The night before I was heading for Scotland, I was invited to host the final of "China's Got Talent" show in Shanghai with the 80,000 live audience in the stadium. Guess who was the performing guest? Susan Boyle. And I told her, "I'm going to Scotland the next day." She sang beautifully, and she even managed to say a few words in Chinese: 送你葱 So it's not like "hello" or "thank you," that ordinary stuff. It means "green onion for free." Why did she say that? Because it was a line from our Chinese parallel Susan Boyle -- a 50-some year-old woman, a vegetable vendor in Shanghai, who loves singing Western opera, but she didn't understand any English or French or Italian, so she managed to fill in the lyrics with vegetable names in Chinese. (Laughter) And the last sentence of Nessun Dorma that she was singing in the stadium was "green onion for free." So [as] Susan Boyle was saying that, 80,000 live audience sang together. That was hilarious.
De avond voordat ik vertrok naar Schotland was ik uitgenodigd om de finale te presenteren van de "China's got talent"-show in Shanghai, met een publiek van 80.000 mensen in het stadion. Raad eens wie de gastartiest was? Susan Boyle. Ik vertelde haar: "Ik vertrek morgen naar Schotland." Ze zong wonderschoon, en ze zei zelfs enkele woorden in het Chinees. [Chinees] Dat is niet "hallo" of "dank je wel", die normale dingen. He betekent "gratis groene uien". Waarom zei ze dat? Omdat het een regel tekst was van onze Chinese parallelle Susan Boyle -- een vrouw van in de 50, een groentehandelaar in Shanghai, die liefst Westerse opera zingt, maar geen kennis had van Engels of Frans of Italiaans. Zij vult de zangtekst in met groentenamen in het Chinees. (Gelach) De laatste zin uit Nessun Dorma zong zij in het stadion als "gratis groene uien". Terwijl Susan Boyle dat zong, zongen 80.000 mensen live mee. Het was hilarisch.
So I guess both Susan Boyle and this vegetable vendor in Shanghai belonged to otherness. They were the least expected to be successful in the business called entertainment, yet their courage and talent brought them through. And a show and a platform gave them the stage to realize their dreams. Well, being different is not that difficult. We are all different from different perspectives. But I think being different is good, because you present a different point of view. You may have the chance to make a difference.
Dus ik vermoed dat Susan Boyle en deze groentehandelaar in Shanghai tot 'anderszijn' behoorden. Ze waren de minst voor de hand liggende succesnummers in de industrie genaamd entertainment, maar haalden het op basis van moed en talent. Een show en platform bood ze de schijnwerpers om hun dromen te realiseren. Anders zijn is niet zo moeilijk. We zijn allemaal anders vanuit verschillende perspectieven. Maar ik denk dat anders zijn goed is, omdat je een ander perspectief biedt. Je hebt wellicht de kans een verschil te maken.
My generation has been very fortunate to witness and participate in the historic transformation of China that has made so many changes in the past 20, 30 years. I remember that in the year of 1990, when I was graduating from college, I was applying for a job in the sales department of the first five-star hotel in Beijing, Great Wall Sheraton -- it's still there. So after being interrogated by this Japanese manager for a half an hour, he finally said, "So, Miss Yang, do you have any questions to ask me?" I summoned my courage and poise and said, "Yes, but could you let me know, what actually do you sell?" I didn't have a clue what a sales department was about in a five-star hotel. That was the first day I set my foot in a five-star hotel.
Mijn generatie had het geluk om getuige te zijn van en bij te dragen aan de historische transformatie van China die zoveel veranderingen heeft gebracht in de afgelopen 20, 30 jaar. Ik herinner me dat in 1990, toen ik afstudeerde, ik solliciteerde op een baan op de verkoopafdeling van het eerste vijfsterrenhotel in Beijing, Great Wall Sheraton -- het is er nog steeds. Na een half uur lang gegrild te zijn door een Japanse manager, zei hij tot slot: "Zo, juffrouw Yang, hebt u nog vragen voor mij?" Ik raapte mijn moed bij elkaar en zei: "Ja, zou u me kunnen vertellen, wat u eigenlijk verkoopt?" Ik kon me geen voorstelling maken van een verkoopafdeling in een vijfsterrenhotel. Ik was die dag voor het eerst in een vijfsterrenhotel.
