Μια εικόνα αξίζει περισσότερο από χίλιες λέξεις, έτσι θα ξεκινήσω την ομιλία μου σταματώντας να μιλάω και δείχνοντάς σας μερικές φωτογραφίες που τράβηξα πρόσφατα. Έτσι, τώρα, η ομιλία μου έχει ήδη 6.000 λέξεις και νομίζω πως πρέπει να σταματήσω εδώ. (Γέλια) Ταυτόχρονα, μάλλον σας χρωστάω μία εξήγηση για τις εικόνες που μόλις είδατε. Αυτό που προσπαθώ να κάνω ως φωτογράφος, ως καλλιτέχνης, είναι να ενώσω τον κόσμο της τέχνης και της επιστήμης. Είτε είναι η εικόνα μίας σαπουνόφουσκας που φωτογράφισα τη στιγμή που έσκαγε, όπως μπορείτε να δείτε σε αυτή την φωτογραφία, είτε είναι ένα σύμπαν από μικροσκοπικές χάντρες από λαδομπογιά, περίεργα υγρά που συμπεριφέρονται με παράξενους τρόπους, ή μπογιά που διαμορφώνεται από φυγόκεντρες δυνάμεις, πάντα προσπαθώ να συνδέσω αυτά τα δύο πεδία. Αυτό που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον σε αυτά τα δύο είναι ότι και τα δύο κοιτάνε το ίδιο πράγμα: Είναι μία αντίδραση στο περιβάλλον τους. Και όμως, το κάνουν με έναν πολύ διαφορετικό τρόπο. Αν κοιτάξετε από τη μία πλευρά την επιστήμη, η επιστήμη είναι μια πολύ λογική προσέγγιση του περιβάλλοντός της, ενώ από την άλλη, η τέχνη είναι μία συναισθηματική προσέγγιση του περιβάλλοντός της. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να φέρω αυτές τις δύο απόψεις σε μία έτσι ώστε οι εικόνες μου να μιλάνε και στην καρδιά αυτού που τις βλέπει αλλά και στον εγκέφαλό του. Επιτρέψτε μου να κάνω μία επίδειξη βασισμένη σε τρία έργα. Η πρώτη έχει να κάνει με την απεικόνιση του ήχου. Τώρα, όπως ίσως γνωρίζετε, ο ήχος ταξιδεύει σε κύματα, έτσι αν έχετε ένα ηχείο, το ηχείο δεν κάνει τίποτα άλλο από το να πάρει το ηχητικό σήμα, να το μετατρέψει σε μία δόνηση, η οποία μετά μεταφέρεται μέσω του αέρα, συλλαμβάνεται από το αυτί μας και μετατρέπεται πάλι σε ένα ηχητικό σήμα. Τώρα σκεφτόμουν, πώς μπορώ να κάνω αυτούς τους ήχους ορατούς; Έτσι έκανα το παρακάτω σκηνικό. Πήρα ένα ηχείο, τοποθέτησα μία λεπτή μεμβράνη από πλαστικό πάνω σε αυτό το ηχείο και μετά πρόσθεσα μικροσκοπικούς κρυστάλλους πάνω από το ηχείο. Και τώρα, αν παίξω έναν ήχο μέσω αυτού του ηχείου, θα κάνει τους κρυστάλλους να κινούνται πάνω κάτω. Αυτό συμβαίνει πολύ γρήγορα, εν ριπή οφθαλμού, έτσι, μαζί με την LG, καταγράψαμε αυτή την κίνηση με μία κάμερα που μπορεί να καταγράψει πάνω από 3.000 καρέ το δευτερόλεπτο. Επιτρέψτε μου να σας δείξω πώς φαίνεται. (Μουσική: «Teardrop» από τους Massive Attack) (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ πολύ. Συμφωνώ, φαίνεται εκπληκτικό. Αλλά πρέπει να σας πω μια αστεία ιστορία. Έπαθα έγκαυμα σε εσωτερικό χώρο όταν έκανα φωτογράφιση στο Λος Άντζελες. Στο Λος Άντζελες μπορείς να πάθεις ένα καλό έγκαυμα από τον ήλιο σε οποιαδήποτε από τις παραλίες, αλλά το δικό μου το έπαθα μέσα και αυτό που έγινε, όταν φωτογραφίζεις σε 3.000 καρέ το δευτερόλεπτο, χρειάζεσαι απίστευτο φως, πάρα πολλά φώτα. Έτσι στήσαμε αυτό το ηχείο και βάλαμε την κάμερα να το βλέπει και πολύ φως να στοχεύει στο ηχείο και έστηνα το ηχείο, έβαζα τα μικροσκοπικά κρυσταλλάκια πάνω σε αυτό το ηχείο και το κάναμε ξανά και ξανά και πήγε μεσημέρι για να συνειδητοποιήσω ότι το πρόσωπο μου είχε γίνει κατακόκκινο λόγω του φωτισμού που στόχευε στο ηχείο. Το αστείο είναι ότι το ηχείο ήταν μόνο στη δεξιά πλευρά, έτσι η δεξιά πλευρά του προσώπου μου ήταν κατακόκκινη και έμοιαζα με το Φάντασμα της Όπερας για το υπόλοιπο της εβδομάδας. Ας πάμε σε ένα άλλο έργο που έχει να κάνει με λιγότερο βλαβερές ουσίες. Έχετε ακουστά τον υδροσίδηρο; Αα, μερικοί από σας τον γνωρίζουν. Υπέροχα. Να το προσπεράσω αυτό το κομμάτι; (Γέλια) Ο υδροσίδηρος έχει πολύ περίεργη συμπεριφορά. Είναι ένα υγρό που είναι τελείως μαύρο. Έχει ελαιώδη υφή. Και έχει μέσα του μικροσκοπικά σωματίδια μετάλλου που το κάνουν μαγνητικό. Έτσι