Διερμηνέας: Πιάνο, το «p» είναι το αγαπημένο μου μουσικό σύμβολο. Σημαίνει να παίζεις απαλά. Αν παίζεις ένα μουσικό όργανο και δεις ένα «p» στην παρτιτούρα, θα πρέπει να παίξεις πιο ήπια. Δύο «p» - ακόμη πιο απαλά. Τέσσερα «p» - υπερβολικά απαλά. Αυτό είναι το σχέδιό μου ενός δένδρου από «p», που δείχνει ότι, άσχετα με το πόσες χιλιάδες χιλιάδων «p» μπορεί να υπάρξουν, ποτέ δεν θα φτάσεις την απόλυτη ησυχία. Αυτός είναι ο πρόσφατος ορισμός μου για την ησυχία: ένας πολύ ακατάληπτος ήχος.
Interpreter: Piano, "p," is my favorite musical symbol. It means to play softly. If you're playing a musical instrument and you notice a "p" in the score, you need to play softer. Two p's -- even softer. Four p's -- extremely soft. This is my drawing of a p-tree, which demonstrates no matter how many thousands upon thousands of p's there may be, you'll never reach complete silence. That's my current definition of silence: a very obscure sound.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι σχετικά με την Αμερικανική Νοηματική Γλώσσα, ή ASL, και κάτι από το δικό μου παρελθόν. Η γαλλική νοηματική ήρθε στην Αμερική στις αρχές της δεκαετίας του 1800, και με τον χρόνο αναμίχθηκε με τα τοπικά νοήματα, και μετεξελίχθηκε στη γλώσσα που όλοι σήμερα γνωρίζουμε ως ASL. Έτσι έχει ιστορία περίπου 200 ετών.
I'd like to share a little bit about the history of American Sign Language, ASL, plus a bit of my own background. French sign language was brought to America during the early 1800s, and as time went by, mixed with local signs, it evolved into the language we know today as ASL. So it has a history of about 200 years.
Είμαι εκ γενετής κωφή και έμαθα να πιστεύω ότι ο ήχος δεν είναι μέρος της ζωής μου. Πίστευα ότι ήταν αλήθεια. Συνειδητοποιώ όμως τώρα ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Ο ήχος ήταν πράγματι μέρος της ζωής μου, πραγματικά, ήταν στο μυαλό μου κάθε μέρα. Ως ένα Κωφό άτομο που ζει σε έναν κόσμο με ήχους, είναι σαν να ζούσα σε μια ξένη χώρα, τηρώντας πειθήνια τους δικούς της κανόνες, έθιμα, συμπεριφορές και πρότυπα, χωρίς να τα αμφισβητώ ποτέ.
I was born deaf, and I was taught to believe that sound wasn't a part of my life. And I believed it to be true. Yet, I realize now that that wasn't the case at all. Sound was very much a part of my life, really, on my mind every day. As a Deaf person living in a world of sound, it's as if I was living in a foreign country, blindly following its rules, customs, behaviors and norms without ever questioning them.
Πώς λοιπόν κατανοώ τον ήχο; Παρατηρώ πώς οι άνθρωποι συμπεριφέρονται και αποκρίνονται στον ήχο. Εσείς οι άνθρωποι είστε σαν ηχεία για μένα και ενισχύετε τον ήχο. Μαθαίνω και αναπαράγω αυτή τη συμπεριφορά. Ταυτόχρονα, έμαθα ότι δημιουργώ ήχο, κι έχω δει πώς οι άνθρωποι αποκρίνονται σε μένα. Έτσι για παράδειγμα έμαθα... «Μην χτυπάς την πόρτα!» «Μην κάνεις τόσο θόρυβο όταν τρως πατατάκια από το σακουλάκι!»
So how is it that I understand sound? Well, I watch how people behave and respond to sound. You people are like my loudspeakers, and amplify sound. I learn and mirror that behavior. At the same time, I've learned that I create sound, and I've seen how people respond to me. Thus I've learned, for example ... "Don't slam the door!" "Don't make too much noise when you're eating from the potato-chip bag!"
