I don't speak English. I start speaking English, learning English, about a year ago. I speak French and I grew up with French, so my English is Franglais. I'm born in the Western Congo, in an area around here, and then went to university in Kisangani. And after I finished, I went to this area, the Ituri Forest. But what I've been doing -- when I was about 14, I grew in my uncle's house. And my father was a soldier, and my uncle was a fisherman and also a poacher. What I've been doing from 14 to 17 was, I was assisting them collecting ivory tusk, meat and whatever they were killing, poaching, hunting in the forest, bring it in the main city to get access to the market.
Ik spreek geen Engels. Ik begon een jaar geleden Engels te spreken, Engels te leren. Ik spreek Frans en groeide op met Frans, dus mijn Engels is Franglais. Ik ben geboren in West Kongo in dit gebied hier en ging naar de universiteit in Kisangani. Na mijn studie ging ik naar dit gebied, het Ituri Woud. Maar wat ik gedaan heb -- toen ik ongeveer 14 was, groeide ik op in mijn ooms huis. Mijn vader was een soldaat, en mijn oom was visser en tevens stroper. Wat ik gedaan heb van mijn 14e tot mijn 17e, was het assisteren met het verzamelen van ivoor, vlees en wat ze maar doodden, stroopten, jaagden in het bos, om het naar de markt in de stad te brengen.
But finally, I got myself involved. Around 17 to 20 years, I became, myself, a poacher. And I wanted to do it, because -- I believed -- to continue my studies. I wanted to go to university, but my father was poor, my uncle even. So, I did it. And for three to four years, I went to university. For three times, I applied to biomedical science, to be a doctor. I didn't succeed. I was having my inscriptions, my admission to biology. And I said, "No way, I'm not doing it. My family's poor, my area don't have better health care. I want to be a doctor to serve them." Three times, that means three years, and I start getting old. I say, "Oh, no, I continue." So, I did tropical ecology and plant botany. When I finished, I went to the Ituri Forest for my internship. It's where I really getting passion with what I'm doing right up to now -- I'm standing in front of you -- doing botany and wildlife conservation.
Maar uiteindelijk raakte ik zelf betrokken. Rond mijn 17e tot mijn 20e werd ik zelf stroper. Ik wilde dat doen, omdat ik mijn studie wilde vervolgen. Ik wilde naar de universiteit, maar mijn vader was arm, zelfs mijn oom... Dus deed ik het. Drie tot vier jaar lang ging ik naar de universiteit. Driemaal meldde ik me aan voor biomedische wetenschap, om dokter te worden. Ik werd niet toegelaten. Ik werd wel toegelaten tot de studie biologie. Ik zei: Nee, dat doe ik niet. Mijn familie is arm, mijn gebied heeft geen goede gezondheidszorg. Ik wil dokter worden om ze te kunnen helpen. Drie keer, dat betekent drie jaar... en ik werd ouder. Ik zei: nee, ik ga door. Dus ik studeerde ecologie en tropische plantkunde. Toen ik afstudeerde, ging ik naar het Ituriwoud voor mijn stage. Daar vond ik mijn passie voor wat ik tot op dit moment gedaan heb: plantkunde en natuurbehoud.
That time the Ituri Forest was created as a forest reserve with some animals and also plants. And the training center there was built around the scientific Congolese staff and some American scientists also. So, the Okapi Faunal Reserve protects number -- I think that is the largest number of elephants we have right now in protected areas in Congo. It has also chimpanzees. And it has been named Okapi Faunal Reserve because of this beautiful creature. That is a forest giraffe. I think you guys know it quite well. Here we have savanna giraffes, but through evolution we have this forest giraffe that lives only in Congo. It has also some beautiful primates. Thirteen species -- highest diversity we can find in one single area in Africa. And it has the Ituri Forest itself -- about 1,300 species of plants, so far known.
Rond die tijd was het Ituriwoud een bosreservaat met enkele dieren en de planten. Het opleidingscentrum was opgebouwd rond de Kongolese wetenschappelijke staf en ook enkele Amerikaanse wetenschappers. Het Okapi Fauna Reservaat beschermt volgens mij het grootste aantal olifanten die we nu in beschermde gebieden hebben in Kongo. Er zijn ook chimpansees. De naam Okapi Fauna Reservaat komt van dit mooie schepsel. Dit is een bosgiraf. Ik denk dat jullie die wel kennen. Hier hebben we de savanne-giraf, maar door evolutie hebben we deze bosgiraf, die alleen in Kongo leeft. Ook zijn er enkele mooie primaten. 13 Soorten -- de grootste verscheidenheid in één gebied binnen Afrika. In het Ituriwoud zelf zijn ongeveer 1300 plantensoorten, voor zover bekend.
