Κάθε μέρα, οι μαθητές στα σχολεία ξοδεύουν ατελείωτες ώρες μαθαίνοντας τις απαντήσεις σε διάφορα ερωτήματα, αλλά εδώ θα κάνουμε ακριβώς το αντίθετο: θα επικεντρωθούμε σε ερωτήματα τις απαντήσεις των οποίων δε μπορούμε να μάθουμε γιατί είναι άγνωστες. Όταν ήμουν μικρός, με βασάνιζαν πολλά ερωτήματα, όπως για παράδειγμα: Πώς θα ένοιωθα αν ήμουν σκύλος; Πονούν τα ψάρια; Τα έντομα; Μήπως η Μεγάλη Έκρηξη ήταν απλώς ένα τυχαίο γεγονός; Υπάρχει Θεός; Κι εάν όντως υπάρχει, πώς είμαστε βέβαιοι πως είναι άντρας και όχι γυναίκα; Γιατί τόσοι αθώοι άνθρωποι και ζώα βιώνουν φριχτές εμπειρίες; Υπάρχει όντως κάποιο πλάνο για την ζωή μας; Το μέλλον μας γράφεται στην πορεία, ή είναι προδιαγεγραμμένο και απλώς δεν το ξέρουμε; Αν ναι, τότε υπάρχει ελεύθερη βούληση; Ποιος είμαι τελικά; Είμαι απλώς μια βιολογική μηχανή; Τότε γιατί έχω συνείδηση, και τι είναι συνείδηση; Τα ρομπότ θα αποκτήσουν συνείδηση κάποια μέρα; Πίστευα πως κάποια μέρα θα μάθαινα τις απαντήσεις σε όλα αυτά. Κάποιος πρέπει να γνωρίζει τις απαντήσεις, σωστά; Κι όμως, μαντέψτε! Κανείς δεν τις γνωρίζει! Τα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα με προβληματίζουν ακόμα και σήμερα. Αλλά, με εξιτάρει να τα σκέφτομαι γιατί με εξωθούν στα όρια της γνώσης και είναι άγνωστο το τι υπάρχει εκεί. Ορίστε, λοιπόν, δύο ερωτήματα που κανείς στην Γη δεν ξέρει να απαντήσει. (Μουσική) [Πόσα σύμπαντα υπάρχουν;] Ενίοτε, όταν ταξιδεύω πολλές ώρες με το αεροπλάνο, χαζεύω τα βουνά και τις ερήμους και προσπαθώ να συλλάβω με το μυαλό μου πόσο απέραντη είναι η Γη. Μετά θυμάμαι πως υπάρχει κάτι που βλέπουμε καθημερινά μέσα στο οποίο θα χώραγε ένα εκατομμύριο φορές η Γη. Μιλώ για τον Ήλιο, μοιάζει τεράστιος. Αλλά, εάν τον δούμε συγκριτικά, είναι σαν κεφάλι καρφίτσας, μόλις ένα από τα 400 δις αστέρια του Γαλαξία μας, ευδιάκριτα όταν έχει ξαστεριά σαν μία λευκή ομίχλη που απλώνεται στον ουρανό. Γίνεται ακόμη χειρότερο: υπάρχουν κάπου 100 δις γαλαξίες που μπορούμε να εντοπίσουμε με το τηλεσκόπιο. Άρα, εάν κάθε αστέρι είχε το μέγεθος ενός κόκκου άμμου, ο Γαλαξίας μας και μόνο έχει αρκετά αστέρια για να γεμίσει μία παραλία μεγέθους 10 επί 10 μέτρων, και ύψους τριών μέτρων. Ούτε ολόκληρη η Γη δεν έχει αρκετές παραλίες για να χωρέσει όλα τα αστέρια του σύμπαντος. Μια τέτοια παραλία θα εκτεινόταν σε μήκος εκατοντάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων. Μα τον Στίβεν Χόκινγκ, μιλάμε για πολλά αστέρια!!! Αλλά ο Χόκινγκ και άλλοι φυσικοί πιστεύουν ότι η πραγματικότητα είναι αφάνταστα μεγαλύτερη. Δηλαδή, αρχικά, τα 100 δις γαλαξιών που διακρίνονται με το τηλεσκόπιο πιθανότατα δεν είναι παρά ένα ελάχιστο κομμάτι. Το ίδιο το σύμπαν επεκτείνεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Η μεγάλη πλειονότητα των γαλαξιών βρίσκονται τόσο μακριά μας που ποτέ δεν θα φτάσει έως εδώ το φως τους. Κι όμως, η φυσική πραγματικότητα στην Γη συνδέεται πολύ στενά με αυτούς τους μακρινούς και αόρατους γαλαξίες. Είναι και αυτοί μέρος του σύμπαντός μας. Αποτελούν ένα μοναδικό, τεράστιο οικοδόμημα με τους ίδιους φυσικούς νόμους που αποτελείται από τα ίδια άτομα, ηλεκτρόνια, πρωτόνια, κουάρκ και νετρίνα, όπως και εμείς. Ωστόσο, πρόσφατες θεωρίες της φυσικής, όπως η θεωρία των χορδών, υποστηρίζουν ότι ίσως και να υπάρχουν άπειρα σύμπαντα, φτιαγμένα από διάφορα είδη σωματιδίων, με διαφορετικές ιδιότητες, που έχουν διαφορετικούς νόμους. Στα πιο πολλά δεν θα μπορούσε να υπάρξει ζωή και ενδέχεται να εξαφανιστούν και να επανεμφανιστούν σε νανοδευτερόλεπτα. Ωστόσο, όλα μαζί συνθέτουν ένα τεράστιο πολυσύμπαν που αποτελείται από πιθανά σύμπαντα έως και 11 διαστάσεων που περιέχουν