I'm a little nervous, because my wife Yvonne said to me, she said, "Geoff, you watch the TED Talks."
Jestem trochę zdenerwowany, bo moja żona Yvonne powiedziała do mnie, "Geoff, oglądasz prelekcje TED".
I said, "Yes, honey, I love TED Talks."
Odpowiedziałem: "Tak, kochanie, uwielbiam je".
She said, "You know, they're like, really smart, talented -- "
Powiedziała: "wiesz, oni są naprawdę inteligentni, utalentowani..."
I said, "I know, I know." (Laughter)
Odpowiedziałem: "Wiem, wiem". (Śmiech)
She said, "They don't want, like, the angry black man." (Laughter)
Ona powiedziała: "Nie polubią wkurzonego, czarnego faceta." (Śmiech)
So I said, "No, I'm gonna be good, Honey, I'm gonna be good. I am." But I am angry. (Laughter) And the last time I looked, I'm --
Więc powiedziałem: "Nie, będę grzeczny, kochanie, będę grzeczny. Jestem." Ale ja jestem wkurzony. (Śmiech) Kiedy po raz ostatni spojrzałem, jestem...
(Applause) So this is why I'm excited but I'm angry. This year, there are going to be millions of our children that we're going to needlessly lose, that we could -- right now, we could save them all. You saw the quality of the educators who were here. Do not tell me they could not reach those kids and save them. I know they could. It is absolutely possible. Why haven't we fixed this? Those of us in education have held on to a business plan that we don't care how many millions of young people fail, we're going to continue to do the same thing that didn't work, and nobody is getting crazy about it -- right? -- enough to say, "Enough is enough." So here's a business plan that simply does not make any sense.
(Brawa) Właśnie dlatego jestem podekscytowany, lecz też wkurzony. W tym roku urodzą się miliony dzieci, które niepotrzebnie stracimy. Dzieci, które moglibyśmy w tej chwili wszystkie ocalić. Widzieliście jakość nauczycieli, którzy byli tutaj. Nie mówcie mi, że nie mogliby dotrzeć do tych dzieci i ich uratować. Wiem, że mogliby. To jest absolutnie możliwe. Dlaczego tego nie naprawiliśmy ? Ludzie związani z systemem edukacji, trzymali się biznes planu, w którym nikogo nie interesuje, jak wiele milionów młodych ludzi ponosi klęskę. Będziemy nadal robili to samo, mimo że to się nie sprawdza i nikogo to nie dziwi, prawda? Wystarczy powiedzieć: "Dość". Więc mamy tutaj biznes plan, który nie ma sensu.
You know, I grew up in the inner city, and there were kids who were failing in schools 56 years ago when I first went to school, and those schools are still lousy today, 56 years later. And you know something about a lousy school? It's not like a bottle of wine. Right? (Laughter) Where you say, like, '87 was like a good year, right? That's now how this thing -- I mean, every single year, it's still the same approach, right? One size fits all, if you get it, fine, and if you don't, tough luck. Just tough luck. Why haven't we allowed innovation to happen? Do not tell me we can't do better than this.
Wiecie, że wychowałem się w centrum miasta, tam były dzieci, które oblewały w szkołach 56 lat temu, kiedy pierwszy raz poszedłem do szkoły i te szkoły teraz, 56 lat później, nadal są kiepskie. A czy wiecie coś o kiepskich szkołach? Nie są jak butelka wina. Prawda? (Śmiech) Gdy mówisz, ' 87 to był dobry rocznik. Każdego roku, mają wciąż to samo podejście. Jeden rozmiar pasuje do wszystkich, jeśli pasuje na Ciebie, to dobrze, a jeśli nie, to masz pecha. Po prostu pecha. Dlaczego nie pozwoliliśmy na innowacje? Nie mówcie mi, że nie stać nas na więcej.
Look, you go into a place that's failed kids for 50 years, and you say, "So what's the plan?" And they say, "We'll, we're going to do what we did last year this year." What kind of business model is that? Banks used to open and operate between 10 and 3. They operated 10 to 3. They were closed for lunch hour. Now, who can bank between 10 and 3? The unemployed. They don't need banks. They got no money in the banks. Who created that business model? Right? And it went on for decades. You know why? Because they didn't care. It wasn't about the customers. It was about bankers. They created something that worked for them. How could you go to the bank when you were at work? It didn't matter. And they don't care whether or not Geoff is upset he can't go to the bank. Go find another bank. They all operate the same way. Right? Now, one day, some crazy banker had an idea. Maybe we should keep the bank open when people come home from work. They might like that. What about a Saturday? What about introducing technology?
