Λοιπόν, είμαστε στο 2009. Και είναι τα 200 χρόνια από τον Κάρολο Δαρβίνο. Ανά τον κόσμο, επιφανείς εξελικτικοί αγωνιούν να τα γιορτάσουν. Και αυτό που σχεδιάζουν να κάνουν είναι να μας διαφωτίσουν, σχεδόν σε κάθε τι που αφορά τον Δαρβίνο και τη ζωή του και το πώς άλλαξε τη σκέψη μας. Λέω σχεδόν σε κάθε τι, γιατί υπάρχει μία πλευρά αυτής της ιστορίας την οποία δεν έχουμε διαλευκάνει. Και δείχνουν να αγωνιούν να το αποφύγουν και να μιλήσουν για κάτι άλλο. Επομένως θα μιλήσω εγώ γι' αυτό. Είναι το ερώτημα, γιατί είμαστε τόσο διαφορετικοί από τους χιμπατζήδες.
Well, this is 2009. And it's the Bicentenary of Charles Darwin. And all over the world, eminent evolutionists are anxious to celebrate this. And what they're planning to do is to enlighten us on almost every aspect of Darwin and his life, and how he changed our thinking. I say almost every aspect, because there is one aspect of this story which they have thrown no light on. And they seem anxious to skirt around it and step over it and to talk about something else. So I'm going to talk about it. It's the question of, why are we so different from the chimpanzees?
Η γενετική συνεχώς μας λέει πόσο εξαιρετικά στενά συγγενεύουμε, σχεδόν καμία γονιδιακή διαφορά, πολύ μα πολύ στενή συγγένεια. Και ωστόσο, όταν κοιτάς τους φαινότυπους, εδώ ένας χιμπατζής, εδώ ένας άνθρωπος, είναι εκπληκτικά διαφορετικοί, καμία ομοιότητα. Δεν μιλάω για ελαφριά πράγματα, την κουλτούρα ή την ψυχολογία ή τη συμπεριφορά. Μιλάω για βασικές, ουσιώδεις, μετρήσιμες φυσικές διαφορές. Εκείνοι, αυτός εδώ, είναι μαλλιαρός και περπατάει στα τέσσερα. Εκείνος είναι γυμνός, δίποδος. Γιατί; Εννοώ - (Γέλια) αν είμαι καλός Δαρβινιστής, πρέπει να πιστεψω ότι υπάρχει λόγος γι' αυτό. Αν αλλάξαμε τόσο πολύ, κάτι πρέπει να συνέβη. Τι συνέβη;
We get the geneticists keeping on telling us how extremely closely we are related -- hardly any genes of difference, very, very closely related. And yet, when you look at the phenotypes, there's a chimp, there's a man; they're astoundingly different, no resemblance at all. I'm not talking about airy-fairy stuff about culture or psychology, or behavior. I'm talking about ground-base, nitty-gritty, measurable physical differences. They, that one, is hairy and walking on four legs. That one is a naked biped. Why? I mean -- (Laughter) if I'm a good Darwinist, I've got to believe there's a reason for that. If we changed so much, something must have happened. What happened?
Πριν από 50 χρόνια, αυτό ήταν ένα γελοιωδώς απλό ερώτημα. Όλοι ήξεραν την απάντηση. Ήξεραν τι συνέβη. Ο πρόγονος των πιθήκων έμεινε στα δέντρα. Ο δικός μας πρόγονος βγήκε έξω στην πεδιάδα. Αυτό εξηγούσε τα πάντα. Έπρεπε να σηκωθούμε στα πόδια μας, για να διακρίνουμε πάνω από το ψιλό γρασίδι ή για να κυνηγήσουμε ζώα ή για να έχουμε τα χέρια μας ελεύθερα για όπλα. Και ζεσταθήκαμε τόσο πολύ στο κυνήγι, που αναγκαστήκαμε να βγάλουμε το γούνινο πανωφόρι μας και να το πετάξουμε. Όλοι το ήξεραν αυτό, για γενιές ολόκληρες.
Now 50 years ago, that was a laughably simple question. Everybody knew the answer. They knew what happened. The ancestor of the apes stayed in the trees; our ancestors went out onto the plain. That explained everything. We had to get up on our legs to peer over the tall grass, or to chase after animals, or to free our hands for weapons. And we got so overheated in the chase that we had to take off that fur coat and throw it away. Everybody knew that, for generations.
