Well, this is 2009. And it's the Bicentenary of Charles Darwin. And all over the world, eminent evolutionists are anxious to celebrate this. And what they're planning to do is to enlighten us on almost every aspect of Darwin and his life, and how he changed our thinking. I say almost every aspect, because there is one aspect of this story which they have thrown no light on. And they seem anxious to skirt around it and step over it and to talk about something else. So I'm going to talk about it. It's the question of, why are we so different from the chimpanzees?
Vâng, bây giờ là năm 2009. Và đây là ngày 200 năm của Charles Darwin. Và khắp nơi trên thế giới, các nhà khoa học tiến hóa xuất chúng đang nóng lòng chào mừng sự kiện này Và kế hoạch của họ là khai sáng cho chúng ta gần như mọi mặt về Darwin và cuộc sống của ông ấy về cách ông thay đổi suy nghĩ của chúng ta Tôi nói "gần như mọi mặt", bởi vì còn một khía cạnh khác của câu chuyện mà họ đã phớt lờ đi và có vẻ họ muốn né tránh, bỏ qua nó và bàn luận về những vấn đề khác Cho nên, tôi sẽ nói về vấn đề này. Đó là vì sao ta khác biệt so với loài tinh tinh?
We get the geneticists keeping on telling us how extremely closely we are related -- hardly any genes of difference, very, very closely related. And yet, when you look at the phenotypes, there's a chimp, there's a man; they're astoundingly different, no resemblance at all. I'm not talking about airy-fairy stuff about culture or psychology, or behavior. I'm talking about ground-base, nitty-gritty, measurable physical differences. They, that one, is hairy and walking on four legs. That one is a naked biped. Why? I mean -- (Laughter) if I'm a good Darwinist, I've got to believe there's a reason for that. If we changed so much, something must have happened. What happened?
Chúng ta có hệ mã gen để hiểu biết rằng chúng ta và loài tinh tinh có mối quan hệ gần gũi đáng kinh ngạc, có rất ít gen khác biệt thật sự rất, rất gần gũi. Và rồi, bây giờ, khi chúng ta xem xét kiểu hình Của một tinh tinh và một người đàn ông Họ lại hoàn toàn khác biệt nhau hoàn toàn không tương đồng. Tôi không nói về những thứ tưởng tượng, về văn hóa hay tâm lý học hay hành vi, Tôi nói về các khác biệt về mặt vật lý có cơ sở, thực tế, và có thể đo lường được. Chúng, loài tinh tinh đó, có lông dày và đi bằng bốn chi Còn loài này, nhẵn nhụi và đi bằng hai chân. Tại sao? Ý tôi là -- (Cười) nếu tôi là 1 tín đồ của thuyết Darwin, tôi tin rằng có một lý do cho việc đó. Nếu chúng ta thay đổi quá nhiều, chắc chắn đã có điều gì đó xảy ra Chuyện gì đã xảy ra?
Now 50 years ago, that was a laughably simple question. Everybody knew the answer. They knew what happened. The ancestor of the apes stayed in the trees; our ancestors went out onto the plain. That explained everything. We had to get up on our legs to peer over the tall grass, or to chase after animals, or to free our hands for weapons. And we got so overheated in the chase that we had to take off that fur coat and throw it away. Everybody knew that, for generations.
50 năm trước, có 1 câu hỏi đơn giản gây cười mà mọi người đều biết câu trả lời. Chúng ta đều biết chuyện gì đã xảy ra.. Tổ tiên của loài vượn thì sống trên cây; tổ tiên của chúng ta thì sinh sống trên mặt đất. Điều này giải thích mọi thứ. Chúng ta phải đứng dậy bằng chân để hái quả trên cao, hoặc để đuổi theo săn động vật, hoặc để 2 tay được tự do mà cầm vũ khí. Và khi săn bắt chúng ta bị quá nhiệt nên phải cởi áo lông ra và vứt nó đi. Mọi người, mọi thế hệ đều biết điều đó.
But then, in the '90s, something began to unravel. The paleontologists themselves looked a bit more closely at the accompanying microfauna that lived in the same time and place as the hominids. And they weren't savanna species. And they looked at the herbivores. And they weren't savanna herbivores. And then they were so clever, they found a way to analyze fossilized pollen. Shock, horror. The fossilized pollen was not of savanna vegetation. Some of it even came from lianas, those things that dangle in the middle of the jungle.
