Dear Abuelita, I know I haven't been home for a while. You are in our lovely home in Mexico, and I'm here in the US, fighting for our future. You're probably watering the roses, taking care of the peaches and making sure your turtles are well-fed. That's one of the things I miss the most about home -- spending time with the flowers while you tell me stories about your childhood.
Lieve Abuelita, ik weet dat ik al even niet thuis ben geweest. Jij bent in ons prachtige huis in Mexico en ik ben hier, in de VS, aan het vechten voor onze toekomst. Jij bent waarschijnlijk de rozen water aan het geven, de perziken aan het verzorgen en je zorgt ervoor dat de schildpadden genoeg eten hebben. Dat is een van de dingen die ik het meest mis aan thuis -- tijd doorbrengen met de bloemen terwijl jij me verhalen vertelt over je jeugd.
As you know, we have been living in New York City since 2015. But life has completely changed over the past year. At first, New York City was about museums and parks and school and friends. Now it serves as a web that connects me with all the other people who are organizing to save the planet.
Zoals je weet, wonen we in New York sinds 2015. Maar het leven is compleet veranderd in het afgelopen jaar. In het begin ging New York om musea en parken en school en vrienden. Nu is het een web dat me verbindt met alle andere mensen die zich inzetten om de planeet te redden.
You know how it started for me? It was Dad and his wisdom. Everything you taught him, he went and taught the world. All of his words about the responsibility that we have as humans to live in balance with nature were passed down to me. I noticed the universal disconnect to our planet and remembered what you once told me: "Leave everything better than you found it." I know you were talking about the dishes, but of course, that applies to the planet as well.
Weet je hoe het begon voor mij? Het was papa en zijn wijsheid. Hij nam alles dat jij hem leerde, en leerde het aan de wereld. Al zijn woorden over de plicht die wij als mensen hebben om in balans te leven met de natuur zijn aan mij doorgegeven. Ik zag de universele kloof tussen ons en de planeet en herinnerde me wat jij mij eens vertelde: "Laat alles beter achter dan hoe je het vond." Ik weet dat je de afwas bedoelde, maar natuurlijk gaat dat ook op voor de planeet.
I didn't know what to do at first. The world is so big, and it has so many bad habits. I didn't know how a 15-year-old was supposed to change anything, but I had to try.
Ik wist eerst niet wat ik moest doen. De wereld is zo groot en er zijn zoveel slechte gewoontes. Ik wist niet hoe een 15-jarige voor verandering zou moeten zorgen, maar ik moest het proberen.
To put this philosophy into practice, I joined the environmental club at my high school. However, I noticed that my classmates were talking about recycling and watching movies about the ocean. It was a view of environmentalism that was so catered towards an ineffective way of climate activism, one that blames the consumer for the climate crisis and preaches that temperatures are going up because we forgot to bring a reusable bag to the store.
Om deze filosofie in de praktijk te brengen werd ik lid van de milieuclub op mijn middelbare school. Maar ik merkte dat mijn klasgenoten praatten over recyclen en films keken over de oceaan. Het was een opvatting van milieuactivisme die zo gericht was op een ineffectieve manier van klimaatactivisme, die de consument de schuld geeft van de klimaatcrisis, en volhoudt dat de temperaturen stijgen omdat wij vergeten een herbruikbare tas mee te nemen naar de winkel.
You taught me that taking care of Mother Earth is about every decision that we make as a collective. I am happy to tell you, Abuelita, that I changed everybody's mind in that club. Instead of talking about recycling, we started to write letters to our politicians to ban soft plastic altogether.
Jij hebt me geleerd dat zorgen voor Moeder Aarde te maken heeft met elke beslissing die wij gezamenlijk nemen. Ik ben blij te kunnen zeggen, Abuelita, dat ik iedereen in de club van gedachten heb doen veranderen. In plaats van praten over recyclen, begonnen we brieven te schrijven aan politici, om zacht plastic volledig te verbieden.
And then, the unexpected happened: we started striking from school. I know you've probably seen it on the news, and maybe it's not that special anymore. But at the time, it was a huge deal, Abuelita. Imagine kids not going to school, because we want people to save the world.
En toen gebeurde het onverwachte: we begonnen een staking op school. Ik weet dat je het waarschijnlijk op het nieuws gezien hebt en misschien is het niet meer zo bijzonder. Maar het was toen echt uitzonderlijk, Abuelita. Stel je voor dat kinderen niet naar school gaan, omdat we willen dat mensen de wereld redden.
