Κάθε παρουσίαση χρειάζεται αυτή τη διαφάνεια. (Γέλια) Είναι όμορφο δε βρίσκετε; Βλέπετε; Όλες τα σημεία, όλες οι γραμμές -- είναι απίστευτο. Είναι το διαδίκτυο και στην περίπτωσή μου το δίκτυο έχει συμβάλει στα Μέσα, επειδή μπορώ και συνδέομαι με κόσμο. Δεν είναι εκπληκτικό; Μέσω αυτού, συνδέομαι με κόσμο. Και ο τρόπος με τον οποίο το κάνω είναι πολύπλευρος. Για παράδειγμα, βάζω ανθρώπους να ντύνουν την ηλεκτρική τους σκούπα. (Γέλια) Στήνω πρότζεκτ όπως το Σάντουιτς Γη, όπου ρωτάω ανθρώπους να δοκιμάσουν και ταυτόχρονα να τοποθετήσουν δυο κομμάτια ψωμί ακριβώς αντίθετα το ένα με το άλλο στη Γη. Και ο κόσμος άρχισε να τοποθετεί το ψωμί, και τελικά μια ομάδα κατόρθωσε να το κάνει ανάμεσα σε Νέα Ζηλανδία και Ισπανία. Είναι πραγματικά απίστευτο -το βίντεο είναι στο διαδίκτυο. Συνδέοντας τον κόσμο σε προγράμματα όπως το ΝέοςΕγώΤώραΕγώ για παράδειγμα. Στο ΝέοςΕγώΤώραΕγώ, ζητήθηκε απο το κοινό να βρει μια φωτογραφία της παιδικής του ηλικίας και να την ξανατραβήξουν ως ενήλικες. (γέλιο) Σε αυτή τη φωτογραφία είναι το ίδιο άτομο - επάνω ο Τζέιμς, κάτω [Τζένιφερ] Καυστικότατο Αυτό ήταν ένα δώρο για τη γιορτή της Μητέρας. (Γέλια) ιδιαίτερα ανατριχιαστικό. (Χειροκρότημα) (Γέλια) Η αγαπημένη μου από όλες αυτές τις φωτογραφίες, την οποία δεν μπορούσα να βρω, είναι μια εικόνα μιας 30χρονης γυναίκας με ένα μικρό παιδί στην αγκαλιά, και στην επόμενη φωτογραφία είναι ένας άντρας 220 κιλών με μία μικροσκοπική, ηλικιωμένη κυρία να ξεπροβάλει πάνω από τον ώμο του.
Every presentation needs this slide in it. (Laughter) It's beautiful, isn't it? Do you see? All the points, all the lines -- it's incredible. It is the network; and in my case, the network has been important in media, because I get to connect to people. Isn't it amazing? Through that, I connect to people. And the way that I've been doing it has been multifaceted. For example, I get people to dress up their vacuum cleaners. (Laughter) I put together projects like Earth Sandwich, where I ask people to try and simultaneously place two pieces of bread perfectly opposite each other on the Earth. And people started laying bread in tribute, and eventually a team was able to do it between New Zealand and Spain. It's pretty incredible -- the video's online. Connecting to people in projects like YoungmeNowme for example. In YoungmeNowme, the audience was asked to find a childhood photograph of themselves and restage it as an adult. (Laughter) This is the same person -- top photo, James, bottom photo, [Jennifer]. Poignant. This was a Mother's Day gift. (Laughter) Particularly creepy. (Applause) (Laughter) My favorite of these photos, which I couldn't find, is there's a picture of a 30 year-old woman or so with a little baby on her lap, and the next photo is a 220-lb man with a tiny, little old lady peaking over his shoulder.
Αλλά αυτό το πρότζεκτ αλλάξε τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε να συνδεθούμε με τον κόσμο. Αυτό το πρόγραμμα ονομάζεται Ρέι. Αυτό που συνέβηκε είναι ότι μου έστειλαν ένα ηχητικό κομμάτι και δεν είχα ιδέα ποιος παρήγαγε αυτόν τον ήχο. Κάποιος μου είπε, «Πρέπει να το ακούσεις αυτό». Και έτσι έφτασε στα αυτιά μου.
But this project changed the way that I thought about connecting to people. This is project called Ray. And what happened was I was sent this piece of audio and had no idea who generated the audio. Somebody said, "You have to listen to this." And this is what came to me.
