When we talk about corruption, there are typical types of individuals that spring to mind. There's the former Soviet megalomaniacs. Saparmurat Niyazov, he was one of them. Until his death in 2006, he was the all-powerful leader of Turkmenistan, a Central Asian country rich in natural gas. Now, he really loved to issue presidential decrees. And one renamed the months of the year including after himself and his mother. He spent millions of dollars creating a bizarre personality cult, and his crowning glory was the building of a 40-foot-high gold-plated statue of himself which stood proudly in the capital's central square and rotated to follow the sun. He was a slightly unusual guy. And then there's that cliché, the African dictator or minister or official. There's Teodorín Obiang. So his daddy is president for life of Equatorial Guinea, a West African nation that has exported billions of dollars of oil since the 1990s and yet has a truly appalling human rights record. The vast majority of its people are living in really miserable poverty despite an income per capita that's on a par with that of Portugal. So Obiang junior, well, he buys himself a $30 million mansion in Malibu, California. I've been up to its front gates. I can tell you it's a magnificent spread. He bought an €18 million art collection that used to belong to fashion designer Yves Saint Laurent, a stack of fabulous sports cars, some costing a million dollars apiece -- oh, and a Gulfstream jet, too. Now get this: Until recently, he was earning an official monthly salary of less than 7,000 dollars. And there's Dan Etete. Well, he was the former oil minister of Nigeria under President Abacha, and it just so happens he's a convicted money launderer too. We've spent a great deal of time investigating a $1 billion -- that's right, a $1 billion — oil deal that he was involved with, and what we found was pretty shocking, but more about that later. So it's easy to think that corruption happens somewhere over there, carried out by a bunch of greedy despots and individuals up to no good in countries that we, personally, may know very little about and feel really unconnected to and unaffected by what might be going on. But does it just happen over there? Well, at 22, I was very lucky. My first job out of university was investigating the illegal trade in African ivory. And that's how my relationship with corruption really began. In 1993, with two friends who were colleagues, Simon Taylor and Patrick Alley, we set up an organization called Global Witness. Our first campaign was investigating the role of illegal logging in funding the war in Cambodia. So a few years later, and it's now 1997, and I'm in Angola undercover investigating blood diamonds. Perhaps you saw the film, the Hollywood film "Blood Diamond," the one with Leonardo DiCaprio. Well, some of that sprang from our work. Luanda, it was full of land mine victims who were struggling to survive on the streets and war orphans living in sewers under the streets, and a tiny, very wealthy elite who gossiped about shopping trips to Brazil and Portugal. And it was a slightly crazy place. So I'm sitting in a hot and very stuffy hotel room feeling just totally overwhelmed. But it wasn't about blood diamonds. Because I'd been speaking to lots of people there who, well, they talked about a different problem: that of a massive web of corruption on a global scale and millions of oil dollars going missing. And for what was then a very small organization of just a few people, trying