Sarge Salman: Cak iz Los Altos Hills u Kalifoniji, Gospodin Henry Evans.
Sarge Salman: All the way from Los Altos Hills, California, Mr. Henry Evans.
(Aplauz)
(Applause)
Henry Evans: zdravo. Zovem se Henry Evans, i do 29. avgusta 2002. godine, zivio sam svoje verziju americkog sna. Odrastao sam u tipicnom americkom gradicu u blizini St. Louis. Otac mi je bio advokat. Mama je bila domacica. Ja i mojih sestero brace i sestara smo bili dobra djeca, sa po nekom nevoljom tu i tamo. Nakon srednje skole sam otisao od kuce da studiram i naucim vise o svijetu. Upisao sam univerzitet Notre Dame i diplomirao u racunovodstvu i njemackom jeziku, ukljucujuci i godinu studiranja u Austriji. Zatim sam, na Stanfordu, zaradio MBA stepen. Ozenio sam se sa svojom skolskom ljubavi, Jane. Sretan sam sto je imam. Zajedno smo odhranili cetvoro divne dijece. Naporno sam radio i ucio kako bih napredovao u karijeri, i na kraju postao glavni finansijski direktor u Silikonskoj dolini, posao u kojem sam stvarno uzivao. Sa porodicom sam kupi svoju prvu i jedinu kucu 13 decembra 2001. godine, na predivnoj lokaciji u Los Altos Hills, Kalifornija, kojoj je trebalo par popravaka, i odakle vas se sada javljam.
Henry Evans: Hello. My name is Henry Evans, and until August 29, 2002, I was living my version of the American dream. I grew up in a typical American town near St. Louis. My dad was a lawyer. My mom was a homemaker. My six siblings and I were good kids, but caused our fair share of trouble. After high school, I left home to study and learn more about the world. I went to Notre Dame University and graduated with degrees in accounting and German, including spending a year of study in Austria. Later on, I earned an MBA at Stanford. I married my high school sweetheart, Jane. I am lucky to have her. Together, we raised four wonderful children. I worked and studied hard to move up the career ladder, eventually becoming a chief financial officer in Silicon Valley, a job I really enjoyed. My family and I bought our first and only home on December 13, 2001, a fixer-upper in a beautiful spot of Los Altos Hills, California, from where I am speaking to you now.
Radovali smo se preuredenju kuce, kada sam osam mjeseci nakon selidbe dozivio udar poput srcanog izazvanog urodenom manom. Preko noci sam postao nijemi kvadriplegicar sa 40 godina duboke starosti. Trebalo mi je nekoliko godina, ali uz pomoc i poporu nevjerovatne porodice, konacno sam odlucio da je zivot jos uvijek vrijedan zivljenja. Postao sam fasciniran koristenjem tehnologije koja pomaze osobama sa teskim invaliditetom, Uredaj koji prati moje pokrete glavom i koje prodaje kompanija Madentec pretvara moje male pokrete glaveu pokrete misa, i omogucava mi koristenje racunara. Mogu surfati webom, ramijenjivati email-e, i redovno unistavati svog prijatelja Steve Cousins-a u online igricama. Ova tehnologija mi omogucava da ostanem ukljucen mentalno aktivan i da se osjecam kao dijelom svijeta.
We were looking forward to rebuilding it, but eight months after we moved in, I suffered a stroke-like attack caused by a birth defect. Overnight, I became a mute quadriplegic at the ripe old age of 40. It took me several years, but with the help of an incredibly supportive family, I finally decided life was still worth living. I became fascinated with using technology to help the severely disabled. Head tracking devices sold commercially by the company Madentec convert my tiny head movements into cursor movements, and enable my use of a regular computer. I can surf the web, exchange email with people, and routinely destroy my friend Steve Cousins in online word games. This technology allows me to remain engaged, mentally active, and feel like I am a part of the world.
Jednog dana sam iz kreveta gledao CNN, kada me zadivio profesor Charlie Kemp iz Healthcare Robotics Lab-a na Georgia Tech sa demostracijom robota PR2. Napisao sam mu email i sa Steve Cousins iz Willow Garage smo formirali projekat Roboti za covjecanstvo. U dvije godine Roboti za covjecanstvo su razvili nacine za mene da koristim PR2 kao svog tjelesnog surogata. Po prvi puta sam se obrija u 10 godina. Iz svoje Kalifornijske kuce sam obrijao Charlie-ja u Atlanti. (Smijeh) Dijeli sam Halloween slatkise. Samostalno sam otvorio frizider. Poceo sam obavljati poslove po kuci. Uvidjeo sam nove nezamislive mogucnosti kako da zivim i doprinesem, sebi i drugima u mojoj situaciji.