Wchodzicie do miejsca, które nie radziło sobie z dziećmi przez 50 lat, pytacie: "Więc jaki jest plan?" A oni odpowiadają: "Mamy zamiar robić to, co robiliśmy w ubiegłym roku". Jaki model biznesowy tak działa? Kiedyś banki były otwarte między 10 a 15. Działały 10 do 15. Były zamykane na czas lunchu. Kto w tych czasach mógłby iść do banku między 10 i 15? Bezrobotni. Oni nie potrzebują banków. Nie mają żadnych pieniędzy w bankach. Kto stworzył taki model biznesu? I tak się działo przez dziesięciolecia. Wiecie dlaczego? Bo nikogo to nie obchodziło. I nie chodziło tutaj o klientów. Chodziło o bankierów. Stworzyli coś, co według nich działało. Jak można było iść do banku, kiedy było się w pracy? To nie miało znaczenia. Nie obchodzi ich, czy Geoff jest zdenerwowany, że nie może iść do banku. Niech znajdzie inny bank. Wszystkie działają tak samo. Prawda? Otóż pewnego dnia, jakiś szalony bankier wpadł na pomysł. Może banki powinny pracować, kiedy ludzie wracają z pracy. Może to polubią. A co z sobotą? Co z wprowadzeniem technologii?
Now look, I'm a technology fan, but I have to admit to you all I'm a little old. So I was a little slow, and I did not trust technology, and when they first came out with those new contraptions, these tellers that you put in a card and they give you money, I was like, "There's no way that machine is going to count that money right. I am never using that, right?"
Jestem fanem technologii, ale muszę przyznać przed wami wszystkimi, że jestem już trochę stary. Więc byłem trochę powolny i nie ufałem technologii, i kiedy po raz pierwszy wprowadzili te nowe ustrojstwa, do których wkładasz kartę, a one wydają Ci gotówkę, Pomyślałem sobie: "Nie ma mowy, aby maszyna dobrze policzyła banknoty. Nigdy ich nie będę używał."
So technology has changed. Things have changed. Yet not in education. Why? Why is it that when we had rotary phones, when we were having folks being crippled by polio, that we were teaching the same way then that we're doing right now? And if you come up with a plan to change things, people consider you radical. They will say the worst things about you. I said one day, well, look, if the science says -- this is science, not me -- that our poorest children lose ground in the summertime -- You see where they are in June and say, okay, they're there. You look at them in September, they've gone down. You say, whoo! So I heard about that in '75 when I was at the Ed School at Harvard. I said, "Oh, wow, this is an important study." Because it suggests we should do something. (Laughter) Every 10 years they reproduce the same study. It says exactly the same thing: Poor kids lose ground in the summertime. The system decides you can't run schools in the summer.
Technologia się zmieniła. Wiele się zmieniło, ale jeszcze nie w edukacji. Dlaczego? Dlaczego jest tak, że gdy mieliśmy obrotowe telefony, kiedy mieliśmy ludzi sparaliżowanych przez polio, że wtedy uczyliśmy w taki sam sposób, jak robimy to teraz? A kiedy przychodzi ci do głowy plan, jak zmienić ten stan rzeczy, ludzie uważają cię za radykała. Mówią o tobie najgorsze rzeczy. Pewnego dnia, powiedziałem popatrzcie, jeśli nauka mówi, to nauka, nie ja, że nasze najbiedniejsze dzieci tracą grunt podczas wakacji. Możecie zobaczyć, gdzie są w czerwcu i powiedzieć, w porządku są tutaj. Spojrzeć na nie we wrześniu i popatrzeć jak się stoczyły. Mówisz, łooo! Tak słyszałem o tym w '75, kiedy byłem w Szkole Edukacji dla absolwentów Uniwersytetu Harvardu. Powiedziałem, wow, to jest ważne badanie, bo sugeruje, że powinniśmy coś zrobić. (Śmiech) Co 10 lat powtarzają to samo badanie, które daje dokładnie takie same rezultaty: biedne dzieci staczają się w okresie letnim. System decyduje, że nie może uruchomić szkół w lecie.