αν βάλω αυτό το υγρό σε ένα μαγνητικό πεδίο, θα αλλάξει η εμφάνιση του. Έχω μία ζωντανή παρουσίαση εδώ για να σας το δείξω. Έχω μία κάμερα που κοιτάει σε αυτό το πιάτο και κάτω από αυτό το πιάτο έχω ένα μαγνήτη. Τώρα θα προσθέσω λίγο υδροσίδηρο σε αυτόν το μαγνήτη. Ας το μετακινήσουμε λίγο προς τα δεξιά και ίσως να εστιάσουμε λίγο ακόμη. Υπέροχα. Αυτό που βλέπετε είναι ο υδροσίδηρος που έχει δημιουργήσει ακίδες. Αυτό οφείλεται στην έλξη και την άπωση των μεμονωμένων σωματιδίων εντός του υγρού. Τώρα ήδη φαίνεται αρκετά ενδιαφέρον, αλλά επιτρέψτε μου να του προσθέσω λίγη νερομπογιά. Αυτές είναι απλές νερομπογιές με τις οποίες θα ζωγραφίζατε. Δεν θα ζωγραφίζατε με σύριγγες, αλλά λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Τώρα αυτό που έγινε, όταν οι νερομπογιές έτρεξαν στην κατασκευή, οι νερομπογιές δεν ανακατεύθηκαν με τον υδροσίδηρο. Και αυτό έγινε επειδή ο υδροσίδηρος είναι υδρόφοβο. Αυτό σημαίνει ότι δεν ανακατεύεται με το νερό. Και ταυτόχρονα προσπαθεί να κρατήσει τη θέση του πάνω από το μαγνήτη και γι'αυτό το λόγο, δημιουργεί αυτές τις εκπληκτικές δομές από κανάλια και μικροσκοπικές λίμνες από χρωματιστές νερομπογιές. Αυτό ήταν το δεύτερο έργο. Τώρα θα παώ στο τελευταίο έργο, που έχει να κάνει με το εθνικό ποτό της Σκωτίας. (Γέλια) Αυτές οι φωτογραφίες έγιναν χρησιμοποιώντας ουίσκι. Ίσως να αναρωτηθείτε, πώς το έκανε αυτό; Ήπιε μισό μπουκάλι ουίσκι και μετά ζωγράφισε τις παραισθήσεις του από το μεθύσι σε χαρτί; Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είχα απόλυτη επίγνωση όταν τραβούσα αυτές τις φωτογραφίες. Τώρα, το ουίσκι περιέχει 40 τοις εκατό οινόπνευμα και το οινόπνευμα έχει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες ιδιότητες. Ίσως να έχετε βιώσει ορισμένες από αυτές τις ιδιότητες, αλλά μιλάμε για τις φυσικές ιδιότητες, όχι τις άλλες. Έτσι όταν ανοίγω το μπουκάλι, τα μόρια του οινοπνεύματος εξαπλώνονται στον αέρα και αυτό είναι επειδή το οινόπνευμα είναι μια πολύ πτητική ουσία. Ταυτόχρονα, το οινόπνευμα είναι ιδιαίτερα εύφλεκτο. Και με αυτές τις δύο ιδιότητες μπόρεσα να δημιουργήσω τις εικόνες που βλέπετε αυτή τη στιγμή. Επιτρέψτε μου να κάνω εδώ μία επίδειξη. Αυτό που έχουμε εδώ είναι ένα άδειο γυάλινο δοχείο. Δεν έχει τίποτα μέσα. Και θα το γεμίσω με οξυγόνο και ουίσκι. Λίγο ακόμη. Τώρα απλώς περιμένουμε λιγάκι και τα μόρια εξαπλώνονται μέσα στο μπουκάλι. Και τώρα, ας του βάλουμε φωτιά. (Γέλια) Αυτό είναι όλο. Είναι πολύ γρήγορο και δεν είναι και τόσο εντυπωσιακό. Θα μπορούσα να το ξανακάνω για να το δείτε άλλη μια φορά, αλλά μερικοί θα έλεγαν ότι πάει χαμένο το ουίσκι και ότι θα ήταν καλύτερα να το πιω. Ας σας δείξω όμως σε αργή κίνηση σε ένα τελείως σκοτεινό δωμάτιο τι σας έδειξα τώρα μόλις σε αυτή τη ζωντανή επίδειξη. Αυτό που συνέβει ήταν ότι η φλόγα ταξίδεψε μέσα στο γυάλινο δοχείο από το πάνω μέρος στο κάτω, καίγοντας το μείγμα των μορίων του αέρα και του οινοπνεύματος. Έτσι οι εικόνες που είδατε στην αρχή, είναι στην πραγματικότητα μία φλόγα σταματημένη στο χρόνο καθώς ταξιδεύει μέσα στο μπουκάλι, και πρέπει να φανταστείτε πως γύρισε κατά 180 μοίρες. Έτσι δημιουργήθηκαν αυτές οι εικόνες. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. Λοιπόν, σας έδειξα τρία έργα, και ίσως να αναρωτηθείτε, πού αποσκοπούν; Ποια είναι η ιδέα που το υποκίνησε; Απλώς χαλάσαμε ουίσκι; Είναι απλώς μερικά περίεργα υλικά; Αυτά τα τρία έργα, βασίζονται σε πολύ απλά επιστημονικά φαινόμενα, όπως το μαγνητισμό, τα ηχητικά κύματα, ή εδώ πέρα, τις φυσικές ιδιότητες μίας ουσίας και αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι να χρησιμοποιήσω αυτά τα φαινόμενα και να τα παρουσιάσω με έναν ποιητικό τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί και έτσι να προσκαλέσω τον θεατή να σταματήσει για μία στιγμή και να σκεφτεί όλη την ομορφιά που μας περιβάλλει συνεχώς. Σας ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα)
