Το θέμα μου έχει να κάνει με την οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα και την Ινδία. Και το ερώτημα που θα ήθελα να αναλύσουμε είναι εάν η δημοκρατία βοήθησε ή εμπόδισε την οικονομική ανάπτυξη. Μπορεί να πείτε ότι αυτό δεν είναι σωστό, επειδή επιλέγω δυο χώρες για να επιχειρηματολογήσω κατά της δημοκρατίας. Βασικά, ακριβώς το αντίθετο πρόκειται να κάνω. Θα χρησιμοποιήσω αυτές τις δύο χώρες για να επιχειρηματολογήσω με οικονομικούς όρους υπέρ της δημοκρατίας, παρά εναντίον της.
My topic is economic growth in China and India. And the question I want to explore with you is whether or not democracy has helped or has hindered economic growth. You may say this is not fair, because I'm selecting two countries to make a case against democracy. Actually, exactly the opposite is what I'm going to do. I'm going to use these two countries to make an economic argument for democracy, rather than against democracy.
Το πρώτο ερώτημα Αφορά στο γιατί η Κίνα αναπτύχθηκε τόσο γρηγορότερα από την Ινδία. Τα περασμένα 30 χρόνια, πάντα σε ποσοστά ΑΕΠ, η Κίνα έχει αναπτυχθεί με ρυθμό διπλάσιο της Ινδίας. Τα τελευταία πέντε χρόνια οι δύο χώρες έχουν αρχίσει να συγκλίνουν κάπως όσον αφορά στην οικονομική ανάπτυξη. Αλλά, αυτά τα τελευταία 30 χρόνια, αναμφισβήτητα η Κίνα έχει επιτύχει πολύ περισσότερα από την Ινδία. Μια απλή εξήγηση γι' αυτό είναι ότι η Κίνα έχει την Σαγκάη και η Ινδία το Μουμπάι. Κοιτάξτε την γραμμή του ορίζοντα στη Σαγκάη Αυτή είναι η περιοχή Πουντόνγκ. Η φωτογραφία της Ινδίας δείχνει την παραγκούπολη του Νταράβι στο Μουμπάι της Ινδίας. Η ιδέα εδώ πίσω από αυτές τις δυο εικόνες είναι ότι η κυβέρνηση της Κίνας μπορεί να δρα υπεράνω του νόμου. Μπορεί να σχεδιάζει για τα μακροπρόθεσμα οφέλη της χώρας και κατά τη διαδικασία αυτή, να υποβάλλει εκατομμύρια ανθρώπων σε διώξεις- κάτι το οποίο θεωρείται απλώς ένα τεχνικό ζήτημα. Αντίθετα στην Ινδία, δεν γίνεται αυτό, επειδή η κυβέρνηση είναι υπόλογη στο λαό. Περιορίζεται από την κοινή γνώμη. Ακόμα και ο πρωθυπουργός Μανμοάν Σινγκ συμφωνεί με αυτή τη θεώρηση. Σε μια συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στον οικονομικό τύπο της Ινδίας, είπε ότι θέλει να κάνει το Μουμπάι μια καινούρια Σαγκάη. Πρόκειται για οικονομολόγο εκπαιδευμένο στην Οξφόρδη με βαθιά προσήλωση στις ανθρωπιστικές αξίες, παρόλα αυτά συμφωνεί με τις τακτικές επιβολής μέτρων υψηλής πίεσης της Σαγκάης.
The first question there is why China has grown so much faster than India. Over the last 30 years, in terms of the GDP growth rates, China has grown at twice the rate of India. In the last five years, the two countries have begun to converge somewhat in economic growth. But over the last 30 years, China undoubtedly has done much better than India. One simple answer is China has Shanghai and India has Mumbai. Look at the skyline of Shanghai. This is the Pudong area. The picture on India is the Dharavi slum of Mumbai in India. The idea there behind these two pictures is that the Chinese government can act above rule of law. It can plan for the long-term benefits of the country and in the process, evict millions of people -- that's just a small technical issue. Whereas in India, you cannot do that, because you have to listen to the public. You're being constrained by the public's opinion. Even Prime Minister Manmohan Singh agrees with that view. In an interview printed in the financial press of India, He said that he wants to make Mumbai another Shanghai. This is an Oxford-trained economist steeped in humanistic values, and yet he agrees with the high-pressure tactics of Shanghai.
