Αντιβιοτικά: παρασκηνιακά, υποστηρίζουν μεγάλο μέρος της σύγχρονης ιατρικής. Τα χρησιμοποιούμε για τη θεραπεία μολυσματικών ασθενειών αλλά και για να διευκολύνουμε με ασφάλεια τα πάντα, από επέμβαση έως χημειοθεραπεία και μεταμόσχευση οργάνων. Χωρίς τα αντιβιοτικά, ακόμη κι απλές ιατρικές πράξεις μπορούν να οδηγήσουν σ' επικίνδυνες λοιμώξεις. Και κινδυνεύουμε να τα χάσουμε.
Antibiotics: behind the scenes, they enable much of modern medicine. We use them to cure infectious diseases, but also to safely facilitate everything from surgery to chemotherapy to organ transplants. Without antibiotics, even routine medical procedures can lead to life-threatening infections. And we’re at risk of losing them.
Τα αντιβιοτικά είναι χημικές ουσίες που εμποδίζουν την ανάπτυξη βακτηρίων. Δυστυχώς, κάποια βακτήρια έχουν γίνει ανθεκτικά σε όλα τα διαθέσιμα αντιβιοτικά. Την ίδια στιγμή, σταματήσαμε ν' ανακαλύπτουμε καινούρια. Ωστόσο, υπάρχει ελπίδα πως μπορούμε να ξεπεράσουμε το πρόβλημα.
Antibiotics are chemicals that prevent the growth of bacteria. Unfortunately, some bacteria have become resistant to all currently available antibiotics. At the same time, we’ve stopped discovering new ones. Still, there’s hope that we can get ahead of the problem.
Αλλά αρχικά, πώς βρεθήκαμε σε μια τέτοια κατάσταση; Το πρώτο ευρέως χρησιμοποιούμενο αντιβιοτικό ήταν η πενικιλλίνη, που ανακαλύφθηκε το 1928 από τον Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Το 1945 στην ομιλία αποδοχής του Βραβείου Νόμπελ, Ο Φλέμινγκ προειδοποίησε ότι η βακτηριακή ανθεκτικότητα είχε τη δυνατότητα να καταστρέψει το θαύμα των αντιβιοτικών. Είχε δίκιο: τις δεκαετίες του 1940 και του 1950 ανθεκτικά βακτήρια ήδη άρχισαν να εμφανίζονται.
But first, how did we get into this situation? The first widely used antibiotic was penicillin, discovered in 1928 by Alexander Fleming. In his 1945 Nobel Prize acceptance speech, Fleming warned that bacterial resistance had the potential to ruin the miracle of antibiotics. He was right: in the 1940s and 50s, resistant bacteria already began to appear.
Από τότε μέχρι τη δεκαετία του 1980, φαρμακευτικές εταιρίες αντιμετώπισαν το πρόβλημα της ανθεκτικότητας ανακαλύπτοντας πολλά καινούρια αντιβιοτικά. Στην αρχή αυτή ήταν μια πολύ επιτυχημένη - και πολύ επικερδής - επιχείρηση.
From then until the 1980s, pharmaceutical companies countered the problem of resistance by discovering many new antibiotics. At first this was a highly successful— and highly profitable— enterprise.
Με το πέρασμα του χρόνου, άλλαξαν κάποια πράγματα. Τα νεοεμφανιζόμενα αντιβιοτικά ήταν συχνά αποτελεσματικά μόνο για ένα στενό φάσμα λοιμώξεων, ενώ τα πρώτα είχαν υπάρξει ευρέως εφαρμόσιμα. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρόβλημα, αλλά σημαίνει πως λιγότερες δόσεις αυτών των φαρμάκων θα μπορούσαν να πουληθούν κάνοντάς τα λιγότερο επικερδή. Τον πρώτο καιρό, τα αντιβιοτικά υπερσυνταγογραφούνταν βαρέως, ακόμα και για ιικές λοιμώξεις στις οποίες δεν είχαν καμία επίδραση. Αυξήθηκε ο έλεγχος γύρω από τις συνταγές, πράγμα καλό, αλλά μειώθηκαν οι πωλήσεις. Την ίδια στιγμή, οι εταιρίες άρχισαν να ανακαλύπτουν περισσότερα φάρμακα που λαμβάνονται καθ' όλη τη διάρκεια ζωής ενός ασθενούς όπως φάρμακα για την πίεση και τη χοληστερίνη, κι αργότερα αντικαταθλιπτικά κι αγχολυτικά. Επειδή λαμβάνονται επ' αόριστον, αυτά τα φάρμακα είναι πιο επικερδή.