An image is worth more than a thousand words, so I'm going to start my talk by stop talking and show you a few images that I recently captured. So by now, my talk is already 6,000 words long, and I feel like I should stop here. (Laughter) At the same time, I probably owe you some explanation about the images that you just saw. What I am trying to do as a photographer, as an artist, is to bring the world of art and science together. Whether it is an image of a soap bubble captured at the very moment where it's bursting, as you can see in this image, whether it's a universe made of tiny little beads of oil paint, strange liquids that behave in very peculiar ways, or paint that is modeled by centrifugal forces, I'm always trying to link those two fields together. What I find very intriguing about those two is that they both look at the same thing: They are a response to their surroundings. And yet, they do it in a very different way. If you look at science on one hand, science is a very rational approach to its surroundings, whereas art on the other hand is usually an emotional approach to its surroundings. What I am trying to do is I'm trying to bring those two views into one so that my images both speak to the viewer's heart but also to the viewer's brain. Let me demonstrate this based on three projects. The first one has to do with making sound visible. Now as you may know, sound travels in waves, so if you have a speaker, a speaker actually does nothing else than taking the audio signal, transform it into a vibration, which is then transported through the air, is captured by our ear, and transformed into an audio signal again. Now I was thinking, how can I make those sound waves visible? So I came up with the following setup. I took a speaker, I placed a thin foil of plastic on top of that speaker, and then I added tiny little crystals on top of that speaker. And now, if I would play a sound through that speaker, it would cause the crystals to move up and down. Now this happens very fast, in the blink of an eye, so, together with LG, we captured this motion with a camera that is able to capture more than 3,000 frames per second. Let me show you what this looks like. (Music: "Teardrop" by Massive Attack) (Applause) Thank you very much. I agree, it looks pretty amazing. But I have to tell you a funny story. I got an indoor sunburn doing this while shooting in Los Angeles. Now in Los Angeles, you could get a decent sunburn just on any of the beaches, but I got mine indoors, and what happened is that, if you're shooting at 3,000 frames per second, you need to have a silly amount of light, lots of lights. So we had this speaker set up, and we had the camera facing it, and lots of lights pointing at the speaker, and I would set up the speaker, put the tiny little crystals on top of that speaker, and we would do this over and over again, and it was until midday that I realized that I had a completely red face because of the lights pointing at the speaker. What was so funny about it was that the speaker was only coming from the right side, so the right side of my face was completely red and I looked like the Phantom of the Opera for the rest of the week. Let me now turn to another project which involves less harmful substances. Has anyone of you heard of ferrofluid? Ah, some of you have. Excellent. Should I skip that part? (Laughter) Ferrofluid has a very strange behavior. It's a liquid that is completely black. It's got an oily consistency. And it's got tiny little particles of metal in it, which makes it magnetic. So if I now put this liquid