Το ίδιο πράγμα και στην Μασαχουσέτη. Φαίνεται πιο απλωμένο αλλά -- παρεμπιπτόντως, αυτά που έχουν το ίδιο χρώμα είναι συνεχόμενα. Ποιο είναι το συνολικό αποτέλεσμα; Σε μια αγροτική κοινωνία, η διαφορά μεταξύ των πλουσιότερων και των φτωχότερων, των πιο παραγωγικών και των λιγότερο παραγωγικών, ήταν 5 προς 1. Γιατί; Διότι στην αγροτική κοινωνία, αν είχες 10 παιδιά και ξυπνούσες λίγο νωρίτερα και δούλευες λιγάκι πιο σκληρά, μπορούσες να παράγεις περίπου 5 φορές περισσότερο πλούτο, κατά μέσο όρο, από τον γείτονα. Σε μια κοινωνία γνώσης, αυτή η αναλογία είναι τώρα 427 προς 1. Έχει μεγάλη διαφορά να είσαι μορφωμένος, κι όχι μόνο στο διάβασμα και στο γράψιμο, στα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Γερμανικά, αλλά και σε Microsoft, σε Linux και σε Apple. Πολύ σύντομα θα έχει σημασία αν θα είσαι μορφωμένος στον κώδικα της ζωής. Έτσι, αν υπάρχει κάτι που θα έπρεπε να φοβάστε, είναι ότι δεν έχετε τα μάτια σας στην μπάλα. Γιατί πραγματικά μετράει ποιος μιλάει τη γλώσσα της ζωής. Γι' αυτό τα έθνη ανεβαίνουν και πέφτουν.
Same thing in Massachusetts. Looks more spread out but -- oh, by the way, the ones that are the same color are contiguous. What's the net effect of this? In an agricultural society, the difference between the richest and the poorest, the most productive and the least productive, was five to one. Why? Because in agriculture, if you had 10 kids and you grow up a little bit earlier and you work a little bit harder, you could produce about five times more wealth, on average, than your neighbor. In a knowledge society, that number is now 427 to 1. It really matters if you're literate, not just in reading and writing in English and French and German, but in Microsoft and Linux and Apple. And very soon it's going to matter if you're literate in life code. So, if there is something you should fear, it's that you're not keeping your eye on the ball. Because it really matters who speaks life. That's why nations rise and fall.
Κι απ' ό,τι φαίνεται, αν πας πίσω στο 1870, το πιο παραγωγικό έθνος στην γη ήταν η Αυστραλία, κατά κεφαλήν. Και η Νέα Ζηλανδία ήταν εκεί πάνω. Μετά οι ΗΠΑ ήρθαν κάπου το 1950, η Ελβετία κάπου το 1973 και μετά οι ΗΠΑ ανέβηκαν πάλι στην κορυφή -- και νίκησαν τις σοκολάτες και τα ρολόγια με τους κούκους. Σήμερα φυσικά, όλοι ξέρετε ότι το πιο παραγωγικό έθνος στην Γη είναι το Λουξεμβούργο, παράγοντας περίπου κατά 1/3 περισσότερο πλούτο κατά κεφαλήν ετησίως, από ό,τι η Αμερική. Πολύ μικρό σε έκταση κράτος. Χωρίς πετρέλαιο. Χωρίς διαμάντια. Χωρίς φυσικούς πόρους. Απλά έξυπνοι άνθρωποι που μετακινούν bits. Διαφορετικοί κανόνες.
And it turns out that if you went back to the 1870s, the most productive nation on earth was Australia, per person. And New Zealand was way up there. And then the U.S. came in about 1950, and then Switzerland about 1973, and then the U.S. got back on top -- beat up their chocolates and cuckoo clocks. And today, of course, you all know that the most productive nation on earth is Luxembourg, producing about one third more wealth per person per year than America. Tiny landlocked state. No oil. No diamonds. No natural resources. Just smart people moving bits. Different rules.
