I thought in getting up to my TED wish I would try to begin by putting in perspective what I try to do and how it fits with what they try to do. We live in a world that everyone knows is interdependent, but insufficient in three major ways. It is, first of all, profoundly unequal: half the world's people still living on less than two dollars a day; a billion people with no access to clean water; two and a half billion no access to sanitation; a billion going to bed hungry every night; one in four deaths every year from AIDS, TB, malaria and the variety of infections associated with dirty water -- 80 percent of them under five years of age.
Zanim wyjawię moje życzenie, chciałbym zacząć od nakreślenia obrazu tego, co próbuję osiagnąć i w jaki sposób to co robię koresponduje z wizją TED. Wszyscy wiemy, iż żyjemy w świecie opartym na współzależności, ale niedomagającym pod względem trzech ważnych kwestii. Przede wszystkim jest to świat głębokich dysproporcji. Połowa populacji naszego globu nadal żyje za mniej niż dwa dolary dziennie, miliard ludzi nie ma dostępu do pitnej wody. Dwa i pół miliarda żyje bez podstawowych warunków sanitarnych, a miliard ludzi codziennie chodzi spać głodny. Co czwarta osoba umiera na AIDS, gruźlicę, malarię bądź szereg infekcji spowodowanych spożywaniem skażonej wody. 80 % przypadków śmiertelnych to dzieci poniżej 5 roku życia.
Even in wealthy countries it is common now to see inequality growing. In the United States, since 2001 we've had five years of economic growth, five years of productivity growth in the workplace, but median wages are stagnant and the percentage of working families dropping below the poverty line is up by four percent. The percentage of working families without health care up by four percent. So this interdependent world which has been pretty good to most of us -- which is why we're all here in Northern California doing what we do for a living, enjoying this evening -- is profoundly unequal. It is also unstable. Unstable because of the threats of terror, weapons of mass destruction, the spread of global disease and a sense that we are vulnerable to it in a way that we weren't not so many years ago. And perhaps most important of all, it is unsustainable because of climate change, resource depletion and species destruction.
Obecnie nawet w krajach wysoko rozwiniętych powszechnie obserwuje się rosnące dysproporcje. Pomimo pięciu lat wzrostu gospodarczego, który można było zaobserwować od początku 2001 roku w Stanach Zjednoczonych oraz pięciu lat ciągłego wzrostu produktywności w miejscu pracy, średnia płaca krajowa pozostaje niezmienna, a liczba rodzin należących do klasy pracującej, które oscylują na granicy ubóstwa, w tym samym czasie wzrosła o 4 procent. Odsetek pracujących rodzin bez ubezpieczenia zdrowotnego wzrósł o 4 procent. Tak więc ten współzależny świat, który dla większości z nas jest bardzo dobrym miejscem do życia, który pozwala nam być tutaj w Północnej Kalifornii i pracować w wybranych przez nas profesjach, a także cieszyć się tym miłym spotkaniem, jest również miejscem pełnym społecznych niesprawiedliwości. Jest to świat niestabilny. Niestabilny z powodu zagrożeń terrorystycznych, rozwoju broni masowej zagłady, ryzyka związanego z wybuchem globalnych epidemii a także ze względu na poczucie bezsilności wobec tych niebezpieczeństw, które teraz jest odczuwalne o wiele głębiej niż kilka lat temu. Ale przede wszystkim, nasz świat jest głęboko zachwiany pod względem równowagi ekologicznej, a ten stan rzeczy spowodowany jest gwałtowną zmianą klimatu, wyczerpywaniem zasobów naturalnych oraz zagładą gatunków.
When I think about the world I would like to leave to my daughter and the grandchildren I hope to have, it is a world that moves away from unequal, unstable, unsustainable interdependence to integrated communities -- locally, nationally and globally -- that share the characteristics of all successful communities: a broadly shared, accessible set of opportunities, a shared sense of responsibility for the success of the common enterprise and a genuine sense of belonging. All easier said than done. When the terrorist incidents occurred in the United Kingdom a couple of years ago, I think even though they didn't claim as many lives as we lost in the United States on 9/11, I think the thing that troubled the British most was that the perpetrators were not invaders, but homegrown citizens whose religious and political identities were more important to them than the people they grew up with, went to school with, worked with, shared weekends with, shared meals with. In other words, they thought their differences were more important than their common humanity. It is the central psychological plague of humankind in the 21st century.
Kiedy myślę o świecie jaki chciałbym zostawić mojej córce i wnukom, które mam nadzieję kiedyś mieć, widzę świat daleki od dysproporcji, niestabilności i zachwianej równowagi ekologicznej. Chcę widzieć świat zintegrowanych społeczności – lokalnych, państwowych i ogólnoświatowych, które będą posiadały cechy charakterystyczne dla wszystkich prosperujących społeczności. Chcę widzieć szeroko dostępne spektrum szans i możliwości, a także odczuwalne przez wszystkich, poczucie odpowiedzialności za sukces wspólnego przedsięwzięcia, jak również głębokie poczucie przynależności. Oczywiście wszystko to jest łatwiej powiedzieć niż zrobić. Kiedy kilka lat temu, terroryści zaatakowali Wielką Brytanię, myślę, że pomimo iż ta tragedia pochłonęła mniej ofiar śmiertelnych niż wydarzenia z 11-go września w Stanach Zjednoczonych, to co najbardziej zaniepokoiło brytyjczyków był fakt, iż większością sprawców okazali się nie cudzoziemcy ale rodowici współobywatele, których religijne i polityczne przekonania były ważniejsze niż ludzie z którymi się oni wychowali, z którymi chodzili do szkół, z którymi pracowali, spędzali weekendy i spożywali posiłki. Innymi słowy byli oni przekonani, iż ich różnice są ważniejsze niż człowieczeństwo. Taki tok myślenia jest główną plagą ludzkości w XXI wieku.
