Σε πολλές πατριαρχικές και φυλετικές κοινωνίες, οι πατεράδες συχνά είναι γνωστοί από τους γιους τους, αλλά εγώ είμαι από τους λίγους πατεράδες που είναι γνωστός από την κόρη του, και είμαι περήφανος γι' αυτό.
In many patriarchal societies and tribal societies, fathers are usually known by their sons, but I'm one of the few fathers who is known by his daughter, and I am proud of it.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Η Μαλάλα ξεκίνησε την εκστρατεία της για την εκπαίδευση και υποστήριξε τα δικαιώματά της το 2007, και όταν οι προσπάθειές της ευοδώθηκαν το 2011, και της απονεμήθηκε το εθνικό βραβείο ειρήνης νέων, και έγινε ένα πολύ γνωστό, πολύ δημοφιλές νεαρό κορίτσι της χώρας της. Πριν από αυτό, ήταν η κόρη μου, αλλά τώρα είμαι ο πατέρας της. Κυρίες και κύριοι, αν ρίξουμε μια ματιά στην ανθρώπινη ιστορία, η ιστορία των γυναικών είναι η ιστορία της αδικίας, της ανισότητας, της βίας και της εκμετάλλευσης. Βλέπετε, στις πατριαρχικές κοινωνίες, από την αρχή, όταν γεννιέται ένα κορίτσι, δεν γιορτάζεται η γέννηση της. Δεν είναι ευπρόσδεκτη, ούτε από τη μητέρα ούτε από τον πατέρα. Έρχεται η γειτονιά και συμπάσχει με τη μητέρα του, και κανείς δεν συγχαίρει τον πατέρα. Και μια μητέρα νιώθει πολύ άβολα για το γεγονός ότι έκανε ένα κορίτσι. Όταν γεννήσει το πρώτο της κορίτσι, την πρώτη κόρη, λυπάται. Όταν γεννήσει τη δεύτερη κόρη, είναι σοκαρισμένη, και με την προσδοκία του γιου, όταν γεννήσει μια τρίτη κόρη, νιώθει ένοχη σαν εγκληματίας.
Malala started her campaign for education and stood for her rights in 2007, and when her efforts were honored in 2011, and she was given the national youth peace prize, and she became a very famous, very popular young girl of her country. Before that, she was my daughter, but now I am her father. Ladies and gentlemen, if we glance to human history, the story of women is the story of injustice, inequality, violence and exploitation. You see, in patriarchal societies, right from the very beginning, when a girl is born, her birth is not celebrated. She is not welcomed, neither by father nor by mother. The neighborhood comes and commiserates with the mother, and nobody congratulates the father. And a mother is very uncomfortable for having a girl child. When she gives birth to the first girl child, first daughter, she is sad. When she gives birth to the second daughter, she is shocked, and in the expectation of a son, when she gives birth to a third daughter, she feels guilty like a criminal.
Δεν υποφέρει μόνο η μητέρα, αλλά η κόρη, η νεογέννητη κόρη, όταν αυτή μεγαλώσει, υποφέρει και αυτή. Στην ηλικία των πέντε, ενώ θα πρέπει να πηγαίνει στο σχολείο, μένει στο σπίτι και οι αδελφοί της πάνε σχολείο. Μέχρι την ηλικία των 12, έχει μια σχετικά καλή ζωή. Μπορεί να διασκεδάσει. Μπορεί να παίξει με τις φίλες της στους δρόμους, και μπορεί να κυκλοφορεί στους δρόμους όπως μια πεταλούδα. Αλλά όταν μπει στην εφηβεία, όταν γίνει 13 ετών, της απαγορεύεται να βγει από το σπίτι χωρίς ανδρική συνοδεία. Περιορίζεται μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της. Είναι δεν πια ένα ελεύθερο άτομο. Γίνεται η λεγόμενη τιμή του πατέρα της και των αδελφών της και της οικογένειάς της, και αν αυτή παραβεί τον κώδικα της λεγόμενης τιμής, θα μπορούσε ακόμη και να θανατωθεί.
Not only the mother suffers, but the daughter, the newly born daughter, when she grows old, she suffers too. At the age of five, while she should be going to school, she stays at home and her brothers are admitted in a school. Until the age of 12, somehow, she has a good life. She can have fun. She can play with her friends in the streets, and she can move around in the streets like a butterfly. But when she enters her teens, when she becomes 13 years old, she is forbidden to go out of her home without a male escort. She is confined under the four walls of her home. She is no more a free individual. She becomes the so-called honor of her father and of her brothers and of her family, and if she transgresses the code of that so-called honor, she could even be killed.
