I'll never forget the sound of laughing with my friends. I'll never forget the sound of my mother's voice right before I fell asleep. And I'll never forget the comforting sound of water trickling down a stream. Imagine my fear, pure fear, when, at the age of 10, I was told I was going to lose my hearing. And over the next five years, it progressed until I was classified as profoundly deaf.
Ik zal nooit vergeten hoe het klonk als ik lachte met mijn vriendinnen. Ik zal nooit de klank vergeten van de stem van mijn moeder vlak voordat ik in slaap viel. En het zal me altijd bijblijven hoe het geluid van een murmelend beekje je kan troosten. Je snapt dus wel de angst die mij overviel toen ik als kind van 10 hoorde dat ik mijn gehoor zou verliezen. Dat gebeurde in de loop van 5 jaar, totdat ik uiteindelijk stokdoof was.
But I believe that losing my hearing was one of the greatest gifts I've ever received. You see, I get to experience the world in a unique way. And I believe that these unique experiences that people with disabilities have is what's going to help us make and design a better world for everyone -- both for people with and without disabilities.
Maar ik geloof dat mijn gehoor kwijtraken zo ongeveer het grootste cadeau is geweest dat ik ooit heb gekregen. Daardoor ervaar ik namelijk de wereld op een unieke manier. En ik geloof dat die unieke beleving van mensen met een handicap juist datgene is wat ons gaat helpen om onze wereld te verbeteren voor iedereen -- voor mensen met én zonder beperking.
I used to be a disability rights lawyer, and I spent a lot of my time focused on enforcing the law, ensuring that accommodations were made. And then I had to quickly learn international policy, because I was asked to work on the UN Convention that protects people with disabilities. As the leader of the NGO there, I spent most of my energy trying to convince people about the capabilities of people with disabilities. But somewhere along the way, and after many career transitions that my parents weren't so happy about --
Als jurist maakte ik me sterk voor de naleving en handhaving van de wettelijke rechten van gehandicapten, en voor het realiseren van voorzieningen. Later moest ik me ineens gaan verdiepen in internationale beleidsregels, omdat ik gevraagd was voor de Conventie van de VN die opkomt voor gehandicapten. Als leider van deze ngo besteedde ik de meeste energie aan het overtuigen van mensen van de capaciteiten van mensen met een handicap. Maar ergens in die tijd, na vele baanveranderingen waar mijn ouders niet zo blij mee waren --
(Laughter)
(Gelach)
I stumbled upon a solution that I believe may be an even more powerful tool to solve some of the world's greatest problems, disability or not. And that tool is called design thinking.
kwam er ineens een idee bij me op dat volgens mij een krachtige oplossing biedt voor een aantal grote problemen die iedereen aangaan, mensen met én zonder handicap. En dan heb ik het over design thinking.
Design thinking is a process for innovation and problem solving. There are five steps. The first is defining the problem and understanding its constraints. The second is observing people in real-life situations and empathizing with them. Third, throwing out hundreds of ideas -- the more the better, the wilder the better. Fourth, prototyping: gathering whatever you can, whatever you can find, to mimic your solution, to test it and to refine it. And finally, implementation: ensuring that the solution you came up with is sustainable.
Design thinking is een denkkader voor innovatie en aanpak van problemen. Er zijn vijf stappen. Eerste stap: het probleem definiëren en de beperkingen in beeld brengen. De tweede stap is: mensen observeren in hun dagelijkse bestaan en empathie voor hen opvatten. Stap drie: ideeën opwerpen -- honderden, hoe meer hoe beter, hoe wilder hoe beter. Stap vier: een prototype maken -- zoveel mogelijk bij elkaar zoeken, alles wat je kan helpen, om jouw oplossing uit te proberen, te testen en te verfijnen. En als laatste: implementeren -- zorgen dat jouw oplossing ook op de lange duur goed werkt.
Warren Berger says that design thinking teaches us to look sideways, to reframe, to refine, to experiment and, probably most importantly, ask those stupid questions. Design thinkers believe that everyone is creative. They believe in bringing people from multiple disciplines together, because they want to share multiple perspectives and bring them together and ultimately merge them to form something new.