I joined the Wildlife Conservation Society, working there, in 1995, but I started working with them as a student in 1991. I was appointed as a teaching assistant at my university because I accomplished with honor. But I didn't like the way -- the instruction I got was very poor. And I wanted to be formed to a training center and a research center. With the end of the dictatorship regime of Mobutu Sese Seko, that most of you know, life became very, very difficult. And the work we have been doing was completely difficult to do and to achieve it.
Ik ging in 1995 werken bij de Wildlife Conservation Society, maar begon in 1991 bij hen te werken als student. Ik werd aangesteld als onderwijsassistent op mijn universiteit omdat ik met lof geslaagd was. Ik vond dit niks vanwege de matige begeleiding die ik kreeg. Ik wilde bij een opleidings- en onderzoekscentrum werken. Met het einde van het dictatorschap van Mobutu Sese Seko, die de meesten van jullie kennen, werd het leven erg moeilijk. Het werk dat we gedaan hadden werd onmogelijk gemaakt.
When Kabila started his movement to liberate Congo, so Mobutu soldiers started moving and retreated. So they started fleeing from the east to the west. And the Okapi Faunal Reserve is there, so there was a road from Goma, somewhere here, and coming like this. So they might go through, pass through the Okapi Faunal Reserve. Congo has five of the world's richest sites of protected area, and the Okapi Faunal Reserve is one of them. So soldier was fleeing in the Okapi Faunal Reserve. On their way, they looted everything. Torture, wars -- oh, my God, you can't believe. Every person was looking his way -- where to go, we don't know. And it was for us, the young, the first time really we hear the language of war, of guns. And even people who faced the rebellion of 1963, after our independence, they didn't believe what was happening. They were killing people. They were doing whatever they want because they have power. Who have been doing that? Young children. Child soldiers. You can't ask him how old he is because he has guns.
Toen Kabila zijn beweging startte om Kongo te bevrijden, trokken Mobutu's soldaten zich terug, en trokken van het Oosten naar het Westen. Het Okapi Fauna Reservaat is hier, en er was een weg van Goma, hier ergens, helemaal naar hier. Dus ze konden wel eens door het Okapi Fauna Reservaat trekken. Kongo heeft vijf werelderfgoed-natuurgebieden en Okapi Fauna Reservaat is daar een van. Dus soldaten vluchtten door het reservaat. Op hun weg plunderden ze alles. Martelingen, gevechten -- oh, mijn God, je gelooft het niet. Iedereen probeerde te vluchten, maar waarheen? Voor ons jongeren was het de eerste keer dat we de taal van oorlog, van geweren hoorden. Zelfs mensen die de rebellie van 1963 hadden meegemaakt, na de onafhankelijkheid, geloofden niet wat er gebeurde. Ze vermoordden mensen, ze deden wat ze maar wilden want ze hadden macht. Wie deden dit? Jonge kinderen. Kindsoldaten. Je kunt hem niet vragen hoe oud hij is, want hij heeft een geweer.
But I was from the west, working in the east. I even [at] that time was not speaking Swahili. And when they came, they looted everything. You can't speak Lingala because Lingala was from Mobutu, and everyone speaking Lingala is soldier. And I was from the same area to him. All my friends said, we are leaving because we are a target. But I'm not going to the east, because I don't know Swahili. I stay. If I go, I will be killed. I can't go back to my area -- it's more than 1,000 kilometers [away].
Maar ik was uit het Westen, en werkte in het Oosten, maar sprak destijds geen Swahili. Toen ze kwamen plunderden ze alles. Lingala spreken was onmogelijk, want dat sprak Mobutu, en iedereen die het sprak was een soldaat. Ik kwam uit hetzelfde gebied als hij. Al mijn vrienden zeiden: we vertrekken want we zijn doelwit. Maar ik wilde niet naar het Oosten want ik sprak geen Swahili. Ik bleef. Als ik ging werd ik vermoord. Ik kon ook niet terug naar mijn gebied -- meer dan 1000 km ver.