Into this mix, people like us, who are not in public office, have more power to do good than at any time in history, because more than half the world's people live under governments they voted in and can vote out. And even non-democratic governments are more sensitive to public opinion. Because primarily of the power of the Internet, people of modest means can band together and amass vast sums of money that can change the world for some public good if they all agree. When the tsunami hit South Asia, the United States contributed 1.2 billion dollars. 30 percent of our households gave. Half of them gave over the Internet. The median contribution was somewhere around 57 dollars. And thirdly, because of the rise of non-governmental organizations. They, businesses, other citizens' groups, have enormous power to affect the lives of our fellow human beings. When I became president in 1993, there were none of these organizations in Russia. There are now a couple of hundred thousand. None in India. There are now at least a half a million active. None in China. There are now 250,000 registered with the government, probably twice again that many who are not registered for political reasons.
W tej sytuacji, ludzie tacy jak my, niepełniący funkcji publicznych, mamy więcej możliwości by czynić dobro niż kiedykolwiek w historii, ponieważ ponad połowa ludzkości na tym świecie żyje pod rządami ludzi, których sami wybrali i których sami maja prawo odwołać. Obecnie nawet niedemokratyczne rządy są bardziej wrażliwe na opinie publiczną. Głównie dzięki zasłudze internetu, ludzie ze skromniejszymi dochodami mogą jako wspólnota zgromadzić znaczące sumy pieniędzy, aby uczynić świat lepszym i wspomóc publiczne dobro, jesli tylko chcą. Kiedy tsunami uderzyło w Azję Południowo Wschodnią, USA przeznaczyło na pomoc 1,2 miliarda dolarów. Pomoc ofiarowało 30% naszych gospodarstw domowych. Połowa z nich udzieliła pomocy przez internet. Średnia darowizna wyniosła około 57 dolarów. Również dzięki wzrostowi ilości organizacji pozarządowych, ludzie, przedsiębiorstwa oraz inne stowarzyszenia obywatelskie mają potężną moc oddziaływania na życie innych ludzi. Kiedy zostałem prezydentem w 1993 roku, w Rosji nie istniały żadne z tych organizacji. Dziś jest ich kilkaset tysięcy. Nie było ich w Indiach. Dziś tych aktywnych jest przynajmniej pół miliona. Nie było ich w Chinach. Dziś tych zarejestrowanych przez rząd jest około 250 tysięcy, a prawdopodobnie dwa razy tyle tych niezarejestrowanych ze względów politycznych.
When I organized my foundation, and I thought about the world as it is and the world that I hope to leave to the next generation, and I tried to be realistic about what I had cared about all my life that I could still have an impact on. I wanted to focus on activities that would help to alleviate poverty, fight disease, combat climate change, bridge the religious, racial and other divides that torment the world, but to do it in a way that would either use whatever particular skills we could put together in our group to change the way some public good function was performed so that it would sweep across the world more.
Kiedy zakładałem swoją fundację i zastanawiałem się nad światem jaki jest , i światem, który chciałbym zostawić przyszłym pokoleniom, starałem się być realistą względem rzeczy o które dbałem całe swoje życie, rzeczy na które nadal mógłbym wpłynąć. Chciałem skupić się na działalności, która pomogłaby zmniejszyć ubóstwo, walczyć z chorobami, zwalczyć zmianę klimatu, a także zniwelować religijne, rasowe oraz wszelkie inne różnice, które nękają nasz świat, chciałem tego dokonać wykorzystując wszelkie indywidualne umiejętności członków mojej organizacji, zmieniając tym samym sposób w jaki pewne funkcje publiczne są wypełniane i rozpropagować to podejście na całym świecie.
You saw one reference to that in what we were able to do with AIDS drugs. And I want to say that the head of our AIDS effort, and the person who also is primarily active in the wish I'll make tonight, Ira Magaziner, is here with me and I want to thank him for everything he's done. He's over there. (Applause) When I got out of office and was asked to work, first in the Caribbean, to try to help deal with the AIDS crisis, generic drugs were available for about 500 dollars a person a year. If you bought them in vast bulks, you could get them at a little under 400 dollars. The first country we went to work in, the Bahamas, was paying 3,500 dollars for these drugs. The market was so terribly disorganized that they were buying this medicine through two agents who were gigging them sevenfold. So the very first week we were working, we got the price down to 500 dollars. And all of a sudden, they could save seven times as many lives for the same amount of money.