Warren Berger zegt dat design thinking ons leert om opzij te kijken, te herkaderen, te verfijnen, te experimenteren en, waarschijnlijk het belangrijkst, om allerlei domme vragen te stellen. Design thinkers gaan ervan uit dat iedereen creatief is. Ze geloven in het bijeenbrengen van mensen van allerlei disciplines, omdat ze allerlei invalshoeken met elkaar willen delen, naast elkaar willen leggen en tenslotte samenvoegen om iets nieuws tot stand te brengen.
Design thinking is such a successful and versatile tool that it has been applied in almost every industry. I saw the potential that it had for the issues I faced, so I decided to go back to school and get my master's in social design. This looks at how to use design to create positive change in the world. While I was there, I fell in love with woodworking. But what I quickly realized was that I was missing out on something. As you're working with a tool, right before it's about to kick back at you -- which means the piece or the tool jumps back at you -- it makes a sound. And I couldn't hear this sound. So I decided, why not try and solve it? My solution was a pair of safety glasses that were engineered to visually alert the user to pitch changes in the tool, before the human ear could pick it up. Why hadn't tool designers thought of this before?
Design thinking is zo'n succesvolle, veelzijdige methodiek dat het al is toegepast in bijna ieder denkbaar werkveld. Ik zag de potentie ervan voor de problemen die ik tegenkwam, dus besloot ik weer te gaan studeren en wel voor een masterdiploma in sociaal-design. Daar leer je om met behulp van design een positieve verandering te bewerkstelligen. Toen ik daar was, stortte ik mij op houtbewerken. Maar ik merkte al snel dat er steeds iets bepaalds misging. Werk je met gereedschap, dan kun je vlak voordat het een terugslag geeft -- het stuk hout of je gereedschap schiet uit je handen -- dat horen aankomen. Dat geluid kon ik niet horen. Dus ik besloot: dit ga ik oplossen. Mijn oplossing was een veiligheidsbril die met een visueel signaal aangaf dat het toerental van het gereedschap terugliep nog voordat een mens het kon horen. Waarom waren de werktuigbouwers daar niet opgekomen?
(Laughter)
(Gelach)
Two reasons: one, I was a beginner. I wasn't weighed down by expertise or conventional wisdom. The second is: I was Deaf. My unique experience of the world helped inform my solution.
Twee redenen: één, ik was een beginner. Ik werd niet gehinderd door ervaring of conventionele wijsheid. Reden twee: ik was doof. Mijn unieke beleving van de wereld leidde mij naar deze oplossing.
And as I went on, I kept running into more and more solutions that were originally made for people with disabilities, and that ended up being picked up, embraced and loved by the mainstream, disability or not. This is an OXO potato peeler. It was originally designed for people with arthritis, but it was so comfortable, everybody loved it. Text messaging: that was originally designed for people who are Deaf. And as you know, everybody loves that, too.
Later kwam ik steeds vaker oplossingen tegen die oorspronkelijk waren bedacht voor mensen met een handicap, maar uiteindelijk dankbaar door iedereen werden opgepakt en in gebruik genomen, los van elke handicap. Dit is een OXO aardappelschiller. Oorspronkelijk ontworpen voor mensen met reuma, maar hij schilde zo fijn dat iedereen hem wilde. Sms'en was oorspronkelijk ontwikkeld voor dove mensen. En zoals jullie weten vindt iedereen sms'en leuk.
(Laughter)
(Gelach)
I started thinking: What if we changed our mindset? What if we started designing for disability first -- not the norm? As you see, when we design for disability first, we often stumble upon solutions that are not only inclusive, but also are often better than when we design for the norm.
Dat zette me aan het denken: als we nu eens andersom gingen werken en gingen ontwerpen voor gehandicapten in plaats van voor normale mensen. Wanneer we direct voor de gehandicapte ontwerpen, stuiten we vaak op oplossingen die niet alleen breder toepasbaar zijn maar ook vaak beter zijn dan ontwerpen voor standaard mensen.
And this excites me, because this means that the energy it takes to accommodate someone with a disability can be leveraged, molded and played with as a force for creativity and innovation. This moves us from the mindset of trying to change the hearts and the deficiency mindset of tolerance, to becoming an alchemist, the type of magician that this world so desperately needs to solve some of its greatest problems.
