America's public energy conversation boils down to this question: Would you rather die of A) oil wars, or B) climate change, or C) nuclear holocaust, or D) all of the above? Oh, I missed one: or E) none of the above? That's the one we're not normally offered. What if we could make energy do our work without working our undoing? Could we have fuel without fear? Could we reinvent fire?
השיח הציבורי בנושא אנרגיה בארצות הברית מגיע לשאלות הבאות: ממה אתה מעדיף למות? א) מלחמות נפט, ב) שינויי אקלים, או ג) שואה גרעינית או ד) כל אלו או, פיספסתי אחד, ה) אף אחד מאלו? זו הבחירה שבד"כ לא מציעים לנו. מה אם נוכל לגרום לאנרגיה לעשות את העבודה בלי להפוך אותה? האם יהיה לנו דלק בלי פחד? האם נוכל להמציא מחדש את האש?
You see, fire made us human; fossil fuels made us modern. But now we need a new fire that makes us safe, secure, healthy and durable. Let's see how.
אתם רואים, האש עשתה אותנו אנושיים; דלק מאובנים עשה אותנו מודרניים. אבל עכשיו אנחנו צריכים אש חדשה שתעשה אותנו בטוחים, מוגנים, בריאים, וברי קימא. בואו נראה איך.
Four-fifths of the world's energy still comes from burning each year four cubic miles of the rotted remains of primeval swamp goo. Those fossil fuels have built our civilization. They've created our wealth. They've enriched the lives of billions. But they also have rising costs to our security, economy, health and environment that are starting to erode, if not outweigh their benefits.
4/5 מהאנרגיה בעולם עדין מגיעה משריפה, כל שנה, של ארבעה מיילים מעוקבים של שאריות רקובות שנותרו מיצורי ביצות פרימטיביים . דלקי המאובנים הללו בנו את התרבות שלנו. הם יצרו את העושר שלנו העשירו את חייהם של מיליונים. אך יש להם מחירים עולים לבטחון, לכלכלה, לבריאות והסביבה שמתחילים לשחוק, ואולי אפילו לעלות, על הרווחים
So we need a new fire. And switching from the old fire to the new fire means changing two big stories about oil and electricity, each of which puts two-fifths of the fossil carbon in the air. But they're really quite distinct.
ולכן אנחנו צריכים אש חדשה. והמעבר מהאש הישנה לאש החדשה משמעותו שינוי שני סיפורים גדולים של נפט ושל חשמל, כל אחד משניהם מפזר 2/5 מהפחמן באויר. אבל הם באמת די נפרדים.
Less than one percent of our electricity is made from oil -- although almost half is made from coal. Their uses are quite concentrated. Three-fourths of our oil fuel is transportation. Three-fourths of our electricity powers buildings. And the rest of both runs factories. So very efficient vehicles, buildings and factories save oil and coal, and also natural gas that can displace both of them.
פחות מאחוז אחד של החשמל שלנו מיוצר מנפט -- למרות שיותר מחצי ממנו מיוצר מפחם. השימושים שלהם די ממוקדים. 3/4 מדלקי הנפט שלנו משמשים לתחבורה. 3/4 מהחשמל שלנו מפעיל בניינים (בניני מגורים). והשאר משניהם (נפט וחשמל) מניע מפעלים. כך שמבנים, רכבים ומפעלים יעילים יחסכו נפט ופחם, וכן גז טבעי שיכול להחליף את שניהם.
But today's energy system is not just inefficient, it is also disconnected, aging, dirty and insecure. So it needs refurbishment. By 2050 though, it could become efficient, connected and distributed with elegantly frugal autos, factories and buildings all relying on a modern, secure and resilient electricity system.
אבל מערכת האנרגיה של היום היא לא רק לא יעילה, היא גם לא מחוברת, ישנה, מלוכלכת ולא בטוחה. היא דורשת שיפוץ עד 2050, היא תהיה יעילה מחוברת ומפולגת עם מכוניות, מפעלים ומבנים חסכוניים ואלגנטים הנשענים על מערכת חשמל מודרנית, בטוחה וגמישה.
We can eliminate our addiction to oil and coal by 2050 and use one-third less natural gas while switching to efficient use and renewable supply. This could cost, by 2050, five trillion dollars less in net present value, that is expressed as a lump sum today, than business as usual -- assuming that carbon emissions and all other hidden or external costs are worth zero -- a conservatively low estimate. Yet this cheaper energy system could support 158 percent bigger U.S. economy all without needing oil or coal, or for that matter nuclear energy. Moreover, this transition needs no new inventions and no acts of Congress and no new federal taxes, mandate subsidies or laws and running Washington gridlock.
אנחנו יכולים לחסל את ההתמכרות שלנו לנפט ופחם עד 2050 ולהשתמש בשליש פחות גז טבעי על ידי מעבר לשימוש יעיל ומשאבים מתחדשים. זה יכול לעלות, עד 2050, חמש טריליון דולר פחות, בשווי שוק נוכחי כפי שזה מבוטא בסכומים של היום, כמו שעסקים רגילים -- בהנחה שפליטות הפחמן וכל שאר העלויות החבויות והחיצוניות שוות אפס -- הנחה שמרנית ונמוכה. עדין, מערכת האנרגיה הזולה הזו תוכל לתמוך בכלכלה אמרקאית גדולה ב 158% וכל זה בלי לצרוך נפט או פחם, וגם בלי אנרגיה גרעינית. בנוסף, המעבר הזה לא מצריך המצאות חדשות ולא פעולות של הקונגרס ולא מיסים חדשים, סובסידיות או חוקים ולא צריך לעבור בפקקים של וושינגטון.
Let me say that again. I'm going to tell you how to get the United States completely off oil and coal, five trillion dollars cheaper with no act of Congress led by business for profit. In other words, we're going to use our most effective institutions -- private enterprise co-evolving with civil society and sped by military innovation to go around our least effective institutions. And whether you care most about profits and jobs and competitive advantage or national security, or environmental stewardship and climate protection and public health, reinventing fire makes sense and makes money.