Nasz wysiłek można zilustrować na przykładzie tego czego udało nam się dokonać z lekami na AIDS. Chciałbym tutaj zaznaczyć, iż głowa naszego departamentu do spraw AIDS, a zarazem osoba głównie odpowiedzialna za moją tutaj obecność, Ira Magaziner, jest dzisiaj z nami i korzystając z okazji chciałbym mu serdecznie podziękować za wszystko czego do tej pory dokonał. Ira siedzi tam. (Oklaski) Kiedy zakończyła się moja kadencja prezydencka i zostałem poproszony o to bym zaangażował się w pracę, której celem była pomoc w walce z AIDS na Karaibach, cena nie patentowych leków dla każdego pacjenta wynosiła 500 dolarów na rok. Jeśli kupiło się je hurtowo, można było te same leki dostać za nieco mniej niż 400 dolarów. Pierwszym krajem do jakiego pojechaliśmy pracować były Wyspy Bahama - tam cena leków wynosiła 3.5 tysiąca dolarów. Tamtejszy rynek był tak zdezorganizowany, że leki kupowane były poprzez dwóch pośredników, którzy zawyżali ceny siedmiokrotnie. Pierwszego tygodnia pracy, zbiliśmy cenę leków do 500 dolarów. I nagle za tę samą sumę pieniędzy można było uratować życie siedmiokrotnie większej liczbie ludzi.
Then we went to work with the manufacturers of AIDS medicines, one of whom was cited in the film, and negotiated a whole different change in business strategy, because even at 500 dollars, these drugs were being sold on a high-margin, low-volume, uncertain-payment basis. So we worked on improving the productivity of the operations and the supply chain, and went to a low-margin, high-volume, absolutely certain-payment business. I joked that the main contribution we made to the battle against AIDS was to get the manufacturers to change from a jewelry store to a grocery store strategy. But the price went to 140 dollars from 500. And pretty soon, the average price was 192 dollars. Now we can get it for about 100 dollars. Children's medicine was 600 dollars, because nobody could afford to buy any of it. We negotiated it down to 190. Then, the French imposed their brilliantly conceived airline tax to create a something called UNITAID, got a bunch of other countries to help. That children's medicine is now 60 dollars a person a year.
Następnie przystąpiliśmy do współpracy z wytwórcami leków przeciwko AIDS, widzieliśmy wypowiedź jednego z nich w filmie [wyświetlonym przed przemówieniem Clintona --- red. JR.] i zdołaliśmy wynegocjować całkowitą zmianę ich strategii biznesowej. Pomimo że udało nam się zbić cenę leków do 500 dolarów, ich sprzedaż nadal opierała się na wysokiej marży, niskim nakładzie oraz nieokreślonych warunkach spłaty. Tak więc skupiliśmy się na poprawie produktywności operacyjnej oraz sieci dostawców, dzięki czemu udało nam się uzyskać model biznesowy oparty na niskiej marży, wysokim nakładzie oraz określonych warunkach spłaty. Żartowałem, że naszym głównych wkładem w walce z AIDS była zmiana strategii biznesowej wytwórców leków, z tej typowej dla zakładów jubilerskich na tą charakterystyczną dla sklepów spożywczych. Cena spadła z 500 na 140 dolarów. Niedługo później, średnia cena wynosiła 192 dolary. Obecnie leki można kupić za około 100 dolarów. Leki dziecięce kosztowały 600 dolarów i ponieważ nikogo nie było stać na ich kupno, wynegocjowaliśmy spadek ceny do 190 dolarów. Następnie Francuzi wpadli na wspaniały pomysł by wprowadzić podatek lotniczy, a zgromadzony w ten sposób dochód przeznaczyć na utworzenie UNITAID [ organizacja charytatywna do walki z AIDS --- red. JR.], która obecnie jest wspomagana przez szereg krajów świata. Dzięki takim inicjatywom, cena leków dla dzieci wynosi teraz 60 dolarów na rok.
The only thing that is keeping us from basically saving the lives of everybody who needs the medicine to stay alive are the absence of systems necessary to diagnose, treat and care for people and deliver this medicine. We started a childhood obesity initiative with the Heart Association in America. We tried to do the same thing by negotiating industry-right deals with the soft drink and the snack food industry to cut the caloric and other dangerous content of food going to our children in the schools. We just reorganized the markets. And it occurred to me that in this whole non-governmental world, somebody needs to be thinking about organizing public goods markets. And that is now what we're trying to do, and working with this large cities group to fight climate change, to negotiate huge, big, volume deals that will enable cities which generate 75 percent of the world's greenhouse gases, to drastically and quickly reduce greenhouse gas emissions in a way that is good economics. And this whole discussion as if it's some sort of economic burden, is a mystery to me. I think it's a bird's nest on the ground.
Jedyną rzeczą, która powstrzymuje nas od ratowania życia pacjentom potrzebującym leków przeciwko AIDS aby przeżyć, jest brak systemu zdrowia dostępnego ludziom chorych na AIDS, który zapewniłby diagnostykę, leczenie, opiekę medyczną oraz sprawną dystrybucję leków. Kolejną z naszych inicjatyw była współpraca z Amerykańskim Stowarzyszeniem Serce, w walce z dziecięcą otyłością. Tutaj również zaczęliśmy od negocjacji, w tej sytuacji z wytwórcami napojów i przekąsek, aby obniżyli oni zawartość kalorii oraz substancji szkodliwych w produktach trafiających do szkół uczęszczanych przez nasze dzieci. Wystarczyło jedynie przestrukturyzować rynek. I właśnie wtedy pomyślałem, że w świecie pozarządowych organizacji potrzebny jest ktoś kto zreorganizowałby rynek zbytu dóbr społecznych. I właśnie to staramy się teraz osiagnąć, współpracując z organizacjami ekologicznymi w walce ze zmianą klimatu, próbujemy negocjować olbrzymie porozumienia ilościowe, które umożliwią miastom odpowiedzialnym za 75 procent emisji gazów cieplarnianych, szybką i efektywną obniżkę emisji, w sposob, który ma ekonomiczny sens. Dlatego też nie rozumiem ludzi, którzy uważają że walka ze zmianą klimatu wymaga olbrzymich nakładów finansowych. Dla mnie jest to zupełnie proste.
