Povím vám příběh o tom, jak jsem se stala bojovnicí proti viru HIV/AIDS. Takhle se jmenuje moje kampaň. V listopadu roku 2003 mě pozvali, abych se zúčastnila zahájení činnosti nadace Nelsona Mandely nazvané 46664. Jde o nadaci pro boj proti HIV/AIDS. A 46664 je číslo, které měl Mandela jako vězeň na ostrově Robben Island. To jsem já a Youssou N'Dour na pódiu a královsky se bavím. Druhý den pozvali všechny umělce, aby s Mandelou odjeli na Robben Island, kde měl mít tiskovou konferenci pro novináře z celého světa před svou bývalou vězeňskou celou. Vidíte ty mříže v okně. Pro nás pro všechny to byl významný okamžik. Právě tehdy Mandela řekl světovému tisku, že jeho zemi ničí faktická genocida, že po pádu apartheidu z takzvaného "duhového národa" denně umírá tisíc lidí a že oběťmi v první linii, těmi nejzranitelnějšími ze všech, jsou ženy a děti.
I'm going to share with you the story as to how I have become an HIV/AIDS campaigner. And this is the name of my campaign: SING Campaign. In November of 2003, I was invited to take part in the launch of Nelson Mandela's 46664 Foundation -- that is his HIV/AIDS foundation. And 46664 is the number that Mandela had when he was imprisoned in Robben Island. And that's me with Youssou N'Dour, onstage, having the time of my life. The next day, all the artists were invited to join Mandela in Robben Island, where he was going to give a conference to the world's press, standing in front of his former prison cell. You can see the bars of the window there. It was quite a momentous occasion for all of us. In that moment in time, Mandela told the world's press that there was a virtual genocide taking place in his country; that post-apartheid Rainbow Nation, a thousand people were dying on a daily basis and that the front line victims, the most vulnerable of all, were women and children.
Ohromně mě to ovlivnilo, protože jsem žena a matka, a neuvědomila jsem si, že pandemie HIV/AIDS takto přímo ovlivňuje ženy. Proto jsem se rozhodla - po odjezdu z JAR, z Kapského města, a řekla si: "Tohle je něco, o čem musím mluvit. Tomuhle musím sloužit." Proto jsem se pak zúčastnila každičké události nadace 46664, pokud to bylo možné, a pořádala tiskové konference, rozhovory, přednášky a využívala své role hudebnice, jak jsem slíbila Mandelovi, z úcty k jeho ohromné, neskutečné práci, kterou vykonal. Nelsona Mandelu respektují všichni na světě. Nelsona Mandely si všichni váží. Ale vědí všichni o tom, co se děje v jeho zemi, v Jižní Africe? V zemi, kde je jedna z nejvyšších četností přenosů viru HIV? Myslím, že kdybych teď šla na ulici a vyprávěla lidem, co se tam děje, šokovalo by je to.
This was a huge impact on my mind, because I am a woman and I am a mother, and I hadn't realized that the HIV/AIDS pandemic was directly affecting women in such a way. And so I committed -- when I left South Africa, when I left Capetown, I told myself, "This is going to be something that I have to talk about. I have to serve." And so, subsequently I participated in every single 46664 event that I could take part in and gave news conferences, interviews, talking and using my platform as a musician, with my commitment to Mandela -- out of respect for the tremendous, unbelievable work that he had done. Everyone in the world respects Nelson Mandela, everyone reveres Nelson Mandela. But do they all know about what has been taking place in South Africa, his country, the country that had one of the highest incidents of transmission of the virus? I think that if I went out into the street now and I told people what was happening there, they would be shocked.
Měla jsem velké štěstí, když jsem za několik let poznala Zackieho Achmata, zakladatele organizace Treatment Action Campaign, neuvěřitelného bojovníka a aktivistu. Poznala jsem ho na akci nadace 46664. Měl tričko, které mám teď i já. Je to nástroj. Říká vám, že jsem solidární s lidmi, kteří mají HIV, s lidmi, kteří žijí s HIV. A protože je to svým způsobem stigma, tímhle tričkem říkám: "Ano, můžeme o tom mluvit. Nemusí to být tajemství." Stala jsem se členkou Treatment Action Campaign a jsem pyšná, že jsem členkou tak úžasné organizace. Je to kampaň na nejnižší úrovni a 80 procent členů jsou ženy, z nichž většina je HIV pozitivní. Pracují v terénu. Ohromně pomáhají lidem, kteří žijí přímo s následky viru. Mají vzdělávací programy. Poukazují na problémy stigmatu. To, co dělají, je pozoruhodné. A moje kampaň SING podpořila organizaci Treatment Action Campaign tak, že jsem se snažila zvýšit informovanost a snažila se získat i peníze. Hodně peněz, které jsem získala, šlo přímo organizaci Treatment Action Campaign na úžasnou práci, kterou dělají, a to pořád v Jižní Africe.