אני אגיד את זה שוב אני הולך לספר לכם איך לגרום לכך שארצות הברית לא תשתמש בנפט ופחם, תחסוך 5 טרליון דולרים בלי פעולות של הקונגרס מובל בידי עסקים, מונע על ידי רווח. במילים אחרות, אנחנו הולכים להשתמש באירגונים היותר יעילים שלנו-- יזמות פרטית, יחד עם חברה אזרחית שמואצת על ידי חדשנות צבאית כדי לעקוף את הארגונים הפחות יעילים שלנו, ואם אתם חוששים לרוח, מקומות עבודה, תחרותיות או בטחון לאומי, או איכות הסביבה והגנת האקלים ובריאות הציבור, המצאת האש מחדש הגיונית ורוחית.
General Eisenhower reputedly said that enlarging the boundaries of a tough problem makes it soluble by encompassing more options and more synergies. So in reinventing fire, we integrated all four sectors that use energy -- transportation, buildings, industry and electricity -- and we integrated four kinds of innovation, not just technology and policy, but also design and business strategy. Those combinations yield very much more than the sum of the parts, especially in creating deeply disruptive business opportunities.
הגנרל איזנהואר אמר שהרחבת הגבולות של בעיה קשה גורמת לכך שהבעיה נפתרת על ידי הצגת עוד אופציות ועוד שיתופי פעולה. כך שבהמצאת האש מחדש, נאחד את כל ארבעת המגזרים שמשתמשים באנרגיה -- תחבורה, מבנים, תעשיה וחשמל -- ונאחד ארבעה סוגים של חדשנות, לא רק טכנולוגית ופוליטית, אלא גם עיצוב ואסטרטגיה עסקית. השדות המאוחדים הללו מהווים הרבה יותר מסכום החלקים, בעיקר ביצירת הזדמנויות עסקיות רבות.
Oil costs our economy two billion dollars a day, plus another four billion dollars a day in hidden economic and military costs, raising its total cost to over a sixth of GDP. Our mobility fuel goes three-fifths to automobiles. So let's start by making autos oil free. Two-thirds of the energy it takes to move a typical car is caused by its weight. And every unit of energy you save at the wheels, by taking out weight or drag, saves seven units in the tank, because you don't have to waste six units getting the energy to the wheels.
נפט עולה לכלכלה שלנו 2 מיליארד דולרים ליום, ובנוסף עוד 4 בליון מיליארד ליום בעלויות חבויות לצבא ולכלכלה, כך שזה עולה לנו עד כדי שישית מהתוצר המקומי הגולמי. 3/5 מהדלק שמשמש לתחבורה הולך למכוניות. אז נתחיל ביצירת מכוניות ללא נפט. שני שלישים מהאנרגיה שנדרשת על מנת להניע מכונית רגילה נגרמת בגלל המשקל של המכונית. וכל יחידת אנרגיה שנחסכת בגלגלים, על ידי הורדת משקל וגרר, חוסכת שבע יחידות במיכל הדלק, כי לא צריך לבזבז 6 יחידות להביא את האנרגיה לגלגלים.
Unfortunately, over the past quarter century, epidemic obesity has made our two-ton steel cars gain weight twice as fast as we have. But today, ultralight, ultrastrong materials, like carbon fiber composites, can make dramatic weight savings snowball and can make cars simpler and cheaper to build. Lighter and more slippery autos need less force to move them, so their engines get smaller. Indeed, that sort of vehicle fitness then makes electric propulsion affordable because the batteries or fuel cells also get smaller and lighter and cheaper. So sticker prices will ultimately fall to about the same as today, while the driving cost, even from the start, is very much lower.
לרוע המזל, במשך רבע המאה האחרונה השמנת יתר גרמה למכוניות שתי-הטון שלנו לעלות במשקל פעמיים מהר יותר מאיתנו. כיום, חומרים קלי משקל וחזקים, כמו תרכובות סיבי פחמן, יכולות לחולל כדור שלג של חסכון במשקל ולהפוך את המכוניות לפשוטות יותר וזולות יותר לבניה. מכוניות קלות וחלקלקות יותר ידרשו פחות כח הנעה, כך שהמנועים שלהן יהיו קטנים יותר. ואכן, סוג כזה של מכוניות "בכושר" יגרום להנעה חשמלית להיות ברת השגה מכיון שהסוללות או תאי הדלק גם הם הולכים ונעשים קטנים יותר וזולים יותר. וכך, מחיר הקניה ירד בסופו של דבר לערך שלו היום, בעוד שמחיר הנסיעה, אפילו מההתחלה, יהיה נמוך הרבה יותר.
So these innovations together can transform automakers from wringing tiny savings out of Victorian engine and seal-stamping technologies to the steeply falling costs of three linked innovations that strongly reenforce each other -- namely ultralight materials, making them into structures and electric propulsion. The sales can grow and the prices fall even faster with temporary feebates, that is rebates for efficient new autos paid for by fees on inefficient ones.
כך החדשנות הזו, ככלל, תהפוך את יצרני המכוניות מכאלו שסוחטים חסכונות זעירים מתוך טכנולוגיה ויקטוריאנית ומכבשי פלדה לעלויות שיורדות בחדות שיגרמו על ידי שלוש חדשנויות המחזקות אחת את השניה-- לאמור, חומרים קלים, שיהפכו למבנים והנעה חשמלית. המכירות יעלו, והמחיר ירד, אפילו מהר יותר בעזרת תוכנית מימון זמנית, שתיתן הנחה על קניית רכבים חדשים ויעילים ותמומן על ידי מיסים על קנית רכבים לא-יעילים.
And just in the first two years the biggest of Europe's five feebate programs has tripled the speed of improving automotive efficiency. The resulting shift to electric autos is going to be as game-changing as shifting from typewriters to the gains in computers. Of course, computers and electronics are now America's biggest industry, while typewriter makers have vanished. So vehicle fitness opens a new automotive competitive strategy that can double the oil savings over the next 40 years, but then also make electrification affordable, and that displaces the rest of the oil.