πράγματα που δεν μπορούμε ούτε να τα φανταστούμε. Η επικρατέστερη εκδοχή της θεωρίας των χορδών προβλέπει ένα πολυσύμπαν που αποτελείται από 10-500 σύμπαντα. Το ένα με 500 μηδενικά, έναν αριθμό τόσο μεγάλο, που αν κάθε άτομο στο γνωστό μας σύμπαν είχε το δικό του σύμπαν, και αν όλα τα άτομα σε αυτά τα σύμπαντα είχαν το δικό τους σύμπαν, και αυτό επαναλαμβανόταν σε άλλους δύο κύκλους, θα φτάνατε σε μόνο ένα μικρό μέρος του συνόλου συγκεκριμένα ένα τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρις τρισεκατομμυριοστό. Αλλά ακόμα και αυτός ο αριθμός είναι μικροσκοπικός, αν τον συγκρίνουμε με έναν άλλον αριθμό: το άπειρο. Κάποιοι φυσικοί πιστεύουν ότι το χωροχρονικό συνεχές είναι άπειρο, και ότι περιέχει άπειρο αριθμό από μικρά σύμπαντα με διαφορετικές ιδιότητες. Πώς πάει το μυαλό σας μέχρι τώρα; Η κβαντική θεωρία προσθέτει και άλλες επιπλοκές. Η ίδια η θεωρία έχει αποδειχτεί πέραν αμφιβολίας, αλλά η ερμηνεία της προκαλεί σύγχυση, και κάποιοι φυσικοί πιστεύουν ότι για να ξεμπερδευτεί πρέπει να φανταστείτε τεράστιους αριθμούς παράλληλων συμπάντων να γεννιούνται κάθε στιγμή, και πολλά από αυτά να μοιάζουν πολύ με τον κόσμο όπου ζούμε, και να περιέχουν πολλούς σωσίες μας. Σε ένα από αυτά τα σύμπαντα θα αποφοιτήσετε με έπαινο και θα παντρευτείτε τον σύντροφο των ονείρων σας, και σε ένα άλλο όχι. Είναι και μερικοί επιστήμονες που αυτά τα χαρακτηρίζουν βλακείες, και λένε ότι η μόνη απάντηση στο πόσα σύμπαντα υπάρχουν, είναι: ένα. Μόνο ένα σύμπαν. Μερικοί φιλόσοφοι και μυστικιστές μάλιστα λένε ότι ακόμα και το δικό μας σύμπαν είναι μια ψευδαίσθηση. Όπως βλέπετε, αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ομοφωνία σε αυτό το θέμα, κάθε άλλο. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η απάντηση είναι μεταξύ του μηδέν και του άπειρου. Υποθέτω ότι ξέρουμε κι άλλο ένα πράγμα: αυτή είναι μια πολύ καλή εποχή για να μελετά κανείς φυσική. Ίσως να διανύουμε την περίοδο με την μεγαλύτερη εξέλιξη σε γνώσεις που έζησε ποτέ η ανθρωπότητα. (Μουσική) [Γιατί δεν έχουμε ενδείξεις για την ύπαρξη εξωγήινης ζωής;] Κάπου εκεί έξω στο τεράστιο σύμπαν σίγουρα πρέπει να υπάρχουν κι άλλοι πλανήτες που σφύζουν από ζωή, αλλά γιατί δε βλέπουμε ίχνη της; Αυτή ήταν η πρώτη ερώτηση που έκανε ο Ενρίκο Φέρμι το 1950: «Μα, που πήγαν όλοι;» Σύμφωνα με τις θεωρίες συνωμοσίας, μας επισκέπτονται συχνά ιπτάμενοι δίσκοι και οι ειδήσεις κουκουλώνονται - αλλά, ειλικρινά, αυτό δεν μας πείθει.. Δημιουργεί όμως ένα ερώτημα. Τον τελευταίο χρόνο, το διαστημικό παρατηρητήριο Κέπλερ βρήκε εκατοντάδες πλανήτες γύρω από κοντινά μας αστέρια, και αν παρεκτείνουμε αυτά τα δεδομένα φαίνεται σαν να υπάρχουν μισό τρισεκατομμύριο πλανήτες στο δικό μας γαλαξία και μόνο. Αν έστω και ένας στους 10.000 πλανήτες έχει συνθήκες κατάλληλες για να συντηρήσει ζωή, αυτό μας κάνει 50 εκατομμύρια πλανήτες με πιθανότητα ζωής στο γαλαξία μας. Και το ερώτημα είναι: η Γη δημιουργήθηκε εννέα δισεκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Στο μεταξύ αμέτρητοι άλλοι πλανήτες στο γαλαξία μας είχαν δημιουργηθεί ήδη, και η ζωή εκεί είχε το χρόνο να εξελιχτεί για δισεκατομμύρια ή τουλάχιστον πολλά εκατομμύρια χρόνια, προτού ξεκινήσει η ζωή στην Γη. Αν μερικοί είχαν ευφυή ζωή, και άρχιζαν να αναπτύσσουν τεχνολογία, αυτή η τεχνολογία θα είχε εκατομμύρια χρόνια για να εξελιχτεί σε κάτι πολύπλοκο και παντοδύναμο. Στη Γη είδαμε πόσο δραματικά μπορεί να εξελιχτεί η τεχνολογία σε μόλις 100 χρόνια. Μέσα σε εκατομμύρια χρόνια, ένας ευφυής εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε εύκολα να είχε εξαπλωθεί στον γαλαξία, ίσως δημιουργώντας