(Video) Crowd: Another world is possible! We are unstoppable!
Menigte: Een betere wereld is mogelijk! Wij zijn niet te stoppen!
Xiye Bastida: For the first global climate strike, which was called on by Greta Thunberg, I got 600 of my classmates to walk out with me. Greta Thunberg is a teenager who first started striking for climate. Her boldness inspired me, and I was shocked by the realization that youth could turn public opinion on social issues. The movement exploded.
Xiye Bastida: Tijdens de eerste wereldwijde klimaatstaking, die door Greta Thunberg was ingezet, kreeg ik 600 klasgenoten zover om met mij naar buiten te gaan. Greta Thunberg is een tiener die als eerste begon met klimaatstakingen. Haar lef inspireerde me en ik was geschokt door het besef dat de jeugd de publieke opinie over sociale problemen kon veranderen. De beweging explodeerde.
(Video) Crowd: Shut it down!
En ik werd een van de belangrijkste initiatiefnemers,
XB: And I became one of the main organizers for New York, the US and the world.
voor New York, de VS en de wereld.
(Video) XB: What do we want? Crowd: Climate justice! XB: When do we want it? Crowd: Now!
Ik begon me uit te spreken over klimaatgerechtigheid en mensenrechten
XB: I started speaking up about climate justice and Indigenous rights and intergenerational cooperation. That was only the beginning, though.
en samenwerking tussen generaties. Maar dat was nog maar het begin.
The busiest week of my life will forever be the week of September 20, 2019. Me and my friends got 300,000 people to strike for climate in New York. I wish you could have been there. We walked through Wall Street, demanding climate justice.
De drukste week van mijn leven zal altijd de week van 20 september 2019 zijn. Mijn vrienden en ik kregen 300.000 mensen zover om actie te voeren in New York. Ik wou dat je erbij had kunnen zijn. We liepen over Wall Street en eisten klimaatgerechtigheid.
(Video) Crowd: No more coal, no more oil, keep the carbon in the soil!
Diezelfde maand ging ik naar de klimaattop van de Verenigde Naties.
XB: That same month, I went to the United Nations Climate Summit. I spoke on a panel with Al Gore. I met Jay Inslee and Naomi Klein and Bill McKibben and the president of the United Nations. It was the most amazing week of my life, because everyone I knew came together -- all my teachers, all my classmates ... And even some of my favorite stores closed down to strike for climate. If you had asked me why I did all of that, my only answer would be, "How could I not?"
Ik sprak in een panel samen met Al Gore. Ik ontmoette Jay Inslee, Naomi Klein en Bill McKibben, en de voorzitter van de Verenigde Naties. Het was de geweldigste week van mijn leven, omdat iedereen die ik kende samenkwam -- al mijn leraren, al mijn klasgenoten ... en zelfs enkele van mijn favoriete winkels sloten hun deuren om actie te voeren. Als je me zou vragen waarom ik dat allemaal deed, dan zou mijn enige antwoord zijn: "Hoe kan ik het niet doen?"
It's been one year since it all started for me, and it gets a little tiring at times. But if there is one thing that you taught me, it's resilience. I remember that you went to Mexico City every day for 30 years to get money for the family. And I know that Abuelito has been going out for 20 years to protect sacred land from big companies that want to take it. A year is nothing compared to the struggles that our family has been through. And if our struggles make the world a better place, they will make us better people.
Er is nu een jaar voorbij sinds het allemaal begon voor mij, en het kan soms wat vermoeiend zijn. Maar als er één ding is dat jij me geleerd hebt, dan is het veerkracht. Ik weet nog dat je naar Mexico Stad ging, elke dag, 30 jaar lang, om geld te verdienen voor de familie. En ik weet dat Abuelito 20 jaar lang op pad is geweest om heilig land te beschermen tegen grote bedrijven die het wilden innemen. Een jaar is niets vergeleken met de strijd die onze familie heeft doorstaan. En als onze strijd de wereld een betere plek maakt, dan maakt het van ons betere mensen.
There have been some hardships, Abuelita. Out there in the world, people expect us kids to know everything, or at least they want us to. They ask questions and I give answers, as if I really knew how the world works. They want hope, and we give it. I have organized, written, spoken and read about climate and policy almost every day for the past year. And I'm just a little worried that I won't be able to do enough, Abuelita.