Ηχογράφηση: Γεια το όνομα μου είναι Ρέι, και χτες η κόρη μου, μου φώναξε επειδή ήταν πιεσμένη επείδη τα πράματα δεν πηγαίνουν και τόσο καλά στη δουλειά της και ένιωσε ότι αυτό που συνέβη ήταν άδικο Όντας αρκετά ταραγμένη, φώναξε για εκτόνωση, και δεν ήξερα πραγματικά τι να της πω, με όλο αυτό το χάος της κοινωνίας μας. Έτσι οδηγήθηκα στο να της γράψω ένα τραγούδι μόνο γι' αυτή, για να την ενθαρρύνω λίγο ενόσω θα πιέζεται και θα στρεσάρεται στη δουλειά της. Και σκέφτηκα να το βάλω στο διαδίκτυο για όλους τους εργαζόμενους που είναι υπό πίεση να τους βοηθήσω να διαχειριστούν αυτό που βιώνουν στη δουλειά τους. Έτσι πάει το τραγούδι
Recording: Hi, my name is Ray, and on yesterday my daughter called me because she was stressed out because of things that were going on on her job that she felt was quite unfair. Being quite disturbed, she called for comfort, and I didn't really know what to tell her, because we have to deal with so much mess in our society. So I was led to write this song just for her, just to give her some encouragement while dealing with stress and pressures on her job. And I figured I'd put it on the Internet for all employees under stress to help you better deal with what you're going through on your job. Here's how the song goes.
♫ Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫
♫ I'm about to whip somebody's ass ♫
♫ Οο, είμαι έτοιμος να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫
♫ Oh, I'm about to whip somebody's ass ♫
♫ Οο, αν δεν μ'αφήσεις ήσυχο♫
♫ Oh, if you don't leave me alone, ♫
♫ θα πρέπει να με στείλεις σπίτι♫
♫ you gonna have to send me home ♫
♫ Γιατί είμαι έτοιμος να μαστιγώσω κάποιου τον κώλο♫
♫ 'Cause I'm about to whip somebody's ass ♫
Τώρα, μπορεί να μην μπορείτε να το τραγουδήσετε αυτό δυνατά, αλλά μπορείτε να το σιγοτραγουδήσετε στον εαυτό σας, και ξέρετε τους στίχους. Αφήστε να σας δώσει δύναμη να συνεχίσετε στη δουλειά σας. Εντάξει. Μείνετε δυνατοί. Ήρεμα.
Now you might not be able to sing that out loud, but you can hum it to yourself, and you know what the words are. And let it give you some strength to get the next few moments on your job. All right. Stay strong. Peace.
Ζε Φρανκ: Έτσι -- ναι Όχι, όχι, όχι, σουτ. Πρέπει να το κάνουμε γρήγορα. Κινητοποιήθηκα τόσο πολύ από αυτό -- αυτό είναι απίστευτο. Αυτό ήταν συνδετικό, σωστά. Αυτό ήταν από μια άποψη, η συνειδητοποίηση ότι κάποιος αισθανόταν κάτι, ήθελε να επηρεάσει με ένα ιδιαίτερο τρόπο, χρησιμοποιώντας τα μέσα να το φτιάξει και να το δημοσιεύσει δικτυακά και να συνειδητοποιήσει οτι είχε μεγαλύτερη επίδραση. Αυτό ήταν απίστευτο, αυτό ήταν αυτό που ήθελα να κάνω. Τώρα το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να τον ευχαριστήσουμε. Ζήτησα από το ακροατήριο, τους είπα «Ακούστε αυτό το κομμάτι. Πρέπει να το συνθέσουμε. Έχει μια εξαιρετική φωνή. Είναι στην πραγματικότητα σε Ρε Ελάσσονα. Και πρέπει να το κάνουμε κάτι». Εκατοντάδες συνθέσεις γύρισαν πίσω --πολλές διαφορετικές προσπάθειες. Ένα ξεχώρισε ιδιαίτερα. Φτιάχτηκε από ένα τύπο που λέγεται Γκουζ.
Ze Frank: So -- yeah. No, no, no, shush. We've got to go quickly. So I was so moved by this -- this is incredible. This was connecting, right. This was, at a distance, realizing that someone was feeling something, wanting to affect them in a particular way, using media to do it, putting it online and realizing that there was a greater impact. This was incredible; this is what I wanted to do. So the first thing I thought of is we have to thank him. And I asked my audience, I said, "Listen to this piece of audio. We have to remix it. He's got a great voice. It's actually in the key of B flat. And have to do something with it." Hundreds of remixes came back -- lots of different attempts. One stood out in particular. It was done by a guy named Goose.
