Λοιπόν, όπως είπε και ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ στο πρώτο του διάσημο τηλεφώνημα, "Χαίρετε, Πίτσα Ντόμινο εκεί;" (Γέλια) Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ. Και όπως είπε ένας άλλος διάσημος άντρας, ο Τζέρι Γκαρσία, "Τι παράξενο, μακρινό ταξίδι." Αν και θα έπρεπε να πει, "Τι παράξενο, μακρινό ταξίδι μας περιμένει." Αυτήν τη στιγμή βλέπετε το πάνω μέρος του σώματός μου. Το κάτω μέρος μου εμφανίζεται σε άλλο συνέδριο -- (Γέλια) σε άλλη χώρα. Καθώς φαίνεται, μπορείς να είσαι σε δύο μέρη ταυτόχρονα. Ωστόσο, λυπάμαι που δεν μπορώ να είμαι εκεί αυτοπροσώπως. Θα σας εξηγήσω κάποια άλλη στιγμή.
Well, as Alexander Graham Bell famously said on his first successful telephone call, "Hello, is that Domino's Pizza?" (Laughter) I just really want to thank you very much. As another famous man, Jerry Garcia, said, "What a strange, long trip." And he should have said, "What a strange, long trip it's about to become." At this very moment, you are viewing my upper half. My lower half is appearing at a different conference (Laughter) in a different country. You can, it turns out, be in two places at once. But still, I'm sorry I can't be with you in person. I'll explain at another time.
Και παρότι είμαι σταρ της ροκ, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι καμία από τις επιθυμίες μου δεν θα συμπεριλαμβάνει τζακούζι. Αυτό που με ενθουσιάζει σχετικά με την τεχνολογία δεν είναι μόνο το ότι μπορούμε να χωρέσουμε περισσότερα τραγούδια σε συσκευές mp3. Η επανάσταση -- αυτή η επανάσταση -- είναι πολύ μεγαλύτερη. Το ελπίζω και το πιστεύω. Αυτό που με ενθουσιάζει σχετικά με την ψηφιακή εποχή, αυτό που με διεγείρει προσωπικά, είναι το ότι κάλυψε το κενό ανάμεσα στο όνειρο και την πράξη. Βλέπετε, παλιά αν ήθελες να κάνεις ένα τραγούδι δίσκο, χρειαζόσουν ένα στούντιο και έναν παραγωγό. Τώρα χρειάζεσαι μόνο έναν φορητό υπολογιστή. Αν ήθελες να γυρίσεις μια ταινία, χρειαζόσουν μαζικό εξοπλισμό και χολιγουντιανό προϋπολογισμό. Τώρα χρειάζεσαι μια κάμερα που να χωράει στην παλάμη σου και ένα δυο δολάρια για ένα άδειο DVD. Η φαντασία απελευθερώθηκε από τα παλιά δεσμά. Και αυτό πραγματικά με ενθουσιάζει πολύ. Με ενθουσιάζει αυτή η σκέψη με κεφαλαία γράμματα.
And though I'm a rock star, I just want to assure you that none of my wishes will include a hot tub. But what really turns me on about technology is not just the ability to get more songs on MP3 players. The revolution -- this revolution -- is much bigger than that. I hope, I believe. What turns me on about the digital age, what excites me personally, is that you have closed the gap between dreaming and doing. You see, it used to be that if you wanted to make a record of a song, you needed a studio and a producer. Now, you need a laptop. If you wanted to make a film, you needed a mass of equipment and a Hollywood budget. Now, you need a camera that fits in your palm, and a couple of bucks for a blank DVD. Imagination has been decoupled from the old constraints. And that really, really excites me. I'm excited when I glimpse that kind of thinking writ large.
Θα ήθελα να δω και τον ιδεαλισμό να απελευθερώνεται από όλα τα δεσμά. Πολιτικά, οικονομικά, ψυχολογικά, οποιαδήποτε δεσμά. Ο γεωπολιτικός κόσμος έχει πολλά να διδαχθεί από τον ψηφιακό κόσμο. Από την ευκολία με την οποία καταρρίψατε εμπόδια που κανείς δεν ήξερε ότι μπορούσαν να καταρριφθούν. Και γι᾽αυτό το θέμα θα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα εδώ. Πρώτα, όμως, καλύτερα να εξηγήσω το γιατί και το πώς βρέθηκα εδώ που είμαι. Είναι ένα ταξίδι που ξεκίνησε πριν 20 χρόνια. Ίσως θυμάστε το τραγούδι, "We Are the World" ή το "Do They Know It's Christmas?" του Band Aid και του Live Aid. Ένας άλλος πολύ ψηλός, γκριζαρισμένος ροκ σταρ, ο φίλος μου σερ Μπομπ Γκέλντοφ, έθεσε την πρόσκληση "να ταΐσουμε τον κόσμο". Ήταν μια μεγάλη στιγμή και άλλαξε κυριολεκτικά την ζωή μου. Εκείνο το καλοκαίρι εγώ και η σύζυγος μου Άλι, πήγαμε στην Αιθιοπία. Πήγαμε χωρίς να το ανακοινώσουμε για να δούμε ιδίοις όμμασι τι συνέβαινε. Ζήσαμε στην Αιθιοπία ένα μήνα, δουλεύοντας σε ορφανοτροφείο. Τα παιδιά μου είχαν βγάλει ένα όνομα. Με έλεγαν, "το κορίτσι με το μούσι".
What I would like to see is idealism decoupled from all constraints. Political, economic, psychological, whatever. The geopolitical world has got a lot to learn from the digital world. From the ease with which you swept away obstacles that no one knew could even be budged. And that's actually what I'd like to talk about today. First, though, I should probably explain why, and how, I got to this place. It's a journey that started 20 years ago. You may remember that song, "We Are the World," or, "Do They Know It's Christmas?" Band Aid, Live Aid. Another very tall, grizzled rock star, my friend Sir Bob Geldof, issued a challenge to "feed the world." It was a great moment, and it utterly changed my life. That summer, my wife, Ali, and myself went to Ethiopia. We went on the quiet to see for ourselves what was going on. We lived in Ethiopia for a month, working at an orphanage. The children had a name for me. They called me, "The girl with the beard."