Αλλά αργότερα, τη δεκαετία του '90, κάτι άρχισε να αποκαλύπτεται. Οι ίδιοι οι παλαιοντολόγοι κοίταξαν λίγο πιο προσεκτικά την σχετική μικρο-πανίδα που ζούσε στον ίδιο χρόνο και τόπο με τα ανθρωποειδή. Και δεν ήταν είδη σαβάνας. Και κοίταξαν τα φυτοφάγα. Και δεν ήταν φυτοφάγα σαβάνας. Και ήταν τόσο έξυπνοι που βρήκαν έναν τρόπο να αναλύσουν απολιθωμένη γύρη. Σοκ, τρόμος. Η απολιθωμένη γύρη δεν προερχόταν από βλάστηση σαβάνας. Κάποια προερχόταν ακόμα και από κληματσίδες, αυτά τα πράγματα που πλέκονται στη μέση της ζούγκλας.
But then, in the '90s, something began to unravel. The paleontologists themselves looked a bit more closely at the accompanying microfauna that lived in the same time and place as the hominids. And they weren't savanna species. And they looked at the herbivores. And they weren't savanna herbivores. And then they were so clever, they found a way to analyze fossilized pollen. Shock, horror. The fossilized pollen was not of savanna vegetation. Some of it even came from lianas, those things that dangle in the middle of the jungle.
Έτσι βρισκόμαστε σε μία κατάσταση όπου γνωρίζουμε ότι οι πρώτοι μας πρόγονοι περπατούσαν στα τέσσερα ανάμεσα στα δέντρα, πριν ακόμη το οικοσύστημα της σαβάνας αρχίσει να υφίσταται. Αυτό δεν είναι κάτι που σκαρφίστηκα. Δεν είναι θεωρία της μειοψηφίας. Όλοι συμφωνούν με αυτήν.
So we're left with a situation where we know that our earliest ancestors were moving around on four legs in the trees, before the savanna ecosystem even came into existence. This is not something I've made up. It's not a minority theory. Everybody agrees with it.
Ο καθηγητής Τομπάιας ήρθε από τη Νότιο Αφρική και μίλησε στο University College του Λονδίνου. Είπε: «Όσα σας έλεγα τα τελευταία 20 χρόνια, ξεχάστε τα. Ήταν λάθος. Πρέπει να γυρίσουμε στο μηδέν και να ξαναρχίσουμε από εκεί». Τον έκανε πολύ αντιδημοφιλή. Δεν ήθελαν να ξεκινήσουν πάλι από το μηδέν.
Professor Tobias came over from South Africa and spoke to University College London. He said, "Everything I've been telling you for the last 20 years, forget about it. It was wrong. We've got to go back to square one and start again." It made him very unpopular. They didn't want to go back to square one.
Εννοώ, είναι τρομερό πράγμα να συμβεί. Έχεις αυτό το όμορφο επιστημονικό μοντέλο. Το πιστεύεις για γενιές. Κανένας δεν το έχει αμφισβητήσει. Έχεις χτίσει ευφάνταστα πράγματα πάνω του, βασιζόμενος σε αυτό, σαν να είναι βράχος. Και τώρα φεύγει κάτω από τα πόδια σου. Τι κάνεις; Τι κάνει ένας επιστήμονας σε αυτή την περίπτωση;
I mean, it's a terrible thing to happen. You've got this beautiful paradigm. You've believed it through generations. Nobody has questioned it. You've been constructing fanciful things on top of it, relying on it to be as solid as a rock. And now it's whipped away from under you. What do you do? What does a scientist do in that case?
Λοιπόν, ξέρουμε την απάντηση, διότι ο Τόμας Σ. Κουν έγραψε μια γόνιμη διατριβή σχετικά με αυτό το 1962. Είπε ότι αυτό που κάνουν οι επιστήμονες, όταν ένα μοντέλο αποτυγχάνει, είναι, μαντέψτε, συνεχίζουν σαν να μη συνέβη τίποτα. (Γέλια) Εάν δεν έχουν το μοντέλο, δεν μπορούν να κάνουν την ερώτηση. Έτσι λένε: «Ναι, είναι λάθος, αλλά υποθέτοντας ότι είναι σωστό...» (Γέλια) Και η μόνη επιλογή που έχουν είναι να σταματήσουν να κάνουν τις ερωτήσεις. Αυτό λοιπόν έχουν κάνει τώρα. Γι' αυτό δεν τους ακούς να μιλάνε γι' αυτό. Είναι χθεσινή ερώτηση.
