Ποτέ δεν ξέχασα τα λόγια της γιαγιάς μου που πέθανε εξόριστη «Παιδί μου, πολέμησε το καθεστώς του Γκαντάφι. Αλλά ποτέ μην καταλήξεις "επαναστάτης" σαν τον Γκαντάφι».
I have never, ever forgotten the words of my grandmother who died in her exile: "Son, resist Gaddafi. Fight him. But don't you ever turn into a Gaddafi-like revolutionary."
Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από το ξέσπασμα της επανάστασης στη Λιβύη, εμπνευσμένη από τις μαζικές κινητοποιήσεις τόσο στην Τυνησία όσο και στην Αίγυπτο, εντάχθηκα κι εγώ στις επαναστατικές δυνάμεις, μαζί με άλλους Λίβυους εντός και εκτός της χώρας για να καλέσουμε σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας και να πυροδοτήσουμε την επανάσταση ενάντια στο τυραννικό καθεστώς Γκαντάφι. Και αυτό έγινε, μια σπουδαία επανάσταση. Νέοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, μπήκαν μπροστά ζητώντας την πτώση του καθεστώτος, με συνθήματα υπέρ της ελευθερίας, της αξιοπρέπειας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Έδειξαν αξιοσημείωτη γενναιότητα μπροστά στη στυγνή δικτατορία του Γκαντάφι. Έδειξαν αισθήματα αλληλεγγύης σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας. Τελικά, μετά από έναν σκληρό πόλεμο έξι μηνών που άφησε πίσω του σχεδόν 50.000 νεκρούς, καταφέραμε να απελευθερώσουμε τη χώρα μας και να ανατρέψουμε το δικτάτορα.
Almost two years have passed since the Libyan Revolution broke out, inspired by the waves of mass mobilization in both the Tunisian and the Egyptian revolutions. I joined forces with many other Libyans inside and outside Libya to call for a day of rage and to initiate a revolution against the tyrannical regime of Gaddafi. And there it was, a great revolution. Young Libyan women and men were at the forefront calling for the fall of the regime, raising slogans of freedom, dignity, social justice. They have shown an exemplary bravery in confronting the brutal dictatorship of Gaddafi. They have shown a great sense of solidarity from the far east to the far west to the south. Eventually, after a period of six months of brutal war and a toll rate of almost 50,000 dead, we managed to liberate our country and to topple the tyrant.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ωστόσο, ο Γκαντάφι άφησε πίσω του ένα βαρύ φορτίο, την τυραννία, τη διαφθορά και το έδαφος για νέα εκτροπή. Για τέσσερις δεκαετίες, το τυραννικό καθεστώς του Γκαντάφι κατέστρεψε τις υποδομές, όπως και τον πολιτισμό αλλά και τις ηθικές αξίες της κοινωνίας μας. Έχοντας επίγνωση της καταστροφής και των προκλήσεων, ήθελα με ζήλο, όπως και πολλές άλλες γυναίκες, να ξαναφτιάξουμε την κοινωνία μας, κάνοντας έκκληση για μία δίκαιη και χωρίς αποκλεισμούς μετάβαση στη δημοκρατία και στην εθνική συμφιλίωση. Σχεδόν 200 οργανώσεις δημιουργήθηκαν στη Βεγγάζη κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά την πτώση του Γκαντάφι- περίπου 300 στην Τρίπολη.
However, Gaddafi left behind a heavy burden, a legacy of tyranny, corruption and seeds of diversions. For four decades Gaddafi's tyrannical regime destroyed the infrastructure as well as the culture and the moral fabric of Libyan society. Aware of the devastation and the challenges, I was keen among many other women to rebuild the Libyan civil society, calling for an inclusive and just transition to democracy and national reconciliation. Almost 200 organizations were established in Benghazi during and immediately after the fall of Gaddafi -- almost 300 in Tripoli.
Μετά από 33 χρόνια στην εξορία, επέστρεψα στη Λιβύη, και με έναν απερίγραπτο ενθουσιασμό άρχισα να διοργανώνω σεμινάρια με θέμα την απόκτηση δεξιοτήτων και διευθυντικών προσόντων. Μαζί με μια εξαιρετική γυναικεία ομάδα, ιδρύσαμε την Κίνηση Λιβύων Γυναικών για την Ειρήνη, μια κίνηση από γυναίκες, ηγέτες, με διαφορετικές αφετηρίες και ιστορία, με στόχο να πιέσουμε για να αποκτήσουν οι γυναίκες κοινωνική και πολιτική δύναμη και να αγωνιστούμε για το δικαίωμά μας για ίση συμμετοχή στην εμπέδωση της δημοκρατίας και της ειρήνης.
After a period of 33 years in exile, I went back to Libya, and with unique enthusiasm, I started organizing workshops on capacity building, on human development of leadership skills. With an amazing group of women, I co-founded the Libyan Women's Platform for Peace, a movement of women, leaders, from different walks of life, to lobby for the sociopolitical empowerment of women and to lobby for our right for equal participation in building democracy and peace.