(Γέλια)
(Laughter)
«Μην ρεύεσαι, και όταν τρως, πρόσεχε να μην χτυπάς τα μαχαιροπίρουνα στο πιάτο». Όλα αυτά τα πράγματα τα ονομάζω «πρωτόκολλο ήχων». Ίσως με απασχολεί το πρωτόκολλο ήχων περισσότερο από ένα άτομο με ακοή. Προσέχω πάρα πολύ στο θέμα των ήχων. Και πάντα αναμένω πρόθυμα και με άγχος τον ήχο που θα ακολουθήσει.
"Don't burp, and when you're eating, make sure you don't scrape your utensils on the plate." All of these things I term "sound etiquette." Maybe I think about sound etiquette more than the average hearing person does. I'm hyper-vigilant around sound. And I'm always waiting in eager nervous anticipation around sound, about what's to come next.
Εξ ου και αυτό το σκίτσο. TBD, προς λήψην αποφάσεως. TBC, θα συνεχιστεί. TBA, προς ανακοίνωση. Και βλέπετε το πεντάγραμμο - δεν υπάρχουν νότες στις γραμμές. Επειδή οι γραμμές ήδη περιέχουν ήχο μέσα από τις αδιόρατες μουτζούρες και κηλίδες.
Hence, this drawing. TBD, to be decided. TBC, to be continued. TBA, to be announced. And you notice the staff -- there are no notes contained in the lines. That's because the lines already contain sound through the subtle smudges and smears.
Στην κουλτούρα των Κωφών, η κίνηση αντιστοιχεί με ήχο. Αυτό είναι το σήμα στην ASL για το «πεντάγραμμο». Ένα τυπικό πεντάγραμμο έχει πέντε γραμμές. Για μένα όμως, το να κάνω νοήματα με τον αντίχειρα έτσι δεν είναι φυσικά. Γι' αυτό θα προσέξετε στα σκίτσα μου, επιμένω στις τέσσερις γραμμές.
In Deaf culture, movement is equivalent to sound. This is a sign for "staff" in ASL. A typical staff contains five lines. Yet for me, signing it with my thumb sticking up like that doesn't feel natural. That's why you'll notice in my drawings, I stick to four lines on paper.
Το 2008 είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω στο Βερολίνο, στη Γερμανία, για μια σειρά καλλιτεχνικών συναυλιών εκεί. Πριν από τότε, εργαζόμουν ως ζωγράφος. Εκείνο το καλοκαίρι επισκέφτηκα διάφορα μουσεία και πινακοθήκες, και πηγαίνοντας από μέρος σε μέρος, πρόσεξα ότι δεν υπήρχε πουθενά οπτική τέχνη. Εκείνη την εποχή ο ήχος ήταν στα πάνω του, και μου έκανε εντύπωση... δεν υπήρχε καθόλου οπτική τέχνη, όλα ήταν ακουστικά.
In the year 2008, I had the opportunity to travel to Berlin, Germany, for an artist residency there. Prior to this time, I had been working as a painter. During this summer, I visited different museums and gallery spaces, and as I went from one place to the next, I noticed there was no visual art there. At that time, sound was trending, and this struck me ... there was no visual art, everything was auditory.
Τώρα ο ήχος ήρθε στη δική μου περιοχή της τέχνης. Θα με απομακρύνει περισσότερο από την τέχνη; Κατάλαβα ότι αυτό δεν ήταν απαραίτητο. Ουσιαστικά ξέρω τον ήχο. Τον γνωρίζω τόσο καλά που δεν χρειάζεται να τον βιώσω αποκλειστικά με τα αυτιά. Μπορώ να τον νιώσω με την αφή, ή σαν οπτική εμπειρία, ή ακόμη και σαν ιδέα.
