Όταν μιλάμε για διαφθορά, μας έρχονται συγκεκριμένοι τύποι ανθρώπων στο νου.
When we talk about corruption, there are typical types of individuals that spring to mind.
Υπάρχουν οι πρώην σοβιετικοί μεγαλομανείς. Ο Σαπαρμουράτ Νιγιάζοφ ήταν ένας από αυτούς. Μέχρι το θάνατο του το 2006, ήταν ο παντοδύναμος ηγέτης του Τουρκμενιστάν, μια χώρα της κεντρικής Ασίας, πλούσια σε φυσικό αέριο. Του άρεσε πολύ να εκδίδει προεδρικά διατάγματα και με ένα από αυτά μετονόμασε τους μήνες του χρόνου και συμπεριέλαβε στα ονόματα το δικό του και της μητέρας του. Ξόδεψε εκατομμύρια δολάρια δημιουργώντας μια αλλόκοτη προσωπολατρία, η κορύφωση της οποίας ήταν το χτίσιμο ενός επιχρυσωμένου αγάλματος του ιδίου, ύψους 12 μέτρων, το οποίο έστεκε περήφανα στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας και γυρνούσε για να ακολουθεί τον ήλιο. Ήταν ένας κάπως ασυνήθιστος τύπος.
There's the former Soviet megalomaniacs. Saparmurat Niyazov, he was one of them. Until his death in 2006, he was the all-powerful leader of Turkmenistan, a Central Asian country rich in natural gas. Now, he really loved to issue presidential decrees. And one renamed the months of the year including after himself and his mother. He spent millions of dollars creating a bizarre personality cult, and his crowning glory was the building of a 40-foot-high gold-plated statue of himself which stood proudly in the capital's central square and rotated to follow the sun. He was a slightly unusual guy.
Υπάρχει και το άλλο κλισέ, ο Αφρικανός δικτάτορας, υπουργός ή αξιωματούχος. Υπάρχει ο Τεοντόριν Ομπιάνγκ Ο πατέρας του είναι ισόβιος πρόεδρος της Ισημερινής Γουινέας, μια χώρα της Δυτικής Αφρικής που έχει εξάγει από τη δεκαετία του '90 πετρέλαιο αξίας δισεκατομμυρίων δολαρίων και παρ' όλα αυτά έχει ένα φριχτό ιστορικό ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ζει σε πραγματικά τραγική φτώχεια παρά το κατά κεφαλήν εισόδημα που είναι ανάλογο με αυτό της Πορτογαλίας. Ο Ομπιάνγκ ο νεώτερος, αγόρασε μια έπαυλη στο Μάλιμπου της Καλιφόρνια, αξίας 30 εκατομμυρίων δολαρίων. Έχω βρεθεί στην πύλη του. Μπορώ να σας πω πως είναι μια υπέροχη έκταση. Αγόρασε μια συλλογή έργων τέχνης, αξίας 18 εκατομμυρίων ευρώ, που ανήκε στο σχεδιαστή μόδας Υβ Σεν Λοράν. ένα σωρό υπέροχα αγωνιστικά αυτοκίνητα, κάποια κοστίζουν ένα εκατομμύριο δολάρια, και επίσης ένα τζετ Γκόλφστριμ. Ακούστε τώρα: Μέχρι πρόσφατα, ο επίσημος μηνιαίος μισθός του ήταν λιγότερος από 7.000 δολάρια.
And then there's that cliché, the African dictator or minister or official. There's Teodorín Obiang. So his daddy is president for life of Equatorial Guinea, a West African nation that has exported billions of dollars of oil since the 1990s and yet has a truly appalling human rights record. The vast majority of its people are living in really miserable poverty despite an income per capita that's on a par with that of Portugal. So Obiang junior, well, he buys himself a $30 million mansion in Malibu, California. I've been up to its front gates. I can tell you it's a magnificent spread. He bought an €18 million art collection that used to belong to fashion designer Yves Saint Laurent, a stack of fabulous sports cars, some costing a million dollars apiece -- oh, and a Gulfstream jet, too. Now get this: Until recently, he was earning an official monthly salary of less than 7,000 dollars.