to even begin to think how we might tackle that was an enormous challenge. And in the years that I've been, and we've all been campaigning and investigating, I've repeatedly seen that what makes corruption on a global, massive scale possible, well it isn't just greed or the misuse of power or that nebulous phrase "weak governance." I mean, yes, it's all of those, but corruption, it's made possible by the actions of global facilitators. So let's go back to some of those people I talked about earlier. Now, they're all people we've investigated, and they're all people who couldn't do what they do alone. Take Obiang junior. Well, he didn't end up with high-end art and luxury houses without help. He did business with global banks. A bank in Paris held accounts of companies controlled by him, one of which was used to buy the art, and American banks, well, they funneled 73 million dollars into the States, some of which was used to buy that California mansion. And he didn't do all of this in his own name either. He used shell companies. He used one to buy the property, and another, which was in somebody else's name, to pay the huge bills it cost to run the place. And then there's Dan Etete. Well, when he was oil minister, he awarded an oil block now worth over a billion dollars to a company that, guess what, yeah, he was the hidden owner of. Now, it was then much later traded on with the kind assistance of the Nigerian government -- now I have to be careful what I say here — to subsidiaries of Shell and the Italian Eni, two of the biggest oil companies around. So the reality is, is that the engine of corruption, well, it exists far beyond the shores of countries like Equatorial Guinea or Nigeria or Turkmenistan. This engine, well, it's driven by our international banking system, by the problem of anonymous shell companies, and by the secrecy that we have afforded big oil, gas and mining operations, and, most of all, by the failure of our politicians to back up their rhetoric and do something really meaningful and systemic to tackle this stuff. Now let's take the banks first. Well, it's not going to come as any surprise for me to tell you that banks accept dirty money, but they prioritize their profits in other destructive ways too. For example, in Sarawak, Malaysia. Now this region, it has just five percent of its forests left intact. Five percent. So how did that happen? Well, because an elite and its facilitators have been making millions of dollars from supporting logging on an industrial scale for many years. So we sent an undercover investigator in to secretly film meetings with members of the ruling elite, and the resulting footage, well, it made some people very angry, and you can see that on YouTube, but it proved what we had long suspected, because it showed how the state's chief minister, despite his later denials, used his control over land and forest licenses to enrich himself and his family. And HSBC, well, we know that HSBC bankrolled the region's largest logging companies that were responsible for some of that destruction in Sarawak and elsewhere. The bank violated its own sustainability policies in the process, but it earned around 130 million dollars. Now shortly after our exposé, very shortly after our exposé earlier this year, the bank announced a policy review on this. And is this progress? Maybe, but we're going to be keeping a very close eye on that case. And then there's the problem of anonymous shell companies. Well, we've all heard about what they