It’s wonderful to be in a room with so many humans after all this time. In the last few years, I've been keeping company with a new species that happens to live in the air. And I'd like you all to meet my aerobe friend.
Thật tuyệt vời khi được ở trong khán phòng với nhiều người như vậy sau tất cả thời gian qua. Vài năm trở lại đây, tôi đã dành thời gian đồng hành cùng với một chủng loài mới sống trong không khí. Tôi muốn mọi người gặp người bạn “ưa khí” của tôi.
(Music)
(Nhạc)
(Music ends)
(Nhạc kết thúc)
(Cheers and applause)
(Hô hào và vỗ tay)
I get emotional every time I see it fly.
Tôi luôn xúc động mỗi lần nhìn thấy nó bay lên.
In my work as an artist, I ask a lot of questions about the world around me. While the problems of the world don't have easy solutions, I think it's as important to ask the right questions. Why do our technologies instill so much fear in us? Why do our lives today feel so alienating, when our technologies are supposed to improve our lives? And why do we feel so disconnected, when our inventions are meant to connect each and every one of us?
Trong công việc của một họa sĩ, tôi thường có rất nhiều câu hỏi về thế giới quanh mình. Dù là những vấn đề của thế giới sẽ không có lời giải đáp nào dễ dàng, tôi nghĩ việc đặt ra những câu hỏi phù hợp cũng rất quan trọng. Tại sao công nghệ khiến chúng ta lo sợ đến vậy? Vì sao cuộc sống của ta ngày nay cảm thấy thật tách biệt, trong khi công nghệ đáng lẽ phải cải thiện cuộc sống này chứ? Và tại sao chúng ta cảm thấy không thể kết nối được, trong khi những phát minh tạo ra nhằm kết nối từng chúng ta lại với nhau?
My artwork deals with evolution, biology and the senses. I'm interested in how organisms are composed of different life-forms, such as bacteria, fungi and viruses ... but also how different chemical and molecular interactions can happen whenever we simply take a breath.
Tác phẩm nghệ thuật của tôi đề cập đến sự tiến hóa, sinh học và các giác quan. Tôi hứng thú với việc sinh vật được tạo thành bởi các dạng sống khác nhau, như vi khuẩn, nấm và vi-rút ... và cả việc sự tương tác hóa học và phân tử có thể xảy ra bất cứ khi nào khi chúng ta chỉ đơn giản đang hít thở.
So I've always found modern technology to be quite limiting because of how cold and flat it is. But what if our machines could be more holistic? And what if our machines could relate to us in a more holistic way? And what if our machines could be more than just our tools, and instead, a new type of companion species? I believe we need to embrace who we are as symbiotic living beings, and design machines to reflect this. What if the world was populated by machines that were more like animals and plants, instead of something you'd find in a factory? This exploration could teach us so much more about life, in all its vast complexities.
Vì thế nên tôi nhận thấy rằng công nghệ hiện đại còn khá hạn chế bởi sự lạnh lùng và thiếu cảm xúc của chúng. Nhưng nếu máy móc có thể trở nên toàn diện hơn? Và nếu máy móc có thể kết nối với chúng ta một cách toàn diện hơn? Và điều gì sẽ xảy ra nếu máy móc không chỉ là công cụ của chúng ta, thay vào đó, là một chủng mới đồng hành với chúng ta? Tôi nghĩ chúng ta phải chấp nhận rằng mình là cá thể sống cộng sinh, và thiết kế máy móc để phục vụ nhu cầu này. Lỡ như thế giới này chứa đầy loại máy móc mà trông giống như động vật và thực vật, thay vì mấy thứ bạn hay gặp trong nhà máy? Sự khai phá này sẽ dạy ta nhiều điều về cuộc sống, với rất nhiều khía cạnh phức tạp của nó.
These ideas might sound like mere science fiction, but my mission as an artist is to create possibilities of other worlds, and other ways of living and being, even if just for a moment.