Nhưng sau đó, vào thập niên 90, một số thứ dần trở nên sáng tỏ Các nhà cổ sinh vật học đã tự xem xét sâu hơn về hệ động vật phụ những loài sống cùng thời gian và địa điểm với các họ loài người Và không phải những loài sống ở hoang mạc. Và họ xem xét các loài ăn cỏ nhưng không phải sống ở hoang mạc. Và sau đó bằng sự khôn khéo, họ đã tìm được cách để phân tích phấn hoa hóa thạch. Thật choáng và li kì. Phấn hoa hóa thạch không phải của thảm thực vật tại hoang mạc Một số phấn hoa là của họ dây leo, là những thứ treo lủng lẳng trong rừng.
So we're left with a situation where we know that our earliest ancestors were moving around on four legs in the trees, before the savanna ecosystem even came into existence. This is not something I've made up. It's not a minority theory. Everybody agrees with it.
Thế là chúng ta bị bỏ lại tại nơi mà chúng ta biết rằng những tổ tiên sớm nhất của chúng ta bắt đầu di chuyển khắp nơi trên cây bằng 4 chân trước khi hệ sinh thái hoang mạc bắt đầu xuất hiện. Tôi không bịa đặt điều gì cả. Cũng không phải là giả thuyết của 1 nhóm thiểu số Mọi người đều đồng ý với những điều đó.
Professor Tobias came over from South Africa and spoke to University College London. He said, "Everything I've been telling you for the last 20 years, forget about it. It was wrong. We've got to go back to square one and start again." It made him very unpopular. They didn't want to go back to square one.
Giáo sư Tobias đến từ phía bắc Châu Phi xa xôi và có bài nói chuyện tại University College London Ông nói, "Mọi thứ tôi nói với các bạn cách đây 20 năm, hãy quên chúng đi. Chúng đều sai cả. Chúng ta hãy trở về điểm xuất phát và bắt đầu lại." Ông ấy mất đi sự nổi tiếng. Họ không muốn trở về điểm ban đầu.
I mean, it's a terrible thing to happen. You've got this beautiful paradigm. You've believed it through generations. Nobody has questioned it. You've been constructing fanciful things on top of it, relying on it to be as solid as a rock. And now it's whipped away from under you. What do you do? What does a scientist do in that case?
Ý tôi là, điều xảy ra đó thật tồi tệ. Các bạn đã có mô hình tuyệt đẹp này. Các bạn ở mọi thế hệ đều tin vào nó. Không ai thắc mắc về nó. Các bạn đã xây dựng nhiều thứ tưởng tượng lên trên nó có niềm tin vững chắc về nó. và bây giờ, khi nó bị hất tung dưới chân bạn. Bạn làm gì? 1 nhà khoa học làm gì với trường hợp này?
Well, we know the answer because Thomas S. Kuhn wrote a seminal treatise about this back in 1962. He said what scientists do when a paradigm fails is, guess what -- they carry on as if nothing had happened. (Laughter) If they haven't got a paradigm they can't ask the question. So they say, "Yes it's wrong, but supposing it was right ..." (Laughter) And the only other option open to them is to stop asking the questions. So that is what they have done now. That's why you don't hear them talking about it. It's yesterday's question.
Thật ra, chúng ta biết câu trả lời bởi vì Thomis S.Kuhn đã viết 1 luận thuyết có ảnh hưởng sâu xa về điều này từ năm 1962. Ông ấy nói điều mà các nhà khoa học làm khi một mô hình sụp đổ là, đoán thử xem-- là họ tiếp tục làm như chưa có gì xảy ra (Cười lớn) Nếu họ không có mô hình, họ không thể đặt câu hỏi Cho nên, họ nói: "Vâng, nó sai rồi, nhưng giả sử nó đúng..." (Cười lớn) Và lựa chọn duy nhất dành cho họ là dừng việc đặt các câu hỏi. Đó là những thứ họ đã làm cho đến bây giờ. Đó là lí do không còn nghe họ nói về nó nữa. Đó là câu hỏi ngày hôm qua.
Some of them have even elevated it into a principle. It's what we ought to be doing. Aaron Filler from Harvard said, "Isn't it time we stopped talking about selective pressures? I mean, why don't we talk about, well, there's chromosomes, and there's genes. And we just record what we see." Charles Darwin must be spinning in his grave! He knew all about that kind of science. And he called it hypothesis-free science. And he despised it from the bottom of his heart. And if you're going to say, "I'm going to stop talking about selective pressures," you can take "The Origin of Species" and throw it out of the window, for it's about nothing else but selective pressures.