Well, we know the answer because Thomas S. Kuhn wrote a seminal treatise about this back in 1962. He said what scientists do when a paradigm fails is, guess what -- they carry on as if nothing had happened. (Laughter) If they haven't got a paradigm they can't ask the question. So they say, "Yes it's wrong, but supposing it was right ..." (Laughter) And the only other option open to them is to stop asking the questions. So that is what they have done now. That's why you don't hear them talking about it. It's yesterday's question.
Κάποιοι την έχουν αναγάγει σε αρχή. Είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε. Ο Άαρον Φίλερ από το Χάρβαρντ είπε: «Δεν είναι καιρός να σταματήσουμε να μιλάμε για επιλεκτικές πιέσεις; Εννοώ, γιατί να μην μιλήσουμε πράγματα όπως τα χρωμοσώματα και τα γονίδια. Και απλά να καταγράψουμε ό,τι βλέπουμε». Θα τρίζουν τα κόκαλα του Κάρολου Δαρβίνου! Ήξερε τα πάντα για αυτήν την επιστήμη. Την αποκαλούσε ελεύθερη υποθετική επιστήμη. Και την περιφρονούσε από τα βάθη της καρδιάς του. Και εάν θα πείτε: «Θα σταματήσω να μιλάω για επιλεκτικές πιέσεις» μπορείτε να πάρετε το βιβλίο «Η καταγωγή των ειδών» και να το πετάξετε έξω από το παράθυρο, γιατί περιγράφει επιλεκτικές πιέσεις και μόνο.
Some of them have even elevated it into a principle. It's what we ought to be doing. Aaron Filler from Harvard said, "Isn't it time we stopped talking about selective pressures? I mean, why don't we talk about, well, there's chromosomes, and there's genes. And we just record what we see." Charles Darwin must be spinning in his grave! He knew all about that kind of science. And he called it hypothesis-free science. And he despised it from the bottom of his heart. And if you're going to say, "I'm going to stop talking about selective pressures," you can take "The Origin of Species" and throw it out of the window, for it's about nothing else but selective pressures.
Και η ειρωνεία είναι, πως αυτό είναι μια περίπτωση κατάρρευσης επιστημονικού μοντέλου, όπου δεν χρειάζεται να περιμένουμε να εμφανιστεί ένα νέο μοντέλο. Περίμενε ήδη ένα στο περιθώριο. Περίμενε από το 1960, όταν ο Άλιστερ Χάρντυ, ένας θαλάσσιος βιολόγος, είπε: «Πιστεύω ότι αυτό που συνέβη, ίσως οι πρόγονοι μας είχαν μια πιο υδρόβια ύπαρξη, για κάποιο χρονικό διάστημα». 30 χρόνια το κράτησε για τον εαυτό του. 'Όταν όμως το πήρε είδηση ο τύπος, άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου. Όλοι οι συνάδελφοί του είπαν: «Αυτό είναι εξωφρενικό. Μας έχεις εκθέσει σε δημόσιο ρεζιλίκι! Δεν πρέπει ποτέ να το ξανακάνεις αυτό». Και τότε, έγινε άγραφος νόμος: Η υδρόβια θεωρία θα έπρεπε να αποβάλλεται, μαζί με τα UFOs και με το χιονάνθρωπο Γιέτι, σαν μέρος της τρελής περιθωριακής επιστήμης.
And the irony of it is, that this is one occasion of a paradigm collapse where we didn't have to wait for a new paradigm to come up. There was one waiting in the wings. It had been waiting there since 1960 when Alister Hardy, a marine biologist, said, "I think what happened, perhaps our ancestors had a more aquatic existence for some of the time." He kept it to himself for 30 years. But then the press got hold of it and all hell broke loose. All his colleagues said, "This is outrageous. You've exposed us to public ridicule! You must never do that again." And at that time, it became set in stone: the aquatic theory should be dumped with the UFOs and the yetis, as part of the lunatic fringe of science.