Υπάρχει και ο Νταν Ετέτε. Ήταν ο πρώην υπουργός πετρελαίου της Νιγηρίας, επί προεδρίας Αμπάτσα. Επίσης τυχαίνει να έχει καταδικαστεί για ξέπλυμα χρήματος. Έχουμε ξοδέψει πολύ χρόνο διερευνώντας μια συμφωνία πετρελαίου του ενός δις δολαρίων, καλά καταλάβατε, του ενός δις δολαρίων, στην οποία είχε αναμιχθεί και αυτό που βρήκαμε ήταν αρκετά σοκαριστικό, αλλά γι' αυτό θα σας πω αργότερα.
And there's Dan Etete. Well, he was the former oil minister of Nigeria under President Abacha, and it just so happens he's a convicted money launderer too. We've spent a great deal of time investigating a $1 billion -- that's right, a $1 billion — oil deal that he was involved with, and what we found was pretty shocking, but more about that later.
Είναι εύκολο να σκεφτόμαστε πως η διαφθορά συμβαίνει κάπου εκεί πέρα, και την κινούν ένα μάτσο άπληστοι δεσπότες και άτομα που έχουν κακό σκοπό, σε χώρες για τις οποίες εμείς, προσωπικά, ξέρουμε πολύ λίγα και με τις οποίες δεν αισθανόμαστε πως έχουμε σχέση ούτε πως επηρεαζόμαστε από το τι συμβαίνει εκεί. Όμως συμβαίνει μόνο εκεί;
So it's easy to think that corruption happens somewhere over there, carried out by a bunch of greedy despots and individuals up to no good in countries that we, personally, may know very little about and feel really unconnected to and unaffected by what might be going on. But does it just happen over there?
Στα 22 ήμουν πολύ τυχερή. Η πρώτη μου δουλειά μόλις τελείωσα το πανεπιστήμιο ήταν να διερευνήσω το παράνομο εμπόριο του αφρικανικού ελεφαντόδοντου. Και έτσι ξεκίνησε στη πραγματικότητα η σχέση μου με τη διαφθορά. Το 1993 με δύο φίλους που ήταν και συνάδελφοι, τον Σάιμον Τέιλορ και τον Πάτρικ Άλεϊ, στήσαμε μια οργάνωση που ονομάζεται Παγκόσμιος Μάρτυρας. Η πρώτη μας εκστρατεία ήταν να διερευνήσουμε το ρόλο της παράνομης υλοτομίας στη χρηματοδότηση του πολέμου της Καμπότζης.
Well, at 22, I was very lucky. My first job out of university was investigating the illegal trade in African ivory. And that's how my relationship with corruption really began. In 1993, with two friends who were colleagues, Simon Taylor and Patrick Alley, we set up an organization called Global Witness. Our first campaign was investigating the role of illegal logging in funding the war in Cambodia.
Μερικά χρόνια αργότερα, το 1997, βρίσκομαι μυστικά στην Αγκόλα και διερευνώ τα ματωμένα διαμάντια. Ίσως έχετε δει την ταινία, την χολυγουντιανή ταινία, «Ματωμένο Διαμάντι», με τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Μέρος της εμπνεύστηκε από την εργασία μας. Η Λουάντα είναι γεμάτη με θύματα ορυχείων, που παλεύουν να επιβιώσουν στους δρόμους και ορφανά πολέμου που ζουν σε υπονόμους κάτω από τους δρόμους. Υπάρχει και μια πολύ μικρή, πλούσια ελίτ που κουτσομπόλευε για τα ψώνια της στη Βραζιλία και την Πορτογαλία. Ήταν ένα ελαφρώς τρελό μέρος.
So a few years later, and it's now 1997, and I'm in Angola undercover investigating blood diamonds. Perhaps you saw the film, the Hollywood film "Blood Diamond," the one with Leonardo DiCaprio. Well, some of that sprang from our work. Luanda, it was full of land mine victims who were struggling to survive on the streets and war orphans living in sewers under the streets, and a tiny, very wealthy elite who gossiped about shopping trips to Brazil and Portugal. And it was a slightly crazy place.