Nhiều người trong số họ đã mặc định nó là một nguyên tắc. Nó là thứ mọi người phải làm theo. Aaron Filler từ Havard nói rằng, "Có phải chúng ta không nên ngừng nói về những áp lực chọn lọc không?" Ý tôi là, tại sao chúng ta không nói về nhiễm sắc thể và gen và chúng ta chỉ cần ghi lại những thứ chúng ta thấy." Charles Darwin phải sống dậy! Ông ấy biết mọi thứ về lĩnh vực khoa học này. Và ông ấy gọi nó là khoa học phi giả thuyết. Và ông ấy thật tâm khinh thường nó. Và nếu các bạn chuẩn bị nói rằng, "Tôi sẽ ngưng nói về áp lực chọn lọc," các bạn có thể ném cuốn sách "The Origin of Species" qua cửa sổ bởi vì cuốn sách không nói điều gì khác ngoài các áp lực chọn lọc.
And the irony of it is, that this is one occasion of a paradigm collapse where we didn't have to wait for a new paradigm to come up. There was one waiting in the wings. It had been waiting there since 1960 when Alister Hardy, a marine biologist, said, "I think what happened, perhaps our ancestors had a more aquatic existence for some of the time." He kept it to himself for 30 years. But then the press got hold of it and all hell broke loose. All his colleagues said, "This is outrageous. You've exposed us to public ridicule! You must never do that again." And at that time, it became set in stone: the aquatic theory should be dumped with the UFOs and the yetis, as part of the lunatic fringe of science.
Và trớ trêu thay, Có 1 ví dụ của 1 mô hình sụp đổ nơi mà chúng ta đã không đợi 1 mô hình mới đến Có 1 thứ được ấp ủ trong những cái cánh. Nó đã chờ đợi từ năm 1960 khi Alister Hardy, một nhà sinh học biển, nói rằng, "Tôi nghĩ điều đã xảy ra, có thể là tổ tiên của chúng ta bắt nguồn từ các sinh vật biển ở nhiều thời điểm nào đó." Ông ấy giữ bí mật đó trong suốt 30 năm. Nhưng sau đó báo chí biết được và chuyện kinh hồn đã xảy ra. Tất cả đồng nghiệp của ông ấy đều nói: "Thật quá đáng. Ông đã khiến chúng tôi bị công chúng nhạo báng! Ông không được lặp lại nó 1 lần nào nữa." Và vào lúc đó, mọi thứ kết thúc, rằng: Lí thuyết về thủy tổ nên bị chôn vùi cùng với UFO và người tuyết, như là một phần sai lệch của khoa học.
Well I don't think that. I think that Hardy had a lot going for him. I'd like to talk about just a handful of what have been called the hallmarks of mankind, the things that made us different from everybody else, and all our relatives. Let's look at our naked skin. It's obvious that most of the things we think about that have lost their body hair, mammals without body hair, are aquatic ones, like the dugong, the walrus, the dolphin, the hippopotamus, the manatee. And a couple of wallowers-in-mud like the babirusa. And you're tempted to think, well perhaps, could that be why we are naked?
Thật ra, tôi không nghĩ như vậy. Tôi nghĩ rằng Hardy đã có rất nhiều dự định Tôi muốn nói về một số ít của những gì được gọi là điểm nổi bật của nhân loại, những thứ làm ta khác biệt với người khác, và khác biệt với họ hàng của chúng ta. Hãy nhìn vào lớp da của chúng ta. Rõ ràng là phần lớn những thứ chúng ta nghĩ về đều mất đi lớp lông cơ thể, động vật có vú không có lớp lông cơ thể là những sinh vật sống dưới nước, như bò biển, hải mã, cá heo, hà mã, heo biển. Một vài động vật sống đầm mình trong bùn như là babirusa (Hươu-lợn). Và bạn nghĩ vui rằng, cũng có thể, đó có thể là lí do chúng ta trần truồng không?
I suggested it and people said, "No no no. I mean, look at the elephant. You've forgotten all about the elephant haven't you?" So back in 1982 I said, "Well perhaps the elephant had an aquatic ancestor." Peals of merry laughter! "That crazy woman. She's off again. She'll say anything won't she?" But by now, everybody agrees that the elephant had an aquatic ancestor. This has come 'round to be that all those naked pachyderms have aquatic ancestors. The last exception was supposed to be the rhinoceros.