ורק בשתי השנים הראשונות חמש תוכניות המימון הארופאיות הגדולות שילשו את המהירות של שיפור יעילות המכוניות. התוצאה של מעבר למכוניות חשמליות הוא שינוי כללי המשחק כמו המעבר ממכונות כתיבה למעבדי תמלילים במחשבים. כמובן, מחשבים ואלקטרוניקה הם כעת התעשיה הגדולה ביותר באמריקה, בעוד שיצרני מכונות כתיבה נעלמו. כך שמכוניות רזות פותחות כר חדש לתחרות אסטרטגית בנושאי המכוניות שיכולה להכפיל את החיסכון בנפט במהלך 40 השנים הקרובות, ובו בזמן לעשות את המנוע החשמלי בר השגה וזה ייתר את שארית הנפט
America could lead this next automotive revolution. Currently the leader is Germany. Last year, Volkswagen announced that by next year they'll be producing this carbon fiber plugin hybrid getting 230 miles a gallon. Also last year, BMW announced this carbon fiber electric car, they said that its carbon fiber is paid for by needing fewer batteries. And they said, "We do not intend to be a typewriter maker." Audi claimed it's going to beat them both by a year.
אמריקה יכולה להוביל את מהפכת המכוניות הזו שכעת מובלת על ידי גרמניה. בשנה שעברה, פולקסואגן הודיעה שעד השנה הבאה הם ייצרו את המכונית ההיברידית הזו, המורכבת מפחמן, המונעת בחשמל שעושה 230 מייל על גלון כמן כן, בשנה שעברה, BMW הציגה את המכונית החשמלית עם שלדת הפחמן הזו, והם אומרים שהעובדה שהמכונית מורכבת מסיבי פחמן גרמה לצורך בפחות סוללות. והם אומרים "אנחנו לא מתכוונים להיות יצרני מכונות כתיבה". אאודי טוענת שהיא הולכת להביס את שניהם בשנה.
Seven years ago, an even faster and cheaper American manufacturing technology was used to make this little carbon fiber test part, which doubles as a carbon cap. (Laughter) In one minute -- and you can tell from the sound how immensely stiff and strong it is. Don't worry about dropping it, it's tougher than titanium. Tom Friedman actually whacked it as hard as he could with a sledgehammer without even scuffing it.
לפני שבע שנים, טכנולוגית יצור אמרקאית, זולה יותר ומהירה יותר שימשה ליצור חלק הבחינה הקטן הזה מסיבי פחמן, שמשמש כקסדה (צחוק) בתוך דקה -- ואפשר להגיד לפי הצליל שזה עושה כמה קשיח וחזק זה. אל תפחדו להפיל את זה, זה יותר חזק מטיטאניום טום פרידמן היכה את זה הכי חזק שהוא יכול עם קורנס ואפילו לא שרט את זה.
But such manufacturing techniques can scale to automotive speed and cost with aerospace performance. They can save four-fifths of the capital needed to make autos. They can save lives because this stuff can absorb up to 12 times as much crash energy per pound as steel. If we made all of our autos this way, it would save oil equivalent to finding one and a half Saudi Arabias, or half an OPEC, by drilling in the Detroit formation, a very prospective play. And all those mega-barrels under Detroit cost an average of 18 bucks a barrel. They are all-American, carbon-free and inexhaustible.
אך טכנולוגיות יצור כאלו יכולות להשתדרג להגדלת המהירות והקטנת העלות של ביצועי תעשיית התעופה. הם יכולות לחסוך 4/5 מהעלות הכוללת של מכוניות. הם יכולות לחסוך חיים כי החומר הזה יכול לספוג עד 6 פעמים יותר אנרגיה בהתנגשות לקילו מאשר פלדה. אם נייצר את כל המכוניות שלנו מזה זה יחסוך נפט כאילו מצאנו אחת וחצי ערב-הסעודית, או חצי מאופ"ק , על ידי קידוח בשדות דטרויט , משחק צופה לעתיד. וכל מליוני החביות האלו שנמצאות מתחת לדטרויט עולות בממוצע 18 דולר לחבית הן תוצרת אמריקה, בלי פליטות פחמן ובלתי נדלות.
The same physics and the same business logic also apply to big vehicles. In the five years ending with 2010, Walmart saved 60 percent of the fuel per ton-mile in its giant fleet of heavy trucks through better logistics and design. But just the technological savings in heavy trucks can get to two-thirds. And combined with triple to quintuple efficiency airplanes, now on the drawing board, can save close to a trillion dollars.
אותה פיזיקה ואותו הגיון עסקי מוכל גם על כלי רכב גדולים, בחמש השנים שיסתיימו ב 2010 ואל-מארט חסכו 60% מהדלק לטון-מייל בצי המשאיות הכבדות הענק שלהם דרך לוגיסטיקה טובה יותר ועיצוב. אבל רק החסכון הטכנולוגי במשאיות כבדות יכול להגיע לכדי 2/3 ובשילוב עם צי מטוסים שיעילותו משולשת עד מחומשת שעכשיו נמצא על שולחנות השרטוט, יכול לחסוך קרוב לטרליון דולרים.
Also today's military revolution in energy efficiency is going to speed up all of these civilian advances in much the same way that military R&D has given us the Internet, the Global Positioning System and the jet engine and microchip industries. As we design and build vehicles better, we can also use them smarter by harnessing four powerful techniques for eliminating needless driving. Instead of just seeing the travel grow, we can use innovative pricing, charging for road infrastructure by the mile, not by the gallon.
וגם המהפכה הצבאית בחיסכון באנרגיה המתרחשת היום הולכת להאיץ גם את כל ההתקדמויות האזרחיות באותה דרך שבה מחקר ופיתוח צבאיים העניקו לנו את האינטרנט, GPS, ומנועי הסילון ותעשיית המיקרואלקטרוניקה, וכאשר אנחנו מעצבים ובונים כלי רכב יותר טוב, אנחנו גם יכולים להשתמש בהם באופן חכם יותר בעזרת רתימת ארבע טכניקות רבות עוצמה לחיסול נהיגה שלא לצורך. במקום להתבונן בנסיעה גדלה אנחנו יכולים להשתמש בתמחור חדשני, לגבות כסף עבור תשתית הכבישים לפי מיילים של נסיעה ולא לפי גלונים של דלק,
We can use some smart IT to enhance transit and enable car sharing and ride sharing. We can allow smart and lucrative growth models that help people already be near where they want to be, so they don't need to go somewhere else. And we can use smart IT to make traffic free-flowing. Together, those things can give us the same or better access with 46 to 84 percent less driving, saving another 0.4 trillion dollars, plus 0.3 trillion dollars from using trucks more productively.