Αυτοί είναι οι ρυθμοί παραγωγικότητας. Εδώ φαίνεται πόσοι άνθρωποι χρειάζονται για να παράγουν μια Αμερικάνικη πατέντα. Έτσι έχουμε 3.000 Αμερικάνους, 6.000 Κορεάτες, 14.000 Άγγλους, 790.000 Αργεντινούς. Θέλετε να μάθετε γιατί η Αργεντινή καταρρέει; Δεν έχει να κάνει καθόλου με τον πληθωρισμό. Δεν έχει να κάνει καθόλου με την ιδιωτικοποίηση. Μπορείς να πάρεις έναν οικονομολόγο από το Χάρβαρντ και το Ivy League και να τον βάλεις υπεύθυνο στην Αργεντινή. Η χώρα θα εξακολουθούσε να καταρρέει, γιατί αυτός δεν θα καταλάβαινε πώς έχουν αλλάξει οι κανόνες. Α, ναι και χρειάζεται περίπου 5,6 εκατομμύρια Ινδούς. Κοιτάξτε τι συμβαίνει στην Ινδία. Η Ινδία και η Κίνα αποτελούσαν περίπου το 40% της παγκόσμιας οικονομίας, κατά τη βιομηχανική επανάσταση, ενώ τώρα αποτελούν μόνο το 4,8%. 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού παράγει το 5% του παγκόσμιου πλούτου, γιατί δεν κατάλαβαν αυτήν την αλλαγή. γιατί εξακολούθησαν να φέρονται στους ανθρώπους σαν σε δουλοπάροικους, αντί σαν σε μετόχους ενός κοινού σχεδίου. Δεν κράτησαν τους ανθρώπους που ήταν μορφωμένοι. Δεν υπέθαλψαν τις επιχειρήσεις. Δεν έκαναν δημόσιες εγγραφές στο χρηματιστήριο. Η Σίλικον Βάλευ όμως το έκανε. Γι' αυτό λένε ότι η Σίλικον Βάλευ τροφοδοτείται από ICs. Όχι IC όπως ολοκληρωμένα κυκλώματα, αλλά όπως Ινδούς και Κινέζους. (Γέλια)
Here's differential productivity rates. Here's how many people it takes to produce a single U.S. patent. So, about 3,000 Americans, 6,000 Koreans, 14,000 Brits, 790,000 Argentines. You want to know why Argentina's crashing? It's got nothing to do with inflation. It's got nothing to do with privatization. You can take a Harvard-educated Ivy League economist, stick him in charge of Argentina. He still crashes the country because he doesn't understand how the rules have changed. Oh, yeah, and it takes about 5.6 million Indians. Well, watch what happens to India. India and China used to be 40 percent of the global economy just at the Industrial Revolution, and they are now about 4.8 percent. Two billion people. One third of the global population producing 5 percent of the wealth because they didn't get this change, because they kept treating their people like serfs instead of like shareholders of a common project. They didn't keep the people who were educated. They didn't foment the businesses. They didn't do the IPOs. Silicon Valley did. And that's why they say that Silicon Valley has been powered by ICs. Not integrated circuits: Indians and Chinese. (Laughter)
Ορίστε τι συμβαίνει στον κόσμο. Από ό,τι φαίνεται αν είχες πάει στον ΟΗΕ το 1950, όταν ιδρύθηκε, υπήρχαν 50 χώρες στον κόσμο. Τώρα υπάρχουν 192. Η μια χώρα μετά την άλλη, χωρίζεται, επιτυγχάνει, αποτυγχάνει. Όλες οι χώρες κατακερματίζονται. Και αυτό δεν έχει σταματήσει. Στη δεκαετία του '90, αυτά είναι τα κυρίαρχα κράτη που δεν υπήρχαν πιο πριν. Αυτό δεν περιλαμβάνει ενώσεις ή αλλαγές ονομάτων ή σημαιών. Παράγουμε περίπου 3,12 κράτη ανά έτος. Οι άνθρωποι παίρνουν τον έλεγχο των κρατών τους, μερικές φορές για το καλύτερο, μερικές φορές για το χειρότερο. Το πραγματικά ενδιαφέρον είναι, ότι εσείς και τα παιδιά σας έχετε τη δύναμη να οικοδομήσετε τεράστιες αυτοκρατορίες και δε χρειάζεστε πολλά, για να τα καταφέρετε. (Μουσική) Μόλις τελείωνε η μουσική θα μιλούσα για το πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όλα αυτά, για να παράγετε πολύ πλούτο, και πώς λειτουργεί ο κώδικας. (Συντονιστής -- 2 λεπτά) (Γέλια) Όχι, θα σταματήσω εδώ και θα το συνεχίσουμε του χρόνου γιατί δεν θέλω να κλέψω καθόλου από το χρόνο της Λώρυ. Αλλά σας ευχαριστώ πολύ.
Here's what's happening in the world. It turns out that if you'd gone to the U.N. in 1950, when it was founded, there were 50 countries in this world. It turns out there's now about 192. Country after country is splitting, seceding, succeeding, failing -- and it's all getting very fragmented. And this has not stopped. In the 1990s, these are sovereign states that did not exist before 1990. And this doesn't include fusions or name changes or changes in flags. We're generating about 3.12 states per year. People are taking control of their own states, sometimes for the better and sometimes for the worse. And the really interesting thing is, you and your kids are empowered to build great empires, and you don't need a lot to do it. (Music) And, given that the music is over, I was going to talk about how you can use this to generate a lot of wealth, and how code works. Moderator: Two minutes. (Laughter) Juan Enriquez: No, I'm going to stop there and we'll do it next year because I don't want to take any of Laurie's time. But thank you very much.