Well, this is 2009. And it's the Bicentenary of Charles Darwin. And all over the world, eminent evolutionists are anxious to celebrate this. And what they're planning to do is to enlighten us on almost every aspect of Darwin and his life, and how he changed our thinking. I say almost every aspect, because there is one aspect of this story which they have thrown no light on. And they seem anxious to skirt around it and step over it and to talk about something else. So I'm going to talk about it. It's the question of, why are we so different from the chimpanzees?
ובכן, זו שנת 2009. ואלה חגיגות 200 השנה לצ'ארלס דארווין. ובכל העולם, תומכי תורת-האבולוציה המפורסמים להוטים לחגוג זאת. ומה שהם מתכננים לעשות הוא להאיר את עיניינו כמעט מכל בחינה אפשרית לגבי דארווין וחייו, ואיך שהוא שינה את הצורה בה אנו חושבים. אני אומרת כמעט מכל בחינה אפשרית, כי יש היבט אחד של הסיפור שאותו לא האירו כלל. והם נראים נלהבים לנסוע סביב ולדלג מעל זה ולדבר על משהו אחר. אז אני הולכת לדבר על זה. זו השאלה, למה אנו כל כך שונים משימפנזים?
We get the geneticists keeping on telling us how extremely closely we are related -- hardly any genes of difference, very, very closely related. And yet, when you look at the phenotypes, there's a chimp, there's a man; they're astoundingly different, no resemblance at all. I'm not talking about airy-fairy stuff about culture or psychology, or behavior. I'm talking about ground-base, nitty-gritty, measurable physical differences. They, that one, is hairy and walking on four legs. That one is a naked biped. Why? I mean -- (Laughter) if I'm a good Darwinist, I've got to believe there's a reason for that. If we changed so much, something must have happened. What happened?
הגנטיקאים כל הזמן אומרים לנו כמה שאנחנו דומים, כמעט שאין גנים שונים, ממש ממש קרובים. ועם זאת, כשמסתכלים על הפנוטיפים, הנה שימפנזה, הנה בן-אדם, הם שונים באופן מדהים, אין שום דימיון כלל. אני לא מדברת על סיפורי פיות על תרבות או פסיכולוגיה, או התנהגות. אני מדברת על הבסיס, הדברים הקטנים, הבדלים פיזיים מדידים. הם, זה, שעיר והולך על ארבע רגליים. וזה הולך על שניים עירום. למה? אני מתכוונת -- (צחוק) אם אני דארוויניסטית טובה, אני חייבת להאמין שיש סיבה לכך. אם השתננו כל כך, משהו בטח קרה. מה קרה?
Now 50 years ago, that was a laughably simple question. Everybody knew the answer. They knew what happened. The ancestor of the apes stayed in the trees; our ancestors went out onto the plain. That explained everything. We had to get up on our legs to peer over the tall grass, or to chase after animals, or to free our hands for weapons. And we got so overheated in the chase that we had to take off that fur coat and throw it away. Everybody knew that, for generations.
לפני 50 שנה, זו הייתה שאלו פשוטה עד כדי גיחוך. כולם ידעו את התשובה. הם ידעו מה קרה. האב הקדמון של קופים נשאר על העצים. ושלנו יצאו אל המישורים. זה הסביר הכול. נאלצנו להזדקף על רגלינו כדי להציץ מעבר לדשא הגבוה, או כדי לרדוף אחרי חיות, או כדי לשחרר את ידינו בשביל נשקים. וכל כך התחממנו במרדף שנאלצנו להוריד את מעיל הפרווה ולזרוק אותו הצידה. כולם ידעו זאת, במשך דורות.
But then, in the '90s, something began to unravel. The paleontologists themselves looked a bit more closely at the accompanying microfauna that lived in the same time and place as the hominids. And they weren't savanna species. And they looked at the herbivores. And they weren't savanna herbivores. And then they were so clever, they found a way to analyze fossilized pollen. Shock, horror. The fossilized pollen was not of savanna vegetation. Some of it even came from lianas, those things that dangle in the middle of the jungle.
