Θα ήθελα να σας δείξω πώς η αρχιτεκτονική έχει βοηθήσει να αλλάξει ο τρόπος ζωής στην κοινότητά μου και έχει ανοίξει ευκαιρίες στην ελπίδα.
I would like to show you how architecture has helped to change the life of my community and has opened opportunities to hope.
Είμαι από την Μπουρκίνα Φάσο. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Μπουρκίνα Φάσο είναι μία από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, αλλά πώς είναι να μεγαλώνεις σε ένα μέρος σαν αυτό; Είμαι ένα τέτοιο παράδειγμα. Γεννήθηκα σε ένα μικρό χωριό που ονομάζεται Γκάντο. Στο Γκάντο, δεν είχε ηλεκτρικό, ούτε πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, ούτε σχολείο. Αλλά ο πατέρας μου ήθελε να μάθω να διαβάζω και να γράφω. Γι' αυτό το λόγο, έπρεπε να αφήσω την οικογένειά μου όταν ήμουν επτά και να μείνω στην πόλη, πολύ μακριά από το χωριό μου, χωρίς επικοινωνία με την οικογένειά μου. Σε αυτό το μέρος έκατσα, σε μια τάξη σαν αυτή, με περισσότερα από 150 άλλα παιδιά, και για έξι χρόνια. Εκείνο τον καιρό, μου συνέβη να πηγαίνω στο σχολείο για να συνειδητοποισώ ότι όλο και κάποιος συμμαθητής μου είχε πεθάνει.
I am a native of Burkina Faso. According to the World Bank, Burkina Faso is one of the poorest countries in the world, but what does it look like to grow up in a place like that? I am an example of that. I was born in a little village called Gando. In Gando, there was no electricity, no access to clean drinking water, and no school. But my father wanted me to learn how to read and write. For this reason, I had to leave my family when I was seven and to stay in a city far away from my village with no contact with my family. In this place I sat in a class like that with more than 150 other kids, and for six years. In this time, it just happened to me to come to school to realize that my classmate died.
Σήμερα, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Ακόμα δεν έχει ηλεκτρικό στο χωριό μου. Άνθρωποι ακόμα πεθαίνουν στην Μπουρκίνα Φάσο, και η πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό είναι ακόμα ένα σοβαρό πρόβλημα.
Today, not so much has changed. There is still no electricity in my village. People still are dying in Burkina Faso, and access to clean drinking water is still a big problem.
Είχα τύχη. Ήμουν τυχερός, γιατί αυτά είναι τα δεδομένα στη ζωή όταν μεγαλώνεις σ' ένα μέρος σαν αυτό. Αλλά ήμουν τυχερός. Πήρα μια υποτροφία. Μπορούσα να πάω στη Γερμανία να σπουδάσω.
I had luck. I was lucky, because this is a fact of life when you grow up in a place like that. But I was lucky. I had a scholarship. I could go to Germany to study.
Οπότε τώρα, υποτίθεται, δεν χρειάζεται να σας εξηγήσω πόσο μεγάλο προνόμοιο είναι για εμένα να στέκομαι ενώπιον σας σήμερα. Από το Γκάντο, το χωριό μου στη Μπουρκίνα Φάσο, στο Βερολίνο στη Γερμανία για να γίνω αρχιτέκτονας είναι ένα μεγάλο, μεγάλο βήμα. Αλλά τι να κάνεις με ένα τέτοιο το προνόμοιο; Από τότε που ήμουν φοιτητής, ήθελα να δημιουργήσω καλύτερες ευκαιρίες για τα άλλα παιδιά του Γκάντο. Ήθελα να χρησιμοποιήσω τις ικανότητές μου για να χτίσω ένα σχολείο. Μα πώς να το κάνεις αυτό όταν είσαι ακόμα φοιτητής και δεν έχεις λεφτά; Ω, ναι, άρχισα να κάνω σχέδια και ζήτησα χρήματα. Η συγκέντρωση κεφαλάιου δεν είναι εύκολο πράγμα. Ζήτησα ακόμα και από τον συμφοιτητή μου να ξοδεύει λιγότερα χρήματα για καφέδες και τσιγάρα, ώστε να χορηγήσει το σχολικό πρότζεκτ μου. Πραγματικό θαύμα, δύο χρόνια αργότερα, είχα καταφέρει να μαζέψω 50.000 δολλάρια ΗΠΑ.