Και είναι επίσης ενδιαφέρον ότι αυτός ο λεγόμενος κώδικας τιμής, δεν επηρεάζει μόνο τη ζωή ενός κοριτσιού, επηρεάζει και τη ζωή των αρσενικών μελών της οικογένειας. Ξέρω μια οικογένεια με επτά αδελφές και έναν αδελφό, και αυτό ο ένας αδελφός έχει μεταναστεύσει στις χώρες του Περσικού Κόλπου, προς βιοπορισμό για τις επτά αδελφές και τους γονείς, γιατί το θεωρεί ταπεινωτικό αν οι επτά αδελφές του μάθουν μια τέχνη και βγουν από το σπίτι και κερδίσουν τα προς το ζην. Έτσι αυτός ο αδελφός θυσιάζει τις χαρές της ζωής του και την ευτυχία από τις αδελφές του στο βωμό της λεγόμενης τιμής.
And it is also interesting that this so-called code of honor, it does not only affect the life of a girl, it also affects the life of the male members of the family. I know a family of seven sisters and one brother, and that one brother, he has migrated to the Gulf countries, to earn a living for his seven sisters and parents, because he thinks that it will be humiliating if his seven sisters learn a skill and they go out of the home and earn some livelihood. So this brother, he sacrifices the joys of his life and the happiness of his sisters at the altar of so-called honor.
Και υπάρχει ένας ακόμη κανόνας των πατριαρχικών κοινωνιών που λέγεται υπακοή. Ένα καλό κορίτσι υποτίθεται ότι είναι πολύ ήσυχο, πολύ ταπεινό και πολύ υποτακτικό. Είναι τα κριτήρια. Το πρότυπο καλό κορίτσι πρέπει να είναι πολύ ήσυχο. Πρέπει να είναι σιωπηλή και πρέπει να δέχεται τις αποφάσεις του πατέρα και της μητέρα της και τις αποφάσεις των γερόντων, ακόμη και αν δεν της αρέσουν. Αν την παντρέψουν με έναν άνδρα που δεν της αρέσει ή με έναν ηλικιωμένο άνδρα, οφείλει να το δεχθεί, επειδή δεν θέλει να θεωρηθεί ως ανυπάκουη. Αν παντρευτεί πολύ νωρίς, πρέπει να το αποδεχθεί. Διαφορετικά, θα τη λένε ανυπάκουη. Και τι θα συμβεί στο τέλος; Με τα λόγια μιας ποιήτριας, θα νυμφευθεί, θα κρεβατωθεί, και στη συνέχεια θα γεννήσει κι άλλους γιους και κόρες. Και είναι η ειρωνεία της κατάστασης ότι αυτή η μητέρα, διδάσκει το ίδιο μάθημα υπακοής στην κόρη της και το ίδιο μάθημα τιμής στους γιους της. Και αυτός ο φαύλος κύκλος συνεχίζεται, συνεχίζεται.
And there is one more norm of the patriarchal societies that is called obedience. A good girl is supposed to be very quiet, very humble and very submissive. It is the criteria. The role model good girl should be very quiet. She is supposed to be silent and she is supposed to accept the decisions of her father and mother and the decisions of elders, even if she does not like them. If she is married to a man she doesn't like or if she is married to an old man, she has to accept, because she does not want to be dubbed as disobedient. If she is married very early, she has to accept. Otherwise, she will be called disobedient. And what happens at the end? In the words of a poetess, she is wedded, bedded, and then she gives birth to more sons and daughters. And it is the irony of the situation that this mother, she teaches the same lesson of obedience to her daughter and the same lesson of honor to her sons. And this vicious cycle goes on, goes on.
Κυρίες και κύριοι, αυτή η άθλια κατάσταση εκατομμυρίων γυναικών θα μπορούσε να αλλάξει, αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης, αν οι γυναίκες και οι άνδρες σκεφτούν διαφορετικά, αν οι γυναίκες και οι άνδρες στις φυλετικές και πατριαρχικές κοινωνίες στις αναπτυσσόμενες χώρες, αν μπορέσουν να σπάσουν μερικά πρότυπα της οικογένειας και της κοινωνίας, εάν μπορέσουν να καταργήσουν τους νόμους που εισάγουν διακρίσεις στα συστήματα των κρατών τους, που αντιβαίνουν τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών.