אבל אז, בשנות ה-90, משהו החל להשתנות. הפלאונתולוגים עצמם החלו להסתכל קצת יותר מקרוב על בעלי חיים מיקרוסקופיים שהתלוו אלינו שחיו באותו מקום וזמן כמו ההומונידים. והם לא היו ממין של הסוואנה. והם הסתכלו על אוכלי הצמחים. והם לא היו אוכלי צמחים מהסוואנה. ואז הם נהיו כל כך מתוחכמים, הם מצאו דרך לנתח אבקנים מאובנים. תדהמה, אימה. האבקנים המאובנים לא השתייכו לצמחיית סוואנה. כמה מזה הגיע אפילו מליאנות, הדברים האלה שמתנדנדים באמצע הג'ונגל.
So we're left with a situation where we know that our earliest ancestors were moving around on four legs in the trees, before the savanna ecosystem even came into existence. This is not something I've made up. It's not a minority theory. Everybody agrees with it.
אז נשארנו במצב בו ידענו שאבותינו הקדומים רצו להם על ארבע רגליים, בעצים, לפני שהמערכת האקולוגית של הסוואנה התקיימה. זה לא משהו שהמצאתי. זו לא דעת מיעוט. כולם מסכימים על כך.
Professor Tobias came over from South Africa and spoke to University College London. He said, "Everything I've been telling you for the last 20 years, forget about it. It was wrong. We've got to go back to square one and start again." It made him very unpopular. They didn't want to go back to square one.
פרופסור טוביאס הגיע מדרום אפריקה ודיבר במכללת יוניברסיטי בלונדון. הוא אמר, כל מה שאמרתי לכם במהלך 20 השנים האחרונות, שכחו מזה. זה טעות. אנחנו צריכים לחזור להתחלה ולהתחיל מחדש. זה פגע מאוד בפופולריות שלו. הם לא רצו לחזור להתחלה.
I mean, it's a terrible thing to happen. You've got this beautiful paradigm. You've believed it through generations. Nobody has questioned it. You've been constructing fanciful things on top of it, relying on it to be as solid as a rock. And now it's whipped away from under you. What do you do? What does a scientist do in that case?
אני מתכוונת, זה דבר נורא. יש לכם פרדיגמה כל כך יפה. האמנתם בה במשך דורות. אף אחד לא פיקפק בכך. בניתם דברים דימיוניים עליה בניתם עליה שתהיה איתנה כסלע. והיא פשוט נמשכת תחתכם. מה אתם עושים? מה מדען עושה במקרה כזה?
Well, we know the answer because Thomas S. Kuhn wrote a seminal treatise about this back in 1962. He said what scientists do when a paradigm fails is, guess what -- they carry on as if nothing had happened. (Laughter) If they haven't got a paradigm they can't ask the question. So they say, "Yes it's wrong, but supposing it was right ..." (Laughter) And the only other option open to them is to stop asking the questions. So that is what they have done now. That's why you don't hear them talking about it. It's yesterday's question.
ובכן, אנחנו יודעים את התשובה כי תומאס ס. קון כתב מחקר חשוב בנושא כבר ב-1962. הוא הסביר מה מדענים עושים כשפרדיגמה נכשלת, נחשו מה, הם ממשיכים כאילו לא קרה דבר. (צחוק) אם אין להם פרדיגמה הם לא יכולים לשאול את השאלה. אז הם אומרים, "נכון שזה שגוי, אבל בהנחה שזה נכון..." (צחוק) והאפשרות היחידה בשבילם היא להפסיק לשאול את השאלות. אז זה מה שהם עשו עכשיו. זו הסיבה שאתם לא שומעים אותם מדברים על זה. זו השאלה של אתמול.