τεράστιους συλλέκτες ενέργειας ή και στόλους από διαστημόπλοια για να δημιουργήσουν αποικίες ή κομψοτεχνήματα που θα γέμιζαν τον νυκτερινό ουρανό. Με κάποιον τρόπο τέλος πάντων, θα είχε φανερωθεί η παρουσία τους, είτε σκόπιμα είτε όχι, με κάποια ηλεκτρομαγνητικά σήματα. Και όμως δεν είχαμε καμία από αυτές τις ενδείξεις. Γιατί; Υπάρχουν πολλές πιθανές εξηγήσεις, μερικές αρκετά ανησυχητικές. Ίσως ένας υπερευφυής πολιτισμός να έχει όντως κυριεύσει το γαλαξία, και να έχει επιβάλλει πλήρη ραδιοφωνική σιγή γιατί δε θέλει να έχει συναγωνισμό. Απλά καραδοκεί, και ψάχνει μια αφορμή για να εξαφανίσει οτιδήποτε μοιάζει να αποτελεί απειλή. Ίσως πάλι και να μην είναι τόσο ευφυής. Ίσως η εξέλιξη μιας ευφυίας ικανής να δημιουργεί εξελιγμένη τεχνολογία, είναι πιο σπάνια από ότι πιστεύαμε. Στη Γη έτσι κι αλλιώς έγινε μόνο μια φορά στα τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια, και ίσως αυτή να ήταν μια μεγάλη σύμπτωση. Ίσως να είμαστε ο πρώτος τέτοιος πολιτισμός στο γαλαξία μας. Ίσως ακόμα ο πολιτισμός να φέρει μαζί του και το σπόρο της καταστροφής του μέσω της ανικανότητας να ελέγξουμε την τεχνολογία που έχουμε δημιουργήσει. Υπάρχουν όμως και πολλές πιο αισιόδοξες απαντήσεις. Έτσι για αρχή, δε ψάχνουμε και τόσο πολύ και ξοδεύουμε ελάχιστα χρήματα στην έρευνα. Από όλα τα αστέρια στο γαλαξία μας μόνο ένα μικρό ποσοστό έχουμε εξετάσει για ίχνη ζωής, και ίσως να μη ψάχνουμε με το σωστό τρόπο. Ίσως όσο οι πολιτισμοί αναπτύσσονται, να ανακαλύπτουν τεχνολογίες επικοινωνίας πολύ πιο ανεπτυγμένες και χρήσιμες από τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Ίσως όλη η δραστηριότητα να εκτυλίσσεται μέσα στη μυστηριώδη πρόσφατη ανακάλυψη,
On a typical day at school, endless hours are spent learning the answers to questions, but right now, we'll do the opposite. We're going to focus on questions where you can't learn the answers because they're unknown. I used to puzzle about a lot of things as a boy, for example: What would it feel like to be a dog? Do fish feel pain? How about insects? Was the Big Bang just an accident? And is there a God? And if so, how are we so sure that it's a He and not a She? Why do so many innocent people and animals suffer terrible things? Is there really a plan for my life? Is the future yet to be written, or is it already written and we just can't see it? But then, do I have free will? I mean, who am I anyway? Am I just a biological machine? But then, why am I conscious? What is consciousness? Will robots become conscious one day? I mean, I kind of assumed that some day I would be told the answers to all these questions. Someone must know, right? Guess what? No one knows. Most of those questions puzzle me more now than ever. But diving into them is exciting because it takes you to the edge of knowledge, and you never know what you'll find there. So, two questions that no one on Earth knows the answer to. (Music) [How many universes are there?] Sometimes when I'm on a long plane flight, I gaze out at all those mountains and deserts and try to get my head around how vast our Earth is. And then I remember that there's an object we see every day that would literally fit one million Earths inside it: the Sun. It seems impossibly big. But in the great scheme of things, it's a pinprick, one of about 400 billion stars in the Milky Way galaxy, which you can see on a clear night as a pale white mist stretched across the sky. And it gets worse. There are maybe 100 billion galaxies detectable by our telescopes. So if each star was the size of a single grain of sand, just the