Tôi nói điều đó và mọi người nói, "Không, không đâu. Ý tôi là, nhìn vào 1 con voi. Các bạn quên hết chuyện về con voi rồi à? Vậy thì nhớ về năm 1982, tôi đã nói rằng, "Loài voi cũng có thể có một tổ tiên sống dưới biển đấy." Một tràng cười nổ ra! "Bà ấy điên rồi. Bà ấy lại bước ra và sắp nói gì nữa đây?" Nhưng bây giờ, mọi người đều đồng ý rằng loài voi cũng có một thủy tổ. Mọi động vật da dày được kết luận là đều có thủy tổ. Ngoại lệ cối cùng là loài tê giác .
Last year in Florida they found extinct ancestor of a rhinoceros and said, "Seems to have spent most of its time in the water." So this is a close connection between nakedness and water. As an absolute connection, it only works one way. You can't say all aquatic animals are naked, because look at the sea otter. But you can say that every animal that has become naked has been conditioned by water, in its own lifetime, or the lifetime of its ancestors. I think this is significant. The only exception is the naked Somalian mole-rat, which never puts its nose above the surface of the ground.
Năm ngoái, tại Florida, người ta tìm được vết tích tổ tiên của loài tê giác và đã nói rằng, "Có vẻ chúng đã sống phần lớn cuộc đời trong nước." Cho nên đây chính là một sự liên kết chặt chẽ giữa sự trần truồng và nước. Như là 1 sự liên kết tuyệt đối, Nó chỉ hoạt động theo 1 cách. Các bạn không thể nói tất cả các động vật sống dưới nước đều trần truồng, bởi vì hãy nhìn vào con rái cá biển. Nhưng các bạn có thể nói rằng Mọi động vật đã từng trần truồng đều đã bị tác động sâu sắc bởi nước, trong suốt cuộc đời chúng, hoặc là cuộc đời của tổ tiển chúng. Tôi nghĩ điều đó thật có ý nghĩa. Một ngoại lệ duy nhất là loài chuột chũi trụi lông Somalian, loài chưa bao giờ hỉnh mũi của chúng lên khỏi mặt đất.
And take bipedality. Here you can't find anybody to compare it with, because we're the only animal that walks upright on two legs. But you can say this: all the apes and all the monkeys are capable of walking on two legs, if they want to, for a short time. There is only one circumstance in which they always, all of them, walk on two legs, and that is when they are wading through water. Do you think that's significant? David Attenborough thinks it's significant, as the possible beginning of our bipedalism.
và cầm nắm bằng 2 chân. Các bạn không thể tìm được con vật nào khác để so sánh, bởi vì chúng ta là động vật duy nhất đứng thẳng và đi được trên 2 chân. Nhưng các bạn có thể nói điều này: tất cả vượn và khỉ có khả năng đi bằng 2 chân, nếu chúng muốn, chỉ 1 thời gian ngắn thôi. Chỉ có một tình huống mà chúng luôn luôn, tất cả bọn chúng, đều đi bằng 2 chân, đó là khi chúng lội qua nước. Các bạn có nghĩ điều đó rất ý nghĩa không? David Attenborough nghĩ nó rất có ý nghĩa, giống như sự khởi đầu đầy triển vọng cho loài 2 chân chúng ta.
Look at the fat layer. We have got, under our skin, a layer of fat, all over: nothing in the least like that in any other primate. Why should it be there? Well they do know, that if you look at other aquatic mammals, the fat that in most land mammals is deposited inside the body wall, around the kidneys and the intestines and so on, has started to migrate to the outside, and spread out in a layer inside the skin. In the whale it's complete: no fat inside at all, all in blubber outside. We cannot avoid the suspicion that in our case it's started to happen. We have got skin lined with this layer. It's the only possible explanation of why humans, if they're very unlucky, can become grossly obese, in a way that would be totally impossible for any other primate, physically impossible. Something very odd, matter-of-factly, never explained.