When Al Gore won his well-deserved Oscar for the "Inconvenient Truth" movie, I was thrilled, but I had urged him to make a second movie quickly. For those of you who saw "An Inconvenient Truth," the most important slide in the Gore lecture is the last one, which shows here's where greenhouse gases are going if we don't do anything, here's where they could go. And then there are six different categories of things we can do to change the trajectory. We need a movie on those six categories. And all of you need to have it embedded in your brains and to organize yourselves around it. So we're trying to do that.
Kiedy Al Gore zdobył zasłużonego Oscara za swój film “Niewygodna prawda”, byłem zachwycony, ale za razem zachęcałem go by jak najszybciej nakręcił on kolejny dokument. Każdy kto widział “Niewygodną prawdę”, na pewno zgodzi się ze mną, że najważniejsze przesłanie filmu jest zawarte w jego ostatniej sekwencji, w której Gore pokazuje jaką skalę szkód mogą spowodować gazy cieplarniane jeśli nie zmierzymy się z problemem zwiększającej się emisji. Istnieje aż sześć różnych metod, które możemy wykorzystać w walce ze zmianą klimatu. Potrzebujemy filmu dokumentalnego o każdej z tych sześciu metod. Każdy z nas musi sobie to zakodować i zacząć działać. I zarówno ja, jak i moja organizacja próbujemy właśnie tego dokonać.
So organizing these markets is one thing we try to do. Now we have taken on a second thing, and this gets to my wish. It has been my experience in working in developing countries that while the headlines may all be -- the pessimistic headlines may say, well, we can't do this, that or the other thing because of corruption -- I think incapacity is a far bigger problem in poor countries than corruption, and feeds corruption. We now have the money, given these low prices, to distribute AIDS drugs all over the world to people we cannot presently reach. Today these low prices are available in the 25 countries where we work, and in a total of 62 countries, and about 550,000 people are getting the benefits of them. But the money is there to reach others. The systems are not there to reach the people.
Jak już wcześniej wspomniałem, zaczęliśmy od reorganizacji rynków dóbr publicznych. Obecnie staramy się zająć kolejnym problemem, który bezpośrednio związany jest z moim życzeniem. Jako osoba doświadczona w pracy w krajach rozwijających się, pomimo iż wszyscy uznają szeroko panującą korupcję za przeszkodę w niesieniu pomocy, uważam że głównym problemem w tych krajach jest nieporadność i to właśnie ona powoduje korupcję. Obecnie, dzięki nowo wynegocjowanym cenom, posiadamy środki finansowe aby rozprowadzać leki przeciwko AIDS na całym świecie, nawet w miejscach do których nadal nie jesteśmy w stanie dotrzeć. W chwili obecnej, niższe ceny leków na AIDS są dostępne w 25 krajach, w których prowadzimy działalność oraz łącznie w 62 krajach świata. Dzięki naszym staraniom 550 tysięcy ludzi ma dostęp do leków. A ponadto posiadamy środki finansowe by pomóc wielu innym. Niestety brakuje nam kanałów by dotrzeć do reszty potrzebujących.
So what we have been trying to do, working first in Rwanda and then in Malawi and other places -- but I want to talk about Rwanda tonight -- is to develop a model for rural health care in a very poor area that can be used to deal with AIDS, TB, malaria, other infectious diseases, maternal and child health, and a whole range of health issues poor people are grappling with in the developing world, that can first be scaled for the whole nation of Rwanda, and then will be a model that could literally be implemented in any other poor country in the world.
To czego staramy się dokonać, zaczynając od pracy najpierw w Ruandzie, następnie w Malawi a także innych miejscach, chociaż dzisiaj chcę się skupić na Ruandzie, jest stworzenie modelu opieki zdrowotnej w obszarach najbiedniejszych, który zapewniłby pomoc pacjentom cierpiących na AIDS, gruźlicę, malarię, inne choroby zakaźnie, jak również opiekę położniczą i pediatryczną oraz pomoc w walce ze wszystkimi innymi problemami zdrowotnymi, nękajacymi najuboższych obywateli krajów rozwijających się. Myślę tutaj o stworzeniu modelu, który można by było zastosować w skali krajowej, najpierw w Ruandzie, a następnie w każdym ubogim kraju świata.
And the test is: one, will it do the job? Will it provide high quality care? And two, will it do it at a price that will enable the country to sustain a health care system without foreign donors after five to 10 years? Because the longer I deal with these problems, the more convinced I am that we have to -- whether it's economics, health, education, whatever -- we have to build systems. And the absence of systems that function break the connection which got you all in this seat tonight. You think about whatever your life has been, however many obstacles you have faced in your life, at critical junctures you always knew there was a predictable connection between the effort you exerted and the result you achieved. In a world with no systems, with chaos, everything becomes a guerilla struggle, and this predictability is not there. And it becomes almost impossible to save lives, educate kids, develop economies, whatever.
