Κάποια που μοιάζει με μένα σας προσπερνά στο δρόμο. Πιστεύετε ότι είναι μητέρα, πρόσφυγας, ή θύμα καταπίεσης; Ή πιστεύετε ότι είναι καρδιολόγος, δικηγόρος, ή ίσως ο πολιτικός της περιοχής σας; Με κοιτάτε από πάνω ως κάτω κι αναρωτιέστε πόσο πρέπει να ζεσταίνομαι, ή αν ο σύζυγός μου με έχει αναγκάσει να ντυθώ έτσι; Τι θα συνέβαινε αν φορούσα τη μαντίλα μου έτσι;
Someone who looks like me walks past you in the street. Do you think they're a mother, a refugee or a victim of oppression? Or do you think they're a cardiologist, a barrister or maybe your local politician? Do you look me up and down, wondering how hot I must get or if my husband has forced me to wear this outfit? What if I wore my scarf like this?
Μπορεί να περπατώ στο δρόμο με τα ίδια ακριβώς ρούχα, αλλά το τι περιμένει ο κόσμος από μένα και το πώς μου φέρονται εξαρτάται από το πώς θα φορέσω αυτό το κομμάτι ύφασμα. Αυτός όμως δεν θα είναι ένας ακόμα μονόλογος για το χιτζάμπ, γιατί, Κύριος οίδε, οι Μουσουλμάνες είναι πολλά περισσότερα από το κομμάτι ύφασμα που επιλέγουν να τυλίγουν, ή όχι, γύρω από το κεφάλι τους. Πρόκειται για το πώς θα δείτε πέρα από την προκατάληψή σας.
I can walk down the street in the exact same outfit and what the world expects of me and the way I'm treated depends on the arrangement of this piece of cloth. But this isn't going to be another monologue about the hijab because Lord knows, Muslim women are so much more than the piece of cloth they choose, or not, to wrap their head in. This is about looking beyond your bias.
Κι αν περνούσα από δίπλα σας, κι αργότερα ανακαλύπτατε ότι στην πραγματικότητα ήμουν μηχανικός αγωνιστικών αυτοκινήτων, κι ότι σχεδίασα το δικό μου αυτοκίνητο και διηύθυνα την ομάδα του πανεπιστημίου μου; Γιατί είναι αλήθεια! Κι αν σας έλεγα ότι προπονήθηκα για πέντε χρόνια στο μποξ - γιατί κι αυτό είναι αλήθεια. Θα σας προκαλούσε έκπληξη; Γιατί;
What if I walked past you and later on you'd found out that actually I was a race car engineer, and that I designed my own race car and I ran my university's race team, because it's true. What if I told you that I was actually trained as a boxer for five years, because that's true, too. Would it surprise you? Why?
Κυρίες και κύριοι, τελικά αυτή η έκπληξη και οι συμπεριφορές που συνδέονται μ' αυτήν προκύπτουν από κάτι που λέγεται ασυνείδητη μεροληψία ή κεκαλυμμένη προκατάληψη. Κι αυτή καταλήγει στην απίστευτα επιζήμια έλλειψη πολυμορφίας στο εργατικό δυναμικό μας, ιδιαίτερα σε τομείς επιρροής. Όπως το ομοσπονδιακό Υπουργικό Συμβούλιο της Αυστραλίας. (Χειροκρότημα)
Ladies and gentlemen, ultimately, that surprise and the behaviors associated with it are the product of something called unconscious bias, or implicit prejudice. And that results in the ridiculously detrimental lack of diversity in our workforce, particularly in areas of influence. Hello, Australian Federal Cabinet. (Applause)
Ας ξεκαθαρίσω κάτι από την αρχή: Η ασυνείδητη προκατάληψη δεν είναι το ίδιο πράγμα με τις συνειδητές διακρίσεις. Δεν λέω ότι μέσα στον καθένα σας κρύβεται ένας σεξιστής ή ένας ρατσιστής ή καραδοκεί κάποιος που κάνει ηλικιακές διακρίσεις. Δεν λέω κάτι τέτοιο. Όλοι έχουμε τα στερεότυπά μας. Είναι τα φίλτρα μέσα από τα οποία βλέπουμε τον κόσμο γύρω μας. Δεν κατηγορώ κανέναν, η προκατάληψη δεν είναι μια κατηγορία. Μάλλον είναι κάτι που πρέπει να προσδιοριστεί, να αναγνωριστεί και να μετριαστεί. Η προκατάληψη μπορεί να έχει να κάνει με τη φυλή ή με το φύλο. Μπορεί να σχετίζεται με την κοινωνική τάξη, τη μόρφωση, την αναπηρία. Το γεγονός είναι ότι όλοι έχουμε προκαταλήψεις ως προς το διαφορετικό, ως προς ό,τι αντιβαίνει στα κοινωνικά μας πρότυπα.