(Γέλια)
(Laughter)
Μην τα ρωτάτε. Τέλος πάντων, βρήκαμε την Αφρική μαγευτική. Απέραντος ουρανός, απέραντη καλοσύνη, μια μεγάλη, λαμπερή ήπειρος. Πανέμορφοι, αρχοντικοί άνθρωποι. Όποιος έχει προσφέρει στην Αφρική, έχει εισπράξει πολλά περισσότερα. Η Αιθιοπία δεν μου πήρε το νου. Μου διεύρυνε το νου. Την τελευταία ημέρα στο ορφανοτροφείο ένας άντρας μου έδωσε το μωρό του και είπε, "Θέλεις να πάρεις τον γιο μου μαζί σου;". Ήξερε ότι στην Ιρλανδία, ο γιος του θα ζούσε και ότι στην Αιθιοπία, θα πέθαινε. Ο λιμός τότε ήταν μεγάλος. Αρνήθηκα να το κάνω. Ένιωσα να αρρωσταίνω αλλά αρνήθηκα. Και αυτή η αίσθηση δεν θα φύγει ποτέ εντελώς από μέσα μου. Εκείνη τη στιγμή ξεκίνησα αυτό το ταξίδι.
Don't ask. Anyway, we found Africa to be a magical place. Big skies, big hearts, big, shining continent. Beautiful, royal people. Anybody who ever gave anything to Africa got a lot more back. Ethiopia didn't just blow my mind; it opened my mind. Anyway, on our last day at this orphanage a man handed me his baby and said, "Would you take my son with you?" He knew, in Ireland, that his son would live, and that in Ethiopia, his son would die. It was the middle of that awful famine. Well, I turned him down. And it was a funny kind of sick feeling, but I turned him down. And it's a feeling I can't ever quite forget. And in that moment, I started this journey.
Εκείνη τη στιγμή, έγινα ό,τι χειρότερο: έγινα ένας ροκ σταρ αφιερωμένος σε έναν σκοπό. Μόνο που δεν πρόκειται για σκοπό. Εξήμισι χιλιάδες Αφρικανοί πεθαίνουν κάθε μέρα από ΕΪΤΖ -- μια αποτρέψιμη, ιάσιμη νόσο -- εξαιτίας της έλλειψης φαρμάκων που υπάρχουν σε κάθε φαρμακείο. Δεν πρόκειται για σκοπό. Πρόκειται για κατάσταση έκτακτης ανάγκης. 11 εκατομμύρια ορφανά με ΕΪΤΖ στη Αφρική, 20 εκατομμύρια μέχρι το πέρας της δεκαετίας. Δεν πρόκειται για σκοπό. Πρόκειται για κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Σήμερα, κάθε μέρα, 9.000 επιπλέον Αφρικανοί κολλάνε HIV εξαιτίας του στιγματισμού και της έλλειψης παιδείας. Δεν πρόκειται για σκοπό. Πρόκειται για κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το ζήτημα αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα. Το δικαίωμα να ζεις ανθρώπινα. Το δικαίωμα να ζεις, τελεία. Και αυτό που συμβαίνει στην Αφρική είναι μια άνευ προηγουμένου απειλή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ισονομία.
In that moment, I became the worst thing of all: I became a rock star with a cause. (Laughter) Except this isn't the cause, is it? Six-and-a-half thousand Africans dying every single day from AIDS -- a preventable, treatable disease -- for lack of drugs we can get in any pharmacy. That's not a cause. That's an emergency. 11 million AIDS orphans in Africa, 20 million by the end of the decade. That's not a cause. That's an emergency. Today, every day, 9,000 more Africans will catch HIV because of stigmatization and lack of education. That's not a cause. That's an emergency. So what we're talking about here is human rights. The right to live like a human. The right to live, period. And what we're facing in Africa is an unprecedented threat to human dignity and equality.
Το επόμενο σημείο που θα ήθελα να ξεκαθαρίσω σχετικά, είναι τι είναι και τι δεν είναι το εν λόγω πρόβλημα. Διότι δεν είναι καθόλου φιλανθρωπία. Είναι δικαιοσύνη. Αλήθεια. Δεν είναι φιλανθρωπία. Είναι δικαιοσύνη. Ακριβώς. Και είναι κρίμα επειδή είμαστε καλοί στη φιλανθρωπία. Οι Αμερικανοί, όπως και οι Ιρλανδοί, είναι καλοί σε αυτό. Ακόμα και οι πιο φτωχές γειτονιές δίνουν περισσότερα από όσα μπορούν. Μας αρέσει να δίνουμε και δίνουμε πολλά. Δείτε την ανταπόκριση στο τσουνάμι, εκπληκτική. Όμως η δικαιοσύνη είναι πιο σκληρό κριτήριο από τη φιλανθρωπία. Βλέπετε, η Αφρική εξευτελίζει την έννοια δικαιοσύνης που έχουμε. Χλευάζει την έννοια της ισονομίας. Ειρωνεύεται την ευλάβειά μας. Αμφισβητεί το ενδιαφέρον μας. Αμφιβάλει για τη δέσμευσή μας. Διότι δεν υπάρχει τρόπος να δούμε αυτό που συμβαίνει στην Αφρική και, αν είμαστε ειλικρινείς, να συμπεράνουμε ότι θα επιτρέπαμε ποτέ να συμβεί οπουδήποτε αλλού.
The next thing I'd like to be clear about is what this problem is, and what this problem isn't. Because this is not all about charity. This is about justice. Really. This is not about charity. This is about justice. That's right. And that's too bad, because we're very good at charity. Americans, like Irish people, are good at it. Even the poorest neighborhoods give more than they can afford. We like to give, and we give a lot. Look at the response to the tsunami -- it's inspiring. But justice is a tougher standard than charity. You see, Africa makes a fool of our idea of justice. It makes a farce of our idea of equality. It mocks our pieties. It doubts our concern. It questions our commitment. Because there is no way we can look at what's happening in Africa, and if we're honest, conclude that it would ever be allowed to happen anywhere else.