Οπότε, ας το ονομάσω το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης της Σαγκάης, το οποίο επικεντρώνεται στα εξής χαρακτηριστικά για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης: υποδομές, αεροδρόμια, αυτοκινητόδρομοι, γέφυρες, τέτοια πράγματα. Και χρειάζεσαι ισχυρή κυβέρνηση για να το κάνεις αυτό, την έλλειψη σεβασμού ιδιωτικών δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Δε μπορείς να περιορίζεσαι από την κοινή γνώμη. Επίσης χρειάζεσαι κρατικοποιήσεις, ειδικά γης, προκειμένου να επιτευχθεί η δημιουργία και ανάπτυξη υποδομών σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι επιπτώσεις του μοντέλου αυτού είναι ότι η δημοκρατία εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη, αντί να διευκολύνει την οικονομική ανάπτυξη. Ορίστε λοιπόν η ερώτηση κλειδί. Πόσο σημαντικές είναι οι υποδομές για την οικονομική ανάπτυξη; Αυτό είναι ένα βασικό ζήτημα. Εάν πιστεύετε ότι οι υποδομές είναι πολύ σημαντικές για την οικονομική ανάπτυξη, τότε θα συμφωνήσετε ότι χρειάζεται η παρουσία μιας ισχυρής κυβέρνησης προκειμένου να προωθήσει την ανάπτυξη. Εάν όμως πιστεύετε ότι οι υποδομές δεν είναι τόσο σημαντικές όπως πολλοί πιστεύουν, τότε θα δώσετε λιγότερη έμφαση στην παρουσία μιας ισχυρής κυβέρνησης.
So let me call it the Shanghai model of economic growth, that emphasizes the following features for promoting economic development: infrastructures, airports, highways, bridges, things like that. And you need a strong government to do that, because you cannot respect private property rights. You cannot be constrained by the public's opinion. You need also state ownership, especially of land assets, in order to build and roll out infrastructures very quickly. The implication of that model is that democracy is a hindrance for economic growth, rather than a facilitator of economic growth. Here's the key question. Just how important are infrastructures for economic growth? This is a key issue. If you believe that infrastructures are very important for economic growth, then you would argue a strong government is necessary to promote growth. If you believe that infrastructures are not as important as many people believe, then you will put less emphasis on strong government.
Για να δούμε πιο παραστατικά αυτό το ερώτημα, ας πάρουμε δυο υποθετικές χώρες. Και χάριν συντομίας, θα ονομάσω την μια από αυτές Χώρα 1 και την άλλη Χώρα 2. Η Χώρα 1 διαθέτει ένα συστημικό πλεονέκτημα έναντι της Χώρας 2 σε υποδομές. Η Χώρα 1 διαθέτει περισσότερες τηλεφωνικές συνδέσεις, και μεγαλύτερο δίκτυο σιδηροδρομικών συγκοινωνιών. Οπότε, εάν σας ρωτούσα, "Ποια από τις δύο είναι η Κίνα και ποια η Ινδία, και ποια από τις δύο έχει αναπτυχθεί πιο γρήγορα;" εάν πιστεύετε στη θεωρία των υποδομών, τότε θα πείτε ότι, "η Χώρα 1 πρέπει να είναι η Κίνα. Πρέπει να έχουν καταφέρει περισσότερα, σε όρους οικονομικής ανάπτυξης. Και η Χώρα 2 πιθανώς είναι η Ινδία."
So to illustrate that question, let me give you two countries. And for the sake of brevity, I'll call one country Country 1 and the other country Country 2. Country 1 has a systematic advantage over Country 2 in infrastructures. Country 1 has more telephones, and Country 1 has a longer system of railways. So if I were to ask you, "Which is China and which is India, and which country has grown faster?" if you believe in the infrastructure view, then you will say, "Country 1 must be China. They must have done better, in terms of economic growth. And Country 2 is possibly India."
Στην πραγματικότητα, η χώρα με τις περισσότερες τηλεφωνικές συνδέσεις είναι η Σοβιετική Ένωση, και τα στοιχεία αφορούν το έτος 1989. Η χώρα, αφού είχε δημοσιοποιήσει πολύ εντυπωσιακά στοιχεία σχετικά με τον αριθμό τηλεφωνικών συνδέσεων κατέρρευσε. Αυτό δεν ήταν πολύ καλό. Στην φωτογραφία βλέπουμε τον Χρουστσόφ. Ξέρω ότι το 1989 δεν ήταν πλέον ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά αυτή ήταν η καλύτερη φωτογραφία που μπορούσα να βρω. (Γέλια) Οι τηλεφωνικές συνδέσεις και οι υποδομές δεν εξασφαλίζουν την οικονομική ανάπτυξη. Η Χώρα 2, η οποία διέθετε μικρότερο αριθμό τηλεφωνικών συνδέσεων, είναι η Κίνα. Από το 1989, η χώρα έχει καταγράψει διψήφιο αριθμό ρυθμό ανάπτυξης ανά έτος τα τελευταία 20 χρόνια. Εαν δεν γνωρίζετε τίποτα άλλο για την Κίνα και τη Σοβιετική Ένωση παρά μόνο για τον αριθμό τηλεφωνικών συνδέσεων σε κάθε χώρα, τότε θα είχατε κάνει μια φτωχή πρόβλεψη σχετικά με την οικονομική ανάπτυξη της καθεμίας τις επόμενες δυο δεκαετίες.