Now sound has come into my art territory. Is it going to further distance me from art? I realized that doesn't have to be the case at all. I actually know sound. I know it so well that it doesn't have to be something just experienced through the ears. It could be felt tactually, or experienced as a visual, or even as an idea.
Έτσι αποφάσισα να ανακτήσω ιδιοκτησία πάνω στον ήχο και να τον προσθέσω στην εξάσκηση της τέχνης μου. Και όλα όσα είχα μάθει σχετικά με τον ήχο, αποφάσισα να τα παραμερίσω και να ξεμάθω. Άρχισα δημιουργώντας ένα νέο θέμα εργασίας. Και όταν το παρουσίασα στην καλλιτεχνική κοινότητα, έμεινα έκθαμβη από την υποστήριξη και την προσοχή που έλαβα. Συνειδητοποίησα ότι: ο ήχος είναι όπως το χρήμα, η δύναμη, ο έλεγχος - ένα κοινωνικό νόμισμα. Μέσα μου πάντα πίστευα ότι ο ήχος ήταν δικό σας χαρακτηριστικό, όσων ακούνε. Και ο ήχος είχε τόση δύναμη που είτε θα αποδυνάμωνε εμένα και το καλλιτεχνικό έργο μου, ή θα μου έδινε καινούργιες δυνάμεις. Αποφάσισα να πάρω δυνάμεις.
So I decided to reclaim ownership of sound and to put it into my art practice. And everything that I had been taught regarding sound, I decided to do away with and unlearn. I started creating a new body of work. And when I presented this to the art community, I was blown away with the amount of support and attention I received. I realized: sound is like money, power, control -- social currency. In the back of my mind, I've always felt that sound was your thing, a hearing person's thing. And sound is so powerful that it could either disempower me and my artwork, or it could empower me. I chose to be empowered.
Υπάρχει μια τεράστια κουλτούρα γύρω από την ομιλούμενη γλώσσα. Και επειδή δεν χρησιμοποιώ τη φωνή μου στην επικοινωνία, για την κοινωνία είναι σαν να μην έχω καθόλου φωνή. Έτσι χρειάζεται να δουλέψω με άτομα που θα με υποστηρίζουν ως ίση και θα γίνουν η φωνή μου. Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσω να συμβαδίσω με τη σημερινή κοινωνία.
There's a massive culture around spoken language. And just because I don't use my literal voice to communicate, in society's eyes it's as if I don't have a voice at all. So I need to work with individuals who can support me as an equal and become my voice. And that way, I'm able to maintain relevancy in society today.
Έτσι στο σχολείο, στη δουλειά και σε ιδρύματα, δουλεύω με διάφορους διερμηνείς ASL. Και η φωνή τους γίνεται δική μου φωνή και ταυτότητα. Με βοηθούν να ακουστώ. Και οι φωνές τους φέρουν ηθική και χρηματική αξία. Ειρωνικά, δανειζόμενη τις φωνές τους, είμαι σε θέση να διατηρώ μια προσωρινή μορφή χρήματος, κάπως σαν να παίρνω δάνειο με πολύ υψηλό επιτόκιο. Αν δεν συνεχίζα αυτή την πρακτική, νιώθω ότι απλώς θα βούλιαζα στην αφάνεια και δεν θα διατηρούσα κάποια μορφή κοινωνικού νομίσματος.
So at school, at work and institutions, I work with many different ASL interpreters. And their voice becomes my voice and identity. They help me to be heard. And their voices hold value and currency. Ironically, by borrowing out their voices, I'm able to maintain a temporary form of currency, kind of like taking out a loan with a very high interest rate. If I didn't continue this practice, I feel that I could just fade off into oblivion and not maintain any form of social currency.