Kijk, daar word ik blij van, want het betekent dat de energie die nodig is om voor een gehandicapte een probleem op te lossen, als we er doortastend, slim en flexibel mee aan het werk gaan, een creatieve, innovatieve kracht is. We stoppen met mensen aan te moedigen om alles waarin ze tekort komen maar te verdragen, en we worden als de alchemist, de magiër waar deze wereld zo wanhopig op zit te wachten om haar nijpende problemen op te lossen.
Now, I also believe that people with disabilities have great potential to be designers within this design-thinking process. Without knowing it, from a very early age, I've been a design thinker, fine-tuning my skills. Design thinkers are, by nature, problem solvers. So imagine listening to a conversation and only understanding 50 percent of what is said. You can't ask them to repeat every single word. They would just get frustrated with you. So without even realizing it, my solution was to take the muffled sound I heard, that was the beat, and turn it into a rhythm and place it with the lips I read. Years later, someone commented that my writing had a rhythm to it. Well, this is because I experience conversations as rhythms. I also became really, really good at failing.
Maar ik geloof bovendien dat mensen met een handicap uitstekende ontwerpers kunnen zijn als ze werken vanuit design thinking. Zonder het te weten ben ik al van jongs af aan een design thinker geweest en ben ik er steeds beter in geworden. Design thinkers zijn geboren probleemoplossers. Als zo iemand naar een gesprek luistert en maar de helft verstaat van wat er wordt gezegd, moet je hem niet vragen om het woord voor woord te herhalen. Daar raakt hij maar gefrustreerd van. Zonder dat ik het besefte loste ik dit op door uit te gaan van het gedempte geluid dat ik hoorde, als de maat van muziek, en dat om te zetten in een ritme dat ik overbracht op de lipbewegingen. Jaren later zei iemand tegen mij dat mijn geschreven teksten ritme hadden. Dat komt dus doordat ik gesprekken als ritmisch ervaar. Ik werd ook heel erg goed in fouten maken.
(Laughter)
(Gelach)
Quite literally. My first semester in Spanish, I got a D. But what I learned was that when I picked myself up and changed a few things around, eventually, I succeeded. Similarly, design thinking encourages people to fail and fail often, because eventually, you will succeed. Very few great innovations in this world have come from someone succeeding on the first try.
Echt waar. Voor mijn eerste semester Spaans scoorde ik maar een 5. Maar ik nam mijzelf eens goed onder handen, veranderde hier en daar wat en uiteindelijk slaagde ik. Zo word je bij design thinking gestimuleerd om fouten te maken -- vaak fouten te maken -- want uiteindelijk zul je succes hebben. Er zijn maar weinig grote innovaties waarbij iemand al succes had bij de eerste poging.
I also experienced this lesson in sports. I'll never forget my coach saying to my mom, "If she just didn't have her hearing loss, she would be on the national team." But what my coach, and what I didn't even know at the time, was that my hearing loss actually helped me excel at sports. You see, when you lose your hearing, not only do you adapt your behavior, but you also adapt your physical senses. One example of this is that my visual attention span increased. Imagine a soccer player, coming down the left flank. Imagine being goalkeeper, like I was, and the ball is coming down the left flank. A person with normal hearing would have the visual perspective of this. I had the benefit of a spectrum this wide. So I picked up the players over here, that were moving about and coming down the field. And I picked them up quicker, so that if the ball was passed, I could reposition myself and be ready for that shot.
Dit heb ik ook in de sport ervaren. Ik vergeet nooit dat mijn trainer tegen mijn moeder zei: "Als ze dat hoorprobleem niet had gehad, zou ze in het nationale team zitten." Maar mijn trainer wist toen nog niet -- en ik al evenmin als hij -- dat mijn hoorprobleem mij juist hielp om in sport uit te blinken. Want als je je gehoor verliest, pas je niet alleen je gedrag aan, maar je andere zintuigen veranderen ook. Zo ben ik alerter geworden over de volle breedte van mijn gezichtsveld. Stel je eens een voetballer voor die van links op mij, de keeper, afkomt en verplaats je dan in mijn positie. De bal komt van links op je af. Het actieve gezichtsveld van iemand met een normaal gehoor zou zó zijn. Ik had het voordeel van zó'n gezichtsveld, dus ik merkte de spelers hier op die zich over het veld bewogen en op mij afkwamen. En ik zag ze eerder, zodat ik als ze een pass gaven mijn positie kon wijzigen om klaar te staan voor het schot.
