Είμαι λίγο νευρικός επειδή η γυναίκα μου η Υβόν μου είπε, είπε, "Τζεφ, βλέπεις τις ομιλίες του TED".
I'm a little nervous, because my wife Yvonne said to me, she said, "Geoff, you watch the TED Talks."
Είπα, "Ναι, αγάπη μου, λατρεύω τις ομιλίες του TED".
I said, "Yes, honey, I love TED Talks."
Κι εκείνη είπε, "Ξέρεις, είναι πολύ έξυπνοι, ταλαντούχοι άνθρωποι --"
She said, "You know, they're like, really smart, talented -- "
Είπα, "Ξέρω, ξέρω". (Γέλια)
I said, "I know, I know." (Laughter)
Και είπε, "Δεν θέλουν, ξέρεις, τον οργισμένο μαύρο". (Γέλια)
She said, "They don't want, like, the angry black man." (Laughter)
Έτσι είπα, "Όχι, θα είμαι καλός αγάπη μου, θα είμαι καλός. Είμαι". Αλλά είμαι θυμωμένος. (Γέλια) Και την τελευταία φορά που κοίταξα, είμαι --
So I said, "No, I'm gonna be good, Honey, I'm gonna be good. I am." But I am angry. (Laughter) And the last time I looked, I'm --
(Χειροκρότημα) Οπότε γι'αυτό είμαι ενθουσιασμένος αλλά και οργισμένος. Φέτος, θα υπάρξουν εκατομμύρια από τα παιδιά μας που θα τα χάσουμε άσκοπα, που θα μπορούσαμε -- τώρα, θα μπορούσαμε να τα σώσουμε όλα. Είδατε την ποιότητα των εκπαιδευτικών που ήταν εδώ. Μη μου πείτε πως δεν θα μπορούσαν να αγγίξουν αυτά τα παιδιά και να τα σώσουν. Ξέρω πως θα μπορούσαν. Είναι απολύτως πιθανό. Γιατί δεν το έχουμε ρυθμίσει αυτό; Εμείς στην εκπαίδευση έχουμε διατηρήσει ένα επιχειρηματικό σχέδιο που δεν μας ενδιαφέρει πόσα εκατομμύρια νέοι θα αποτύχουν, θα συνεχίσουμε να κάνουμε το ίδιο πράγμα που δε λειτουργεί, και κανείς δεν τρελαίνεται για αυτό -- έτσι; -- αρκετά ώστε να πει, "Φτάνει πια". Οπότε έχουμε ένα επιχειρηματικό σχέδιο που απλά δεν βγάζει νόημα.
(Applause) So this is why I'm excited but I'm angry. This year, there are going to be millions of our children that we're going to needlessly lose, that we could -- right now, we could save them all. You saw the quality of the educators who were here. Do not tell me they could not reach those kids and save them. I know they could. It is absolutely possible. Why haven't we fixed this? Those of us in education have held on to a business plan that we don't care how many millions of young people fail, we're going to continue to do the same thing that didn't work, and nobody is getting crazy about it -- right? -- enough to say, "Enough is enough." So here's a business plan that simply does not make any sense.
Ξέρετε, μεγάλωσα στο κακόφημο κέντρο της πόλης, και υπήρχαν παιδιά που αποτύγχαναν στα σχολεία πριν από 56 χρόνια όταν πρωτοπήγα σχολείο, και αυτά τα σχολεία είναι ακόμα χάλια σήμερα, 56 χρόνια αργότερα. Και ξέρετε κάτι για ένα χάλια σχολείο; Δεν είναι σαν ένα μπουκάλι κρασί. Έτσι; (Γέλια) Όπου λες, το '87 ήταν καλή χρονιά, έτσι; Έτσι αυτό το πράγμα τώρα -- θέλω να πω, κάθε χρόνο, είναι ακόμα η ίδια προσέγγιση, έτσι; Ένα μέγεθος για όλους, αν το καταλάβεις καλώς, αν όχι κρίμα. Απλά κρίμα. Γιατί δεν προσφέρουμε ευκαιρία στην καινοτομία; Μη μου πείτε πως δεν μπορούμε να τα πάμε καλύτερα.
You know, I grew up in the inner city, and there were kids who were failing in schools 56 years ago when I first went to school, and those schools are still lousy today, 56 years later. And you know something about a lousy school? It's not like a bottle of wine. Right? (Laughter) Where you say, like, '87 was like a good year, right? That's now how this thing -- I mean, every single year, it's still the same approach, right? One size fits all, if you get it, fine, and if you don't, tough luck. Just tough luck. Why haven't we allowed innovation to happen? Do not tell me we can't do better than this.