Chcemy się przekonać, po pierwsze, czy model ten będzie działał, a także czy rozwinie się i zdoła zapewnić wysokiej klasy opiekę medyczną? Po drugie, czy nakłady pieniężne potrzebne do jego realizacji, pozwolą krajom, finansować ten model opieki zdrowotnej w przyszłości bez pomocy zagranicznych dawców? Czym wiecęj mam do czynienia z tymi problemami, jestem coraz bardziej przekonany, iż niezależnie czy chodzi o gospodarkę, służbę zdrowia, edukację bądź każdą inną dziedzinę życia publicznego, musimy zacząć od budowy struktur . Ponieważ gdy brakuje struktur, każda z wyżej wymienionych funkcji publicznych przestaje spełniać swoją rolę. Gdy każdy z nas myśli o swoim życiu, niezależnie od trudności z jakimi musieliśmy się zmierzyć, w krytycznych momentach naszego życia zawsze wiedzieliśmy, że isnieje przewidywalna zależność pomiędzy wysiłkiem jaki włożyliśmy, a rezultatem jaki osiągnęliśmy. W świecie bez struktur, pełnym chaosu, wszystko staje się walką o przetrwanie, i niczego nie można przewidzieć. W takiej sytuacji ratowanie życia, kształcenie dzieci bądź rozwój gospodarczy jest praktycznie niemożliwy.
The person, in my view, who has done the best job of this in the health care area, of building a system in a very poor area, is Dr. Paul Farmer, who, many of you know, has worked for now 20 years with his group, Partners in Health, primarily in Haiti where he started, but they've also worked in Russia, in Peru and other places around the world. As poor as Haiti is, in the area where Farmer's clinic is active -- and they serve a catchment area far greater than the medical professionals they have would indicate they could serve -- since 1988, they have not lost one person to tuberculosis, not one. And they've achieved a lot of other amazing health results. So when we decided to work in Rwanda on trying to dramatically increase the income of the country and fight the AIDS problem, we wanted to build a healthcare network, because it had been totally destroyed during the genocide in 1994, and the per capita income was still under a dollar a day. So I rang up, asked Paul Farmer if he would help. Because it seemed to me if we could prove there was a model in Haiti and a model in Rwanda that we could then take all over the country, number one, it would be a wonderful thing for a country that has suffered as much as any on Earth in the last 15 years, and number two, we would have something that could then be adapted to any other poor country anywhere in the world. And so we have set about doing that.
Osobą, która według mojej opinii, uzyskała najlepsze rezultaty w budowaniu struktur opieki zdrowotnej, w najuboższych obszarach świata jest doktor Paul Farmer, który na pewno jest znany wielu tu obecnym, spędził ostatnie 20 lat pracując głównie na Haiti, w ramach założonej przez siebie fundacji Partnerzy w Zdrowiu. Jego fundacja działała również w Rosji, w Peru a także wielu innych krajach świata. Biorąc pod uwagę ubóstwo panujące na Haiti, a także położenie jego kliniki , chcę tutaj zaznaczyć, że ich pomoc obejmuje o wiele większy obszar regionalny, niż można by było przypuszczać biorąc pod uwagę liczbę ich personelu medycznego, od 1988 roku nie odnotowano tam ani jednego przypadku śmiertelnego wśród pacjentów cierpiących na gruźlicę. Jego fundacja osiągnęła także szereg wspaniałych rezultatów w dziedzinie zdrowia. Dlatego też, gdy zdecydowaliśmy się pracować w Ruandzie, staraliśmy się zwiększyć dochód całego kraju oraz walczyć z epidemią AIDS, chcieliśmy zacząć od budowy sieci opieki zdrowotnej, ponieważ została ona całkowicie zniszczona podczas masowego ludobójstwa w 1994 oraz zwiększyć dochód per capita, który wynosił poniżej 1 dolara na dzień. Tak więc zadzwoniłem do Paula Farmera i poprosiłem go o pomoc. Pomyślałem, że jeśli uda nam się udowodnić iż istnieje model na Haiti oraz model strukturalny w Ruandzie, które możemy zastosować w skali całego kraju, po pierwsze będzie to wspaniała rzecz dla kraju, który w ciagu ostatnich 15 lat cierpiał więcej niż jakikolwiek inny kraj na świecie, a po drugie, osiągniemy uniwersalny model, który będzie można zastosować w każdym zakątku świata. I tak właśnie wszystko się zaczęło.
Now, we started working together 18 months ago. And we're working in an area called Southern Kayonza, which is one of the poorest areas in Rwanda, with a group that originally includes about 400,000 people. We're essentially implementing what Paul Farmer did in Haiti: he develops and trains paid community health workers who are able to identify health problems, ensure that people who have AIDS or TB are properly diagnosed and take their medicine regularly, who work on bringing about health education, clean water and sanitation, providing nutritional supplements and moving people up the chain of health care if they have problems of the severity that require it. The procedures that make this work have been perfected, as I said, by Paul Farmer and his team in their work in rural Haiti over the last 20 years. Recently we did an evaluation of the first 18 months of our efforts in Rwanda. And the results were so good that the Rwandan government has now agreed to adopt the model for the entire country, and has strongly supported and put the full resources of the government behind it.