Ladies and gentlemen, this plight of millions of women could be changed if we think differently, if women and men think differently, if men and women in the tribal and patriarchal societies in the developing countries, if they can break a few norms of family and society, if they can abolish the discriminatory laws of the systems in their states, which go against the basic human rights of the women.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, όταν γεννήθηκε η Μαλάλα, και για πρώτη φορά, πιστέψτε με, δεν μου αρέσουν τα νεογέννητα παιδιά, για να είμαι ειλικρινής, αλλά όταν πήγα και κοίταξα στα μάτια της, πιστέψτε με, ένιωσα εξαιρετικά υπερήφανος. Και πολύ πριν γεννηθεί, σκεφτόμουν σχετικά με το όνομά της, και ήμουν γοητευμένος από μια ηρωική θρυλική αγωνίστρια της ελευθερίας στο Αφγανιστάν. Το όνομά της ήταν Μαλάλαι του Μαϊουάντ, και έδωσα στην κόρη μου το όνομά της. Μερικές ημέρες αφού γεννήθηκε η Μαλάλα, η κόρη μου γεννήθηκε, ήρθε ο ξάδελφός μου-- και ήταν μια σύμπτωση-- ήρθε στο σπίτι μου και έφερε ένα οικογενειακό δέντρο, το οικογενειακό δέντρο της οικογένειας Γιουσαφζάι, και όταν κοίταξα το οικογενειακό δέντρο, ανέτρεχε 300 χρόνια ιστορίας των προγόνων μας. Αλλά όταν κοίταξα, ήταν μόνο άνδρες, και πήρα το στυλό μου, τράβηξα μια γραμμή από το όνομά μου, και έγραψα «Μαλάλα».
Dear brothers and sisters, when Malala was born, and for the first time, believe me, I don't like newborn children, to be honest, but when I went and I looked into her eyes, believe me, I got extremely honored. And long before she was born, I thought about her name, and I was fascinated with a heroic legendary freedom fighter in Afghanistan. Her name was Malalai of Maiwand, and I named my daughter after her. A few days after Malala was born, my daughter was born, my cousin came -- and it was a coincidence -- he came to my home and he brought a family tree, a family tree of the Yousafzai family, and when I looked at the family tree, it traced back to 300 years of our ancestors. But when I looked, all were men, and I picked my pen, drew a line from my name, and wrote, "Malala."
Και όταν μεγάλωσε, όταν έγινε τεσσεράμισι ετών, την έγραψα στο σχολείο μου. Θα ρωτήσετε, γιατί να αναφέρω την εγγραφή ενός κοριτσιού στο σχολείο; Ναι, πρέπει να το αναφέρω. Αυτό μπορεί να θεωρείται δεδομένο στον Καναδά, στην Αμερική, σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες, αλλά στις φτωχές χώρες, στις πατριαρχικές κοινωνίες, στις φυλετικές κοινωνίες, είναι ένα σημαντικό γεγονός για τη ζωή ενός κοριτσιού. Η εγγραφή σε ένα σχολείο σημαίνει αναγνώριση της ταυτότητας και του ονόματός της. Η εισαγωγή σε ένα σχολείο σημαίνει ότι μπήκε στον κόσμο των ονείρων και των φιλοδοξιών όπου μπορεί να εξερευνήσει τις δυνατότητές της για τη μελλοντική της ζωή. Έχω πέντε αδελφές, και καμία από αυτές δεν μπόρεσε να πάει στο σχολείο, και θα μείνετε έκπληκτοι, δύο εβδομάδες πριν, όταν συμπλήρωνα το έντυπο για την καναδική βίζα, και συμπλήρωνα μέρος του εντύπου σχετικά με την οικογένεια, δεν μπορούσα να θυμηθώ τα επώνυμα ορισμένων από τις αδελφές μου. Και ο λόγος ήταν ότι δεν έχω ποτέ δει τα ονόματα από τις αδελφές μου, γραμμένα σε οποιοδήποτε έγγραφο. Αυτός ήταν ο λόγος που εκτιμώ την κόρη μου. Αυτό που δεν μπόρεσε να δώσει ο πατέρας μου στις αδελφές μου και κόρες του, σκέφτηκα ότι πρέπει να το αλλάξω.
And when she grow old, when she was four and a half years old, I admitted her in my school. You will be asking, then, why should I mention about the admission of a girl in a school? Yes, I must mention it. It may be taken for granted in Canada, in America, in many developed countries, but in poor countries, in patriarchal societies, in tribal societies, it's a big event for the life of girl. Enrollment in a school means recognition of her identity and her name. Admission in a school means that she has entered the world of dreams and aspirations where she can explore her potentials for her future life. I have five sisters, and none of them could go to school, and you will be astonished, two weeks before, when I was filling out the Canadian visa form, and I was filling out the family part of the form, I could not recall the surnames of some of my sisters. And the reason was that I have never, never seen the names of my sisters written on any document. That was the reason that I valued my daughter. What my father could not give to my sisters and to his daughters, I thought I must change it.