Hãy nhìn vào lớp mỡ này, Chúng ta đã có nó, dưới lớp da, một lớp mỡ, trên tất cả: không có thứ như thế ở mọi loài linh trưởng. Tại sao lại có lớp mỡ dưới da? Chúng ta đều biết, nếu các bạn nhìn vào các động vật có vú dưới biển, lớp mỡ có ở phần lớn động vật có vú trên cạn nằm trong các cấu tạo cơ thể, xung quanh thận và các ruột, vân vân, di chuyển ra phía ngoài. và dàn trải thành 1 lớp dưới da. Ở cơ thể cá voi, không có mỡ bên trong, mà hoàn toàn nằm ở bên ngoài. Chúng ta không thể tránh khỏi nghi ngờ rằng trong trường hợp của chúng ta, nó cũng đã bắt đầu xảy ra. Chúng ta có lớp da gắn liền với lớp mỡ này. Đây là lí giải duy nhất vì sao con người, nếu họ rất không may mắn, có thể trở nên vô cùng béo phì, bằng 1 cách không thể xảy ra đối với mọi loài linh trưởng nào, về mặt vật lí. Những thứ kì lạ, là sự thật hiển nhiên, thì không bao giờ giải thích được.
The question of why we can speak. We can speak. And the gorilla can't speak. Why? Nothing to do with his teeth or his tongue or his lungs or anything like that -- purely has to do with its conscious control of its breath. You can't even train a gorilla to say "Ah" on request. The only creatures that have got conscious control of their breath are the diving animals and the diving birds. It was an absolute precondition for our being able to speak.
Câu hỏi vì sao chúng ta có thể nói, Chúng ta có thể nói. Và con khỉ đột không thể nói được. Tại sao? Không thể làm thay đổi răng hoặc lưỡi hoặc phổi hay bất kì thứ gì khác của nó đơn thuần phải thực hiện cùng với sự kiểm soát chủ động sự thở của nó. Các bạn thậm chí còn không thể huấn luyện khỉ đột nói "A" khi được yêu cầu. Những sinh vật duy nhất có thể chủ động kiểm soát sự thở là những động vật và chim có thể lặn dưới nước. Đây tuyệt đối là điều kiện tiên quyết để chúng ta có khả năng nói được,
And then again, there is the fact that we are streamlined. Trying to imagine a diver diving into water -- hardly makes a splash. Try to imagine a gorilla performing the same maneuver, and you can see that, compared with gorilla, we are halfway to being shaped like a fish. I am trying to suggest that, for 40-odd years, this aquatic idea has been miscategorized as lunatic fringe, and it is not lunatic fringe.
Và sau đó 1 lần nữa, có 1 sự thật là chúng ta có tạo hình rất hợp lí. Thử tưởng tượng một thợ lặn lặn xuống nước, hiếm khi làm nước bắn tung tóe . Thử tưởng tượng một con khỉ đột thực hiện cùng một hành động, và các bạn có thể thấy rằng, khi so sánh với con khỉ đột, chúng ta gần như có dáng dấp giống 1 con cá. Tôi đang cố gắng đề nghị mọi người thừa nhận điều đó, trong hơn 40 năm, quan điểm về loài thủy tổ từng bị xem là điên rồ và nó thật sự không hề điên rồ.
And the ironic thing about it is that they are not staving off the aquatic theory to protect a theory of their own, which they've all agreed on, and they love. There is nothing there. They are staving off the aquatic theory to protect a vacuum. (Laughter) (Applause)
Và thật đáng mỉa mai là Họ không thể ngăn chặn được những lí thuyết về loài thủy tổ để bảo vệ cái lí thuyết họ có, điều mà họ chấp nhận và họ yêu. Không có gì ở đó cả. Họ đang ngăn chặn những lí thuyết về loài thủy tổ để bảo vệ một điều vô nghĩa, rỗng tuếch. (Cười lớn) (Vỗ tay)
How do they react when I say these things? One very common reaction I've heard about 20 times is, "But it was investigated. They conducted a serious investigation of this at the beginning, when Hardy put forward his article." I don't believe it. For 35 years I've been looking for any evidence of any incident of that kind, and I've concluded that that's one of the urban myths. It's never been done.
Họ đáp trả như thế nào khi tôi nó những điều này? 1 động thái đáp trả quen thuộc mà tôi đã nghe hơn 20 lần là, "Nhưng mà nó đã được điều tra. Họ đã thực hiện nhiều cuộc điều tra khác về vấn đề này từ lúc đầu tiên, khi Hardy đưa ra bài viết của mình." Tôi không tin điều đó. Trong 35 năm tôi vẫn luôn tìm kiếm bằng chứng của bất kì biến cố nào của điều đó, và tôi đã kết luận rằng đó là một trong những huyền thoại đô thị. Nó sẽ không bao giờ được hoàn thành.