Over time, a couple things changed. Newly discovered antibiotics were often only effective for a narrow spectrum of infections, whereas the first ones had been broadly applicable. This isn’t a problem in itself, but it does mean that fewer doses of these drugs could be sold— making them less profitable. In the early days, antibiotics were heavily overprescribed, including for viral infections they had no effect on. Scrutiny around prescriptions increased, which is good, but also lowered sales. At the same time, companies began to develop more drugs that are taken over a patient’s lifetime, like blood pressure and cholesterol medications, and later anti-depressants and anti-anxiety medications. Because they are taken indefinitely, these drugs more profitable.
Έως τα μέσα της δεκαετίας του '80 δεν ανακαλύφθηκαν νέες χημικές τάξεις αντιβιοτικών. Αλλά τα βακτήρια συνέχισαν να αποκτούν ανθεκτικότητα και να τη μεταβιβάζουν με το να μοιράζονται γενετικές πληροφορίες με άλλα βακτήρια ακόμα και διαφορετικών ειδών. Πλέον βακτήρια που είναι ανθεκτικά σε πολλά αντιβιοτικά είναι συνήθη, όλο και περισσότερο κάποια στελέχη είναι ανθεκτικά σε όλα τα τρέχοντα φάρμακά μας.
By the mid-1980s, no new chemical classes of antibiotics were discovered. But bacteria continued to acquire resistance and pass it along by sharing genetic information between individual bacteria and even across species. Now bacteria that are resistant to many antibiotics are common, and increasingly some strains are resistant to all our current drugs. So, what can we do about this?
Τι μπορούμε, λοιπόν, να κάνουμε γι' αυτό; Πρέπει να ελεγχθεί η χρήση των υπαρχόντων αντιβιοτικών, να φτιαχτούν νέα, να καταπολεμηθεί η αντίσταση στα νέα και τα ήδη υπάρχοντα φάρμακα, και να βρεθούν νέοι τρόποι αντιμετώπισης των βακτηριακών λοιμώξεων. Ο μεγαλύτερος καταναλωτής των αντιβιοτικών είναι η γεωργία, που χρησιμοποιεί αντιβιοτικά όχι μόνο για τη θεραπεία λοιμώξεων αλλά και για την προώθηση της ανάπτυξης των ζώων παραγωγής τροφίμων Η χρήση μεγάλου όγκου αντιβιοτικών αυξάνει την έκθεση των βακτηρίων στα αντιβιοτικά και επομένως τη δυνατότητά τους να αναπτύξουν ανθεκτικότητα. Πολλά βακτήρια κοινά στα ζώα, όπως η σαλμονέλα, μολύνουν κι ανθρώπους, κι ανθεκτικά σε φάρμακα στελέχη μπορούν να περάσουν σ' εμάς μέσω της τροφικής αλυσίδας και να εξαπλωθoύν με το διεθνές εμπόριο και τα ταξιδιωτικά δίκτυα.
We need to control the use of existing antibiotics, create new ones, combat resistance to new and existing drugs, and find new ways to fight bacterial infections. The largest consumer of antibiotics is agriculture, which uses antibiotics not only to treat infections but to promote the growth of food animals. Using large volumes of antibiotics increases the bacteria’s exposure to the antibiotics and therefore their opportunity to develop resistance. Many bacteria that are common in animals, like salmonella, can also infect humans, and drug-resistant versions can pass to us through the food chain and spread through international trade and travel networks. In terms of finding new antibiotics,
Όσον αφορά την εύρεση νέων αντιβιοτικών, η φύση προσφέρει τις πιο πολλά υποσχόμενες νέες χημικές ενώσεις. Οργανισμοί όπως άλλα μικρόβια και μύκητες έχουν εξελιχθεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια να ζουν σε ανταγωνιστικά περιβάλλοντα— που σημαίνει ότι συχνά περιέχουν αντιβιοτικές ενώσεις που τους δίνουν ένα πλεονέκτημα επιβίωσης έναντι ορισμένων βακτηρίων.
nature offers the most promising new compounds. Organisms like other microbes and fungi have evolved over millions of years to live in competitive environments— meaning they often contain antibiotic compounds to give them a survival advantage over certain bacteria. We can also package antibiotics with molecules that inhibit resistance.