Όπως ακούσατε στην ταινία, οπουδήποτε αλλού, όχι εδώ. Ούτε εδώ, ούτε στην Αμερική, ούτε στην Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, υπάρχει επικεφαλής κράτους τον οποίο γνωρίζετε όλοι ο οποίος το παραδέχτηκε. Και είναι παντελώς αλήθεια. Δεν υπάρχει περίπτωση, αυτή η αιμορραγία ανθρώπινης ζωής να γινόταν αποδεκτή οπουδήποτε αλλού εκτός από την Αφρική. Η Αφρική είναι μια φλεγόμενη ήπειρος. Και κατά βάθος, αν δεχόμασταν πραγματικά ότι οι Αφρικανοί είναι ίσοι με εμάς, θα κάναμε όλοι μας περισσότερα για να σβήσουμε τη φωτιά. Στεκόμαστε κρατώντας ποτιστήρια, ενώ αυτό που χρειαζόμαστε είναι η πυροσβεστική.
As you heard in the film, anywhere else, not here. Not here, not in America, not in Europe. In fact, a head of state that you're all familiar with admitted this to me. And it's really true. There is no chance this kind of hemorrhaging of human life would be accepted anywhere else other than Africa. Africa is a continent in flames. And deep down, if we really accepted that Africans were equal to us, we would all do more to put the fire out. We're standing around with watering cans, when what we really need is the fire brigade.
Βλέπετε, δεν είναι κάτι τόσο δραματικό όπως το τσουνάμι. Είναι σκέτη τρέλα, αν το σκεφτείτε. Πρέπει πλέον τα πάντα να θυμίζουν ταινία δράσης για να κερδίζουν πρωταρχική θέση στον εγκέφαλό μας; Η αργή εξάλειψη αναρίθμητων ζωών δεν είναι αρκετά δραματική, καθώς φαίνεται. Οι καταστροφές που μπορούμε να αποτρέψουμε δεν είναι τόσο ενδιαφέρουσες όσο εκείνες που θα μπορούσαμε να είχαμε αποτρέψει. Παράξενο. Τέλος πάντων, πιστεύω ότι ένα τέτοιο σκεπτικό προσβάλει την πνευματική σταθερότητα σε αυτήν την αίθουσα. Οι εξήμισι χιλιάδες θάνατοι καθημερινά στην Αφρική μπορεί να είναι μια κρίση της Αφρικής αλλά το γεγονός ότι δεν γίνεται είδηση, ότι εμείς στην Ευρώπη ή εσείς στην Αμερική δεν το αντιμετωπίζουμε ως κατάσταση εκτάκτου ανάγκης -- αυτό θέλω να υποστηρίξω απόψε μπροστά σας, ότι είναι δική μας κρίση. Θέλω να υποστηρίξω ότι παρόλο που η Αφρική δεν είναι στην πρώτη γραμμή του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, θα μπορούσε να είναι σύντομα. Κάθε εβδομάδα, θρησκευτικοί εξτρεμιστές καταλαμβάνουν άλλο ένα αφρικανικό χωριό. Σε μια απόπειρα να βάλουν τάξη στο χάος. Γιατί δεν το κάνουμε εμείς;
You see, it's not as dramatic as the tsunami. It's crazy, really, when you think about it. Does stuff have to look like an action movie these days to exist in the front of our brain? The slow extinguishing of countless lives is just not dramatic enough, it would appear. Catastrophes that we can avert are not as interesting as ones we could avert. Funny, that. Anyway, I believe that that kind of thinking offends the intellectual rigor in this room. Six-and-a-half thousand people dying a day in Africa may be Africa's crisis, but the fact that it's not on the nightly news, that we in Europe, or you in America, are not treating it like an emergency -- I want to argue with you tonight that that's our crisis. I want to argue that though Africa is not the front line in the war against terror, it could be soon. Every week, religious extremists take another African village. They're attempting to bring order to chaos. Well, why aren't we?
Η φτώχεια γεννάει απόγνωση. Το γνωρίζουμε. Η απόγνωση γεννάει βία. Το γνωρίζουμε. Σε καιρούς αναταραχών, δεν είναι πιο οικονομικό και πιο έξυπνο, να είμαστε φίλοι με ενδεχόμενους εχθρούς από το να πρέπει να υπερασπίσουμε εαυτούς εναντίον τους αργότερα; Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι αλληλένδετος με τον πόλεμο κατά της φτώχειας. Και δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κόλιν Πάουελ. Όταν ο στρατός μας λέει ότι αυτός ο πόλεμος δεν μπορεί να κερδηθεί μόνο με στρατιωτική δύναμη, ίσως πρέπει να τον ακούσουμε. Υπάρχει η ευκαιρία και είναι αληθινή. Δεν είναι τύχη. Δεν είναι ευσεβής πόθος. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο αναπτυσσόμενος κόσμος δίνουν την ευκαιρία σε εμάς στον ανεπτυγμένο κόσμο να ορίσουμε εκ νέου τον εαυτό μας στον κόσμο. Όχι μόνο θα αλλάξουμε τη ζωή άλλων ανθρώπων αλλά θα αλλάξουμε και τον τρόπο με τον οποίο μας βλέπουν αυτοί οι άλλοι άνθρωποι. Και αυτό ίσως αποδειχθεί έξυπνο στους ανάστατους, επικίνδυνους καιρούς που διανύουμε.
Poverty breeds despair. We know this. Despair breeds violence. We know this. In turbulent times, isn't it cheaper, and smarter, to make friends out of potential enemies than to defend yourself against them later? "The war against terror is bound up in the war against poverty." And I didn't say that. Colin Powell said that. Now when the military are telling us that this is a war that cannot be won by military might alone, maybe we should listen. There's an opportunity here, and it's real. It's not spin. It's not wishful thinking. The problems facing the developing world afford us in the developed world a chance to re-describe ourselves to the world. We will not only transform other people's lives, but we will also transform the way those other lives see us. And that might be smart in these nervous, dangerous times.
