My topic is economic growth in China and India. And the question I want to explore with you is whether or not democracy has helped or has hindered economic growth. You may say this is not fair, because I'm selecting two countries to make a case against democracy. Actually, exactly the opposite is what I'm going to do. I'm going to use these two countries to make an economic argument for democracy, rather than against democracy.
Moim tematem jest wzrost gospodarczy w Chinach i Indiach. A pytanie, które chciałbym z Wami dzisiaj omówić, brzmi, czy demokracja pomaga, czy hamuje wzrost gospodarczy. Możecie stwierdzić, że to nie-fair, ponieważ wybieram dwa kraje, które świadczą przeciwko demokracji. Jednak tak naprawdę, chcę zrobić zupełnie na odwrót. Chcę wykorzystać te dwa kraje, by przedstawić argument gospodarczy, który przemawia za, a nie przeciwko demokracji.
The first question there is why China has grown so much faster than India. Over the last 30 years, in terms of the GDP growth rates, China has grown at twice the rate of India. In the last five years, the two countries have begun to converge somewhat in economic growth. But over the last 30 years, China undoubtedly has done much better than India. One simple answer is China has Shanghai and India has Mumbai. Look at the skyline of Shanghai. This is the Pudong area. The picture on India is the Dharavi slum of Mumbai in India. The idea there behind these two pictures is that the Chinese government can act above rule of law. It can plan for the long-term benefits of the country and in the process, evict millions of people -- that's just a small technical issue. Whereas in India, you cannot do that, because you have to listen to the public. You're being constrained by the public's opinion. Even Prime Minister Manmohan Singh agrees with that view. In an interview printed in the financial press of India, He said that he wants to make Mumbai another Shanghai. This is an Oxford-trained economist steeped in humanistic values, and yet he agrees with the high-pressure tactics of Shanghai.
Moje pierwsze pytanie brzmi: dlaczego Chiny rozwijają się szybciej niż Indie. Biorąc pod uwagę wzrost PKB na przestrzeni ostatnich 30 lat, Chiny rozwijały się dwa razy szybciej niż Indie. W ostatnich pięciu latach, stopy wzrostu gospodarczego tych dwóch krajów zaczęły się wyrównywać. Jednak przez ostatnie 30 lat Chiny niewątpliwie radziły sobie znacznie lepiej niż Indie. Jednym prostym wyjaśnieniem jest to, że Chiny mają Szanghaj, a Indie mają Bombaj. Spójrzcie na linie horyzontu Szanghaju. To jest dzielnica Pudong. Obraz Indii to bombajskie slumsy Dharavi w Indiach. Co stoi za tymi dwoma obrazami to fakt, że rząd chiński może działać ponad prawem. Może planować długoterminowe korzyści dla kraju, a podczas realizacji swego planu wyeksmitować miliony ludzi -- bo to tylko drobny problem techniczny. Podczas gdy w Indiach nie można tak robić, ponieważ tutaj trzeba słuchać społeczeństwa. Tutaj jesteś ograniczony przez opinię społeczną. Nawet premier, Manmohan Singh zgadza się z tym poglądem. W wywiadzie opublikowanym w indyjskiej prasie finansowej, powiedział on, że chcę sprawić, by Bombaj stał się kolejnym Szanghajem. Jest on ekonomistą z Oksfordu, zaangażowanym w wartości humanistyczne, a jednak zgadza się on z agresywnymi taktykami Szanghaju.
So let me call it the Shanghai model of economic growth, that emphasizes the following features for promoting economic development: infrastructures, airports, highways, bridges, things like that. And you need a strong government to do that, because you cannot respect private property rights. You cannot be constrained by the public's opinion. You need also state ownership, especially of land assets, in order to build and roll out infrastructures very quickly. The implication of that model is that democracy is a hindrance for economic growth, rather than a facilitator of economic growth. Here's the key question. Just how important are infrastructures for economic growth? This is a key issue. If you believe that infrastructures are very important for economic growth, then you would argue a strong government is necessary to promote growth. If you believe that infrastructures are not as important as many people believe, then you will put less emphasis on strong government.