Let me just set something out from the outset: Unconscious bias is not the same as conscious discrimination. I'm not saying that in all of you, there's a secret sexist or racist or ageist lurking within, waiting to get out. That's not what I'm saying. We all have our biases. They're the filters through which we see the world around us. I'm not accusing anyone, bias is not an accusation. Rather, it's something that has to be identified, acknowledged and mitigated against. Bias can be about race, it can be about gender. It can also be about class, education, disability. The fact is, we all have biases against what's different, what's different to our social norms.
Το θέμα είναι ότι αν θέλουμε να ζήσουμε σ' έναν κόσμο όπου οι περιστάσεις της γέννησής σου δεν υπαγορεύουν το μέλλον σου και όπου ίσες ευκαιρίες υπάρχουν παντού, τότε καθένας μας ξεχωριστά έχει ένα ρόλο να παίξει ώστε να εξασφαλίσουμε ότι η ασυνείδητη προκατάληψη δεν καθορίζει τις ζωές μας.
The thing is, if we want to live in a world where the circumstances of your birth do not dictate your future and where equal opportunity is ubiquitous, then each and every one of us has a role to play in making sure unconscious bias does not determine our lives.
Υπάρχει ένα πολύ διάσημο πείραμα στον τομέα της ασυνείδητης προκατάληψης κι αυτό έγινε στο χώρο του φύλου στις δεκαετίες του '70 και του '80. Οι ορχήστρες εκείνη την εποχή αποτελούνταν κυρίως από άντρες, μόνο μέχρι 5% ήταν γυναίκες. Προφανώς αυτό συνέβαινε επειδή οι άντρες έπαιζαν διαφορετικά, πιθανόν καλύτερα. Υποθετικά. Αλλά το 1952, η Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης, ξεκίνησε ένα πείραμα. Άρχισαν «τυφλές» οντισιόν. Έτσι, αντί για κατά πρόσωπον ακρόαση, θα 'πρεπε να παίξεις πίσω από μια οθόνη. Τώρα, περιέργως, καμία άμεση αλλαγή δεν καταγράφηκε, μέχρι που ζητήθηκε από τους μουσικούς να βγάζουν τα παπούτσια τους πριν μπουν στην αίθουσα, γιατί ο θόρυβος από τα τακούνια πάνω στο παρκέ αρκούσε για να «προδώσει» τις κυρίες. Τώρα προσέξτε, εκεί τα αποτελέσματα της οντισιόν έδειξαν ότι υπήρχε κατά 50% αυξημένη πιθανότητα μια γυναίκα να περάσει το προκαταρκτικό στάδιο. Αυτό σχεδόν τριπλασίασε τις πιθανότητές τους να περάσουν. Τι μας λέει αυτό; Λοιπόν, δυστυχώς για τους άντρες, δεν έπαιζαν όντως διαφορετικά, αλλά υπήρχε η αντίληψη ότι έπαιζαν. Και ήταν η προκατάληψη αυτή που καθόριζε το αποτέλεσμά τους.