אנחנו יכולים להשתמש בטכנולוגית מידע חכמה להגדלת התעבורה וליצור שיתוף במכוניות ושיתוף בנסיעות. אנחנו יכולים להשתמש במודלי גדילה חכמים ומכניסים שיעזרו לאנשים להיות באיזור שבו הם רוצים להיות, בלי צורך ליסוע לשם או למקום אחר. ואנחנו יכולים להשתמש בטכנולוגית מידע על מנת לגרום לתנועה לזרום. ביחד, כל האפשרויות הללו יכולות לתת לנו נגישות זהה או טובה יותר עם 46 עד 84 אחוזים פחות נהיגה. ולחסוך עוןד 0.4 טרליון דולרים, ועוד 0.3 טרליון דולרים על שימוש במשאיות בצורה יותר יעילה.
So 40 years hence, when you add it all up, a far more mobile U.S. economy can use no oil. Saving or displacing barrels for 25 bucks rather than buying them for over a hundred, adds up to a $4 trillion net saving counting all the hidden costs at zero.
אז עוד 40 שנה, אם נחבר הכל יחד כלכלת ארצות הברית תהיה הרבה יותר ניידת אבל לא תשתמש בנפט. תחסוך או תשנע חביות בעבור 25 דולרים במקום לקנות אותם ביותר ממאה, וזה מסתכם בעד 4 טרליון דולרים חסכון נקי כשלא מחשיבים את כל העלויות הנסתרות.
So to get mobility without oil, to phase out the oil, we can get efficient and then switch fuels. Those 125 to 240 mile-per-gallon-equivalent autos can use any mixture of hydrogen fuel cells, electricity and advanced biofuels. The trucks and planes can realistically use hydrogen or advanced biofuels. The trucks could even use natural gas. But no vehicles will need oil. And the most biofuel we might need, just three million barrels a day, can be made two-thirds from waste without displacing any cropland and without harming soil or climate.
אז כדי לקבל ניידות בלי נפט, להוציא החוצה את הנפט, אנחנו יכולים להיות יעילים יותר, ואז להחליף דלק, המכוניות האלו עם מספרים כמו 125 עד 240 מייל-לכל-גלון יכולות להשתמש בכל תערובת של תאי דלק מימניים, מנוע חשמלי ודלקים ביולוגיים משאיות ומטוסים יכולים להשתמש במימן או בדלק ביולוגי מתקדם. משאיות יכולות אפילו להשתמש בגז טבעי. אבל שום רכב לא יצטרך נפט. וכל הדלק ביולוגי שאולי נצטרך, רק 3 מליון חביות ליום, יוכל להיות מיוצר 2/3 מפסולת בלי להעביר קרקע חקלאית ויבולים ובלי לפגוע בקרקע או באקלים.
Our team speeds up these kinds of oil savings by what we call "institutional acupuncture." We figure out where the business logic is congested and not flowing properly, we stick little needles in it to get it flowing, working with partners like Ford and Walmart and the Pentagon.
הצוות שלנו מאיץ סוגים כאלו של חסכון בנפט בעזרת מה שאנחנו קוראים לו "דיקור מוסדי". אנחנו מבינים איפה הלוגיסטיקה העסקית תקועה ולא זורמת היטב, תוקעים מחטים זעירות שם כדי להזרים אותה, עובדים עם שותפים כמו פורד, ואל-מארט והפנטגון.
And the long transition is already well under way. In fact, three years ago mainstream analysts were starting to see peak oil, not in supply, but in demand. And Deutsche Bank even said world oil use could peak around 2016.
והשינוי ארוך הטווח כבר מתחיל. למען האמת, לפני שלוש שנים, אנליסטים התחילו לראות שיא בנפט, לא בהיצע הנפט, אלא בביקוש. ודויטשה בנק אומר שהשימוש העולמי בנפט יגיע לשיא בסביבות 2016,
In other words, oil is getting uncompetitive even at low prices before it becomes unavailable even at high prices. But the electrified vehicles don't need to burden the electricity grid. Rather, when smart autos exchange electricity and information through smart buildings with smart grids, they're adding to the grid valuable flexibility and storage that help the grid integrate varying solar and wind power.
במילים אחרות, הנפט הופך להיות לא תחרותי, אפילו במחיר נמוך לפני שהוא יהיה לא זמין, אפילו במחיר גבוה. אבל המכוניות החשמליות לא צריכות להיות לנטל על רשת החשמל. להפך, כשמכוניות חכמות יחליפו ביניהן חשמל ומידע דרך בניינים חכמים ורשת חכמה הם יוסיפו לרשת גמישות ומקום אכסון יקרי ערך שיעזרו לרשת לשלב שינוים בכח השמש ובכח הרוח
So the electrified autos make the auto and electricity problems easier to solve together than separately. And they also converge the oil story with our second big story, saving electricity and then making it differently. And those twin revolutions in electricity will bring to that sector more numerous and profound and diverse disruptions than any other sector, because we've got 21st century technology and speed colliding head-on with 20th and 19th century institutions, rules and cultures. Changing how we make electricity gets easier if we need less of it. Most of it now is wasted and the technologies for saving it keep improving faster than we're installing them. So the unbought efficiency resource keeps getting ever bigger and cheaper.
כך שהמכוניות החשמליות גורמות לבעית המכוניות ולבעית החשמל קלות יותר לפתרון ביחד מאשר לחוד. והן מפגישות את סיפור הנפט עם הסיפור הגדול השני שלנו, חסכון בחשמל, ואז לייצר חשמל אחרת. והמהפכות התאומות האלו בחשמל יביאו למגזר הזה מספר רב מעמיק ועמוק יותר של שינויים מאשר בכל מגזר אחר, כי יש לנו טכנולוגיה של המאה ה 21 שמתנגשת ראש בראש במוסדות, חוקים, ותרבות של המאות ה 20 וה 19. שינוי הדרך שבה אנחנו מייצרים חשמל תעשה קלה יותר אם נצתרך פחות ממנו. כיום רובו מבוזבז והטכנולוגיה לשמור חשמל מתקדמת מהר יותר משאנחנו מתקינים אותה. כך שהיעילות שלא ניתן לקנותה הולכת וגדלה ונעשית זולה יותר.
But as efficiency in buildings and industry starts to grow faster than the economy, America's electricity use could actually shrink, even with the little extra use required for those efficient electrified autos. And we can do this just by reasonably accelerating existing trends.
