Υποπτεύομαι ότι κάθε εθελόντρια στην Αφρική φτάνει σ' ένα σημείο στην καριέρα της που θέλει να πάρει όλα τα χρήματα για το πρότζεκτ της, ίσως για ένα σχολείο ή για κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, να τα βάλει σε μια βαλίτσα, να μπει σ' ένα αεροπλάνο που πετάει πάνω από τα φτωχότερα χωριά της χώρας και ν' αρχίσει να πετάει τα χρήματα απ' το παράθυρο. Για τους έμπειρους εθελοντές, η ιδέα του να δώσεις μετρητά στους φτωχότερους της Γης δεν ακούγεται τρελή, αλλά πραγματικά ικανοποιητική.
I suspect that every aid worker in Africa comes to a time in her career when she wants to take all the money for her project — maybe it's a school or a training program — pack it in a suitcase, get on a plane flying over the poorest villages in the country, and start throwing that money out the window. Because to a veteran aid worker, the idea of putting cold, hard cash into the hands of the poorest people on Earth doesn't sound crazy, it sounds really satisfying.
Έζησα αυτή τη στιγμή στα δέκα περίπου χρόνια δουλειάς και, ευτυχώς, τότε έμαθα επίσης ότι αυτή η ιδέα όντως υπάρχει και ίσως να 'ναι ακριβώς ό,τι χρειάζεται το σύστημα βοηθείας. Οι οικονομολόγοι την αποκαλούν άνευ όρων μεταφορά χρημάτων και είναι ακριβώς αυτό: χρήματα που δίνονται χωρίς προϋποθέσεις. Οι κυβερνήσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες το κάνουν επί δεκαετίες και μόνο τώρα, με περισσότερα στοιχεία και με τη νέα τεχνολογία, είναι δυνατό να καταστεί πρότυπο για την προσφορά βοηθείας. Είναι μια σχετικά απλή ιδέα, σωστά;
I had that moment right about the 10-year mark, and luckily, that's also when I learned that this idea actually exists, and it might be just what the aid system needs. Economists call it an unconditional cash transfer, and it's exactly that: It's cash given with no strings attached. Governments in developing countries have been doing this for decades, and it's only now, with more evidence and new technology that it's possible to make this a model for delivering aid. It's a pretty simple idea, right?
Τότε, γιατί πέρασα μια δεκαετία κάνοντας άλλα πράγματα για τους φτωχούς; Ειλικρινά, πίστευα πως μπορούσα να κάνω περισσότερο καλό με τα χρήματα για τους φτωχούς από όσα οι φτωχοί μπορούσαν να κάνουν για τους ίδιους. Έκανα δύο υποθέσεις. Πρώτον, ότι οι φτωχοί είναι φτωχοί, εν μέρει γιατί είναι αμόρφωτοι και δεν κάνουν σωστές επιλογές. Δεύτερον, ότι γι' αυτό χρειαζόμαστε άτομα σαν εμένα να σκεφτούν τι χρειάζονται και να τους το πάνε. Όπως προκύπτει, τα στοιχεία λένε άλλα. Πρόσφατα, ερευνητές μελέτησαν τι συμβαίνει όταν δίνουμε χρήματα στους φτωχούς. Δεκάδες μελέτες σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τις μεταφορές χρημάτων για να βελτιώσουν τις ζωές τους. Οι έγκυες γυναίκες στην Ουρουγουάη αγοράζουν καλύτερο φαγητό και γεννούν πιο υγιή μωρά. Οι άντρες στη Σρι Λάνκα επενδύουν στις επιχειρήσεις τους. Οι ερευνητές που μελέτησαν τη δουλειά μας στην Κένυα βρήκαν ότι οι άνθρωποι επένδυσαν σε πλήθος πόρων, από ζώα μέχρι εξοπλισμούς και βελτιώσεις των σπιτιών τους, και είδαν αυξήσεις στα έσοδα από τις επιχειρήσεις και τη γεωργία ένα χρόνο αφού έλαβαν τα χρήματα. Καμία από αυτές τις έρευνες δε βρήκε ότι οι άνθρωποι ξοδεύουν περισσότερα για αλκοόλ ή κάπνισμα ή ότι εργάζονται λιγότερο. Αντίθετα, εργάζονται περισσότερο.
Well, why did I spend a decade doing other stuff for the poor? Honestly, I believed that I could do more good with money for the poor than the poor could do for themselves. I held two assumptions: One, that poor people are poor in part because they're uneducated and don't make good choices; two is that we then need people like me to figure out what they need and get it to them. It turns out, the evidence says otherwise. In recent years, researchers have been studying what happens when we give poor people cash. Dozens of studies show across the board that people use cash transfers to improve their own lives. Pregnant women in Uruguay buy better food and give birth to healthier babies. Sri Lankan men invest in their businesses. Researchers who studied our work in Kenya found that people invested in a range of assets, from livestock to equipment to home improvements, and they saw increases in income from business and farming one year after the cash was sent. None of these studies found that people spend more on drinking or smoking or that people work less. In fact, they work more.