Κοιτάξτε, πάτε σε ένα μέρος που απογοητεύει παιδιά για 50 χρόνια, και λέτε, "Λοιπόν, ποιο είναι το σχέδιο;" Και λένε, "Θα κάνουμε αυτό που κάναμε πέρσι και φέτος". Τι είδους επιχειρηματικό μοντέλο είναι αυτό; Οι τράπεζες άνοιγαν και λειτουργούσαν μεταξύ 10 και 3. Λειτουργούσαν 10 με 3. Ήταν κλειστά για μεσημεριανό. Ποιος πάει στην τράπεζα μεταξύ 10 και 3; Οι άνεργοι. Αυτοί δε χρειάζονται τράπεζες. Δεν έχουν χρήματα στην τράπεζα. Ποιος δημιούργησε αυτό το επιχειρηματικό μοντέλο; Έτσι; Και συνεχίστηκε για δεκαετίες. Και ξέρετε γιατί; Επειδή δεν τους ενδιέφερε. Δεν αφορούσε τους πελάτες. Αφορούσε τους τραπεζίτες. Δημιούργησαν κάτι που λειτουργούσε για εκείνους. Πώς θα μπορούσες να πας στην τράπεζα όταν δούλευες; Δεν είχε σημασία. Και δεν τους ενδιαφέρει αν ο Τζεφ στενοχωρήθηκε που δεν μπορεί να πάει στην τράπεζα. Πήγαινε βρες άλλη τράπεζα. Όλες λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο. Σωστά; Μια μέρα λοιπόν, ένας τρελός τραπεζίτης είχε μια ιδέα. Ίσως θα έπρεπε να είναι οι τράπεζες ανοιχτές όταν οι άνθρωποι γυρίζουν σπίτι από τις δουλειές τους. Ίσως τους αρέσει αυτό. Τι λέτε για το Σάββατο; Τι θα λέγατε να εισάγουμε και τεχνολογία;
Look, you go into a place that's failed kids for 50 years, and you say, "So what's the plan?" And they say, "We'll, we're going to do what we did last year this year." What kind of business model is that? Banks used to open and operate between 10 and 3. They operated 10 to 3. They were closed for lunch hour. Now, who can bank between 10 and 3? The unemployed. They don't need banks. They got no money in the banks. Who created that business model? Right? And it went on for decades. You know why? Because they didn't care. It wasn't about the customers. It was about bankers. They created something that worked for them. How could you go to the bank when you were at work? It didn't matter. And they don't care whether or not Geoff is upset he can't go to the bank. Go find another bank. They all operate the same way. Right? Now, one day, some crazy banker had an idea. Maybe we should keep the bank open when people come home from work. They might like that. What about a Saturday? What about introducing technology?
Κοιτάξτε, είμαι φαν της τεχνολογίας, αλλά πρέπει να παραδεχτώ σε όλους σας πως είμαι λίγο μεγάλος. Οπότε ήμουν λίγο αργός και δεν εμπιστευόμουν την τεχνολογία, και όταν πρωτοεμφανίστηκαν αυτά τα μαραφέτια, αυτοί οι ταμίες που βάζεις την κάρτα και σου δίνουν λεφτά, είπα, "Αποκλείεται αυτό το μηχάνημα να μετρήσει τα χρήματα σωστά. Δεν θα το χρησιμοποιήσω ποτέ, έτσι;"
Now look, I'm a technology fan, but I have to admit to you all I'm a little old. So I was a little slow, and I did not trust technology, and when they first came out with those new contraptions, these tellers that you put in a card and they give you money, I was like, "There's no way that machine is going to count that money right. I am never using that, right?"
Οπότε η τεχνολογία έχει αλλάξει. Τα πράγματα έχουν αλλάξει. Όμως όχι στην εκπαίδευση. Γιατί; Γιατί όταν είχαμε τα περιστροφικά τηλέφωνα, όταν κόσμος σακατευόταν από πολιομυελίτιδα και διδάσκαμε με τον ίδιο τρόπο τότε όπως τώρα; Και αν έχεις κάποιο σχέδιο για να αλλάξεις τα πράγματα, ο κόσμος θα σε θεωρήσει ριζοσπαστικό. Θα πουν τα χειρότερα για εσένα. Είπα μια μέρα, αν η επιστήμη λέει -- αυτά τα λέει η επιστήμη, όχι εγώ -- πως τα φτωχότερα παιδιά μένουν πίσω το καλοκαίρι -- Βλέπεις πού είναι τον Ιούνιο και λες, εντάξει, είναι εκεί. Τους βλέπεις το Σεπτέμβρη και έχουν πέσει. Λες, ουάου! Αυτό το άκουσα το 1975 όταν ήμουν στη Σχολή Εκπαίδευσης του Χάρβαρντ. Και είπα, "Ουάου, αυτή είναι μια σημαντική μελέτη". Επειδή υπονοεί πως κάτι πρέπει να κάνουμε. (Γέλια) Κάθε 10 χρόνια αναπαράγουν την ίδια μελέτη. Λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα: Τα φτωχά παιδιά μένουν πίσω κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Το σύστημα αποφασίζει πως δεν μπορείς να λειτουργείς σχολεία το καλοκαίρι.
