Ο ήχος είναι πολύ μεγάλο μέρος, νομίζω, της εμπειρίας της χρήσης ενός μολυβιού, και έχει αυτή την πραγματικά ακουστική γρατζουνιά.
The sound is a really big part, I think, of the experience of using a pencil, and it has this really audible scratchiness.
(Γρατζούνισμα)
(Scratching)
[Μικρό πράγμα. Μεγάλη ιδέα.]
[Small thing. Big idea.]
[Καρολαιν Γουίβερ για το μολύβι.]
[Caroline Weaver on the Pencil]
Το μολύβι είναι ένα πολύ απλό αντικείμενο. Είναι φτιαγμένο από ξύλο με μερικά στρώματα χρώματος μια γόμα και έναν πυρήνα, που είναι φτιαγμένος από γραφίτη, πηλό και νερό. Και όμως χρειάστηκαν εκατοντάδες άνθρωποι στους αιώνες για να βρουν αυτό το σχέδιο. Και είναι αυτή η μακρά ιστορία της συνεργασίας που, για μένα, το κάνει ένα πολύ τέλειο αντικείμενο.
The pencil is a very simple object. It's made of wood with some layers of paint an eraser and a core, which is made out of graphite, clay and water. Yeah, it took hundreds of people over centuries to come to this design. And it's that long history of collaboration that, to me, makes it a very perfect object.
Η ιστορία του μολυβιού αρχίζει με τον γραφίτη. Οι άνθρωποι άρχισαν να βρίσκουν πραγματικά χρήσιμες εφαρμογές γι' αυτή τη νέα ουσία. Τον έκοψαν σε μικρούς ράβδους και τον τύλιξαν σε χορδή δέρματος προβάτου ή χαρτιού και τον πούλησαν στους δρόμους του Λονδίνου για να χρησιμοποιηθεί για γραφή ή σχέδιο ή, πολλές φορές, από αγρότες και βοσκούς, για να μαρκάρουν τα ζώα τους. Στη Γαλλία, ο Νικολά-Ζακ Κοντέ βρήκε μια μέθοδο άλεσης του γραφίτη, τον ανέμειξε με σκόνη αργίλου και νερό για να κάνει μια πάστα. Από εκεί, αυτή η πάστα γέμισε ένα καλούπι και μπήκε σε έναν κλίβανο, και το αποτέλεσμα ήταν ένας πραγματικά ισχυρός πυρήνας γραφίτη που δεν ήταν εύθραυστος, που ήταν λείος, χρησιμοποιήσιμος -- ήταν πολύ καλύτερο από οτιδήποτε άλλο υπήρχε τότε, και μέχρι σήμερα, αυτή είναι η μέθοδος που χρησιμοποιείται ακόμα για τη δημιουργία μολυβιών.
The story of the pencil starts with graphite. People started finding really useful applications for this new substance. They cut it into small sticks and wrapped it in string or sheepskin or paper and sold it on the streets of London to be used for writing or for drawing or, a lot of times, by farmers and shepherds, who used it to mark their animals. Over in France, Nicolas-Jacques Conté figured out a method of grinding the graphite, mixing it with powdered clay and water to make a paste. From there, this paste was filled into a mold and fired in a kiln, and the result was a really strong graphite core that wasn't breakable, that was smooth, usable -- it was so much better than anything else that existed at the time, and to this day, that's the method that's still used in making pencils.
Εν τω μεταξύ, πέρα στην Αμερική, στο Κόνκορντ, Μασαχουσέτης, ο Χένρι Ντέιβιντ Θόρεου βρήκε την κλίμακα βαθμολόγησης για διαφορετικές σκληρότητες μολυβιού. Βαθμολογήθηκε από το ένα ως τέσσερα, το δύο είναι η ιδανική σκληρότητα για γενική χρήση. Όσο πιο μαλακό το μολύβι, τόσο περισσότερο γραφίτη είχε μέσα του, και η γραμμή θα είναι πιο σκούρα και λεία. Όσο πιο σφιχτό, τόσο περισσότερο πηλό είχε μέσα του και θα είναι ελαφρύτερο και λεπτότερο.
Meanwhile, over in America, in Concord, Massachusetts, it was Henry David Thoreau who came up with the grading scale for different hardnesses of pencil. It was graded one through four, number two being the ideal hardness for general use. The softer the pencil, the more graphite it had in it, and the darker and smoother the line will be. The firmer the pencil, the more clay it had in it and the lighter and finer it will be.