Some of them have even elevated it into a principle. It's what we ought to be doing. Aaron Filler from Harvard said, "Isn't it time we stopped talking about selective pressures? I mean, why don't we talk about, well, there's chromosomes, and there's genes. And we just record what we see." Charles Darwin must be spinning in his grave! He knew all about that kind of science. And he called it hypothesis-free science. And he despised it from the bottom of his heart. And if you're going to say, "I'm going to stop talking about selective pressures," you can take "The Origin of Species" and throw it out of the window, for it's about nothing else but selective pressures.
יש כאלה שכבר העלו זאת לרמת עיקרון. זה מה שעלינו לעשות. אהרון פילר מהרווארד אמר, "האין זה הזמן שנפסיק לדבר על לחצים בררניים? אני מתכוון, למה שבמקום לא נדבר, ובכן ישנם כרומוזומים ויש גנים. ונקבע לפי מה שנראה." צ'ארלס דארווין בטח מתהפך בקיברו! הוא ידע על כל הסוג הזה של המדע. והוא קרא לזה מדע נטול-היפותזות. והוא תיעב זאת ממעמקי ליבו. ואם אתם הולכים לומר, "אני מתכוון להפסיק לדבר על לחצים בררניים," אתם יכולים לקחת את "מוצא המינים" ולהשליכו מהחלון. כי הוא לא מדבר על שום דבר מלבד לחצים בררניים.
And the irony of it is, that this is one occasion of a paradigm collapse where we didn't have to wait for a new paradigm to come up. There was one waiting in the wings. It had been waiting there since 1960 when Alister Hardy, a marine biologist, said, "I think what happened, perhaps our ancestors had a more aquatic existence for some of the time." He kept it to himself for 30 years. But then the press got hold of it and all hell broke loose. All his colleagues said, "This is outrageous. You've exposed us to public ridicule! You must never do that again." And at that time, it became set in stone: the aquatic theory should be dumped with the UFOs and the yetis, as part of the lunatic fringe of science.
והאירוניה שבכך היא, שזה מקרה אחד של קריסת פרדיגמה שבו לא היינו צריכים לחכות לבואה של פרדיגמה חדשה. הייתה כבר אחת בפתח. היא חיכתה לה מאז 1960 כאשר אליסטר הארדי, ביולוג ימי, אמר, "אני חושב שמה שקרה, הוא שאולי אבותינו התקיימו איזשהו קיום ימי חלק מהזמן." הוא שמר זאת לעצמו למשך 30 שנה. אבל אז העיתונות גילתה את זה ונהיה בלגאן גדול. והעמיתים שלו אמרו, "זה שערורייתי. חשפת אותנו ללעג ציבורי! אסור לך לעשות זאת שוב." ובאותו זמן, זה נחקק באבן שהתיאוריה הימית תושלך יחד עם עב"מים והייטי, כחלק מהשוליים המשוגעים של המדע.
Well I don't think that. I think that Hardy had a lot going for him. I'd like to talk about just a handful of what have been called the hallmarks of mankind, the things that made us different from everybody else, and all our relatives. Let's look at our naked skin. It's obvious that most of the things we think about that have lost their body hair, mammals without body hair, are aquatic ones, like the dugong, the walrus, the dolphin, the hippopotamus, the manatee. And a couple of wallowers-in-mud like the babirusa. And you're tempted to think, well perhaps, could that be why we are naked?
ובכן איני חושבת כך. אני חושבת שהארדי עלה על משהו. אני רוצה לדבר רק על חלק ממה שכונו סימני ההיכר של המין האנושי, הדברים שמבדילים אותנו מכל השאר, וכל קרובינו. בואו נסתכל על עורינו העירום. זה ברור שרוב בעלי החיים שאנו חושבים עליהם שאיבדו את שיער גופם, יונקים בלי שיער גוף, הם ימיים, הגוגונג וסוס הים, הדולפין, ההיפופוטם, פרת הים. וכמה מתפלשי בוץ כמו משפחת החזיריים. ואתם מתפתים לחשוב, האמנם, האם יכולה זו להיות הסיבה שאנחנו עירומים?
