Αυτές οι πέτρες χτυπούν τη Γη μας εδώ και περίπου τρία δισεκατομμύριο χρόνια, και είναι υπεύθυνες σχεδόν για ό,τι έχει συμβεί στον πλανήτη μας. Αυτό είναι ένα δείγμα ενός αληθινού μετεωρίτη και μπορείτε να δείτε το λιωμένο σίδηρο από την ταχύτητα και τη θερμοκρασία, όταν ένας μετεωρίτης εισέρχεται στη Γη καθώς και πόσο από αυτό απομένει και λιώνει. Από ένα μετεωρίτη από το διάστημα, εδώ έχουμε έναν αυθεντικό Σπούτνικ. Είναι ένας από τους εφτά εναπομείναντες Σπούτνικ που δεν εκτοξεύθηκαν στο διάστημα. Δεν είναι αντίγραφο. Η εποχή του διαστήματος ξεκίνησε πριν από 50 χρόνια, τον Οκτώβριο και έτσι ακριβώς ήταν ο Σπούτνικ.
These rocks have been hitting our earth for about three billion years, and are responsible for much of what’s gone on on our planet. This is an example of a real meteorite, and you can see all the melting of the iron from the speed and the heat when a meteorite hits the earth, and just how much of it survives and melts. From a meteorite from space, we’re over here with an original Sputnik. This is one of the seven surviving Sputniks that was not launched into space. This is not a copy. The space age began 50 years ago in October, and that’s exactly what Sputnik looked like.
Και δεν θα είχε πλάκα να μιλάμε για την εποχή του διαστήματος δίχως να δούμε μια σημαία που μεταφέρθηκε στο φεγγάρι και πίσω, μέσα στο Απόλλο 11. Κάθε αστροναύτης μετέφερε περίπου δέκα μεταξωτές σημαίες στον εξοπλισμό του. Θα τις έφερναν πίσω και θα τις τοποθετούσαν. Επομένως αυτή έχει στην πραγματικότητα μεταφερθεί στο φεγγάρι και πίσω. Οπότε αυτό έχει πλάκα.
And it wouldn’t be fun to talk about the space age without seeing a flag that was carried to the moon and back, on Apollo 11. The astronauts each got to carry about ten silk flags in their personal kits. They would bring them back and mount them. So this has actually been carried to the moon and back. So that’s for fun.
Η αυγή των βιβλίων είναι, φυσικά, σημαντική. Και δεν θα είχε ενδιαφέρον να μιλήσουμε για την αυγή των βιβλίων χωρίς ένα αντίγραφο της Βίβλου του Γουτεμβέργιου. Βλέπετε πόσο φορητό και εύχρηστο ήταν να έχουμε τη δική μας Γουτεμβέργειο το 1455. Το ενδιαφέρον σχετικά με τη Γουτεμβέργειο Βίβλο και την αυγή αυτής της τεχνολογίας, δεν είναι το βιβλίο. Βλέπετε, το βιβλίο δεν φτιάχτηκε για την ανάγνωση. Το 1455, κανείς δεν μπορούσε να διαβάσει. Τότε όμως, γιατί πέτυχε η τυπογραφία; Αυτή είναι μια αυθεντική σελίδα από τη Γουτεμβέργειο Βίβλο. Εδώ βλέπετε ένα από τα πρώτα βιβλία στην ιστορία του ανθρώπου που τυπώθηκαν με τη χρήση κινητών στοιχείων, 550 χρόνια πρίν. Ζούμε τώρα στο τέλος της εποχής του βιβλίου όπου το ηλεκτρονικό χαρτί αδιαμφισβήτητα θα το αντικαταστήσει.
The dawn of books is, of course, important. And it wouldn’t be interesting to talk about the dawn of books without having a copy of a Guttenberg Bible. You can see how portable and handy it was to have your own Guttenberg in 1455. But what’s interesting about the Guttenberg Bible, and the dawn of this technology, is not the book. You see, the book was not driven by reading. In 1455, nobody could read. So why did the printing press succeed? This is an original page of a Guttenberg Bible. So you’re looking here at one of the first printed books using movable type in the history of man, 550 years ago. We are living at the age here at the end of the book, where electronic paper will undoubtedly replace it.