So technology has changed. Things have changed. Yet not in education. Why? Why is it that when we had rotary phones, when we were having folks being crippled by polio, that we were teaching the same way then that we're doing right now? And if you come up with a plan to change things, people consider you radical. They will say the worst things about you. I said one day, well, look, if the science says -- this is science, not me -- that our poorest children lose ground in the summertime -- You see where they are in June and say, okay, they're there. You look at them in September, they've gone down. You say, whoo! So I heard about that in '75 when I was at the Ed School at Harvard. I said, "Oh, wow, this is an important study." Because it suggests we should do something. (Laughter) Every 10 years they reproduce the same study. It says exactly the same thing: Poor kids lose ground in the summertime. The system decides you can't run schools in the summer.
Ξέρετε, πάντα αναρωτιόμουν, ποιος φτιάχνει αυτούς τους κανόνες; Για χρόνια πήγαινα -- κοιτάξτε, πήγα στη Σχολή Εκπαίδευσης του Χάρβαρντ. Νόμιζα πως ήξερα κάτι. Είπαν πως ήταν το αγροτικό ημερολόγιο, και οι άνθρωποι είχαν -- αλλά να σας πω γιατί αυτό δεν βγάζει νόημα. Ποτέ δεν το κατάλαβα αυτό. Ποτέ δεν το κατάλαβα, επειδή όλοι ξέρουν πως αν είσαι αγρότης, δεν φυτεύεις τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Φυτεύεις την άνοιξη. Οπότε ποιος είχε αυτή την ιδέα; Σε ποιον ανήκει; Μα γιατί να το κάναμε αυτό; Τελικά φαίνεται ότι τη δεκαετία του 1840 όντως είχαμε, τα σχολεία ήταν ανοιχτά όλο το χρόνο. Ήταν ανοιχτά όλο το χρόνο, επειδή είχαμε πολλούς γονείς που δούλευαν όλη την ημέρα. Δεν είχαν πού να πάνε τα παιδιά τους. Ήταν ένα τέλειο μέρος να έχουμε σχολεία. Οπότε αυτό δεν είναι κάτι που ήταν αποδεκτό από τους Θεούς της εκπαίδευσης.
You know, I always wonder, who makes up those rules? For years I went to -- Look, I went the Harvard Ed School. I thought I knew something. They said it was the agrarian calendar, and people had — but let me tell you why that doesn't make sense. I never got that. I never got that, because anyone knows if you farm, you don't plant crops in July and August. You plant them in the spring. So who came up with this idea? Who owns it? Why did we ever do it? Well it just turns out in the 1840s we did have, schools were open all year. They were open all year, because we had a lot of folks who had to work all day. They didn't have any place for their kids to go. It was a perfect place to have schools. So this is not something that is ordained from the education gods.
Τότε γιατί δεν το κάνουμε; Γιατί; Επειδή η δουλειά μας έχει αρνηθεί να χρησιμοποιήσει την επιστήμη. Επιστήμη. Έχουμε τον Μπιλ Γκέιτς να βγαίνει και να λέει, "Κοιτάξτε, αυτό λειτουργεί, έτσι; Μπορούμε να το κάνουμε". Πόσα μέρη στην Αμερική θα αλλάξουν; Κανένα. Εντάξει, ναι, μπορεί να υπάρχουν δύο. Εντάξει; Ναι, θα υπάρχει κάποιο μέρος, επειδή κάποιοι θα κάνουν το σωστό. Ως επάγγελμα, πρέπει να το σταματήσουμε αυτό. Η επιστήμη είναι ξεκάθαρη.
So why don't we? Why don't we? Because our business has refused to use science. Science. You have Bill Gates coming out and saying, "Look, this works, right? We can do this." How many places in America are going to change? None. None. Okay, yeah, there are two. All right? Yes, there'll be some place, because some folks will do the right thing. As a profession, we have to stop this. The science is clear.