Nazwijmy więc to szanghajskim modelem rozwoju gospodarczego, który skupia się na następujących elementach, promujących rozwój gospodarczy: infrastruktury, lotniska, autostrady, mosty i tym podobne rzeczy. A do tego potrzeba silnego rządu, ponieważ trudno mieć na względzie prawa własności prywatnej. Nie możesz być ograniczony przez opinię publiczną. Potrzebujesz też własności rządowej, szczególnie własności ziemskich, żeby móc wybudować i rozwijać infrastruktury w szybkim tempie. Implikacją tego modelu jest to, że demokracja stanowi bardziej utrudnienie niż ułatwienie dla rozwoju gospodarczego. I tutaj pojawia się kluczowe pytanie. Jak ważna jest infrastruktura dla wzrostu gospodarczego? To jest kluczowa sprawa. Jeżeli wierzysz, że infrastruktura jest bardzo ważna dla rozwoju gospodarczego, opowiesz się za tym, że wpływy rządu są konieczne dla promowania rozwoju gospodarczego. Jeżeli sądzisz, że infrastruktura nie jest aż tak ważna, jak wielu ludzi uważa, wtedy zwracasz mniejszą uwagę na rolę silnego rządu.
So to illustrate that question, let me give you two countries. And for the sake of brevity, I'll call one country Country 1 and the other country Country 2. Country 1 has a systematic advantage over Country 2 in infrastructures. Country 1 has more telephones, and Country 1 has a longer system of railways. So if I were to ask you, "Which is China and which is India, and which country has grown faster?" if you believe in the infrastructure view, then you will say, "Country 1 must be China. They must have done better, in terms of economic growth. And Country 2 is possibly India."
Tak więc, by zilustrować problem, posłużę się przykładem dwóch krajów. Krótko mówiąc, jeden kraj nazwę Krajem 1, a drugi kraj Krajem 2. Kraj 1 ma systematyczną przewagę nad Krajem 2 pod względem infrastruktury. Kraj 1 ma więcej telefonów i lepiej rozwinięty system kolei. Jeśli zapytałbym Was: „Który kraj to Chiny, a który to Indie, i który kraj rozwija się szybciej?”; ; jeżeli wierzycie w system infrastruktury, to odpowiecie: „Krajem 1 muszą być Chiny. One na pewno rozwijały się lepiej gospodarczo. A Krajem 2 przypuszczalnie są Indie”.
Actually the country with more telephones is the Soviet Union, and the data referred to 1989. After the country reported very impressive statistics on telephones, the country collapsed. That's not too good. The picture there is Khrushchev. I know that in 1989 he no longer ruled the Soviet Union, but that's the best picture that I can find. (Laughter) Telephones, infrastructures do not guarantee you economic growth. Country 2, that has fewer telephones, is China. Since 1989, the country has performed at a double-digit rate every year for the last 20 years. If you know nothing about China and the Soviet Union other than the fact about their telephones, you would have made a poor prediction about their economic growth in the next two decades.
Tak naprawdę krajem z większą ilością telefonów jest Związek Radziecki, a dane te dotyczą roku 1989. Po tym jak kraj uzyskał bardzo imponujące dane statystyczne dotyczące ilości telefonów, kraj upadł. To nie za dobrze. Na obrazku widać Chruszczowa. Wiem, że w roku 1989 nie rządził on już Związkiem Radzieckim, ale to najlepszy obrazek, jaki mogłem znaleźć. (śmiech) Telefony czy infrastruktura nie zagwarantują wam rozwoju gospodarczego. Krajem 2, który ma mniej telefonów, są Chiny. Od 1989 roku kraj ten osiąga dwucyfrowy wzrost każdego roku od 20 lat. Jeżeli nie wiecie nic na temat Chin i Związku Radzieckiego poza ich stanem telefonów, trudno byłoby Wam prognozować na temat ich rozwoju gospodarczego następnych dwóch dekad.
Country 1, that has a longer system of railways, is actually India. And Country 2 is China. This is a very little known fact about the two countries. Yes, today China has a huge infrastructure advantage over India. But for many years, until the late 1990s, China had an infrastructure disadvantage vis-a-vis India. In developing countries, the most common mode of transportation is the railways, and the British built a lot of railways in India. India is the smaller of the two countries, and yet it had a longer system of railways until the late 1990s. So clearly, infrastructure doesn't explain why China did better before the late 1990s, as compared with India.