I ask people sometimes, and they say, "I like the aquatic theory! Everybody likes the aquatic theory. Of course they don't believe it, but they like it." Well I say, "Why do you think it's rubbish?" They say "Well ... everybody I talk to says it's rubbish. And they can't all be wrong, can they?" The answer to that, loud and clear, is, "Yes! They can all be wrong." History is strewn with the cases when they've all got it wrong. (Applause) And if you've got a scientific problem like that, you can't solve it by holding a head count, and saying, "More of us say yes than say no."
Tôi hỏi mọi người nhiều lần, và họ nói, "Tôi thích giả thuyết về thủy tổ! Mọi người đều thích lí thuyết về thủy tổ. Dĩ nhiên họ không tin nó, nhưng họ thích nó." Tốt thôi, tôi hỏi rằng, "Sao các bạn không nghĩ nó thật ngớ ngẩn?" Họ nói, "Thật ra... mọi người đều nói nó thật ngớ ngẩn khi tôi hỏi họ Và không phải tất cả bọn họ đều sai, đúng không?" Câu trả lời, rất rõ ràng, là "Phải! Tất cả bọn họ đều có thể sai." Lịch sử đã có nhiều trường hợp mà bọn họ thừa nhận bản thân sai. (Vỗ tay) Và nếu các bạn đã có 1 vấn đề khoa học tương tự, các bạn không thể giải quyết bằng cách đếm số đầu người, và nói rằng "Có nhiều người nói 'Có' hơn số người nói 'Không'."
(Laughter)
(Cười lớn)
Apart from that, some of the heads count more than others. Some of them have come over. There was Professor Tobias. He's come over. Daniel Dennett, he's come over. Sir David Attenborough, he's come over. Anybody else out there? Come on in. The water is lovely.
Bên cạnh nhóm người số đông đó, Có một số người đã thay đổi ý kiến. Có Giáo sư Tobias. Ông ấy đã thay đổi. Daniel Dennett, ông ấy đã thay đổi. Có Ngài David Attenborough, ông ấy cũng đã thay đổi Có thêm ai ngoài kia nữa không? Hãy cùng tham gia. Nước rất đáng yêu.
(Applause)
(Vỗ tay)
And now we've got to look to the future. Ultimately one of three things is going to happen. Either they will go on for the next 40 years, 50 years, 60 years. "Yeah well we don't talk about that. Let's talk about something interesting." That would be very sad. The second thing that could happen is that some young genius will arrive, and say, "I've found it. It was not the savanna, it was not the water, it was this!" No sign of that happening either. I don't think there is a third option.
Và bây giờ, chúng ta cần nhìn đến tương lai. Cuối cùng thì một trong 3 thứ cũng xảy ra. Cho dù chúng xảy ra trong 40 năm, 50 năm hay 60 năm nữa. "Yeah, chúng ta không nói về điều đó nữa. Hãy bàn về thứ gì đó thú vị hơn." Điều đó sẽ thật đáng buồn. Điều thứ 2 có thể xảy ra là một số thiên tài sẽ đến, và nói rằng, "Tôi đã tim ra nó. Nó không phải là hoang mạc, không phải là nước, mà chính là thứ này!" Cũng không có bất kì dấu hiệu gì của cái đó xảy ra luôn. Tôi không nghĩ là sẽ có lựa chọn thứ 3.
So the third thing that might happen is a very beautiful thing. If you look back at the early years of the last century, there was a stand-off, a lot of bickering and bad feeling between the believers in Mendel, and the believers in Darwin. It ended with a new synthesis: Darwin's ideas and Mendel's ideas blending together. And I think the same thing will happen here. You'll get a new synthesis. Hardy's ideas and Darwin's ideas will be blended together.
Cho nên điều thứ 3 có thể xảy ra là một thứ tuyệt đẹp. Nếu các bạn nhớ lại những năm đầu của thế kỷ trước, đã có một trường hợp cá biệt, rất nhiều cuộc tranh cãi và thái độ tồi tệ giữa những người tin vào Mendel, và những người tin vào Darwin. Nó kết thúc với 1 tổng kết mới, rằng: Ý kiến của Darwin và Mendel trộn lẫn với nhau. Và tôi nghĩ cũng có 1 thứ tương tự xảy ra ở đây. Các bạn vừa có 1 tổng kết mới. Ý kiến của Hardy và Darwin sẽ trộn lẫn với nhau.