Ορίστε τι ξέρουμε. Ξέρουμε πως το πρόβλημα ξεκινάει άμεσα. Εντάξει; Αυτή η ιδέα, από μηδέν έως τρία. Η γυναίκα μου η Υβόν και εγώ, έχουμε τέσσερα παιδιά, τρία μεγάλα και ένα 15χρονο. Αυτό είναι μια μεγαλύτερη ιστορία. (Γέλια) Με τα πρώτα μας παιδιά δεν ξέραμε την επιστήμη της ανάπτυξης του εγκεφάλου. Δεν ξέραμε πόσο κρίσιμα ήταν αυτά τα τρία πρώτα χρόνια. Δεν ξέραμε τι γινόταν σε αυτά τα νέα μυαλά. Δεν ξέραμε το ρόλο που η γλώσσα παίζει, το ερέθισμα και η αντίδραση, το κάλεσμα κ η ανταπόκριση, πόσο σημαντικά ήταν αυτά στην ανάπτυξη αυτών των παιδιών. Τώρα το ξέρουμε. Τι κάνουμε για αυτό; Τίποτα. Οι πλούσιοι άνθρωποι ξέρουν. Οι μορφωμένοι ξέρουν. Και τα παιδιά τους έχουν ένα πλεονέκτημα. Οι φτωχοί δεν ξέρουν, και δεν κάνουμε τίποτα για να τους βοηθήσουμε. Αλλά ξέρουμε πως αυτό είναι κρίσιμο.
Here's what we know. We know that the problem begins immediately. Right? This idea, zero to three. My wife, Yvonne, and I, we have four kids, three grown ones and a 15-year-old. That's a longer story. (Laughter) With our first kids, we did not know the science about brain development. We didn't know how critical those first three years were. We didn't know what was happening in those young brains. We didn't know the role that language, a stimulus and response, call and response, how important that was in developing those children. We know that now. What are we doing about it? Nothing. Wealthy people know. Educated people know. And their kids have an advantage. Poor people don't know, and we're not doing anything to help them at all. But we know this is critical.
Ας δούμε το προνήπιο. Ξέρουμε πως είναι σημαντικό για τα παιδιά. Τα φτωχά παιδιά χρειάζονται αυτή την εμπειρία. Όχι. Σε πολλά μέρη δεν υπάρχει. Ξέρουμε πως οι υπηρεσίες υγείας είναι σημαντικές. Ξέρετε, παρέχουμε υπηρεσίες υγείας και διάφοροι με απασχολούν γι' αυτό, ξέρετε, επειδή ασχολούμαι με υπευθυνότητα και δεδομένα και όλα αυτά τα καλά πράγματα, αλλά ασχολούμαστε με υπηρεσίες υγείας, και πρέπει να μαζέψουμε αρκετά χρήματα. Συνήθως μας έλεγαν όταν έρχονταν να μας χρηματοδοτήσουν, "Τζεφ, γιατί παρέχεις αυτές τις υπηρεσίες υγείας;" Έβγαζα πράγματα από το κεφάλι μου. Έτσι; Θα έλεγα, "Ε, ξέρετε ένα παιδί που έχει τερηδόνα δεν θα, ε, μπορεί να διαβάσει κι εκείνο". Και έπρεπε να το κάνω γιατί χρειαζόταν να βρω τα χρήματα. Αλλά τώρα είμαι μεγαλύτερος, και ξέρετε τι τους λέω; Ξέρετε γιατί παρέχω στα παιδιά αυτές τις υπηρεσίες υγείας και αθλήματα και δραστηριότητες και τέχνες; Επειδή πραγματικά συμπαθώ τα παιδιά. Πραγματικά τα συμπαθώ. (Γέλια) (Χειροκρότημα)
Now, you take pre-kindergarten. We know it's important for kids. Poor kids need that experience. Nope. Lots of places, it doesn't exist. We know health services matter. You know, we provide health services and people are always fussing at me about, you know, because I'm all into accountability and data and all of that good stuff, but we do health services, and I have to raise a lot of money. People used to say when they'd come fund us, "Geoff, why do you provide these health services?" I used to make stuff up. Right? I'd say, "Well, you know a child who has cavities is not going to, uh, be able to study as well." And I had to because I had to raise the money. But now I'm older, and you know what I tell them? You know why I provide kids with those health benefits and the sports and the recreation and the arts? Because I actually like kids. I actually like kids. (Laughter) (Applause)
Και όταν με πιέζουν πολύ, και με πιέζουν πολύ, λέω, "Το κάνω γιατί το κάνετε για το δικό σας παιδί". Και δεν έχετε διαβάσει ποτέ μια μελέτη του MIT που λέει το να πηγαίνεις το παιδί σου σε μαθήματα χορού θα τα βοηθήσει να κάνουν άλγεβρα καλύτερα, αλλά θα του κάνεις μαθήματα χορού, και θα ενθουσιαστείς που το παιδί θέλει να κάνει μαθήματα χορού, και θα σου φτιάξει τη μέρα. Και γιατί τα φτωχά παιδιά να μην έχουν τις ίδιες ευκαιρίες; Είναι η βάσεις για αυτά τα παιδιά. (Χειροκρότημα)