Actually the country with more telephones is the Soviet Union, and the data referred to 1989. After the country reported very impressive statistics on telephones, the country collapsed. That's not too good. The picture there is Khrushchev. I know that in 1989 he no longer ruled the Soviet Union, but that's the best picture that I can find. (Laughter) Telephones, infrastructures do not guarantee you economic growth. Country 2, that has fewer telephones, is China. Since 1989, the country has performed at a double-digit rate every year for the last 20 years. If you know nothing about China and the Soviet Union other than the fact about their telephones, you would have made a poor prediction about their economic growth in the next two decades.
Η Χώρα 1, με το μεγαλύτερο δίκτυο σιδηροδρόμων, στην πραγματικότητα είναι η Ινδία. Και η Χώρα 2 είναι η Κίνα. Αυτό είναι κάτι που είναι ελάχιστα γνωστό για τις δυο χώρες. Ναι, σήμερα η Κίνα έχει τεράστιο πλεονέκτημα όσον αφορά τις υποδομές σε σχέση με την Ινδία. Παρόλα αυτά για πολλά χρόνια, μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '90, η Κίνα δε διέθετε το πλεονέκτημα αυτό συγκριτικά με την Ινδία. Στις αναπτυσσόμενες χώρες το πλέον κοινό μέσο μεταφοράς είναι ο σιδηρόδρομος, και οι Βρετανοί είχαν φτιάξει πολλούς στην Ινδία. Η Ινδία είναι η πιο μικρή από τις δυο χώρες, και παρόλα αυτά διέθετε μεγαλύτερο δίκτυο σιδηροδρόμων μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '90. Οπότε προφανώς η ύπαρξη υποδομών δεν εξηγεί γιατί η Κίνα ήταν πιο ανεπτυγμένη πριν τα τέλη της δεκαετίας του '90 συγκριτικά με την Ινδία.
Country 1, that has a longer system of railways, is actually India. And Country 2 is China. This is a very little known fact about the two countries. Yes, today China has a huge infrastructure advantage over India. But for many years, until the late 1990s, China had an infrastructure disadvantage vis-a-vis India. In developing countries, the most common mode of transportation is the railways, and the British built a lot of railways in India. India is the smaller of the two countries, and yet it had a longer system of railways until the late 1990s. So clearly, infrastructure doesn't explain why China did better before the late 1990s, as compared with India.
Εάν μάλιστα ρίξετε μια ματιά στα δεδομένα παγκοσμίως, θα δείτε ότι περισσότερο συνηγορούν στην άποψη ότι οι υποδομές είναι στην πραγματικότητα αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης. Η οικονομία αναπτύσσεται, η κυβέρνηση συγκεντρώνει περισσότερους πόρους, και η κυβέρνηση μπορεί να επενδύσει σε υποδομές -- παρά να είναι οι υποδομές αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης. Και αυτή είναι όλη η ιστορία με την οικονομική ανάπτυξη της Κίνας. Ας διατυπώσουμε όμως το ερώτημα περισσότερο ευθέως: Βλάπτει η δημοκρατία την οικονομική ανάπτυξη; Ας δούμε τώρα άλλες δυο χώρες, τη Χώρα Α και τη Χώρα Β. Η Χώρα Α, το 1990, διέθετε περίπου $300 κατά κεφαλήν ΑΕΠ ενώ η Χώρα Β, διέθετε $460 κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Έως το 2008, η Χώρα Α είχε ξεπεράσει τη Χώρα Β με $700 κατά κεφαλήν εισόδημα έναντι $650 κατά κεφαλήν εισόδημα της άλλης. Και οι δυο χώρες βρίσκονται στην Ασία.
In fact, if you look at the evidence worldwide, the evidence is more supportive of the view that the infrastructure are actually the result of economic growth. The economy grows, government accumulates more resources, and the government can invest in infrastructure -- rather than infrastructure being a cause for economic growth. And this is clearly the story of the Chinese economic growth. Let me look at this question more directly. Is democracy bad for economic growth? Now let's turn to two countries, Country A and Country B. Country A, in 1990, had about $300 per capita GDP as compared with Country B, which had $460 in per capita GDP. By 2008, Country A has surpassed Country B with $700 per capita GDP as compared with $650 per capita GDP. Both countries are in Asia.