And we can move forward from there, and really get somewhere. That would be a beautiful thing. It would be very nice for me if it happened soon. (Laughter) Because I'm older now than George Burns was when he said, "At my age, I don't even buy green bananas."
Và chúng ta có thể tiến xa hơn từ đó, và thật sự đến được nơi nào đó. Điều đó sẽ rất tuyệt đẹp. Tôi cảm thấy sẽ rất tuyệt nếu nó xảy ra. (Cười lớn) Vì bây giờ tôi lớn tuổi hơn George Burns tại thời điểm ông ấy nói rằng, "Vào tuổi của tôi, tôi thậm chí không mua nổi những trái chuối sống."
(Laughter)
(Cười lớn)
So if it's going to come and it's going to happen, what's holding it up? I can tell you that in three words. Academia says no. They decided in 1960, "That belongs with the UFOs and the yetis." And it's not easy to change their minds. The professional journals won't touch it with a barge pole. The textbooks don't mention it. The syllabus doesn't mention even the fact that we're naked, let alone look for a reason to it. "Horizon," which takes its cue from the academics, won't touch it with a barge pole. So we never hear the case put for it, except in jocular references to people on the lunatic fringe.
Cho nên, nếu nó sẽ đến và nó sẽ xảy ra, Điều gì có thể ngăn nó lại? Tôi có thể nói cho các bạn biết chỉ bằng 3 từ. Giới học viện nói "Không". Họ đã quyết định từ năm 1960 rằng, "Điều đó thuộc về UFO và người tuyết." Và để thay đổi suy nghĩ của họ là điều thật không dễ dàng. Các tạp chí chuyên môn không thể chạm tới nó chỉ với 1 cây sào. Sách giáo khoa không nói về nó. Chương trình học thậm chí không nói sự thật rằng chúng ta trần truồng, hãy tự mình nhìn vào lí do của nó. "tầm nhận thức", thứ luôn làm theo sự ra hiệu của các học viện, sẽ không thể chạm tới với 1 cây sào. Cho nên chúng ta không bao giờ nghe trường hợp về nó, ngoài trừ những tài liệu tham khảo buồn cười đối với những người tin vào những thứ sai lệch.
I don't know quite where this diktat comes from. Somebody up there is issuing the commandment, "Thou shalt not believe in the aquatic theory. And if you hope to make progress in this profession, and you do believe it, you'd better keep it to yourself, because it will get in your way."
Tôi không biết mệnh lệnh vô lí này đến từ đâu Có ai đó ở đó đang đặt ra những lời sai bảo, "Không nên tin vào lí thuyết về thủy tổ. Và nếu các bạn mong rằng sẽ tạo nên được bước tiến trong lĩnh vực này, và các bạn tin vào nó, tốt nhất chỉ nên giữ nó cho riêng mình, bởi vì nó sẽ cản trở bạn."
So I get the impression that some parts of the scientific establishment are morphing into a kind of priesthood. But you know, that makes me feel good, because Richard Dawkins has told us how to treat a priesthood. (Laughter) He says, "Firstly, you've got to refuse to give it all the excessive awe and reverence it's been trained to receive." Right. I'll go ahead with that. And secondly, he says, "You must never be afraid to rock the boat." I'll go along with that too. Thank you very much.
Cho nên tôi rất ấn tượng với một số phần của các ấn phẩm khoa học đang ru ngủ giống như 1 dạng của thầy tế. Nhưng các bạn biết không, điều đó khiến tôi cảm thấy rất tốt, bởi vì Richard Dawkins đã nói với chúng ta cách đối xử với 1 thầy tế. (Cười lớn) Ông ấy nói, "Đầu tiên, các bạn phải từ chối để đưa cho thầy tế tất cả sự sợ hãi và lo lắng tột cùng ông ấy đã được huấn luyện để nhận." Đúng vậy. Tôi sẽ tiếp tục với điều đó. Và thứ 2, ông ấy nói, "Các bạn không được sợ hãi khi định xáo trộn 1 thứ đang ổn định." Tôi cũng sẽ cùng đến cùng với điều đó. Cảm ơn các bạn rất nhiều.
(Applause)
(Vỗ tay)