Λοιπόν, εγώ αυτό δεν το πιστεύω. Εγώ πιστεύω ότι ο Χάρντυ είχε αρκετά επιχειρήματα. Θα ήθελα να μιλήσω για μια χούφτα, τα οποία ονομάζονται τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του ανθρώπου, τα πράγματα που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από όλους τους άλλους και από τα ξαδέλφια μας. Ας κοιτάξουμε το γυμνό μας δέρμα. Είναι φανερό ότι από όσα θεωρούμε ότι όσα έχουν χάσει το τρίχωμα του σώματος, τα θηλαστικά χωρίς τρίχωμα στο σώμα, είναι υδρόβια, όπως το Ντιγκόνγκ, ο θαλάσσιος ίππος, το δελφίνι, ο ιπποπόταμος, ο μανάτος. Και μερικά κυλιόμενα στη λάσπη, όπως ο χοίρος των ανατολικών Ινδίων. Και μπαίνει κανείς στο πειρασμό να σκεφθεί, μήπως θα μπορούσε να είναι αυτή η αιτία που είμαστε γυμνοί;
Well I don't think that. I think that Hardy had a lot going for him. I'd like to talk about just a handful of what have been called the hallmarks of mankind, the things that made us different from everybody else, and all our relatives. Let's look at our naked skin. It's obvious that most of the things we think about that have lost their body hair, mammals without body hair, are aquatic ones, like the dugong, the walrus, the dolphin, the hippopotamus, the manatee. And a couple of wallowers-in-mud like the babirusa. And you're tempted to think, well perhaps, could that be why we are naked?
Το πρότεινα και ο κόσμος είπε: «Όχι όχι όχι. Εννοώ, κοίτα τον ελέφαντα. Ξέχασες τελείως τον ελέφαντα, έτσι δεν είναι;» Έτσι το 1982 είπα: «Ίσως και ο ελέφαντας να είχε έναν υδρόβιο πρόγονο». Τρανταχτό χαρούμενο γέλιο! «Η τρελή γυναίκα. Ξέφυγε πάλι. Θα πεί οτιδήποτε, μα οτιδήποτε;» Όμως ήδη, όλοι συμφωνούν ότι ο ελέφαντας είχε έναν υδρόβιο πρόγονο. Αυτό συνεπάγεται ότι όλα τα γυμνά παχύδερμα έχουν υδρόβιους προγόνους. Η τελεταία εξαίρεση υποτίθεται ήταν ο ρινόκερος.
I suggested it and people said, "No no no. I mean, look at the elephant. You've forgotten all about the elephant haven't you?" So back in 1982 I said, "Well perhaps the elephant had an aquatic ancestor." Peals of merry laughter! "That crazy woman. She's off again. She'll say anything won't she?" But by now, everybody agrees that the elephant had an aquatic ancestor. This has come 'round to be that all those naked pachyderms have aquatic ancestors. The last exception was supposed to be the rhinoceros.
Πέρυσι στη Φλόριντα βρήκαν έναν εξαφανισμένο πρόγονο του ρινόκερου και είπαν: «Φαίνεται ότι ξόδευε τον περισσότερο χρόνο του στο νερό». Επομένως υπάρχει μια στενή σύνδεση μεταξύ γύμνιας και νερού. Ως απόλυτη σύνδεση, λειτουργεί μονόδρομα. Δεν μπορείτε να πείτε ότι όλα τα υδρόβια ζώα είναι γυμνά, δείτε την θαλάσσια ενυδρίδα. Όμως, μπορείτε να πείτε ότι κάθε ζώο που έμεινε γυμνό είχε προσαρμοστεί στο νερό, κατά τη διάρκεια της ζωής του ή κατά την διάρκεια της ζωής των προγόνων του. Πιστεύω ότι αυτό είναι σημαντικό. Η μόνη εξαίρεση είναι ο γυμνός τυφλοπόντικας της Σομαλίας, που ποτέ δεν βγάζει τη μύτη του πάνω απο την επιφάνεια του εδάφους.