are, I think, and we all know they're used quite a bit by people and companies who are trying to avoid paying their proper dues to society, also known as taxes. But what doesn't usually come to light is how shell companies are used to steal huge sums of money, transformational sums of money, from poor countries. In virtually every case of corruption that we've investigated, shell companies have appeared, and sometimes it's been impossible to find out who is really involved in the deal. A recent study by the World Bank looked at 200 cases of corruption. It found that over 70 percent of those cases had used anonymous shell companies, totaling almost 56 billion dollars. Now many of these companies were in America or the United Kingdom, its overseas territories and Crown dependencies, and so it's not just an offshore problem, it's an on-shore one too. You see, shell companies, they're central to the secret deals which may benefit wealthy elites rather than ordinary citizens. One striking recent case that we've investigated is how the government in the Democratic Republic of Congo sold off a series of valuable, state-owned mining assets to shell companies in the British Virgin Islands. So we spoke to sources in country, trawled through company documents and other information trying to piece together a really true picture of the deal. And we were alarmed to find that these shell companies had quickly flipped many of the assets on for huge profits to major international mining companies listed in London. Now, the Africa Progress Panel, led by Kofi Annan, they've calculated that Congo may have lost more than 1.3 billion dollars from these deals. That's almost twice the country's annual health and education budget combined. And will the people of Congo, will they ever get their money back? Well, the answer to that question, and who was really involved and what really happened, well that's going to probably remain locked away in the secretive company registries of the British Virgin Islands and elsewhere unless we all do something about it. And how about the oil, gas and mining companies? Okay, maybe it's a bit of a cliché to talk about them. Corruption in that sector, no surprise. There's corruption everywhere, so why focus on that sector? Well, because there's a lot at stake. In 2011, natural resource exports outweighed aid flows by almost 19 to one in Africa, Asia and Latin America. Nineteen to one. Now that's a hell of a lot of schools and universities and hospitals and business startups, many of which haven't materialized and never will because some of that money has simply been stolen away. Now let's go back to the oil and mining companies, and let's go back to Dan Etete and that $1 billion deal. And now forgive me, I'm going to read the next bit because it's a very live issue, and our lawyers have been through this in some detail and they want me to get it right. Now, on the surface, the deal appeared straightforward. Subsidiaries of Shell and Eni paid the Nigerian government for the block. The Nigerian government transferred precisely the same amount, to the very dollar, to an account earmarked for a shell company whose hidden owner was Etete. Now, that's not bad going for a convicted money launderer. And here's the thing. After many months of digging around and reading through hundreds of pages of court documents, we found evidence that, in fact, Shell and Eni had known that the funds would be transferred to that shell company, and frankly, it's hard to believe they didn't