Κάθομαι λοιπόν σε ένα ζεστό και πνιγηρό δωμάτιο ξενοδοχείου και αισθάνομαι εντελώς συγκλονισμένη. Όχι όμως για τα ματωμένα διαμάντια. Επειδή είχα μιλήσει με πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι μιλούσαν για ένα εντελώς διαφορετικό πρόβλημα: για ένα τεράστιο δίκτυο διαφθοράς σε παγκόσμια κλίμακα, και για εκατομμύρια δολάρια πετρελαίου που εξαφανίζονται και γι' αυτό που τότε ήταν μια πολύ μικρή οργάνωση λίγων ατόμων, το να προσπαθήσουμε, έστω και μόνο, να σκεφτούμε πώς θα μπορούσαμε να το αντιμετωπίσουμε, ήταν μια τεράστια πρόκληση. Στα χρόνια που εγώ και όλοι εμείς έχουμε κάνει εκστρατείες και έρευνες, έχουμε επανειλημμένα δει, τι είναι αυτό που κάνει την ύπαρξη της διαφθοράς δυνατή σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν είναι μόνο η απληστία ή η κατάχρηση της εξουσίας, ή αυτή η ομιχλώδης φράση: «αδύναμη διακυβέρνηση». Ναι, είναι όλα αυτά, αλλά η διαφθορά καθίσταται δυνατή από τις πράξεις αυτών, που παγκοσμίως τη διευκολύνουν.
So I'm sitting in a hot and very stuffy hotel room feeling just totally overwhelmed. But it wasn't about blood diamonds. Because I'd been speaking to lots of people there who, well, they talked about a different problem: that of a massive web of corruption on a global scale and millions of oil dollars going missing. And for what was then a very small organization of just a few people, trying to even begin to think how we might tackle that was an enormous challenge. And in the years that I've been, and we've all been campaigning and investigating, I've repeatedly seen that what makes corruption on a global, massive scale possible, well it isn't just greed or the misuse of power or that nebulous phrase "weak governance." I mean, yes, it's all of those, but corruption, it's made possible by the actions of global facilitators.
Πάμε πίσω σε κάποιους από τους ανθρώπους για τους οποίους μίλησα νωρίτερα. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι, που τους έχουμε διερευνήσει και είναι όλοι άνθρωποι που δεν θα μπορούσαν να κάνουν ότι κάνουν μόνοι τους. Δείτε τον Όμπιανγκ τον νεώτερο. Δεν έφτασε να έχει υψηλή τέχνη και πολυτελή σπίτια, χωρίς βοήθεια. Συνεργαζόταν με διεθνείς τράπεζες. Μια τράπεζα στο Παρίσι είχε λογαριασμούς εταιριών υπό τον έλεγχο του και ένας από αυτούς χρησιμοποιήθηκε για να αγοράσει τα έργα τέχνης. Οι αμερικάνικες τράπεζες διοχέτευσαν 73 εκατομμύρια δολάρια στις Η.Π.Α., μέρος των οποίων χρησιμοποιήθηκε για να αγοραστεί η έπαυλη στην Καλιφόρνια. Και δεν τα έκανε όλα αυτά στο όνομα του. Χρησιμοποίησε εταιρίες-φαντάσματα. Χρησιμοποίησε μια για να αγοράσει το ακίνητο και μια άλλη που ήταν σε όνομα άλλου, για να πληρώσει τους πελώριους λογαριασμούς συντήρησης της έπαυλης.
So let's go back to some of those people I talked about earlier. Now, they're all people we've investigated, and they're all people who couldn't do what they do alone. Take Obiang junior. Well, he didn't end up with high-end art and luxury houses without help. He did business with global banks. A bank in Paris held accounts of companies controlled by him, one of which was used to buy the art, and American banks, well, they funneled 73 million dollars into the States, some of which was used to buy that California mansion. And he didn't do all of this in his own name either. He used shell companies. He used one to buy the property, and another, which was in somebody else's name, to pay the huge bills it cost to run the place.
Υπάρχει και ο Νταν Ετέτε. Όταν ήταν υπουργός πετρελαίου, ανέθεσε ένα κοίτασμα το οποίο αξίζει σήμερα πάνω από ένα δις δολάρια, σε μια εταιρία της οποίας, όπως μαντεύετε, ήταν ο κρυφός ιδιοκτήτης. Στη συνέχεια μεταβιβάστηκε, με την βοήθεια της Νιγηριανής κυβέρνησης - τώρα πρέπει να είμαι προσεκτική τι θα πω- σε θυγατρικές εταιρίες της Shell και της ιταλικής Eni, δύο από τις μεγαλύτερες εταιρίες πετρελαίου παγκοσμίως.
And then there's Dan Etete. Well, when he was oil minister, he awarded an oil block now worth over a billion dollars to a company that, guess what, yeah, he was the hidden owner of. Now, it was then much later traded on with the kind assistance of the Nigerian government -- now I have to be careful what I say here — to subsidiaries of Shell and the Italian Eni, two of the biggest oil companies around.