Δεν πιστεύετε ότι σε καθαρά εμπορικό επίπεδο, τα αντιρετροϊικά φάρμακα είναι μια τέλεια διαφήμιση της δυτικής επινοητικότητας και τεχνολογίας; Δεν μας ταιριάζει η συμπόνια; Και για να σοβαρευτούμε. Σε ορισμένα μέρη του κόσμου, η Ε.Ε. και οι Η.Π.Α., δεν είναι και στα καλύτερά τους. Η ταμπέλα από νέον έχει χαλάσει. Η βιτρίνα έσπασε. Οι υπεύθυνοι αρχίζουν και αγχώνονται. Ποτέ πριν δεν έχουμε βρεθεί τόσο πολύ στο μικροσκόπιο. Οι αξίες μας: μήπως έχουμε; Η αξιοπιστία μας; Δέχονται επίθεση σε όλον τον κόσμο. Η φίρμα Η.Π.Α. χρειάζεται λίγο γυάλισμα. Και το λέω επειδή το υποστηρίζω. Είμαι άνθρωπος που αγοράζω τα προϊόντα. Σκεφτείτε όμως. Περισσότερα αντιρετροϊικά φάρμακα είναι κάτι λογικό. Και είναι κάτι εύκολο ή θα έπρεπε να είναι.
Don't you think that on a purely commercial level, that anti-retroviral drugs are great advertisements for Western ingenuity and technology? Doesn't compassion look well on us? And let's cut the crap for a second. In certain quarters of the world, brand EU, brand USA, is not at its shiniest. The neon sign is fizzing and cracking. Someone's put a brick through the window. The regional branch managers are getting nervous. Never before have we in the west been so scrutinized. Our values: do we have any? Our credibility? These things are under attack around the world. Brand USA could use some polishing. And I say that as a fan, you know? As a person who buys the products. But think about it. More anti-retrovirals make sense. But that's just the easy part, or ought to be.
Η ισονομία, όμως, της Αφρικής -- είναι μια μεγάλη, δαπανηρή ιδέα. Η κλίμακα του πόνου, μας μουδιάζει σε σημείο αδιαφορίας. Και τι στο καλό μπορούμε όλοι μας να κάνουμε γι' αυτό; Ε, λοιπόν, πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε. Δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα αλλά αυτά που μπορούμε, θέλω να υποστηρίξω ότι πρέπει να το κάνουμε. Και πρέπει, επειδή μπορούμε. Αυτή είναι η καθαρή αλήθεια, η σωστή αλήθεια. Δεν είναι θεωρία. Είναι γεγονός ότι η γενιά μας είναι η πρώτη που μπορεί να κοιτάξει κατάματα την ασθένεια και την ακραία φτώχεια, να κοιτάξει πέρα από τον ωκεανό στην Αφρική, να μιλήσει και να το εννοεί. Δεν είναι ανάγκη να το ανεχόμαστε. Μια ολόκληρη ήπειρο ξεγραμμένη - δεν είναι ανάγκη να το ανεχόμαστε.
But equality for Africa -- that's a big, expensive idea. You see, the scale of the suffering numbs us into a kind of indifference. What on earth can we all do about this? Well, much more than we think. We can't fix every problem, but the ones we can, I want to argue, we must. And because we can, we must. This is the straight truth, the righteous truth. It is not a theory. The fact is that ours is the first generation that can look disease and extreme poverty in the eye, look across the ocean to Africa, and say this, and mean it: we do not have to stand for this. A whole continent written off -- we do not have to stand for this.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Και θα πω κάτι χωρίς διάθεση ειρωνείας -- προτού το επαληθεύσω με πρώην χίπηδες. Ξεχάστε το '60. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Εγώ δεν μπορώ, εσείς δεν μπορείτε, ατομικά ο καθένας αλλά μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Το πιστεύω αληθινά για όλους μέσα στην αίθουσα. Δείτε το Ίδρυμα Γκέιτς. Έχουν πετύχει απίστευτα πράγματα, απίστευτα. Αν συνεργαστούμε, μπορούμε στ' αλήθεια να αλλάξουμε τον κόσμο. Μπορούμε να αλλάξουμε το αναπόφευκτο και την ποιότητα ζωής εκατομμυρίων ζωών οι οποίες είναι και νιώθουν όπως εμείς, όταν τις βλέπεις από κοντά. Συγχωρέστε με που γελάω αλλά φαίνεστε εντελώς διαφορετικοί από τότε στο Χέιτ-Άσμπουρι, το '60.
And let me say this without a trace of irony -- before I back it up to a bunch of ex-hippies. Forget the '60s. We can change the world. I can't; you can't, as individuals; but we can change the world. I really believe that, the people in this room. Look at the Gates Foundation. They've done incredible stuff, unbelievable stuff. But working together, we can actually change the world. We can turn the inevitable outcomes, and transform the quality of life for millions of lives who look and feel rather like us, when you're up close. I'm sorry to laugh here, but you do look so different than you did in Haight-Ashbury in the '60s.
(Γέλια)
(Laughter)
Θέλω να υποστηρίξω ότι αυτή είναι η στιγμή για την οποία προορίζεστε. Ανθίζουν οι σπόροι που φυτέψατε σε παλιότερες, πιο μεθυστικές εποχές. Οι ιδέες που κυοφορήσατε στη νιότη σας. Και αυτό με συνεπαίρνει. Ολόκληρη η αίθουσα γεννήθηκε γι' αυτήν τη στιγμή και αυτό θέλω να σας πω απόψε. Οι περισσότεροι από εσάς ξεκινήσατε θέλοντας να αλλάξετε τον κόσμο, σωστά; Οι περισσότεροι το κάνατε, με τον ψηφιακό κόσμο. Και τώρα, χάρη σε εσάς, είναι δυνατό να αλλάξει και ο φυσικός κόσμος. Είναι γεγονός. Οι οικονομολόγοι το επιβεβαιώνουν και ξέρουν καλύτερα από μένα. Γιατί λοιπόν δεν υψώνουμε τις γροθιές μας; Ίσως επειδή όταν παραδεχόμαστε ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι, τότε πρέπει και να το κάνουμε. Ζόρικα τα πράγματα. Η ισονομία είναι ζόρικη. Αλλά για πρώτη φορά στην ιστορία, έχουμε τεχνολογία, έχουμε τεχνογνωσία, έχουμε χρήματα, έχουμε φάρμακα που σώζουν ζωές.