Last year in Florida they found extinct ancestor of a rhinoceros and said, "Seems to have spent most of its time in the water." So this is a close connection between nakedness and water. As an absolute connection, it only works one way. You can't say all aquatic animals are naked, because look at the sea otter. But you can say that every animal that has become naked has been conditioned by water, in its own lifetime, or the lifetime of its ancestors. I think this is significant. The only exception is the naked Somalian mole-rat, which never puts its nose above the surface of the ground.
Και δείτε τον διποδισμό. Σε αυτή την περίτπωση δεν υπάρχει κάτι ανάλογο για σύγκριση, διότι είμαστε το μοναδικό ζώο που περπατά όρθιο στα δυο πόδια. Εντούτοις, μπορεί λεχθεί το εξής: Όλοι οι πίθηκοι και όλες οι μαϊμούδες είναι ικανοί να περπατάνε στα δυο πόδια, άμα θελήσουν, για μικρό χρονικό διάστημα. Υπάρχει μόνο μια κατάσταση στην οποία πάντα, και όλοι τους, περπατάνε στα δυο πόδια, και αυτή είναι όταν περπατάνε μέσα στο νερό. Πιστεύετε ότι αυτό είναι σημαντικό; Ο Ντέιβιντ Αττένμπορο πιστεύει ότι είναι σημαντικό, σαν πιθανή αρχή του ανθρώπινου διποδισμού.
And take bipedality. Here you can't find anybody to compare it with, because we're the only animal that walks upright on two legs. But you can say this: all the apes and all the monkeys are capable of walking on two legs, if they want to, for a short time. There is only one circumstance in which they always, all of them, walk on two legs, and that is when they are wading through water. Do you think that's significant? David Attenborough thinks it's significant, as the possible beginning of our bipedalism.
Κοιτάξτε το στρώμα λίπους. Έχουμε κάτω απο το δέρμα μας, και παντού, ένα στρώμα λίπους, που δεν έχει καμία ομοιότητα με αυτό κανενός άλλου πρωτεύοντος. Γιατι να υπάρχει εκεί; Λοιπόν, γνωρίζουμε ότι σε άλλα υδρόβια θηλαστικά, το λίπος, στα περισσότερα θηλαστικά της ξηράς, αποθηκεύεται στο εσωτερικό του σώματος, γύρω απο τα νεφρά και τα έντερα και πάει λέγοντας, άρχισε να μεταναστεύει προς τα έξω και να απλώνεται σε ένα στρώμα εντός του δέρματος. Στη φάλαινα είναι ολοκληρωμένο: κανένα λίπος εντός, όλο το λίπος φάλαινας είναι εξωτερικά. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε την υποψία ότι στη δική μας περίπτωση άρχισε να συμβαίνει. Το δέρμα μας είναι γεμάτο από τέτοια λεπτά στρώματα. Είναι η μόνη πιθανή επεξήγηση γιατί κάποιοι ανθρώποι, εάν είναι πολύ άτυχοι, μπορούν να γίνουν αποκρουστικά παχύσαρκοι, με τέτοιον τρόπο που αυτό θα ήταν αδύνατο, ανατομικά αδύνατο, για οποιοδήποτε άλλο πρωτεύον. Κάτι πολύ περιέργο, γεγονός που δεν εξηγήθηκε ποτέ.
Look at the fat layer. We have got, under our skin, a layer of fat, all over: nothing in the least like that in any other primate. Why should it be there? Well they do know, that if you look at other aquatic mammals, the fat that in most land mammals is deposited inside the body wall, around the kidneys and the intestines and so on, has started to migrate to the outside, and spread out in a layer inside the skin. In the whale it's complete: no fat inside at all, all in blubber outside. We cannot avoid the suspicion that in our case it's started to happen. We have got skin lined with this layer. It's the only possible explanation of why humans, if they're very unlucky, can become grossly obese, in a way that would be totally impossible for any other primate, physically impossible. Something very odd, matter-of-factly, never explained.
Η ερώτηση γιατί είμαστε ικανοί για ομιλία. Είμαστε ικανοί για ομιλία. Και ο γορίλλας δεν είναι ικανό για ομιλία. Γιατί; Δεν έχει να κάνει με τα δόντια ή με τη γλώσσα ή με τα πνευμόνια ή οτιδήποτε παρόμοιο. Έχει να κάνει ξεκάθαρα με τον συνειδητό έλεγχο της αναπνοής του. Δεν μπορείτε να εκπαιδεύσετε ένα γορίλα να πεί «Α» κατόπιν αιτήσεως. Τα μόνα πλάσματα που έχουν συνειδητό έλεγχο της αναπνοής τους, είναι τα καταδυόμενα ζώα και τα καταδυόμενα πουλιά. Ήταν απόλυτη προϋπόθεση για την ικανότητα μας για ομιλία.