Έτσι, στην πραγματικότητα, η μηχανή της διαφθοράς, βρίσκεται πολύ μακρύτερα από τις ακτές χωρών, όπως η Ισημερινή Γουινέα ή η Νιγηρία ή το Τουρκμενιστάν. Αυτή η μηχανή καθοδηγείται από το διεθνές τραπεζικό σύστημα, μέσα από το πρόβλημα των ανώνυμων εταιριών-φαντάσματα και από τη μυστικότητα την οποία έχουμε προσφέρει στις μεγάλες εταιρίες πετρελαίου, φυσικού αερίου και ορυχείων. Πάνω από όλα, καθοδηγείται με την αποτυχία των πολιτικών μας, να στηρίξουν τους λόγους τους και να κάνουν κάτι πραγματικά ουσιαστικό και συστημικό για να αντιμετωπίσουν αυτά τα πράγματα.
So the reality is, is that the engine of corruption, well, it exists far beyond the shores of countries like Equatorial Guinea or Nigeria or Turkmenistan. This engine, well, it's driven by our international banking system, by the problem of anonymous shell companies, and by the secrecy that we have afforded big oil, gas and mining operations, and, most of all, by the failure of our politicians to back up their rhetoric and do something really meaningful and systemic to tackle this stuff.
Ας δούμε καταρχήν τις τράπεζες. Δεν θα εκπλαγείτε, αν σας πω πως οι τράπεζες δέχονται βρώμικο χρήμα. Όμως βάζουν προτεραιότητα στα κέρδη τους και με άλλους καταστροφικούς τρόπους. Για παράδειγμα, στο Σάραβακ της Μαλαισίας. Σε αυτή τη περιοχή έχει μείνει μόνο το 5% του δάσους ανέπαφο. Πέντε τοις εκατό. Πώς έγινε αυτό; Επειδή μια ελίτ και αυτοί που την διευκολύνουν, κέρδισαν εκατομμύρια δολάρια, στηρίζοντας την υλοτομία σε βιομηχανικό επίπεδο για πολλά χρόνια. Στείλαμε ένα μυστικό ερευνητή να μαγνητοσκοπήσει κρυφά συναντήσεις των μελών της άρχουσας ελίτ και το υλικό που συλλέξαμε, θύμωσε κάποιους ανθρώπους πάρα πολύ. Μπορείτε να το δείτε στο YouTube. Απέδειξε αυτό που υποψιαζόμασταν εδώ και πολύ καιρό, επειδή έδειχνε πώς ο ανώτερος υπουργός του κράτους, παρά τις πρόσφατες διαψεύσεις του, χρησιμοποίησε τον έλεγχο που είχε στις άδειες για τη γη και τα δάση, για να πλουτίσει τον εαυτό του και την οικογένεια του. Και η HSBC, ξέρουμε πως η HSBC χρηματοδοτούσε τις μεγαλύτερες εταιρίες υλοτομίας της περιοχής, που ήταν υπεύθυνες για μέρος της καταστροφής στο Σάραβακ και αλλού. Η τράπεζα παραβίασε τις δικές της πολιτικές σε αυτή τη διαδικασία όμως κέρδισε περίπου 130 εκατομμύρια δολάρια. Λίγο μετά από την αποκάλυψη μας, πολύ σύντομα μετά την αποκάλυψη μας, νωρίτερα φέτος, η τράπεζα ανακοίνωσε πως θα αναθεωρήσει την πολιτική της σε αυτό το θέμα. Είναι πρόοδος αυτό; Ίσως. Θα παρακολουθούμε στενά, όμως, αυτή τη περίπτωση.
Now let's take the banks first. Well, it's not going to come as any surprise for me to tell you that banks accept dirty money, but they prioritize their profits in other destructive ways too. For example, in Sarawak, Malaysia. Now this region, it has just five percent of its forests left intact. Five percent. So how did that happen? Well, because an elite and its facilitators have been making millions of dollars from supporting logging on an industrial scale for many years. So we sent an undercover investigator in to secretly film meetings with members of the ruling elite, and the resulting footage, well, it made some people very angry, and you can see that on YouTube, but it proved what we had long suspected, because it showed how the state's chief minister, despite his later denials, used his control over land and forest licenses to enrich himself and his family. And HSBC, well, we know that HSBC bankrolled the region's largest logging companies that were responsible for some of that destruction in Sarawak and elsewhere. The bank violated its own sustainability policies in the process, but it earned around 130 million dollars. Now shortly after our exposé, very shortly after our exposé earlier this year, the bank announced a policy review on this. And is this progress? Maybe, but we're going to be keeping a very close eye on that case.