Αυτές είναι όλες υλικές ανάγκες. Στο Βιετνάμ, ηλικιωμένοι παραλήπτες χρησιμοποίησαν τις μεταφορές χρημάτων για να πληρώσουν για φέρετρα. Ως κάποια που αναρωτιέται αν ο Μάσλοου έκανε λάθος, θεωρώ αυτή την επιλογή προτεραιοποίησης των πνευματικών αναγκών βαθειά σεμνή. Δεν ξέρω αν θα επέλεγα να προσφέρω φαγητό ή εξοπλισμό ή φέρετρα, γεγονός που εγείρει το ερώτημα, πόσο καλοί είμαστε στη διανομή πόρων εκ μέρους των φτωχών; Αξίζουμε το κόστος; Μπορούμε να δούμε εμπειρικά στοιχεία για το τι συμβαίνει όταν δίνουμε στους ανθρώπους πράγματα της επιλογής μας. Μία αποκαλυπτική μελέτη στράφηκε σ' ένα πρόγραμμα στην Ινδία που προσφέρει ζώα στους εξαιρετικά φτωχούς και βρήκε ότι το 30% των παραληπτών άλλαξαν γνώμη και πούλησαν τα ζώα που τους είχαν δώσει για μετρητά. Η πραγματική ειρωνεία είναι πως για κάθε πακέτο αγαθών αξίας 100 δολαρίων που έδωσε αυτό το πρόγραμμα σε κάποιον, ξόδεψαν άλλα 99 δολάρια για να το κάνουν. Αν, αντί γι' αυτό, βάζαμε χρήματα μέσω της τεχνολογίας, είτε από υπηρεσίες χορήγησης βοήθειας, είτε εμείς οι ίδιοι, απευθείας στα χέρια των φτωχών; Σήμερα, τρεις στους τέσσερις Κενυάτες χρησιμοποιούν κινητά χρήματα, που βασικά είναι ένας λογαριασμός τράπεζας που λειτουργεί μέσω κάθε κινητού τηλεφώνου. Ο αποστολέας έχει μια χρέωση 1,6% και με το πάτημα ενός κουμπιού στέλνει χρήματα απευθείας στον λογαριασμό κάποιου παραλήπτη χωρίς μεσάζοντες. Όπως και οι τεχνολογίες που αλλάζουν τον τρόπο εργασίας στις ζωές μας, η τεχνολογία πληρωμών στις φτωχές χώρες θα μπορούσε να μεταμορφώσει τη βοήθεια. Εξαπλώνεται τόσο γρήγορα που είναι δυνατό να φτάσει σε δισεκατομμύρια φτωχούς στον κόσμο με αυτό τον τρόπο.
Now, these are all material needs. In Vietnam, elderly recipients used their cash transfers to pay for coffins. As someone who wonders if Maslow got it wrong, I find this choice to prioritize spiritual needs deeply humbling. I don't know if I would have chosen to give food or equipment or coffins, which begs the question: How good are we at allocating resources on behalf of the poor? Are we worth the cost? Again, we can look at empirical evidence on what happens when we give people stuff of our choosing. One very telling study looked at a program in India that gives livestock to the so-called ultra-poor, and they found that 30 percent of recipients had turned around and sold the livestock they had been given for cash. The real irony is, for every 100 dollars worth of assets this program gave someone, they spent another 99 dollars to do it. What if, instead, we use technology to put cash, whether from aid agencies or from any one of us directly into a poor person's hands. Today, three in four Kenyans use mobile money, which is basically a bank account that can run on any cell phone. A sender can pay a 1.6 percent fee and with the click of a button send money directly to a recipient's account with no intermediaries. Like the technologies that are disrupting industries in our own lives, payments technology in poor countries could disrupt aid. It's spreading so quickly that it's possible to imagine reaching billions of the world's poor this way.