Milky Way has enough stars to fill a 30-foot by 30-foot stretch of beach three feet deep with sand. And the entire Earth doesn't have enough beaches to represent the stars in the overall universe. Such a beach would continue for literally hundreds of millions of miles. Holy Stephen Hawking, that is a lot of stars. But he and other physicists now believe in a reality that is unimaginably bigger still. I mean, first of all, the 100 billion galaxies within range of our telescopes are probably a minuscule fraction of the total. Space itself is expanding at an accelerating pace. The vast majority of the galaxies are separating from us so fast that light from them may never reach us. Still, our physical reality here on Earth is intimately connected to those distant, invisible galaxies. We can think of them as part of our universe. They make up a single, giant edifice obeying the same physical laws and all made from the same types of atoms, electrons, protons, quarks, neutrinos, that make up you and me. However, recent theories in physics, including one called string theory, are now telling us there could be countless other universes built on different types of particles, with different properties, obeying different laws. Most of these universes could never support life, and might flash in and out of existence in a nanosecond. But nonetheless, combined, they make up a vast multiverse of possible universes in up to 11 dimensions, featuring wonders beyond our wildest imagination. The leading version of string theory predicts a multiverse made up of 10 to the 500 universes. That's a one followed by 500 zeros, a number so vast that if every atom in our observable universe had its own universe, and all of the atoms in all those universes each had their own universe, and you repeated that for two more cycles, you'd still be at a tiny fraction of the total, namely, one trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillion trillionth. (Laughter) But even that number is minuscule compared to another number: infinity. Some physicists think the space-time continuum is literally infinite and that it contains an infinite number of so-called pocket universes with varying properties. How's your brain doing? Quantum theory adds a whole new wrinkle. I mean, the theory's been proven true beyond all doubt, but interpreting it is baffling, and some physicists think you can only un-baffle it if you imagine that huge numbers of parallel universes are being spawned every moment, and many of these universes would actually be very like the world we're in, would include multiple copies of you. In one such universe, you'd graduate with honors and marry the person of your dreams, and in another, not so much. Well, there are still some scientists who would say, hogwash. The only meaningful answer to the question of how many universes there are is one. Only one universe. And a few philosophers and mystics might argue that even our own universe is an illusion. So, as you can see, right now there is no agreement on this question, not even close. All we know is the answer is somewhere between zero and infinity. Well, I guess we know one other thing. This is a pretty cool time to be studying physics. We just might be undergoing the biggest paradigm shift in knowledge that humanity has ever seen. (Music) [Why can't we see evidence of alien life?] Somewhere out there in that vast universe there must surely be countless other planets teeming with life. But why don't we see any evidence of it? Well, this is the famous question