But when they really get pushy, people really get pushy, I say, "I do it because you do it for your kid." And you've never read a study from MIT that says giving your kid dance instruction is going to help them do algebra better, but you will give that kid dance instruction, and you will be thrilled that that kid wants to do dance instruction, and it will make your day. And why shouldn't poor kids have the same opportunity? It's the floor for these children. (Applause)
Οπότε ορίστε και το άλλο θέμα. Είμαι μελετητής. Πιστεύω πως χρειάζεσαι δεδομένα, χρειάζεσαι πληροφορίες, επειδή δουλεύεις σε κάτι, πιστεύεις πως λειτουργεί, και μαθαίνεις πως δε λειτουργεί. Θέλω να πω είστε εκπαιδευτικοί. Δουλεύετε λέτε, πιστεύετε πως το έχετε, έτσι; Και μαθαίνετε πως δεν το καταλαβαίνουν. Αλλά εδώ είναι το πρόβλημα με τα τεστ. Τα τεστ που κάνουμε -- θα κάνουμε το τεστ μας στη Νέα Υόρκη την άλλη εβδομάδα -- είναι τον Απρίλιο. Ξέρετε πότε θα πάρουμε πίσω τα αποτελέσματα; Ίσως τον Ιούλιο, ίσως τον Ιούνιο. Και τα αποτελέσματα δίνουν πολύ καλά δεδομένα. Θα σου πουν πως ο Ραχήμ δυσκολευόταν πολύ, δεν μπορούσε να κάνει διψήφιο πολλαπλασιασμό -- οπότε πολύ καλά δεδομένα, αλλά τα παίρνουμε πίσω όταν έχει τελειώσει το σχολείο. Και λοιπόν, τι κάνεις; Πας διακοπές. (Γέλια) Επιστρέφεις από τις διακοπές. Τώρα έχεις όλα αυτά τα δεδομένα από τα τεστ από πέρσι. Δεν τα κοιτάς. Γιατί να τα κοιτάξεις; Θα πας και θα διδάξεις αυτή τη χρονιά. Οπότε πόσα χρήματα ξοδέψαμε σε όλα αυτά; Δισεκατομμύρια και δισεκατομμύρια δολάρια για δεδομένα που είναι πολύ αργά να χρησιμοποιήσουμε. Χρειάζομαι τα δεδομένα το Σεπτέμβρη. Χρειάζομαι τα δεδομένα το Νοέμβρη. Πρέπει να ξέρω πως δυσκολεύεσαι, και πρέπει να ξέρω αν αυτό που έκανα το διόρθωσε αυτό ή όχι. Πρέπει να ξέρω αυτή τη βδομάδα. Δεν θέλω να το ξέρω στο τέλος του χρόνου όταν είναι πολύ αργά.
So here's the other thing. I'm a tester guy. I believe you need data, you need information, because you work at something, you think it's working, and you find out it's not working. I mean, you're educators. You work, you say, you think you've got it, great, no? And you find out they didn't get it. But here's the problem with testing. The testing that we do -- we're going to have our test in New York next week — is in April. You know when we're going to get the results back? Maybe July, maybe June. And the results have great data. They'll tell you Raheem really struggled, couldn't do two-digit multiplication -- so great data, but you're getting it back after school is over. And so, what do you do? You go on vacation. (Laughter) You come back from vacation. Now you've got all of this test data from last year. You don't look at it. Why would you look at it? You're going to go and teach this year. So how much money did we just spend on all of that? Billions and billions of dollars for data that it's too late to use. I need that data in September. I need that data in November. I need to know you're struggling, and I need to know whether or not what I did corrected that. I need to know that this week. I don't need to know that at the end of the year when it's too late.
Γιατί τώρα στα γεράματα, έχω γίνει κάτι σαν μάντης. Μπορώ να προβλέψω βαθμούς σχολείων. Πηγαίνετέ με σε οποιοδήποτε σχολείο. Είμαι πολύ καλός με σχολεία των πόλεων που δυσκολεύονται. Μου λέτε πως πέρσι 48% αυτών των παιδιών ήταν στο αντίστοιχο επίπεδο ανάπτυξης. Και λέω, "Εντάξει, τι σχέδιο έχουμε, τι κάναμε από πέρσι μέχρι φέτος;" Λέτε, "Κάνουμε το ίδιο πράγμα". Θα κάνω μια πρόβλεψη. (Γέλια) Φέτος, κάπου μεταξύ 44 με 52% αυτών των παιδιών θα έχουν φτάσει στο αντίστοιχο επίπεδο ανάπτυξης. Και θα έχω δίκιο κάθε φορά.