So as you can see, I've been a design thinker for nearly all my life. My observation skills have been honed so that I pick up on things that others would never pick up on. My constant need to adapt has made me a great ideator and problem solver. And I've often had to do this within limitations and constraints. This is something that designers also have to deal with frequently.
Je ziet wel dat ik al bijna mijn hele leven een design thinker was. Mijn visuele alertheid is gescherpt, zodat ik dingen oppik die anderen nooit zouden opmerken. Ik moest me altijd de hele dag aanpassen en nu kan ik uitstekend ideeën genereren en problemen oplossen. Ik heb dit vaak moeten doen binnen grenzen en met beperkingen. Dat is iets waar ontwerpers ook vaak mee te maken hebben.
My work most recently took me to Haiti. Design thinkers often seek out extreme situations, because that often informs some of their best designs. And Haiti -- it was like a perfect storm.
Onlangs moest ik naar Haïti. Ontwerpers zoeken vaak extreme situaties op, want die leiden vaak tot de beste ontwerpen. En Haïti -- was net een perfecte storm.
I lived and worked with 300 Deaf individuals that were relocated after the 2010 earthquake. But five and a half years later, there still was no electricity; there still was no safe drinking water; there were still no job opportunities; there was still rampant crime, and it went unpunished. International aid organizations came one by one. But they came with pre-determined solutions. They didn't come ready to observe and to adapt based on the community's needs. One organization gave them goats and chickens. But they didn't realize that there was so much hunger in that community, that when the Deaf went to sleep at night and couldn't hear, people broke into their yards and their homes and stole these chickens and goats, and eventually they were all gone.
Ik woonde en werkte samen met 300 dove mensen die daar waren ondergebracht na de aardbeving van 2010. Maar na vijfeneenhalf jaar was er nog steeds geen elektriciteit; er was nog geen veilig drinkwater; er was nog steeds geen werkgelegenheid; er was nog steeds veel criminaliteit die onbestraft bleef. Internationale hulporganisaties kwamen, de een na de ander. Maar ze kwamen met kant-en-klare oplossingen. Ze kwamen niet om te kijken en te luisteren en hun plannen te baseren op wat er ter plekke nodig was. Eén organisatie kwam aanzetten met geiten en kuikens. Maar men had niet door dat daar zoveel honger was dat wanneer de doven, die niets horen, naar bed gingen de mensen in hun tuinen kwamen en bij hen inbraken om hun kippen en geiten te stelen, en op het laatst waren ze allemaal weg.
Now, if that organization had taken the time to observe Deaf people, to observe the community, they would have realized their problem and perhaps they would have come up with a solution, something like a solar light, lighting up a secure pen to put them in at night to ensure their safety.
Had die organisatie de tijd genomen om dove mensen te observeren en naar hun leefomgeving te kijken, dan hadden ze beseft wat het probleem was en waren ze misschien met een andere oplossing gekomen, zoals een schijnwerper op zonne-energie om een goed afsluitbaar nachtverblijf voor de dieren in het licht te zetten voor de veiligheid.
You don't have to be a design thinker to insert the ideas I've shared with you today. You are creative. You are a designer -- everyone is. Let people like me help you. Let people with disabilities help you look sideways, and in the process, solve some of the greatest problems.
Je hoeft geen design thinker te zijn om de ideeën toe te passen die ik vandaar met jullie heb gedeeld. Jullie zijn creatief. Jullie zijn ontwerpers -- net als iedereen. Laat mensen als ik jullie mogen helpen. Laat mensen met een handicap je helpen om opzij te kijken en daarbij gaandeweg grote problemen op te lossen.
That's it. Thank you.
Dat was het. Dankjewel.
(Applause)
(Applaus)