I suggested it and people said, "No no no. I mean, look at the elephant. You've forgotten all about the elephant haven't you?" So back in 1982 I said, "Well perhaps the elephant had an aquatic ancestor." Peals of merry laughter! "That crazy woman. She's off again. She'll say anything won't she?" But by now, everybody agrees that the elephant had an aquatic ancestor. This has come 'round to be that all those naked pachyderms have aquatic ancestors. The last exception was supposed to be the rhinoceros.
אני הצעתי זאת ואנשים אמרו, "לא לא לא. אני מתכוון תסתכלי על הפיל. שכחת לגמרי מהפיל, לא?" אז עוד ב-1982 אמרתי, "אולי גם לפיל היה אב קדמון ימי." קליפות של צחוק מתגלגל! "האישה המטורפת הזו. היא השתחררה שוב. היא תאמר כל דבר זאת?" אבל כבר עכשיו, כולם מסכימים שלפיל היה אב קדמון ימי. הגענו לדעה שלכל עבי-העור העירומים היה אב קדמון ימי. העיקוב האחרון היה הקרנף.
Last year in Florida they found extinct ancestor of a rhinoceros and said, "Seems to have spent most of its time in the water." So this is a close connection between nakedness and water. As an absolute connection, it only works one way. You can't say all aquatic animals are naked, because look at the sea otter. But you can say that every animal that has become naked has been conditioned by water, in its own lifetime, or the lifetime of its ancestors. I think this is significant. The only exception is the naked Somalian mole-rat, which never puts its nose above the surface of the ground.
שנה שעברה בפלורידה מצאו אב קדמון שנכחד של הקרנף ואמרו, "נראה שבילה את רוב זמנו במים." אז זו קירבה די חזקה בין עירום למים. כקשר מוחלט; היא פועלת רק בכיוון אחד. אינך יכול לומר שכל בעלי החיים הימיים עירומים. תסתכלו על הלוטרה. אבל אתה יכול לומר שכל חיה שנהייתה עירומה עברה קיום מיימי, במהלך חייה, או חייהם של אבותיה. אני חושבת שזה משמעותי. היוצאת מהכלל היחידה היא החפרפרת הסומלית. שמעולם לא מוציאה את אפה מעל האדמה.
And take bipedality. Here you can't find anybody to compare it with, because we're the only animal that walks upright on two legs. But you can say this: all the apes and all the monkeys are capable of walking on two legs, if they want to, for a short time. There is only one circumstance in which they always, all of them, walk on two legs, and that is when they are wading through water. Do you think that's significant? David Attenborough thinks it's significant, as the possible beginning of our bipedalism.
וקחו לדוגמה את ההליכה על שניים. כאן אין עם מי להשוות. כי אנחנו החיה היחידה שהולכת זקוף על רגליה. אבל ניתן לומר את הדבר הבא, כל הקופים למיניהם מסוגלים ללכת על שתי רגליים, אם הם רוצים, לפרק זמן קצר. יש רק מקרה אחד שבו, תמיד, כולם, ילכו על שני רגליים. וזה כאשר הם עוברים דרך מים. אתם חושבים שזה משמעותי? דייויד אטנבורו חושב שזה משמעותי. כהתחלה האפשרית להליכתינו על שניים.
Look at the fat layer. We have got, under our skin, a layer of fat, all over: nothing in the least like that in any other primate. Why should it be there? Well they do know, that if you look at other aquatic mammals, the fat that in most land mammals is deposited inside the body wall, around the kidneys and the intestines and so on, has started to migrate to the outside, and spread out in a layer inside the skin. In the whale it's complete: no fat inside at all, all in blubber outside. We cannot avoid the suspicion that in our case it's started to happen. We have got skin lined with this layer. It's the only possible explanation of why humans, if they're very unlucky, can become grossly obese, in a way that would be totally impossible for any other primate, physically impossible. Something very odd, matter-of-factly, never explained.