know who they were really dealing with there. Now, it just shouldn't take these sorts of efforts to find out where the money in deals like this went. I mean, these are state assets. They're supposed to be used for the benefit of the people in the country. But in some countries, citizens and journalists who are trying to expose stories like this have been harassed and arrested and some have even risked their lives to do so. And finally, well, there are those who believe that corruption is unavoidable. It's just how some business is done. It's too complex and difficult to change. So in effect, what? We just accept it. But as a campaigner and investigator, I have a different view, because I've seen what can happen when an idea gains momentum. In the oil and mining sector, for example, there is now the beginning of a truly worldwide transparency standard that could tackle some of these problems. In 1999, when Global Witness called for oil companies to make payments on deals transparent, well, some people laughed at the extreme naiveté of that small idea. But literally hundreds of civil society groups from around the world came together to fight for transparency, and now it's fast becoming the norm and the law. Two thirds of the value of the world's oil and mining companies are now covered by transparency laws. Two thirds. So this is change happening. This is progress. But we're not there yet, by far. Because it really isn't about corruption somewhere over there, is it? In a globalized world, corruption is a truly globalized business, and one that needs global solutions, supported and pushed by us all, as global citizens, right here. Thank you. (Applause)
هنگامی که درمورد فساد مالی صحبت میکنیم، انواع بخصوصی از افراد به ذهنمان خطور میکنند. صفرمراد نیازف ازشوروی سابق، یکی از اين خودبزرگ بینان قبلی است. او یکی از آنها بود. تا زمان مرگش در سال ۲۰۰۶، او رهبر قدرتمند ترکمنستان بود کشوری سرشار از منابع گاز طبیعی که در آسیای میانه قرار دارد. او واقعاً عاشق صدور فرامین ریاست جمهوری بود. یکبار نام ماههای سال را عوض کرد و نام خودش و مادرش را به عنوان پیشوند به نام ماههای سال اضافه کرد. او میلیون ها دلار را صرف ساخت یک فرقه (مذهبی ملی) عجیب غریب شخصی کرد، اوج شکوه او، احداث یک مجسمه طلا اندود ۴۰ فیتی(۱۲ متری) از خودش بود که با افتخار در میدانی در پایتخت مىايستاد و برای دنبال کردن خورشید می چرخید. او کمی غیر عادی بود. ويك آدم مبتذل دیگرى كه هست رآن دیکتاتو یا وزیر و یا مقام بالای آفریقایی ست. تئودورین اُبیانگ . خُب پدرش رئیس جمهورمادامالعمر گینه استوایی است، کشوری درآفریقای غربی که از دهه ۱۹۹۰، میلیاردها دلار نفت صادر کرده است و در عین حال رکوردی واقعا وحشتناک از نقض حقوق بشر را داراست. اکثریت مردم این کشور درفقر فلاکتباری زندگی میکنند با وجود اینکه درآمد سرانه این کشور همتراز با پرتغال است. خُب اوبیانگ پسر، یک قصر ۳۰ میلیون دلاری در مالیبو کالیفرنیا برای خودش می خرد. من جلو دروازه این عمارت رفتم. میتوانم به شما بگویم که این ساختمان با شکوه و مجلل است. او یک مجموعه هنری ۱۸ میلیون پوندی خریده که متعلق به طراح مد ایو سن لوران بوده، و یک مجموعهای از اتومبیل های فوق العادهی اسپورت، که برخی از آنها قیمتی بیش از یک میلیون دلار دارد را خریده-- آهان، و یک جت شخصی گلف استریم هم خرید. حالا این یکی را ببینید: تا همین اواخر، درآمد رسمی او کمتر از هفت هزار دلار در ماه بود. این دَن اِتت هست. او وزیر نفت قبلی نیجریه در دوره ریاست جمهوری آباچاد بود، او به تازگی محکوم به پولشویی شد. ما وقت و انرژی زیادی صرف کردیم تا در مورد یک میلیارد دلار- درسته یک میلیارد دلار-- نفتی که او در معامله آن شرکت داشت را بررسی و تحقیق کنیم، و چیزی که ما پیدا کردم حيرت آور بود. اما راجع به آن بعدا خواهم گفت. خُب این خیلی ساده است که فساد در جايى همین اطراف به وقوع میپیوندد، و افرادی حریص و ستمگر درگیر این فسادها هستند، افرادی که برای کشورهایشان خوب نیستند، شاید ما شخصا خیلی کم درباره آنها بدانیم و احساس کنیم که این چیزها خیلی هم به ما ربطی ندارد و اتفاقی که در این خصوص میافتد تاثیری بر زندگی ما ندارد. اما آیا این موضوعات فقط در این کشورها اتفاق میآفتد؟ خوب، در سن۲۲ سالگی، خیلی خوششانس بودم که اولین شغلم خارج از دانشگاه تحقیق در مورد تجارت غیر قانونی عاج در آفریقا بود. چگونگی رابطه من با فساد واقعا از اینجا شروع شد. در سال ۱۹۹۳ با دونفر از دوستانم، سایمون تیلور و پتریک اِلی که همکارهم بودیم، یک سازمانی را ایجاد کردیم به نام" شاهد جهانی". اولین کمپینگ ما تحقیق در مورد نقش قطع غیر قانونی درختان در تامین مالی برای جنگ در کامبوج بود. خُب چند سال بعد، در سال ۱۹۹۷ من در تحقیقات مخفیانهای درمورد الماسهای غیرقانونی آنگولا شرکت داشتم. شاید شما فیلم آن را دیده باشید، فیلمی که هالیوود به نام "الماس خونین" با شرکت لئوناردو دیکاپریو ساخت. خُب بخشی از داستان ناشی از کار ما بود. لوآندا( پایتخت آنگولا) پُر بود از قربانیانی معادن که برای زنده ماندن در تقلا بودند کسانی که در خیابانها و یتیم خانه های جنگی که در فاضلاب زیر خیابانهاست زندگی میکردند، و گروه کوچکی از ثروتمندان زبده که در مورد خرید در برزیل و پرتقال دائما وراجی میکنند. جاى دیوانه کنندهاى بود. من در یک اتاق خيلى گرم پر از اثاثیه هتل نشسته بودم و احساس میکردم که کاملاً زيرفشارم. اما این تنها در مورد الماسهای خونین نبود. چونکه من با افراد زیادی صحبت کردم که آنها در مورد مشکلات و مسايل دیگر صحبت میکردند: در مورد شبکه بزرگ فساد در ابعاد جهانی که باعث میشود که میلیونها دلارناشی از درآمد نفت گم شوند. خُب ما یک سازمان کوچک با تعداد کمی کارمند بودیم که تلاش میکردیم تا فکر کنیم که چگونه موضوع به این بزرگی را به چالش بکشیم و با آن مقابله کنیم. و در سالهایی که من در این زمینه کار کردهام ما همواره تحقیق، تَجسُس و کمپینگ داشتهایم، من بارها و بارها دیدهام که چه چیزی فساد را در یک مقیاس گسترده جهانی ممکن میکند، خُب اینها فقط حرص و طمع و سواستفاده از قدرت و یا به عبارتی "دولتهای ضعیف" نیستند. بله، منظورم اینه که همه اینها هست، اما فساد، به واسطه جریان تسهیلات جهانی ممکن شده است. خُب برگردیم به بعضی از افرادی که در ابتدا راجع به آنها صحبت کردم. در مورد همه اینها تحقیق و تجسس کردهایم، وهمه آنها افرادی هستند که کاری که می خواهند انجام بدهند را نمیتوانند به تنهایی انجام دهند. آبیانگ جوان را در نظر بگیرید. خُب او بدون کمک دیگران نمی توانست به مجموعه هنری و خانه مجلل دستیابی پیدا کند. او با بانکهای جهانی تجارت کرد. یک بانک در پاریس حساب بانکی شرکتی که توسط او کنترل میشود را نگهداری میکند، همان حسابی که برای خرید مجموعه هنری مورد استفاده قرار گرفت، و بانک آمریکا، خُب، آنها ۷۳ میلیون دلار به ایالات متحده واریز کردند، که برخی از آن برای خرید آن عمارت در کالیفرنیا مورد استفاده قرار گرفت. او هیچیک از این کارها را تحت نام خودش انجام نداد. او از شرکتهایی پوششی استفاده میکند. او یکی را برای خرید ملک استفاده میکند، وشرکت دیگری که تحت نام فرد دیگری است را برای پرداخت صورت حسابهای بسیار بزرگی که برای هزینه نگهداری ساختمان مورد استفاده قرار میدهد. و بعدی، این دَن اِتت هست. خُب هنگامی که او وزیر نفت بود، یک منطقه نفتی به ارزش بیش از یک میلیارد دلار به یک شرکتی نفتی اعطا کرد، حدس بزنید چرا، بله او صاحب پنهان همان شرکت نفتی بود. سپس با کمک مهربانانه دولت نیجریه معامله شد-- خُب من باید بسیارمراقب آنچه که اینجا میگویم باشم-- با شرکتهای اقماری و تابعه شرکت شل و شرکت ایتالیایی اِنی که این دو از بزرگترین شرکتهای نفتی در منطقه هستند. واقعیت این است که موتور فساد خیلی دورتر از سواحل کشورهایی مثل اتیوپی و یا نیجریه یا ترکمنستان قرار دارد. این موتور توسط سیستم بانکی بینالمللی هدایت و به حرکت در میآید، توسط موضوعاتی که شرکت های ناشناس پوششی ایجاد میکنند ، و با مخفیکاری و پنهانکاریهای که ما برای