Because in my older years, I've become somewhat of a clairvoyant. I can predict school scores. You take me to any school. I'm really good at inner city schools that are struggling. And you tell me last year 48 percent of those kids were on grade level. And I say, "Okay, what's the plan, what did we do from last year to this year?" You say, "We're doing the same thing." I'm going to make a prediction. (Laughter) This year, somewhere between 44 and 52 percent of those kids will be on grade level. And I will be right every single time.
Οπότε ξοδεύουμε όλα αυτά τα χρήματα αλλά τι παίρνουμε; Οι δάσκαλοι χρειάζονται πραγματικές πληροφορίες τώρα για το τι συμβαίνει με τα παιδιά τους. Το ρίσκο είναι μεγάλο σήμερα, επειδή μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό.
So we're spending all of this money, but we're getting what? Teachers need real information right now about what's happening to their kids. The high stakes is today, because you can do something about it.
Και αυτό είναι ένα άλλο θέμα που πιστεύω πρέπει να μας απασχολεί. Δεν μπορούμε να αποτρέπουμε την πρωτοπορία στη δουλειά μας. Πρέπει μα καινοτομούμε. Και άνθρωποι στη δουλειά μας θυμώνουν με την καινοτομία. Θυμώνουν αν κάνεις κάτι διαφορετικά. Αν δοκιμάσεις κάτι καινούριο, λένε, "Ωχ, αυτά τα δοκιμαστικά σχολεία". Έι, ας δοκιμάσουμε κάτι πράγματα. Ας δούμε. Αυτό δεν έχει λειτουργήσει εδώ και 55 χρόνια. Ας δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Και εδώ είναι το κόλλημα. Κάποια από αυτά τα πράγματα δεν θα λειτουργήσουν. Βλέπετε, μου λένε, "Ναι, αυτά τα δοκιμαστικά σχολεία, πολλά από αυτά δεν λειτουργούν". Πολλά από αυτά δεν λειτουργούν. Πρέπει να κλείσουν. Θέλω να πω, πραγματικά πιστεύω πως πρέπει να κλείσουν. Αλλά δεν μπορούμε να μπερδεύουμε την επιστημονική έρευνα και το να βρίσκουμε το τι δεν λειτουργεί με το να μην κάνουμε τίποτα. Έτσι; Αφού δεν λειτουργεί έτσι ο κόσμος.
So here's the other issue that I just think we've got to be concerned about. We can't stifle innovation in our business. We have to innovate. And people in our business get mad about innovation. They get angry if you do something different. If you try something new, people are always like, "Ooh, charter schools." Hey, let's try some stuff. Let's see. This stuff hasn't worked for 55 years. Let's try something different. And here's the rub. Some of it's not going to work. You know, people tell me, "Yeah, those charter schools, a lot of them don't work." A lot of them don't. They should be closed. I mean, I really believe they should be closed. But we can't confuse figuring out the science and things not working with we shouldn't therefore do anything. Right? Because that's not the way the world works.
Αν σκεφτείς την τεχνολογία, φανταστείτε αν βλέπαμε έτσι την τεχνολογία. Κάθε φορά που κάτι δεν δουλεύει, απλά τα εγκαταλείπαμε και λέγαμε, "Ας το ξεχάσουμε". Έτσι; Ξέρετε, με έπεισαν. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι από εσάς ήταν σαν εμένα -- το τελευταίο και καλύτερο πράγματα, το PalmPilot. Μου είπαν, "Τζεφ, αν πάρεις αυτό το PalmPilot δεν θα χρειαστείς ξανά τίποτα". Αυτό το πράγμα κράτησε 3 ολόκληρες εβδομάδες. Τελείωσε. Δυσανασχέτησα που ξόδεψα τα χρήματά μου σε αυτό. Σταμάτησε κανείς να εφευρίσκει; Κανένας.Ούτε ένας. Βγήκαν έξω. Συνέχισαν να εφευρίσκουν. Το ότι έχεις αποτύχει, δεν θα έπρεπε να σε αποτρέπει από το να προωθείς την επιστήμη.