תסתכלו על שכבת השומן. יש לנו, תחת עורינו, שכבת שומן, מכל כיוון. אין שום דבר דומה בכלל אצל כל קוף אחר. למה שהיא תהיה שם? ובכן הם כן יודעים, שאם תסתכלו על כל יונק ימי אחר, השומן שנמצא אצל חיות יבשה רגילות בתוך כותלי הגוף, סביב הכליות והמעיים וכל זה, התחיל להגר החוצה, ולהתפזר לתוף שכבה בתוך העור. בלווייתן זה מושלם. אין שום שומן בפנים, כל השומן חיצוני. אנחנו לא יכולים להתעלם מהחשש שבמקרה שלנו זה התחיל לקרות. יש לנו שכבה כזו מתחת לעור. זה ההסבר האפשרי היחיד למה בני אדם, אם איתרע מזלם עד מאוד, יכולים להשמין בצורה כל כך דוחה, באופן שיהיה כלל בלתי אפשרי עבור כל קוף אחר, פיזית בלתי אפשרי. משהו מאוד מוזר, פשוטו כמשמעו, מעולם לא הוסבר.
The question of why we can speak. We can speak. And the gorilla can't speak. Why? Nothing to do with his teeth or his tongue or his lungs or anything like that -- purely has to do with its conscious control of its breath. You can't even train a gorilla to say "Ah" on request. The only creatures that have got conscious control of their breath are the diving animals and the diving birds. It was an absolute precondition for our being able to speak.
השאלה לגבי יכולתנו לדבר. אנחנו יכולים לדבר. והגורילה לא יכולה לדבר. למה? שום דבר שקשור לשיניו או ללשונו או לריאות שלו או משהו כזה. יש לזה קשר ליכולת שלו לשלוט באופן מודע בנשימתו. אתה לא יכול אפילו לאמן גורילה להגיד "אה" לפי בקשה. היצורים היחידים שיש להם שליטה מודעת בנשימתם הם חיות צוללות וציפורים צוללות. זה תנאי הכרחי ליכולת שלנו בכלל לדבר.
And then again, there is the fact that we are streamlined. Trying to imagine a diver diving into water -- hardly makes a splash. Try to imagine a gorilla performing the same maneuver, and you can see that, compared with gorilla, we are halfway to being shaped like a fish. I am trying to suggest that, for 40-odd years, this aquatic idea has been miscategorized as lunatic fringe, and it is not lunatic fringe.
ושוב, יש את העובדה שאנו בנויים אווירודינמית. נסו לדמיין שחיין קופץ ראש למים, בקושי יוצר גלים. נסו לדמיין גורילה מנסה את אותו תמרון. ואתם תוכלו לראות, שבהשוואה לגורילה, עשינו את חצי הדרך להיות מעוצבים כמו דגים. אני מנסה להראות, שבמשך 40 שנים, הרעיון הימי קוטלג לא נכונה כשוליים משוגעים, וזה לא רעיון של שוליים משוגעים.
And the ironic thing about it is that they are not staving off the aquatic theory to protect a theory of their own, which they've all agreed on, and they love. There is nothing there. They are staving off the aquatic theory to protect a vacuum. (Laughter) (Applause)
והדבר האירוני בכך הוא שהם לא מנסים להדוף את התיאוריה הימית כדי להגן על תיאוריה משלהם, שהם כולם כבר הסכימו עליה, ואוהבים אותה. אין שם כלום. הם מנסים להדוף את התיאוריה הימית כדי להגן על ואקום. (צחוק) (מחיאות כפיים)
How do they react when I say these things? One very common reaction I've heard about 20 times is, "But it was investigated. They conducted a serious investigation of this at the beginning, when Hardy put forward his article." I don't believe it. For 35 years I've been looking for any evidence of any incident of that kind, and I've concluded that that's one of the urban myths. It's never been done.
איך הם מגיבים כשאני אומרת דברים כאלה? תגובה אחת מאוד נפוצה ששמעתי בערך 20 פעם היא, "אבל בדקו את זה. ערכו חקירה רצינית בנושא בהתחלה. כשהארדי פרסם את המאמר שלו." אני לא מאמינה לזה. במשך 35 שנים חיפשתי ראיות כלשהן לכל דבר כזה, והגעתי למסקנה, שזו אגדה עירונית. זה מעולם לא קרה.