The question of why we can speak. We can speak. And the gorilla can't speak. Why? Nothing to do with his teeth or his tongue or his lungs or anything like that -- purely has to do with its conscious control of its breath. You can't even train a gorilla to say "Ah" on request. The only creatures that have got conscious control of their breath are the diving animals and the diving birds. It was an absolute precondition for our being able to speak.
Και επιπλέον, είναι και το γεγονός ότι είμαστε αεροδυναμικοί. Προσπαθήστε να φανταστείτε έναν δύτη, που βουτάει στο νερό - με δυσκολία ακούγεται πλατάγημα. Φανταστείται τον γορίλα να εκτελεί τον ίδιο ελιγμό και θα διαπιστώσετε ότι, με σύγριση με τον γορίλα, είμαστε κατά το ήμισυ διαμορφωμένοι σαν ψάρια. Προσπαθώ να προτείνω, εδώ και 40 σχεδόν χρόνια, ότι η υδρόβια ιδέα έχει λανθασμένα κατηγοριοποιηθεί σαν ακραίο παράδοξο, και δεν είναι ακραίο παράδοξο.
And then again, there is the fact that we are streamlined. Trying to imagine a diver diving into water -- hardly makes a splash. Try to imagine a gorilla performing the same maneuver, and you can see that, compared with gorilla, we are halfway to being shaped like a fish. I am trying to suggest that, for 40-odd years, this aquatic idea has been miscategorized as lunatic fringe, and it is not lunatic fringe.
Και η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι δεν αποκρούουν την υδρόβια θεωρία, για να προστατέψουν μια δική τους θεωρία, στην οποία έχουν συμφωνήσει και την αγαπάνε. Δεν υπάρχει τίποτα εκεί. Αποκρουούν την υδρόβια θεωρία, για να προστατέψουν ένα κενό. (Γέλιο) (Χειροκροτήματα)
And the ironic thing about it is that they are not staving off the aquatic theory to protect a theory of their own, which they've all agreed on, and they love. There is nothing there. They are staving off the aquatic theory to protect a vacuum. (Laughter) (Applause)
Πώς αντιδράνε σε αυτά τα πράγματα που λέω; Μια κοινή αντίδραση που άκουσα περίπου 20 φορές είναι: «Μα έχει διερευνηθεί. Διεξήχθησαν μια σειρά από σοβαρές έρευνες επ' αυτού στην αρχή, όταν ο Χάρντυ είχε δημοσιεύσει το άρθρο του». Δεν το πιστεύω. Για 35 χρόνια έψαχνα για οποιαδήποτε απόδειξη, για οποιοδήποτε περιστατικό τέτοιου είδους, και κατέληξα στο συμπέρασμα πως αυτό είναι αστικός μύθος. Δεν έχει γίνει ποτέ.
How do they react when I say these things? One very common reaction I've heard about 20 times is, "But it was investigated. They conducted a serious investigation of this at the beginning, when Hardy put forward his article." I don't believe it. For 35 years I've been looking for any evidence of any incident of that kind, and I've concluded that that's one of the urban myths. It's never been done.
Ενίοτε, ρωτάω ανθρώπους και μου λένε: «Μου αρέσει η υδρόβια θεωρία!» Σε όλους τους αρέσει η υδρόβια θεωρία. Φυσικά δεν την πιστεύουν, αλλά τους αρέσει. Λέω λοιπόν: «Γιατί πιστεύετε ότι είναι ανοησία;» Λένε: «Λοιπόν ... Όλοι εκείνοι, με τους οποίους το συζήτησα, λένε ότι είναι ανοησία. Και δεν μπορεί να είναι όλοι τους λάθος, έτσι δεν είναι;» Η απάντηση σε αυτό, δυνατά και καθαρά, είναι: «Ναι! Μπορεί να είναι όλοι τους λάθος». Η ιστορία είναι γεμάτη απο περιπτώσεις που ήταν όλοι τους λάθος. (Χειροκροτήματα) Και εάν υπάρχει ένα τέτοιο επιστημονικό πρόβλημα, δεν λύνεται με την κατά κεφαλήν μέτρηση, λέγοντας: «Η πλειοψηφία λέει αυτό και όχι το άλλο».