Εάν σας ρωτούσα, "Ποιες είναι αυτές οι δυο ασιατικές χώρες; και ποια έχει δημοκρατία;" θα μπορούσατε να λέγατε, ότι "Ίσως η Χώρα Α είναι η Κίνα και η Χώρα Β είναι η Ινδία." Στην πραγματικότητα, η Χώρα Α είναι η δημοκρατική Ινδία, και η Χώρα Β είναι το Πακιστάν -- χώρα με μεγάλη περίοδο στρατιωτικών καθεστώτων. Και είναι πολύ κοινό να συγκρίνουμε την Ινδία με την Κίνα. Κι αυτό επειδή οι δυο χώρες έχουν περίπου ίδιο πληθυσμιακό μέγεθος. Όμως το πλέον ορθό παράδειγμα σύγκρισης είναι στην πραγματικότητα η Ινδία με το Πακιστάν. Αυτές οι δυο χώρες είναι παρόμοιες σε επίπεδο γεωγραφικής κατανομής. Έχουν κοινή και πολυτάραχη ιστορία. Με αυτό το μέτρο σύγκρισης, η δημοκρατία μοιάζει πολύ καλό πολίτευμα με όρους οικονομικής ανάπτυξης.
If I were to ask you, "Which are the two Asian countries? And which one is a democracy?" you may argue, "Well, maybe Country A is China and Country B is India." In fact, Country A is democratic India, and Country B is Pakistan -- the country that has a long period of military rule. And it's very common that we compare India with China. That's because the two countries have about the same population size. But the more natural comparison is actually between India and Pakistan. Those two countries are geographically similar. They have a complicated, but shared common history. By that comparison, democracy looks very, very good in terms of economic growth.
Τότε γιατί οι οικονομολόγοι ερωτεύονται τα απολυταρχικά καθεστώτα; Ένας από τους λόγους είναι το Μοντέλο Ανάπτυξης της Ανατολικής Ασίας. Στην Ανατολική Ασία, είχαμε επιτυχημένες ιστορίες οικονομικής ανάπτυξης όπως της Κορέας, της Ταϊβάν, του Χονγκ Κονγκ και της Σιγκαπούρης. Μερικές από αυτές τις οικονομίες υπήρξαν υπό το ζυγό απολυταρχικών καθεστώτων τις δεκαετίες του '60 και '70 και του '80. Το πρόβλημα με αυτή τη θεωρία είναι ότι εδώ είναι σαν να ρωτάς το νικητή του λαχείου, "Κέρδισες το λαχείο;" και όλοι σου λένε, "Ναι, κερδίσαμε το λαχείο." Και έπειτα βγάζεις το συμπέρασμα ότι οι πιθανότητες να κερδίσεις το λαχείο είναι 100%. Ο λόγος είναι ότι ποτέ δεν πας και δεν κάνεις τον κόπο να ρωτήσεις αυτούς που έχασαν οι οποίοι επίσης είχαν αγοράσει λαχεία και τελικά δεν κέρδισαν το λαχείο.
So why do economists fall in love with authoritarian governments? One reason is the East Asian Model. In East Asia, we have had successful economic growth stories such as Korea, Taiwan, Hong Kong and Singapore. Some of these economies were ruled by authoritarian governments in the 60s and 70s and 1980s. The problem with that view is like asking all the winners of lotteries, "Have you won the lottery?" And they all tell you, "Yes, we have won the lottery." And then you draw the conclusion the odds of winning the lottery are 100 percent. The reason is you never go and bother to ask the losers who also purchased lottery tickets and didn't end up winning the prize.
Για κάθε ένα από αυτά τα επιτυχημένα απολυταρχικά καθεστώτα στην Ανατολική Ασία, υπάρχει μια αντίστοιχη περίπτωση αποτυχίας. Η Κορέα πέτυχε, η Βόρειος Κορέα όχι. Η Ταϊβάν πέτυχε, η Κίνα του Μάο Τσετούνγκ όχι. Η Μπούρμα δεν πέτυχε. Οι Φιλιππίνες δεν πέτυχαν. Εαν ρίξετε μια ματιά στα στατιστικά στοιχεία παγκοσμίως, δεν υπάρχει βάση για το επιχείρημα ότι οι απολυταρχικές κυβερνήσεις έχουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα απέναντι στις δημοκρατίες σε όρους οικονομικής ανάπτυξης. Οπότε το Μοντέλο της Ανατολικής Ασίας αντιμετωπίζεται με το κριτήριο της συνολικής θεώρησης -- γνωστό για την επιλεκτική θεώρηση, κάτι που πάντα συνιστούμε στους φοιτητές μας να αποφεύγουν.
For each of these successful authoritarian governments in East Asia, there's a matched failure. Korea succeeded, North Korea didn't. Taiwan succeeded, China under Mao Zedong didn't. Burma didn't succeed. The Philippines didn't succeed. If you look at the statistical evidence worldwide, there's really no support for the idea that authoritarian governments hold a systematic edge over democracies in terms of economic growth. So the East Asian model has this massive selection bias -- it is known as selecting on a dependent variable, something we always tell our students to avoid.