Βρέθηκα σε ένα πολύ δυσμενές περιβάλλον πριν από τις εκλογές, ένα κλίμα εξαιρετικά πολωμένο, που είχε διαμορφωθεί από τις κοντόφθαλμες πολιτικές δυνάμεις της καταπίεσης και του αποκλεισμού. Ηγήθηκα μιας πρωτοβουλίας της Κίνησης Λιβύων Γυναικών για την Ειρήνη με στόχο έναν πιο περιεκτικό εκλογικό νόμο, που θα έδινε σε κάθε πολίτη, ανεξάρτητα από το παρελθόν του, το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, και κυρίως θα έθετε όρους στα πολιτικά κόμματα για την εναλλαγή γυναικών και αντρών υποψηφίων, καθέτως και οριζοντίως, στις εκλογικές τους λίστες, δημιουργώντας τη γνωστή ως λίστα zipper (φερμουάρ). Τελικά, η πρωτοβουλία μας στέφθηκε με επιτυχία και η πρότασή μας υιοθετήθηκε. Οι γυναίκες κατέκτησαν το 17,5% των θέσεων στο Εθνικό Κογκρέσο στις πρώτες εκλογές μετά από 52 χρόνια.
I met a very difficult environment in the pre-elections, an environment which was increasingly polarized, an environment which was shaped by the selfish politics of dominance and exclusion. I led an initiative by the Libyan Women's Platform for Peace to lobby for a more inclusive electoral law, a law that would give every citizen, no matter what your background, the right to vote and run, and most importantly to stipulate on political parties the alternation of male and female candidates vertically and horizontally in their lists, creating the zipper list. Eventually, our initiative was adopted and successful. Women won 17.5 percent of the National Congress in the first elections ever in 52 years.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ωστόσο, σιγά σιγά, η ευφορία από τις εκλογές αλλά και από την επανάσταση συνολικά, άρχισε να ξεθωριάζει-- καθώς κάθε μέρα ξυπνούσαμε στο άκουσμα επεισοδίων βίας. Μια μέρα ξυπνήσαμε με την είδηση της βεβήλωσης αρχαίων τεμενών και των τάφων των Σούφι. Μια άλλη μέρα ξυπνήσαμε στο άκουσμα της δολοφονίας του Αμερικανού πρέσβη καθώς και της επίθεσης στην πρεσβεία. Κάποια άλλη μέρα μάθαμε για τη δολοφονία αξιωματικών του στρατού. Και κάθε μέρα, κάθε μέρα, ξυπνούσαμε υπό τη διοίκηση της εθνοφρουράς, τη συνεχή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των φυλακισμένων καθώς και την έλλειψη σεβασμού της εθνοφρουράς έναντι του νόμου.
However, bit by bit, the euphoria of the elections, and of the revolution as a whole, was fading out -- for every day we were waking up to the news of violence. One day we wake up to the news of the desecration of ancient mosques and Sufi tombs. On another day we wake up to the news of the murder of the American ambassador and the attack on the consulate. On another day we wake up to the news of the assassination of army officers. And every day, every day we wake up with the rule of the militias and their continuous violations of human rights of prisoners and their disrespect of the rule of law.
Η κοινωνία μας, διαμορφωμένη από μια επαναστατική νοοτροπία, έγινε ακόμη πιο πολωμένη και έχει απομακρυνθεί από τα ιδανικά και τις αρχές-- ελευθερία, αξιοπρέπεια, κοινωνική δικαιοσύνη-- με τα οποία ξεκίνησε. Έλλειψη ανεκτικότητας, αποκλεισμός και εκδίκηση έγιναν τα χαρακτηριστικά της κατάστασης την επαύριο της επανάστασης. Δεν βρίσκομαι σήμερα εδώ για να σας ενθαρρύνω με τις επιτυχίες μας, τη συμμετοχή των γυναικών στις εκλογικές λίστες. Βρίσκομαι εδώ για να ομολογήσω ότι εμείς, ως έθνος, κάναμε λάθος επιλογές, πήραμε λάθος αποφάσεις. Δεν θέσαμε τις προτεραιότητές μας. Διότι, οι εκλογές δεν έφεραν την ειρήνη και τη σταθερότητα στη Λιβύη. Μήπως η λίστα και η εναλλαγή αντρών και γυναικών υποψηφίων έφερε την ειρήνη και την εθνική συμφιλίωση; Όχι, δεν τις έφεραν. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Για ποιο λόγο η κοινωνία μας συνεχίζει να ζει διαιρεμένη και υπό τον έλεγχο εγωιστών πολιτικών, αντρών και γυναικών, που ευνοούν την ανελευθερία και τον αποκλεισμό;
Our society, shaped by a revolutionary mindset, became more polarized and has driven away from the ideals and the principles -- freedom, dignity, social justice -- that we first held. Intolerance, exclusion and revenge became the icons of the [aftermath] of the revolution. I am here today not at all to inspire you with our success story of the zipper list and the elections. I'm rather here today to confess that we as a nation took the wrong choice, made the wrong decision. We did not prioritize right. For elections did not bring peace and stability and security in Libya. Did the zipper list and the alternation between female and male candidates bring peace and national reconciliation? No, it didn't. What is it, then? Why does our society continue to be polarized and dominated with selfish politics of dominance and exclusion, by both men and women?