asked by Enrico Fermi in 1950: Where is everybody? Conspiracy theorists claim that UFOs are visiting all the time and the reports are just being covered up, but honestly, they aren't very convincing. But that leaves a real riddle. In the past year, the Kepler space observatory has found hundreds of planets just around nearby stars. And if you extrapolate that data, it looks like there could be half a trillion planets just in our own galaxy. If any one in 10,000 has conditions that might support a form of life, that's still 50 million possible life-harboring planets right here in the Milky Way. So here's the riddle: our Earth didn't form until about nine billion years after the Big Bang. Countless other planets in our galaxy should have formed earlier, and given life a chance to get underway billions, or certainly many millions of years earlier than happened on Earth. If just a few of them had spawned intelligent life and started creating technologies, those technologies would have had millions of years to grow in complexity and power. On Earth, we've seen how dramatically technology can accelerate in just 100 years. In millions of years, an intelligent alien civilization could easily have spread out across the galaxy, perhaps creating giant energy-harvesting artifacts or fleets of colonizing spaceships or glorious works of art that fill the night sky. At the very least, you'd think they'd be revealing their presence, deliberately or otherwise, through electromagnetic signals of one kind or another. And yet we see no convincing evidence of any of it. Why? Well, there are numerous possible answers, some of them quite dark. Maybe a single, superintelligent civilization has indeed taken over the galaxy and has imposed strict radio silence because it's paranoid of any potential competitors. It's just sitting there ready to obliterate anything that becomes a threat. Or maybe they're not that intelligent, or perhaps the evolution of an intelligence capable of creating sophisticated technology is far rarer than we've assumed. After all, it's only happened once on Earth in four billion years. Maybe even that was incredibly lucky. Maybe we are the first such civilization in our galaxy. Or, perhaps civilization carries with it the seeds of its own destruction through the inability to control the technologies it creates. But there are numerous more hopeful answers. For a start, we're not looking that hard, and we're spending a pitiful amount of money on it. Only a tiny fraction of the stars in our galaxy have really been looked at closely for signs of interesting signals. And perhaps we're not looking the right way. Maybe as civilizations develop, they quickly discover communication technologies far more sophisticated and useful than electromagnetic waves. Maybe all the action takes place inside the mysterious recently discovered dark matter,
τη σκοτεινή ύλη, ή σκοτεινή ενέργεια, από την οποία αποτελείται το μεγαλύτερο μέρος της μάζας του σύμπαντος. Ή ίσως να ψάχνουμε στη λάθος κλίμακα. Ίσως οι ευφυείς πολιτισμοί να έχουν συνειδητοποιήσει ότι η ζωή δεν είναι άλλο από πολύπλοκα μοτίβα πληροφοριών που αλληλεπιδρούν με όμορφους τρόπους, και ότι αυτό μπορεί να γίνει πιο αποτελεσματικά σε μικρή κλίμακα. Όπως στη Γη τα ογκώδη μουσικά συστήματα συρρικνώθηκαν σε όμορφα μικροσκοπικά iPod, ίσως και η ευφυής ζωή, για να είναι πιο οικολογικά αποτελεσματική, να έχει και αυτή συρρικνωθεί. Το ηλιακό μας σύστημα ίσως να είναι γεμάτο εξωγήινους που απλά δεν τους βλέπουμε - ίσως και οι ίδιες οι ιδέες μας να είναι μια