Nasza współpraca trwa już 18 miesięcy. Obecnie pracujemy w regionie południowej Kayonzy, jednym z najuboższych obszarów w Ruandzie, z grupą ok. 400 tysięcy ludzi. Nasza praca polega na wdrażaniu modelu, jaki Paul Farmer zastosował na Haiti, polegającym na zatrudnianiu i szkoleniu pracowników opieki zdrowotnej, którzy będą w stanie rozpoznać problemy zdrowotne lokalnych mieszkańców, zadbać o to by pacjenci z AIDS bądź cierpiący na gruźlicę byli prawidłowo zdiagnozowani oraz kontynuowali oni kuracje lekowe, którzy będą dążyć do rozwoju edukacji zdrowotnej, dostępu do czystej wody i poprawy warunków sanitarnych, a także zapewnią, wsród lokalnych społeczności, dystrybucję odżywek oraz dostęp do szerokiej gamy usług medycznych, w zależności od stanu zdrowia pacjentów. Jak już wcześniej wspomniałem, wszystkie procedury jakie zastosowaliśmy, były opracowane przez Paula Farmera w ciągu ostatnich 20 lat, które spędził on pracując na Haiti. Niedawno dokonaliśmy ewaluacji pierwszych 18 miesięcy naszej pracy w Ruandzie. Nasze rezultaty okazały się tak dobre, że rząd Ruandy zgodził się zaadaptować nasz model opieki zdrowotnej na skalę krajową, okazał nam pełne wsparcie oraz przeznaczył olbrzymie środki budżetowe na jego realizację.
I'll tell you a little bit about our team because it's indicative of what we do. We have about 500 people around the world working in our AIDS program, some of them for nothing -- just for transportation, room and board. And then we have others working in these other related programs. Our business plan in Rwanda was put together under the leadership of Diana Noble, who is an unusually gifted woman, but not unusual in the type of people who have been willing to do this kind of work. She was the youngest partner at Schroder Ventures in London in her 20s. She was CEO of a successful e-venture -- she started and built Reed Elsevier Ventures -- and at 45 she decided she wanted to do something different with her life. So she now works full-time on this for very little pay. She and her team of former business people have created a business plan that will enable us to scale this health system up for the whole country. And it would be worthy of the kind of private equity work she used to do when she was making a lot more money for it.
Chcę tutaj opowiedzieć wam trochę o naszej drużynie, ponieważ to właśnie jej członkowie sprawiają, że to co robimy jest możliwe. W skład naszej organizacji wchodzi ok. 500 ludzi na całym świecie, którzy pracują w ramach naszego programu walki z AIDS, w większości przypadków są to wolontariusze pracujący jedynie za wikt i opierunek. Pozostali członkowie naszej organizacji zajmują się innymi projektami. Nasz model biznesowy dla Ruandy został opracowany pod wodzą Diany Noble, która jest niezwykle utalentowaną kobietą, chociaż jej poświęcenie jest zwykle typowe wśród większości ludzi, którzy jak Diana angażują się w ten rodzaj pracy. Jako dwudziestokilkulatka Diana była najmłodszym partnerem w Schroder Ventures w Londynie. Była prezesem znakomicie prosperującej firmy internetowej -- założyła i rozbudowała spółkę Reed Elsevier - a w wieku 45 lat postanowiła ona zupełnie zmienić swoje życie. Tak więc teraz Diana pracuje razem z nami, zarabiając bardzo niewiele. Wraz ze swoją drużyną, złożoną z ludzi, którzy dawniej zajmowali się biznesem zawodowo, opracowała ona plan biznesowy, który pozwoli nam rozszerzyć skalę naszego modelu na cały kraj. Jej ciężka praca i oddanie jest identyczne z tym, jakie Diana poświęcała w przeszłości pracując w sektorze prywatnym i za które dostawała znacznie wyższe wynagrodzenie.
When we came to this rural area, 45 percent of the children under the age of five had stunted growth due to malnutrition. 23 percent of them died before they reached the age of five. Mortality at birth was over two-and-a-half percent. Over 15 percent of the deaths among adults and children occurred because of intestinal parasites and diarrhea from dirty water and inadequate sanitation -- all entirely preventable and treatable. Over 13 percent of the deaths were from respiratory illnesses -- again, all preventable and treatable. And not a single soul in this area was being treated for AIDS or tuberculosis.
Kiedy zaczynaliśmy naszą działalność w tym regionie, 45 procent dzieci poniżej 5-go roku życia cierpiało na zaburzenia wzrostu spowodowane niedożywieniem. 23 procent tych dzieci zmarło zanim zdołały skończyć 5 lat. Śmiertelność wśród noworodków wynosiła ponad 2,5 procent. Przyczyną ponad 15 procent przypadków śmiertelnych wśród dzieci oraz osób dorosłych, była biegunka oraz pasożyty jelitowe, spowodowane spożywaniem brudnej wody i brakiem odpowiednich warunków sanitarnych, tak więc rzeczy, którym można w pełni zapobiec i które można leczyć. Ponad 13 procent zgonów spowodowane było chorobami układu oddechowego, także w tym przypadku, którym można w pełni zapobiec i które można leczyć. Żaden pacjent w tym regionie cierpiący na gruźlicę bądź AIDS, nie był poddawany leczeniu.
Within the first 18 months, the following things happened: we went from zero to about 2,000 people being treated for AIDS. That's 80 percent of the people who need treatment in this area. Listen to this: less than four-tenths of one percent of those being treated stopped taking their medicine or otherwise defaulted on treatment. That's lower than the figure in the United States. Less than three-tenths of one percent had to transfer to the more expensive second-line drugs. 400,000 pregnant women were brought into counseling and will give birth for the first time within an organized healthcare system. That's about 43 percent of all the pregnancies. About 40 percent of all the people -- I said 400,000. I meant 40,000. About 40 percent of all the people who need TB treatment are now getting it -- in just 18 months, up from zero when we started. 43 percent of the children in need of an infant feeding program to prevent malnutrition and early death are now getting the food supplements they need to stay alive and to grow.