Υπάρχει και το πρόβλημα των ανώνυμων εταιριών-φαντάσματα Νομίζω πως όλοι ξέρουμε τι είναι και όλοι ξέρουμε πως τις χρησιμοποιούν αρκετά αυτοί που προσπαθούν να αποφύγουν να πληρώσουν τις οφειλές τους στην κοινωνία, αυτό που ονομάζουμε φόρους. Αυτό όμως που συνήθως δεν βγαίνει στο φως είναι το πώς χρησιμοποιούνται οι εταιρίες-φαντάσματα για να κλέψουν τεράστια χρηματικά ποσά από φτωχές χώρες. Κυριολεκτικά σε κάθε περίπτωση διαφθοράς την οποία έχουμε διερευνήσει, εμφανίζονται εταιρίες-φαντάσματα και μερικές φορές ήταν αδύνατο να ανακαλύψουμε ποιος ήταν στη πραγματικότητα αναμεμιγμένος στη συμφωνία.
And then there's the problem of anonymous shell companies. Well, we've all heard about what they are, I think, and we all know they're used quite a bit by people and companies who are trying to avoid paying their proper dues to society, also known as taxes. But what doesn't usually come to light is how shell companies are used to steal huge sums of money, transformational sums of money, from poor countries. In virtually every case of corruption that we've investigated, shell companies have appeared, and sometimes it's been impossible to find out who is really involved in the deal.
Μια πρόσφατη έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας μελέτησε 200 περιπτώσεις διαφθοράς. Βρήκε πως πάνω από το 70% αυτών των περιπτώσεων, είχε χρησιμοποιήσει ανώνυμες εταιρίες-φαντάσματα, για ένα σύνολο σχεδόν 56 δις δολαρίων. Πολλές από αυτές τις εταιρίες ήταν στην Αμερική, ή στο Ηνωμένο Βασίλειο, στα υπερπόντια εδάφη του και στις εξαρτήσεις του βρετανικού στέμματος, και έτσι δεν υπάρχει μόνο πρόβλημα με τις υπεράκτιες εταιρίες αλλά και με άλλες. Βλέπετε, οι εταιρίες-φαντάσματα βρίσκονται στο κέντρο των μυστικών συμφωνιών, που ωφελούν τις πλούσιες ελίτ, αντί για τους απλούς πολίτες.
A recent study by the World Bank looked at 200 cases of corruption. It found that over 70 percent of those cases had used anonymous shell companies, totaling almost 56 billion dollars. Now many of these companies were in America or the United Kingdom, its overseas territories and Crown dependencies, and so it's not just an offshore problem, it's an on-shore one too. You see, shell companies, they're central to the secret deals which may benefit wealthy elites rather than ordinary citizens.
Μια εντυπωσιακή υπόθεση που διερευνήσαμε πρόσφατα είναι πώς η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό πούλησε μια σειρά από πολύτιμα, κρατικά περιουσιακά στοιχεία μεταλλείων σε εταιρίες-φαντάσματα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους. Μιλήσαμε με πηγές στη χώρα και ψάξαμε εξονυχιστικά εταιρικά έγγραφα και άλλες πληροφορίες σε μια προσπάθεια να συνθέσουμε την πραγματική εικόνα της συμφωνίας. Αναστατωθήκαμε όταν ανακαλύψαμε πως αυτές οι εταιρίες-φαντάσματα είχαν μεταφέρει στα γρήγορα, πολλά από αυτά τα περιουσιακά στοιχεία, σε μεγάλες διεθνείς μεταλλευτικές εταιρίες, με έδρα το Λονδίνο. Το Αφρικανικό Πάνελ για Πρόοδο, που διοικείται από τον Κόφι Άναν έχει υπολογίσει πως το Κονγκό έχασε περισσότερο από 1,3 δις δολάρια από αυτές τις συμφωνίες. Αυτό είναι σχεδόν το διπλάσιο από τον ετήσιο προϋπολογισμό της χώρας για την υγεία και την παιδεία. Θα πάρουν ποτέ οι άνθρωποι του Κονγκό τα χρήματα τους πίσω; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση και το ποιος ήταν πράγματι αναμεμειγμένος και τι έγινε στη πραγματικότητα, θα μείνει μάλλον κλειδωμένη στα μυστικά εταιρικά μητρώα των Βρετανικών Παρθένων Νήσων και αλλού, εκτός αν όλοι κάνουμε κάτι γι'αυτό.