I stayed after they looted everything. We have been doing research on botany, and we have a small herbarium of 4,500 sheets of plants. We cut, we dry and we packed them, we mounted them on a folder. Purpose: so that we start them for agriculture, for medicine, for whatever, and for science, for the study of the flora and the change of the forest. That is people moving around, that's even Pygmies. And this is a bright guy, hard-working person, and Pygmy. I've been working with him about 10 years. And with soldiers, they went to the forest for poaching elephants. Because he's Pygmy, he knows how to track elephants in the forest. He has been attacked by a leopard and they abandon him in the forest. They came to told me, I have to save him. And what I did, I gave him just antibiotics that we care for tuberculosis. And fortunately, I saved his life.
Ik bleef nadat ze alles hadden geplunderd. We hadden plantkundig onderzoek gedaan, en hadden een klein herbarium van 4500 vellen met planten. We sneden, droogden en verpakten ze, plakten ze in een map. Zodoende konden we ze gebruiken voor landbouw, geneeskunde, wat dan ook -- en voor wetenschappelijk onderzoek naar de flora en verandering van het bos. Dit zijn mensen die rondtrekken, hier zelfs Pygmeeën. Dit is een intelligente, hardwerkende jongen, een Pygmee. Ik heb zo'n tien jaar met hem gewerkt. Hij moest met soldaten het bos in om olifanten te stropen. Omdat hij Pygmee is, weet hij hoe je een olifant opspoort in het bos. Hij werd aangevallen door een luipaard en ze hadden hem achtergelaten. Ze kwamen me vertellen dat ik hem moest redden. Ik gaf hem enkel antibiotica die we gebruiken tegen tuberculose. Gelukkig heb ik zo zijn leven gered.
And that was the language of the war. Everywhere there has been constant extraction of mineral, killing animals, the logging timbers and so on. And what of important things -- I think all of you here have a cell phone. That mineral has killed a lot: five millions of Congolese have gone because of this Colombo-Tantalite -- they call it Coltan -- that they use it to make cell phones and it has been in that area, all over in Congo. Extraction, and good, big business of the war.
Dat was de taal van de oorlog. Overal werd voortdurend naar mineralen gegraven, werden dieren gedood, hout gekapt enzovoort. En het belangrijkste: ik denk dat jullie allemaal een mobieltje hebben. Dit mineraal heeft veel mensen vermoord -- vijf miljoen Kongolezen stierven vanwege dit: Colombo-Tantalite, ze noemen het Coltan. Ze gebruiken het om mobieltjes te maken. In dit gebied en door heel Kongo werd het gevonden. Een lucratieve handel van de oorlog.
And what I did for the first war, after we have lost everything, I have to save something, even myself, my life and life of the staff. I buried some of our new vehicle engines, I buried it to save it. And some of equipment went with them, on the top of the canopy, to save it. He's not collecting plants, he's going to save our equipment on the canopy. And with the material that's left -- because they wanted to destroy it, to burn it, they didn't understand it, they didn't go to school -- I packed it. And that is me, going to, hurrying to Uganda, to try to save that 4,000 material, with people carrying them on the bikes, bicycles. And after that, we succeeded. I housed that 4,000 material at the herbarium of Makerere University. And after the war, I have been able to bring it back home, so that we continue our studies.
In de eerste oorlog, nadat we alles hadden verloren, moest ik van alles redden, zelfs mezelf, mijn leven en de levens van mijn staf. Ik begroef de motor van onze nieuwe auto, om deze te redden. De uitrusting ging deels mee naar boven op de boomtoppen, om het te redden. Hij verzamelt geen planten, hij gaat onze instrumenten redden in het bladerdak. Met het materiaal dat over was -- omdat ze het wilden verwoesten, verbranden. Ze begrepen het niet, ze hadden geen opleiding. Ik verpakte het. Dat ben ik die zich naar Oeganda haast. Ik trachtte 4.000 specimen te redden, met mensen die ze per fiets vervoerden. We waren succesvol. Ik bracht die 4.000 specimen onder in het herbarium van Makerere-universiteit. Na de oorlog was ik in staat het naar huis terug te brengen zodat we onze studies konden voortzetten.