There's this really famous experiment in the space of unconscious bias and that's in the space of gender in the 1970s and 1980s. So orchestras, back in the day, were made up mostly of dudes, up to only five percent were female. And apparently, that was because men played it differently, presumably better, presumably. But in 1952, The Boston Symphony Orchestra started an experiment. They started blind auditions. So rather than face-to-face auditions, you would have to play behind a screen. Now funnily enough, no immediate change was registered until they asked the audition-ers to take their shoes off before they entered the room. because the clickity-clack of the heels against the hardwood floors was enough to give the ladies away. Now get this, there results of the audition showed that there was a 50 percent increased chance a woman would progress past the preliminary stage. And it almost tripled their chances of getting in. What does that tell us? Well, unfortunately for the guys, men actually didn't play differently, but there was the perception that they did. And it was that bias that was determining their outcome.
Άρα αυτό που κάνουμε εδώ είναι ότι προσδιορίζουμε και παραδεχόμαστε ότι μια προκατάληψη υπάρχει. Κοιτάξτε, όλοι το κάνουμε αυτό. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Ένας πατέρας κι ο γιος του ήταν σ' ένα φοβερό τροχαίο. Ο πατέρας πεθαίνει στη σύγκρουση κι ο γιος, βαριά τραυματισμένος, μεταφέρεται επειγόντως στο νοσοκομείο. Ο χειρουργός κοιτάζει το γιο όταν φτάνουν, και λέει: «Δεν μπορώ να χειρουργήσω». Γιατί; «Το αγόρι είναι γιος μου». Πώς γίνεται αυτό; Κυρίες και κύριοι, ο χειρουργός είναι η μητέρα του. Τώρα, σηκώστε το χέρι -και δεν πειράζει- σηκώστε το χέρι αν αρχικά υποθέσατε ότι ο χειρουργός ήταν άντρας. Υπάρχουν αποδείξεις ότι η ασυνείδητη προκατάληψη υφίσταται, αλλά πρέπει όλοι να παραδεχτούμε την ύπαρξή της και μετά να εξετάσουμε τρόπους ώστε να την ξεπεράσουμε και να βρούμε λύσεις.
So what we're doing here is identifying and acknowledging that a bias exists. And look, we all do it. Let me give you an example. A son and his father are in a horrible car accident. The father dies on impact and the son, who's severely injured, is rushed to hospital. The surgeon looks at the son when they arrive and is like, "I can't operate." Why? "The boy is my son." How can that be? Ladies and gentlemen, the surgeon is his mother. Now hands up -- and it's okay -- but hands up if you initially assumed the surgeon was a guy? There's evidence that that unconscious bias exists, but we all just have to acknowledge that it's there and then look at ways that we can move past it so that we can look at solutions.
Τώρα, ένα από τα ενδιαφέροντα ζητήματα ως προς την ασυνείδητη προκατάληψη είναι το θέμα των ποσοστώσεων. Κι αυτό είναι ένα θέμα που εγείρεται συχνά. Μία από τις κριτικές είναι αυτή η ιδέα της αξιοκρατίας. Κοιτάξτε, δεν θέλω να με διαλέγουν γιατί είμαι κορίτσι, θέλω να με διαλέγουν γιατί έχω αξία, γιατί είμαι ο καλύτερος άνθρωπος για τη δουλειά. Είναι ένα συναίσθημα αρκετά κοινό ανάμεσα στις γυναίκες μηχανικούς με τις οποίες δουλεύω και τις οποίες γνωρίζω. Το νιώθω, το πέρασα κι εγώ. Όμως, αν η ιδέα της αξιοκρατίας ήταν αληθινή, τότε γιατί ολόιδια βιογραφικά - σ' ένα πείραμα του Γέιλ το 2012, πανομοιότυπα βιογραφικά που στάλθηκαν για τη θέση του τεχνικού εργαστηρίου - γιατί οι «Τζένιφερ» να θεωρούνται λιγότερο ικανές, να είναι λιγότερο πιθανό να προσληφθούν, και να πληρώνονται λιγότερο από τους «Τζον»; Η ασυνείδητη προκατάληψη υπάρχει, αλλά πρέπει να δούμε πώς μπορούμε να την ξεπεράσουμε.