Around the same time, I was going through an audition -- the first ever open audition by national television in China -- with another thousand college girls. The producer told us they were looking for some sweet, innocent and beautiful fresh face. So when it was my turn, I stood up and said, "Why [do] women's personalities on television always have to be beautiful, sweet, innocent and, you know, supportive? Why can't they have their own ideas and their own voice?" I thought I kind of offended them. But actually, they were impressed by my words. And so I was in the second round of competition, and then the third and the fourth. After seven rounds of competition, I was the last one to survive it. So I was on a national television prime-time show. And believe it or not, that was the first show on Chinese television that allowed its hosts to speak out of their own minds without reading an approved script. (Applause) And my weekly audience at that time was between 200 to 300 million people.
Rond diezelfde tijd deed ik auditie -- de eerste open auditie voor landelijke televisie in China -- met duizend andere studentes. De producent vertelde ons dat ze zochten naar een lief, onschuldig, mooi fris gezicht. Toen ik aan de beurt was, stond ik op en zei: "Waarom moeten vrouwen op televisie altijd mooi, lief, onschuldig, en ondersteunend zijn? Waarom mogen ze geen eigen ideeën hebben en een eigen stem?" Ik dacht dat ik ze beledigd had. Maar in feite waren ze onder de indruk van mijn woorden. Dus ging ik naar de tweede ronde, en de derde en de vierde. Na zeven competitierondes was ik de laatst overgeblevene. Dus ik zat in een landelijke prime-time televisieshow. Geloof het of niet, maar dat was de eerste Chinese televisieshow waar de presentatoren hun eigen teksten mochten zeggen zonder een goedgekeurd script te lezen. (Applaus) Mijn wekelijkse publiek toentertijd waren tussen de 200 en 300 miljoen mensen.
Well after a few years, I decided to go to the U.S. and Columbia University to pursue my postgraduate studies, and then started my own media company, which was unthought of during the years that I started my career. So we do a lot of things. I've interviewed more than a thousand people in the past. And sometimes I have young people approaching me say, "Lan, you changed my life," and I feel proud of that. But then we are also so fortunate to witness the transformation of the whole country. I was in Beijing's bidding for the Olympic Games. I was representing the Shanghai Expo. I saw China embracing the world and vice versa. But then sometimes I'm thinking, what are today's young generation up to? How are they different, and what are the differences they are going to make to shape the future of China, or at large, the world?
Na enkele jaren besloot ik naar Columbia University in de VS te gaan, voor mijn masterstudie. Toen begon ik mijn eigen mediabedrijf, iets dat ongehoord was in de jaren dat ik mijn carrière begon. We doen veel verschillende dingen. Ik heb meer dan duizend mensen geïnterviewd. Soms komen jonge mensen naar me toe en zeggen: "Lan, jij hebt mijn leven veranderd", en daar ben ik trots op. Maar we hebben ook nog het geluk dat we de transformatie meemaken van het hele land. Ik hielp Beijing dingen naar de Olympische Spelen. Ik vertegenwoordigde de Shanghai Expo. Ik zag China de wereld omarmen en vice versa. Maar soms denk ik: wat doet de jonge generatie van tegenwoordig? Hoe zijn ze anders en welke bijdragen gaan ze leveren aan het bepalen van China's toekomst, of die van de wereld?
So today I want to talk about young people through the platform of social media. First of all, who are they? [What] do they look like? Well this is a girl called Guo Meimei -- 20 years old, beautiful. She showed off her expensive bags, clothes and car on her microblog, which is the Chinese version of Twitter. And she claimed to be the general manager of Red Cross at the Chamber of Commerce. She didn't realize that she stepped on a sensitive nerve and aroused national questioning, almost a turmoil, against the credibility of Red Cross. The controversy was so heated that the Red Cross had to open a press conference to clarify it, and the investigation is going on.