אבל ככל שהיעילות בבניה ובתעשיה גדלה יותר מהר מהכלכלה, השימוש האמריקאי בחשמל יכול להתכווץ אפילו עם השימוש הנוסף הנדרש עבור המכוניות החשמליות היעילות. ואנחנו יכולים לעשות את זה פשוט על ידי האצה של מגמות קיימות.
Over the next 40 years, buildings, which use three-quarters of the electricity, can triple or quadruple their energy productivity, saving 1.4 trillion dollars, net present value, with a 33 percent internal rate of return or in English, the savings are worth four times what they cost. And industry can accelerate too, doubling its energy productivity with a 21 percent internal rate of return. The key is a disruptive innovation that we call integrative design that often makes very big energy savings cost less than small or no savings. That is, it can give you expanding returns, not diminishing returns.
במהלך 40 השנה הקרובות, מבנים, שמשתמשים בכ 3/4 מהחשמל, יכולים לשלש או לרבע את יעילות האנרגיה שלהם ולחסוך 1.4 טרליון , נטו , במונחים של היום, עם 33% החזרה עצמית או באנגלית, החסכון שווה 4 פעמים העלות. והתעשיה יכולה להאיץ גם כן ולהכפיל את יעילות האנרגיה שלה עם 21% החזרה פנימית המפתח הוא חדשנות מפלגת שלה אנחנו קוראים עיצוב אינטגרטיבי שלעיתים קרובות גורם לחסכון גדול מאוד באנרגיה ועולה פחות מאשר חסכון קטן או שום חסכון בכלל. זאת אומרת שזה יכול לתת החזרים נרחבים ולא החזרים מצומצמים.
That is how our 2010 retrofit is saving over two-fifths of the energy in the Empire State Building -- remanufacturing those six and a half thousand windows on site into super windows that pass light, but reflect heat. plus better lights and office equipment and such cut the maximum cooling load by a third. And then renovating smaller chillers instead of adding bigger ones saved 17 million dollars of capital cost, which helped pay for the other improvements and reduce the payback to just three years. Integrative design can also increase energy savings in industry. Dow's billion-dollar efficiency investment has already returned nine billion dollars.
וכך תוכנית ההחזרות שלנו ל 2010 חוסכת יותר מ 2/5 מצריכת האנרגיה באמפייר סטיט בילדינג -- יצור מחדש של כל שש וחצי אלפי החלונות באתר והתקנת חלונות-על שמעבירים אור אבל מחזירים חום. ובנוסף תאורה טובה יותר וציוד משרדי טוב ועוד מקצצים את הספק הקירור המקסימאלי בשליש. ושיפוץ המצננים הקטנים , במקום להוסיף גדולים יותר חוסכים 17 מליון דולרים מהעלות הראשונית, מה שעוזר לשלם עבור שאר השיפורים ומקצץ את ההחזר לרק שלוש שנים. עיצוב אינטגרטיבי יכול גם כן להגדיל את החסכון באנרגיה בתעשיה. השקעת מיליארד הדולרים של דאו בחסכון כבר החזירה תשעה מיליארד דולר,
But industry as a whole has another half-trillion dollars of energy still to save. For example, three-fifths of the world's electricity runs motors. Half of that runs pumps and fans. And those can all be made more efficient, and the motors that turn them can have their system efficiency roughly doubled by integrating 35 improvements, paying back in about a year.
אבל בתעשיה בכללותה יש עוד חצי טרליון דולרים של אנרגיה שעדין נדרש לחסוך. לדוגמא, 3/5 מהחשמל בעולם מניע מנועים, חצי מזה מניע משאבות ומאווררים. וכל אלו יכולים להעשות יותר יעילים, והמנועים שמניעים אותם יכולים להכפיל את היעילות המערכתית שלהם על ידי הכללת 35 שיפורים, שישלמו בעד עצמם תוך שנה.
But first we ought to be capturing bigger, cheaper savings that are normally ignored and are not in the textbooks. For example, pumps, the biggest use of motors, move liquid through pipes. But a standard industrial pumping loop was redesigned to use at least 86 percent less energy, not by getting better pumps, but just by replacing long, thin, crooked pipes with fat, short, straight pipes. This is not about new technology, it's just rearranging our metal furniture. Of course, it also shrinks the pumping equipment and its capital costs.
אבל תחילה אנחנו צריכים לתפוס חסכון גדול יותר וזול יותר שבד"כ מתעלמים ממנו והוא לא בספרים. לדוגמא משאבות, השימוש הגדול ביותר במנועים מזיזים נוזלים דרך צינורות, והנה מסלול שאיבה תעשייתי רגיל שעוצב מחדש להשתמש בלפחות 86% פחות אנרגיה, לא על ידי שימוש במשאבות טובות יותר, אלא באמצעות החלפת צינורות ארוכים, דקים ומפותלים בצינורות קצרים, עבים וישרים. לא מדובר פה בטכנולוגיה חדשה, מדובר רק בסידור מחדש של ריהוט מתכתי. כמובן, זה גם מכווץ את ציוד השאיבה והעלות שלו.
So what do such savings mean for the electricity that is three-fifths used in motors? Well, from the coal burned at the power plant through all these compounding losses, only a tenth of the fuel energy actually ends up coming out the pipe as flow. But now let's turn those compounding losses around backwards, and every unit of flow or friction that we save in the pipe saves 10 units of fuel cost, pollution and what Hunter Lovins calls "global weirding" back at the power plant. And of course, as you go back upstream, the components get smaller and therefore cheaper.
אז מה חסכון כזה אומר בעבור החשמל ש 3/5 ממנו משמש להנעת מנועים? ובכן, מהפחם שנשרף בתחנת הכח דרך כל ההפסדים המצטברים האלו, רק כעשירית מהאנרגיה שהיתה בדלק יוצאת מהצינור כזרימה. אבל עכשיו, בואו נסתכל על ההפסדים הללו מהכיון השני, וכל יחידה של של חיכוך או זרימה שאנחנו חוסכים בצינור חוסכים 10 יחידות של עלות דלק, זיהום ומה שהאנטר לוינס מכנה "מוזרות עולמית" בתחנת הכח. וכמובן ,ככל שעולים במעלה הזרם, המרכיבים נעשים קטנים יותר ולכן זולים יותר.