Now one of the interesting things around the space of unconscious bias is the topic of quotas. And this something that's often brought up. And of of the criticisms is this idea of merit. Look, I don't want to be picked because I'm a chick, I want to be picked because I have merit, because I'm the best person for the job. It's a sentiment that's pretty common among female engineers that I work with and that I know. And yeah, I get it, I've been there. But, if the merit idea was true, why would identical resumes, in an experiment done in 2012 by Yale, identical resumes sent out for a lab technician, why would Jennifers be deemed less competent, be less likely to be offered the job, and be paid less than Johns. The unconscious bias is there, but we just have to look at how we can move past it.
Και ξέρετε, είναι ενδιαφέρον, υπάρχουν έρευνες που αναλύουν γιατί έχουν έτσι τα πράγματα και λέγεται το «παράδοξο της αξιοκρατίας». Και σε οργανισμούς -κι αυτό είναι κάπως ειρωνικό- που υποστηρίζουν ότι η αξιοκρατία είναι το βασικό τους κριτήριο όσον αφορά τις προσλήψεις, είχαν πιο πολλές πιθανότητες να προσλάβουν άντρες και να τους πληρώνουν περισσότερο επειδή, προφανώς, η αξία είναι αντρικό προσόν. Ναι, ΟΚ.
And, you know, it's interesting, there's some research that talks about why this is the case and it's called the merit paradox. And in organizations -- and this is kind of ironic -- in organizations that talk about merit being their primary value-driver in terms of who they hire, they were more likely to hire dudes and more likely to pay the guys more because apparently merit is a masculine quality. But, hey.
Εσείς εδώ πιστεύετε ότι με έχετε καταλάβει αρκετά καλά, νομίζετε ότι ξέρετε τι παίζει. Μπορείτε να με φανταστείτε να διοικώ ένα απ' αυτά; Μπορείτε να με φανταστείτε να μπαίνω μέσα και να λέω «Παιδιά, έτσι πάει το πράγμα. Έτσι γίνεται η δουλειά». Χαίρομαι που μπορείτε! (Χειροκρότημα) Γιατί, κυρίες και κύριοι, αυτό είναι το επάγγελμά μου. Και το καλό είναι ότι είναι αρκετά διασκεδαστικό. Στην πραγματικότητα, σε μέρη όπως η Μαλαισία το θέαμα Μουσουλμάνων γυναικών στις πλατφόρμες δεν αξίζει καν σχόλια. Τόσο πολλές είναι. Αλλά είναι διασκεδαστικό.
So you guys think you've got a good read on me, you kinda think you know what's up. Can you imagine me running one of these? Can you imagine me walking in and being like, "Hey boys, this is what's up. This is how it's done." Well, I'm glad you can. (Applause) Because ladies and gentlemen, that's my day job. And the cool thing about it is that it's pretty entertaining. Actually, in places like Malaysia, Muslim women on rigs isn't even comment-worthy. There are that many of them. But, it is entertaining.
Θυμάμαι έλεγα σ' έναν από τους άντρες «Φίλε, κοίτα, θα 'θελα πραγματικά να μάθω σέρφινγκ». Κι αυτός απάντησε «Γιάσμιν, δεν ξέρω πώς μπορείς να κάνεις σέρφινγκ μ' όλα αυτά που φοράς πάνω σου, και δεν ξέρω καμιά παραλία μόνο για γυναίκες». Και μετά του ήρθε μια λαμπρή ιδέα. Μου λέει: Το βρήκα. Διευθύνεις αυτή την οργάνωση «Νέοι Χωρίς Σύνορα», σωστά; Γιατί δεν λανσάρεις μια σειρά ρούχων για Μουσουλμάνες στην παραλία; Μπορείς να την βγάλεις «Νέοι Χωρίς Βερμούδες». (Γέλια) Κι εγώ λέω «Ευχαριστώ, παιδιά!» Και θυμάμαι έναν άλλο τύπο να μου λέει ότι πρέπει να φάω όσο γιαούρτι μπορώ γιατί είναι η μόνη «καλλιέργεια» που θα έβρισκα εκεί γύρω.