I ask people sometimes, and they say, "I like the aquatic theory! Everybody likes the aquatic theory. Of course they don't believe it, but they like it." Well I say, "Why do you think it's rubbish?" They say "Well ... everybody I talk to says it's rubbish. And they can't all be wrong, can they?" The answer to that, loud and clear, is, "Yes! They can all be wrong." History is strewn with the cases when they've all got it wrong. (Applause) And if you've got a scientific problem like that, you can't solve it by holding a head count, and saying, "More of us say yes than say no."
אני שואלת אנשים לפעמים, והם אומרים, "אני אוהב את התיאוריה הימית! כולם אוהבים את התיאוריה הימית. כמובן שהם לא מאמינים לה, אבל הם אוהבים אותה." ובכן אני אומרת, "למה אתה חושב שזה שטויות?" הם אומרים "ובכן... כל מי שאני מדבר איתו אומר שזה שטויות. ולא יכול להיות שכולם טועים, נכון?" התשובה לכך, היא חזקה וברורה, "כן! הם יכולים כולם להיות טועים." ההיסטוריה זרועה במקרים שבהם כולנו טעינו יחד. (מחיאות כפיים) ואם יש לכם בעיה מדעית כזו, אתם לא יכולים לפתור אותה באמצעות ספירת ראשים, ולהגיד, "יותר מאיתנו אומרים כן מאשר לא."
(Laughter)
(צחוק)
Apart from that, some of the heads count more than others. Some of them have come over. There was Professor Tobias. He's come over. Daniel Dennett, he's come over. Sir David Attenborough, he's come over. Anybody else out there? Come on in. The water is lovely.
חוץ מזה, חלק מהראשים נחשבים יותר מאחרים. כמה מהם עברו צד. היה את פרופסור טוביאס. הוא עבר צד. דניאל דנט, עבר צד. סר דייויד אטנבורו, עבר צד. יש עוד מישהו שם? בואו תצטרפו. המים נעימים מאוד.
(Applause)
(מחיאות כפיים)
And now we've got to look to the future. Ultimately one of three things is going to happen. Either they will go on for the next 40 years, 50 years, 60 years. "Yeah well we don't talk about that. Let's talk about something interesting." That would be very sad. The second thing that could happen is that some young genius will arrive, and say, "I've found it. It was not the savanna, it was not the water, it was this!" No sign of that happening either. I don't think there is a third option.
ועכשיו עלינו להסתכל לעתיד. בסופו של דבר אחד משלושה דברים עומד לקרות. או שהם ימשיכו במשך 40 שנים, 50 שנים, 60 שנים. "כן טוב אנחנו לא מדברים על זה. בואו נדבר על משהו אחר." זה יהיה מאוד עצוב. הדבר השני שיכול לקרות הוא שיבוא איזה גאון צעיר, ויאמר, "מצאתי את זה. זו לא הייתה הסוואנה, זה לא היה המים, זה היה זה!" אין סימן שמשהו כזה עומד לקרות. אני לא חושבת שיש אופציה שלישית.
So the third thing that might happen is a very beautiful thing. If you look back at the early years of the last century, there was a stand-off, a lot of bickering and bad feeling between the believers in Mendel, and the believers in Darwin. It ended with a new synthesis: Darwin's ideas and Mendel's ideas blending together. And I think the same thing will happen here. You'll get a new synthesis. Hardy's ideas and Darwin's ideas will be blended together.
אז הדבר השלישי שעלול לקרות הוא דבר מאוד יפה. אם תסתכלו אחורה על השנים הראשונות של המאה הקודמת, היה מתח מאוד גדול, סכסוך רב ותחושה רעה בין המאמינים במנדל, והמאמינים בדארווין. זה הסתיים בסינתזה חדשה. הרעיונות של דארווין והרעיונות של מנדל מתמזגים יחדיו. ואני חושבת שאותו הדבר יקרה כאן. תתקבל סינתזה חדשה. הרעיונות של הארדי, והרעיונות של דארווין יתמזגו יחדיו.