Kraj 1, który ma lepiej rozbudowany system kolei, to tak naprawdę Indie. A Krajem 2 są Chiny. To jest bardzo mało znany fakt, dotyczący tych dwóch krajów. Zgadza się, dzisiejsze Chiny mają ogromną przewagę infrastrukturalną nad Indiami. Jednak przez wiele lat, do późnych lat dziewięćdziesiątych, infrastruktura Chin wypadała słabo w porównaniu z Indiami. W krajach rozwijających się, najpopularniejszym środkiem transportu jest kolej, a Brytyjczycy wybudowali wiele linii kolejowych w Indiach. Indie są mniejszym krajem, a jednak miały lepszy system kolejowy do późnych lat dziewięćdziesiątych. Najwidoczniej infrastruktura nie wyjaśnia nam, dlaczego Chiny radziły sobie lepiej, przed późnymi latami dziewięćdziesiątymi, w porównaniu z Indiami.
In fact, if you look at the evidence worldwide, the evidence is more supportive of the view that the infrastructure are actually the result of economic growth. The economy grows, government accumulates more resources, and the government can invest in infrastructure -- rather than infrastructure being a cause for economic growth. And this is clearly the story of the Chinese economic growth. Let me look at this question more directly. Is democracy bad for economic growth? Now let's turn to two countries, Country A and Country B. Country A, in 1990, had about $300 per capita GDP as compared with Country B, which had $460 in per capita GDP. By 2008, Country A has surpassed Country B with $700 per capita GDP as compared with $650 per capita GDP. Both countries are in Asia.
Tak naprawdę, jeżeli spojrzycie na ogólnoświatowe dowody, wspierają one raczej pogląd, że infrastruktura jest konsekwencją rozwoju gospodarczego. Gospodarka się rozwija, rząd gromadzi więcej środków, i tym samym może inwestować w infrastrukturę -- raczej niż infrastruktura jako powód rozwoju gospodarczego. I tak najwidoczniej jest w przypadku rozwoju gospodarczego Chin. Przyjrzyjmy się temu zagadnieniu bliżej. Czy demokracja jest zła dla rozwoju gospodarczego? Omówmy to na przykładzie dwóch krajów, Kraju A i Kraju B. W roku 1990, poziom PKB per capita wynosił w Kraju A 300 dolarów, podczas gdy w Kraju B poziom PKB per capita wynosił 460 dolarów. Do roku 2008, Kraj A przewyższył Kraj B, osiągając poziom 700 dolarów PKB per capita, w porównaniu do 650 dolarów PKB per capita Kraju B. Oba kraje leżą w Azji.
If I were to ask you, "Which are the two Asian countries? And which one is a democracy?" you may argue, "Well, maybe Country A is China and Country B is India." In fact, Country A is democratic India, and Country B is Pakistan -- the country that has a long period of military rule. And it's very common that we compare India with China. That's because the two countries have about the same population size. But the more natural comparison is actually between India and Pakistan. Those two countries are geographically similar. They have a complicated, but shared common history. By that comparison, democracy looks very, very good in terms of economic growth.
Gdybym Was spytał: „O których dwóch krajach w Azji jest tutaj mowa? który z nich jest krajem demokratycznym?”, możecie twierdzić, „No więc, być może Kraj A to Chiny a Kraj B to Indie”. W rzeczywistości, Krajem A są demokratyczne Indie, a Krajem B jest Pakistan -- kraj, który przez długi czasu był pod rządami militarnymi. Często porównuje się Indie do Chin. To dlatego, że oba kraje mają zbliżoną ilość mieszkańców. Jednak bardziej naturalne wydaje się porównanie Indii i Pakistanu. Te dwa kraje są podobne do siebie pod względem geograficznym. Mają skomplikowaną, jednak wspólną historię. W przypadku tego porównania demokracja wypada bardzo, bardzo dobrze pod względem wzrostu gospodarczego.
So why do economists fall in love with authoritarian governments? One reason is the East Asian Model. In East Asia, we have had successful economic growth stories such as Korea, Taiwan, Hong Kong and Singapore. Some of these economies were ruled by authoritarian governments in the 60s and 70s and 1980s. The problem with that view is like asking all the winners of lotteries, "Have you won the lottery?" And they all tell you, "Yes, we have won the lottery." And then you draw the conclusion the odds of winning the lottery are 100 percent. The reason is you never go and bother to ask the losers who also purchased lottery tickets and didn't end up winning the prize.