If you think about technology, imagine if that's how we thought about technology. Every time something didn't work, we just threw in the towel and said, "Let's forget it." Right? You know, they convinced me. I'm sure some of you were like me -- the latest and greatest thing, the PalmPilot. They told me, "Geoff, if you get this PalmPilot you'll never need another thing." That thing lasted all of three weeks. It was over. I was so disgusted I spent my money on this thing. Did anybody stop inventing? Not a person. Not a soul. The folks went out there. They kept inventing. The fact that you have failure, that shouldn't stop you from pushing the science forward.
Η δουλειά μας ως εκπαιδευτικοί, είναι κάποια πράγματα που ξέρουμε πως μπορούμε να κάνουμε. Και πρέπει να τα πάμε καλύτερα. Την αξιολόγηση, πρέπει να ξεκινήσουμε με τα παιδιά νωρίτερα, πρέπει να είμαστε σίγουροι πως παρέχουμε στήριξη στους νέους. Πρέπει να τους δώσουμε όλες αυτές τις ευκαιρίες. Και έτσι πρέπει να κάνουμε. Αλλά αυτό το θέμα της καινοτομίας, αυτή η ιδέα πως πρέπει να συνεχίσουμε να πρωτοπορούμε μέχρι πραγματικά να καταλάβουμε την επιστήμη αυτού είναι κάτι κρίσιμο.
Our job as educators, there's some stuff we know that we can do. And we've got to do better. The evaluation, we have to start with kids earlier, we have to make sure that we provide the support to young people. We've got to give them all of these opportunities. So that we have to do. But this innovation issue, this idea that we've got to keep innovating until we really nail this science down is something that is absolutely critical.
Και αυτό είναι κάτι, παρεμπιπτόντως, που πιστεύω θα είναι πρόκληση για όλο τον τομέα μας. Η Αμερική δεν μπορεί να περιμένει άλλα 50 χρόνια για να το κάνει σωστά. Τελείωσε ο χρόνος μας. Δεν ξέρω για την οικονομική κρίση, αλλά ξέρω για την εκπαιδευτική κρίση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή, και αν επιτρέψουμε στον κόσμο να συνεχίσει αυτή την ανοησία λέγοντας πως δεν μπορούμε να πληρώσουμε για αυτό -- Οπότε ο Μπιλ Γκέιτς λέει θα κοστίσει 5 δισεκατομμύρια δολάρια. Τι είναι 5 δις δολάρια για της ΗΠΑ; Πόσα ξοδέψαμε φέτος στο Αφγανιστάν ; Πόσα τρις; (Χειροκρότημα)
And this is something, by the way, that I think is going to be a challenge for our entire field. America cannot wait another 50 years to get this right. We have run out of time. I don't know about a fiscal cliff, but I know there's an educational cliff that we are walking over right this very second, and if we allow folks to continue this foolishness about saying we can't afford this — So Bill Gates says it's going to cost five billion dollars. What is five billion dollars to the United States? What did we spend in Afghanistan this year? How many trillions? (Applause)
Όταν η χώρα ενδιαφέρεται για κάτι, θα ξοδέψουμε ένα τρις δολάρια χωρίς να το σκεφτούμε. Όταν η ασφάλεια της Αμερικής απειλείται θα ξοδέψουμε οποιοδήποτε ποσό. Η αληθινή ασφάλεια του έθνους μας είναι η προετοιμασία της επόμενης γενιάς ώστε να πάρουν τη θέση μας και να γίνουν οι ηγέτες του κόσμου όταν πρόκειται για τη σκέψη και την τεχνολογία και τη δημοκρατία και όλα όσα μας νοιάζουν. Τολμώ να πω είναι εξευτελιστική αμοιβή, το τι απαιτείται από εμάς ώστε πραγματικά να ξεκινήσουμε να λύνουν κάποια από αυτά τα προβλήματα.
When the country cares about something, we'll spend a trillion dollars without blinking an eye. When the safety of America is threatened, we will spend any amount of money. The real safety of our nation is preparing this next generation so that they can take our place and be the leaders of the world when it comes to thinking and technology and democracy and all that stuff we care about. I dare say it's a pittance, what it would require for us to really begin to solve some of these problems.
Οπότε μόλις το κάνω αυτό, θα πάψω να είμαι θυμωμένος, (Γέλια) Οπότε, παιδιά, βοηθείστε με να τα καταφέρω. Σας ευχαριστώ πολύ όλους. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
So once we do that, I'll no longer be angry. (Laughter) So, you guys, help me get there. Thank you all very much. Thank you. (Applause)
Τζον Λέτζεντ: Οπότε ποιο είναι το ποσοστό των μαθητών Λυκείου που εγκαταλείπουν το σχολείο στη Ζώνη Παιδιών του Χάρλεμ;
John Legend: So what is the high school dropout rate at Harlem Children's Zone?