The second war came while we didn't expect it. With friends, we had been sitting and watching match football, and having some good music with WorldSpace radio, when it started, I think. So, it was so bad. We heard that now from the east again the war started, and it's going fast. This time I think Kabila will go in place of, as he did with Mobutu. And the reserve was a target to the rebels. Three different movements and two militia acting in the same area and competing for natural resources. And there was no way to work. They destroy everything. Poaching -- oh, no way. And that's the powerful men. We have to meet and to talk to them. What's the regulation of the reserve and what is the regulation of the parks? And they can't do what they are doing. So we went to meet them. That is Coltan extraction, gold mining.
De tweede oorlog kwam onverwacht. Met vrienden zaten we voetbal te kijken en goede muziek te luisteren op radio Worldspace, toen het begon, denk ik. Het was zo erg. We hoorden nu dat vanuit het Oosten de oorlog weer begon, en het ging hard. Ik dacht: nu zal met Kabila hetzelfde gebeuren als hij met Mobutu deed. Het reservaat was doelwit van de rebellen. Drie verschillende bewegingen en twee milities, in hetzelfde gebied, vechtend om de natuurlijke bronnen. Werken was onmogelijk. Ze verwoestten alles. Stropen -- ongelofelijk... Dat zijn de machtige mannen waarmee we moesten praten. Wat zijn de regels van het reservaat en de regels van de parken? Wat ze deden kon niet. Dus gingen we met ze praten. Dat is winning van Coltan en goudwinning.
So, we started talking with them, convincing them that we are in a protected area. There are regulations that it's prohibited to do logging, mining and poaching, specifically. But they said, "You guys, you think that soldiers who are dying are not important, and your animals you are protecting are most important. We don't think so. We have to do it, because to let our movement advance." I say, "No way, you are not going to do it here." We started talking with them and I was negotiating. Tried to protect our equipment, tried to protect our staff and the villages of about 1,500 people. And we continued.
Dus vertelden we ze dat ze in een beschermd gebied waren. Er is regelgeving dat het verboden is hout te kappen, mijnbouw te plegen en te stropen. Maar ze zeiden: "Mensen toch, jullie denken dat soldaten die sterven minder belangrijk zijn dan jullie dieren. Wij denken dat niet. We moeten het doen om onze beweging vooruit te helpen." Ik zei: "Geen sprake van, dat doe je hier niet." We praatten met ze en ik was aan het onderhandelen. Ik probeerde onze uitrusting te beschermen en onze staf, en de dorpen met zo'n 1.500 mensen. We gingen door.
But I was doing that, negotiating with them. Sometimes we are having meeting and they are talking with Jean-Pierre Bemba, with Mbusa Nyamwisi, with Kabila, and I'm there. Sometimes, they talk to my own language, that is, Lingala. I hear it and what strategy they are doing, what they are planning. Sometimes, they are having a helicopter to supply them with ammunition and so on. They used me to carry that, and I was doing counting, what comes from where, and where, and where. I had only this equipment -- my satellite phone, my computer and a plastic solar panel -- that I hide it in the forest. And every time, daily, after we have meeting, what compromise we have, whatever, I go, I write a short email, send it. I don't know how many people I had on my address. I sent the message: what is going about the progress of the war and what they are planning to do. They started suspecting that what we do on the morning, and the afternoon, it's on the news, BBC, RFI. (Laughter) Something might be going on. And one day, we went for a meeting. (Applause) Sorry.
Maar terwijl ik met ze onderhandelde, hadden we soms ontmoetingen waarbij zij spraken met Jean-Pierre Bemba, met Mbusa Nyamwisi, met Kabila, waar ik bij zat. Soms spraken ze in mijn eigen taal, Lingala. Ik hoorde welke strategieën ze hadden, wat ze voorbereidden. Soms kwam een helikopter om ze ammunitie te brengen en zo. Zij lieten mij dit dragen, en ik telde en hield bij waar alles vandaan kwam. Ik had alleen maar een satelliettelefoon, mijn computer en een plastic zonnepaneel, die ik verstopte in het bos. Elke dag, nadat we onze ontmoeting hadden, welk compromis we ook hadden, ging ik een korte e-mail schrijven en verstuurde hem naar alle mensen in mijn adresboek. Berichtte ze wat er gebeurde in de voortgang van de oorlog en wat ze van plan waren. Ze werden achterdochtig toen ze merkten dat wat er 's ochtends besproken was, 's middags op het nieuws was -- BBC, RFI. (Gelach) Iets klopte er niet. Op een dag troffen we elkaar. (Applaus) Sorry.