Μπορούμε επίσης να συνδυάσουμε αντιβιοτικά με μόρια που αναστέλλουν την ανθεκτικότητα. Ένας τρόπος που τα βακτήρια αναπτύσσουν ανθεκτικότητα είναι μέσω πρωτεϊνών τους που υποβαθμίζουν τη δράση του φαρμάκου. Συνδυάζοντας το αντιβιοτικό με μόρια που μπλοκάρουν τους υποβαθμιστές το αντιβιοτικό μπορεί να κάνει τη δουλειά του.
One way bacteria develop resistance is through proteins of their own that degrade the drug. By packaging the antibiotic with molecules that block the degraders, the antibiotic can do its job.
Φάγοι, ιοί που προσβάλλουν βακτήρια αλλά δεν επιδρούν στους ανθρώπους, είναι μια πολλά υποσχόμενη νέα οδός για την καταπολέμηση βακτηριακών λοιμώξεων. Η ανάπτυξη εμβολίων για κοινές λοιμώξεις, εν τω μεταξύ, μπορεί να βοηθήσει καταρχάς στην πρόληψη ασθενειών.
Phages, viruses that attack bacteria but don’t affect humans, are one promising new avenue to combat bacterial infections. Developing vaccines for common infections, meanwhile, can help prevent disease in the first place.
Η μεγαλύτερη πρόκληση σε όλες αυτές τις προσεγγίσεις είναι η χρηματοδότηση, που είναι δυστυχώς ανεπαρκής σε όλη την υφήλιο. Τα αντιβιοτικά είναι τόσο μη κερδοφόρα που πολλές μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες έχουν σταματήσει να προσπαθούν να τα αναπτύξουν. Στο μεταξύ, μικρές εταιρείες που φέρνουν επιτυχώς νέα αντιβιοτικά στην αγορά, συχνά χρεοκοπούν, όπως η αμερικανική νεοφυής επιχείρηση Achaogen. Νέες θεραπευτικές τεχνικές όπως φάγοι και εμβόλια αντιμετωπίζουν το ίδιο θεμελιώδες πρόβλημα με τα παραδοσιακά αντιβιοτικά: αν δουλεύουν καλά, χρησιμοποιούνται μόνο μία φορά, κάτι που καθιστά δύσκολη την κερδοφορία. Και για να αντισταθμιστεί επιτυχώς η ανθεκτικότητα μακροπρόθεσμα, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε τα νέα αντιβιοτικά με φειδώ - μειώνοντας τα κέρδη των δημιουργών τους ακόμη περισσότερο.
The biggest challenge to all these approaches is funding, which is woefully inadequate across the globe. Antibiotics are so unprofitable that many large pharmaceutical companies have stopped trying to develop them. Meanwhile, smaller companies that successfully bring new antibiotics to market often still go bankrupt, like the American start up Achaogen. New therapeutic techniques like phages and vaccines face the same fundamental problem as traditional antibiotics: if they’re working well, they’re used just once, which makes it difficult to make money. And to successfully counteract resistance in the long term, we’ll need to use new antibiotics sparingly— lowering the profits for their creators even further.
Μια πιθανή λύση είναι η απομάκρυνση των κερδών από τον όγκο των αντιβιοτικών που πωλούνται. Για παράδειγμα, το Ηνωμένο Βασίλειο δοκιμάζει ένα μοντέλο όπου οι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης αγοράζουν συνδρομές γι' αντιβιοτικά. Ενώ οι κυβερνήσεις αναζητούν τρόπους να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη αντιβιοτικών, αυτά τα προγράμματα είναι ακόμα στα αρχικά στάδια. Οι χώρες όλου του κόσμου θα χρειαστεί να κάνουν πολύ περισσότερα αλλά με επαρκείς επενδύσεις στην ανάπτυξη αντιβιοτικών και ελεγχόμενη χρήση των τρεχόντων φαρμάκων μας, μπορούμε ακόμα να ξεπεράσουμε την ανθεκτικότητα.
One possible solution is to shift profits away from the volume of antibiotics sold. For example, the United Kingdom is testing a model where healthcare providers purchase antibiotic subscriptions. While governments are looking for ways to incentivize antibiotic development, these programs are still in the early stages. Countries around the world will need to do much more— but with enough investment in antibiotic development and controlled use of our current drugs, we can still get ahead of resistance.