Σύνθεση: ♫ Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫
Remix: ♫ I'm about to whip somebody's ass ♫
♫Οοο, Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω τον κώλο κάποιου♫
♫ Oh, I'm about to whip somebody's ass ♫
♫ Οο, αν δεν μ'αφήσεις ήσυχο♫
♫ Oh, if you don't leave me alone, ♫
♫Θα πρέπει να στείλετε σπίτι♫
♫ You gonna have to send me home ♫
♫'Γιατί είμαι έτοιμος να μαστιγώσω κάποιου τον κώλο♫
♫ Cuz I'm about to whip somebody's ass ♫
♫ Είμαι έτοιμος να μαστιγώσω κάποιον♫--
♫ I'm about to whip some ♫ --
ΖΦ: Σπουδαία, είναι εκπληκτικό. Αυτό το τραγούδι-- (Χειροκρότημα) Σας ευχαριστώ Αυτό το τραγούδι, κάποιος μου είπε ότι ήταν σε ένα παιχνίδι του μπέιζμπολ στην πόλη του Κάνσας. Στο τέλος, ήταν ένα από τα κορυφαία κατεβάσματα από όλες τις υπηρεσίες μουσικής παροχής. Και έτσι πρότεινα, «Ας τα βάλουμε όλα μαζί σε ένα άλμπουμ». Το ακροατήριο συναντήθηκε, και αποφάσισαν το σχεδιασμό του εξώφυλλου του άλμπουμ. Και τους είπα, «Εάν τα βάλετε όλα σε αυτό, θα πάω να του το παραδώσω ο ίδιος, εάν μπορείτε να διευκρινήσετε ποιο πρόσωπο είναι," γιατί το μόνο που είχα ήταν ένα όνομα - Ρέι- και αυτό το δείγμα ακουστικού κομματιού και την πληροφορία ότι η κόρη του ήταν αναστατωμένη. Μέσα σε δυο εβδομάδες, τους βρήκαν. Έλαβα ένα μήνυμα που έλεγε, «Γεια, είμαι ο Ρέι. έμαθα ότι με γυρεύεις». (Γέλια) Και εγώ είπα, «Ναι Ρέι. Είχε πολύ ενδιαφέρον αυτές τις δυο εβδομάδες». Και γι' αυτό πήγα στο Σαιντ Λιούις και γνώρισα τον Ρέι, και είναι ιεροκήρυκας-- (Γέλια) μεταξύ άλλων.
ZF: Great, so it was incredible. That song -- (Applause) Thank you. So that song, somebody told me that it was at a baseball game in Kansas City. In the end, it was one of the top downloads on a whole bunch of music streaming services. And so I said, "Let's put this together in an album." And the audience came together, and they designed an album cover. And I said, "If you put it all on this, I'm going to deliver it to him, if you can figure out who this person is," because all I had was his name -- Ray -- and this little piece of audio and the fact that his daughter was upset. In two weeks, they found him. I received and email and it said, "Hi, I'm Ray. I heard you were looking for me." (Laughter) And I was like, "Yeah, Ray. It's been an interesting two weeks." And so I flew to St. Louis and met Ray, and he's a preacher -- (Laughter) among other things.
Τέλος πάντων, αυτό είναι -- μου θυμίζει το εξής, που είναι ένα σημάδι που βλέπεις στο Άμστερνταμ σε κάθε γωνιά του δρόμου. Είναι ένα είδος προσέγγισης σε ένα εικονικό κόσμο. Κοιτάζω αυτή τη φωτογραφία, και μοιάζει πολύ ενδιαφέρουσα με αυτό που συμβαίνει με εκείνο το κουμπί αλλά δεν μοιάζει να έχει ενδιαφέρον στο να περνάει το δρόμο. (Γέλια) Με κάνει να το σκέφτομαι αυτό. Σε γωνίες του δρόμου παντού, άνθρωποι κοιτάζουν τα κινητά τους τηλέφωνα, και είναι εύκολο να το ξεχάσεις αυτό σαν ένα είδος κακής τάσης της ανθρώπινης κουλτούρας. Η αλήθεια είναι όμως ότι η ζωή βιώνεται εκεί. ΄Οταν χαμογελούν -- σωστά, έχετε δει ανθρώπους όταν σταματούν-- ξαφνικά, η ζωή βιώνεται εκεί, κάπου εκεί πάνω στο παράξενο, πυκνό δίκτυο. Και αυτό είναι, ακριβώς, να αισθάνεσαι και να σε αισθάνονται. Είναι η θεμελιώδης δύναμη που όλοι κυνηγάμε. Μπορούμε να κατασκευάσουμε περιβάλλοντα για να τα κάνουμε λίγο ευκολότερα αλλά σε τελική ανάλυση αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να συνδεθούμε με ένα άλλο άτομο. Αυτό δεν πρόκειται να συμβαίνει πάντοτε σε φυσικούς χώρους. Πρόκειται τώρα να συμβεί και σε εικονικούς χώρους, και θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι στη διερεύνησή του. Νομίζω, πως οι άνθρωποι που φτιάχνουν όλη αυτή την τεχνολογία σε ένα δίκτυο, πολλοί από αυτούς δεν είναι τόσο καλοί στο να συνδέονται με ανθρώπους. Αυτό είναι κατά κάποιο τρόπο κάτι που συνήθιζα να κάνω στην τρίτη τάξη.