Άρα για ποιο λόγο ακριβώς αναπτύχθηκε η Κίνα τόσο γρήγορα; Θα σας θυμίσω την Πολιτιστική Επανάσταση, τότε που οι Κινέζοι τρελάθηκαν, και ας συγκρίνουμε τις επιδόσεις της χώρας εκείνης της περιόδου με αυτές της Ινδίας της διακυβέρνησης της Ίντιρα Γκάντι. Το ερώτημα εδώ είναι: Ποια χώρα τα πήγε καλύτερα, η Κίνα ή η Ινδία; Η Κίνα διένυε την περίοδο της Πολιτιστικής Επανάστασης. Φαίνεται ότι ακόμα και κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, η Κίνα υπερτερούσε της Ινδίας σε όρους οικονομικής ανάπτυξης του ΑΕΠ κατά περίπου 2,2% ετησίως στο κατα κεφαλήν εισόδημα. Τότε ήταν που οι Κινέζοι τρελάθηκαν. Όλη η χώρα τρελάθηκε. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι η χώρα είχε πραγματικά κάποιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε όρους οικονομικής ανάπτυξης ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει τις αρνητικές επιπτώσεις της Πολιτιστικής Επανάστασης. Το πλεονέκτημα που διέθετε η χώρα ήταν το ανθρώπινο δυναμικό -- τίποτα άλλο εκτός από το ανθρώπινο δυναμικό.
So exactly why did China grow so much faster? I will take you to the Cultural Revolution, when China went mad, and compare that country's performance with India under Indira Gandhi. The question there is: Which country did better, China or India? China was during the Cultural Revolution. It turns out even during the Cultural Revolution, China out-perfomed India in terms of GDP growth by an average of about 2.2 percent every year in terms of per capita GDP. So that's when China was mad. The whole country went mad. It must mean that the country had something so advantageous to itself in terms of economic growth to overcome the negative effects of the Cultural Revolution. The advantage the country had was human capital -- nothing else but human capital.
Αυτά είναι τα στοιχεία του παγκόσμιου δείκτη ανάπτυξης στις αρχές της δεκαετίας του '90. Και αυτά είναι τα πιο παλιά στοιχεία που μπόρεσα να βρω. Το ποσοστό αλφαβητισμού των ενηλίκων στην Κίνα είναι 77% ενώ της Ινδίας είναι 48%. Αυτή η αντίθεση στα ποσοστά αλφαβητισμού γίνεται ιδιαίτερα υψηλή ανάμεσα στις γυναίκες της Κίνας και τις γυναίκες της Ινδίας. Δε σας έχω πει όμως ποιος είναι ο ορισμός του αλφαβητισμού. Στην Κίνα. ο ορισμός του αλφαβητισμού είναι η ικανότητα γραφής και ανάγνωσης 1.500 κινεζικών χαρακτήρων. Στην Ινδία, ο ορισμός του αλφαβητισμού, ο λειτουργικός ορισμός του αλφαβητισμού, είναι η ικανότητα, η τεράστια ικανότητα, να γράφει κανείς το όνομά του σε οποιαδήποτε γλώσσα τυχαίνει να μιλά. Το χάσμα ανάμεσα στις δυο χώρες όσον αφορά στον ορισμό του αλφαβητισμού είναι πολύ πιο ουσιαστικό από τα στοιχεία που παρατίθενται εδώ. Εαν ανατρέξετε σε άλλες πηγές πληροφοριών όπως για παράδειγμα ο Δείκτης Ανθρώπινης Ανάπτυξης, τέτοιου είδους πηγή πληροφοριών, και πάτε πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '70, θα δείτε ακριβώς την ίδια αντίθεση. Η Κίνα διέθετε ένα τεράστιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε όρους ανθρώπινου κεφαλαίου σε σχέση με την Ινδία.
This is the world development index indicator data in the early 1990s. And this is the earliest data that I can find. The adult literacy rate in China is 77 percent as compared with 48 percent in India. The contrast in literacy rates is especially sharp between Chinese women and Indian women. I haven't told you about the definition of literacy. In China, the definition of literacy is the ability to read and write 1,500 Chinese characters. In India, the definition of literacy, operating definition of literacy, is the ability, the grand ability, to write your own name in whatever language you happen to speak. The gap between the two countries in terms of literacy is much more substantial than the data here indicated. If you go to other sources of data such as Human Development Index, that data series, go back to the early 1970s, you see exactly the same contrast. China held a huge advantage in terms of human capital vis-a-vis India.