Αυτό ξεκινήσαμε να κάνουμε στην GiveDirectly. Είμαστε ο πρώτος οργανισμός που αφιερώνεται στις μεταφορές χρημάτων στους φτωχούς. Έχουμε στείλει χρήματα σε 35.000 ανθρώπους σε όλη την αγροτική Κένυα και στην Ουγκάντα με εφάπαξ πληρωμές των 1000 δολαρίων ανά οικογένεια. Μέχρι τώρα, έχουμε ψάξει για τους φτωχότερους ανθρώπους στα φτωχότερα χωριά και σε αυτό το μέρος του κόσμου, είναι αυτοί που ζουν σε σπίτια φτιαγμένα από λάσπη και άχυρα, όχι από τσιμέντο και σίδερα. Ας υποθέσουμε ότι αυτή είναι η οικογένειά σας. Ερχόμαστε στην πόρτα σας με ένα κινητό Android. Παίρνουμε το όνομά σας, τη φωτογραφία σας και μια φωτογραφία της καλύβας σας και καταγράφουμε τις συντεταγμένες από το GPS. Το ίδιο βράδυ, στέλνουμε όλα τα στοιχεία στο νέφος και κάθε τμήμα ελέγχεται από μια ανεξάρτητη ομάδα, που χρησιμοποιεί, για παράδειγμα, δορυφορικές εικόνες. Έπειτα επιστρέφουμε, σας πουλάμε ένα απλό κινητό, αν δεν έχετε ήδη ένα, και λίγες βδομάδες αργότερα, στέλνουμε χρήματα εκεί. Κάτι που πριν πέντε χρόνια φάνταζε αδύνατο, τώρα μπορούμε να το κάνουμε αποτελεσματικά και αποφεύγοντας τη διαφθορά.
That's what we've started to do at GiveDirectly. We're the first organization dedicated to providing cash transfers to the poor. We've sent cash to 35,000 people across rural Kenya and Uganda in one-time payments of 1,000 dollars per family. So far, we've looked for the poorest people in the poorest villages, and in this part of the world, they're the ones living in homes made of mud and thatch, not cement and iron. So let's say that's your family. We show up at your door with an Android phone. We'll get your name, take your photo and a photo of your hut and grab the GPS coordinates. That night, we send all the data to the cloud, and each piece gets checked by an independent team using, for one example, satellite images. Then, we'll come back, we'll sell you a basic cell phone if you don't have one already, and a few weeks later, we send money to it. Something that five years ago would have seemed impossible we can now do efficiently and free of corruption.
Όσα περισσότερα χρήματα δίνουμε στους φτωχούς και όσα περισσότερα στοιχεία έχουμε ότι αυτό λειτουργεί, τόσο περισσότερο πρέπει να αναθεωρούμε ό,τι άλλο προσφέρουμε. Σήμερα, η λογική πίσω απ' τη βοήθεια συχνά είναι ότι τουλάχιστον προσφέρουμε κάτι. Όταν ικανοποιούμαστε με αυτό ως μέτρο, όταν σκεφτόμαστε ότι η προσφορά κάποιας βοηθείας είναι καλύτερη από την παντελή έλλειψη βοηθείας, τείνουμε να επενδύουμε χωρίς αποτέλεσμα στις δικές μας ιδέες που φαίνονται καινοτόμες σε εμάς, σε γραπτές αναφορές, σε αεροπορικά εισιτήρια και SUV αυτοκίνητα. Αν η λογική ήταν, μπορούμε να κάνουμε κάτι καλύτερο απ' τα χρήματα που δίνονται απευθείας; Οι οργανισμοί θα έπρεπε να αποδείξουν ότι προσφέρουν περισσότερα στους φτωχούς απ' ό,τι προσφέρουν οι φτωχοί στους εαυτούς τους. Φυσικά, η προσφορά χρημάτων δεν θα δημιουργήσει δημόσια αγαθά, όπως η εξάλειψη ασθενειών ή η δημιουργία ισχυρών θεσμών, αλλά θα έβαζε τον πήχυ ψηλότερα για το πώς βοηθούμε ξεχωριστά κάθε οικογένεια να βελτιώσουν τις ζωές τους.
The more cash we give to the poor, and the more evidence we have that it works, the more we have to reconsider everything else we give. Today, the logic behind aid is too often, well, we do at least some good. When we're complacent with that as our bar, when we tell ourselves that giving aid is better than no aid at all, we tend to invest inefficiently, in our own ideas that strike us as innovative, on writing reports, on plane tickets and SUVs. What if the logic was, will we do better than cash given directly? Organizations would have to prove that they're doing more good for the poor than the poor can do for themselves. Of course, giving cash won't create public goods like eradicating disease or building strong institutions, but it could set a higher bar for how we help individual families improve their lives.
Πιστεύω στη βοήθεια. Πιστεύω πως η περισσότερη βοήθεια είναι καλύτερη απ' το να πετάς χρήματα από κάποιο αεροπλάνο. Και είμαι απόλυτα σίγουρη πως πολλή από τη βοήθεια σήμερα δεν είναι καλύτερη απ' το να δίνεις άμεσα στους φτωχούς. Ελπίζω πως κάποια μέρα θα είναι.
I believe in aid. I believe most aid is better than just throwing money out of a plane. I am also absolutely certain that a lot of aid today isn't better than giving directly to the poor. I hope that one day, it will be.
Ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)