Dlaczego więc ekonomiści zachwycają się rządami autorytarnymi? Jednym z powodów jest Wschodnioazjatycki Model Rozwoju. W Azji Wschodniej mamy do czynienia z historiami o sukcesach rozwoju gospodarczego w takich miejscach jak Korea, Tajwan, Hongkong i Singapur. Na czele niektórych z tych gospodarek stały rządy autorytarne w latach 60-tych, 70-tych 80-tych. Problem z tym poglądem można porównać do zadania wygranym na loterii pytania: „Czy wygrałeś na loterii?”. Wszyscy odpowiedzą oczywiście: „Tak, wygraliśmy na loterii”. I dojdziecie do wniosku, że prawdopodobieństwo wygrania na loterii wynosi 100 procent. A przyczyną tego jest to, że nikt nie poszedł i pofatygował się, by zapytać o to samo przegranych, którzy również kupili kupony na loterię, ale nie wygrali nagrody.
For each of these successful authoritarian governments in East Asia, there's a matched failure. Korea succeeded, North Korea didn't. Taiwan succeeded, China under Mao Zedong didn't. Burma didn't succeed. The Philippines didn't succeed. If you look at the statistical evidence worldwide, there's really no support for the idea that authoritarian governments hold a systematic edge over democracies in terms of economic growth. So the East Asian model has this massive selection bias -- it is known as selecting on a dependent variable, something we always tell our students to avoid.
Każdemu odnoszącemu sukcesy rządowi autorytarnemu w Azji Wschodniej można przyporządkować porażkę. Korea odniosła sukces, Korea Północna nie. Tajwan odniósł sukces, Chinom pod rządami Mao Zedonga się nie udało. Birmie też się nie udało. Filipinom się nie udało. Jeżeli spojrzycie na światowe dane statystyczne, okaże się, że nie ma powodu uważać, że rządy autorytarne mają systematyczną przewagę nad państwami demokratycznymi pod względem rozwoju gospodarczego. Tak więc, Wschodnioazjatycki model posiada błąd selekcji -- znany jako selekcja na podstawie zmiennej zależnej; coś, co zawsze odradzamy naszym studentom.
So exactly why did China grow so much faster? I will take you to the Cultural Revolution, when China went mad, and compare that country's performance with India under Indira Gandhi. The question there is: Which country did better, China or India? China was during the Cultural Revolution. It turns out even during the Cultural Revolution, China out-perfomed India in terms of GDP growth by an average of about 2.2 percent every year in terms of per capita GDP. So that's when China was mad. The whole country went mad. It must mean that the country had something so advantageous to itself in terms of economic growth to overcome the negative effects of the Cultural Revolution. The advantage the country had was human capital -- nothing else but human capital.
Dlaczego więc tak naprawdę Chiny rozwijają się o wiele szybciej? Przenieśmy się teraz do czasów Rewolucji Kulturowej, kiedy to w Chinach wrzało, i porównajmy osiągnięcia tego kraju z Indiami pod rządami Indiry Ghandi. Pytanie brzmi: Który z tych krajów radził sobie lepiej, Chiny czy Indie? Chiny ogarnięte były Rewolucją Kulturową. Okazuje się jednak, że nawet podczas Rewolucji Kulturowej, Chiny przewyższały Indie pod względem wzrostu poziomu PKB o mniej więcej 2,2 procent rocznie per capita. I tak było, kiedy w Chinach wrzało. Cały kraj oszalał. Musiało to oznaczać, że kraj miał coś bardzo korzystnie działającego na wzrost gospodarczy, coś, co pomogło zwalczyć negatywne skutki Rewolucji Kulturowej. Tą przewagą, którą miały Chiny, był kapitał ludzki -- nic więcej tylko kapitał ludzki.
This is the world development index indicator data in the early 1990s. And this is the earliest data that I can find. The adult literacy rate in China is 77 percent as compared with 48 percent in India. The contrast in literacy rates is especially sharp between Chinese women and Indian women. I haven't told you about the definition of literacy. In China, the definition of literacy is the ability to read and write 1,500 Chinese characters. In India, the definition of literacy, operating definition of literacy, is the ability, the grand ability, to write your own name in whatever language you happen to speak. The gap between the two countries in terms of literacy is much more substantial than the data here indicated. If you go to other sources of data such as Human Development Index, that data series, go back to the early 1970s, you see exactly the same contrast. China held a huge advantage in terms of human capital vis-a-vis India.