Podczas pierwszych 18-tu miesięcy naszej działalności, zdołaliśmy osiągnąć kilka rzeczy : zwiększyliśmy liczbę pacjentów przyjmujących leki na AIDS, z zera do dwóch tysięcy. Co stanowi 80 procent przypadków wymagających leczenia w tym rejonie. Posłuchajcie tego: mniej niż 0,4 procenta osób otrzymujących leki, przerwało leczenie. To odsetek niższy niż w Stanach Zjednoczonych. Mniej niż 0,3 procenta naszych pacjentów, musiało zacząć kurację droższymi, ale w ich przypadku bardziej skutecznymi lekami. 400 tysięcy ciężarnych kobiet otrzymało porady psychologiczne i po raz pierwszy urodziło dzieci w ramach zorganizowanej opieki medycznej. To ponad 43 procent wszystkich ciąży. Około 40 procent wszystkich ludzi, wspomniałem wcześniej 400 tysięcy ale miałem na myśli 40 tysięcy. Około 40 procent wszystkich ludzi cierpiących na gruźlicę aktualnie otrzymuje leczenie, w ciągu 18 miesięcy to 40 procentowy wzrost. 43 procent dzieci wymagających dożywiania w okresie noworodkowym, aby zapobiec niedożywieniu i przedwczesnej śmierci, otrzymuje odżywki podtrzymujące ich rozwój i procesy życiowe.
We've started the first malaria treatment programs they've ever had there. Patients admitted to a hospital that was destroyed during the genocide that we have renovated along with four other clinics, complete with solar power generators, good lab technology. We now are treating 325 people a month, despite the fact that almost 100 percent of the AIDS patients are now treated at home. And the most important thing is because we've implemented Paul Farmer's model, using community health workers, we estimate that this system could be put into place for all of Rwanda for between five and six percent of GDP, and that the government could sustain that without depending on foreign aid after five or six years. And for those of you who understand healthcare economics you know that all wealthy countries spend between nine and 11 percent of GDP on health care, except for the United States, we spend 16 -- but that's a story for another day. (Laughter)
Zaczęliśmy także program leczenia malarii, pierwszy jaki kiedykolwiek miał miejsce w tym regionie. Pacjenci trafiają do szpitala, który zburzony podczas masowego ludobójstwa, a który wraz z czterema innymi klinikami, udało nam się odbudować, obecnie zasilanego generatorem energii słonecznej oraz posiadającego nowoczesne labolatoria. Aktualnie zapewniamy opiekę medyczną 325-ciu osobom miesięcznie, pomimo tego, że prawie 100 procent pacjentów cierpiących na AIDS otrzymuje leczenie w domu. I co najważniejsze, ponieważ wprowadziliśmy model Paula Farmera, wykorzystujący społecznych pracowników zdrowia, szacujemy, że nasz system może być rozszerzony na skalę całej Ruandy, a jego koszt nie przekroczy 5 procent produktu krajowego brutto, dzięki czemu rząd będzie w stanie samodzielnie finansować system opieki zdrowotnej po przejściowym okresie 5 – 6 lat. Ludzie którzy rozumieją ekonomię opieki zdrowotnej, na pewno orientują się, że kraje bogate przeznaczają na służbę zdrowia pomiędzy 9 - 11 procent produktu krajowego brutto, jedyny wyjątek stanowią tutaj Stany Zjednoczone, które wydają 16 procent, ale to jest temat na inną rozmowę. (Śmiech)
We're now working with Partners in Health and the Ministry of Health in Rwanda and our Foundation folks to scale this system up. We're also beginning to do this in Malawi and Lesotho. And we have similar projects in Tanzania, Mozambique, Kenya and Ethiopia with other partners trying to achieve the same thing: to save as many lives as quickly as we can, but to do it in a systematic way that can be implemented nationwide and then with a model that can be implemented in any country in the world. We need initial upfront investment to train doctors, nurses, health administration and community health workers throughout the country, to set up the information technology, the solar energy, the water and sanitation, the transportation infrastructure. But over a five- to 10-year period, we will take down the need for outside assistance and eventually it will be phased out.
Obecnie pracujemy wraz z Partnerami w Zdrowiu oraz Ministerstwem Opieki Zdrowotnej Ruandy w celu rozszerzenia naszego systemu na skaję krajową. Zaczynamy również pracę w Malawi oraz Lesotho. Podobne projekty posiadamy w Tanzanii, Mozambiku, Kenii i Etiopi, w każdym z tych krajów pracujemy z różnymi partnerami ale nasz cel jest wspólny: chcemy uratować jak najwięcej osób w jak najkrótszym czasie, a zarazem staramy się to robić w sposób systematyczny, który pozwoli na wdrożenie naszego modelu w całym kraju, a następnie w każdym kraju na świecie. Potrzebujemy wstępnej inwestycji finansowej, aby wyszkolić lekarzy i pielęgniarki, administratorów oraz lokalnych pracowników opieki zdrowotnej, a także aby wdrożyć technologię informacyjną, system energii słonecznej, sprawną kanalizację oraz infrastrukturę transportową. Ale dzięki temu w przeciągu kolejnych 5-10 lat, uda nam się całkowicie zlikwidować potrzebę zewnętrznej pomocy finansowej i zupełnie wycofać naszą działalność.