Τζέφρυ Κάναντα: Ξέρεις Τζον, 100% των παιδιών μας αποφοίτησε από το Λύκειο πέρσι στο σχολείο μου. 100% πήγε πανεπιστήμιο. 100% των φετινών τελειοφοίτων θα αποφοιτήσουν. Τελευταία φορά που κοίταξα 93% είχαν γίνοι δεκτοί σε πανεπιστήμιο. Καλύτερα να καταφέρουμε και αυτό το 7%. Οπότε έτσι έχει το πράγμα. (Χειροκρότημα)
Geoffrey Canada: Well, you know, John, 100 percent of our kids graduated high school last year in my school. A hundred percent of them went to college. This year's seniors will have 100 percent graduating high school. Last I heard we had 93 percent accepted to college. We'd better get that other seven percent. So that's just how this goes. (Applause)
ΤΛ: Μένετε κοντά τους μετά την αποφοίτησή τους από το Λύκειο;
JL: So how do you stick with them after they leave high school?
ΤΚ: Ξέρεις ένα από τα άσχημα προβλήματα που έχουμε σε αυτή τη χώρα είναι πως αυτά τα παιδιά, τα ίδια παιδιά, τα ίδια ευάλωττα παιδιά, μόλις μπουν στο πανεπιστήμιο, τα εγκαταλείπουν απίστευτα γρήγορα. Και έτσι σκεφτήκαμε πως πρέπει να σχεδιάσουμε ένα σύστημα υποστήριξης για αυτά τα παιδιά το οποίο κατα κάποιο τρόπο θα μιμείται τι κάνει ένας καλός γονιός. Σας καταπιέζουν, έτσι; Σε παίρνουν τηλέφωνο, λένε, "Θέλω να δω τους βαθμούς σου. Πώς πήγες στο τελευταίο τεστ; Τι θες να πεις, θες να αφήσεις τις σπουδές σου; Δεν ξανα έρχεσαι εδώ". Οπότε ένα σωρό από τα παιδιά μου ξέρουν πως δεν μπορούν να επιστρέψουν στο Χάρλεμ επειδή ο Τζεφ τους ψάχνει. Λένε, "Πραγματικά, δεν μπορώ να επιστρέψω". Όχι. Καλύτερα να μείνεις στο πανεπιστήμιο. Αλλά δεν αστειεύομαι για κάποια από αυτά, και έχει να κάνει με την επιμονή. Όταν τα παιδιά ξέρουν πως αρνείσαι να τα αφήσεις να αποτύχουν, τους ασκείται διαφορετική πίεση, και δεν τα εγκαταλείπουν το ίδιο εύκολα. Κάποιες φορές δεν το έχουν μέσα τους, και λένε, "Ξέρεις, δεν θέλω να το κάνω αυτό, αλλά ξέρω πως θα θυμώσει η μητέρα μου". Ε, αυτό μετράει για τα παιδιά, και τα βοηθά να τα καταφέρουν. Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κάποιες στρατηγικές που τους παρέχει ιδιαίτερα και βοήθεια και υποστήριξη, αλλά και ενθάρρυνση που τους λέει, "Μπορείς να το κάνεις. Θα είναι δύσκολο, αλλά αρνούμαστε να σε αφήσουμε να αποτύχεις".
GC: Well, you know, one of the bad problems we have in this country is these kids, the same kids, these same vulnerable kids, when you get them in school, they drop out in record numbers. And so we've figured out that you've got to really design a network of support for these kids that in many ways mimics what a good parent does. They harass you, right? They call you, they say, "I want to see your grades. How'd you do on that last test? What are you talking about that you want to leave school? And you're not coming back here." So a bunch of my kids know you can't come back to Harlem because Geoff is looking for you. They're like, "I really can't come back." No. You'd better stay in school. But I'm not kidding about some of this, and it gets a little bit to the grit issue. When kids know that you refuse to let them fail, it puts a different pressure on them, and they don't give up as easy. So sometimes they don't have it inside, and they're, like, "You know, I don't want to do this, but I know my mother's going to be mad." Well, that matters to kids, and it helps get them through. We try to create a set of strategies that gets them tutoring and help and support, but also a set of encouragements that say to them, "You can do it. It is going to be hard, but we refuse to let you fail."
ΤΛ: Λοιπόν, ευχαριστώ Δρ. Κάναντα. Παρακαλώ χειροκροτείστε τον άλλη μια φορά.
JL: Well, thank you Dr. Canada. Please give it up for him one more time.
(Χειροκρότημα)
(Applause)