Mamy tutaj dane według wskaźnika rozwoju społecznego z wczesnych lat 90-tych. I to są najwcześniejsze dane, jakie mogłem znaleźć. Poziom umiejętności pisania i czytania w Chinach wynosił 77 procent w porównaniu do 48 procent w Indiach. Kontrast w poziomie tych umiejętności jest szczególnie widoczny w przypadku chińskich i indyjskich kobiet. Nie wspomniałem Wam jeszcze, jak definiuje się umiejętności pisania i czytania. W Chinach, przez umiejętność czytania i pisania rozumie się zdolność czytania i pisania 1,500 znaków chińskich. W Indiach, przez umiejętność czytania i pisania według roboczej definicji, rozumie się umiejętność, doskonałą umiejętność, napisania swojego imienia w swoim języku. Rożnica między tymi dwoma krajami pod tym względem jest bardziej znacząca, niż wskazują na to dane. Jeżeli zajrzycie do innych źródeł danych, takich jak Wskaźnik Rozwoju Społecznego, których dane sięgają do wczesnych lat 70-tych, zobaczycie, że dokładnie taki sam kontrast. Chiny miały znaczną przewagę pod względem kapitału ludzkiego w stosunku do Indii.
Life expectancies: as early as 1965, China had a huge advantage in life expectancy. On average, as a Chinese in 1965, you lived 10 years more than an average Indian. So if you have a choice between being a Chinese and being an Indian, you would want to become a Chinese in order to live 10 years longer. If you made that decision in 1965, the down side of that is the next year we have the Cultural Revolution. So you have to always think carefully about these decisions.
Oczekiwana długość życia: już w 1965 roku, Chiny miały znaczną przewagę, biorąc pod uwagę oczekiwaną długość życia. Przeciętnie jako Chińczyk z 1965 roku żylibyście 10 lat dłużej niż przeciętny mieszkaniec Indii. Jeżeli mielibyście do wyboru bycie Chińczykiem, czy mieszkańcem Indii, wolelibyście być tym pierwszym, by żyć 10 lat dłużej. Jeżeli podjęlibyście taką decyzję w roku 1965, problem polegałby na tym, że już w następnym roku mamy Rewolucję Kulturową. Lepiej więc zawsze dobrze przemyśleć swoje decyzje.
If you cannot chose your nationality, then you will want to become an Indian man. Because, as an Indian man, you have about two years of life expectancy advantage vis-a-vis Indian women. This is an extremely strange fact. It's very rare among countries to have this kind of pattern. It shows the systematic discrimination and biases in the Indian society against women. The good news is, by 2006, India has closed the gap between men and women in terms of life expectancy. Today, Indian women have a sizable life expectancy edge over Indian men. So India is reverting to the normal. But India still has a lot of work to do in terms of gender equality.
Jeżeli nie możesz zdecydować się na swoja narodowość, że chcesz zostać Hindusem, Jako mężczyzna przeżyjesz dwa lata dłużej niż indyjskie kobiety. To jest bardzo dziwny fakt. Bardzo rzadko występuje w krajach właśnie taki model. Ukazuje to systematyczną dyskryminację i uprzedzenia w indyjskim społeczeństwie wobec indyjskich kobiet. Dobra wiadomość jest taka, że do roku 2006 oczekiwana długość życia mężczyzn i kobiet w Indiach się wyrównała. Dziś, indyjskie kobiety mają przewagę nad mężczyznami, jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia. Tak więc wszystko wraca w Indiach do normy. Jednak wiele jeszcze w Indiach musi zostać zrobione, jeśli chodzi o równość płci.
These are the two pictures taken of garment factories in Guangdong Province and garment factories in India. In China, it's all women. 60 to 80 percent of the workforce in China is women in the coastal part of the country, whereas in India, it's all men. Financial Times printed this picture of an Indian textile factory with the title, "India Poised to Overtake China in Textile." By looking at these two pictures, I say no, it won't overtake China for a while. If you look at other East Asian countries, women there play a hugely important role in terms of economic take-off -- in terms of creating the manufacturing miracle associated with East Asia. India still has a long way to go to catch up with China.