One day, we went to meet the Chief Commander. He had the same iridium cell phone like me. And he asked me, "Do you know how to use this?" I said, "I have never seen it. (Laughter) I don't know." And I had mine on my pocket. So, it was a chance that they trusted me a lot. They didn't -- they was not looking on me. So I was scared. And when we finished the meeting, I went to return it in the forest. And I was sending news, doing whatever, reporting daily to the U.N., to UNESCO, to our institution in New York, what have been going. And for that, they have been having big pressure to leave, to free the area. Because there was no way -- whatever they do, it's known the same time.
Op een dag gingen we naar de hoofdcommandant. Hij had hetzelfde iridium mobieltje als ik. Hij vroeg me: "Weet je hoe dit werkt?" Ik zei: "Heb ik nooit gezien. (Gelach) Ik weet het niet." Ik had het mijne in mijn zak zitten. Dus ik gokte erop dat ze me vertrouwden, en dat ze me niet zouden fouilleren. Dus ik was bang. Toen we klaar waren, ging ik het terugleggen in het bos. Ik verstuurde het nieuws over, wat dan ook, dagelijks naar de V.N., UNESCO, ons instituut in New York over wat er zich afspeelde. Daardoor werden ze onder grote druk gezet om het gebied te verlaten. Want het was onmogelijk dat alles wat ze doen meteen bekend is.
During the first two rebellions, they killed all animals in the zoo. We have a zoo of 14 Okapis, and one of them was pregnant. And during the war, after a week of heavy war, fighting in the area, we succeeded: we had the first Okapi. This is the only trouser and shirt remind me of this. This is not local population, this is rebels. They are now happy sending the news that they have protected the Okapi with the war, because we sent the news that they are killing and poaching everywhere. After a week, we celebrated the birthday of that Okapi, they killed an elephant, just 50 meters to the area where the zoo, where Okapi was born. And I was mad. I oppose it -- that they are now going to dissect it, until I do my report and then I see the Chief Commander. And I succeeded. The elephant just decayed and they just got the tusks.
Gedurende de eerste twee opstanden, doodden ze alle dieren in de dierentuin. We hadden 14 Okapi's, waarvan er eentje zwanger was. Na een week van hevige gevechten in het gebied, hadden we succes -- we hadden de eerste Okapi. Dit zijn de enige broek en shirt die ik had. Dit is geen plaatselijke bevolking, dit zijn rebellen. Ze brachten hier verheugd het nieuws dat ze de Okapi beschermd hadden met de oorlog, omdat wij het nieuws verspreidden dat ze overal moordden en stroopten. Een week nadat we de geboorte van de Okapi vierden, doodden ze een olifant, net 50 meter van de plek waar de Okapi was geboren in de dierentuin. Ik was woedend. Ik was er tegen dat ze hem zouden ontleden voor ik mijn rapport klaar had en de Commandant had gesproken. Dat lukte me. De olifant rotte weg en zij kregen enkel de slagtanden.
What we are doing after that -- that was the situation of the war -- we have to rebuild. I had some money. I was paid 150 dollars. I devoted half of it to rebuild the herbarium, because we didn't have good infrastructure to start plants. Wildlife Conservation Society more dealing with plants. I started this with 70 dollars, and start fundraising money to where I've been going. I had opportunity to go all over, where herbarium for my African material is. And they supported me a bit, and I built this. Now, it's doing work to train young Congolese.
Na dit alles moesten we deze oorlogssituatie gaan herbouwen. Ik had wat geld -- 150 dollar salaris. Met de helft daarvan herbouwde ik het herbarium, want we hadden geen goede infrastructuur voor plantstudie. Wildlife Conservation Society is meer met planten bezig. Ik startte dit met 70 dollar en begon met geld inzamelen waar ik maar heenging. Ik had de kans om overal heen te gaan waar er herbaria zijn voor mijn Afrikaanse materiaal. Ze steunden me een beetje en ik bouwde dit. Nu worden hier jonge Congolezen getraind.
And also, what one of the speciality we are doing, my design is tracking the global warming effect on biodiversity, and what the impacts of the Ituri Forest is playing to uptake carbon. This is one of the studies we are doing on a 40-hectare plot, where we have tagged trees and lianas from one centimeters, and we are tracking them. We have now data of about 15 years, to see how that forest is contributing to the carbon reductions. And that is -- I think it's difficult for me. This is a very embarrassing talk, I know. I don't know where to start, where to finish it.