Προσδόκιμο ζωής: από το 1965, η Κίνα υπερτερούσε στα προσδόκιμο ζωής. Κατά μέσο όρο, ένας Κινέζος το 1965 ζούσε 10 χρόνια παραπάνω από ότι ένας μέσος Ινδός. Οπότε αν έπρεπε να διαλέξετε μεταξύ του να είστε Κινέζος ή Ινδός, θα προτιμούσατε να είστε Κινέζος ώστε να ζήσετε 10 χρόνια παραπάνω. Εάν παίρνατε αυτή την απόφαση το 1965, το μειονέκτημα αυτού θα ήταν ότι τον επόμενο χρόνο θα είχαμε την Πολιτιστική Επανάσταση. Οπότε θα πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε προσεκτικά για αυτές τις αποφάσεις.
Life expectancies: as early as 1965, China had a huge advantage in life expectancy. On average, as a Chinese in 1965, you lived 10 years more than an average Indian. So if you have a choice between being a Chinese and being an Indian, you would want to become a Chinese in order to live 10 years longer. If you made that decision in 1965, the down side of that is the next year we have the Cultural Revolution. So you have to always think carefully about these decisions.
Εάν δε μπορείτε να επιλέξετε την εθνικότητά σας, τότε θα θέλατε να είστε Ινδός. Διότι, ως ένα Ινδός, θα είχατε πλεονέκτημα περίπου δύο χρόνια προσδόκιμου ζωής απ' ότι μια Ινδή. Αυτό είναι ένα εξαιρετικά περίεργο δεδομένο. Είναι πολύ σπάνιο μεταξύ των χωρών να έχουν αυτό το είδος μοτίβου. Δείχνει τις συστημικές διακρίσεις και προκαταλήψεις στην Ινδική κοινωνία κατά των γυναικών. Τα καλά νέα είναι, από το 2006, η Ινδία έχει γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ των αντρών και των γυναικών σε όρους προσδόκιμου ζωής. Σήμερα, οι Ινδές έχουν ένα αρκετά μεγάλο πλεονέκτημα στο προσδόκιμο ζωης έναντι των Ινδών. Οπότε η Ινδία επιστρέφει στα φυσιολογικά επίπεδα. Αλλά η Ινδία έχει ακόμη πολύ δουλειά σε ότι έχει να κάνει με την ισότητα των φύλων.
If you cannot chose your nationality, then you will want to become an Indian man. Because, as an Indian man, you have about two years of life expectancy advantage vis-a-vis Indian women. This is an extremely strange fact. It's very rare among countries to have this kind of pattern. It shows the systematic discrimination and biases in the Indian society against women. The good news is, by 2006, India has closed the gap between men and women in terms of life expectancy. Today, Indian women have a sizable life expectancy edge over Indian men. So India is reverting to the normal. But India still has a lot of work to do in terms of gender equality.
Αυτές είναι οι δύο φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε εργοστάσια ενδυμάτων στην Επαρχία Γκουανγκντόνγκ και σε εργοστάσια ενδυμάτων στην Ινδία. Στην Κίνα, είναι όλες γυναίκες. 60% με 80% του ανθρώπινου δυναμικού στην Κίνα είναι γυναίκες στο παράκτιο τμήμα της χώρας, ενώ στην Ινδία, είναι όλοι άντρες. Οι Financial Times δημοσίευσαν αυτή τη φωτογραφία ενός εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας στην Ινδία με το τίτλο, "Η Ινδία Έτοιμη να Ξεπεράσει την Κίνα στην Κλωστοϋφαντουργία." Κοιτώντας αυτές τις δύο φωτογραφίες, λέω όχι, δεν θα ξεπεράσει την Κίνα για κάμποσο ακόμη. Εάν κοιτάξετε άλλες χώρες της Ανατολικής Ασίας, οι γυναίκες εκεί παίζουν ένα πολύ σημαντικό ρόλο όσον αφορά την οικονομική απογείωση -- όσον αφορά τη δημιουργία του κατασκευαστικού θαύματος σχετιζόμενο με την Ανατολική Ασία. Η Ινδία έχει πολύ δρόμο να διανύσει για να προλάβει την Κίνα.
These are the two pictures taken of garment factories in Guangdong Province and garment factories in India. In China, it's all women. 60 to 80 percent of the workforce in China is women in the coastal part of the country, whereas in India, it's all men. Financial Times printed this picture of an Indian textile factory with the title, "India Poised to Overtake China in Textile." By looking at these two pictures, I say no, it won't overtake China for a while. If you look at other East Asian countries, women there play a hugely important role in terms of economic take-off -- in terms of creating the manufacturing miracle associated with East Asia. India still has a long way to go to catch up with China.