But I want to argue that this is the moment that you are designed for. It is the flowering of the seeds you planted in earlier, headier days. Ideas that you gestated in your youth. This is what excites me. This room was born for this moment, is really what I want to say to you tonight. Most of you started out wanting to change the world, didn't you? Most of you did, the digital world. Well, now, actually because of you, it is possible to change the physical world. It's a fact. Economists confirm it, and they know much more than I do. So why, then, are we not pumping our fists into the air? Probably because when we admit we can do something about it, we've got to do something about it. It is a pain in the arse. This equality business is actually a pain in the arse. But for the first time in history, we have the technology; we have the know-how; we have the cash; we have the life-saving drugs.
Θέληση έχουμε; Ελπίζω ότι είναι προφανές αλλά δεν είμαι χίπης. Δεν είμαι για αγάπες και φιλιά. Δεν βάζω λουλούδια στα μαλλιά. Οι καταβολές μου είναι από το πανκ ροκ. Οι Κλας φορούσαν ψηλές στρατιωτικές μπότες, όχι πέδιλα. Αλλά αναγνωρίζω τη σκληρότητα όταν τη βλέπω. Και από τα λόγια για ειρήνη και αγάπη στη Δυτική Ακτή, ξεπήδησε η δύναμη του κινήματος που ξεκίνησε εδώ. Ο ιδεαλισμός που δεν συνδέεται με δράση είναι μονάχα ένα όνειρο. Αλλά ο ιδεαλισμός που συμμαχεί με τον πραγματισμό, όταν σηκώνονται τα μανίκια και ο κόσμος λυγίζει, είναι εκπληκτικός. Και είναι έκδηλος ανάμεσα σε ανθρώπους σαν και εσάς.
Do we have the will? I hope this is obvious, but I'm not a hippie. And I'm not really one for the warm, fuzzy feeling. I do not have flowers in my hair. Actually, I come from punk rock. The Clash wore big army boots, not sandals. But I know toughness when I see it. And for all the talk of peace and love on the West Coast, there was muscle to the movement that started out here. You see, idealism detached from action is just a dream. But idealism allied with pragmatism, with rolling up your sleeves and making the world bend a bit, is very exciting. It's very real. It's very strong. And it's very present in a crowd like you.
Πέρσι στην DATA, την οργάνωση στην οποία είμαι συνιδρυτής, ξεκινήσαμε μια εκστρατεία για να διαδώσουμε το πνεύμα της μάχης κατά του ΕΪΤΖ και της ακραίας φτώχειας. Την ονομάζουμε Εκστρατεία του Ενός. Βασίζεται στην πεποίθησή μας ότι οι ενέργειες ενός ατόμου μπορούν να αλλάξουν πολλά αλλά οι ενέργειες πολλών που ενώνονται σαν ένας μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Νιώθουμε ότι έφτασε η στιγμή να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο. Υπάρχουν στιγμές στην ιστορία που ο πολιτισμός επαναπροσδιορίζεται. Πιστεύουμε ότι τώρα είναι μία από αυτές. Πιστεύουμε ότι μπορεί να είναι η στιγμή που ο κόσμος θα αποφασίσει επιτέλους ότι δεν είναι πλέον αποδεκτή η αναίτια απώλεια ζωής στην Αφρική. Η στιγμή που επιτέλους θα πάρουμε στα σοβαρά την αλλαγή στο μέλλον των περισσότερων ανθρώπων που ζουν στον πλανήτη Γη.
Last year at DATA, this organization I helped set up, we launched a campaign to summon this spirit in the fight against AIDS and extreme poverty. We're calling it the ONE Campaign. It's based on our belief that the action of one person can change a lot, but the actions of many coming together as one can change the world. Well, we feel that now is the time to prove we're right. There are moments in history when civilization redefines itself. We believe this is one. We believe that this could be the time when the world finally decides that the wanton loss of life in Africa is just no longer acceptable. This could be the time that we finally get serious about changing the future for most people who live on planet Earth.
Η ορμή μεγαλώνει. Παραπαίει λίγο αλλά αυξάνει. Η φετινή χρονιά είναι μια δοκιμασία για όλους μας, ειδικά για τους ηγέτες των χωρών της G8, οι οποίοι ρισκάρουν με όλον τον κόσμο και την ιστορία να παρακολουθούν. Έχω απογοητευτεί τελευταία με την κυβέρνηση Μπους. Ξεκίνησε γεμάτη υποσχέσεις για την Αφρική. Υποσχέθηκαν υπέροχα πράγματα και εκπλήρωσαν πολλά από αυτά. Κάποια άλλα όμως όχι. Δεν νιώθουν πίεση από τη βάση, είναι αλήθεια. Αλλά η απογοήτευσή μου παίρνει άλλη διάσταση όταν μιλάω στον αμερικανικό λαό και ακούω τις ανησυχίες του σχετικά με το έλλειμμα και τη δημοσιονομική ευημερία της χώρας του. Το κατανοώ. Αλλά μπορεί να ασκηθεί ακόμα μεγαλύτερη πίεση από όσο πιστεύουμε αν οργανωθούμε.
Momentum has been building. Lurching a little, but it's building. This year is a test for us all, especially the leaders of the G8 nations, who really are on the line here, with all the world in history watching. I have been, of late, disappointed with the Bush Administration. They started out with such promise on Africa. They made some really great promises, and actually have fulfilled a lot of them. But some of them they haven't. They don't feel the push from the ground, is the truth. But my disappointment has much more perspective when I talk to American people, and I hear their worries about the deficit, and the fiscal well being of their country. I understand that. But there's much more push from the ground than you'd think, if we got organized.