Έτσι με τον ήχο ως νέο καλλιτεχνικό μέσον, εμβάθυνα στον χώρο της μουσικής. Και έμεινα έκπληκτη από τις ομοιότητες μεταξύ μουσικής και ASL. Για παράδειγμα, μια μουσική νότα δεν μπορεί να γίνει πλήρως αντιληπτή και να εκφραστεί σε χαρτί. Το ίδιο ισχύει και για μια έννοια της ASL. Και οι δύο έχουν τεράστιο εύρος και ευελιξία, που σημαίνει ότι αδιόρατες αλλαγές μπορεί να επηρεάσουν ολόκληρη τη σημασία και των νοημάτων και των ήχων.
So with sound as my new art medium, I delved into the world of music. And I was surprised to see the similarities between music and ASL. For example, a musical note cannot be fully captured and expressed on paper. And the same holds true for a concept in ASL. They're both highly spatial and highly inflected -- meaning that subtle changes can affect the entire meaning of both signs and sounds.
Θέλω να σας δώσω μια μεταφορά με το πιάνο για να καταλάβετε καλύτερα πώς λειτουργεί η ASL. Φανταστείτε λοιπόν ένα πιάνο. Η ASL αναλύεται σε διάφορες γραμματικές παραμέτρους. Αν αναθέσετε μια διαφορετική παράμετρο σε κάθε δάκτυλο παίζοντας πιάνο - όπως μια έκφραση του προσώπου, μια κίνηση του σώματος, ταχύτητα, σχήμα χεριού και ούτω καθεξής, καθώς παίζετε πιάνο - τα Αγγλικά είναι γραμμική γλώσσα, σαν να παίζεται μία νότα τη φορά. Ωστόσο, η ASL είναι μάλλον σαν μια χορδή - και τα 10 δάκτυλα πρέπει να προσέλθουν ταυτόχρονα για να εκφράσουν μια ξεκάθαρη έννοια ή ιδέα στην ASL. Αν μόνο ένα από αυτά τα πλήκτρα άλλαζε χορδή, θα έδινε μια εντελώς διαφορετική σημασία. Το ίδιο ισχύει στη μουσική σε σχέση με χροιά, τονικότητα και ένταση. Στην ASL, παίζοντας με τις διαφορετικές γραμματικές παραμέτρους, μπορείτε να εκφράσετε διαφορετικές ιδέες.
I'd like to share with you a piano metaphor, to have you have a better understanding of how ASL works. So, envision a piano. ASL is broken down into many different grammatical parameters. If you assign a different parameter to each finger as you play the piano -- such as facial expression, body movement, speed, hand shape and so on, as you play the piano -- English is a linear language, as if one key is being pressed at a time. However, ASL is more like a chord -- all 10 fingers need to come down simultaneously to express a clear concept or idea in ASL. If just one of those keys were to change the chord, it would create a completely different meaning. The same applies to music in regards to pitch, tone and volume. In ASL, by playing around with these different grammatical parameters, you can express different ideas.
Για παράδειγμα δείτε το σήμα «κοιτάζω». Αυτό είναι το σήμα «κοιτάζω». Σας κοιτάζω. Σας κοιτάζω επίμονα.
For example, take the sign TO-LOOK-AT. This is the sign TO-LOOK-AT. I'm looking at you. Staring at you.
(Γέλια)
(Laughter)
(Γέλια)
(Laughter)
Ωπ - με πιάσατε.
Oh -- busted.
(Γέλια)
(Laughter)
Ωχ. Τι κοιτάτε; Ω, σταματήστε.
Uh-oh. What are you looking at? Aw, stop.
(Γέλια)
(Laughter)
Μετά άρχισα να σκέφτομαι. «Κι αν κοίταζα την ASL μέσα από έναν μουσικό φακό;» Αν έφτιαχνα ένα σήμα και το επαναλάμβανα ξανά και ξανά, θα μπορούσε να γίνει σαν ένα κομμάτι οπτικής μουσικής. Για παράδειγμα, αυτό το σήμα για την «ημέρα», καθώς ο ήλιος ανατέλλει και δύει. Αυτός είναι όλη μέρα. Αν το επαναλάμβανα και έκοβα ταχύτητα, οπτικά μοιάζει σαν μουσικό κομμάτι. Όλη... μέρα. Νομίζω ότι το ίδιο ισχύει για το «όλη νύχτα». Όλη νύχτα. Αυτό είναι το «όλη νύχτα» που εικονίζεται σε αυτό το σκίτσο. Και αυτό με έβαλε να σκεφτώ τα τρία διαφορετικά είδη νύχτας: «χθες τη νύχτα», «όλη νύχτα», (Τραγουδάει) «όλη νύχτα».