Our team has lately found such snowballing energy savings in more than 30 billion dollars worth of industrial redesigns -- everything from data centers and chip fabs to mines and refineries. Typically our retrofit designs save about 30 to 60 percent of the energy and pay back in a few years, while the new facility designs save 40 to 90-odd percent with generally lower capital cost.
הצuות שלנו מצא לאחרונה כדור שלג של חסכון באנרגיה בשווי של יותר מ 30 מיליארד דולר בעיצוב מחדש של התעשיה -- כל דבר, הכל ממרכזי מידע ופסי יצור של שבבים ועד למכרות ובתי זיקוק. בדרך כלל, העיצוב מחדש שלנו חוסך 30 עד 60 אחוז מהאנרגיה ומשתלם לאחר כמה שנים, בעוד שהמתקן שמעוצב מחדש חוסך 40 עד 90 אחוזים עם מחיר ראשוני נמוך יותר בדרך כלל
Now needing less electricity would ease and speed the shift to new sources of electricity, chiefly renewables. China leads their explosive growth and their plummeting cost. In fact, these solar power module costs have just fallen off the bottom of the chart. And Germany now has more solar workers than America has steel workers. Already in about 20 states private installers will come put those cheap solar cells on your roof with no money down and beat your utility bill. Such unregulated products could ultimately add up to a virtual utility that bypasses your electric company just as your cellphone bypassed your wireline phone company. And this sort of thing gives utility executives the heebee-jeebees and it gives venture capitalists sweet dreams.
עכשיו כשנדרש פחות חשמל זה יקל ויזרז את המעבר למקורות חדשים של חשמל, זולים ומתחדשים. סין מובילה את הגידול המתפוצץ שלה והעלות הגדלה. למעשה , העלות של הלוחות הסולארים הללו נפלו מתחת לתחתית של הגרף. וגרמניה, שבה יש יותר עובדים סולאריים מאשר עובדי פלדה בארצות הברית, כבר בכ 20 מדינות מתקינים פרטיים יכולים לבוא ולהתקין את הלוחות הסולאריים הזולים הללו על הגג שלך, בלי עלות ולהוריד את חשבונות החשמל. מוצרים לא מפוקחים כאלו, יכולים בסופו של דבר להוות מתקן יצור וירטואלי שעוקף את חברת החשמל בדיוק כמו שהטלפון הסלולרי עוקף את חברת הטלפון הקוי. וכאלה דברים גורמים למנהלי חברת החשמל כאב ראש ומהווים את החלום המתוק של כל קפטיליסט.
Renewables are no longer a fringe activity. For each of the past four years half of the world's new generating capacity has been renewable, mainly lately in developing countries. In 2010, renewables other than big hydro, particularly wind and solar cells, got 151 billion dollars of private investment, and they actually surpassed the total installed capacity of nuclear power in the world by adding 60 billion watts in that one year. That happens to be the same amount of solar cell capacity that the world can now make every year -- a number that goes up 60 or 70 percent a year. In contrast, the net additions of nuclear capacity and coal capacity and the orders behind those keep fading because they cost too much and they have too much financial risk. In fact in this country, no new nuclear power plant has been able to raise any private construction capital, despite seven years of 100-plus percent subsidies.
משאבים מתכלים כבר לא נמצאים בקצה המדע. בכל אחת מארבע השנים החולפות חצי מיכולת היצור העולמית החדשה היה ממשאבים מתחדשים, בעיקר בארצות מתפתחות. ב 2010, המשאבים המתחדשים, שאינם תחנות הידרו אלקטריות גדולות, בעיקר ניצול כח הרוח ותאים סולאריים, קיבלו 151 מיליארד דולר של השקעה פרטית, והם למעשה עולים על סך יכולת ייצור החשמל של כל תחנות הכח הגרעיניות בעולם הם הוסיפו 60 מיליארד ואטים באותה שנה. זו במקרה אותה יכולת ייצור חשמל בעזרת תאי שמש שהעולם יכול לייצר בכל שנה -- מספר שעולה ב 60 או 70 אחוז כל שנה. בניגוד לכך, התוספת הנקייה ביכולת היצור של תחנות כח גרעיניות ופחמיות והנושאים הקשורים ממשיכה להחלש כי הם עולים יותר מידי כסף והם מהוים יותר מידי סיכון מסחרי. למעשה, בארץ הזו, אפילו לא תחנח כח גרעינית אחת הצליחה לגייס משקיעים פרטיים לצורך השקעה גדולה למרות שבע שנים של סובסידיה של 100 אחוזים ויותר.
So how else could we replace the coal-fired power plants? Well efficiency and gas can displace them all at just below their operating cost and, combined with renewables, can displace them more than 23 times at less than their replacement cost. But we only need to replace them once. We're often told though that only coal and nuclear plants can keep the lights on, because they're 24/7, whereas wind and solar power are variable, and hence supposedly unreliable.
אז איך בכל אופן נחליף את תחנות הכח שורפות הפחם שלנו? ובכן, יעילות ותחנות גז יכולים להחליף את כולן במחיר יותר נמוך ממחיר הפעלתן ובצירוף מקורות מתכלים, יכולים להחליף את התחנות הפחמיות ביותר מ 23 פעמים בפחות, ממחיר ההחלפה. אבל אנחנו צריכים להחליף אותן רק פעם אחת. אומרים לנו לעיתים קרובות שרק תחנות פחם ותחנות גרעיניות יכולות להחזיק את האורות דולקים, כי הם פועלות 24/7, בעוד שרוח וכח סולארי משתנים, ולכן למעשה לא אמינות.
Actually no generator is 24/7. They all break. And when a big plant goes down, you lose a thousand megawatts in milliseconds, often for weeks or months, often without warning. That is exactly why we've designed the grid to back up failed plants with working plants. And in exactly the same way, the grid can handle wind and solar power's forecastable variations.