Ik wil het hebben over jonge mensen op het platform van de sociale media. Ten eerste, wie zijn ze? Hoe zien ze eruit? Dit meisje heet Guo Meimei -- 20 jaar oud, mooi. Ze liet haar dure tassen en kleren en auto zien op haar microblog, de Chinese versie van Twitter. Ze beweerde de algemeen directeur te zijn van het Rode Kruis bij de Kamer van Koophandel. Ze realiseerde zich niet dat ze daarmee een gevoelig thema raakte en landelijk vragen opriep, bijna een tumult, over de geloofwaardigheid van het Rode Kruis. De controversie was zo verhit dat het Rode Kruis een persconferentie moest houden om het uit te leggen. Het onderzoek loopt nog steeds.
So far, as of today, we know that she herself made up that title -- probably because she feels proud to be associated with charity. All those expensive items were given to her as gifts by her boyfriend, who used to be a board member in a subdivision of Red Cross at Chamber of Commerce. It's very complicated to explain. But anyway, the public still doesn't buy it. It is still boiling. It shows us a general mistrust of government or government-backed institutions, which lacked transparency in the past. And also it showed us the power and the impact of social media as microblog.
Sinds vandaag weten we dat ze die titel zelf verzonnen heeft -- waarschijnlijk omdat ze trots is op de associatie met liefdadigheid. Al die dure dingen kreeg ze cadeau van haar vriendje, die bestuurslid was geweest in een onderafdeling van het Rode Kruis bij de Kamer van Koophandel. Het is erg lastig uit te leggen. Maar, het publiek gelooft het nog steeds niet. Het pruttelt nog steeds. Het laat een algemeen wantrouwen zien tegen de overheid en door de overheid gesteunde organisaties, die transparantie misten in het verleden. Het laat ook de kracht en impact zien van sociale media als microblog.
Microblog boomed in the year of 2010, with visitors doubled and time spent on it tripled. Sina.com, a major news portal, alone has more than 140 million microbloggers. On Tencent, 200 million. The most popular blogger -- it's not me -- it's a movie star, and she has more than 9.5 million followers, or fans. About 80 percent of those microbloggers are young people, under 30 years old. And because, as you know, the traditional media is still heavily controlled by the government, social media offers an opening to let the steam out a little bit. But because you don't have many other openings, the heat coming out of this opening is sometimes very strong, active and even violent.
Microblog nam een vlucht in 2010, toen de bezoekersaantallen verdubbelden en de doorgebrachte tijd verdrievoudigde. Sina.com, een groot nieuwsportaal, heeft alleen al 140 miljoen microbloggers. Tencent: 200 miljoen. De meest populaire blogger -- niet ik -- het is een filmster, en ze heeft meer dan 9,5 miljoen volgers, of fans. Zo'n 80% van deze microbloggers zijn jonge mensen van onder de dertig. Omdat, zoals jullie weten, de traditionele media nog steeds zwaar gecontroleerd worden door de regering, bieden sociale media een opening om wat wat stoom af te laten. Maar omdat je niet veel andere openingen hebt, is de hitte die uit deze opening komt soms erg sterk, actief, en zelfs gewelddadig.
So through microblogging, we are able to understand Chinese youth even better. So how are they different? First of all, most of them were born in the 80s and 90s, under the one-child policy. And because of selected abortion by families who favored boys to girls, now we have ended up with 30 million more young men than women. That could pose a potential danger to the society, but who knows; we're in a globalized world, so they can look for girlfriends from other countries. Most of them have fairly good education. The illiteracy rate in China among this generation is under one percent. In cities, 80 percent of kids go to college. But they are facing an aging China with a population above 65 years old coming up with seven-point-some percent this year, and about to be 15 percent by the year of 2030. And you know we have the tradition that younger generations support the elders financially, and taking care of them when they're sick. So it means young couples will have to support four parents who have a life expectancy of 73 years old.
Dus door microblogging kunnen we de jeugd nog beter begrijpen. Hoe zijn ze anders? Ten eerste zijn de meesten van hen geboren in de jaren '80 en '90, onder de eenkindpolitiek. Vanwege selectieve abortussen bij families die geen meisje willen, hebben we nu 30 miljoen meer mannen dan vrouwen. Dat is een potentieel gevaar voor de samenleving, maar wie weet, in een geglobaliseerde wereld kunnen die misschien vriendinnetjes zoeken uit andere landen. De meesten hebben een goede opleiding. Analfabetisme in China, in deze generatie, ligt onder de 1%. In steden gaat 80% van de kinderen naar de universiteit. Maar ze leven in een vergrijzend China. Mensen boven de 65 maken dit jaar meer dan 7% uit van de bevolking, en ongeveer 15 % in het jaar 2030. We hebben de traditie dat jongere generaties de ouderen financieel ondersteunen, en voor hen zorgen wanneer ze ziek zijn. Dat betekent dat jonge stellen vier ouders moeten onderhouden met een levensverwachting van 73 jaar.