Αυτό που θέλω να μεταφέρω και μπορείτε να με βοηθήσετε αν συμφωνείτε, είναι ότι η βοήθεια στην Αφρική είναι πολύ συμφέρουσα σε μια εποχή που η Αμερική έχει πραγματικά ανάγκη. Για να το πω χωρίς υπεκφυγές, η επένδυση έχει τεράστια απόδοση. Όχι μόνο σε ζωές που σώζονται αλλά σε εύνοια, σταθερότητα και ασφάλεια από τα οποία όλοι κερδίζουμε. Ιδού λοιπόν τι τολμώ να ελπίζω ότι θα κάνετε και δεν το έχω βγάλει από τη λίστα των ευχών μου.
What I try to communicate, and you can help me if you agree, is that aid for Africa is just great value for money at a time when America really needs it. Putting it in the crassest possible terms, the investment reaps huge returns. Not only in lives saved, but in goodwill, stability and security that we'll gain. So this is what I hope that you will do, if I could be so bold, and not have it deducted from my number of wishes.
(Γέλια)
(Laughter)
Ελπίζω ότι πέρα από προσωπικές φιλεύσπλαχνες πράξεις, θα πείτε στους πολιτικούς να πράξουν το σωστό για την Αφρική, την Αμερική και τον κόσμο. Θα τους δώσετε την άδεια, αν θέλετε, να δαπανήσουν το πολιτικό τους κεφάλαιο και το οικονομικό σας κεφάλαιο, το εθνικό σας κομπόδεμα για να σώσουν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό θα ήθελα να κάνετε. Διότι χρειαζόμαστε επίσης το πνευματικό σας κεφάλαιο: τις ιδέες σας, το ταλέντο σας, την επινοητικότητά σας. Εσείς σε αυτό το συνέδριο, βρίσκεστε σε μια μοναδική θέση. Μερικές από τις τεχνολογίες που συζητάμε, τις έχετε εφεύρει εσείς ή τουλάχιστον έχετε φέρει την επανάσταση στον τρόπο που χρησιμοποιούνται. Μαζί έχετε αλλάξει το πνεύμα της εποχής από αναλογικό σε ψηφιακό και έχετε θέσει νέα όρια. Και θα θέλαμε να μας δώσετε αυτήν την ενέργεια. Να μας δώσετε αυτά τα όνειρα, αυτές τις πράξεις.
What I hope is that beyond individual merciful acts, that you will tell the politicians to do right by Africa, by America and by the world. Give them permission, if you like, to spend their political capital and your financial capital, your national purse on saving the lives of millions of people. That's really what I would like you to do. Because we also need your intellectual capital: your ideas, your skills, your ingenuity. And you, at this conference, are in a unique position. Some of the technologies we've been talking about, you invented them, or at least revolutionized the way that they're used. Together you have changed the zeitgeist from analog to digital, and pushed the boundaries. And we'd like you to give us that energy. Give us that kind of dreaming, that kind of doing.
Πιστεύω ότι διακυβεύονται δύο πράγματα. Η αφρικανική ήπειρος. Αλλά και η αίσθηση του εαυτού μας. Ο κόσμος έχει αρχίσει να το καταλαβαίνει. Αναδύονται κινήματα. Καλλιτέχνες, πολιτικοί, ποπ σταρ, ιερωμένοι, διευθυντικά στελέχη, ΜΚΟ, σύλλογοι για την οικογένεια, φοιτητικοί σύλλογοι. Πολλοί άνθρωποι έρχονται και συνεργάζονται κάτω από την ομπρέλα που σας ανέφερα, το ΟΝΕ, την Εκστρατεία του Ενός. Νομίζω ότι πορεύονται με μία ιδέα κατά νου, ότι το μέρος όπου ζεις στον κόσμο δεν θα πρέπει και να καθορίζει το αν θα ζήσεις στον κόσμο.
As I say, there're two things on the line here. There's the continent Africa. But there's also our sense of ourselves. People are starting to figure this out. Movements are springing up. Artists, politicians, pop stars, priests, CEOs, NGOs, mothers' unions, student unions. A lot of people are getting together, and working under this umbrella I told you about earlier, the ONE Campaign. I think they just have one idea in their mind, which is, where you live in the world should not determine whether you live in the world.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Η Ιστορία, όπως και ο Θεός, μας βλέπει. Και όταν θα γραφτούν τα βιβλία της ιστορίας, πιστεύω ότι η εποχή μας θα μείνει γνωστή για τρία πράγματα. Πράγματι, τρία πράγματα θα θυμούνται από όλη αυτήν την εποχή. Την ψηφιακή επανάσταση, ναι. Τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, ναι. Και τα όσα πράξαμε ή δεν πράξαμε για να σβήσουμε τις φωτιές στην Αφρική. Λένε πολλοί ότι δεν έχουμε το περιθώριο να το κάνουμε. Εγώ λέω ότι δεν έχουμε το περιθώριο να μην το κάνουμε. Σας ευχαριστώ, σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
History, like God, is watching what we do. When the history books get written, I think our age will be remembered for three things. Really, it's just three things this whole age will be remembered for. The digital revolution, yes. The war against terror, yes. And what we did or did not do to put out the fires in Africa. Some say we can't afford to. I say we can't afford not to. Thank you, thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Λοιπόν, οι τρεις ευχές μου. Αυτές που το TED προσφέρθηκε να εκπληρώσει. Αν ισχύει, που πιστεύω ότι ισχύει, ότι ο ψηφιακός κόσμος που όλοι εσείς δημιουργήσατε έχει αποδεσμεύσει τη δημιουργική φαντασία από τα φυσικά δεσμά της ύλης, τότε θα είναι παιχνιδάκι.
Okay, my three wishes. The ones that TED has offered to grant. You see, if this is true, and I believe it is, that the digital world you all created has uncoupled the creative imagination from the physical constraints of matter, this should be a piece of piss.
(Γέλια)
(Laughter)
Πρέπει να προσθέσω ότι ξεκινώντας, η λίστα με τις ευχές ήταν πολύ μεγαλύτερη. Οι περισσότερες ήταν ανέφικτες, κάποιες ήταν μη πρακτικές και μια δυο άλλες ήταν σίγουρα ανήθικες.