μορφή εξωγήινης ζωής. Εντάξει, αυτή είναι μια τρελή ιδέα, οι εξωγήινοι με εξανάγκασαν να την πω. Είναι όμως συναρπαστικό που οι ιδέες φαίνονται να έχουν δική τους υπόσταση και που ζουν ακόμα και μετά τον θάνατο των δημιουργών τους. Ίσως η βιολογική ζωή να είναι μια προσωρινή κατάσταση. Στα επόμενα 15 χρόνια ίσως να αρχίσουμε να λαμβάνουμε φασματοσκοπικές πληροφορίες από γειτονικούς πλανήτες, που θα μας αποκαλύψουν τις πιθανότητες της ύπαρξης ζωής εκεί. Στο μεταξύ το SETI, που αναζητά εξωγήινη ευφυΐα θα δημοσιοποιήσει τις ανακαλύψεις του και έτσι εκατομμύρια πολίτες επιστήμονες, ίσως και σεις, θα μπορούν να συμβάλουν στις έρευνες. Και εδώ στη Γη διεξάγονται απίστευτα πειράματα για τη δημιουργία ζωής από το μηδέν. Μια ζωή που θα διαφέρει πολύ από τη γνωστή, με βάση το DNA. Όλα αυτά θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε αν υπάρχει ζωή στο σύμπαν, ή αν στην πραγματικότητα υπάρχουμε μόνο εμείς. Καθεμιά από τις πιθανότητες με τον τρόπο της εμπνέει δέος. Γιατί έστω και αν είμαστε μόνοι, το γεγονός ότι σκεφτόμαστε, ονειρευόμαστε, και κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις, μπορεί τελικά να είναι το πιο σημαντικό γεγονός στο σύμπαν. Σας έχω ένα ακόμα καλό νέο: η αναζήτηση της γνώσης και της κατανόησης δεν είναι ποτέ ανιαρή. Είναι ακριβώς το αντίθετο. Όσο περισσότερα μαθαίνεις, τόσο πιο υπέροχος φαίνεται ο κόσμος. Ακριβώς αυτές οι τρελές πιθανότητες, και οι αναπάντητες ερωτήσεις, μας κάνουν να τραβάμε μπροστά. Συνεχίστε, λοιπόν, να έχετε περιέργεια.
or dark energy, that appear to account for most of the universe's mass. Or, maybe we're looking at the wrong scale. Perhaps intelligent civilizations come to realize that life is ultimately just complex patterns of information interacting with each other in a beautiful way, and that that can happen more efficiently at a small scale. So, just as on Earth, clunky stereo systems have shrunk to beautiful, tiny iPods, maybe intelligent life itself, in order to reduce its footprint on the environment, has turned itself microscopic. So the Solar System might be teeming with aliens, and we're just not noticing them. Maybe the very ideas in our heads are a form of alien life. Well, okay, that's a crazy thought. The aliens made me say it. But it is cool that ideas do seem to have a life all of their own and that they outlive their creators. Maybe biological life is just a passing phase. Well, within the next 15 years, we could start seeing real spectroscopic information from promising nearby planets that will reveal just how life-friendly they might be. And meanwhile, SETI, the Search for Extraterrestrial Intelligence, is now releasing its data to the public so that millions of citizen scientists, maybe including you, can bring the power of the crowd to join the search. And here on Earth, amazing experiments are being done to try to create life from scratch, life that might be very different from the DNA forms we know. All of this will help us understand whether the universe is teeming with life or whether, indeed, it's just us. Either answer, in its own way, is awe-inspiring, because even if we are alone, the fact that we think and dream and ask these questions might yet turn out to be one of the most important facts about the universe. And I have one more piece of good news for you. The quest for knowledge and understanding never gets dull. It doesn't. It's actually the opposite. The more you know, the more amazing the world seems. And it's the crazy possibilities, the unanswered questions, that pull us forward. So stay curious.