למעשה, אין אף מחולל שעובד 24/7, כל הסוגים מתקלקלים. וכאשר תחנת כח גדולה נופלת, מאבדים אלפי מגה-ואט בתוך מילישינה, לעיתים קרובות למשך שבועות או חודשים, לעיתים קרובות ללא אזהרה. בדיוק בגלל זה רשת החשמל מתוכננת לגבות תחנות תקולות באמצעות תחנות עובדות, ובדיוק באותה דרך הרשת יכולה להתמודד עם תחנות רוח ותחנות כח-שמש, בעלות שינויים שניתן לחזות
Hourly simulations show that largely or wholly renewable grids can deliver highly reliable power when they're forecasted, integrated and diversified by both type and location. And that's true both for continental areas like the U.S. or Europe and for smaller areas embedded within a larger grid. That is how, for example, four German states in 2010 were 43 to 52 percent wind powered. Portugal was 45 percent renewable powered, Denmark 36. And it's how all of Europe can shift to renewable electricity. In America, our aging, dirty and insecure power system has to be replaced anyway by 2050. And whatever we replace it with is going to cost about the same, about six trillion dollars at present value -- whether we buy more of what we've got or new nuclear and so-called clean coal, or renewables that are more or less centralized.
סימולציות מראות, בטווח של שעות, שרשת שמושתת כולה או רובה הגדול על משאבים מתכלים יכולה לספק חשמל באמינות גבוהה מאוד כאשר עורכים תחזיות משלבים היטב ומגוונים את המקורות גם במיקום שלהם וגם בסוג שלהם. וזה נכון גם לאיזורים שכוללים יבשת שלמה - כמו אירופה או ארה"ב וגם לאיזורים קטנים יותר שמהווים חלק מרשת גדולה. וכך, לדוגמא, ארבע מדינות גרמניות, ב 2010, הפיקו 43 עד 52 אחוז מהחשמל שלהם מכח הרוח. פורטוגל מייצרת 45 אחוז מהחשמל שלה מאמצעים מתחדשים, דנמרק 36. וכך כל אירופה יכולה להחליף לחשמל שמיוצר באמצעים מתחדשים. באמריקה, מערכת החשמל הישנה, המלוכלכת והלא-בטוחה תצטרך להיות מוחלפת בכל מקרה עד 2050. ולא משנה במה נחליף את המערכת זה הולך לעלות בערך אותו דבר, בסביבות 6 טרליון דולרים בערך נוכחי -- לא משנה אם נקנה יותר ממה שיש לנו או תחנות כח גרעיניות חדשות ומה שנקרא תחנות פחם נקי, או שנעשה שימוש במשאבים מתחדשים שהם פחות או יותר ריכוזיים.
But those four futures at the same cost differ profoundly in their risks, around national security, fuel, water, finance, technology, climate and health. For example, our over-centralized grid is very vulnerable to cascading and potentially economy-shattering blackouts caused by bad space weather or other natural disasters or a terrorist attack. But that blackout risk disappears, and all of the other risks are best managed, with distributed renewables organized into local micro-grids that normally interconnect, but can stand alone at need. That is, they can disconnect fractally and then reconnect seamlessly.
אך ארבעת העתידים הללו, למרות שעולים אותו מחיר שונים מאוד בסיכון הגלום בהם, בנושא ביטחון לאומי, דלק, מים, כספי, טכנולוגי, אקלימי ובריאותי. לדוגמא, רשת החשמל שלנו ריכוזית מאוד פגיעה מאוד להפסקות חשמל שיגרמו למפולת ברשת שיש להן סיכוי לגרום להרס הכלכלה שייגרמו על ידי מזג אויר גרוע או אסון טבע אחר או התקפת טרור. אבל הסיכון הזה להפסקת חשמל נעלם, וכל הסיכונים האחרים מנוהלים טוב יותר, עם רשת ייצור ממשאבים מתכלים מבוזרת המאורגנת לתוך תת-רשתות איזוריות שבד"כ מחוברות, אבל יכולות לעמוד בפני עצמן בעת הצורך. זאת אומרת, הן יכולות להתנתק באופן מלא ואחר כך לחזור ולהתחבר באופן שקוף.
That approach is exactly what the Pentagon is adopting for its own power supply. They think they need that; how about the rest of us that they're defending? We want our stuff to work too. At about the same cost as business as usual, this would maximize national security, customer choice, entrepreneurial opportunity and innovation.
הגישה הזו מאומצת במלואה על ידי הפנטגון לבניית רשת החשמל שלו עצמו. הם חושבים שהם צריכים את זה, ומה על כולנו, השאר, שעלינו הם מגינים? אנחנו גם רוצים שהדברים שלנו יפעלו. ובערך באותו מחיר של עסקים כרגיל, זה ימקסם את הביטחון הלאומי, אפשרות הבחירה של הצרכן, יאפשר הזדמנויות עסקיות ויעודד חדשנות.
Together, efficient use and diverse dispersed renewable supply are starting to transform the whole electricity sector. Traditionally utilities build a lot of giant coal and nuclear plants and a bunch of big gas plants and maybe a little bit of efficiency renewables. And those utilities were rewarded, as they still are in 34 states, for selling you more electricity. However, especially where regulators are now instead rewarding cutting your bills, the investments are shifting radically toward efficiency, demand response, cogeneration, renewables and ways to knit them all together reliably with less transmission and little or no bulk electricity storage.
ביחד, שימוש יעיל והטייה של הרשת כלפי שימוש במשאבים מתכלים מבוזרים יתחילו לשנות את כל סקטור החשמל. באופן מסורתי, התחזוקה הציבורית בונה הרבה תחנות ענקיות שפועלות על פחם וגרעין וכמה תחנות גז ענקיות ואולי קצת תחנות קטנות הפועלות על אנרגיה מתחדשת. והם מתוגמלים, וזה עדיין כך ב 34 מדינות, עבור מכירת יותר חשמל לצרכן. אבל, בעיקר כשהרגולטור מעוניין בתגמול על כך שהצרכן ישלם פחות, ההשקעה מוסטת באופן קיצוני לכיוןן, יעילות, תגובה לביקוש, שילוב מערכות, שימוש באנרגיה מתחדשת ומציאת דרכים להשתמש בכולם ביחד באופם אמין עם פחות שינוע ומעט או בכלל ללא אכסון חשמל.
So our energy future is not fate, but choice, and that choice is very flexible. In 1976, for example, government and industry insisted that the amount of energy needed to make a dollar of GDP could never go down. And I heretically suggested it could go down several-fold. Well that's what's actually happened so far. It's fallen by half. But with today's much better technologies, more mature delivery channels and integrative design, we can do far more and even cheaper.