You know, I always wonder, who makes up those rules? For years I went to -- Look, I went the Harvard Ed School. I thought I knew something. They said it was the agrarian calendar, and people had — but let me tell you why that doesn't make sense. I never got that. I never got that, because anyone knows if you farm, you don't plant crops in July and August. You plant them in the spring. So who came up with this idea? Who owns it? Why did we ever do it? Well it just turns out in the 1840s we did have, schools were open all year. They were open all year, because we had a lot of folks who had to work all day. They didn't have any place for their kids to go. It was a perfect place to have schools. So this is not something that is ordained from the education gods.
Zawsze się zastanawiałem, kto wymyśla te zasady? Studiowałem w Szkole Edukacji przy Uniwersytecie Harvarda. Wydawało mi się, że coś wiem Powiedzieli mi, że kalendarz agrarny... ale pozwólcie mi powiedzieć, dlaczego to nie ma sensu. Nigdy tego nie zrozumiałem, bo każdy wie, że jeśli masz gospodarstwo, nie sadzisz roślin uprawnych w lipcu i sierpniu. Sadzisz je wiosną. Więc kto to wymyślił? Dlaczego kiedykolwiek to zrobiono? Okazuje się, że w 1840 roku, szkoły były otwarte przez cały rok, ponieważ mieliśmy dużo ludzi, którzy musieli pracować przez cały dzień. Oni nie mieli innego miejsca, żeby posłać swoje dzieci. Było to idealne miejsce dla szkół. Więc to nie jest coś, co jest przykazane przez bogów edukacji.
So why don't we? Why don't we? Because our business has refused to use science. Science. You have Bill Gates coming out and saying, "Look, this works, right? We can do this." How many places in America are going to change? None. None. Okay, yeah, there are two. All right? Yes, there'll be some place, because some folks will do the right thing. As a profession, we have to stop this. The science is clear.
Więc dlaczego nie? Ponieważ nasze szkolnictwo odmówiło skorzystania z nauki. Bill Gates wychodzi i mówi: "Patrzcie, to działa. Możemy to zrobić." Jak wiele miejsc w Ameryce się zmieni? Żadne. Żadne. Może dwa. W porządku? Tak, będą takie miejsca, ponieważ niektórzy ludzie zrobią co do nich należy. Jako nauczyciele musimy to zmienić. Nauka nie pozostawia złudzeń.
Here's what we know. We know that the problem begins immediately. Right? This idea, zero to three. My wife, Yvonne, and I, we have four kids, three grown ones and a 15-year-old. That's a longer story. (Laughter) With our first kids, we did not know the science about brain development. We didn't know how critical those first three years were. We didn't know what was happening in those young brains. We didn't know the role that language, a stimulus and response, call and response, how important that was in developing those children. We know that now. What are we doing about it? Nothing. Wealthy people know. Educated people know. And their kids have an advantage. Poor people don't know, and we're not doing anything to help them at all. But we know this is critical.
Oto co wiemy. Wiemy, że problem zaczyna się od razu. Ten pomysł od zera do trzech. Moja żona Yvonne i ja, mamy czworo dzieci, trójka dorosłych i jedno 15-letnie. To długa historia. (Śmiech) Wychowując nasze pierwsze dzieci, nie wiedzieliśmy co mówi nauka o rozwoju mózgu. Nie wiedzieliśmy, jak ważne były te trzy pierwsze lata. Nie wiedzieliśmy, co się dzieje w tych młodych głowach. Nie wiedzieliśmy, jaką rolę odgrywa język, bodziec i reakcja, wołanie i odpowiedź, jak ważne to było dla rozwoju tych dzieci. Teraz to wiemy. Co z tą wiedzą zrobimy? Nic. Bogaci ludzie wiedzą. Wykształceni ludzie wiedzą. I ich dzieci mają przewagę. Biedni ludzie nie wiedzą, a my nie robimy nic, aby im pomóc. Ale wiemy, że jak to jest niezwykle ważne.