I remember, I was telling one of the guys, "Hey, mate, look, I really want to learn how to surf." And he's like, "Yassmin, I don't know how you can surf with all that gear you've got on, and I don't know any women-only beaches." And then, the guy came up with a brilliant idea, he was like, "I know, you run that organization Youth Without Borders, right? Why don't you start a clothing line for Muslim chicks in beaches. You can call it Youth Without Boardshorts." (Laughter) And I was like, "Thanks, guys." And I remember another bloke telling me that I should eat all the yogurt I could because that was the only culture I was going to get around there.
Το πρόβλημα είναι ότι είναι κατά κάποιο τρόπο αλήθεια, γιατί υπάρχει μια έντονη έλλειψη πολυμορφίας στο εργατικό μας δυναμικό, ιδιαίτερα σε τομείς επιρροής. Το 2010, το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας διεξήγαγε ένα πείραμα όπου έστειλαν 4.000 πανομοιότυπες αιτήσεις βασικά για πρωτοδιοριζόμενους. Για να έχεις τον ίδιο αριθμό συνεντεύξεων με κάποιον που έχει αγγλοσαξωνικό όνομα, αν ήσουν Κινέζος, έπρεπε να στείλεις 68% περισσότερες αιτήσεις. Αν ήσουν από τη Μέση Ανατολή -Αμπντούλ-Ματζίντ- πας στο 64% κι αν είσαι Ιταλός, είσαι αρκετά τυχερός, γιατί πρέπει να στείλεις μόνο 12% περισσότερες. Σε μέρη σαν τη Σίλικον Βάλλεϊ τα πράγματα δεν είναι πολύ καλύτερα. Στη Google δημοσιεύουν κάποια στοιχεία σχετικά με την πολυμορφία, 61% λευκοί, 30% Ασιάτες, και 9% μαύροι, λατινοαμερικάνοι και λοιποί. Και το υπόλοιπο του κόσμου της τεχνολογίας δεν είναι καλύτερο και το έχουν παραδεχθεί, αλλά δεν είμαι σίγουρη τι ακριβώς κάνουν γι' αυτό.
But, the problem is, it's kind of true because there's an intense lack of diversity in our workforce, particularly in places of influence. Now, in 2010, The Australian National University did an experiment where they sent out 4,000 identical applications to entry level jobs, essentially. To get the same number of interviews as someone with an Anglo-Saxon name, if you were Chinese, you had to send out 68 percent more applications. If you were Middle Eastern -- Abdel-Magied -- you had to send out 64 percent, and if you're Italian, you're pretty lucky, you only have to send out 12 percent more. In places like Silicon Valley, it's not that much better. In Google, they put out some diversity results and 61 percent white, 30 percent Asian and nine, a bunch of blacks, Hispanics, all that kind of thing. And the rest of the tech world is not that much better and they've acknowledged it, but I'm not really sure what they're doing about it.
Το πρόβλημα είναι ότι δεν φτάνει μέχρι την κορυφή. Σε μια μελέτη του Γκριν Παρκ, που προμηθεύει επιχειρήσεις με ανώτατα στελέχη στη Βρετανία, έλεγε ότι πάνω από τις μισές εταιρίες του δείκτη FTSE 100 δεν έχουν κάποιον μη-λευκό διοικητή σε επίπεδο συμβουλίου, με εκτελεστικές αρμοδιότητες ή μη. Και δύο στις τρεις δεν έχουν κάποιο στέλεχος που να προέρχεται από μειονότητα. Οι περισσότερες μειονότητες που είναι σ' αυτό το επίπεδο είναι διευθυντικά στελέχη χωρίς εκτελεστικές αρμοδιότητες. Άρα η επιρροή τους είναι περιορισμένη.
The thing is, it doesn't trickle up. In a study done by Green Park, who are a British senior exec supplier, they said that over half of the FTSE 100 companies don't have a nonwhite leader at their board level, executive or non-executive. And two out of every three don't have an executive who's from a minority. And most of the minorities that are at that sort of level are non-executive board directors. So their influence isn't that great.