So now, I suppose, I don't need to explain to you how great a privilege it is for me to be standing before you today. From Gando, my home village in Burkina Faso, to Berlin in Germany to become an architect is a big, big step. But what to do with this privilege? Since I was a student, I wanted to open up better opportunities to other kids in Gando. I just wanted to use my skills and build a school. But how do you do it when you're still a student and you don't have money? Oh yes, I started to make drawings and asked for money. Fundraising was not an easy task. I even asked my classmates to spend less money on coffee and cigarettes, but to sponsor my school project. In real wonder, two years later, I was able to collect 50,000 U.S. dollars.
Όταν γύρισα σπίτι στο Γκάντο να φέρω τα καλά νέα, οι άνθρωποί μου ήταν τρισευτυχισμένοι, αλλά όταν συνειδητοποίησαν ότι σκόπευα να χρησιμοποιήσω πηλό, σοκαρίστηκαν.
When I came home to Gando to bring the good news, my people were over the moon, but when they realized that I was planning to use clay, they were shocked.
«Ένα κτίριο από πηλό δεν μπορεί να αντέξει την εποχή των βροχών, και ο Φράνσις θέλει να τον χρησιμοποιήσει για να χτίσει ένα σχολείο. Αυτός είναι ο λόγος που ξόδεψε τόσο χρόνο στην Ευρώπη να σπουδάσει αντί να δουεύει στα χωράφια μαζί μας;»
"A clay building is not able to stand a rainy season, and Francis wants us to use it and build a school. Is this the reason why he spent so much time in Europe studying instead of working in the field with us?"
Οι δικοί μου άνθρωποι πάντα έχτιζαν με πηλό, αλλά δεν βλέπουν καμία καινοτομία με τη λάσπη. Οπότε έπρεπε να τους πείσω όλους. Άρχισα να μιλάω με την κοινότητα, και μπορούσα να τους πείσω όλους, και μπορούσαμε να αρχίσουμε να δουλεύουμε. Και οι γυναίκες και οι άντρες, όλοι από το χωριό ήταν μέρος της κατασκευαστικής διαδικασίας. Μου επιτράπηκε να χρησιμοποιήσω ακόμα και κάποιες παραδοσιακές τεχνικές. Οπότε, το πάτωμα από πηλό για παράδειγμα, οι νέοι άντρες έρχονται και στέκονται έτσι, χτυπώντας, για ώρες και ώρες, και ύστερα έρχονται οι μητέρες τους, και χτυπάνε σε αυτή την θέση, για ώρες, ρίχνοντας νερό και χτυπώντας. Και ύστερα έρχονται οι λουστραδόροι. Αρχίζουν να το λουστράρουν με πέτρες για ώρες. Και ύστερα έχεις αυτό το αποτέλεσμα, πολύ φίνο, σαν πισινός μωρού. (Γέλια) Δεν είναι επεξεργασμένη η φωτογραφία. (Γέλια) Αυτό είναι το σχολείο, κτισμένο με την κοινότητα. Οι τοίχοι είναι εξ' ολοκλήρου κατασκευασμένοι από συμπιεσμένα τούβλα πηλού από το Γκάντο. Η κατασκευή της στέγης έγινε με φθηνές ράβδους χάλυβα, συνήθως καλύπτονται μέσα στο τσιμέντο. Και στην αίθουσα, το ταβάνι έγινε από αυτά τα δύο μαζί.