Những ý tưởng này nghe rất thuần khoa học viễn tưởng, nhưng nhiệm vụ của người họa sĩ như tôi là tạo nên sự khả thi cho một thế giới, và những cách sống và tồn tại khác, ngay cả khi nó chỉ tồn tại trong khoảnh khắc.
So when I was invited to imagine a large-scale installation at the Tate Modern in London, I decided to make this world I'm describing a reality. The museum space is incredibly vast, and I knew right away that I wanted to transform it into an aquarium of machines. I asked myself, "What would it feel like to live in the world with machines that could live in the wild and evolve on their own?" To explore this question, I created two new machine species that I call "aerobes." I released 12 aerobes into the museum space so they could form their own small ecosystem. In order to minimize our human-centric biases, and to steer clear of simply mimicking the human form, I worked with my team to look at the natural world, and we were inspired by creatures like the comb jellyfish and the lion's mane mushroom. We also looked deeply into the field of soft robotics, and ultimately brought the aerobes to life by designing them with fluid movement and lighter-than-air construction.
Vậy nên lúc tôi được mời để tưởng tượng nên một sự lắp đặt quy mô lớn ở triển lãm nghệ thuật Tate Modern ở London, tôi đã quyết định biến thế giới mà tôi đang mô tả này thành hiện thực. Không gian bảo tàng rất rộng lớn, và tôi nhận ra ngay rằng tôi sẽ biến nó thành một thủy cung của những cỗ máy. Tôi tự hỏi, “Nó sẽ như thế nào nếu ta sống trong thế giới nơi mà máy móc có thể sống trong hoang dã và tự mình tiến hóa? Để khám phá thắc mắc này, tôi tạo nên hai loại máy móc mới mà tôi gọi là “sinh vật ưa khí”. Tôi thả 12 “sinh vật” này vào không gian bảo tàng để chúng có thể tạo nên một hệ sinh thái nhỏ cho riêng mình. Nhằm tối thiểu sự thiên vị của con người, và loại bỏ việc bắt chước cách sống của con người, tôi đã làm việc với một đội để quan sát thế giới tự nhiên, và chúng tôi tìm được cảm hứng từ sinh vật như sứa lược và nấm bờm sư tử. Chúng tôi cũng nghiên cứu kỹ về lĩnh vực robot mềm, và đã hiện thực hóa sinh vật ưa khí qua việc thiết kế chúng với cử chỉ linh hoạt và cấu trúc nhẹ hơn không khí.
When you look at these aerobes, it gives you a feeling almost opposite to the uncanny valley. You know that they're mechanical, yet they feel palpably alive. You feel like you might be next to some majestic and remote life-form. Like swimming next to a humpback whale. Their size is imposing ... yet they inspire an emotion closer to awe than to fear. You sense that they're almost living, and it makes you want to embrace and coexist with them, to see them truly succeed.
Khi bạn quan sát những sinh vật này, nó cho bạn cảm giác gần như trái ngược với hiện tượng “thung lũng kì lạ“. Bạn biết chúng là những cái máy, nhưng cảm giác chúng như đang thực sự sống vậy. Bạn tưởng như mình đang đứng cạnh một thể sống rất tráng lệ và xa lạ vậy. Như kiểu đang bơi cạnh một con cá voi lưng gù vậy. Kích thước của chúng rất đồ sộ ... nhưng nó gợi nên cho ta cảm xúc kính nể hơn là sợ hãi. Bạn cảm nhận như chúng thực sự đang sống, và chúng làm bạn muốn nhiệt tình chấp nhận và sống cùng với chúng, để nhìn thấy chúng thực sự hoàn thiện.
I wanted the aerobes to have a sense of freedom and unpredictability, so I worked with my team to create what is called an artificial life simulation. This software allows each aerobe to develop unique behaviors and to respond autonomously to its environment. The aerobes evolve their personalities as they interact and learn from each other. The more we flew them, the more we got to know their distinct personalities and their gentle nature. It was very important for me that the aerobes had their own sensory world. Most AI functions like a mind without a body. But all living creatures, from the humble tick to the stealthy panther, learn about the world through their bodies and their senses. These aerobes perceive each other through high-frequency radio waves, and they use thermal sensing to detect other living creatures in their environment. An aerobe might be curious about your heat signature, and fly over to greet and flirt with you, while other aerobes are more shy and might go out of their way to avoid a crowd.