And we can move forward from there, and really get somewhere. That would be a beautiful thing. It would be very nice for me if it happened soon. (Laughter) Because I'm older now than George Burns was when he said, "At my age, I don't even buy green bananas."
ונוכל להמשיך הלאה משם, וממש להגיע לאנשהו. זה יהיה דבר יפהפה. זה יהיה מאוד נחמד בשבילי אם זה יקרה בקרוב. (צחוק) כי אני מבוגרת יותר מג'ורג' ברנס כשהוא אמר, "בגיל שלי, אני כבר לא קונה אפילו בננות ירוקות."
(Laughter)
(צחוק)
So if it's going to come and it's going to happen, what's holding it up? I can tell you that in three words. Academia says no. They decided in 1960, "That belongs with the UFOs and the yetis." And it's not easy to change their minds. The professional journals won't touch it with a barge pole. The textbooks don't mention it. The syllabus doesn't mention even the fact that we're naked, let alone look for a reason to it. "Horizon," which takes its cue from the academics, won't touch it with a barge pole. So we never hear the case put for it, except in jocular references to people on the lunatic fringe.
אז אם זה הולך לבוא וזה הולך לקרות, מה מעכב את זה? אני יכולה להגיד לכם את זה בשלוש מילים. האקדמיה אומרת לא. הם החליטו ב-1960, "זה שייך לצד העב"מים והיטים." וזה לא פשוט לשנות את דעתם. כתבי העט המקצועיים לא יגעו בזה עם מוט דוברה. המדריכים לא מזכירים את זה. תוכנית הלימודים לא מזכירה אפילו את העובדה שאנחנו עירומים, שלא לדבר על לחפש סיבה לכך. "הורייזון" (כתב-עת מקצועי), שלוקח דוגמא מהאקדמאים, לא מוכן לגעת בזה עם מוט דוברה. אז אנחנו אף פעם לא שומעים את הטענה בעד, פרט לאיזכורים המבדרים לאנשים בשוליים המשוגעים.
I don't know quite where this diktat comes from. Somebody up there is issuing the commandment, "Thou shalt not believe in the aquatic theory. And if you hope to make progress in this profession, and you do believe it, you'd better keep it to yourself, because it will get in your way."
אני כבר לא ממש יודעת מאיפה מגיעה חוות הדעת הזו. יש מישהו שם שמוריד דיברה, "לא תאמין לתיאוריית הקוף הימי." ואם אתה מצפה להתקדם במקצוע הזה, ואתה באמת מאמין לזה, כדאי שתשמור את זה לעצמך. מכיוון שזה יעמוד בדרכך.
So I get the impression that some parts of the scientific establishment are morphing into a kind of priesthood. But you know, that makes me feel good, because Richard Dawkins has told us how to treat a priesthood. (Laughter) He says, "Firstly, you've got to refuse to give it all the excessive awe and reverence it's been trained to receive." Right. I'll go ahead with that. And secondly, he says, "You must never be afraid to rock the boat." I'll go along with that too. Thank you very much.
אז אני מקבלת את הרושם שחלקים מסויימים של הממסד המדעי משנים את צורתם לסוג של כמורה. אבל אתם יודעים, זה גורם לי להרגיש טוב. כי ריצ'ארד דוקינס אמר לנו אין להתמודד עם כמורה. (צחוק) הוא אומר, "ראשית, עליך לסרב לתת לה את כל יראת הכבוד וההערצה המוגזמים שהיא אומנה לקבל." בסדר. אני אלך עם זה. "ושנית," הוא אומר, "עליך לא לפחד אף פעם לנער את הספינה." אני אלך גם עם זה. תודה רבה לכם מאוד.
(Applause)
(מחיאות כפיים)