One day, I was lying in bed watching CNN, when I was amazed by Professor Charlie Kemp of the Healthcare Robotics Lab at Georgia Tech demonstrating a PR2 robot. I emailed Charlie and Steve Cousins of Willow Garage, and we formed the Robots for Humanity project. For about two years, Robots for Humanity developed ways for me to use the PR2 as my body surrogate. I shaved myself for the first time in 10 years. From my home in California, I shaved Charlie in Atlanta. (Laughter) I handed out Halloween candy. I opened my refrigerator on my own. I began doing tasks around the house. I saw new and previously unthinkable possibilities to live and contribute, both for myself and others in my circumstance.
Svi mi posjedujemo invalidnosti u nekoj formi., Na primjer, ako netko zeli ici 60 milja na sat, trebat ce mu pomocni uredaj koji zovemo auto. Vasa invalidnost vas ne cini manjom osobom a tako ni mene moja. Usput, pogledajte moje prevozno sredstvo. (Smijeh) Od rodenja svi mi patimo odnesposobnosti da samostalno letimo.
All of us have disabilities in one form or another. For example, if either of us wants to go 60 miles an hour, both of us will need an assistive device called a car. Your disability doesn't make you any less of a person, and neither does mine. By the way, check out my sweet ride. (Laughter) Since birth, we have both suffered from the inability to fly on our own.
Prosle godine, Kaijen Hsiao iz Willow Garage me je spojio sa Chad Jenkins-om. Chad mi je pokazao kako je lako kupiti i upravljati vazdusnim dronom. Tada sam shvatio da bih mogao koristiti vazdusni dron kako bih prosirio svijet ljudi prikovanih za krevet sa letenjem, dajuci im osjecaj kretanja i kontrole a to je nevjerovatan osjecaj. Pomocu misa kojeg pokrecem glavom, ovi web interfejsi mi omogucavaju da gledam video sa robota i dajem komande pritiskajuci opcije u web pretrazivacu. Uz malo prakse sam postao dovoljno dobar sa interfejsom da ga samostalno upravljam po kuci. Pogao sam da razgledam vrt i pogledam grozde koje uzgajam. Pregledao sam solarne panele na krovu. (Smijeh) Jedan od izazova za mene pilota je da sletim sa dronom na kosarkaski kos. Otisao sam i dalje, koristeci monitor pricvrscen na glavu, Oculuc Rift, kojeg je modificirao Fighting Walrus, kako bih dozivio potpuno iskustvo u kontroli drona. Sa Chad-ovom grupom na Brown univerzitetu, redovno letim sa dronom po njegovom laboratoriju nekoliko puta sedmicno, iz moga doma udaljenog 3,000 milja. Samo rad bez zabave zatupljuje kvadriplegicara, tako da nedemo i vremena da igramo robotski futbal. (Smijeh) Nisam mogao pomisliti da cu biti u stanju da se samostalno krecem po kampusu Brown univerziteta. Kad bih si jos mogao priustiti skolarinu. (Smijeh)
Last year, Kaijen Hsiao of Willow Garage connected with me Chad Jenkins. Chad showed me how easy it is to purchase and fly aerial drones. It was then I realized that I could also use an aerial drone to expand the worlds of bedridden people through flight, giving a sense of movement and control that is incredible. Using a mouse cursor I control with my head, these web interfaces allow me to see video from the robot and send control commands by pressing buttons in a web browser. With a little practice, I became good enough with this interface to drive around my home on my own. I could look around our garden and see the grapes we are growing. I inspected the solar panels on our roof. (Laughter) One of my challenges as a pilot is to land the drone on our basketball hoop. I went even further by seeing if I could use a head-mounted display, the Oculus Rift, as modified by Fighting Walrus, to have an immersive experience controlling the drone. With Chad's group at Brown, I regularly fly drones around his lab several times a week, from my home 3,000 miles away. All work and no fun makes for a dull quadriplegic, so we also find time to play friendly games of robot soccer. (Laughter) I never thought I would be able to casually move around a campus like Brown on my own. I just wish I could afford the tuition. (Laughter)
Chad Jenkins: Henry, salu na stranu, kladim se da bi svi ovi ljudi ovdje voljeli da te vide kako upravljas ovim dronom iz svog kreveta u Kaliforniji, udaljenog 3,000 milja.
Chad Jenkins: Henry, all joking aside, I bet all of these people here would love to see you fly this drone from your bed in California 3,000 miles away.