I then started thinking, "What if I was to look at ASL through a musical lens?" If I was to create a sign and repeat it over and over, it could become like a piece of visual music. For example, this is the sign for "day," as the sun rises and sets. This is "all day." If I was to repeat it and slow it down, visually it looks like a piece of music. All ... day. I feel the same holds true for "all night." "All night." This is ALL-NIGHT, represented in this drawing. And this led me to thinking about three different kinds of nights: "last night," "overnight," (Sings) "all night long."
(Γέλια)
(Laughter)
Νομίζω ότι το τρίτο έχει περισσότερη μουσικότητα από τα άλλα δύο.
I feel like the third one has a lot more musicality than the other two.
(Γέλια)
(Laughter)
Αυτό δείχνει πώς εκφράζεται ο χρόνος στην ASL και πώς η απόσταση από το σώμα μπορεί να εκφράσει χρονικές αλλαγές. Για παράδειγμα, το 1H σημαίνει ένα χέρι, το 2H δύο χέρια, ο ενεστώτας εμφανίζεται πιο κοντά και εμπρός στο σώμα, ο μέλλοντας μπροστά από το σώμα και ο αόριστος στην πλάτη σας. Το πρώτο παράδειγμα είναι το «πριν από πολύ καιρό». Μετά το «παρελθόν», «συνήθιζα να» και τελευταίο και αγαπημένο μου, με πολύ ρομαντική και δραματική απόχρωση, «μια φορά κι έναν καιρό».
This represents how time is expressed in ASL and how the distance from your body can express the changes in time. For example, 1H is one hand, 2H is two hand, present tense happens closest and in front of the body, future is in front of the body and the past is to your back. So, the first example is "a long time ago." Then "past," "used to" and the last one, which is my favorite, with the very romantic and dramatic notion to it, "once upon a time."
(Γέλια)
(Laughter)
«Κοινός χρόνος» είναι ένας μουσικός όρος με καθορισμένη διάρκεια τεσσάρων χρόνων σε κάθε μέτρο. Αλλά όταν βλέπω τη λέξη «κοινός χρόνος», αυτόματα μου θυμίζει το «ταυτόχρονα». Έτσι προσέξτε: RH: δεξί χέρι, LH: αριστερό χέρι. Το πεντάγραμμο είναι στο κεφάλι και το στήθος.
"Common time" is a musical term with a specific time signature of four beats per measure. Yet when I see the word "common time," what automatically comes to mind for me is "at the same time." So notice RH: right hand, LH: left hand. We have the staff across the head and the chest.
[Κεφάλι: RH, Δείχνω νύχια]
[Head: RH, Flash claw]
[Κοινός χρόνος]
[Common time]
[Στήθος: LH, Δείχνω νύχια]
[Chest: LH, Flash claw]
Τώρα θα σας δείξω το σχήμα του χεριού που λέγεται «δείχνω νύχια». Πάμε μαζί, σας παρακαλώ; Όλοι, χέρια πάνω. Τώρα θα το κάνουμε και στο κεφάλι και στο στήθος, σαν τον «κοινό χρόνο» ή ταυτόχρονα. Ναι, το καταλάβατε. Αυτό σημαίνει «ερωτεύομαι» στη Διεθνή Νοηματική.
I'm now going to demonstrate a hand shape called the "flash claw." Can you please follow along with me? Everybody, hands up. Now we're going to do it in both the head and the chest, kind of like "common time" or at the same time. Yes, got it. That means "to fall in love" in International [Sign].