Ίσως αυτό που έλειπε δεν ήταν απλά οι γυναίκες, αλλά οι γυναικείες αξίες της συμπόνιας, της ευσπλαχνίας και της συμμετοχής. Η κοινωνία μας έχει ανάγκη το διάλογο και τη συναίνεση περισσότερο και από τις εκλογές, που απλώς ενίσχυσαν το διχασμό και τη διαίρεση. Η κοινωνία μας χρειάζεται περισσότερο την ποιοτική συμμετοχή των γυναικών παρά την αριθμητική και ποσοτική συμμετοχή τους.
Maybe what was missing was not the women only, but the feminine values of compassion, mercy and inclusion. Our society needs national dialogue and consensus-building more than it needed the elections, which only reinforced polarization and division. Our society needs the qualitative representation of the feminine more than it needs the numerical, quantitative representation of the feminine.
Πρέπει να σταματήσουμε να λειτουργούμε ως φορείς οργής και να καλούμε σε συγκεντρώσεις μίσους. Χρειάζεται να αρχίσουμε να λειτουργούμε ως παράγοντες συμπόνιας και ευσπλαχνίας. Πρέπει να ανοίξουμε έναν γυναικείο διάλογο που όχι μόνο θα τιμά αλλά και θα εφαρμόζει την καλοσύνη έναντι της εκδίκησης, τη συνεργασία έναντι του ανταγωνισμού, την ενσωμάτωση έναντι του αποκλεισμού. Αυτά είναι τα ιδανικά που η ρημαγμένη από τον πόλεμο Λιβύη χρειάζεται απεγνωσμένα για να ζήσει ειρηνικά.
We need to stop acting as agents of rage and calling for days of rage. We need to start acting as agents of compassion and mercy. We need to develop a feminine discourse that not only honors but also implements mercy instead of revenge, collaboration instead of competition, inclusion instead of exclusion. These are the ideals that a war-torn Libya needs desperately in order to achieve peace.
Διότι η ειρήνη είναι ένας μαγικός συνδυασμός. μία αλχημεία, η συνύπαρξη και η εναλλαγή των γυναικείων και των αντρικών επιδιώξεων. Αυτή είναι η πραγματική λίστα zipper. Και πρέπει αυτή η αντίληψη να γίνει πρώτα κτήμα μας πριν εφαρμοστεί στην κοινωνία και στην πολιτική.
For peace has an alchemy, and this alchemy is about the intertwining, the alternation between the feminine and masculine perspectives. That's the real zipper. And we need to establish that existentially before we do so sociopolitically.
Σύμφωνα με ένα στίχο από το Κοράνι ''Salam" --ειρήνη-- «είναι η λέξη του πανάγαθου Θεού, του Ραχίμ». Από την άλλη, η λέξη "raheem" που είναι γνωστή στη χριστιανική θρησκευτική παράδοση, έχει την ίδια ρίζα στην αραβική γλώσσα όπως και η λέξη "rahem"--μήτρα-- συμβολίζοντας τη θηλυκή μητρότητα που αγκαλιάζει ολόκληρη την ανθρωπότητα από την οποία όλα τα αρσενικά και θηλυκά, από την οποία όλες οι φυλές, όλοι οι άνθρωποι προέρχονται. Και όπως η μήτρα τυλίγει το έμβρυο που μεγαλώνει μέσα της, η θεϊκή μήτρα της συμπόνιας θρέφει κάθε ύπαρξη. Για αυτό έχουμε μάθει ότι «Η ευσπλαχνία μου περικλείει τα πάντα». Για αυτό έχουμε μάθει ότι «Η ευσπλαχνία μου νικάει το θυμό μου».
According to a Quranic verse "Salam" -- peace -- "is the word of the all-merciful God, raheem." In turn, the word "raheem," which is known in all Abrahamic traditions, has the same root in Arabic as the word "rahem" -- womb -- symbolizing the maternal feminine encompassing all humanity from which the male and the female, from which all tribes, all peoples, have emanated from. And so just as the womb entirely envelopes the embryo, which grows within it, the divine matrix of compassion nourishes the entire existence. Thus we are told that "My mercy encompasses all things." Thus we are told that "My mercy takes precedence over my anger."
Είθε όλοι μας να έχουμε την ευλογία της ευσπλαχνίας. (Χειροκρότημα)
May we all be granted a grace of mercy. (Applause)
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)