My people build all the time with clay, but they don't see any innovation with mud. So I had to convince everybody. I started to speak with the community, and I could convince everybody, and we could start to work. And the women, the men, everybody from the village, was part of this building process. I was allowed to use even traditional techniques. So clay floor for example, the young men come and stand like that, beating, hours for hours, and then their mothers came, and they are beating in this position, for hours, giving water and beating. And then the polishers come. They start polishing it with a stone for hours. And then you have this result, very fine, like a baby bottom. (Laughter) It's not photoshopped. (Laughter) This is the school, built with the community. The walls are totally made out of compressed clay blocks from Gando. The roof structure is made with cheap steel bars normally hiding inside concrete. And the classroom, the ceiling is made out of both of them used together.
Σε αυτό το σχολείο, υπήρχε μια απλή ιδέα: να δημιουργήσουμε άνεση στην τάξη. Μην ξεχνάτε, μπορεί να φτάσει τους 45 ºC στην Μπουρκίνα Φάσο, οπότε με απλό αερισμό, ήθελα να κάνω την τάξη καλή για διδασκαλία και μάθηση. Και αυτό είναι το πρότζεκτ σήμερα, 12 χρονών, ακόμα στην καλύτερη κατάσταση. Και τα παιδιά, το αγαπούν.
In this school, there was a simple idea: to create comfort in a classroom. Don't forget, it can be 45 degrees in Burkina Faso, so with simple ventilation, I wanted to make the classroom good for teaching and learning. And this is the project today, 12 years old, still in best condition. And the kids, they love it.
Και για εμένα και την κοινότητά μου, αυτό το πρότζεκτ ήταν μια τεράστια επιτυχία. Άνοιξε ευκαιρίες ώστε να γίνουν και άλλα πρότζεκτ στο Γκάντο. Οπότε μπορούσα να κάνω πολλά πρότζεκτ, και εδώ είμαι και πρόκειται να μοιραστώ μαζί σας μόνο τρία από αυτά.
And for me and my community, this project was a huge success. It has opened up opportunities to do more projects in Gando. So I could do a lot of projects, and here I am going to share with you only three of them.
Το πρώτο είναι φυσικά η επέκταση του σχολείου. Πώς εξηγείς τον σχεδιασμό και την μηχανική σε ανθρώπους που δεν είναι ικανοί να διαβάσουν και να γράψουν; Άρχισα να χτίζω ένα πρωτότυπο κάπως έτσι. Η καινοτομία ήταν να χτίσουμε έναν πήλινο θόλο. Οπότε τότε, πήδηξα στην κορυφή κάπως έτσι, με την ομάδα μου, και λειτούργησε. Η κοινότητα κοιτάζει. Ακόμα λειτουργεί. Οπότε μπορούμε να χτίσουμε. (Γέλια) Και συνεχίσαμε να χτίζουμε, και αυτό είναι το αποτέλεσμα. Τα παιδιά είναι χαρούμενα, και το αγαπούν. Η κοινότητα είναι πολύ περήφανη. Τα καταφέραμε. Και ακόμα και τα ζώα μας, όπως αυτοί οι γάιδαροι, αγαπούν τα κτίρια μας. (Γέλια)
The first one is the school extension, of course. How do you explain drawings and engineering to people who are neither able to read nor write? I started to build a prototype like that. The innovation was to build a clay vault. So then, I jumped on the top like that, with my team, and it works. The community is looking. It still works. So we can build. (Laughter) And we kept building, and that is the result. The kids are happy, and they love it. The community is very proud. We made it. And even animals, like these donkeys, love our buildings. (Laughter)
Το επόμενο πρότζεκτ είναι η βιβλιοθήκη στο Γκάντο. Και δείτε τώρα, προσπαθούμε να εισαγάγουμε διαφορετικές ιδέες στα κτίρια μας, αλλά συνήθως δεν έχουμε αρκετά υλικά. Κάτι που έχουμε στο Γκάντο είναι πήλινα. Θέλαμε να τα χρησιμοποίησουμε για να δημιουργήσουμε ανοίγματα. Οπότε, τα φέραμε, όπως μπορείτε να δείτε στο εργοτάξιο. Αρχίσαμε να τα κόβουμε, και μετά τα τοποθετήσαμε στην κορυφή της στέγης πριν ρίξουμε τσιμέντο, και έχουμε αυτά τα αποτελέσματα. Τα ανοίγματα βγάζουν έξω τον ζεστό αέρα και βάζουν το φως μέσα. Πολύ απλό.