So but anyways, here's the thing -- is it reminds me of this, which is a sign that you see in Amsterdam on every street corner. And it's sort of a metaphor for me for the virtual world. I look at this photo, and he seems really interested in what's going on with that button, but it doesn't seem like he is really that interested in crossing the street. (Laughter) And it makes me think of this. On street corners everywhere, people are looking at their cell phones, and it's easy to dismiss this as some sort of bad trend in human culture. But the truth is life is being lived there. When they smile -- right, you've seen people stop -- all of a sudden, life is being lived there, somewhere up in that weird, dense network. And this is it, right, to feel and be felt. It's the fundamental force that we're all after. We can build all sorts of environments to make it a little bit easier, but ultimately, what we're trying to do is really connect with one other person. And that's not always going to happen in physical spaces. It's also going to now happen in virtual spaces, and we have to get better at figuring that out. I think, of the people that build all this technology in the network, a lot of them aren't very good at connecting with people. This is kind of like something I used to do in third grade.
(Γέλια)
(Laughter)
Εδώ είναι μια σειρά από προγράμματα που έγιναν τα τελευταία χρόνια όπου εμπνεύστηκα από την προσπάθεια να ξεδιαλύνω πώς να πετύχω τη στενή επαφή. Καμιά φορά είναι πολύ, πολύ απλά πράματα. ΄Ενας Παιδικός Περίπατος, που είναι ένα πρόγραμμα όπου ζητώ από τους ανθρώπους να θυμηθούν ένα περίπατο που συνήθιζαν να κάνουν σαν παιδιά ξανά και ξανά που ήταν κάπως χωρίς νόημα -- όπως μια διαδρομή προς τη στάση λεωφορείου προς το σπίτι ενός γείτονα, και να το δω μέσα από το πρόγραμμα Streetview της Google Και σας υπόσχομαι, εάν κάνετε τη βόλτα αυτή μέσα στο Google Streetview, μπορείς να βρεθείς σε μια στιγμή όπου κάτι επανέρχεται και σε χτυπά καταπρόσωπα. Συνέλεξα αυτές τις στιγμές-- τις φωτογραφίες μέσα στο Google Streetview και ειδικά με αυτές τις αναμνήσεις. «Η συζήτηση μας ξεκίνησε λέγοντας, "Βαριέμαι", και η απάντηση "Όταν βαριέμαι τρώω αλμυρά μπισκότα". Το θυμάμαι χαρακτηριστικά επειδή συνέβαινε συχνά». «Αμέσως αφού μου το είπε και ο αδερφός μου θα χώριζε με τη μαμά μου, θυμάμαι να περπατάω σε ένα ψιλικατζίδικο και να αγοράζω μια τσέρυ κόλα». «Χρησιμοποίησαν μερικά από τα νοσηρά καλλιτεχνικά πλάνα, ένα κοντινό πλάνο από τα παπούτσια του Τσαντ στη μέση της εθνικής οδού. Φαντάζομαι ότι τα παπούτσια βγήκαν όταν χτυπήθηκε. Κοιμήθηκε σπίτι μου μια φορά, και άφησε το μαξιλάρι του. Έγραφε «Τσαντ» με ένα μαγικό μαρκαδόρο πάνω του. Πέθανε αρκετά μετά από τότε που άφησε το μαξιλάρι στο σπίτι μου, αλλά δεν μπήκαμε στον κόπο να το επιστρέψουμε».
So here's a series of projects over the last few years where I've been inspired by trying to figure out how to really facilitate close connection. Sometimes they're very, very simple things. A Childhood Walk, which is a project where I ask people to remember a walk that they used to take as a child over and over again that was sort of meaningless -- like on the route to the bus stop, to a neighbor's house, and take it inside of Google Streetview. And I promise you, if you take that walk inside Google Streetview, you come to a moment where something comes back and hits you in the face. And I collected those moments -- the photos inside Google Streetview and the memories, specifically. "Our conversation started with me saying, 'I'm bored,' and her replying, 'When I'm bored I eat pretzels.' I remember this distinctly because it came up a lot." "Right after he told me and my brother he was going to be separating from my mom, I remember walking to a convenience store and getting a cherry cola." "They used some of the morbidly artist footage, a close-up of Chad's shoes in the middle of the highway. I guess the shoes came off when he was hit. He slept over at my house once, and he left his pillow. It had 'Chad' written in magic marker on it. He died long after he left the pillow at my house, but we never got around to returning it."