Αλλά γιατί είναι αυτό τόσο ενδιαφέρον; Με λίγα λόγια. Φαίνεται πως στα 1450 η Καθολική Εκκλησία χρειαζόταν χρήματα οπότε εκτύπωσαν συγχωροχάρτια -- στην πραγματικότητα ήταν χειρόγραφα κείμενα, τα οποία έδιναν άφεση αμαρτιών. Έτσι ταξίδευαν σε όλη την Ευρώπη και τα πουλούσαν κατά εκατοντάδες ή κατά χιλιάδες. Σε έβγαζαν πιο γρήγορα από το καθαρτήριο. Και όταν εφευρέθηκε η τυπογραφία ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να τυπώνουν συγχωροχάρτια, που ήταν ισοδύναμο με το να εκτυπώνεις χρήματα.
But why is this so interesting? Here’s the quick story. It turns out that in the 1450s, the Catholic Church needed money, and so they actually hand-wrote these things called indulgences, which were forgiveness’s on pieces of paper. They traveled all around Europe and sold by the hundreds or by the thousands. They got you out of purgatory faster. And when the printing press was invented what they found was they could print indulgences, which was the equivalent of printing money.
Έτσι ολόκληρη η Δυτική Ευρώπη ξεκίνησε να αγοράζει πιεστήρια το 1455, ώστε να τυπώσουν χιλιάδες και έπειτα εκατοντάδες χιλιάδες και τελικά εκατομμύρια μικρών κομματιών χαρτιού που σε έστελναν από την κόλαση στον παράδεισο. Για αυτό το λόγο πέτυχε η τυπογραφία και γι'αυτό ο Μαρτίνος Λούθηρος κάρφωσε τις 95 θέσεις του στη θύρα: διότι διαμαρτυρόταν, πως η Καθολική Εκκλησία είχε πάθει αμόκ με το να τυπώνει συγχωροχάρτια και να τα πουλάει σε κάθε πόλη και χωριό της Δυτικής Ευρώπης.
And so all of Western Europe started buying printing presses in 1455 -- to print out thousands, and then hundreds of thousands, and then ultimately millions of single, small pieces of paper that got you out of middle hell and into heaven. That is why the printing press succeeded, and that is why Martin Luther nailed his 90 theses to the door: because he was complaining that the Catholic Church had gone amok in printing out indulgences and selling them in every town and village and city in all of Western Europe.
Επομένως, η τυπογραφία, κυρίες και κύριοι, κινητοποιήθηκε πλήρως από την εκτύπωση συγχωρήσεων και δεν είχε καμία σχέση με την ανάγνωση. Περισσότερα αύριο. Επίσης, έχω φωτογραφίες της βιβλιοθήκης για εκείνους που ζητήσατε φωτογραφίες. Θα έχουμε μερικές αύριο. (Χειροκρότημα)
So the printing press, ladies and gentlemen, was driven entirely by the printing of forgivenesses and had nothing to do with reading. More tomorrow. I also have pictures coming of the library for those of you that have asked for pictures. We’re going to have some tomorrow. (Applause)
Αντί να επιδείξω κάποιο αντικείμενο από τη σκηνή Θα κάνω κάτι ιδιαίτερο για πρώτη φορά. Θα σας δείξω πως είναι στην πραγματικότητα η βιβλιοθήκη. Εντάξει; Είμαι παντρεμένος με την πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου. Το γιατί θα το μάθετε σε λίγο, διότι όταν πήγα να δω την Αϊλίν, αυτό της είπα πως ήθελα να φτιάξω.
Instead of showing an object from the stage I’m going to do something special for the first time. We are going to show, actually, what the library looks like, OK? So, I am married to the most wonderful woman in the world. You’re going to find out why in a minute, because when I went to see Eileen, this is what I said I wanted to build.