Έπειτα το θέμα είναι, τι γίνεται με το Κινεζικό πολιτικό σύστημα; Μιλάτε για ανθρώπινο δυναμικό, μιλάτε για εκπαίδευση και δημόσια υγεία. Τι γίνεται με το πολιτικό σύστημα; Δεν είναι αλήθεια ότι το μονοκομματικό πολιτικό σύστημα έχει διευκολύνει την οικονομική ανάπτυξη στην Κίνα; Στην πραγματικότητα, η απάντηση είναι πιο λεπτή και διακριτική από αυτό. Εξαρτάται από μια διάκριση που κάνετε μεταξύ της στατική του πολιτικού συστήματος και της δυναμικής του πολιτικού συστήματος. Στατικά, η Κίνα είναι ένα μονοκομματικό σύστημα, αυταρχικό -- δεν τίθεται θέμα επί αυτού. Δυναμικά, έχει αλλάξει με την πάροδο του χρόνου κι έχει γίνει λιγότερο αυταρχικό και περισσότερο δυναμικό. Όταν εξηγείτε την αλλαγή -- για παράδειγμα, οικονομική ανάπτυξη, η οικονομική ανάπτυξη είναι για την αλλαγή -- όταν εξηγείτε την αλλαγή, χρησιμοποιείτε άλλα πράγματα που έχουν αλλάξει για να εξηγήσετε την αλλαγή, παρά εκείνα που είναι σταθερά για να εξηγήσετε την αλλαγή. Μερικές φορές μια σταθερή επίδραση μπορεί να εξηγήσει την αλλαγή, αλλά η σταθερή επίδραση εξηγεί την αλλαγή μόνο όταν αλληλεπιδρά με εκείνα που έχουν αλλάξει.
Then the issue is, what about the Chinese political system? You talk about human capital, you talk about education and public health. What about the political system? Isn't it true that the one-party political system has facilitated economic growth in China? Actually, the answer is more nuanced and subtle than that. It depends on a distinction that you draw between statics of the political system and the dynamics of the political system. Statically, China is a one-party system, authoritarian -- there's no question about it. Dynamically, it has changed over time to become less authoritarian and more democratic. When you explain change -- for example, economic growth; economic growth is about change -- when you explain change, you use other things that have changed to explain change, rather than using the constant to explain change. Sometimes a fixed effect can explain change, but a fixed effect only explains changes in interaction with the things that change.
Όσον αφορά τις πολιτικές αλλαγές, έχουν εισάγει τις εκλογές στα χωριά. Έχουν αυξήσει την ασφάλεια των ιδιοκτητών. Και έχουν αυξήσει την ασφάλεια των μακροχρόνιων μισθώσεων γης. Έχουν γίνει επίσης οικονομικές μεταρρυθμίσεις στην αγροτική Κίνα. Υπάρχει επίσης μια αγροτική επιχειρηματική επανάσταση στην Κίνα. Για μένα, ο ρυθμός των πολιτικών αλλαγών είναι πολύ αργός, πολύ σταδιακός. Και η άποψή μου είναι ότι η χώρα πρόκειται να αντιμετωπίσει κάποιες σημαντικές προκλήσεις, διότι δεν έχουν προχωρήσει περισσότερο και πιο γρήγορα σε πολιτικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά παρ' όλα αυτά, το σύστημα έχει μετακινηθεί σε μια πιο φιλελεύθερη κατεύθυνση, έχει μετακινηθεί σε μια πιο δημοκρατική κατεύθυνση.
In terms of the political changes, they have introduced village elections. They have increased the security of proprietors. And they have increased the security with long-term land leases. There are also financial reforms in rural China. There is also a rural entrepreneurial revolution in China. To me, the pace of political changes is too slow, too gradual. And my own view is the country is going to face some substantial challenges, because they have not moved further and faster on political reforms. But nevertheless, the system has moved in a more liberal direction, moved in a more democratic direction.
Μπορείτε να εφαρμόσετε την ίδια δυναμική προοπτική στην Ινδία. Στην πραγματικότητα, όταν η Ινδία αναπτυσσόταν σε ένα ινδουιστικό ρυθμό ανάπτυξης -- περίπου 1%, 2% το χρόνο -- τότε ήταν που η Ινδία ήταν λιγότερο δημοκρατική. Η Ίντιρα Γκάντι κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης το 1975. Η Ινδική κυβέρνηση έλεγχε και λειτουργούσε όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς. Ένα ελάχιστα γνωστό γεγονός για την Ινδία της δεκαετίας του '90 είναι ότι η χώρα όχι μόνο είχε πραγματοποιήσει οικονομικές μεταρρυθμίσεις, η χώρα είχε επίσης πραγματοποιήσει πολιτικές μεταρρυθμίσεις εισάγοντας την αυτοδιοίκηση στα χωριά, την ιδιωτικοποίηση των μέσων και θεσπίζοντας την ελεύθερη πληροφόρηση. Οπότε η δυναμική προοπτική ταιριάζει και στην Κίνα και στην Ινδία όσον αφορά την κατεύθυνση.