Now, you take pre-kindergarten. We know it's important for kids. Poor kids need that experience. Nope. Lots of places, it doesn't exist. We know health services matter. You know, we provide health services and people are always fussing at me about, you know, because I'm all into accountability and data and all of that good stuff, but we do health services, and I have to raise a lot of money. People used to say when they'd come fund us, "Geoff, why do you provide these health services?" I used to make stuff up. Right? I'd say, "Well, you know a child who has cavities is not going to, uh, be able to study as well." And I had to because I had to raise the money. But now I'm older, and you know what I tell them? You know why I provide kids with those health benefits and the sports and the recreation and the arts? Because I actually like kids. I actually like kids. (Laughter) (Applause)
Teraz można skorzystać z przedszkoli. Wiemy, że to ważne dla dzieci. Biedne dzieci potrzebują tego doświadczenia. Nie. Jest dużo miejsc, ale tak się nie dzieje. Wiemy, że służba zdrowia jest ważna. Wiecie, świadczymy usługi zdrowotne i ludzie zawsze mają do mnie pretensje, ponieważ jestem za to odpowiedzialny i dane i wszystkie takie dobre rzeczy, ale mamy służbę zdrowia, i muszę zebrać dużo pieniędzy. Ludzie zwykli powiadać, kiedy przychodzą nas dofinansować: "Geoff, dlaczego świadczysz te usługi zdrowotne?" Kiedyś zmyślałem. Powiedziałbym: "no wiesz, dziecko, które nie domaga, nie będzie zdolne do uczenia się" I musiałem, bo musiałem zbierać pieniądze. Ale teraz jestem starszy i wiecie co im mówię? Wiesz, dlaczego zapewniam dzieciom tę opiekę zdrowotną, sport, rekreację i kulturę? Bo w zasadzie lubię dzieci. I rzeczywiście, lubię dzieci. (Śmiech) (Brawa)
But when they really get pushy, people really get pushy, I say, "I do it because you do it for your kid." And you've never read a study from MIT that says giving your kid dance instruction is going to help them do algebra better, but you will give that kid dance instruction, and you will be thrilled that that kid wants to do dance instruction, and it will make your day. And why shouldn't poor kids have the same opportunity? It's the floor for these children. (Applause)
Ale kiedy stają się naprawdę natarczywi, ludzie naprawdę bywają natarczywi, mówię: "Robię to, bo Ty to robisz dla swojego dziecka". I nigdy nie przeczytacie badań z MIT, które powiedzą: naucz swoje dziecko tańczyć, to będzie sobie lepiej radzić z algebrą, ale kiedy nauczysz to dziecko tańczyć, i będziesz zachwycony tym, jak bardzo to dziecko chce tańczyć to ci to poprawi humor na cały dzień. Dlaczego dzieci ubogich nie mogą mieć takich samych możliwości? (Brawa)
So here's the other thing. I'm a tester guy. I believe you need data, you need information, because you work at something, you think it's working, and you find out it's not working. I mean, you're educators. You work, you say, you think you've got it, great, no? And you find out they didn't get it. But here's the problem with testing. The testing that we do -- we're going to have our test in New York next week — is in April. You know when we're going to get the results back? Maybe July, maybe June. And the results have great data. They'll tell you Raheem really struggled, couldn't do two-digit multiplication -- so great data, but you're getting it back after school is over. And so, what do you do? You go on vacation. (Laughter) You come back from vacation. Now you've got all of this test data from last year. You don't look at it. Why would you look at it? You're going to go and teach this year. So how much money did we just spend on all of that? Billions and billions of dollars for data that it's too late to use. I need that data in September. I need that data in November. I need to know you're struggling, and I need to know whether or not what I did corrected that. I need to know that this week. I don't need to know that at the end of the year when it's too late.