Αυτή είναι η βιβλιοθήκη της ανθρώπινης φαντασίας. Ο χώρος έχει τρεις ορόφους. Στα γυάλινα πλαίσια είναι 5.000 χρόνια ανθρώπινης φαντασίας τα οποία χειρίζεται ένας υπολογιστής. Ο χώρος είναι ένα θέατρο. Αλλάζει χρώματα. Παντού στη βιβλιοθήκη υπάρχουν διαφορετικά αντικείμενα, διαφορετικοί χώροι. Είναι σχεδιασμένο σαν χαρακτικό του Έσερ. Εδώ είναι το κατώτερο επίπεδο της βιβλιοθήκης, όπου τα εκθέματα συνεχώς αλλάζουν. Μπορείτε να περιλπανηθείτε. Μπορείτε να αγγίξετε. Μπορείτε να δείτε πόσα αντικείμενα μπορούν πρακτικά να χωρέσουν στο δωμάτιο. Αυτό είναι το δικό μου Σάτουρν 5. Όλοι θα έπρεπε να έχουν ένα. Εδώ στο κατώτερο επίπεδο της βιβλίοθήκης, βλέπετε τα βιβλία και τα αντικείμενα. Κατά μήκος των γυάλινων πλαισίων, φαίνεται η ιστορία της φαντασίας. Υπάρχει μια γυάλινη γέφυρα την οποία περνάμε και η οποία κρέμεται στον αέρα. Είναι ένα άλμα φαντασίας.
This is the Library of Human Imagination. The room itself is three stories tall. In the glass panels are 5,000 years of human imagination that are computer controlled. The room is a theatre. It changes colors. And all throughout the library are different objects, different spaces. It’s designed like an Escher print. Here is some of the lower level of the library, where the exhibits constantly change. You can walk through. You can touch. You can see exactly how many of these types of items would fit in a room. There’s my very own Saturn V. Everybody should have one, OK? (Laughter) So you can see here in the lower level of the library the books and the objects. In the glass panels all along is sort of the history of imagination. There is a glass bridge that you walk across that’s suspended in space. So it’s a leap of imagination.
Πως δημιουργούμε λοιπόν; Και εν μέρει έχω απαντήσει πως δημιουργούμε με το να περικυκλωνόμαστε από ερεθίσματα, με ανθρώπινα επιτεύγματα, με ιστορία, με πράγματα που μας κινητοποιούν και μας κάνουν ανθρώπους. Η παθιασμένη ανακάλυψη, τα οστά δεινοσαύρων που χάθηκαν καιρό, οι χάρτες του διαστήματος που έχουμε αντιληφθεί και ουσιαστικά οι διάδρομοι που ερεθίζουν το μυαλό και τη φαντασία μας.
How do we create? Part of the question that I have answered is, is we create by surrounding ourselves with stimuli: with human achievement, with history, with the things that drive us and make us human -- the passionate discovery, the bones of dinosaurs long gone, the maps of space that we’ve experienced, and ultimately the hallways that stimulate our mind and our imagination.
Έτσι ελπίζω αύριο να σας δείξω ένα ή περισσότερα αντικείμενα από τη σκηνή, όμως σήμερα θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσοι ήρθατε και μας μιλήσατε για τη βιβλίοθήκη. Και η Αϊλίν και εγώ είμαστε ενθουσιασμένοι που ανοίξαμε το σπίτι μας και το μοιραστήκαμε με την κοινότητα του TED. (Χειροκρότημα) Το TED αφορά κυρίως σχέδια στα σύννεφα. Αφορά τους συσχετισμούς. Αφορά το να βλέπεις πράγματα που όλοι οι υπόλοιποι έχουν ήδη δει, αλλά να τα σκέφτεσαι με τρόπο που κανείς να μην τα έχει σκεφτεί πριν. Και αυτό είναι στην πραγματικότητα η ανακάλυψη και η φαντασία.
So hopefully tomorrow I’ll show one or two more objects from the stage, but for today I just wanted to say thank you for all the people that came and talked to us about it. And Eileen and I are thrilled to open our home and share it with the TED community. (Applause) TED is all about patterns in the clouds. It’s all about connections. It’s all about seeing things that everybody else has seen before but thinking about them in ways that nobody has thought of them before. And that’s really what discovery and imagination is all about.
Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε ένα μόριο DNA εδώ. Κανείς μας δεν το έχει δει ποτέ, αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχει γιατί έχουμε μάθει να κατανούμε γιατί υπάρχει. Όμως μπορούμε να δούμε και τη μηχανή Ενίγκμα, από τους Ναζί στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο μία μηχανή κωδικοποίησης / αποκωδικοποίησης. Τώρα, θα μπορούσατε να πείτε, πως συνδέονται αυτά; Βλέπετε, αυτό είναι ο κώδικας της ζωής και αυτό ο κώδικας του θανάτου. Αυτά τα δύο μόρια κωδικοποιούν και αποκωδικοποιούν. Και όμως, κοιτάζοντας, βλέπετε μια μηχανή και ένα μόριο. Όμως μόλις τα δείτε με διαφορετικό τρόπο, αντιλαμβάνεστε πως αυτά τα δύο πράγματα συνδέονται. Και συνδέονται πρωτίστως λόγω αυτού εδώ.
For example, we can look at a DNA molecule model here. None of us really have ever seen one, but we know it exists because we’ve been taught to understand this molecule. But we can also look at an Enigma machine from the Nazis in World War II that was a coding and decoding machine. Now, you might say, what does this have to do with this? Well, this is the code for life, and this is a code for death. These two molecules code and decode. And yet, looking at them, you would see a machine and a molecule. But once you’ve seen them in a new way, you realize that both of these things really are connected. And they’re connected primarily because of this here.
Εδώ βλέπετε το υπόδειγμα ενός ανθρώπινου εγκεφάλου. Και είναι σπάνιο, διότι ποτέ δεν έχουμε τη δυνατότητα να δούμε έναν εγκέφαλο. Μπορούμε να δούμε ένα κρανίο. Αλλά ορίστε. Η φαντασία, οτιδήποτε σκεφτόμαστε, νιώθουμε, αισθανόμαστε, προέρχεται από τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Και μόλις δημιουργήσουμε νέα μοτίβα στο μυαλό, όταν το μορφοποιήσουμε με ένα νέο τρόπο, δεν επιστρέφει ποτέ στην αρχική κατάσταση.
You see, this is a human brain model, OK? And it’s rare, because we never really get to see a brain. We get to see a skull. But there it is. All of imagination -- everything that we think, we feel, we sense -- comes through the human brain. And once we create new patterns in this brain, once we shape the brain in a new way, it never returns to its original shape.
Και θα σας δώσω ένα γρήγορα παράδειγμα. Σκεφτόμαστε για το Διαδίκτυο. Σκεφτόμαστε για τις πληροφορίες που διαρρέουν το Διαδίκτυο. Και ποτέ δεν σκεφτόμαστε για τις κρυφές συνδέσεις. Όμως έφερα μαζί μου ένα κομμάτι κάρβουνου - ορίστε, ένα κομμάτι κάρβουνου. Πως συνδέονται ένα κομμάτι κάρβουνο και το Διαδίκτυο; Βλέπετε, χρειάζεται η ενέργεια ενός κομματιού κάρβουνου για να μετακινηθεί ένα μεγαμπάιτ πληροφορίας διαμέσου του διαδικτύου. Κάθε φορά που "κατεβάζετε" ένα αρχείο, κάθε μεγαμπάιτ είναι ένα κομμάτι κάρβουνο. Αυτό σημαίνει ότι ένα αρχείο 200 μεγαμπάιτ είναι κάπως έτσι, κυρίες και κύριοι. Έτσι την επόμενη φορά που θα κατεβάσετε ένα γίγαμπάιτ ή δύο, δεν είναι δωρεάν. Εντάξει; Ο συνδετικός κρίκος είναι η ενέργεια που χρειάζεται το διαδίκτυο για να λειτουργεί και να πραγματοποιεί ό,τι εμείς θέλουμε να πραγματοποιήσουμε. Ευχαριστώ Κρις. (Χειροκρότημα)
And I’ll give you a quick example. We think about the Internet; we think about information that goes across the Internet. And we never think about the hidden connection. But I brought along here a lump of coal -- right here, one lump of coal. And what does a lump of coal have to do with the Internet? You see, it takes the energy in one lump of coal to move one megabyte of information across the net. So every time you download a file, each megabyte is a lump of coal. What that means is, a 200-megabyte file looks like this, ladies and gentlemen. OK? So the next time you download a gigabyte, or two gigabytes, it’s not for free, OK? The connection is the energy it takes to run the web , and to make everything we think possible, possible. Thanks, Chris. (Applause)