Przedstawiam dwa obrazki fabryk odzieży w prowincji Guangdong fabryk odzieży w Indiach. W Chinach widzimy tylko kobiety. Od 60 do 80 procent siły roboczej w Chinach stanowią kobiety z nabrzeżnych terenów kraju, podczas gdy w Indiach widać tylko mężczyzn. Financial Times opublikował to zdjęcie indyjskiej fabryki tekstyliów pod tytułem: „Indie gotowe, by prześcignąć Chiny w przemyśle tekstylnym”. Patrząc na te dwa zdjęcia, mogę powiedzieć, że Indie nie przejmą jeszcze przez jakiś czas przemysłu tekstylnego. Jeżeli popatrzycie na inne kraje Azji Wschodniej, to właśnie kobiety odgrywają tam znaczącą rolę w ekonomicznym starcie -- pod względem cudów produkcyjnych Azji Wschodniej. Indie mają przed sobą długą drogę, by dogonić Chiny.
Then the issue is, what about the Chinese political system? You talk about human capital, you talk about education and public health. What about the political system? Isn't it true that the one-party political system has facilitated economic growth in China? Actually, the answer is more nuanced and subtle than that. It depends on a distinction that you draw between statics of the political system and the dynamics of the political system. Statically, China is a one-party system, authoritarian -- there's no question about it. Dynamically, it has changed over time to become less authoritarian and more democratic. When you explain change -- for example, economic growth; economic growth is about change -- when you explain change, you use other things that have changed to explain change, rather than using the constant to explain change. Sometimes a fixed effect can explain change, but a fixed effect only explains changes in interaction with the things that change.
A teraz kolejna sprawa: a co z chińskim systemem politycznym? Mówimy o kapitale ludzkim, mówimy o edukacji i zdrowiu publicznym. A co z systemem politycznym? Czy nie jest prawda, że jednopartyjny system polityczny ułatwił Chinom rozwój gospodarczy? Tak naprawdę, odpowiedź jest bardziej skomplikowana i wymaga więcej szczegółów niż to. Zależy to od tego, w jaki sposób rozróżniacie między statyką systemu politycznego, a jego dynamiką. Pod względem statyki, Chiny mają system jednopartyjny, autorytarny – tutaj nie ma żadnych wątpliwości. Z punktu widzenia dynamiki, system ten zmienił się z czasem na mniej autorytarny, a bardziej demokratyczny. Kiedy mówicie o zmianie -- na przykład o wzroście gospodarczym; wzrost gospodarczy jest zmianą -- kiedy wyjaśniacie pojęcie zmiany, mówicie o innych rzeczach, które się zmieniły, a nie o stałej, która wyjaśnia pojęcie zmiany. Czasem efekt stały może wyjaśniać zmianę, jednak efekt stały wyjaśnia zmianę tylko w odniesieniu do rzeczy, które ulegają zmianie.
In terms of the political changes, they have introduced village elections. They have increased the security of proprietors. And they have increased the security with long-term land leases. There are also financial reforms in rural China. There is also a rural entrepreneurial revolution in China. To me, the pace of political changes is too slow, too gradual. And my own view is the country is going to face some substantial challenges, because they have not moved further and faster on political reforms. But nevertheless, the system has moved in a more liberal direction, moved in a more democratic direction.
Jeśli chodzi o zmiany polityczne, zostały wprowadzone wybory lokalne. Lepiej zabezpieczono właścicieli; i wzmocniono zabezpieczenia poprzez długoterminowe dzierżawy terenów. Na wiejskich terenach Chin nastąpiły również reformy finansowe. Można również mówić w Chinach o wiejskiej rewolucji inwestycyjnej. Dla mnie jednak tempo politycznych zmian jest za wolne, za łagodne. W moim przekonaniu, kraj ten będzie musiał stawić czoło znacznym wyzwaniom, ponieważ tempo ich zmian politycznych jest za wolne. Pomimo tego, system poszedł naprzód w bardziej liberalnym, bardziej demokratycznym kierunku.
You can apply exactly the same dynamic perspective on India. In fact, when India was growing at a Hindu rate of growth -- about one percent, two percent a year -- that was when India was least democratic. Indira Gandhi declared emergency rule in 1975. The Indian government owned and operated all the TV stations. A little-known fact about India in the 1990s is that the country not only has undertaken economic reforms, the country has also undertaken political reforms by introducing village self-rule, privatization of media and introducing freedom of information acts. So the dynamic perspective fits both with China and in India in terms of the direction.