(Aplauz)
(Applause)
Ok, Henry, da li si skoro bio u glavnom gradu?
Okay, Henry, have you been to D.C. lately?
(Smijeh)
(Laughter)
Da li si uzbuden sto si na TEDxMidAtlantic?
Are you excited to be at TEDxMidAtlantic?
(Smijeh) (Aplauz)
(Laughter) (Applause)
Mozes li nam pokazati koliko si uzbuden?
Can you show us how excited you are?
(Smijeh)
(Laughter)
A sada veliki finis. Pokazi nam svoje pilotske vjestine.
All right, big finish. Can you show us how good of a pilot you are?
(Aplauz)
(Applause)
Dobro, ovo moramo jos malo uvjezbati, ali mislim da obecava.
All right, we still have a little ways to go with that, but I think it shows the promise.
Ono sto cini Henrijevu pricu zapanjujucom je u vezi sa shvatanjem Henrijevih potreba, razumijevanjem sta ljudi u Henrijevoj situaciji trebaju od tehnologije, kao i razumjevanje sta napredne tehnologije mogu pruziti, a zatim spojiti te dvije stvari za pametnu i odgovornu upotrebu. Mi pokusavamo demokratizovati robote kako bi svi mogli biti dio ovoga. Nudimo dostupne robotske platforme poput A.R. drone, za 300 dolara, senzore od Suitable Technoligies za samo 13,000 dolara, zajedno sa open-source sftverom kako bi i vi mogli biti dio ovoga sto radimo. Nadamo se da cete, koristeci ove alate, moci da nadete bolje nacine da omogucite nepokretnima da se krecu da obezbjedite brigu sa populaciju koja stari da bolje educirate djecu, da razmislite o kakve bi mogli biti vrste novi poslovi u buducnosti, da se nadgleda i stiti okolis, i da se istrazuje svemir.
What makes Henry's story amazing is it's about understanding Henry's needs, understanding what people in Henry's situation need from technology, and then also understanding what advanced technology can provide, and then bringing those two things together for use in a wise and responsible way. What we're trying to do is democratize robotics, so that anybody can be a part of this. We're providing affordable, off-the-shelf robot platforms such as the A.R. drone, 300 dollars, the Suitable Technologies beam, only 17,000 dollars, along with open-source robotics software so that you can be a part of what we're trying to do. And our hope is that, by providing these tools, that you'll be able to think of better ways to provide movement for the disabled, to provide care for our aging population, to help better educate our children, to think about what the new types of middle class jobs could be for the future, to both monitor and protect our environment, and to explore the universe.
A sada ponovo do tebe, Henry.
Back to you, Henry.
Henry: Hvala, Chad.
HE: Thank you, Chad.
Sa ovakvom postavkom drona pokazali smo potencijal koji se pruza ljudima prikovanim za postelju da ponovo istrazuju vanjski svijet, a robotika ce na kraju pruziti igraliste gdje cemo biti ograniceni samo svojom vlastitom mentalnom ostrinom i mastom, gdje su nepokretni u stanju da izvrsavaju iste aktivnosti kao i svi drugi, a mozda i bolje, a tehnologija ce pruziti izlaz za mnoge ljude koji se trenutno smatraju biljkama. Prije stotinu godina, ja bih bio tretiran samo kao biljka. Ustvari to nije tacno, Umro bih.
With this drone setup, we show the potential for bedridden people to once again be able to explore the outside world, and robotics will eventually provide a level playing field where one is only limited by their mental acuity and imagination, where the disabled are able to perform the same activities as everyone else, and perhaps better, and technology will even allow us to provide an outlet for many people who are presently considered vegetables. One hundred years ago, I would have been treated like a vegetable. Actually, that's not true. I would have died.
Na nama je, na svima nama, da odlucimo kako cemo koristiti robote, za dobro ili zlo, da li da jednostavno zamjene ljude ili da ih ucine boljim, da nam omoguce da vise cinimo i uzivamo.
It is up to us, all of us, to decide how robotics will be used, for good or for evil, for simply replacing people or for making people better, for allowing us to do and enjoy more.
Nas gol za robotiku je da otkljuca mentalnu snagu svih nas cineci svijet fizicki dostupnim ljudima poput mene i drugih slicnih meni sirom svijeta. Uz pomoc ljudi poput vas, ovaj san moze postati stvarnost.
Our goal for robotics is to unlock everyone's mental power by making the world more physically accessible to people such as myself and others like me around the globe. With the help of people like you, we can make this dream a reality.
Hvala.
Thank you.
(Aplauz)
(Applause)