I grew up in a very small village in Canada, and I'm an undiagnosed dyslexic. I had a really hard time in school. In fact, my mother told me eventually that I was the little kid in the village who cried all the way to school. I ran away. I left when I was 25 years old to go to Bali, and there I met my incredible wife, Cynthia, and together, over 20 years, we built an amazing jewelry business. It was a fairy tale, and then we retired. Then she took me to see a film that I really didn't want to see. It ruined my life -- (Laughter) "The Inconvenient Truth" and Mr. Gore. I have four kids, and even if part of what he says is true, they're not going to have the life that I had. And I decided at that moment that I would spend the rest of my life doing whatever I could to improve their possibilities. So here's the world, and here we are in Bali. It's a tiny, little island -- 60 miles by 90 miles. It has an intact Hindu culture. Cynthia and I were there. We had had a wonderful life there, and we decided to do something unusual. We decided to give back locally.
Ik groeide op in een klein dorpje in Canada, en ik ben een ongediagnostiseerde dyslecticus. Ik had echt een zware tijd op school Mijn moeder vertelde me uiteindelijk dat ik het kleine jongetje in het dorp was dat de hele weg naar school huilde. Ik liep weg. Ik vertrok naar Bali toen ik 25 jaar oud was. En daar ontmoette ik mijn ongelofelijke echtgenote, Cynthia, en samen bouwden we in 20 jaar een verbazingwekkend sieradenbedrijf op. Het was een sprookje, en toen gingen we met pensioen. Toen nam ze me mee naar een film die ik echt niet wilde zien. Die ruïneerde mijn leven -- (Gelach) "An inconvenient thruth" en meneer Gore. Ik heb vier kinderen, en zelfs als maar een deel van wat hij zegt waar is, krijgen ze niet het leven dat ik had. En ik besloot op dat moment dat ik de rest van mijn leven zou wijden om alles te doen wat ik kan om hun mogelijkheden te verbeteren. Dus hier is de wereld, en hier zijn we in Bali. Het is een piepklein eiland -- 100 bij 145 kilometer. Het heeft een intacte Hindu cultuur Cynthia en ik waren daar. We hadden een schitterend leven daar, en we besloten iets ongebruikelijks te doen. We besloten wat terug te geven lokaal.
And here it is: it's called the Green School. I know it doesn't look like a school, but it is something we decided to do, and it is extremely, extremely green. The classrooms have no walls. The teacher is writing on a bamboo blackboard. The desks are not square. At Green School, the children are smiling -- an unusual thing for school, especially for me. And we practice holism. And for me it's just the idea that, if this little girl graduates as a whole person, chances are she'll demand a whole world -- a whole world -- to live on. Our children spend 181 days going to school in a box. The people that built my school also built the prison and the insane asylum out of the same materials. So if this gentleman had had a holistic education, would he be sitting there? Would he have had more possibilities in his life?
En hier is het dan, het heet de Groene School. Ik weet dat het niet op een school lijkt, maar we besloten dit zo te doen, en het is extreem, extreem groen. De klaslokalen hebben geen muren. De leraar schrijft op een bamboe schoolbord. De lessenaars zijn niet vierkant. Op de Groene School lachen de kinderen -- ongebruikelijk voor school, vooral voor mij. En we beoefenen holisme. En voor mij is het vooral het idee dat, als dit meisje afstudeert als een volwaardig persoon, de kans bestaat dat zij een volwaardige wereld zal eisen -- een volwaardige wereld -- om op te leven. Onze kinderen besteden 181 dagen met naar school gaan in een doos. De mensen die mijn school bouwden bouwden ook de gevangenis en het krankzinnigengesticht uit dezelfde materialen. Dus als deze jongeman een holistische opleiding had gehad, zou hij daar dan zitten? Zou hij meer mogelijkheden gehad hebben in zijn leven?
The classrooms have natural light. They're beautiful. They're bamboo. The breeze passes through them. And when the natural breeze isn't enough, the kids deploy bubbles, but not the kind of bubbles you know. These bubbles are made from natural cotton and rubber from the rubber tree. So we basically turned the box into a bubble. And these kids know that painless climate control may not be part of their future. We pay the bill at the end of the month, but the people that are really going to pay the bill are our grandchildren. We have to teach the kids that the world is not indestructible. These kids did a little graffiti on their desks, and then they signed up for two extra courses. The first one was called sanding and the second one was called re-waxing. But since that happened, they own those desks. They know they can control their world.