I ask people sometimes, and they say, "I like the aquatic theory! Everybody likes the aquatic theory. Of course they don't believe it, but they like it." Well I say, "Why do you think it's rubbish?" They say "Well ... everybody I talk to says it's rubbish. And they can't all be wrong, can they?" The answer to that, loud and clear, is, "Yes! They can all be wrong." History is strewn with the cases when they've all got it wrong. (Applause) And if you've got a scientific problem like that, you can't solve it by holding a head count, and saying, "More of us say yes than say no."
(Γέλιο)
(Laughter)
Εκτός από αυτό, κάποιοι μετράνε περισσότερο από υπόλοιπους. Κάποιοι από αυτούς πείστηκαν να αλλάξουν στρατόπεδο. Ο καθηγητής Τομπάιας. Αυτός άλλαξε. Ο Ντάνιελ Ντέννετ, αυτός άλλαξε. Ο Σερ Ντέιβιντ Αττένμπορο, αυτός άλλαξε. Υπάρχει κάποιος άλλος εκει έξω; Ελάτε μέσα. Το νερό είναι υπέροχο.
Apart from that, some of the heads count more than others. Some of them have come over. There was Professor Tobias. He's come over. Daniel Dennett, he's come over. Sir David Attenborough, he's come over. Anybody else out there? Come on in. The water is lovely.
(Χειροκροτήματα)
(Applause)
Και τώρα πρέπει να κοιτάξουμε το μέλλον. Τελικά ένα από τα τρια πράγματα θα συμβεί. Είτε θα συνεχίσουν για τα επόμενα 40 χρόνια, 50 χρόνια, 60 χρόνια: «Ναι, λοιπόν δεν μιλάμε για αυτό. Άς μιλήσουμε για κάτι πιο ενδιαφέρον». Αυτό θα ήταν πολύ λυπηρό. Το δεύτερο πράγμα που θα μπορούσε να συμβεί είναι ότι κάποια νέα ιδιοφυΐα θα έλθει και θα πει: «Το βρήκα. Δεν ήταν η σαβάνα, δεν ήταν το νερό, ήταν αυτό»! Δεν υπάρχει κάποιο σημάδι και γι' αυτό ότι θα γίνει. Δεν νομίζω πως υπάρχει τρίτη επιλογή.
And now we've got to look to the future. Ultimately one of three things is going to happen. Either they will go on for the next 40 years, 50 years, 60 years. "Yeah well we don't talk about that. Let's talk about something interesting." That would be very sad. The second thing that could happen is that some young genius will arrive, and say, "I've found it. It was not the savanna, it was not the water, it was this!" No sign of that happening either. I don't think there is a third option.
Οπότε, το τρίτο πράγμα που μπορεί να συμβεί, είναι ένα ωραίο πράγμα. Αν κοιτάξετε πίσω στα πρώτα χρόνια του περασμένου αιώνα, υπήρχε ένα αδιέξοδο, διαπληκτισμοί και άσχημα συναισθήματα, μεταξύ των οπαδών του Μέντελ και των οπαδών του Δαρβίνου. Κατέληξε σε μια νέα σύνθεση: Οι ιδέες του Δαρβίνου και του Μέντελ συνδυάστηκαν σε ένα μίγμα. Και πιστεύω ότι το ίδιο πράγμα θα γίνει και εδώ. Θα πάρετε μια νέα σύνθεση. Οι ιδέες του Χάρντυ και του Δαρβίνου θα αναμειχθούν μαζί.
So the third thing that might happen is a very beautiful thing. If you look back at the early years of the last century, there was a stand-off, a lot of bickering and bad feeling between the believers in Mendel, and the believers in Darwin. It ended with a new synthesis: Darwin's ideas and Mendel's ideas blending together. And I think the same thing will happen here. You'll get a new synthesis. Hardy's ideas and Darwin's ideas will be blended together.