Możecie z tej samej dynamicznej perspektywy spojrzeć na Indie. Tak naprawdę, kiedy hinduska stopa wzrostu gospodarczego wynosiła -- około jednego, dwóch procent rocznie -- był to okres, kiedy Indie były najmniej demokratyczne. Indira Gandhi ogłosiła stan wyjątkowy w 1975 roku. Rząd indyjski posiadał i zarządzał wszystkimi stacjami telewizyjnymi. Mało znanym faktem z lat 90-tych jest to, że kraj ten nie tylko podjął się reform gospodarczych, kraj ten podjął się również reform politycznych poprzez wprowadzenie samorządów na terenach wiejskich, prywatyzację mediów i wprowadzenie ustawy o wolności informacji. Czyli perspektywa dynamiczna pasuje zarówno do Chin, jak i do Indii, jeśli chodzi o kierunek zmian.
Why do many people believe that India is still a growth disaster? One reason is they are always comparing India with China. But China is a superstar in terms of economic growth. If you are a NBA player and you are always being compared to Michael Jordan, you're going to look not so impressive. But that doesn't mean that you're a bad basketball player. Comparing with a superstar is the wrong benchmark. In fact, if you compare India with the average developing country, even before the more recent period of acceleration of Indian growth -- now India is growing between eight and nine percent -- even before this period, India was ranked fourth in terms of economic growth among emerging economies. This is a very impressive record indeed.
Dlaczego tylu ludzi wciąż uważa, że rozwój w Indiach to katastrofa? Jednym z powodów jest ciągłe porównywanie Indii do Chin. Ale Chiny to przecież supergwiazda pod względem rozwoju gospodarczego. jeżeli jesteś zawodnikiem NBA i jesteś zawsze porównywany z Michaelem Jordanem, nigdy nie wypadniesz rewelacyjnie. To nie oznacza jednak, że jesteś złym zawodnikiem. Porównywanie do supergwiazdy jest kiepskim punktem odniesienia. Tak naprawdę, jeżeli porównacie Indie z jakimś przeciętnym rozwijającym się krajem, nawet z okresu sprzed ostatniego przyspieszenia wzrostu gospodarczego w Indiach -- obecnie stopa wzrostu w Indiach wynosi 8-9 procent -- to już wtedy Indie plasowały się na czwartej pozycji pod względem wzrostu gospodarczego wśród rozwijających się gospodarek. To jest naprawdę imponujący wynik.
Let's think about the future: the dragon vis-a-vis the elephant. Which country has the growth momentum? China, I believe, still has some of the excellent raw fundamentals -- mostly the social capital, the public health, the sense of egalitarianism that you don't find in India. But I believe that India has the momentum. It has the improving fundamentals. The government has invested in basic education, has invested in basic health. I believe the government should do more, but nevertheless, the direction it is moving in is the right direction. India has the right institutional conditions for economic growth, whereas China is still struggling with political reforms.
Pomyślmy teraz o przyszłości: smok przeciw słoniowi. Który z tych krajów ma szybsze tempo rozwoju? Chiny, wydaje mi się, mają nadal świetne nowe podstawy -- przede wszystkim kapitał społeczny, zdrowie publiczne, poczucie egalitaryzmu, którego nie odnajdziesz w Indiach. jednak wierzę, że Indie mają swój impet. Ich fundamenty stają się coraz mocniejsze. Rząd inwestuje w podstawową edukację, w podstawową opiekę zdrowotną. Uważam, że rząd powinien robić więcej, jednak mimo wszystko jego działania idą w dobrym kierunku. Indie posiadają uwarunkowania instytucjonalne dobre dla wzrostu gospodarczego, podczas gdy Chiny nadal walczą z reformami politycznymi.
I believe that the political reforms are a must for China to maintain its growth. And it's very important to have political reforms, to have widely shared benefits of economic growth. I don't know whether that's going to happen or not, but I'm an optimist. Hopefully, five years from now, I'm going to report to TEDGlobal that political reforms will happen in China.
Wierzę, że reformy polityczne są w Chinach konieczne dla utrzymania wzrostu. I bardzo ważne jest, by przeprowadzać reformy polityczne, by czerpać ogólne korzyści ze wzrostu gospodarczego. Nie wiem czy do tego dojdzie, czy nie, ale jestem optymistą. Mam nadzieję, że za pięć lat będę informował TEDGlobal o tym, że polityczne reformy w Chinach stają się faktem.
Thank you very much.
Dziękuję bardzo.
(Applause)
(oklaski)