Σας είπα διάφορα τρομερά πράγματα. Θα σκέφτεστε, «Θεέ μου, πόσο άσχημη είναι η κατάσταση; Τι μπορώ να κάνω;» Λοιπόν, ευτυχώς, διαπιστώσαμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει έλλειψη ευκαιριών κι αυτό λόγω της ασυνείδητης προκατάληψης. Μπορεί όμως να σκέφτεστε «Δεν είμαι καστανός, Τι σχέση έχει αυτό με μένα;» Αφήστε με να σας προτείνω μια λύση. Κι όπως είπα πριν, ζούμε σε έναν κόσμο, όπου ψάχνουμε το ιδανικό. Αν θέλουμε να φτιάξουμε έναν κόσμο όπου οι συνθήκες της γέννησής μας δεν έχουν σημασία, πρέπει όλοι να συμμετέχουμε στη λύση. Η δημιουργός του πειράματος με τα βιογραφικά για το εργαστήριο πρότεινε ένα είδος λύσης. Είπε ότι αυτό που ένωνε τις επιτυχημένες γυναίκες, το κοινό τους στοιχείο, ήταν το γεγονός ότι είχαν καλούς μέντορες.
I've told you a bunch of terrible things. You're like, "Oh my god, how bad is that? What can I do about it?" Well, fortunately, we've identified that there's a problem. There's a lack of opportunity, and that's due to unconscious bias. But you might be sitting there thinking, "I ain't brown. What's that got to do with me?" Let me offer you a solution. And as I've said before, we live in a world where we're looking for an ideal. And if we want to create a world where the circumstances of your birth don't matter, we all have to be part of the solution. And interestingly, the author of the lab resume experiment offered some sort of a solution. She said the one thing that brought the successful women together, the one thing that they had in common, was the fact that they had good mentors.
Άρα η καθοδήγηση, όλοι το 'χουμε ξανακούσει αυτό, είναι κοινός τόπος. Να άλλη μια πρόκληση για σας. Προκαλώ τον καθένα σας να γίνετε μέντορες σε κάποιον διαφορετικό. Σκεφτείτε το. Όλοι θέλουν να καθοδηγήσουν κάποιον που τους είναι οικείος, που τους μοιάζει, που έχουν κοινές εμπειρίες. Αν δω μια Μουσουλμάνα με λίγη μαγκιά, θα πω «Τι λέει; Μπορούμε ν' αράξουμε». Μπαίνεις σ' ένα δωμάτιο και είναι κάποιος με τον οποίο πηγαίνατε μαζί σχολείο, κάνατε τα ίδια σπορ, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να θέλεις να βοηθήσεις αυτό το άτομο. Αλλά για το πρόσωπο στο δωμάτιο που δεν έχει κοινές εμπειρίες με σένα γίνεται εξαιρετικά δύσκολο να βρει αυτήν την επαφή.
So mentoring, we've all kind of heard that before, it's in the vernacular. Here's another challenge for you. I challenge each and every one of you to mentor someone different. Think about it. Everyone wants to mentor someone who kind of is familiar, who looks like us, we have shared experiences. If I see a Muslim chick who's got a bit of attitude, I'm like, "What's up? We can hang out." You walk into a room and there's someone who went to the same school, you play the same sports, there's a high chance that you're going to want to help that person out. But for the person in the room who has no shared experiences with you it becomes extremely difficult to find that connection.
Η ιδέα του να γίνεις μέντορας κάποιου διαφορετικού από σένα, κάποιου που δεν προέρχεται από το ίδιο περιβάλλον με σένα, οποιοδήποτε κι αν είναι αυτό, είναι σαν να ανοίγεις πόρτες σε άτομα που δεν θα μπορούσαν να φτάσουν ούτε μέχρι τον προθάλαμο.
The idea of finding someone different to mentor, someone who doesn't come from the same background as you, whatever that background is, is about opening doors for people who couldn't even get to the damn hallway.