One striking recent case that we've investigated is how the government in the Democratic Republic of Congo sold off a series of valuable, state-owned mining assets to shell companies in the British Virgin Islands. So we spoke to sources in country, trawled through company documents and other information trying to piece together a really true picture of the deal. And we were alarmed to find that these shell companies had quickly flipped many of the assets on for huge profits to major international mining companies listed in London. Now, the Africa Progress Panel, led by Kofi Annan, they've calculated that Congo may have lost more than 1.3 billion dollars from these deals. That's almost twice the country's annual health and education budget combined. And will the people of Congo, will they ever get their money back? Well, the answer to that question, and who was really involved and what really happened, well that's going to probably remain locked away in the secretive company registries of the British Virgin Islands and elsewhere unless we all do something about it.
Και τι γίνεται με τις εταιρίες πετρελαίου, αερίου και μεταλλείων; Εντάξει, μπορεί να είναι λίγο κλισέ να μιλάμε γι' αυτές. Η διαφθορά σε αυτόν τον τομέα δεν είναι έκπληξη. Υπάρχει διαφθορά παντού, οπότε γιατί να εστιάσουμε σε αυτόν τον τομέα; Επειδή διακυβεύονται πολλά. Το 2011, οι εξαγωγές φυσικών πόρων ξεπέρασαν την παροχή βοήθειας σε αναλογία 19 προς 1 στην Αφρική, την Ασία και την Λατινική Αμερική. Αυτό αντιπροσωπεύει πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και βοήθεια σε νέες επιχειρήσεις που δεν έχουν υλοποιηθεί και δεν θα υλοποιηθούν ποτέ, επειδή μέρος αυτών των χρημάτων έχει κλαπεί.
And how about the oil, gas and mining companies? Okay, maybe it's a bit of a cliché to talk about them. Corruption in that sector, no surprise. There's corruption everywhere, so why focus on that sector? Well, because there's a lot at stake. In 2011, natural resource exports outweighed aid flows by almost 19 to one in Africa, Asia and Latin America. Nineteen to one. Now that's a hell of a lot of schools and universities and hospitals and business startups, many of which haven't materialized and never will because some of that money has simply been stolen away.
Ας πάμε πίσω στις εταιρίες πετρελαίου και μεταλλευμάτων και πάμε πίσω στον Νταν Ετέτε και τη συμφωνία του 1 δις δολαρίων. Συγχωρέστε με αλλά θα διαβάσω το επόμενο μέρος επειδή αυτό το θέμα είναι ακόμα ζωντανό και οι δικηγόροι μας έχουν ασχοληθεί με αυτό λεπτομερώς και θέλουν να το πω σωστά.
Now let's go back to the oil and mining companies, and let's go back to Dan Etete and that $1 billion deal. And now forgive me, I'm going to read the next bit because it's a very live issue, and our lawyers have been through this in some detail and they want me to get it right.
Στην επιφάνεια, αυτή η συμφωνία φαινόταν να είναι εντάξει. Οι θυγατρικές εταιρίες της Shell και της Eni πλήρωσαν την Νιγηριανή κυβέρνηση για το κοίτασμα. Η Νιγηριανή κυβέρνησε μετέφερε το ίδιο ποσό, μέχρι το τελευταίο δολάριο, σε ένα λογαριασμό μιας εταιρίας-φάντασμα, της οποίας ο κρυφός ιδιοκτήτης ήταν ο Ετέτε. Δεν είναι και άσχημα για κάποιον, που έχει καταδικαστεί για ξέπλυμα χρήματος. Πάμε στην ουσία. Μετά από πολλούς μήνες που ψάχναμε τριγύρω και διαβάσαμε εκατοντάδες σελίδες δικαστικών εγγράφων βρήκαμε αποδείξεις, πως η Shell και η Eni ήξεραν ότι τα χρήματα θα μεταφέρονταν σε αυτή την εταιρία-φάντασμα, και ειλικρινά, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως δεν ήξεραν με ποιον πραγματικά συνεργαζόντουσαν.