Και τότε θα μπορούμε να κοιτάξουμε μπροστά και πραγματικά να καταλήξουμε κάπου. Αυτό θα ήταν πολύ ωραίο πράγμα. Θα ήταν πολύ ωραίο για εμένα, εάν συνέβαινε σύντομα. (Γέλιο) Διότι εγώ είμαι μεγαλύτερη από ότι ήταν ο Τζώρτζ Μπερνς, όταν είπε: «Στην ηλικία μου, δεν αγοράζω ούτε άγουρες μπανάνες».
And we can move forward from there, and really get somewhere. That would be a beautiful thing. It would be very nice for me if it happened soon. (Laughter) Because I'm older now than George Burns was when he said, "At my age, I don't even buy green bananas."
(Γέλιο)
(Laughter)
Επομένως εάν πρόκειται να έρθει και να συμβεί, τότε τι το εμποδίζει να πραγματοποιηθεί; Μπορώ να σας πω σε τρεις λέξεις. Η Ακαδημία λέει όχι. Αποφάσισαν το 1960, «Πώς αυτό ανήκει με τα UFO και τους χιονάνθρωπους». Και δεν είναι εύκολο να αλλάξεις τη γνώμη τους. Τα επιστημονικά περιοδικά δεν το αγγίζούν ούτε κατ΄ ελάχιστο. Τα σχολικά βιβλία δεν το αναφέρουν. Η διδακτέα ύλη δεν αναφέρει καν το γεγονός ότι είμαστε γυμνοί, πόσο μάλλον μία αιτία για αυτό. «Ο ορίζοντας», που διαμορφώνεται από ακαδημαϊκούς, δεν το αγγίζει ούτε κατ΄ ελάχιστο. Οπότε η υπόθεση αυτή ποτέ δεν ακούγεται, παρά μόνο σε παιγνιώδη σχόλια, για ανθρώπους του παράδοξου και του ακραίου.
So if it's going to come and it's going to happen, what's holding it up? I can tell you that in three words. Academia says no. They decided in 1960, "That belongs with the UFOs and the yetis." And it's not easy to change their minds. The professional journals won't touch it with a barge pole. The textbooks don't mention it. The syllabus doesn't mention even the fact that we're naked, let alone look for a reason to it. "Horizon," which takes its cue from the academics, won't touch it with a barge pole. So we never hear the case put for it, except in jocular references to people on the lunatic fringe.
Δεν γνωρίζω από που ακριβώς προέρχεται αυτή η εντολή. Κάποιος εκεί πάνω εκδίδει την εντολή, «Οὐ πιστεύσεις εις την υδρόβια θεωρία". Και εάν ελπίζετε να σταδιοδρομήσετε σε αυτό το επάγγελμα, και όντως πιστεύετε σε αυτό, καλύτερα να το κρατήσετε για τον εαυτό σας, διότι θα σταθεί εμπόδιο στο δρόμο σας.
I don't know quite where this diktat comes from. Somebody up there is issuing the commandment, "Thou shalt not believe in the aquatic theory. And if you hope to make progress in this profession, and you do believe it, you'd better keep it to yourself, because it will get in your way."
Οπότε σχηματίζω την εντύπωση ότι κάποια μέλη του επιστημονικού κατεστημένου μεταμορφώνονται σε ένα είδος ιερατείου. Όμως, ξέρετε, αυτό με κάνει να νιώθω καλά, διότι ο Ρίτσαρντ Ντόκινς μάς είπε πώς να αντιμετωπίσουμε το ιερατείο. (Γέλιο) Λέει: «Πρώτα, πρέπει να αρνηθείς να του δώσεις όλο το υπερβολικό δέος και τον σεβασμό που έχει συνηθίσει να δέχεται». Σωστά. Αυτό θα το εφαρμόσω. Και δεύτερον, λέει: «Ποτέ να μην φοβάσαι να ταράζεις νερά». Και αυτό θα το εφαρμόσω. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
So I get the impression that some parts of the scientific establishment are morphing into a kind of priesthood. But you know, that makes me feel good, because Richard Dawkins has told us how to treat a priesthood. (Laughter) He says, "Firstly, you've got to refuse to give it all the excessive awe and reverence it's been trained to receive." Right. I'll go ahead with that. And secondly, he says, "You must never be afraid to rock the boat." I'll go along with that too. Thank you very much.
(Χειροκροτήματα)
(Applause)