So making a living is not that easy for young people. College graduates are not in short supply. In urban areas, college graduates find the starting salary is about 400 U.S. dollars a month, while the average rent is above $500. So what do they do? They have to share space -- squeezed in very limited space to save money -- and they call themselves "tribe of ants." And for those who are ready to get married and buy their apartment, they figured out they have to work for 30 to 40 years to afford their first apartment. That ratio in America would only cost a couple five years to earn, but in China it's 30 to 40 years with the skyrocketing real estate price.
Dus levensonderhoud is lastig voor jonge mensen. Universitair geschoolden zijn er in overvloed. In stedelijke gebieden krijgen ze een beginsalaris van ongeveer 400 US dollar per maand, terwijl de gemiddelde huur boven de $500 ligt. Dus wat doen ze? Ze moeten woonruimte delen -- in zeer beperkte ruimte gepropt om geld uit te sparen -- en ze noemen zich 'mierenkolonie'. Voor degenen die klaar zijn om te trouwen en een appartement te kopen, is uitgerekend dat ze 30 tot 40 jaar moeten werken om hun eerste appartement te kunnen betalen. In Amerika zou dat een stel slechts vijf jaar kosten, maar in China is het 30 tot 40 jaar met de sterk stijgende onroerend-goedprijzen.
Among the 200 million migrant workers, 60 percent of them are young people. They find themselves sort of sandwiched between the urban areas and the rural areas. Most of them don't want to go back to the countryside, but they don't have the sense of belonging. They work for longer hours with less income, less social welfare. And they're more vulnerable to job losses, subject to inflation, tightening loans from banks, appreciation of the renminbi, or decline of demand from Europe or America for the products they produce. Last year, though, an appalling incident in a southern OEM manufacturing compound in China: 13 young workers in their late teens and early 20s committed suicide, just one by one like causing a contagious disease. But they died because of all different personal reasons. But this whole incident aroused a huge outcry from society about the isolation, both physical and mental, of these migrant workers.
De 200 miljoen arbeidsmigranten bestaan voor 60% uit jonge mensen. Zij zijn min of meer ingeklemd tussen de stedelijke en de landelijke gebieden. De meesten willen niet terug naar het platteland, maar ze voelen zich nergens thuis. Ze werken meer uren met minder inkomen en minder sociale zekerheid. Ze zijn kwetsbaarder voor baanverlies, staan bloot aan inflatie, aanscherping van bankleningen, waardestijging van de renminbi, of daling en stijging van vraag uit Europa of Amerika voor de producten die ze maken. Verleden jaar was er een vreselijk incident in een zuidelijke OEM-productiefaciliteit in China: 13 jonge arbeiders van rond de twintig jaar pleegden zelfmoord -- één voor één, zoals een besmettelijke ziekte. Maar ze hadden ieder hun persoonlijke redenen. Dit hele incident veroorzaakte grote maatschappelijke verontwaardiging over de isolatie -- mentaal en fysiek -- van deze arbeidsmigranten.
For those who do return back to the countryside, they find themselves very welcome locally, because with the knowledge, skills and networks they have learned in the cities, with the assistance of the Internet, they're able to create more jobs, upgrade local agriculture and create new business in the less developed market. So for the past few years, the coastal areas, they found themselves in a shortage of labor.
Degenen die terugkeren naar het platteland worden met open armen ontvangen, want met de kennis, vaardigheden en netwerken die ze opdeden in de steden met behulp van het internet, kunnen ze banen creëren, landbouw verbeteren en nieuwe bedrijven starten in de minder ontwikkelde markten. Dus de afgelopen jaren ervoeren de kustgebieden een arbeiderstekort.