You can apply exactly the same dynamic perspective on India. In fact, when India was growing at a Hindu rate of growth -- about one percent, two percent a year -- that was when India was least democratic. Indira Gandhi declared emergency rule in 1975. The Indian government owned and operated all the TV stations. A little-known fact about India in the 1990s is that the country not only has undertaken economic reforms, the country has also undertaken political reforms by introducing village self-rule, privatization of media and introducing freedom of information acts. So the dynamic perspective fits both with China and in India in terms of the direction.
Γιατί πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η Ινδία εξακολουθεί να είναι μία οικονομική καταστροφή; Ένας λόγος είναι διότι διαρκώς συγκρίνουν την Ινδία με την Κίνα. Αλλά η Κίνα είναι ένας σούπερ στάρ όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη. Εάν είστε ένα παίκτης του ΝBA και διαρκώς σας συγκρίνουν με τον Μάικλ Τζόρνταν, δε θα δείχνατε τόσο εντυπωσιακοί. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι είστε κακοί παίκτες του μπάσκετ. Όταν συγκρίνεστε με έναν σούπερ σταρ είναι λάθος σημείο αναφοράς. Στην πραγματικότητα, εάν συγκρίνετε την Ινδία με τη μέση αναπτυσσόμενη χώρα, ακόμη και πριν την πρόσφατη περίοδο της επιτάχυνσης της Ινδικής ανάπτυξης -- τώρα η Ινδία αναπτύσσεται μεταξύ 8% και 9% -- ακόμη και πριν αυτή την περίοδο, η Ινδία κατατάσσονταν τέταρτη όσον αφορά την οικονομική ανάπτυξη μεταξύ των αναπτυσσόμενων οικονομιών. Αυτό είναι όντως ένα εντυπωσιακό ρεκόρ.
Why do many people believe that India is still a growth disaster? One reason is they are always comparing India with China. But China is a superstar in terms of economic growth. If you are a NBA player and you are always being compared to Michael Jordan, you're going to look not so impressive. But that doesn't mean that you're a bad basketball player. Comparing with a superstar is the wrong benchmark. In fact, if you compare India with the average developing country, even before the more recent period of acceleration of Indian growth -- now India is growing between eight and nine percent -- even before this period, India was ranked fourth in terms of economic growth among emerging economies. This is a very impressive record indeed.
Ας σκεφτούμε το μέλλον: ο δράκος ενάντια στον ελέφαντα. Ποια χώρα έχει τη δυναμική ανάπτυξη; Πιστεύω πως η Κίνα ακόμη έχει μερικές από τις άριστες πρώτες βασικές αρχές -- κυρίως το κοινωνικό κεφάλαιο, τη δημόσια υγεία, την έννοια της ισότητας τα οποία δε βρίσκετε στην Ινδία. Πιστεύω όμως ότι η Ινδία έχει τη δυναμική. Έχει βελτιωμένα τα βασικά οικονομικά μεγέθη. Η κυβέρνηση έχει επενδύσει στη βασική εκπαίδευση, έχει επενδύσει σε βασικές υπηρεσίες υγείας. Πιστεύω πως η κυβέρνηση πρέπει να κάνει περισσότερα, αλλά παρ' όλα αυτά, η κατεύθυνση στην οποία κινείται είναι η σωστή κατεύθυνση. Η Ινδία έχει τις σωστές θεσμικές συνθήκες για οικονομική ανάπτυξη, ενώ η Κίνα ακόμη παλεύει με τις πολιτικές μεταρρυθμίσεις.
Let's think about the future: the dragon vis-a-vis the elephant. Which country has the growth momentum? China, I believe, still has some of the excellent raw fundamentals -- mostly the social capital, the public health, the sense of egalitarianism that you don't find in India. But I believe that India has the momentum. It has the improving fundamentals. The government has invested in basic education, has invested in basic health. I believe the government should do more, but nevertheless, the direction it is moving in is the right direction. India has the right institutional conditions for economic growth, whereas China is still struggling with political reforms.
Πιστεύω πως οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες για την Κίνα για να διατηρήσει την ανάπτυξή της. Και είναι πολύ σημαντικό να υπάρξουν πολιτικές μεταρρυθμίσεις, για να υπάρξουν ευρύτερα διαμοιραζόμενα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης. Δε γνωρίζω αν αυτό πρόκειται να συμβεί ή όχι, αλλά είμαι αισιόδοξος. Ας ελπίσουμε, ότι σε πέντε χρόνια από τώρα, θα αναφέρω στο TEDGlobal ότι οι πολιτικές μεταρρυθμίσεις στην Κίνα πραγματοποιήθηκαν.
I believe that the political reforms are a must for China to maintain its growth. And it's very important to have political reforms, to have widely shared benefits of economic growth. I don't know whether that's going to happen or not, but I'm an optimist. Hopefully, five years from now, I'm going to report to TEDGlobal that political reforms will happen in China.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ.
Thank you very much.
(Χειροκρότημα)
(Applause)