I should add that this started out as a much longer list of wishes. Most of them impossible, some of them impractical and one or two of them certainly immoral.
(Γέλια)
(Laughter)
Είναι κάτι που μπορεί να γίνει εθιστικό, ξέρετε τι εννοώ, όταν πληρώνει άλλος. Τέλος πάντων, ιδού η πρώτη. Εύχομαι να συμβάλλετε στη δημιουργία ενός κοινωνικού κινήματος με ένα εκατομμύριο ή περισσότερους Αμερικανούς ακτιβιστές για την Αφρική. Αυτή είναι η πρώτη μου ευχή. Πιστεύω ότι είναι εφικτή. Πριν λίγα λεπτά, μίλησα για όλες τις εκστρατείες πολιτών που αναδύονται. Είναι πολλές. Και με αυτήν την εκστρατεία να λειτουργεί ως ομπρέλα, η οργάνωσή μου η DATA και άλλες ομάδες, αξιοποιούν την ενέργεια και τον ενθουσιασμό που υπάρχει από το Χόλιγουντ έως την καρδιά της Αμερικής. Ξέρουμε ότι υπάρχει πολλή ενέργεια για να πάρει ζωή το κίνημα. Θέλουμε μονάχα τη βοήθειά σας για να γίνει πραγματικότητα.
This business, it gets to be addictive, you know what I mean, when somebody else is picking up the tab. Anyway, here's number one. I wish for you to help build a social movement of more than one million American activists for Africa. That is my first wish. I believe it's possible. A few minutes ago, I talked about all the citizens' campaigns that are springing up. You know, there's lots out there. And with this one campaign as our umbrella, my organization, DATA, and other groups, have been tapping into the energy and the enthusiasm that's out there from Hollywood into the heartland of America. We know there's more than enough energy to power this movement. We just need your help in making it happen.
Σας θέλουμε όλους, την Αμερική της εκκλησίας, την Αμερική των επιχειρήσεων, την Αμερική της Microsoft, την Αμερική της Apple, την Αμερική της Coca Cola, την Αμερική της Pepsi, τη διαβαστερή Αμερική, τη φασαριόζικη Αμερική. Δεν έχουμε το περιθώριο να μην συμμετέχουμε. Πιστεύω ότι αν δημιουργήσουμε ένα κίνημα με ένα εκατομμύριο Αμερικανούς υποστηρικτές, δεν θα μας πουν όχι. Το Κογκρέσο θα μας ακούσει. Θα είμαστε στην πρώτη σελίδα στην ατζέντα της Κοντολίζα Ράις και μέσα στο Οβάλ Γραφείο. Αν υπάρχουν ένα εκατομμύριο Αμερικανοί -- και το ξέρω ότι υπάρχουν -- οι οποίοι είναι έτοιμοι να κάνουν τηλεφωνήματα, οι οποίοι είναι έτοιμοι να στείλουν email, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι μπορούμε πραγματικά να αλλάξουμε το ρου της ιστορίας, κυριολεκτικά, για την αφρικανική ήπειρο. Θα ήθελα λοιπόν τη βοήθειά σας στις υπογραφές. Ξέρω ότι ο Τζον Γκέιτζ και η Σαν Μαϊκροσίστεμς έχουν ήδη συμφωνήσει να συμμετάσχουν αλλά θα θέλαμε να μιλήσουμε με πολλούς ακόμα από εσάς.
We want all of you here, church America, corporate America, Microsoft America, Apple America, Coke America, Pepsi America, nerd America, noisy America. We can't afford to be cool and sit this one out. I do believe if we build a movement that's one million Americans strong, we're not going to be denied. We will have the ear of Congress. We'll be the first page in Condi Rice's briefing book, and right into the Oval Office. If there's one million Americans -- and I really know this -- who are ready to make phone calls, who are ready to be on email, I am absolutely sure that we can actually change the course of history, literally, for the continent of Africa. Anyway, so I'd like your help in getting that signed up. I know John Gage and Sun Microsystems are already on board for this, but there's lots of you we'd like to talk to.
Και τώρα η δεύτερη ευχή μου. Θα ήθελα μία προβολή στα μέσα για κάθε άνθρωπο στον πλανήτη ο οποίος ζει με λιγότερα από ένα δολάριο την ημέρα. Δηλαδή, ένα δισεκατομμύριο προβολές στα μέσα. Μπορεί να είναι στην Google, μπορεί να είναι στην AOL. Ο Στηβ Κέις, ο Λάρι Σέργκεϊ -- έχουν ήδη κάνει πολλά. Μπορεί να είναι στο NBC. Μπορεί να είναι στο ABC. Μάλιστα, συζητούσαμε σήμερα με το ABC για τα Όσκαρ. Έχουμε μια ταινία, σε παραγωγή Τζον Κέιμεν της Ράντικαλ Μίντια. Θέλουμε όμως και χρειαζόμαστε λίγο χρόνο στον αέρα για τις ιδέες μας. Χρειαζόμαστε τους αριθμούς. Χρειάζεται να δώσουμε τα στατιστικά στοιχεία στον αμερικανικό λαό. Πιστεύω πραγματικά αυτό που είχε πει παλιά ο Τρούμαν, ότι αν δώσεις τα δεδομένα στον αμερικανικό λαό, τότε εκείνος θα πράξει το σωστό. Και κάτι άλλο σημαντικό, δεν πρόκειται για διαφήμιση. Θέλουμε να το δείξουμε σαν μια περιπέτεια, όχι μια επιβάρυνση.
Right, my second wish, number two. I would like one media hit for every person on the planet who is living on less than one dollar a day. That's one billion media hits. Could be on Google, could be on AOL. Steve Case, Larry, Sergey -- they've done a lot already. It could be NBC. It could be ABC. Actually we're talking to ABC today about the Oscars. We have a film, produced by Jon Kamen at Radical Media. But you know, we want, we need some airtime for our ideas. We need to get the math; we need to get the statistics out to the American people. I really believe that old Truman line, that if you give the American people the facts, they'll do the right thing. And, the other thing that's important is that this is not Sally Struthers. This has to be described as an adventure, not a burden.