Oto inna sprawa. Jestem facetem próbującym różnych rozwiązań. Uważam, że potrzebujecie danych, informacji, ponieważ pracując nad czymś, myślisz że to działa, ale orientujesz się, że to jednak nie działa. Chodzi mi o to, że jesteście nauczycielami. Pracujecie, mówicie, myślicie, że to wam wychodzi? I dowiadujecie się, że oni nie zrozumieli co mieliście na myśli. Ale to jest problem z testowaniem. Test który przeprowadzamy będziemy przeprowadzać w Nowym Jorku w następnym tygodniu w kwietniu. Wiecie, kiedy będziemy mieć wyniki? Może w lipcu, może w czerwcu. I w tych wynikach jest mnóstwo informacji. Dowiecie się, że Raheem naprawdę walczył, ale nie udało mu się pomnożyć liczb dwucyfrowych, to ważne informacje, ale dostaniemy je, gdy szkoła się skończy. A więc, co można zrobić? Idziesz na urlop. (Śmiech) Wracasz z wakacji. Teraz masz wszystkie dane z badania z ubiegłego roku. Nie patrzysz na nie. Dlaczego miałbyś patrzeć? Masz zamiar iść i nauczać w tym roku. Więc jak dużo pieniędzy właśnie na to wydaliśmy? Miliardy dolarów dla danych, które dostajemy za późno, aby ich użyć. Potrzebuję tych danych we wrześniu. Potrzebuję tych danych w listopadzie. Muszę wiedzieć, że masz trudności, muszę wiedzieć czy to, co zrobiłem ci pomogło. Muszę to wiedzieć w tym tygodniu. Nie muszę się dowiadywać pod koniec roku, kiedy jest już za późno.
Because in my older years, I've become somewhat of a clairvoyant. I can predict school scores. You take me to any school. I'm really good at inner city schools that are struggling. And you tell me last year 48 percent of those kids were on grade level. And I say, "Okay, what's the plan, what did we do from last year to this year?" You say, "We're doing the same thing." I'm going to make a prediction. (Laughter) This year, somewhere between 44 and 52 percent of those kids will be on grade level. And I will be right every single time.
W moim podeszłym wieku trochę stałem się jasnowidzem. Mogę przewidzieć wyniki w nauce. Możecie mnie wziąć do każdej szkoły. Jestem bardzo dobry w śródmiejskich szkołach, które mają problemy. Powiesz mi, że w ostatnim roku 48 procent tych dzieci były na poziomie klasy. A ja odpowiem: "W porządku, jaki jest plan, co zrobiliśmy od zeszłego roku?" Odpowiecie: "Robimy to samo". Teraz wywróżę. (Śmiech) W tym roku gdzieś między 44 i 52 procent tych dzieci będzie na poziomie klasy. I za każdym razem będę miał rację.
So we're spending all of this money, but we're getting what? Teachers need real information right now about what's happening to their kids. The high stakes is today, because you can do something about it.
Tak więc wydajemy wszystkie te pieniądze, ale co z nich mamy? Nauczyciele teraz potrzebują prawdziwych informacji o tym, co się dzieje z ich dziećmi. Dzisiaj to gra o wysoką stawkę, bo można coś z tym zrobić.
So here's the other issue that I just think we've got to be concerned about. We can't stifle innovation in our business. We have to innovate. And people in our business get mad about innovation. They get angry if you do something different. If you try something new, people are always like, "Ooh, charter schools." Hey, let's try some stuff. Let's see. This stuff hasn't worked for 55 years. Let's try something different. And here's the rub. Some of it's not going to work. You know, people tell me, "Yeah, those charter schools, a lot of them don't work." A lot of them don't. They should be closed. I mean, I really believe they should be closed. But we can't confuse figuring out the science and things not working with we shouldn't therefore do anything. Right? Because that's not the way the world works.
Inną sprawą, o której właśnie pomyślałem, która powinna nas niepokoić. Nie możemy zahamować zmian w naszej działalności. Musimy być innowacyjni, mimo że nauczyciele nie lubią innowacji. Denerwują się, gdy robisz coś inaczej. Jeśli próbujecie czegoś nowego, ludzie zawsze powiedzą: "Ooh, szkoła czarterowa." Hej, spróbujmy i się przekonajmy. To nie działało przez 55 lat. Spróbujmy czegoś nowego. W tym właśnie tkwi problem. Część z tych rzeczy nie zadziała. Ludzie mówią mi: "Wiele z tych szkół czarterowych nie działa jak należy". Wiele z nich nie. Powinny być zamknięte. Myślę, że naprawdę powinny być zamknięte. Ale nie mylmy, odkrywania nauki z rzeczami które nie działają, bo w takim razie nie powinniśmy robić niczego, bo świat nie działa w taki sposób.