Μερικές φορές είναι λίγο πιο αφηρημένα. Είναι το Πακέτο Πόνου. Αμέσως μετά την 11 Σεπτεμβρίου, πέρσυ. Σκεφτόμουν τον πόνο και τον τρόπο που τον διασκορπίζουμε, τον τρόπο που τον αποκόβουμε από τα σώματα μας. Αυτό που έκανα ήταν να ανοίξω μια τηλεφωνική γραμμή-- μια ανοιχτή γραμμή όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να αφήνουν μηνύματα για τον πόνο τους, όχι απαραίτητα σχετιζόμενα με εκείνο το περιστατικό. Και ο κόσμος καλούσε και άφηνε μηνύματα σαν αυτό.
Sometimes they're a little bit more abstract. This is Pain Pack. Right after September 11th, last year, I was thinking about pain and the way that we disperse it, the way that we excise it from our bodies. So what I did is I opened up a hotline -- a hotline where people could leave voicemails of their pain, not necessarily related to that event. And people called in and left messages like this.
Ηχογράφηση: Εντάξει, να κάτι. Δεν είμαι μόνη, και είμαι αγαπητή. Είμαι πραγματικά τυχερή. Αλλά κάποιες στιγμές νιώθω πραγματικά πολύ μοναξιά. Και όταν νιώθω έτσι ακόμα και η μικρότερη ευγενική πράξη μπορεί να με κάνει να κλάψω. Όπως και ο κόσμος στα πολυσύχναστα μαγαζιά λέει, "Να έχετε μια όμορφη μέρα," όταν τυχαία με κοιτούν στα μάτια.
Recording: Okay, here's something. I'm not alone, and I am loved. I'm really fortunate. But sometimes I feel really lonely. And when I feel that way even the smallest act of kindness can make me cry. Like even people in convenience stores saying, "Have a nice day," when they're accidentally looking me in the eye.
ΖΦ: Αυτό που έκανα ήταν να πάρω αυτά τα ηχητικά μηνύματα, και με την άδεια τους, τα μετατρέψα σε MP3s και τα επεξεργάστηκα σε προγράμματα επεξεργασίας ήχου που δημιούργησαν μικρούς ήχους χρησιμοποιώντας τα ίδια τα ηχομηνύματα. Και αυτά μετά χρησιμοποιήθηκαν από DJs που έφτιαξαν εκατοντάδες τραγούδια χρησιμοποιώντας εκείνο το πηγαίο υλικό. (μουσική) Δεν έχουμε το χρόνο να παίξουμε πολύ από αυτό. Μπορείτε να το ακούσετε δικτυακά.
ZF: So what I did was I took those voicemails, and with their permission, converted them to MP3s and distributed them to sound editors who created short sounds using just those voicemails. And those were then distributed to DJs who have made hundreds of songs using that source material. (Music) We don't have time to play much of it. You can look at it online.
"Από το 52 μεχρι το 48 με αγάπη" ήταν ένα πρόγραμμα την περίοδο του τελευταίου γύρου των εκλογών, όπου μαζί ΜακΚειν και Ομπάμα στους λόγους τους μετά την εκλογή τους, μίλησαν για συμφιλίωση, και ήμουν κάπως "Μα τι στο καλό μοιάζει αυτό;» Έτσι σκέφτηκα, «Λοιπόν ας προσπαθήσουμε. Ας βάλουμε τους ανθρώπους να υπογράψουν για συμφιλίωση». Και έτσι προέκυψαν κάποια αληθινά ωραία πράματα. «Ψήφισα μπλε. Ψήφισα κόκκινο. Μαζί, για το κοινό μας μέλλον». Αυτά είναι μερικά, πολύ πολύ χαριτωμένα μικρά πράματα, σωστά. Μερικά προέκυψαν από το κόμμα που νίκησε. «Αγαπητέ 48, σου υπόσχομαι να σε ακούω, να πολεμάω για σένα και να σε σέβομαι πάντα». Κάποια ήρθαν από το κόμμα που μόλις είχε χάσει. «Από το 48 στο 52, ας είναι η διακυβέρνηση του κόμματός σας τόσο αριστοκρατική όπως εσείς, αλλά αμφιβάλλω». Αλλά η αλήθεια ήταν ότι καθώς αυτό άρχισε να γίνεται δημοφιλές, μερικά δεξιά μπλογκ και κάποιοι πίνακες ανακοινώσεων ξαφνικά το βρήκαν λίγο προστατευτικό, κάτι που και εγώ μπορούσα να δω. Έτσι άρχισα να λαμβάνω μεγάλο όγκο μηνυμάτων μίσους, μέχρι απειλές για τη ζωή μου. Ένας τύπος συγκεκριμένα μου έγραψε αυτό το αρκετά απαίσιο μήνυμα, και ήταν ντυμένος Μπάτμαν. Και μου έγραφε, «Είμαι ντυμένος Μπατμαν για να κρύψω την ταυτότητά μου». Για την περίπτωση που νόμιζα ότι με κυνηγούσε ο πραγματικός Μπάτμαν, κάτι το οποίο με έκανε να νιώσω αρκετά καλύτερα -- κάτι σαν, «Ευτυχώς, δεν είναι αυτός».