De klassen hebben natuurlijk licht. Ze zijn mooi. Ze zijn bamboe. Een briesje waait er doorheen. En als een natuurlijk briesje niet genoeg is, maken de kinderen bellen, maar niet het soort bellen dat u kent. Deze bellen zijn gemaakt van natuurlijk katoen en rubber van de rubberboom. Dus eigenlijk hebben we de doos veranderd in een bel. En deze kinderen weten dat pijnloze klimaatbeheersing waarschijnlijk geen onderdeel zal zijn van hun toekomst. Wij betalen de rekening aan het eind van de maand, maar de mensen die werkelijk de rekening gaan betalen zijn onze kleinkinderen. We moeten onze kinderen leren dat de wereld niet onverwoestbaar is. Deze kinderen hadden op hun bureau zitten tekenen, en daarmee schreven ze zich in voor twee extra lessen. De eerste heette schuren, en de tweede heette opnieuw in de was zetten. Maar sinds dat is gebeurd, zijn die bureaus van hen. Ze weten dat ze hun wereld kunnen beheersen.
We're on the grid. We're not proud of it. But an amazing alternative energy company in Paris is taking us off the grid with solar. And this thing is the second vortex to be built in the world, in a two-and-a-half meter drop on a river. When the turbine drops in, it will produce 8,000 watts of electricity, day and night. And you know what these are. There's nowhere to flush. And as long as we're taking our waste and mixing it with a huge amount of water -- you're all really smart, just do the math. How many people times how much water. There isn't enough water. These are compost toilets, and nobody at the school wanted to know about them, especially the principal. And they work. People use them. People are okay. It's something you should think about doing. Not many things didn't work. The beautiful canvas and rubber skylights got eaten by the sun in six months. We had to replace them with recyclable plastic. The teachers dragged giant PVC whiteboards into the classrooms. So we had some good ideas: we took old automobile windshields, put paper behind them and created the first alternative to the whiteboard.
We zijn aangesloten op het elektriciteitsnet; we zijn er niet trots op. Maar een verrassend bedrijf voor alternatieve energie in Parijs gaat ons van het net afhalen met zonne-energie. En dit ding is de tweede draaikolk in de wereld, bij twee en een halve meter verval in een rivier. Als de turbine erbij komt, zal die 8000 watt elektriciteit produceren, dag en nacht. En u weet wat dit zijn. Je kunt ze niet doortrekken. En zolang we ons afval mengen met een enorme hoeveelheid water -- u bent allemaal erg slim, bereken het zelf maar. Hoeveel mensen keer hoeveel water. Er is niet genoeg water. Dit zijn composttoiletten. En niemand op school wilde ervan weten, vooral het schoolhoofd niet, maar ze werken; mensen gebruiken ze. Mensen zijn in orde. Het is iets waar je aan moet denken om te doen. Weinig dingen werkten niet goed. De mooie canvas en rubber lichtkoepels werden door de zon opgegeten in zes maanden. We moesten ze vervangen door recycleerbaar plastic. De leraren haalden gigantische PVC whiteboards in de klas, dus hadden we een paar goede ideeën. We namen een oude auto-voorruit, plakten er papier achterop en maakten zo het eerste alternatief voor het whiteboard.
Green School sits in south-central Bali, and it's on 20 acres of rolling garden. There's an amazing river traveling through it, and you can see there how we manage to get across the river. I met a father the other day; he looked a little crazed. I said, "Welcome to Green School." He said, "I've been on an airplane for 24 hours." I asked him, "Why?" He said, "I had a dream once about a green school, and I saw a picture of this green school, I got on an airplane. In August I'm bringing my sons." This was a great thing. But more than that, people are building green houses around Green School, so their kids can walk to school on the paths. And people are bringing their green industries, hopefully their green restaurants, to the Green School. It's becoming a community. It's becoming a green model. We had to look at everything. No petrochemicals in the pavement. No pavement. These are volcanic stones laid by hand. There are no sidewalks. The sidewalks are gravel. They flood when it rains, but they're green.
Groene School ligt in zuidelijk midden-Bali, en is omgeven door 8 hectare glooiende tuin. Een verbazingwekkende rivier stroomt er doorheen, en je kunt daar zien hoe we aan de overkant van de rivier komen. Ik ontmoette laatst een vader, hij keek een beetje gek. Ik zei: "Welkom op de Groene School." Hij zei: "Ik heb 24 uur in een vliegtuig gezeten." Ik vroeg hem: "Waarom?" Hij zei: "Ik had ooit een droom over een groene school, en ik zag een foto van deze groene school, Ik pakte het vliegtuig. In augustus breng ik mijn zonen mee." Dat was geweldig. Maar meer dan dat, mensen bouwen groene huizen ronde de Groene School, zodat hun kinderen naar school kunnen lopen via de paden. En mensen brengen hun groene industrieën, hopelijk hun groene restaurants, naar de Groene School. Het is een gemeenschap aan het worden. Het is een groen model aan het worden. We moesten overal op letten. Geen olieproducten in het wegdek. Geen wegdek. Dit zijn vulkanische stenen die met de hand gelegd worden. Er zijn geen trottoirs. De trottoirs zijn kiezels, ze lopen onder als het regent, maar ze zijn groen.