Now, on the surface, the deal appeared straightforward. Subsidiaries of Shell and Eni paid the Nigerian government for the block. The Nigerian government transferred precisely the same amount, to the very dollar, to an account earmarked for a shell company whose hidden owner was Etete. Now, that's not bad going for a convicted money launderer. And here's the thing. After many months of digging around and reading through hundreds of pages of court documents, we found evidence that, in fact, Shell and Eni had known that the funds would be transferred to that shell company, and frankly, it's hard to believe they didn't know who they were really dealing with there.
Δεν θα έπρεπε να χρειάζονται αυτού του είδους οι προσπάθειες για να ανακαλύψει κανείς πού πήγαν τα χρήματα σε τέτοιες συμφωνίες. Αυτά είναι περιουσία του κράτους. Υποτίθεται πως πρέπει να χρησιμοποιηθούν προς όφελος των ανθρώπων της χώρας. Αλλά σε μερικές χώρες, τους πολίτες και τους δημοσιογράφους που προσπαθούν να αποκαλύψουν ιστορίες σαν και αυτή, τους έχουν παρενοχλήσει, συλλάβει και μερικοί έχουν ρισκάρει ακόμα και τη ζωή τους γι' αυτό.
Now, it just shouldn't take these sorts of efforts to find out where the money in deals like this went. I mean, these are state assets. They're supposed to be used for the benefit of the people in the country. But in some countries, citizens and journalists who are trying to expose stories like this have been harassed and arrested and some have even risked their lives to do so.
Τέλος, υπάρχουν αυτοί που πιστεύουν πως η διαφθορά είναι αναπόφευκτη. Έτσι γίνονται οι δουλειές. Είναι πολύ πολύπλοκο και δύσκολο για να το αλλάξεις. Ποιο είναι το αποτέλεσμα; Απλώς το αποδεχόμαστε. Όμως ως υπεύθυνη εκστρατειών και ερευνήτρια, έχω μια διαφορετική άποψη, επειδή έχω δει τι μπορεί να συμβεί όταν μια ιδέα έχει ορμή. Στον τομέα του πετρελαίου και τον μεταλλείων, για παράδειγμα, υπάρχει το ξεκίνημα για ένα πραγματικά διεθνές πρότυπο διαφάνειας, που μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, κάποια από αυτά τα προβλήματα. Το 1999, όταν η Γκλόμπαλ Γουίτνες κάλεσε τις εταιρίες να κάνουν τις πληρωμές των συμφωνιών με διαφάνεια, κάποια άνθρωποι γέλασαν από την υπερβολική αφέλεια αυτής της μικρής ιδέας. Όμως κυριολεκτικά εκατοντάδες κοινωνικές ομάδες πολιτών από όλο τον κόσμο ενώθηκαν για να πολεμήσουν για τη διαφάνεια, και τώρα έχει αρχίσει γρήγορα να γίνεται θεσμός και νόμος. Δύο τρίτα της αξίας των παγκόσμιων εταιριών πετρελαίου και μεταλλευμάτων καλύπτονται τώρα από τους νόμους διαφάνειας.
And finally, well, there are those who believe that corruption is unavoidable. It's just how some business is done. It's too complex and difficult to change. So in effect, what? We just accept it. But as a campaigner and investigator, I have a different view, because I've seen what can happen when an idea gains momentum. In the oil and mining sector, for example, there is now the beginning of a truly worldwide transparency standard that could tackle some of these problems. In 1999, when Global Witness called for oil companies to make payments on deals transparent, well, some people laughed at the extreme naiveté of that small idea. But literally hundreds of civil society groups from around the world came together to fight for transparency, and now it's fast becoming the norm and the law. Two thirds of the value of the world's oil and mining companies are now covered by transparency laws. Two thirds.
Η αλλαγή συμβαίνει. Αυτό είναι πρόοδος. Όμως έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Επειδή δεν έχει να κάνει με τη διαφθορά, κάπου μακριά. Σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, η διαφθορά είναι μια παγκοσμιοποιημένη επιχείρηση, που χρειάζεται παγκόσμιες λύσεις, που θα υποστηρίζονται και θα προωθούνται από όλους μας, ως παγκόσμιοι πολίτες, ακριβώς εδώ.
So this is change happening. This is progress. But we're not there yet, by far. Because it really isn't about corruption somewhere over there, is it? In a globalized world, corruption is a truly globalized business, and one that needs global solutions, supported and pushed by us all, as global citizens, right here.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)