These diagrams show a more general social background. The first one is the Engels coefficient, which explains that the cost of daily necessities has dropped its percentage all through the past decade, in terms of family income, to about 37-some percent. But then in the last two years, it goes up again to 39 percent, indicating a rising living cost. The Gini coefficient has already passed the dangerous line of 0.4. Now it's 0.5 -- even worse than that in America -- showing us the income inequality. And so you see this whole society getting frustrated about losing some of its mobility. And also, the bitterness and even resentment towards the rich and the powerful is quite widespread. So any accusations of corruption or backdoor dealings between authorities or business would arouse a social outcry or even unrest.
Deze diagrammen laten een meer algemene sociale achtergrond zien. De eerste is de Engel-coëfficiënt, die de kosten van dagelijkse levensbehoeften als dalend weergeeft door het afgelopen decennium in termen van gezinsinkomen. Het daalde naar ruim 37%. Maar in de laatste twee jaar is het weer gestegen naar 39%: stijgende kosten van levensonderhoud. De Gini-coëfficiënt is de gevaarlijke grens van 0,4 gepasseerd. Nu is het 0,5. Dat is nog erger dan in Amerika, qua inkomensongelijkheid. Dus zie je de hele maatschappij gefrustreerd raken over het verlies van haar mobiliteit. Tevens is verbitterdheid en zelfs wrok tegenover de rijken en machtigen zeer wijdverbreid. Dus elke beschuldiging van corruptie of te warme banden tussen autoriteiten en bedrijfsleven zou sociale verontwaardiging losmaken of zelfs oproer.
So through some of the hottest topics on microblogging, we can see what young people care most about. Social justice and government accountability runs the first in what they demand. For the past decade or so, a massive urbanization and development have let us witness a lot of reports on the forced demolition of private property. And it has aroused huge anger and frustration among our young generation. Sometimes people get killed, and sometimes people set themselves on fire to protest. So when these incidents are reported more and more frequently on the Internet, people cry for the government to take actions to stop this.
Dus via de meest prominente thema's op microblogs kunnen we zien wat jonge mensen het belangrijkst vinden. Sociale rechtvaardigheid en overheidsverantwoording staan bovenaan de lijst van eisen. Het afgelopen decennium zagen we door enorme verstedelijking en ontwikkeling een hoop berichten over de gedwongen sloop van private eigendommen. Dit heeft immense woede en frustratie losgemaakt bij onze jonge generatie. Soms worden mensen vermoord en soms steken mensen zichzelf uit protest in brand. Dus nu deze incidenten meer en meer in het nieuws zijn op het internet, roepen mensen de regering op tot ingrijpen.
So the good news is that earlier this year, the state council passed a new regulation on house requisition and demolition and passed the right to order forced demolition from local governments to the court. Similarly, many other issues concerning public safety is a hot topic on the Internet. We heard about polluted air, polluted water, poisoned food. And guess what, we have faked beef. They have sorts of ingredients that you brush on a piece of chicken or fish, and it turns it to look like beef. And then lately, people are very concerned about cooking oil, because thousands of people have been found [refining] cooking oil from restaurant slop. So all these things have aroused a huge outcry from the Internet. And fortunately, we have seen the government responding more timely and also more frequently to the public concerns.
Het goede nieuws is dat eerder dit jaar, de Raad van State nieuwe regelgeving aannam over inbeslagneming en sloop. Het recht om gedwongen sloop te verordenen, werd verlegd van lokale overheden naar de rechter. Ook vele andere thema's rondom openbare veiligheid zijn actuele onderwerpen op het internet. We hoorden over vervuilde lucht, vervuild water, vergiftigd voedsel... en raad eens... we hebben namaakbiefstuk. Ze hebben allerlei ingrediënten die je op een stuk kip of vis kunt smeren waardoor het er als biefstuk uit gaat zien. Recentelijk waren mensen erg ongerust over bakolie, want het bleek dat duizenden mensen bakolie raffineerden uit restaurantafval. Al deze dingen zorgden voor grote verontwaardiging op het internet. Gelukkig zagen we de overheid steeds sneller en ook vaker reageren op de bezorgdheid bij het grote publiek.