כך שעתיד מקורות האנרגיה שלנו לא מוכתב על ידי הגורל, אלא נוצר מבחירה, והבחירה הזו מאוד גמישה. ב 1976, לדוגמא, הממשל והתעשיה התעקשו שכמות האנרגיה הדרושה לייצור דולר אחד של תמ"ג לא תוכל לרדת אף פעם. ואני כופר בכך ומציע שהעלות יכולה לרדת, ולרדת פי כמה ובכן, זה מה שקרה עד כה. העלות נפלה בחצי. אך עם הטכנולוגיה הכל כך יותר טובה של היום, ערוצי הובלה מפותחים יותר ועיצוב מכליל, אנחנו יכולים לעשות הרבה יותר, ואפילו יותר בזול.
So to solve the energy problem, we just needed to enlarge it. And the results may at first seem incredible, but as Marshall McLuhan said, "Only puny secrets need protection. Big discoveries are protected by public incredulity." Now combine the electricity and oil revolutions, both driven by modern efficiency, and you get the really big story: reinventing fire, where business enabled and sped by smart policies in mindful markets can lead the United States completely off oil and coal by 2050, saving 5 trillion dollars, growing the economy 2.6-fold, strengthening out national security, oh, and by the way, by getting rid of the oil and coal, reducing the fossil carbon emissions by 82 to 86 percent.
כך שכדי לפתור את בעית האנרגיה, אנחנו פשוט צריכים להרחיב אותה. ובהתחלה התוצאות יכולות להיראות נפלאות, אבל כפי שמארשל מאקלוהן אמר, "רק סודות קטנים צריכים הגנה. "תגליות גדולות מוגנות מעצמן על ידי ספקנות הציבור". עכשיו, חברו את מהפכת החשמל ומהפכת הנפט יחד, שתיהן נדחפות על ידי יעילות מודרנית. ותקבלו את הסיפור הגדול באמת: המצאה מחדש של האש, כאשר עסקים מתאפשרים ומואצים על ידי פוליטיקה חכמה בשוק חכם יכולים להוליך את ארה"ב להפסיק להשתמש בפחם ונפט עד 2050, לחסוך 5 טרליון דולרים, להגדיל את הכלכלה פי 2.6 לחזק את הביטחון הלאומי, אהה, ודרך אגב, בכך שנפטרים מהנפט והפחם מפחיתים את פליטת הפחמן ב 82 עד 86 אחוז.
Now if you like any of those outcomes, you can support reinventing fire without needing to like all of them and without needing to agree about which of them is most important. So focusing on outcomes, not motives, can turn gridlock and conflict into a unifying solution to America's energy challenge. This also turns out to be the best way to cope with global challenges -- climate change, nuclear proliferation, energy insecurity, energy poverty -- all of which make us less safe.
אם אתם אוהבים לפחות אחת מהתוצאות הללו, אתם יכולים לתמוך בהמצאת האש מחדש בלי שתצטרכו לאהוב את כל התוצאות ובלי צורך להסכים על סדר החשיבות שלהן. כך שהתמקדות בתוצאות, ולא במניעים, יכולה להפוך עימות וחסימה לפתרון מאוחד לאתגרי האנרגיה של ארה"ב. מתברר שזו גם הדרך הטובה ביותר להתמודד עם אתגרים עולמיים -- שינויי אקלים, סכנות גרעיניות, חוסר באנרגיה, אי-ביטחון אנרגטי-- שכולם גורמים לנו להיות פחות בטוחים.
Now our team at RMI helps smart companies to get unstuck and speed this journey via six sectoral initiatives, with some more hatching. Of course there's still a lot of old thinking out there too. Former oil man Maurice Strong said, "Not all the fossils are in the fuel." But as Edgar Woolard, who used to chair Dupont, reminds us, "Companies hampered by old thinking won't be a problem because," he said," they simply won't be around long-term."
הצוות שלנו ב RMI עוזר לחברות חכמות להשתחרר ולהאיץ את המסע הזה בעזרת שש חדשנויות מגזריות, עם עוד קצת תכנון. כמובן שיש עוד הרבה חשיבה ישנה שם בחוץ. איש הנפט לשעבר, מיוריק סטרונג אמר, "לא כל המאובנים נמצאים בדלק", אבל כמו שאדגר וולארד, שהיה יושב הראש של דופונט מזכיר לנו, "חברות שנשענות על חשיבה ישנה לא יהוו בעיה מפני שהן פשוט לא ישרדו" הוא אומר.
I've described not just a once-in-a-civilization business opportunity, but one of the most profound transitions in the history of our species. We humans are inventing a new fire, not dug from below, but flowing from above; not scarce, but bountiful; not local, but everywhere; not transient, but permanent; not costly, but free. And but for a little transitional tail of natural gas and a bit of biofuel grown in ways that sustain and endure, this new fire is flameless. Efficiently used, it really can do our work without working our undoing.
תיארתי לא רק הזדמנות עסקית של פעם-בחיים אלא גם את אחד השינויים המעמיקים בהיסטוריה של המין שלנו. אנחנו, בני האדם, ממציאים אש חדשה, שלא נחפרה מלמטה, אלא מגיעה מלמעלה; לא נדירה, שופעת; לא מקומית, קיימת בכל מקום; לא חולפת, קבועה; לא יקרה, בחינם. ולמעט זנב זמני של גז טבעי וגם קצת דלג-ביולוגי שגדל ומחזיק מעמד, האש החדשה הזו היא נטולת להבה. בשימוש יעיל, זה באמת יכול לעשות את העבודה שלנו בלי לעבוד קשה, ובלי לחזור על העבודה.
Each of you owns a piece of that $5 trillion prize. And our new book "Reinventing Fire" describes how you can capture it. So with the conversation just begun at ReinventingFire.com, let me invite you each to engage with us and with each other, with everyone around you, to help make the world richer, fairer, cooler and safer by together reinventing fire.
לכל אחד מאיתנו מגיע חלק בפרס בעל 5 הטרליון. והספר החדש שלי "להמציא מחדש את האש" מתאר איך אפשר לממש אותו. וכך המסע רק מתחיל ב ReinventingFire.com הרשו לי להזמין כל אחד מכם לקחת חלק איתנו, ועם אחרים, ועם כל מי שסביבכם, לעזור להפוך את העולם למקום עשיר יותר, הוגן יותר קר יותר ובטוח יותר על ידי המצאת האש מחדש ביחד
Thank you.
תודה.
(Applause)
(מחיאות כפיים)