"From 52 to 48 with love" was a project around the time of the last election cycle, where McCain and Obama both, in their speeches after the election, talked about reconciliation, and I was like, "What the hell does that look like?" So I thought, "Well let's just give it a try. Let's have people hold up signs about reconciliation." And so some really nice things came together. "I voted blue. I voted red. Together, for our future." These are very, very cute little things right. Some came from the winning party. "Dear 48, I promise to listen to you, to fight for you, to respect you always." Some came from the party who had just lost. "From a 48 to a 52, may your party's leadership be as classy as you, but I doubt it." But the truth was that as this start becoming popular, a couple rightwing blogs and some message boards apparently found it to be a little patronizing, which I could also see. And so I started getting amazing amounts of hate mail, death threats even. And one guy in particular kept on writing me these pretty awful messages, and he was dressed as Batman. And he said, "I'm dressed as Batman to hide my identity." Just in case I thought the real Batman was coming after me; which actually made me feel a little better -- like, "Phew, it's not him."
Αυτό που έκανα -- δυστυχώς, υπέθαλπα όλες αυτές τις απαίσιες εμπειρίες και τον πόνο μέσα μου, και άρχισε να μου ροκανίζει την ψυχή. Και προστάτευα το έργο από αυτό, συνειδητοποίησα. Το προστάτευα -- δεν ήθελα αυτό το ξεχωριστό, μικρό σετ φωτογραφιών να αμαυρωθεί με κάποιο τρόπο. Έτσι αυτό που έκανα, πήρα όλα αυτά τα μηνύματα, και να τα βάλω μαζί σε κάτι που ονομάζεται Θυμο-γκάμι, το οποίο ήταν μια μορφή οριγκάμι που είναι φτιαγμένο από αυτού του είδους τα άθλια πράματα. Ζήτησα από τον κόσμο να μου στείλει όμορφα πράματα που φτιάχτηκαν απο το Θυμο-γκάμι. (Γέλιο) Αλλά αυτή ήταν μια συγκινητική στιγμή. Κάποιος θείος ενός θεατή μου πέθανε μια συγκεκριμένη μέρα και επέλεξε να τον τιμήσει με ένα κομμάτι μίσους. Είναι εκπληκτικό.
So what I did -- unfortunately, I was harboring all this kind of awful experience and this pain inside of me, and it started to eat away at my psyche. And I was protecting the project from it, I realized. I was protecting it -- I didn't want this special, little group of photographs to get sullied in some way. So what I did, I took all those emails, and I put them together into something called Angrigami, which was an origami template made out of this sort of vile stuff. And I asked people to send me beautiful things made out of the Angrigami. (Laughter) But this was the emotional moment. One of my viewer's uncles died on a particular day and he chose to commemorate it with a piece of hate. It's amazing.
Το τελευταίο πράμα που θα σας πω είναι για μια σειρά έργων που λέγονται Τραγούδια Που Γνωρίζετε Ήδη, όπου η ιδέα ήταν, Προσπαθώντας να καταλάβω την αντιμετώπιση συγκεκριμένου είδους αισθημάτων με διάφορες ομάδες έργων. Μια απο αυτές ήταν αρκετά άμεση. Ένας τύπος είπε ότι η κόρη του φοβάται το βράδυ και αν μπορούσα να γράψω ενα τραγούδι για αυτή, την κόρη του. Και είπα, «Α ναι, Θα προσπαθήσω να γράψω ένα μάντρα που θα μπορεί να τραγουδά η ίδια για να βοηθηθεί στο να κοιμηθεί». Αυτό ήταν "Φοβισμένος."
The last thing I'm going to tell you about is a series of projects called Songs You Already Know, where the idea was, I was trying to figure out to address particular kinds of emotions with group projects. So one of them was fairly straightforward. A guy said that his daughter got scared at night and could I write a song for her, his daughter. And I said, "Oh yeah, I'll try to write a mantra that she can sing to herself to help herself go to sleep." And this was "Scared."