While young people seem to be very sure about their participation in public policy-making, but sometimes they're a little bit lost in terms of what they want for their personal life. China is soon to pass the U.S. as the number one market for luxury brands -- that's not including the Chinese expenditures in Europe and elsewhere. But you know what, half of those consumers are earning a salary below 2,000 U.S. dollars. They're not rich at all. They're taking those bags and clothes as a sense of identity and social status. And this is a girl explicitly saying on a TV dating show that she would rather cry in a BMW than smile on a bicycle. But of course, we do have young people who would still prefer to smile, whether in a BMW or [on] a bicycle.
Jonge mensen lijken erg zeker over hun participatie in de beleidsvorming, maar soms zijn ze de draad kwijt waar het gaat om hun wensen voor hun eigen leven. China zal spoedig de VS voorbijsteken als de grootste markt voor luxe-artikelen. Daarbij zijn Chinese uitgaven in Europa en elders niet inbegrepen. Maar weet je, de helft van die consumenten verdienen minder dan 2000 US dollar. Ze zijn helemaal niet rijk. Ze gebruiken die tassen en kleren als identiteit en statussymbool. Dit is een meisje dat ons in een tv-datingshow verzekert dat ze liever huilt in een BMW dan lacht op een fiets. Natuurlijk hebben we ook jonge mensen die toch liever zouden lachen, zij het in een BMW of op een fiets.
So in the next picture, you see a very popular phenomenon called "naked" wedding, or "naked" marriage. It does not mean they will wear nothing in the wedding, but it shows that these young couples are ready to get married without a house, without a car, without a diamond ring and without a wedding banquet, to show their commitment to true love. And also, people are doing good through social media. And the first picture showed us that a truck caging 500 homeless and kidnapped dogs for food processing was spotted and stopped on the highway with the whole country watching through microblogging. People were donating money, dog food and offering volunteer work to stop that truck. And after hours of negotiation, 500 dogs were rescued. And here also people are helping to find missing children. A father posted his son's picture onto the Internet. After thousands of resends in relay, the child was found, and we witnessed the reunion of the family through microblogging.
In de volgende foto zie je een zeer populair fenomeen genaamd 'naakte' bruiloft, of 'naakt' huwelijk. Het betekent niet dat ze niets dragen bij de bruiloft, maar wel dat deze jonge stellen bereid zijn te trouwen zonder huis, auto, diamanten ring of bruiloftsbanket, als blijk van echte liefde. Ook doen mensen goede dingen via sociale media. Op de eerste foto zien we dat een vrachtwagen met 500 gevangen straathonden op weg naar de slacht, gespot en gestopt werd op de snelweg, terwijl het hele land toekeek via microblogging. Mensen doneerden geld, hondenvoer, en boden hulp bij het stoppen van die vrachtwagen. Na uren van onderhandeling waren 500 honden gered. Hier ook mensen die helpen verdwenen kinderen op te sporen. Een vader zette een foto van zijn zoon op het internet. Nadat berichtjes duizenden keren werden doorgestuurd, werd het kind gevonden en we zagen de hereniging van de familie door microblogging.
So happiness is the most popular word we have heard through the past two years. Happiness is not only related to personal experiences and personal values, but also, it's about the environment. People are thinking about the following questions: Are we going to sacrifice our environment further to produce higher GDP? How are we going to perform our social and political reform to keep pace with economic growth, to keep sustainability and stability? And also, how capable is the system of self-correctness to keep more people content with all sorts of friction going on at the same time? I guess these are the questions people are going to answer. And our younger generation are going to transform this country while at the same time being transformed themselves.
Geluk is het meest populaire woord dat we hoorden gedurende de laatste twee jaar. Geluk is niet alleen verbonden met persoonlijke ervaringen en persoonlijke waarden, maar het gaat ook over het milieu. Mensen stellen de volgende vragen: Gaan we ons milieu verder opofferen voor een hoger bbp? Hoe gaan we onze sociale en politieke hervormingen afstemmen op de economische groei, voor duurzaamheid en stabiliteit? Hoe groot is het zelfregulerend vermogen van het systeem om meer mensen tevreden te houden te midden van allerlei frictie die plaatsvindt? Ik vermoed dat de mensen deze vragen gaan beantwoorden. Onze jongere generatie gaat dit land transformeren terwijl ze tegelijkertijd zelf getransformeerd worden.
Thank you very much.
Heel erg bedankt.
(Applause)
(Applaus)