(Βίντεο): Ένας ένας βγαίνουν μπροστά, μια νοσοκόμα, μια δασκάλα, μια νοικοκυρά και σώζουν ζωές. Το πρόβλημα είναι τεράστιο. Κάθε τρία δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας άνθρωπος. Τρία δευτερόλεπτα μετά, ένας ακόμα. Η κατάσταση είναι τόσο απελπιστική σε διάφορα σημεία της Αφρικής, της Ασίας, ακόμα και της Αμερικής, που οι φιλανθρωπικές οργανώσεις, όπως και στο τσουνάμι, ενώνονται σε μία, δρουν σαν μία. Μπορούμε να νικήσουμε την ακραία φτώχεια, την πείνα το ΕΪΤΖ. Αλλά χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Ένας άνθρωπος ακόμα, ένα γράμμα, μία φωνή θα σημάνει τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων. Ελάτε να δουλέψουμε μαζί. Οι Αμερικανοί έχουν μια πρωτοφανή ευκαιρία. Μπορούμε να γράψουμε ιστορία. Μπορούμε να κάνουμε τη φτώχεια να περάσει στο παρελθόν. Ένας, ένας. Επισκεφθείτε την εκστρατεία ΟΝΕ σε αυτήν τη διεύθυνση. Δεν ζητάμε τα χρήματά σας. Ζητάμε τη φωνή σας.
(Video): One by one they step forward, a nurse, a teacher, a homemaker, and lives are saved. The problem is enormous. Every three seconds one person dies. Another three seconds, one more. The situation is so desperate in parts of Africa, Asia, even America, that aid groups, just as they did for the tsunami, are uniting as one, acting as one. We can beat extreme poverty, starvation, AIDS. But we need your help. One more person, letter, voice will mean the difference between life and death for millions of people. Please join us by working together. Americans have an unprecedented opportunity. We can make history. We can start to make poverty history. One, by one, by one. Please visit ONE at this address. We're not asking for your money. We're asking for your voice.
Μπόνο: Λοιπόν. Εύχομαι το TED να δείξει τη δύναμη της πληροφορίας, τη δύναμη να ξαναγραφτούν κανόνες και να αλλάξουν ζωές, συνδέοντας κάθε νοσοκομείο, κλινική και σχολείο σε μία αφρικανική χώρα. Και θα ήθελα αυτό να γίνει στην Αιθιοπία. Πιστεύω ότι μπορούμε να συνδέσουμε κάθε σχολείο στην Αιθιοπία, κάθε κλινική, κάθε νοσοκομείο -- με το Διαδίκτυο. Αυτή είναι η ευχή μου, η τρίτη ευχή μου. Και πιστεύω ότι είναι εφικτή. Πιστεύω ότι μέσα στην αίθουσα έχουμε τα χρήματα και τα μυαλά που θα το καταφέρουν. Η υλοποίηση της ευχής θα είναι ασύλληπτη. Έχω πάει στην Αιθιοπία, όπως είπα πριν. Εκεί ξεκίνησαν όλα για μένα. Η ιδέα ότι το Διαδίκτυο, που άλλαξε τη ζωή όλων μας, μπορεί να αλλάξει μια χώρα -- και μια ήπειρο που μετά βίας βρίσκεται στην αναλογική εποχή, πόσο μάλλον την ψηφιακή -- είναι για μένα ασύλληπτη. Η αρχή όμως έγινε αλλιώς.
Bono: All right. I wish for TED to truly show the power of information, its power to rewrite the rules and transform lives, by connecting every hospital, health clinic and school in one African country. And I would like it to be Ethiopia. I believe we can connect every school in Ethiopia, every health clinic, every hospital -- we can connect to the Internet. That is my wish, my third wish. I think it's possible. I think we have the money and brains in the room to do that. And that would be a mind-blowing wish to come true. I've been to Ethiopia, as I said earlier. It's actually where it all started for me. The idea that the Internet, which changed all of our lives, can transform a country -- and a continent that has hardly made it to analog, let alone digital -- blows my mind. But it didn't start out that way.
Η πρώτη υπεραστική τηλεφωνική σύνδεση Βοστώνης - Νέας Υόρκης χρησιμοποιήθηκε το 1885. Εννέα χρόνια μετά, η Αντίς Αμπέμπα συνδέθηκε τηλεφωνικά με τη Χαράρε, που απέχει 500 χιλιόμετρα. Από τότε, δεν έχουν αλλάξει πολλά. Ο μέσος χρόνος αναμονής για τηλεφωνική σύνδεση στην Αιθιοπία είναι περίπου επτά με οχτώ χρόνια. Τότε όμως η ασύρματη τεχνολογία δεν υπήρχε ούτε καν στα όνειρά μας. Όπως βλέπετε, είμαι Ιρλανδός και γνωρίζω καλά τη σημασία της κουβέντας. Η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική για την Αιθιοπία -- θα αλλάξει τη χώρα. Οι νοσηλευτές θα εκπαιδεύονται καλύτερα, οι φαρμακοποιοί θα μπορούν να κάνουν παραγγελίες, οι γιατροί θα μοιράζονται τις γνώσεις τους σε όλους τους τομείς της ιατρικής. Είναι μια πάρα, πάρα πολύ καλή ιδέα να μπορούν να συνδεθούν. Και αυτή είναι η τρίτη και τελευταία ευχή μου προς εσάς στο συνέδριο του TED. Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι.
The first long-distance line from Boston to New York was used in 1885 on the phone. It was just nine years later that Addis Ababa was connected by phone to Harare, which is 500 kilometers away. Since then, not that much has changed. The average waiting time to get a landline in Ethiopia is actually about seven or eight years. But wireless technology wasn't dreamt up then. Anyway, I'm Irish, and as you can see, I know how important talking is. Communication is very important for Ethiopia -- will transform the country. Nurses getting better training, pharmacists being able to order supplies, doctors sharing their expertise in all aspects of medicine. It's a very, very good idea to get them wired. And that is my third and final wish for you at the TED conference. Thank you very much once again.
(Χειροκρότημα)
(Applause)