My wish is that TED assist us in our work and help us to build a high-quality rural health system in a poor country, Rwanda, that can be a model for Africa, and indeed, for any poor country anywhere in the world. My belief is that this will help us to build a more integrated world with more partners and fewer terrorists, with more productive citizens and fewer haters, a place we'd all want our kids and our grandchildren to grow up in. It has been an honor for me, particularly, to work in Rwanda where we also have a major economic development project in partnership with Sir Tom Hunter, the Scottish philanthropist, where last year we, using the same thing with AIDS drugs, cut the cost of fertilizer and the interest rates on microcredit loans by 30 percent and achieved three- to four-hundred percent increases in crop yields with the farmers.
Moim życzeniem jest, by TED pomógł nam w zbudowaniu wysokiej klasy systemu opieki zdrowotnej w ubogiej Ruandzie, który może stać się modelem dla całej Afryki, a także dla każdego ubogiego kraju, gdziekolwiek na świecie. Jestem przekonany że nasze działania pomogą nam zbudować bardziej zintegrowany świat, oparty na zasadach partnerstwa, z mniejszą ilością terrorystów, a za to wypełniony szeregiem produktywnych obywateli, którym obca jest wzajemna nienawiść, który stanie się miejscem, w jakim chcielibyśmy aby dorastały nasze dzieci i wnuki. Możliwośc pracy w Ruandzie jest dla mnie zaszczytem w kraju, w którym z pomocą szkockiego filantropa – Toma Huntera, zaczęliśmy projekt rozwoju gospodarki, gdzie w roku ubiegłym, wykorzystując taktykę zastosowaną wcześniej przy zakupie leków przeciwko AIDS, udało nam się obniżyć koszt nawozu oraz raty spłat mikro-pożyczek o 30 procent, a także osiagnąć 400 procentowy wzrost plonów wśród lokalnych rolników.
These people have been through a lot and none of us, most of all me, helped them when they were on the verge of destroying each other. We're undoing that now, and they are so over it and so into their future. We're doing this in an environmentally responsible way. I'm doing my best to convince them not to run the electric grid to the 35 percent of the people that have no access, but to do it with clean energy. To have responsible reforestation projects, the Rwandans, interestingly enough, have been quite good, Mr. Wilson, in preserving their topsoil. There's a couple of guys from southern farming families -- the first thing I did when I went out to this place was to get down on my hands and knees and dig in the dirt and see what they'd done with it.
Ludność Ruandy przeszła przez prawdziwe piekło i nikt z nas, a w szczególności ja, nie okazał im pomocy, gdy byli oni na krawędzi samozagłady. Staramy się teraz to naprawić i tak jak mieszkańcy Ruandy, zapomnieć o przeszłości i skupić się na przyszłości. Nasza działalność odbywa się w sposób odpowiedzialny pod względem środowiska i ekologii. Staram się przekonać miejscową ludność, aby w celu zapewnienia elektryczności dla 35 procent populacji, którzy nadal nie mają do niej dostępu, zamiast elektrycznych linii wysokiego napięcia, opcjowali oni za czystą energią i wykorzystywali projekty wtórnego zalesiania. Ludność Ruandy, jest zaskakujaco dobra, Panie Wilson [ E.O. Wilson – amerykański biolog,laureat nagrody TED 2007 --- red. JR] jeśli chodzi o zachowanie wierzchniej warstwy gleby. Pamiętam kilku ludzi z osad rolniczych na południu kraju, gdy tylko tam przybyłem, pierwsze co zrobiłem to upadłem na kolana i zacząłem przekopywać ziemię, chciałem zobaczyć co udało im się osiagnąć.
We have a chance here to prove that a country that almost slaughtered itself out of existence can practice reconciliation, reorganize itself, focus on tomorrow and provide comprehensive, quality health care with minimal outside help. I am grateful for this prize, and I will use it to that end. We could use some more help to do this, but think of what it would mean if we could have a world-class health system in Rwanda -- in a country with a less-than-one-dollar-a-day-per-capita income, one that could save hundreds of millions of lives over the next decade if applied to every similarly situated country on Earth. It's worth a try and I believe it would succeed. Thank you and God bless you. (Applause)
Mamy tu szansę udowodnić, że kraj który samoistnie prawie doprowadził się do zagłady, może zainicjować pojednanie, zreorganizować się, skupić na przyszłości oraz zapewnić swoim obywatelom wszechstronną, wysokiej klasy opiekę zdrowotną, przy minimalnej pomocy z zewnątrz. Jestem bardzo wdzięczny za nagrodę TED i przeznaczę ją właśnie na ten cel. Oczywiście przyda nam się wszelka pomoc jaką możemy zdobyć, ale tylko pomyślcie, mając światowej klasy system opieki zdrowotnej w Ruandzie, w kraju którego dochód na jednego miejszkańca wynosi mniej niż 1 dolar, system ten będzie w stanie w przeciągu najbliższych 10-ciu lat ocalić miliony ludzkich istnień, jeśli tylko uda nam się go wdrożyć w każdym z krajów znajdujących się w podobnej sytuacji. Warto próbować, wierzę że się nam powiedzie. Dziękuję, niech Bóg Wam błogosławi. (Oklaski)