If you think about technology, imagine if that's how we thought about technology. Every time something didn't work, we just threw in the towel and said, "Let's forget it." Right? You know, they convinced me. I'm sure some of you were like me -- the latest and greatest thing, the PalmPilot. They told me, "Geoff, if you get this PalmPilot you'll never need another thing." That thing lasted all of three weeks. It was over. I was so disgusted I spent my money on this thing. Did anybody stop inventing? Not a person. Not a soul. The folks went out there. They kept inventing. The fact that you have failure, that shouldn't stop you from pushing the science forward.
Jeśli myślisz o technologii, Wyobraź sobie, jeśli tak myślelibyśmy o technologii. za każdym razem, gdy coś nie działa, rzucalibyśmy ręcznik na matę i mówili: "Zapomnijmy o tym". Wiecie, mnie przekonali. Jestem pewien, że niektóry z was myślą tak jak ja. Najnowsza i największa rzecz, PalmPilot. Powiedzieli mi: "Geoff, jeśli będziesz miał PalmPilot nigdy nie będziesz potrzebował czegokolwiek innego". Po trzech tygodniach się zepsuło. Byłem bardzo rozczarowany, że wydałem na to pieniądze. Czy ktoś przestał wymyślać nowe rzeczy? Nikt, ani jedna osoba. Ludzie cały czas wymyślają. Poniesienie porażki nie powinno cię powstrzymywać od dalszego przyczyniania się do rozwoju nauki.
Our job as educators, there's some stuff we know that we can do. And we've got to do better. The evaluation, we have to start with kids earlier, we have to make sure that we provide the support to young people. We've got to give them all of these opportunities. So that we have to do. But this innovation issue, this idea that we've got to keep innovating until we really nail this science down is something that is absolutely critical.
Naszym zadaniem jako nauczycieli powinno być kilka rzeczy, które możemy zrobić. I musimy zrobić lepiej. Musimy zacząć wcześniej oceniać dzieci, musimy mieć pewność, że jesteśmy wsparciem dla młodych ludzi. Musimy im dawać wiele możliwości. To musimy zrobić. Ale ten problem ze zmianami... musimy cały czas wymyślać nowe rozwiązania dopóki naprawdę nam się nie uda, to jest coś niezwykle ważnego.
And this is something, by the way, that I think is going to be a challenge for our entire field. America cannot wait another 50 years to get this right. We have run out of time. I don't know about a fiscal cliff, but I know there's an educational cliff that we are walking over right this very second, and if we allow folks to continue this foolishness about saying we can't afford this — So Bill Gates says it's going to cost five billion dollars. What is five billion dollars to the United States? What did we spend in Afghanistan this year? How many trillions? (Applause)
I to jest coś, co przy okazji, będzie wyzwaniem dla całego naszego zawodu. Ameryka nie może czekać kolejnych 50 lat. Czas nam się skończył. Nie wiem wiele o klifie fiskalnym, ale wiem, że jest klif edukacyjny który ma miejsce już od dawna i jeśli pozwolimy ludziom na kontynuowanie tej głupoty mówiącej, że nie możemy sobie na to pozwolić, Bill Gates mówi, że to będzie kosztować pięć miliardów dolarów. Czym jest te pięć miliardów dolarów dla Stanów Zjednoczonych? Ile wydaliśmy w Afganistanie w tym roku? Jak wiele bilionów? (Brawa)
When the country cares about something, we'll spend a trillion dollars without blinking an eye. When the safety of America is threatened, we will spend any amount of money. The real safety of our nation is preparing this next generation so that they can take our place and be the leaders of the world when it comes to thinking and technology and democracy and all that stuff we care about. I dare say it's a pittance, what it would require for us to really begin to solve some of these problems.
Kiedy kraj dba o coś, wydajemy biliony dolarów bez mrugnięcia okiem. Kiedy zagrożone jest bezpieczeństwo Ameryki, wydamy każdą ilość pieniędzy. Prawdziwe bezpieczeństwo naszego narodu to przygotowanie tej nowej generacji tak, aby mogła zająć nasze miejsca i być liderami świata. Jeśli chodzi o myślenie, technologie, demokrację i wszystkie rzeczy, na których nam zależy. Ośmielę się powiedzieć, że to grosze, których byśmy potrzebowali, aby zacząć rozwiązywać te problemy.