The next project is the library in Gando. And see now, we tried to introduce different ideas in our buildings, but we often don't have so much material. Something we have in Gando are clay pots. We wanted to use them to create openings. So we just bring them like you can see to the building site. we start cutting them, and then we place them on top of the roof before we pour the concrete, and you have this result. The openings are letting the hot air out and light in. Very simple.
Το πιο πρόσφατο πρότζεκτ μου στο Γκάντο είναι ένα γυμνάσιο. Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας αυτό. Η καινοτομία σε αυτό το πρότζεκτ είναι να ρίχνεις τη λάσπη όπως θα έριχνες το τσιμέντο. Πώς ρίχνεις τη λάσπη; Αρχίσαμε να φτιάχνουμε πολλά γουδιά, όπως μπορείτε να δείτε, και όταν όλα είναι έτοιμα, όταν ξέρεις ποια είναι η καλύτερη συνταγή και η καλύτερη φόρμα, αρχίζεις να δουλεύεις με την κοινότητα. Και μερικές φορές μπορώ να φύγω. Θα το κάνουν μόνοι τους. Έτσι ήρθα να σας μιλήσω.
My most recent project in Gando is a high school project. I would like to share with you this. The innovation in this project is to cast mud like you cast concrete. How do you cast mud? We start making a lot of mortars, like you can see, and when everything is ready, when you know what is the best recipe and the best form, you start working with the community. And sometimes I can leave. They will do it themselves. I came to speak to you like that.
Ένας άλλος παράγοντας στο Γκάντο είναι η βροχή. Όταν έρχονται οι βροχές, βιαζόμαστε να προστατεύσουμε τον εύθραυστο τοίχο μας από τη βροχή. Μην μπερδευτείτε με τον Κρίστο και τον Ζαν-Κλοντ. Απλά έτσι προστατεύουμε τους τοίχους μας. (Γέλια) Η βροχή στην Μπουρκίνα έρχεται πολύ γρήγορα, και μετά έχεις πλημμύρες παντού στη χώρα. Αλλά για εμάς η βροχή είναι καλή. Φέρνει άμμο και χαλίκι στο ποτάμι που τα χρειαζόμαστε για να χτίσουμε. Απλά περιμένουμε τη βροχή να φύγει. Παίρνουμε την άμμο, την ανακατεύουμε με τον πηλό, και συνεχίζουμε να χτίζουμε. Αυτό είναι.
Another factor in Gando is rain. When the rains come, we hurry up to protect our fragile walls against the rain. Don't confound with Christo and Jeanne-Claude. It is simply how we protect our walls. (Laughter) The rain in Burkina comes very fast, and after that, you have floods everywhere in the country. But for us, the rain is good. It brings sand and gravel to the river we need to use to build. We just wait for the rain to go. We take the sand, we mix it with clay, and we keep building. That is it.