into a magnetic field, it would change its appearance. Now I've got a live demonstration over here to show this to you. So I've got a camera pointing down at this plate, and underneath that plate, there is a magnet. Now I'm going to add some of that ferrofluid to that magnet. Let's just slightly move it to the right and maybe focus it a little bit more. Excellent. So what you can see now is that the ferrofluid has formed spikes. This is due to the attraction and the repulsion of the individual particles inside the liquid. Now this looks already quite interesting, but let me now add some watercolors to it. Those are just standard watercolors that you would paint with. You wouldn't paint with syringes, but it works just the same. So what happened now is, when the watercolor was flowing into the structure, the watercolors do not mix with the ferrofluid. That's because the ferrofluid itself is hydrophobic. That means it doesn't mix with the water. And at the same time, it tries to maintain its position above the magnet, and therefore, it creates those amazing-looking structures of channels and tiny little ponds of colorful water paint. So that was the second project. Let me now turn to the last project, which involves the national beverage of Scotland. (Laughter) This image, and also this one, were made using whiskey. Now you might ask yourself, how did he do that? Did he drink half a bottle of whiskey and then draw the hallucination he got from being drunk onto paper? I can assure you I was fully conscious while I was taking those pictures. Now, whiskey contains 40 percent of alcohol, and alcohol has got some very interesting properties. Maybe you have experienced some of those properties before, but I am talking about the physical properties, not the other ones. So when I open the bottle, the alcohol molecules would spread in the air, and that's because alcohol is a very volatile substance. And at the same time, alcohol is highly flammable. And it was with those two properties that I was able to create the images that you're seeing right now. Let me demonstrate this over here. And what I have here is an empty glass vessel. It's got nothing in it. And now I'm going to fill it with oxygen and whiskey. Add some more. Now we just wait for a few seconds for the molecules to spread inside the bottle. And now, let's set that on fire. (Laughter) So that's all that happens. It goes really fast, and it's not that impressive. I could do it again to show it one more time, but some would argue that this is a complete waste of the whiskey, and that I should rather drink it. But let me show you a slow motion in a completely darkened room of what I just showed you in this live demonstration. So what happened is that the flame traveled through the glass vessel from top to bottom, burning the mix of the air molecules and the alcohol. So the images that you saw at the beginning, they are actually a flame stopped in time while it is traveling through the bottle, and you have to imagine it was flipped around 180 degrees. So that's how those images were made. (Applause) Thank you. So, I have now showed you three projects, and you might ask yourself, what is it good for? What's the idea behind it? Is it just a waste of whiskey? Is it just some strange materials? Those three projects, they're based on very simple scientific phenomena, such as magnetism, the sound waves, or over here, the physical properties of a substance, and what I'm trying to do is I'm trying to use these phenomena and show them in a poetic and unseen way, and therefore invite the viewer to pause for a moment and think about all the beauty that is constantly surrounding us. Thank you very much. (Applause)