Εκτιμούσα τη νοημοσύνη και τη ευφυΐα της κόρης μου. Την ενθάρρυνα να κάθεται μαζί μου όταν έρχονταν οι φίλοι μου. Την ενθάρρυνα να έρχεται μαζί μου σε διαφορετικές συνεδριάσεις. Και όλες αυτές τις καλές αξίες, προσπάθησα να τις ενσταλάξω στην προσωπικότητά της. Και δεν ήταν μόνο αυτή, μόνο η Μαλάλα. Μετέδωσα όλες αυτές τις καλές αξίες στο σχολείο μου, στις μαθήτριες καθώς και στους μαθητές. Χρησιμοποίησα την εκπαίδευση για χειραφέτηση. Έχω διδάξει τα κορίτσια μου, έχω διδάξει τις μαθήτριες μου, να ξεμάθουν το μάθημα της υπακοής. Δίδαξα στους μαθητές μου να ξεμάθουν το μάθημα της αποκαλούμενης ψευδο-τιμής.
I used to appreciate the intelligence and the brilliance of my daughter. I encouraged her to sit with me when my friends used to come. I encouraged her to go with me to different meetings. And all these good values, I tried to inculcate in her personality. And this was not only she, only Malala. I imparted all these good values to my school, girl students and boy students as well. I used education for emancipation. I taught my girls, I taught my girl students, to unlearn the lesson of obedience. I taught my boy students to unlearn the lesson of so-called pseudo-honor.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, αγωνιζόμασταν για περισσότερα δικαιώματα για τις γυναίκες, και παλεύαμε να έχουμε περισσότερο, όλο και περισσότερο χώρο για τις γυναίκες στην κοινωνία. Αλλά μας προέκυψε ένα νέο φαινόμενο. Ήταν θανατηφόρο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ιδιαίτερα για τα δικαιώματα των γυναικών. Λεγόταν Ταλιμπανισμός. Αυτό σημαίνει πλήρη αποκλεισμό της συμμετοχής των γυναικών σε όλες τις πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες. Χάθηκαν εκατοντάδες σχολεία. Απαγορεύτηκε στα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο. Οι γυναίκες αναγκάστηκαν να φορούν πέπλο και τις απαγόρευσαν να πηγαίνουν στις αγορές. Οι μουσικοί σίγησαν, κορίτσια μαστιγώθηκαν και τραγουδιστές σκοτώθηκαν. Εκατομμύρια υπέφεραν, αλλά λίγοι μίλησαν, και ήταν το πιο τρομακτικό πράγμα όταν έχετε παντού γύρω σας τέτοιους ανθρώπους που σκοτώνουν και μαστιγώνουν, κι εσείς μιλάτε για τα δικαιώματά σας. Είναι πραγματικά το πιο τρομακτικό πράγμα.
Dear brothers and sisters, we were striving for more rights for women, and we were struggling to have more, more and more space for the women in society. But we came across a new phenomenon. It was lethal to human rights and particularly to women's rights. It was called Talibanization. It means a complete negation of women's participation in all political, economical and social activities. Hundreds of schools were lost. Girls were prohibited from going to school. Women were forced to wear veils and they were stopped from going to the markets. Musicians were silenced, girls were flogged and singers were killed. Millions were suffering, but few spoke, and it was the most scary thing when you have all around such people who kill and who flog, and you speak for your rights. It's really the most scary thing.
Στην ηλικία των 10, η Μαλάλα υπερασπίστηκε το δικαίωμα της εκπαίδευσης. Έγραψε ένα ημερολόγιο για το ιστολόγιο του BBC, εργάστηκε εθελοντικά για τα ντοκιμαντέρ του New York Times, και μίλησε από κάθε πλατφόρμα που μπορούσε. Και η φωνή της ήταν η πιο ισχυρή φωνή. Εξαπλώθηκε σαν κρεσέντο σε όλο τον κόσμο. Και αυτός ήταν ο λόγος που οι Ταλιμπάν δεν μπορούσαν να ανεχθούν την εκστρατεία της, και στις 9 Οκτωβρίου 2012, την πυροβόλησαν στο κεφάλι εξ επαφής.