This is the school buffalo. He's planning to eat that fence for dinner. All the fences at Green School are green. And when the kindergarten kids recently moved their gate, they found out the fence was made out of tapioca. They took the tapioca roots up to the kitchen, sliced them thinly and made delicious chips. Landscaping. We manage to keep the garden that was there running right up to the edge of each of the classrooms. We dropped them gently in. We made space for these guys who are Bali's last black pigs. And the school cow is trying to figure out how to replace the lawnmower on the playing field.
Dit is de schoolbuffel. Hij is van plan het hek op te eten vanavond. Alle hekken op de Groene School zijn groen. En toen de kleuters onlangs hun poort verplaatsten, ontdekten ze dat het hek gemaakt was van tapioca. Ze namen de tapioca wortels mee naar de keuken, sneden ze in dunne plakjes en maakten heerlijk chips. Het landschap. We onderhouden de tuin die er al was die doorloopt tot aan de rand van elk van de klaslokalen. We lieten ze voorzichtig binnen. We maakten ruimte voor deze jongens die Bali's laatste zwarte varkens zijn. En de schoolkoe probeert uit te vinden hoe zij de grasmaaier kan vervangen op het speelveld.
These young ladies are living in a rice culture, but they know something that few people know in a rice culture. They know how to plant organic rice, they know how to look after it, they know how to harvest and they know how to cook it. They're part of the rice cycle and these skills will be valuable for them in their future. This young man is picking organic vegetables. We feed 400 people lunch every day and it's not a normal lunch. There's no gas. Local Balinese women cook the food on sawdust burners using secrets that only their grandmothers know. The food is incredible.
Deze jongedames leven in een rijstcultuur, maar zij weten wat maar weinig mensen weten in een rijstcultuur. Ze weten hoe ze organische rijst moeten planten, ze weten hoe ze er voor moeten zorgen, ze weten hoe ze moeten oogsten en hoe het gekookt wordt. Ze maken deel uit van de rijstcyclus. en deze vaardigheden zullen waardevol zijn voor hen in de toekomst. Deze jongeman plukt organische groenten. We verzorgen iedere dag voor 400 mensen de lunch. En het is geen normale lunch; er is geen gas. Lokale Balinese vrouwen koken het eten op zaagselbranders waarbij ze geheimen gebruiken die alleen hun grootmoeders kennen. Het eten is ongelofelijk.
Green School is a place of pioneers, local and global. And it's a kind of microcosm of the globalized world. The kids are from 25 countries. When I see them together, I know that they're working out how to live in the future. Green School is going into its third year with 160 children. It's a school where you do learn reading -- one of my favorites -- writing -- I was bad at it -- arithmetic. But you also learn other things. You learn bamboo building. You practice ancient Balinese arts. This is called mud wrestling in the rice fields. The kids love it. The mothers aren't quite convinced.
De Groene School is een plaats voor pioniers, lokaal en globaal. En het is een soort microkosmos van de geglobaliseerde wereld. De kinderen komen uit 25 landen. Als ik ze bij elkaar zie, weet ik dat ze er wel uit komen hoe ze in de toekomst moeten leven. De Groene School begint aan zijn derde jaar met 160 kinderen. Het is een school waar je leert lezen -- een van mijn favorieten -- schrijven -- daar was ik slecht in -- rekenen. Maar je leert ook andere dingen. Je leert bouwen met bamboe. Je beoefent oude Balinese kunsten. Dit heet modderworstelen in de rijstvelden. De kinderen zijn er gek op. De moeders zijn nog niet overtuigd.
(Laughter)
(Gelach)
We've done a lot of outrageous things in our lives, and we said, okay, local, what does "local" mean? Local means that 20 percent of the population of the school has to be Balinese, and this was a really big commitment. And we were right. And people are coming forward from all over the world to support the Balinese Scholarship Fund, because these kids will be Bali's next green leaders. The teachers are as diverse as the student body, and the amazing thing is that volunteers are popping up. A man came from Java with a new kind of organic agriculture. A woman came from Africa with music. And together these volunteers and the teachers are deeply committed to creating a new generation of global, green leaders. The Green School effect -- we don't know what it is. We need someone to come and study it. But what's happening, our learning-different kids -- dyslexic -- we've renamed them prolexic -- are doing well in these beautiful, beautiful classrooms. And all the kids are thriving.