Γιατί, κυρίες και κύριοι, ο κόσμος δεν είναι δίκαιος. Οι άνθρωποι δεν γεννιούνται με ίσες ευκαιρίες. Γεννήθηκα σε μια από τις φτωχότερες πόλεις του κόσμου, το Χαρτούμ. Γεννήθηκα μελαμψή, γεννήθηκα γυναίκα, και γεννήθηκα Μουσουλμάνα σ' έναν κόσμο αρκετά καχύποπτο απέναντί μας, για λόγους που δεν ελέγχω. Όμως, αναγνωρίζω επίσης το γεγονός ότι γεννήθηκα με προνόμια. Γεννήθηκα με υπέροχους γονείς, έλαβα εκπαίδευση και είχα την τύχη να μεταναστεύσω στην Αυστραλία. Αλλά επιπλέον, είχα την ευλογία να έχω εκπληκτικούς μέντορες, που άνοιξαν για μένα πόρτες που δεν ήξερα καν ότι ήταν εκεί. Έναν μέντορα που μου είπε: «Η ιστορία σου έχει ενδιαφέρον. Ας γράψουμε κάτι γι' αυτήν, ώστε να μπορώ να την μοιραστώ με άλλους». Έναν μέντορα που μου είπε: «Ξέρω ότι δεν ταιριάζεις σε μια αυστραλιανή πλατφόρμα πετρελαίου, όμως έλα έτσι κι αλλιώς.» Και να 'μαι, μιλάω σε σας.
Because ladies and gentlemen, the world is not just. People are not born with equal opportunity. I was born in one of the poorest cities in the world, Khartoum. I was born brown, I was born female, and I was born Muslim in a world that is pretty suspicious of us for reasons I can't control. However, I also acknowledge the fact that I was born with privilege. I was born with amazing parents, I was given an education and had the blessing of migrating to Australia. But also, I've been blessed with amazing mentors who've opened doors for me that I didn't even know were there. A mentor who said to me, "Hey, your story's interesting. Let's write something about it so that I can share it with people." A mentor who said, "I know you're all those things that don't belong on an Australian rig, but come on anyway." And here I am, talking to you.
Δεν είμαι η μοναδική. Υπάρχουν ένα σωρό άτομα στον περίγυρό μου που βλέπω να έχουν βοηθηθεί από μέντορες. Έναν νεαρό Μουσουλμάνο στο Σίδνεϊ, που τελικά χρησιμοποίησε τη βοήθεια του μέντορά του για να ξεκινήσει βραδιές ποίησης στο Μπάνκσταουν, που τώρα είναι πολύ δημοφιλείς. Και μπόρεσε να αλλάξει τις ζωές τόσων άλλων νέων ανθρώπων. Ή μια κυρία, εδώ στο Μπρίσμπεϊν, μια Αφγανή πρόσφυγας που με το ζόρι μιλούσε Αγγλικά όταν ήρθε στην Αυστραλία, οι μέντορές της την βοήθησαν να γίνει γιατρός, και κέρδισε το βραβείο του Νέου της Χρονιάς από το Κουίνσλαντ, το 2008. Αποτελεί έμπνευση. Αυτό δεν βγαίνει τόσο εύκολα.
And I'm not the only one. There's all sorts of people in my communities that I see have been helped out by mentors. A young Muslim man in Sydney who ended up using his mentor's help to start up a poetry slam in Bankstown and now it's a huge thing. And he's able to change the lives of so many other young people. Or a lady here in Brisbane, an Afghan lady who's a refugee, who could barely speak English when she came to Australia, her mentors helped her become a doctor and she took our Young Queenslander of the Year Award in 2008. She's an inspiration. This is so not smooth.