Tevens is een van onze specialiteiten het volgen van de effecten van opwarming op biodiversiteit, en welke rol het Ituriwoud speelt in het opnemen van koolstof. Dit is een van de studies die we doen op 40 hectare grond, waar we bomen en lianen dikker dan 1 cm. hebben gemerkt en we volgen ze. We hebben nu data over ongeveer 15 jaar, die laten zien hoe het bos bijdraagt aan de koolstofreducties. Dat is -- dit is erg moeilijk voor me. Dit is een erg genante talk -- Ik weet niet waar te beginnen en te eindigen.
When I was thinking to come here, what best title I wanted to say to my talk, I didn't find this. But now I think that I would have titled it, "The Language of Guns." Where are you people? Now we are talking about reconstitution, rebuild Africa. But is gun industries a tool to rebuild, or is it a game? I think we see the war like a game -- like soccer, football. Everybody is happy, but see what it's doing, see what is going in Darfur. Now we say, oh, my God. See what the wars in Rwanda. That's because of the language of guns. I don't think that someone may blame Google, because it's doing the right things, even if people like Al-Qaeda are using Google to connect between them. But it's serving millions for the best. But what is doing with gun industries? Thank you. (Applause)
Toen ik me hierop voorbereidde, kon ik geen goede titel bedenken voor mijn talk. Maar nu denk ik dat ik het zou noemen: "De taal van geweren". Waar zijn jullie allemaal? We praten nu over het herbouwen van Afrika. Maar is de wapenindustrie een middel voor heropbouw, of een spelletje? Ik geloof dat we oorlog als een spelletje zien -- zoals voetbal. Iedereen is blij, maar kijk wat het aanricht, kijkt wat er gebeurt in Darfur. Nu zeggen we: O, mijn God. Kijk naar de oorlog in Rwanda. Veroorzaakt door de taal van geweren. Ik denk niet dat iemand Google kan beschuldigen, want ze doen het juiste, zelfs als mensen van Al-Qaida Google gebruiken om elkaar te spreken. Maar het verleent een enorme dienst aan miljoenen. Maar wat doet de wapenindustrie? Dank je wel. (Applaus)
Chris Anderson: Thank you, thank you. Just wait over there. It's an amazing story. I suspect a lot of people here have the same question I have. How can we help you?
Chris Anderson: Dank je. Dank je. Wacht hier even. Het is een verbazingwekkend verhaal. Ik vermoed dat een hoop mensen hier met dezelfde vraag zitten als ik. Hoe kunnen we je helpen?
Corneille Ewango: That's really embarrassing questions. I think that now I feel nervous. And I think, helping us, people are acting sometimes by ignorance. I did it myself. If I know when I was young, that [by] killing an elephant, I'm destroying biodiversity, I would not have done it. Many, many of you have seen the talents of Africans, but there are few who are going to school. Many are dying because of all those kind of pandemics, HIV, malaria, poverty, not going to school. What you can assist us, it's by building capacities. How many have got opportunity like me to go to U.S., do a master's? And go -- now, I'm in the Netherlands to do a Ph.D. But many of them are just here, because they don't have money. And they can't go even to university. They can't even attain the bachelor's degree. Building capacities for the young generation is going to make a better generation and a better future tomorrow for Africa.
Corneille Ewango: Dat is een heel genante vraag. Ik ben nu heel nerveus. Ik denk dat mensen soms handelen vanuit onwetendheid. Ik heb het zelf gedaan. Als ik geweten had, toen ik jong was, dat door olifanten te doden, ik biodiversiteit vernietigde, dan had ik het niet gedaan. Velen van jullie hebben de talenten van Afrikanen gezien, maar weinigen gaan naar school. Velen sterven door al die pandemieën: HIV, malaria, armoede en gaan niet naar school. Hoe je ons kunt helpen, is door capaciteiten te bouwen. Hoevelen hebben kansen zoals ik die had, om in de V.S. een masters te behalen. Nu ben ik in Nederland om te promoveren. Velen ontbreekt het gewoon aan geld. Zij kunnen niet eens naar de universiteit. Ze kunnen niet eens een bachelorgraad behalen. Capaciteiten bouwen voor jonge mensen, zal een betere generatie bouwen en een betere toekomst voor Afrika.
CA: Thank you, thank you. (Applause)
CA: Dank je, dank je. (Applaus)