Tôi muốn những sinh vật này mang một sự tự do và khó đoán, nên tôi cùng với đội của mình tạo nên một thứ gọi là mô phỏng cuộc sống nhân tạo. Phần mềm này giúp mỗi sinh vật ưa khí phát triển những cách cư xử độc nhất và tự động ứng phó với môi trường của chúng. Sinh vật ưa khí sẽ phát triển tính cách khi chúng tương tác và học tập lẫn nhau. Nó càng bay lên, chúng ta càng dễ thấy được những tính cách riêng biệt và bản tính nhẹ nhàng của chúng. Nó rất quan trọng với tôi là những sinh vật này có thế giới giác quan cho riêng mình. Hầu như Trí tuệ nhân tạo hoạt động như một bộ não mà không có thân thể. Nhưng tất cả những sinh vật sống, từ những con ve khiêm tốn đến những con báo đen lén lút, đều học về thế giới xung quanh qua cơ thể và các giác quan của chúng. Sinh vật ưa khí này nhận ra đồng loại qua sóng radio với tần suất cao, và chúng dùng cảm biến nhiệt để phát hiện ra những sinh vật khác đang sống trong môi trường của mình. Một sinh vật ưa khí này có thể tò mò về nhiệt độ đặc trưng của bạn, và bay lại gần và chơi đùa với bạn, trong khi những đồng loại khác có thể ngại ngùng hơn và cố gắng để né tránh đám đông.
How will these machines and humans be together in the world? What will this world look like? This world may see machines and humans generating new intimacies and alternate perspectives. My hope is that these aerobes will help us appreciate a more diverse way of living and being. Their purpose is not to compete with us or to dominate us, but to ask what a more compatible future could look like.
Làm sao để máy móc và con người có thể tồn tại chung trong một thế giới? Thế giới này sẽ trông ra sao? Thế giới này sẽ chứng kiến máy móc và con người trở nên thân mật và liên tục tạo nên những góc nhìn mới mẻ. Mong muốn của tôi là sinh vật này sẽ giúp chúng ta trân trọng một cách sống và tồn tại đa dạng hơn. Mục đích của chúng không phải để cạnh tranh hay lấn át ta, nhưng để hỏi chúng ta rằng một tương lai tương thích hơn sẽ trông ra sao.
We all have a stake in this conversation about technologies. Can we actively align machines to better reflect our biological reality? I sincerely hope that you'll consider that machines can be so much more than what we've known, and how they might embody a wisdom drawn from biology. This project is a project for everybody, to imagine different worlds and different futures.
Chúng ta luôn có mối quan tâm đến vấn đề về công nghệ. Chúng ta có thể chủ động căn chỉnh máy móc để phản ánh rõ hơn thực tế sinh học? Tôi thực sự mong rằng bạn có thể cân nhắc rằng khả năng của máy móc to lớn hơn hẳn những gì ta đã biết, và cách mà chúng hiện thân của trí tuệ sinh học. Đây là một dự án dành cho tất cả mọi người, để tưởng tượng nên những thế giới và tương lai khác biệt.
It's not too late to change machine evolution and to consider new goals, where machines and humans can coexist in a more compassionate way. I believe this is where we can start the conversation.
Giờ không phải quá muộn để thay đổi quá trình tiến hóa của máy móc và cân nhắc những mục tiêu mới, nơi mà máy móc và con người có thể cùng tồn tại theo một cách đồng cảm hơn. Tôi tin đây là nơi mà con người ta có thể mở lời ra để trò chuyện về vấn đề này.
(Applause)
(Vỗ tay)
(Music)
(Nhạc)
(Music ends)
(Nhạc kết thúc)
Thank you.
Cảm ơn mọi người.
(Cheers and applause)
(Hô hào và vỗ tay)