شرکتهای بزرگ نفت، گاز و استخراج معدن فراهم کردهایم ، وازهمه مهمتر، بخاطر قصور و کوتاهی سیاستمدارانمان از انجام شعارهایشان برای انجام کارهایی است كه بايد واقعا به شکل معنادار و سیستماتیکی با این مسائل مقابله کند. بگذارید ابتدا راجع به بانکها صحبت کنیم. خُب، قصد ندارم به شما بگویم که من از اینکه بانکها پول های کثیف را قبول میکنند متعجب می شوم، اما همچنین آنها سودشان در راه های مخرب دیگری در اولویت قرار میهند . برای مثال، در سرایوک، مالزی. منطقهای که تنها پنج درصد از جنگلهایش دست نخورده باقی مانده است. پنج درصد. خُب این چگونه این اتفاق افتاد؟ چونکه صاحبان قدرت و تامین کنندگان تسهیلات برایشان میلیون ها دلار از حمایت کردن برای قطع درختان جنگلها در ابعاد صنعتی پول بدست آوردند. خُب ما یک نفر محقق مخفی فرستادیم تا مخفیانه از جلسات اعضای نخبگان حاکم فیلم بگیرد، و نتیجه حاصله بعضیها را بسیار عصبانی کرد، آن را در یوتيوب میتوانید تماشا کنید، این فیلم آنچه را که ما مدتها به آن مظنون بودیم را تائید کرد، زیرا این نشان داد چگونه وزیر ارشد آن ایالت علیرغم انکاری که میکرد، از قدرتش برای کنترل زمین ها و گرفتن پروانه بهرهبردای استفاده از جنگلها برای درآمد خودش و خانواده اش استفاده می کند. بانک HSBC ، خُب ما میدانیم که بانک HSBC نقش حامی مالی بزرگترین شرکت های قطع درختان منطقه هست که مسئول برخی از تخریبهای گسترده جنگلها در ساراواک و جاهای دیگر بودند. این بانک ناقض سیاستهای پایداری طبیعت خودش در این فرآیند است، اما این بانک حدود ۱۳۰ میلیون دلار درآمد از این راه دارد. خُب بلافاصله بعد از افشاگری ما، در ابتدای همین سال مدت خیلی کوتاهی پس از افشاگری ما اعلام کرد که سیاستهایش را دراین مورد بازنگری کرده است. آیا این بهتر شد و پیشرفت کرده؟ شاید، اما ما قصد داریم که این موضوع را دقیقاً از زیر نظر داشته باشیم. این مشکل از جانب شرکت های ناشناس پوششیست . خُب همه فکر میکنم، ما در مورد اینکه آین شرکتها شنیدهایم، و همه ما میدانیم که این شرکتهای توسط افراد و شرکتهایی که تلاش میکنند که از پرداخت عوارض و بدهیهای اجتماعیشان که همان مالیات باشد، طفره روند ایجاد میشوند. اما آنچه که معمولا روشن نمیشود این است که چگونه این شرکتهای پوششی برای دزدی کردن مبالغ هنگفتی ازپول و انتقال این مبالغ هنگفت از کشورهای فقیر مورد استفاده قرار میگیرند. عملاً هر مورد فساد مالی که ما در موردش تحقیق کردیم، از شرکتهای پوششی سردرآورده اند، و گاهی غیر ممکن است که واقعاً بفهمید که چه کسی واقعاً درگیر این معامله هست. یکی از مطالعاتی که به تازگی توسط بانک جهانی انجام شد ۲۰۰ مورد فساد مالی را بررسی کرده است. معلوم شد که بیش از ۷۰ درصد از این نوع موارد از شرکتهای ناشناس پوششی استفاده شده، که سرجمع تقریبا ۵۶ میلیارد دلار است. خُب خیلی از این شرکتها در ایالات متحده و یا در انگلستان هستند، اینها سرزمینهای قلمرو یا کشورهای وابسته به سلطنت (بریتانیا) هستند، ولی این موضوعات تنها مسائل و مشکلات کشورهای دیگر نیستند بلکه مسائل داخلی نیز هستند. همانطور که میبینید، شرکتهای پوششی، آنها مرکز معاملات پنهانی هستند که شاید شهروندان صاحب قدرت و زبدگان ثروتمند به جای شهروندان عادی از آنها بهرمند شوند. یکی از موارد برجسته و قابل توجه که ما به تازگی در مورد آن تحقیق کردیم این است که چگونه دولت جمهوری دموکراتیک کنگو یک مجموعه از معادن ارزشمند که دارایی دولت بود را به شرکتهای پوششی در بریتیش ویرجین ایلند فروخت. خُب ما درباره منابع طبیعی در کشورها صحبت می کنیم، که از طریق مدارک شرکتها وسایر اطلاعات تلاش میکنیم تا همه تکههاى واقعه را در کنار هم قرار داده تا تصویر کاملاً حقیقی از این معاملات را نشان دهیم. به ما درباره كشف اين مساله هشدار داده شد که این شرکتهای پوششی خیلی سریع بسیاری از این دارائی ها را به نفع شرکتهای اصلی معدن جهان که در لندن قرار دارند منتقل میکنند. اعضای هیئت پیشرفت آفریقا که کوفی عنان آن را رهبری میکند، محاسبه کرده اند که کنگو حدود یک و نیم میلیارد دلار را طی این معاملات از دست داده است. و این تقریبا دو برابر بودجه سالیانه درمانی و آموزش و پرورش کشور است. و آیا مردم کنگو هرگز این پول را دریافت خواهند کرد؟ خُب، پاسخ به این پرسش، و اینکه چه کسانی واقعا درگیر این معامله بودند و چه اتفاقی واقعا افتاد، احتمالا این سربسته و پنهان در شرکتهای مخفی که در بریتیش ورجین ایلند و جاهای دیگر ثبت شده اند باقی خواهد ماند مگر اینکه ما کاری برای این بکنیم. و درمورد شرکتهای نفت، گاز و معدن چطور؟ بسیار خُوب، شاید صحبت در مورد اینها کمی بد و کلیشهای باشد. اما هیچ تعجبی در مورد فساد در این بخش نیست. فساد مالی در همه جا هست، پس چرا روی این بخش تمرکز میشود؟ خُب، چونکه خیلی چیزها در گرو این موضوع هست. در سال ۲۰۱۱، صادرات منابع طبیعی به نسبت کمک های جاری به آفریقا، آسیا و آمریکای لاتین تقریبا ۱۹ به یک بوده است. نوزده به یک . خُب این بدبختی برای بسیاری از مدارس، دانشگاها، بیمارستانها و شروع پروژه هایی جدید بوده است، پروژهایی زیادی که منابع اولیه را هرگز بدست نیاوردند زیرا بخشی از پول آنها به آسانی دزدی مىشد. خُب بگذارید به شرکتهای نفتی و معدنی برگردیم، و بگذارید برگردیم به دِن اتت و معامله یک میلیارد دلاری. مرا ببخشید، قصد دارم این قسمت را بخوانم زیرا این مسئله خیلی زندهای است، و وکلای ما بعضی از جزئیات از این طریق بدست آورده اند و میخواهند من به درستی این را بیان کنم. خب در این سطح، این معامله به نظر خیلی درست و سرراست میآید. شرکتهای اقماری و تابعه شرکت شل (شرکت نفتی فرانسوی) و شرکت آنی (شرکت نفتی ایتالیایی) به دولت نیجریه برای این قطعه پول پرداختند. دولت نیجریه دقیقا همان مبلغ پول را، همان میزان دلار را به حسابی اختصاص داده شده به شرکت پوششی که صاحب پنهان آن دِن اتت هست واریز کرد. و این معامله متهم به پولشویی نشد. و موضوع از این قرار هست. بعد از چندین ماه کندوکاو پیرامون این موضوع و خواندن صدها صفحه از مدارک دادگاه، ما شواهدی را پیدا کردیم که در حقیقت شرکت شل و شرکت انی میدانستند که این پول به حساب شرکت پوششی منتقل و واریز خواهد شد، رک و پوست کنده بگویم باور اینکه آنها نمیدانستند که واقعا با چه کسی معامله میکنند بسیار سخت است. نمی بایستی این میزان تلاش میکردیم تا بفهمیم که پول این معامله و معاملاتی مثل این کجا رفتهاند. منظورم اینکه این دارایی دولت هست. این پولها باید برای منافع مردم این کشورها خرج شود. این پولها باید برای منافع مردم این کشورها خرج شود. اما در بعضی از کشورها، شهروندان و روزنامه نگارانی که تلاش میکردند که موضوعاتی مانند این را افشا کنند مورد آزار و اذیت قرار گرفته و یا دستگیر شدهاند و برخی از آنها برای افشای این موضوعات زندگیشان به خطر افتاده است. در آخر اینکه، برای آنهایی که معتقدند این نوع فسادها اجتناب ناپذیر هستند. این تنها درباره اینکه برخی از معاملات چگونه انجام میشود بود. تغییر آن بسیار سخت و پیچیده است. خُب چرا؟ ما تنها این را قبول کنیم. اما من به عنوان یک مبارزه کننده با فساد و یک محقق، دیدگاه متفاوتی دارم، زیرا من دیده ام که هنگامی که ایدهای به یک دستاورد تبدیل میشود چه اتفاقی میافتد. برای مثال در بخش نفت و معدن ، این شروع كننده شفافیت قابل پذیرش حقیقی در سراسر جهان است که می تواند با برخی از این نوع مشکلات مقابله کند. در سال ۱۹۹۱، هنگامی که سازمان شاهد جهانی (سازمان غیر دولتی بین المللی که وابستگی سیاسی ندارد) از شرکتهای نفتی خواست تا برای پرداخت معاملات نفتی شفافیت داشته باشند، بعضی از افراد از خامی بیش از حد این ایده خندیدند. اما واقعا صدها نفر از گروهای اجتماعی مدنی در سراسر جهان گرد هم آمدند تا برای شفاف سازی مبارزه کنند، و حالا به سرعت تبدیل به یک هنجار و قانون شده است. دو سوم از ارزش شرکتهای نفتی و معدنی جهان حالا با قوانین شفافسازی پوشش داده می شوند. دو سوم. پس اين تغییر به وقوع می پیوندد. این يعنى پیشرفت. ولی ما هنوز کاملاً به آنجا نرسیده ایم. زیرا این واقعا درمورد فساد در جای دیگری نیست، هست؟ در دنیای یکپارچه جهانى، فساد حقیقتا یک تجارت یکپارچه جهانیست، و این مشكل نیاز به راهحل، پشتیبانی و فشار جهانی دارد که توسط همه ما به عنوان شهروندان جهان صورت پذیرد، درست در اینجا. سپاسگزارم. (تشویق تماشاگران)