We hebben een hoop verschrikkelijke dingen gedaan in ons leven, en we zeiden, oké, lokaal. Wat betekent lokaal? Lokaal betekent dat 20 procent van de schoolpopulatie Balinees moet zijn. En dit was een belangrijke verplichting. En we hadden gelijk. En mensen komen van over de hele wereld vandaan om het fonds voor Balinese beurzen te steunen, omdat deze kinderen Bali's toekomstige groene leiders zullen zijn. De leraren zijn net zo divers als de studenten. En het verbazingwekkende is dat vrijwilligers zomaar opduiken. Een man kwam van Java met een nieuw soort organische landbouw. Een vrouw kwam uit Afrika met muziek. En samen zijn deze vrijwilligers en leraren erg vastberaden om een nieuwe generatie van globale, groene leiders te creëren. Het Groene School effect -- we weten niet wat het is. We zoeken iemand om het te bestuderen. Maar wat er gebeurt, onze anders-leren kinderen -- dyslectisch -- we noemen ze voortaan prolectisch -- doen het goed in deze schitterende klaslokalen. En alle kinderen bloeien op.
And how did we do all this? On giant grass. It's bamboo. It comes out of the ground like a train. It grows as high as a coconut tree in two months and three years later it can be harvested to build buildings like this. It's as strong and dense as teak and it will hold up any roof. When the architects came, they brought us these things, and you've probably seen things like this. The yellow box was called the administration complex. (Laughter) We squashed it, we rethought it, but mainly we renamed it "the heart of school," and that changed everything forever. It's a double helix. It has administrators in it and many, many other things.
En hoe hebben we dit allemaal gedaan? Op reuzengras. Het is bamboe. Het schiet uit de grond als een trein. Het groeit zo hoog als een kokosnootpalm in twee maanden. En drie jaar later kan het al geoogst worden om gebouwen als deze van te bouwen. Het is zo sterk en hecht als teak. En het houdt elk dak omhoog. Toen de architecten kwamen, brachten ze dit soort dingen mee, en u hebt zoiets waarschijnlijk al eerder gezien. Het gele doosje heette het administratiecomplex. (Gelach) We hebben het verfrommeld en opnieuw bedacht, maar vooral zijn we het het hart van de school gaan noemen. En dat veranderde alles voor altijd. Het is een dubbele helix. De administratie zit erin en heel veel andere dingen.
And the problem of building it -- when the Balinese workers saw long reams of plans, they looked at them and said, "What's this?" So we built big models. We had them engineered by the engineers. And Balinese carpenters like this measured them with their bamboo rulers, selected the bamboo and built the buildings using age-old techniques, mostly by hand. It was chaos. And the Balinese carpenters want to be as modern as we do, so they use metal scaffolding to build the bamboo building and when the scaffolding came down, we realized that we had a cathedral, a cathedral to green, and a cathedral to green education. The heart of school has seven kilometers of bamboo in it. From the time the foundations were finished, in three months it had roofs and floors. It may not be the biggest bamboo building in the world, but many people believe that it's the most beautiful.
En het probleem met bouwen -- toen de Balinese bouwvakkers de lange rij bouwtekeningen zagen keken ze ernaar en zeiden: "Wat is dit?" Dus we bouwden eerst schaalmodellen. We lieten ze uitwerken door de ingenieurs. En Balinese houthakkers als deze maten ze op met hun bamboe duimstokken, kozen de bamboe uit en bouwden de gebouwen waarbij ze eeuwenoude technieken gebruikten, grotendeels met de hand. Het was chaos. En de Balinese houthakkers willen graag net zo modern zijn als wij, dus ze gebruikten metalen steigers om een bamboe gebouw te bouwen. En toen de steigers werden afgebroken, realiseerden we ons dat we een kathedraal hadden, een kathedraal voor groen, en een kathedraal voor groen onderwijs. In het hart van de school zijn zeven kilometer bamboe verwerkt. Vanaf het moment dat de fundering klaar was, had het in drie maanden daken en vloeren. Het is misschien niet het grootste bamboe gebouw te wereld, maar veel mensen geloven dat het wel het mooiste is.
Is this doable in your community? We believe it is. Green School is a model we built for the world. It's a model we built for Bali. And you just have to follow these simple, simple rules: be local, let the environment lead and think about how your grandchildren might build.
Is dit te doen in uw gemeenschap? We geloven van wel. De Groene School is een model dat we bouwden voor de wereld. Het is een model dat we bouwden voor Bali. En u hoeft alleen maar deze simpele, simpele regels te volgen: blijf lokaal, laat de omgeving u leiden en denk eraan hoe uw kleinkinderen zouden bouwen.
So, Mr. Gore, thank you. You ruined my life, but you gave me an incredible future. And if you're interested in being involved in finishing Green School and building the next 50 around the world, please come and see us.
Dus, meneer Gore, dank u. U ruïneerde mijn leven, maar u gaf mij een ongelofelijke toekomst. En als u graag betrokken wilt worden in het afmaken van de Groene School en het bouwen van de volgende 50 over de hele wereld, kom ons gerust bezoeken.
Thank you.
Dank u.
(Applause)
(Applaus)