(Βίντεο)♫ Αυτό είναι ένα τραγούδι που τραγουδώ όταν φοβάμαι κάτι♫
(Video) ♫ This is a song that I sing when I'm scared of something ♫
♫ δεν ξέρω γιατί αλλά με βοηθά να το ξεπεράσω♫
♫ I don't know why but it helps me get over it ♫
♫ Οι λέξεις του τραγουδιού με πάνε μπροστά♫
♫ The words of the song just move me along ♫
♫Και κάπως έτσι το ξεπερνώ♫
♫ And somehow I get over it ♫
♫Τουλάχιστον δεν σιχαίνομαι τη ζωη♫
♫ At least I don't suck at life ♫
♫Συνεχίζω να προσπαθώ παραταύτα♫
♫ I keep on trying despite ♫
♫Τουλάχιστον δε σιχαίνομαι τη ζωή♫
♫ At least I don't suck at life ♫
♫Συνεχίζω να προσπαθώ παραταύτα♫
♫ I keep on trying despite ♫
♫Αυτό είναι ένα τραγούδι που τραγουδώ όταν φοβάμαι κάτι♫
♫ This is a song that I sing when I'm scared of something ♫
Εντάξει, έτσι έγραψα αυτό το κομμάτι, σωστά. Σας ευχαριστώ. Το ωραίο με αυτό ήταν ότι πέρασε από το δωμάτιο της κόρης του κάποια στιγμή, και στην πραγματικότητα τραγουδούσε αυτό το τραγούδι στο εαυτό της. Και ήμουν κάπως, "Απίστευτο. Είναι σπουδαίο."
Okay, so I wrote that song, right. Thank you. So the nice thing was is he walked by his daughter's room at some point, and she actually was singing that song to herself. So I was like, "Awesome. This is great."
Μετά πήρα αυτό το μήνυμα. Και υπάρχει και μικρή ιστορία πίσω από αυτό. Δεν έχω και πολύ χρόνο. Αλλά η ιδέα ήταν αυτή σε ένα σημείο Έκανα ενα πρόγραμμα που λέγεται το Facebook Μου είναι Ίσο με Σένα, όπου ήθελα να πειραματιστώ πως είναι να ζεις σαν ένας άλλος άνθρωπος. Έτσι ζήτησα από ανθρώπους να μου στείλουν τα ονομάτα χρήσης και τους κωδικούς τους. Και πήρα πολλά, περίπου 30 σε λιγότερο από μισή ώρα. Και έκλεισα αυτό το κομμάτι. Και διάλεξα δυο ανθρώπους, και τους ζήτησα να μου στείλουν περιγραφές πώς να φέρομαι σαν αυτούς στο Facebook. Ένα άτομο μου έστειλε μια πολύ λεπτομερή περιγραφή, το άλλο άτομο δεν το έκανε. Και το άτομο που δεν το έκανε, προέκυψε πως, είχε μόλις μετακομίσει σε νέα πόλη και βρήκε νέα δουλειά. Άνθρωποι μου έγραφαν και έλεγαν, «Πώς είναι η νέα σου δουλειά;» Απαντούσα, «Δεν ξέρω. Δεν ήξερα ότι είχα».
And then I got this email. And there's a little bit of a back story to this. And I don't have much time. But the idea was that at one point I did a project called Facebook Me Equals You, where I wanted to experience what it was like to live as another person. So I asked for people's usernames and passwords to be sent to me. And I got a lot, like 30 in a half an hour. And I shut that part down. And I chose two people to be, and I asked them to send me descriptions of how to act as them on Facebook. One person sent me a very detailed description; the other person didn't. And the person who didn't, it turned out, had just moved to a new city and taken on a new job. So, you know, people were writing me and saying, "How's your new job?" I was like, "I don't know. Didn't know I had one."
Αλλά τέλος πάντων, αυτό το πρόσωπο, η Λάουρα κατέληξε να μου στέλνει μηνύματα λίγο μετά από εκείνο το έργο. Και ένιωσα άσχημα που δεν είχα κάνει μια καλή δουλειά. Είπε, «Είμαι πολύ αγχωμένη, μόλις μετακόμισα σε νέα πόλη, έχω αυτή τη νέα δουλειά, και έχω μια απίστευτη ποσότητα άγχους». Μόλις είχε δει το τραγούδι "Φοβισμένη" και αναρωτιόταν εάν μπορούσα να κάνω κάτι. Τη ρώτησα τότε, «Πώς είναι όταν αισθάνεσαι έτσι;» Και μου έγραψε ένα σύνολο περιγραφών πώς ήταν όταν είχε αυτό το άγχος. Αυτό που αποφάσισα να κάνω. Είπα, «Εντάξει, θα το σκεφτώ». Και έτσι σιωπηρά στο παρασκήνιο, άρχισα να το στέλνω στον κόσμο.