I was very, very fortunate a couple of years later to have met Zackie Achmat, the founder of Treatment Action Campaign, an incredible campaigner and activist. I met him at a 46664 event. He was wearing a t-shirt like the one I wear now. This is a tool -- this tells you I am in solidarity with people who have HIV, people who are living with HIV. And in a way because of the stigma, by wearing this t-shirt I say, "Yes, we can talk about this issue. It doesn't have to be in the closet." I became a member of Treatment Action Campaign and I'm very proud to be a member of that incredible organization. It's a grassroots campaign with 80 percent membership being women, most of whom are HIV-positive. They work in the field. They have tremendous outreach to the people who are living directly with the effects of the virus. They have education programs. They bring out the issues of stigma. It's quite extraordinary what they do. And yes, my SING Campaign has supported Treatment Action Campaign in the way that I have tried to raise awareness and to try to also raise funds. A lot of the funding that I have managed to raise has gone directly to Treatment Action Campaign and the incredible work that they do, and are still continuing to do in South Africa.
Tohle je moje kampaň SING. Kampaň SING organizuju v podstatě já a asi tři nebo čtyři báječní lidé, kteří mi pomáhají. Za posledního dva a půl roku jsem procestovala celý svět. Byla jsem asi ve 12 různých zemích. Tady jsem v norském Oslu a dostávám pěkný, tučný šek. Tady zpívám v Hongkongu a snažím se získat peníze. V Johannesburgu jsem měla možnost hrát pro většinou bílé, středostavovské jihoafrické diváky, kteří se nakonec rozplakali, protože využívám filmové klipy, které jsou dojemné a ukazují celou podstatu této hrozné tragédie, která se děje a které se lidé obvykle vyhýbají, protože jsou unavení a vlastně ani neznají řešení. Aaron Motsoaledi, současný ministr zdravotnictví, tento koncert navštívil a měla jsem možnost se s ním seznámit. Vzal to naprosto za své a snaží se dosáhnout změny, která je rozhodně nutná. Tohle je skotský Parlament. Později jsem se stala vyslancem Skotska a HIV. A sdělovala jsem jim svoje zážitky a znovu se snažila zvýšit informovanost. A tohle je zase v Edinburghu s báječným africkým dětským sborem, který zbožňuju. Řada dětí, jako jsou tyhle, osiřela, protože jejich rodinu zasáhl virus AIDS.
So this is my SING Campaign. SING Campaign is basically just me and about three or four wonderful people who help to support me. I've traveled all over the world in the last two and a half years -- I went to about 12 different countries. Here I am in Oslo in Norway, getting a nice, fat check; singing in Hong Kong, trying to get people to raise money. In Johannesburg, I had the opportunity to play to a mainly white, middle-class South African audience who ended up in tears because I use film clips that really touch the heart, the whole nature, of this terrible tragedy that is taking place, that people are tending to avoid, because they are fatigued, and they really don't quite know what the solutions are. Aaron Motsoaledi, the current health minister, attended that concert and I had an opportunity to meet with him, and he gave his absolute commitment to try to making a change, which is absolutely necessary. This is in the Scottish Parliament. I've subsequently become an envoy for Scotland and HIV. And I was showing them my experiences and trying to, again, raise awareness. And once again, in Edinburgh with the wonderful African Children's Choir who I simply adore. And it's children like this, many of whom have been orphaned because of their family being affected by the AIDS virus.
Tady sedím v New Yorku s Michelem Sidibem. Je to ředitel programu OSN pro HIV/AIDS. Je mi ctí, že mě před několika měsíci vyzval, abych se stala ambasadorkou OSN pro HIV/AIDS. Posiluju tak svou roli a rozšiřuju svoji aktivní pomoc. Poselství, které tento program v současnosti vysílá do světa, zní: do roku 2015 se chceme stát svědky faktické eliminace přenosu viru z matky na dítě. Je to hodně ambiciózní cíl, ale věříme, že s politickou vůlí ho můžeme dosáhnout. Může k tomu dojít.
I'm sitting here in New York with Michel Sidibe -- he's the director of UNAIDS. And I'm very honored by the fact that Michel invited me, only a few months ago, to become a UNAIDS ambassador. And in this way, I've been strengthening my platform and broadening my outreach. The message that UNAIDS are currently sending out to the world is that we would like to see the virtual elimination of the transmission of the virus from mother to child by 2015. It's a very ambitious goal but we believe it can be achieved with political will. This can happen.