At the age of 10, Malala stood, and she stood for the right of education. She wrote a diary for the BBC blog, she volunteered herself for the New York Times documentaries, and she spoke from every platform she could. And her voice was the most powerful voice. It spread like a crescendo all around the world. And that was the reason the Taliban could not tolerate her campaign, and on October 9 2012, she was shot in the head at point blank range.
Ήταν μέρα της Κρίσης για την οικογένειά μου και για μένα. Ο κόσμος μετατράπηκε σε μια μεγάλη μαύρη τρύπα. Ενώ η κόρη μου βρισκόταν στα πρόθυρα ζωής και θανάτου, ψιθύρισα στο αυτί της συζύγου μου, «Πρέπει να κατηγορώ τον εαυτό μου γι' αυτό που συνέβη στην κόρη μου και κόρη σου;»
It was a doomsday for my family and for me. The world turned into a big black hole. While my daughter was on the verge of life and death, I whispered into the ears of my wife, "Should I be blamed for what happened to my daughter and your daughter?"
Και μου είπε απότομα, «Σε παρακαλώ, μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Υπερασπίστηκες τον σωστό σκοπό. Έβαλες τη ζωή σου σε κίνδυνο στον αγώνα για την αλήθεια, για την ειρήνη, και για την εκπαίδευση, και η κόρη σου εμπνευσμένη από σένα ήρθε μαζί σου. Ήσασταν και οι δύο στον σωστό δρόμο και ο Θεός θα την προστατεύσει».
And she abruptly told me, "Please don't blame yourself. You stood for the right cause. You put your life at stake for the cause of truth, for the cause of peace, and for the cause of education, and your daughter in inspired from you and she joined you. You both were on the right path and God will protect her."
Αυτά τα λίγα λόγια σήμαιναν πολλά για μένα, και δεν ξαναέκανα αυτή την ερώτηση.
These few words meant a lot to me, and I didn't ask this question again.
Όταν η Μαλάλα ήταν στο νοσοκομείο, και είχε φρικτούς πόνους και τρομερούς πονοκεφάλους επειδή το προσωπικό νεύρο ήταν κομμένο, έβλεπα μια σκοτεινή σκιά να εξαπλώνεται στο πρόσωπο της γυναίκας μου. Αλλά η κόρη μου ποτέ δεν παραπονέθηκε. Συνήθιζε να μας λέει, «Είμαι μια χαρά με το στραβό χαμόγελό μου και με το μούδιασμα στο πρόσωπό μου. Θα είμαι εντάξει. Παρακαλώ, μην ανησυχείτε». Ήταν μια ανακούφιση για μας, και αυτή μας παρηγορούσε.
When Malala was in the hospital, and she was going through the severe pains and she had had severe headaches because her facial nerve was cut down, I used to see a dark shadow spreading on the face of my wife. But my daughter never complained. She used to tell us, "I'm fine with my crooked smile and with my numbness in my face. I'll be okay. Please don't worry." She was a solace for us, and she consoled us.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, έχουμε μάθει από αυτήν πώς να είμαστε ανθεκτικοί στις πιο δύσκολες στιγμές, και είμαι ευτυχής να μοιραστώ μαζί σας ότι παρά το γεγονός ότι είναι ένα είδωλο για τα δικαιώματα των παιδιών και των γυναικών, είναι όπως κάθε 16-χρονο κορίτσι. Κλαίει όταν την εργασία της είναι ελλιπής. Μαλώνει με τα αδέλφια της, και είμαι πολύ χαρούμενος γι' αυτό.
Dear brothers and sisters, we learned from her how to be resilient in the most difficult times, and I'm glad to share with you that despite being an icon for the rights of children and women, she is like any 16-year old girl. She cries when her homework is incomplete. She quarrels with her brothers, and I am very happy for that.
Οι άνθρωποι με ρωτούν, τι το ιδιαίτερο στην καθοδήγησή μου έχει κάνει τη Μαλάλα τόσο τολμηρή και τόσο θαρραλέα και τόσο ομιλητική και έτοιμη για αγώνα; Τους λέω, μην με ρωτάτε τι έκανα. Ρωτήστε με τι δεν έκανα. Δεν έκοψα τα φτερά της, και αυτό είναι όλο.
People ask me, what special is in my mentorship which has made Malala so bold and so courageous and so vocal and poised? I tell them, don't ask me what I did. Ask me what I did not do. I did not clip her wings, and that's all.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα) Ευχαριστώ. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ. (Χειροκρότημα)
(Applause) Thank you. Thank you very much. Thank you. (Applause)