But anyway, this same person, Laura, ended up emailing me a little bit after that project. And I felt badly for not having done a good job. And she said, "I'm really anxious, I just moved to a new town, I have this new job, and I've just had this incredible amount of anxiety." So she had seen the "Scared" song and wondered if I could do something. So I asked her, "What does it feel like when you feel this way?" And she wrote a sort of descriptive set of what it felt like to have had this anxiety. And so what I decided to do. I said, "Okay, I'll think about it." And so quietly in the background, I started sending people this.
(Ήχος)♫ Γεια♫
(Audio) ♫ Hey ♫
♫Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫Θα είσαι καλά♫
♫ You'll be fine ♫
Ρώτησα τον κόσμο αν είχαν βασικές δυνατότητες ήχου, έτσι ώστε να μπορέσουν να τραγουδήσουν το τραγούδι με ακουστικά, και να μπορούσα να λάβω τις φωνές τους. Και αυτό είναι που μου επιστράφηκε.
So I asked people whether they had basic audio capabilities, just so they could sing along to the song with headphones on, so I could just get their voices back. And this is the kind of thing that I got back.
Ηχογράφηση:♫ Γεια♫
Recording: ♫ Hey ♫
♫Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫Θα είσαι καλά♫
♫ You'll be fine ♫
ΖΦ: Αυτό είναι ένα από τα καλύτερα, αλήθεια. Αλλά αυτό είναι σπουδαίο, καθώς άρχισα να παίρνω όλο και περισσότερα από αυτούς, εντελώς ξαφνικά είχα 30, 40 φωνές από όλο τον κόσμο. Και όταν τις έβαλα μαζί, κάτι μαγικό συμβαίνει, κάτι απίστευτο συμβαίνει, και όλως παραδόξως έχω μια χορωδία από όλο τον κόσμο. Ήταν πολύ σημαντικό αυτό, έβαλα αυτή τη δουλειά μαζί στο παρασκήνιο, και η Λάουρα μου έστειλε ένα δεύτερο μήνυμα γιατί ένας ολόκληρος μήνας είχε περάσει. Μου είπε, «Ξέρω ότι με έχεις ξεχάσει Θέλω μόνο να σε ευχαριστήσω που το κοίταξες». Μετά από μερικές ημέρες της έστειλα το παρακάτω
ZF: So that's one of the better ones, really. But what's awesome is, as I started getting more and more and more of them, all of a sudden I had 30, 40 voices from around the world. And when you put them together, something magical happens, something absolutely incredible happens, and all of a sudden I get a chorus from around the world. And what was really great is, I'm putting all this work together in the background, and Laura sent me a follow-up email because a good month had passed by. And she said, "I know you've forgotten about me. I just want to say thanks for even considering it." And then a few days later I sent her this.
(Τραγούδι) ♫Τώρα, νιώθω σα να ξέχασα να ανάψω το φως♫
(Audio) ♫ Right now, it feels like I forgot to turn the light on ♫
♫Και όλα αυτά που έμοιαζαν τόσο καλά χτες♫
♫ And things that looked so good yesterday ♫
♫τώρα είναι γκρι σκιές♫
♫ are now shades of gray ♫
♫Και μοιάζει σαν η γη να γυρίζει♫
♫ And it seems like the world is spinning ♫
♫ενώ στέκομαι όρθιος ακόμα♫
♫ while I'm standing still ♫
♫Ή μπορεί και να στριφογυρίζω δε μπορώ να πω με σιγουριά♫
♫ Or maybe I am spinning I can't tell ♫
♫Και μετά μου λες♫
♫ And then you say ♫
♫Γεια♫
♫ Hey ♫
♫Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫Θα είσαι μια χαρά♫
♫ You'll be fine ♫
♫Μόνο ανέπνεε♫
♫ Just breathe ♫
♫Και τώρα οι λέξεις τραγουδούν♫
♫ And now the words sing ♫
♫Γεια♫
♫ Hey ♫
♫ είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫ Θα είσαι καλά♫
♫ You'll be fine ♫
♫ Απλά ανέπνευσε♫
♫ Just breathe ♫
♫ Τώρα όλοι τραγουδούν♫
♫ Now everybody sings ♫
♫ Γεια♫
♫ Hey ♫
♫ Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫ Θα είσαι καλά♫
♫ You'll be fine ♫
♫Ανέπνευσε♫
♫ Just breathe ♫
♫Γεια♫
♫ Hey ♫
♫ Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫Θα είσαι καλά♫
♫ You'll be fine ♫
♫Ανέπνευσε♫
♫ Just breathe ♫
♫Γεια♫
♫ Hey ♫
♫Είσαι καλά♫
♫ You're okay ♫
♫Όλα θα πάνε καλά♫
♫ You'll be fine ♫
♫Ανέπνευσε♫
♫ Just breathe ♫
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)