Er zijn wat moeilijkheden geweest, Abuelita. In de buitenwereld verwachten mensen dat wij kinderen alles weten, of dat willen ze tenminste. Ze stellen vragen en ik geef antwoord alsof ik echt wist hoe de wereld in elkaar zit. Ze willen hoop en wij geven het. Ik heb het afgelopen jaar bijna iedere dag georganiseerd, geschreven, gesproken en gelezen over het klimaat en beleid. En ik maak me een beetje zorgen dat ik niet genoeg kan doen, Abuelita.
For me, being 18 years old and trying to save the world means being a climate activist. Before, maybe it meant studying to be a doctor or a politician or a researcher. But I can't wait to grow up and become one of those things. The planet is suffering, and we don't have the luxury of time anymore. Saving the world as a teenager means being good with words, understanding the science behind the climate crisis, bringing a unique perspective into the issue to stand out and forgetting about almost everything else. But sometimes, I want to care about other things again. I want to be able to sing and dance and do gymnastics. I truly feel that if all of us took care of the Earth as a practice, as a culture, none of us would have to be full-time climate activists.
Voor mij, als 18-jarige de wereld proberen te redden, betekent dat ik een klimaatactivist ben. Eerder betekende het misschien studeren om dokter te worden, of een politicus of onderzoeker. Maar ik kan niet wachten met opgroeien en een van die dingen worden. De planeet lijdt en tijd is een luxe die we niet meer hebben. Als tiener de wereld redden betekent goed zijn met woorden, de wetenschap achter de klimaatcrisis begrijpen, een uniek perspectief op het probleem inbrengen om op te vallen, en bijna al het andere vergeten. Maar soms zou ik me ook weer met andere dingen bezig willen houden. Ik wil kunnen zingen en dansen en gymnastiek kunnen doen. Ik geloof echt dat als wij allemaal voor de aarde zorgen, uit gewoonte, als cultuur, dan zou niemand full-time klimaatactivist hoeven zijn.
When businesses turn sustainable, when the power grid runs on renewable energy, when the school curriculum teaches us that taking care of the Earth is part of our humanity, maybe I can do gymnastics once again. Don't you think so, Abuelita?
Als bedrijven duurzaam worden, het energienet op groene energie loopt, en als scholen ons leren dat voor de aarde zorgen onderdeel is van onze menselijkheid, dan kan ik misschien weer gymnastiek doen. Denk je niet, Abuelita?
We can do this. All I'm trying to do with my work is give that optimistic mindset to other people. But it's been a little hard. There is greed, there's pride, there's money, and there's materialism. People make it so easy for me to talk to them, but they make it so hard for me to teach them. I want them to have the confidence to always do their best. I want them to have the heart and the courage to love the world, just like you taught me.
We kunnen dit. Het enige dat ik probeer te bereiken, is andere mensen deze positieve instelling geven. Maar het is wel wat moeilijk geweest. Er is hebzucht, er is trots, er is geld, en er is materialisme. Mensen maken het zo gemakkelijk voor mij om met ze te praten, maar ze maken het zo moeilijk voor me om ze iets te leren. Ik wil dat ze het vertrouwen hebben om altijd hun best te doen. Ik wil dat ze het hart en de moed hebben om van de wereld te houden, zoals jij me geleerd hebt.
I wrote this letter to thank you. Thank you for inviting me to love the world since the moment I was born. Thank you for laughing at everything. Thank you for teaching me that hope and optimism are the most powerful tools we have to tackle any problem.
Ik heb deze brief geschreven om je te bedanken. Bedankt dat je me vroeg om van de wereld houden, vanaf het moment dat ik geboren was. Bedankt dat je om alles lacht. Bedankt dat je me hebt geleerd dat hoop en optimisme de sterkste middelen zijn die we hebben om welk probleem dan ook aan te pakken.
I do this work because you showed me that resilience, love and knowledge are enough to make a difference. I want to go back to Mexico and visit you. I want to show you the pictures of the things that I have done. I want to show you the climate legislation that we've been able to pass. I want to smell the flowers and fight for climate justice alongside you.
Ik doe dit werk omdat jij me hebt laten zien dat doorzettingsvermogen, liefde en kennis genoeg zijn om een verschil te maken. Ik wil terug naar Mexico om je te bezoeken. Ik wil je de foto's laten zien van de dingen die ik gedaan heb. Ik wil je de klimaatwetgeving laten zien die door ons is aangenomen. Ik wil de bloemen ruiken, en vechten voor klimaatgerechtigheid, samen met jou.
Te quiero mucho. I love you. Xiye.
Te quiero mucho. Ik houd van je. Xiye.
[Te quiero mucho. Xiye.]
[Te quiero mucho. Xiye.]