Tady jsem s těhotnou ženou, která je HIV pozitivní, a obě se smějeme, protože máme velkou sebedůvěru. Víme totiž, že tato mladá žena se léčí, aby žila déle a mohla se postarat o dítě, které porodí. Její dítě dostane léky PMTCT, což znamená, že se může narodit bez viru. Jde o prevenci na úplném začátku života. Jde o jeden ze způsobů, jak zasáhnout proti pandemii AIDS.
And here I am with a pregnant woman, who is HIV positive and we're smiling, both of us are smiling, because we're very confident, because we know that that young woman is receiving treatment so her life can be extended to take care of the baby she's about to give birth to. And her baby will receive PMTCT, which will mean that that baby can be born free of the virus. Now that is prevention at the very beginning of life. It's one way to start looking at intervention with the AIDS pandemic.
Ráda bych teď skončila krátkým příběhem o Avelile. Tohle je Avelile. Jezdí se mnou všude. Její příběh vyprávím každému, protože ztělesňuje jednoho z milionů sirotků v důsledku HIV/AIDS. Matka Avelile měla virus HIV. Zemřela na nemoc související s AIDS. Virus měla i Avelile. Narodila se s ním. Tady je jí sedm let a neváží víc než roční dítě. V tomto stádiu svého života trpěla rozvinutou nemocí AIDS a měla zápal plic. Poznali jsme ji v nemocnici v Eastern Cape a strávili s ní celé odpoledne - byla roztomilá. Lékaři i sestry byli úžasní. Dali jí velmi zvláštní výživnou dietu a skvěle se o ni starali. A když jsme odjížděli z nemocnice, nevěděli jsme - protože jsme její příběh natočili - nevěděli jsme, jestli přežije. Bylo to samozřejmě... velmi emocionální setkání a zanechalo v nás velké souznění s touto přímou zkušeností, s tímto dítětem, s tímto příběhem. O pět měsíců později jsme se do Jižní Afriky vrátili, abychom se s Avelile setkali znovu. A mám - husí kůži - nevím, jestli to vidíte. Mám husí kůži, protože vím, co vám ukážu. K této změně došlo. Není to pozoruhodné?
Now, I just would like to finish off to tell you the little story about Avelile. This is Avelile -- she goes with me wherever I go. I tell her story to everyone because she represents one of millions of HIV/AIDS orphans. Avelile's mother had HIV virus -- she died from AIDS-related illness. Avelile had the virus, she was born with the virus. And here she is at seven years old, weighing no more than a one year-old baby. At this point in her life, she's suffering with full-blown AIDS and had pneumonia. We met her in a hospital in the Eastern Cape and spent a whole afternoon with her -- an adorable child. The doctors and nurses were phenomenal. They put her on very special nutritious diet and took great care of her. And we didn't know when we left the hospital -- because we filmed her story -- we didn't know if she was going to survive. So, it was obviously -- it was a very emotional encounter and left us feeling very resonant with this direct experience, this one child, you know, that story. Five months later, we went back to South Africa to meet Avelile again. And I'm getting -- the hairs on my -- I don't know if you can see the hairs on my arms. They're standing up because I know what I'm going to show you. This is the transformation that took place. Isn't it extraordinary?
(potlesk)
(Applause)
Ten potlesk vlastně patří lékařům a sestrám v nemocnici, kteří se o Avelile starali. Chápu jej tak, že tu změnu oceňujete. Proto bych vám ráda řekla, každému z vás mezi diváky: pokud máte pocit, že každá matka a každé dítě na světě má právo na přístup k dobré výživě a dobré lékařské péči, a pokud věříte, že rozvojové cíle tisíciletí podle OSN, zvláště cíl pět a šest, by měly rozhodně prosazovat všechny vlády na celém světě - zvláště v subsaharské Africe - vstaňte, prosím. Myslím, že můžu říct, že to jsou skoro všichni v sále.
That round of applause is actually for the doctors and nurses of the hospital who took care of Avelile. And I take it that you appreciate that kind of transformation. So, I would like to say to you, each one in the audience, if you feel that every mother and every child in the world has the right to have access to good nutrition and good medical care, and you believe that the Millennium Development Goals, specifically five and six, should be absolutely committed to by all governments around the world -- especially in sub-Saharan Africa -- could you please stand up. I think that's fair to say, it's almost everyone in the hall.
Moc vám děkuji.
Thank you very much.
(potlesk)
(Applause)