Εγώ είμαι αυτή. Αλλά είμαι επίσης η γυναίκα με τα ρούχα της πλατφόρμας και η γυναίκα με την αμπάγια, στην αρχή της ομιλίας. Θα επιλέγατε να γίνετε μέντορές μου αν με βλέπατε σε μια από τις άλλες εκδοχές του εαυτού μου; Γιατί είμαι το ίδιο άτομο. Πρέπει να δούμε πέρα από τις ασυνείδητες προκαταλήψεις μας. Γίνετε μέντορες σε κάποιον από την άλλη όψη του πρίσματος, γιατί οι δομικές αλλαγές παίρνουν χρόνο και δεν έχω τόση υπομονή. Άρα, αν θέλουμε να φέρουμε αλλαγή, αν πρόκειται να δημιουργήσουμε έναν κόσμο όπου όλοι θα έχουμε τέτοιες ευκαιρίες, τότε επιλέξτε ν' ανοίγετε πόρτες στους ανθρώπους. Γιατί μπορεί να πιστεύετε ότι η πολυμορφία δεν σας αφορά, αλλά είμαστε όλοι κομμάτι αυτού του συστήματος, και μπορούμε να είμαστε μέρος της λύσης.
This is me. But I'm also the woman in the rig clothes, and I'm also the woman who was in the abaya at the beginning. Would you have chosen to mentor me if you had seen me in one of those other versions of who I am? Because I'm that same person. We have to look past our unconscious bias, find someone to mentor who's at the opposite end of your spectrum because structural change takes time, and I don't have that level of patience. So if we're going to create a change, if we're going to create a world where we all have those kinds of opportunities, then choose to open doors for people. Because you might think that diversity has nothing to do with you, but we are all part of this system and we can all be part of that solution.
Αν δεν ξέρετε που να βρείτε κάποιον διαφορετικό, πηγαίνετε σε μέρη που δεν θα πηγαίνατε κανονικά. Αν πηγαίνετε σε ιδιωτικό σχολείο, επισκεφτείτε το τοπικό σας δημόσιο ή, ίσως, περάστε από το τοπικό σας κέντρο επιμόρφωσης προσφύγων. Ή μπορεί να δουλεύετε σε κάποιο γραφείο. Ξεχωρίστε έναν καινούργιο απόφοιτο που δείχνει τελείως εκτός τόπου -γιατί έτσι ήμουν εγώ- και δώστε του ευκαιρίες, όχι προσχηματικά, γιατί δεν είμαστε θύματα, αλλά δείξτε του τις ευκαιρίες, γιατί το ν' ανοίξετε τον κόσμο σας θα σας κάνει συνειδητοποιήσετε ότι έχετε πρόσβαση σε πόρτες που δεν ήξερε καν ότι υπάρχουν κι εσείς δεν ξέρατε καν ότι δεν είχε πρόσβαση.
And if you don't know where to find someone different, go to the places you wouldn't usually go. If you enroll in private high school tutoring, go to your local state school or maybe just drop into your local refugee tutoring center. Or perhaps you work at an office. Take out that new grad who looks totally out of place -- 'cause that was me -- and open doors for them, not in a tokenistic way, because we're not victims, but show them the opportunities because opening up your world will make you realize that you have access to doors that they didn't even know existed and you didn't even know they didn't have.
Κυρίες και κύριοι, υπάρχει ένα πρόβλημα στην κοινότητά μας με την έλλειψη ευκαιριών, ιδιαίτερα εξαιτίας της ασυνείδητης προκατάληψης. Αλλά ο καθένας από σας έχει τη δυνατότητα να το αλλάξει αυτό. Ξέρω ότι σας δόθηκαν πολλές προκλήσεις σήμερα, αλλά αν μπορείτε, πάρτε αυτό το κομμάτι και σκεφτείτε το λίγο διαφορετικά, γιατί η πολυμορφία είναι μαγική. Και σας ενθαρρύνω να προσπερνάτε τις αρχικές σας εντυπώσεις, γιατί στοιχηματίζω ότι μάλλον είναι λανθασμένες.
Ladies and gentlemen, there is a problem in our community with lack of opportunity, especially due to unconscious bias. But each and every one one of you has the potential to change that. I know you've been given a lot of challenges today, but if you can take this one piece and think about it a little differently, because diversity is magic. And I encourage you to look past your initial perceptions because I bet you, they're probably wrong.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)