Αρχικά, όταν τα μολύβια ήταν χειροποίητα, φτιάχνονταν στρογγυλά. Δεν ήταν εύκολο να φτιαχτούν και οι Αμερικανοί πραγματικά μηχανοποίησαν την τέχνη. Πολλοί άνθρωποι πιστώνουν τον Τζόσεφ Ντίξον ως τον πρώτο που άρχισε να αναπτύσσει πραγματικά μηχανήματα για να κάνουν πράγματα όπως να κόβουν ξύλινα πηχάκια και αυλάκια στο ξύλο, να τους εφαρμόζουν κόλλα ... Και ανακάλυψαν ότι ήταν ευκολότερο και λιγότερο δαπανηρό να κάνουν ένα εξαγωνικό μολύβι, και έτσι αυτό έγινε το πρότυπο.
Originally, when pencils were handmade, they were made round. There was no easy way to make them, and it was the Americans who really mechanized the craft. A lot of people credit Joseph Dixon for being one of the first people to start developing actual machines to do things like cut wood slats, cut grooves into the wood, apply glue to them ... And they figured out it was easier and less wasteful to do a hexagonal pencil, and so that became the standard.
Από τις πρώτες μέρες των μολυβιών, οι άνθρωποι έχουν αγαπήσει ότι μπορούν να σβηστούν. Αρχικά, έσβηναν τα σημάδια από τα μολύβια με ψίχουλα ψωμιού και αργότερα, καουτσούκ και ελαφρόπετρα. Η επισυναπτόμενη γόμα έγινε το 1858, όταν ο αμερικανικός χαρτοπώλης Χάιμεν Λίπμαν κατοχύρωσε το πρώτο μολύβι με μια επισυναπτόμενη γόμα, που άλλαξε πραγματικά την απόδοση του μολυβιού. Το πρώτο κίτρινο μολύβι στον κόσμο ήταν το ΚΟΗ-Ι-NOOR 1500. Το KOH-I-NOOR έκανε αυτό το τρελό πράγμα όπου έβαψαν το μολύβι με 14 στρώσεις κίτρινης μπογιάς και βύθισαν την άκρη σε χρυσό 14 καρατίων.
Since the early days of pencils, people have loved that they can be erased. Originally, it was bread crumbs that were used to scratch away pencil marks and later, rubber and pumice. The attached eraser happened in 1858, when American stationer Hymen Lipman patented the first pencil with an attached eraser, which really changed the pencil game. The world's first yellow pencil was the KOH-I-NOOR 1500. KOH-I-NOOR did this crazy thing where they painted this pencil with 14 coats of yellow paint and dipped the end in 14-carat gold.
Υπάρχει ένα μολύβι για όλους, και κάθε μολύβι έχει μια ιστορία. Το Blackwing 602 είναι διάσημο γιατί έχει χρησιμοποιηθεί από πολλούς συγγραφείς, ειδικά από τον Τζον Στάινμπεκ και τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ. Και τότε, έχεις την εταιρεία μολυβιών Dixon. Είναι υπεύθυνοι για το Dixon Ticonderoga. Είναι ένα σύμβολο, είναι αυτό που μας έρχεται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε ένα μολύβι ή όταν σκεφτόμαστε το σχολείο. Και το μολύβι είναι ένα πράγμα που, νομίζω, ο μέσος χρήστης ποτέ δεν σκέφτηκε, πώς γίνεται ή γιατί φτιάχτηκε έτσι όπως είναι, γιατί πάντα ήταν έτσι.
There is a pencil for everyone, and every pencil has a story. The Blackwing 602 is famous for being used by a lot of writers, especially John Steinbeck and Vladimir Nabokov. And then, you have the Dixon pencil company. They're responsible for the Dixon Ticonderoga. It's an icon, it's what people think of when they think of a pencil and what they think of when they think of school. And the pencil's really a thing that, I think, the average user has never thought twice about, how it's made or why it's made the way it is, because it's just always been that way.
Κατά τη γνώμη μου, τίποτα δεν μπορεί να κάνει το μολύβι καλύτερο απ' ό,τι είναι. Είναι τέλειο.
In my opinion, there's nothing that can be done to make the pencil better than it is. It's perfect.