So once we do that, I'll no longer be angry. (Laughter) So, you guys, help me get there. Thank you all very much. Thank you. (Applause)
Więc kiedy już to zrobimy, więcej nie będę wkurzony. (Śmiech) Więc pomóżcie mi. Dziękuję wam bardzo. Dziękuję. (Brawa)
John Legend: So what is the high school dropout rate at Harlem Children's Zone?
John Legend: Więc jak wielu uczniów nie zdaje w liceum w Harlem Children's Zone?
Geoffrey Canada: Well, you know, John, 100 percent of our kids graduated high school last year in my school. A hundred percent of them went to college. This year's seniors will have 100 percent graduating high school. Last I heard we had 93 percent accepted to college. We'd better get that other seven percent. So that's just how this goes. (Applause)
Geoffrey Canada: No wiesz, John, 100 procent naszych dzieci ukończyło liceum w ubiegłym roku w mojej szkole. Sto procent z nich dostało się na studia. W tym roku 100% uczniów ostatniego roku ukończy liceum. Ostatnio słyszałem, że mieliśmy 93 procent przyjętych na studia. Powinniśmy zadbać jeszcze o to 7 procent. Więc tak to wygląda. (Brawa)
JL: So how do you stick with them after they leave high school?
JL: Jak utrzymujesz z nimi kontakt po opuszczeniu szkoły?
GC: Well, you know, one of the bad problems we have in this country is these kids, the same kids, these same vulnerable kids, when you get them in school, they drop out in record numbers. And so we've figured out that you've got to really design a network of support for these kids that in many ways mimics what a good parent does. They harass you, right? They call you, they say, "I want to see your grades. How'd you do on that last test? What are you talking about that you want to leave school? And you're not coming back here." So a bunch of my kids know you can't come back to Harlem because Geoff is looking for you. They're like, "I really can't come back." No. You'd better stay in school. But I'm not kidding about some of this, and it gets a little bit to the grit issue. When kids know that you refuse to let them fail, it puts a different pressure on them, and they don't give up as easy. So sometimes they don't have it inside, and they're, like, "You know, I don't want to do this, but I know my mother's going to be mad." Well, that matters to kids, and it helps get them through. We try to create a set of strategies that gets them tutoring and help and support, but also a set of encouragements that say to them, "You can do it. It is going to be hard, but we refuse to let you fail."
GC: Wiesz, jednym z problemów, jakie mamy w tym kraju, są te same dzieci te same wrażliwe dzieci, kiedy idą do szkoły zmieniają się we wpisy w dziennikach. Więc wymyśliliśmy, że musimy zaprojektować sieć wsparcia dla tych dzieci, która na wiele sposobów naśladuje, to co robią dobrzy rodzice. Nękają cię, wołają, mówią: "Chcę zobaczyć twoje stopnie. Jak Ci poszedł ostatni test? O czym ty myślisz, kiedy mówisz że odejdziesz ze szkoły i nie wrócisz do niej?" Sporo moich dzieci wie, że nie można wrócić do Harlem ponieważ Geoff cię szuka. Mówią: "Ja naprawdę nie mogę wrócić". Nie. Lepiej żebyś został w szkole. I nie żartuje o tym wszystkim i to jest trochę skomplikowany problem. Kiedy dzieci wiedzą, że nie dopuszczasz ich porażki, to wywiera na nich inną presję i nie poddają się tak łatwo. Więc czasami są do tego przekonane i mówią: Nie chce tego robić, ale wiem że moja mama będzie zła". To się liczy dla dzieci i pomaga im w trudnych chwilach Staramy się stworzyć zestaw strategii, które zachęcą je do nauki, wspierać je i pomagać, ale też zestaw zachęt do działania, które dają im sygnał: "Możesz to zrobić. Będzie ciężko, ale nie dopuszczamy myśli, że może Ci się nie udać"
JL: Well, thank you Dr. Canada. Please give it up for him one more time.
JL: Dobrze, dziękuję Dr Kanada. Proszę o oklaski raz jeszcze.
(Applause)
(Brawa)