(Γέλια)
(Laughter)
Να αναφέρουμε ότι η Διεθνής Νοηματική είναι ένα οπτικό εργαλείο που βοηθάει στην επικοινωνία με άλλες κουλτούρες και με άλλες νοηματικές ανά τον κόσμο.
International [Sign], as a note, is a visual tool to help communicate across cultures and sign languages around the world.
Το δεύτερο που θέλω να σας δείξω είναι αυτό - παρακαλώ, πάμε πάλι μαζί. Και τώρα αυτό. Αυτό είναι ο «αποικισμός» στην ASL.
The second one I'd like to demonstrate is this -- please follow along with me again. And now this. This is "colonization" in ASL.
(Γέλια)
(Laughter)
Τώρα το τρίτο - παρακαλώ, ακολουθήστε με ξανά. Και ξανά. Αυτό είναι ο «διαφωτισμός» στην ASL. Έτσι, ας τα κάνουμε και τα τρία μαζί. «Ερωτεύομαι», «αποικισμός» και «διαφώτιση». Μπράβο σε όλους σας.
Now the third -- please follow along again. And again. This is "enlightenment" in ASL. So let's do all three together. "Fall in love," "colonization" and "enlightenment." Good job, everyone.
(Γέλια)
(Laughter)
Παρατηρείτε πώς και τα τρία σημάδια μοιάζουν πολύ, όλα συμβαίνουν στο κεφάλι και το στήθος, αλλά μεταφέρουν διαφορετικά νοήματα.
Notice how all three signs are very similar, they all happen at the head and the chest, but they convey quite different meanings.
Είναι λοιπόν εκπληκτικό που βλέπουμε πώς η ASL ζει και βασιλεύει, ακριβώς όπως η μουσική. Παρόλα αυτά, στην εποχή μας ζούμε σε έναν πολύ ακουστοκεντρικό κόσμο. Και ακριβώς επειδή η ASL δεν περιέχει ήχο, αυτόματα δεν φέρει κοινωνικώς κάποια αξία. Θα χρειαστεί να επανεκτιμήσουμε το τι αποτελεί κοινωνική αξία και να επιτρέψουμε στην ASL να διαμορφώσει τη δική της αξία - χωρίς ήχο. Και αυτό πιθανώς θα είναι ένα βήμα προς μια κοινωνία με λιγότερες διακρίσεις. Και ίσως οι άνθρωποι να καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται να είσαι κουφός για να μάθεις ASL, ούτε να έχεις την ακοή σου για να μάθεις μουσική.
So it's amazing to see how ASL is alive and thriving, just like music is. However, in this day and age, we live in a very audio-centric world. And just because ASL has no sound to it, it automatically holds no social currency. We need to start thinking harder about what defines social currency and allow ASL to develop its own form of currency -- without sound. And this could possibly be a step to lead to a more inclusive society. And maybe people will understand that you don't need to be deaf to learn ASL, nor do you have to be hearing to learn music.
Η ASL είναι τόσο μεγάλος θησαυρός που θα ήθελα να τη βιώσετε κι εσείς. Θα σας προσκαλέσω να ανοίξετε τα αυτιά σας, να ανοίξετε τα μάτια σας, να συμμετέχετε στην κουλτούρα μας και να βιώσετε την οπτική μας γλώσσα. Και ποτέ δεν ξέρετε, μπορεί να μας αγαπήσετε.
ASL is such a rich treasure that I'd like you to have the same experience. And I'd like to invite you to open your ears, to open your eyes, take part in our culture and experience our visual language. And you never know, you might just fall in love with us.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ευχαριστώ.
Thank you.
Ντενίζ Κάλερ-Μπράατεν: Έι, εγώ είμαι.
Denise Kahler-Braaten: Hey, that's me.
(Χειροκρότημα)
(Applause)