Το πρότζεκτ του Γκάντο ήταν πάντα συνδεδεμένο με την εκπαίδευση των ανθρώπων γιατί απλά ήθελα, μια μέρα όταν πέσω κάτω και πεθάνω, τουλάχιστον ένα άτομο από το Γκάντο να συνεχίσει να κάνει αυτή τη δουλειά. Αλλά θα εκπλαγείτε. Είμαι ακόμα ζωντανός. (Γέλια)
The Gando project was always connected to training the people, because I just wanted, one day when I fall down and die, that at least one person from Gando keeps doing this work. But you will be surprised. I'm still alive. (Laughter)
Οι άνθρωποι μου μπορούν τώρα να χρησιμοποιήσουν τις δεξιότητες τους για να κερδίζουν χρήματα για τους ίδιους. Συνήθως, ένας νέος άνθρωπος από το Γκάντο για να κερδίζει λεφτά πρέπει να φύγει από την επαρχία στην πόλη, και καμιά φορά να αφήσει και τη χώρα και κάποιοι δεν γυρίζουν πίσω, κάνοντας την κοινότητα πιο αδύναμη. Αλλά τώρα μπορούν να ζήσουν στη χώρα και να δουλεύουν σε διαφορετικά εργοτάξια και να κερδίζουν λεφτά για να ταϊζουν την οικογένειά τους. Υπάρχει καινούργια ποιότητα σ' αυτήν τη δουλειά.
And my people now can use their skills to earn money themselves. Usually, for a young man from Gando to earn money, you have to leave the country to the city, sometimes leave the country and some never come back, making the community weaker. But now they can stay in the country and work on different building sites and earn money to feed their family. There's a new quality in this work.
Ναι, το ξέρετε. Έχω κερδίσει πολλά βραβεία από αυτήν τη δουλειά. Σίγουρα αυτό άνοιξε ευκαιρίες. Έγινα ο εαυτός μου τώρα. Αλλά ο λόγος που το κάνω αυτό είναι η κοινότητα μου.
Yes, you know it. I have won a lot of awards through this work. For sure, it has opened opportunities. I have become myself known. But the reason why I do what I do is my community.
Όταν ήμουν παιδί, πήγαινα σχολείο, επέστρεφα στο Γκάντο σε όλες τις διακοπές. Στο τέλος κάθε διακοπών, έπρεπε να πω αντίο στην κοινότητα, πηγαίνοντας από μία περίβολο στην άλλη. Όλες οι γυναίκες στο Γκάντο άνοιγαν τα ρούχα τους έτσι και μου έδιναν το τελευταίο τους σεντ. Στην κουλτούρα μου, αυτό είναι σύμβολο μεγάλης στοργής. Σαν εφτάχρονο αγόρι, εντυπωσιάστηκα. Ρώτησα τη μητέρα μου μια μέρα, «Γιατί όλες αυτές οι γυναίκες με αγαπούν τόσο πολύ;» (Γέλια) Απλώς απάντησε, «Συνεισφέρουν στην πληρωμή των διδάκτρων σου ελπίζοντας πώς θα γίνεις πετυχημένος και μια μέρα θα επιστρέψεις και θα βοηθήσεις να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής της κοινότητας». Ελπίζω τώρα πως κατάφερα να κάνω περήφανη την κοινότητά μου μέσα από αυτήν τη δουλειά, και ελπίζω πως κατάφερα να σας αποδείξω τη δύναμη της κοινότητας, και να σας δείξω πως η αρχιτεκτονική μπορεί να εμπνεύσει τις κοινότητες να διαμορφώσουν το δικό τους μέλλον.
When I was a kid, I was going to school, I was coming back every holiday to Gando. By the end of every holidays, I had to say goodbye to the community, going from one compound to another one. All women in Gando will open their clothes like that and give me the last penny. In my culture, this is a symbol of deep affection. As a seven-year-old guy, I was impressed. I just asked my mother one day, "Why do all these women love me so much?" (Laughter) She just answered, "They are contributing to pay for your education hoping that you will be successful and one day come back and help improve the quality of life of the community." I hope now that I was able to make my community proud through this work, and I hope I was able to prove you the power of community, and to show you that architecture can be inspiring for communities to shape their own future.
Ευχαριστώ πολύ. (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
Merci beaucoup. (Applause) Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. Thank you. (Applause)