Θα μιλήσω για μια κρυμμένη γωνιά στην αγορά εργασίας. Αφορά στους ανθρώπους που μπορούν να εργαστούν μόνο σε ένα εξαιρετικά ευέλικτο περιβάλλον εργασίας, εάν εν τέλει πρόκειται να εργαστούν. Οπότε, σκεφτείτε για παράδειγμα κάποιον που πάσχει απο μια απρόβλεπτη ασθένεια, ή που φροντίζει κάποιον ενήλικα χωρίς ικανότητα αυτοσυντήρησης, ή έναν γονιό με ένα παιδί με ιδιαίτερες ανάγκες. Η διαθεσιμότητά τους για εργασία μπορει να ειναι της μορφής: «Μερικές ώρες για σήμερα. Ίσως μπορέσω να δουλέψω αύριο, αλλά δεν ξέρω ακόμα αν θα μπορώ». Είναι εξαιρετικά δύσκολο γι' αυτούς τους ανθρώπους να βρουν τη δουλειά, που αρκετά συχνά, χρειάζονται τόσο πολύ. Το οποίο είναι μια τραγωδία, καθώς υπάρχουν εργοδότες που μπορούν να χρησιμοποιήσουν δεξαμενές πολύ ευέλικτων ντόπιων τους οποίους καπαρώνουν επι τούτου όταν αυτοί επιθυμούν να δουλέψουν.
This is about a hidden corner of the labor market. It's the world of people who need to work ultra-flexibly, if they're to work at all. So think, for instance, of someone who has a recurring but unpredictable medical condition, or somebody who's caring for a dependent adult, or a parent with complex child care needs. Their availability for work can be such that it's, "A few hours today. Maybe I can work tomorrow, but I don't know if and when yet." And it's extraordinarily difficult for these people to find the work that they so often need very badly. Which is a tragedy because there are employers who can use pools of very flexible local people booked completely ad hoc around when that person wants to work.
Φανταστείτε πως έχετε μια καφετέρια. Είναι μεσημέρι, το μαγαζί γεμίζει. Πρόκειται να έχετε πολλή δουλειά κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού. Εάν μπορούσατε να πάρετε δύο επιπλέον εργαζόμενους για 90 λεπτά να ξεκινήσουν τη δουλεία σε καμιά ώρα, θα το κάνατε, αλλά αυτοί θα έπρεπε να είναι αξιόπιστοι και κατατοπισμένοι στη δουλειά της καφετέριας. Θα έπρεπε να είναι διαθέσιμοι σε πολύ ανταγωνιστικές τιμές. Θα έπρεπε να μπορείτε να τους κλείσετε στο επόμενο λεπτό. Στην πραγματικότητα, κανένα γραφείο ευρέσεως εργασίας δεν θέλει να χειριστεί αυτού του είδους τη δουλειά, έτσι θα μπερδευτείτε και δεν θα έχετε επαρκές προσωπικό. Και δεν είναι μόνο οι επισιτιστές, είναι οι ξενοδόχοι, οι λιανοπωλητές, είναι οποιοσδήποτε προσφέρει υπηρεσίες στο κοινό ή σε επιχειρήσεις. Είναι όλων των ειδών οι οργανισμοί που μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις δεξαμενές ευέλικτων ανθρώπων, ενδεχομένως ήδη αφότου καταρτίστηκαν μια φορά.
Imagine that you run a cafe. It's mid-morning, the place is filling up. You're going to have a busy lunchtime rush. If you could get two extra workers for 90 minutes to start in an hour's time, you'd do it, but they'd have to be reliable, inducted in how your cafe works. They'd have to be available at very competitive rates. They'd have to be bookable in about the next minute. In reality, no recruitment agency wants to handle that sort of business, so you are going to muddle by, understaffed. And it's not just caterers, it's hoteliers, it's retailers, it's anyone who provides services to the public or businesses. There's all sorts of organizations that can use these pools of very flexible people, possibly already once they've been inducted.
Σε αυτό το επίπεδο της αγοράς εργασίας, αυτό που χρειάζεστε είναι ένας χώρος αγοράς για διαθέσιμες ώρες. Υπάρχουν. Να πώς λειτουργούν. Λοιπόν, σε αυτό το παράδειγμα, μια εταιρεία διανομής είπε: «έχουμε μια βιαστική παραγγελία που πρέπει να φύγει από την αποθήκη αύριο το πρωί. Δείξτε μας ποιος είναι διαθέσιμος». Βρέθηκαν 31 εργαζόμενοι. Όλοι σε αυτή την οθόνη είναι διαθέσιμοι τις συγκεκριμένες ώρες για την επόμενη μέρα. Μπορούμε να έρθουμε με όλους σε επαφή για να τους κλείσουμε. Όλοι αυτοί έχουν ορίσει τις προϋποθέσεις με τις οποίες δέχονται τις κρατήσεις. Και αυτή η κράτηση πληροί όλες τις προϋποθέσεις για τον κάθε ένα ξεχωριστά. Και θα ήταν όλοι νόμιμοι αν δέχονταν αυτή την κράτηση. Φυσικά είναι όλοι εκπαιδευμένοι να εργάζονται σε αποθήκες. Μπορείτε να επιλέξετε όσους από αυτούς επιθυμείτε. Προέρχονται από πολλά διαφορετικά πρακτορεία. Η χρέωση για το κάθε άτομο για τη συγκεκριμένη κράτηση είναι υπολογισμένη. Και καταγράφεται η αξιοπιστία τους. Οι άνθρωποι στην πάνω σειρά είναι αποδεδειγμένα αξιόπιστοι εργαζόμενοι. Είναι πιθανόν να είναι πιο ακριβοί. Σε μια εναλλακτική οπτική αυτής της δεξαμενής των ευέλικτων, ντόπιων ανθρώπων βλέπουμε μια εταιρεία έρευνας αγοράς, που έχει καταρτήσει περίπου 25 ντόπιους εργαζόμενους για να παίρνουν υπαίθριες συνεντεύξεις. Και έχουν καινούργια καμπάνια. Θέλουν να την ξεκινήσουν την επόμενη εβδομάδα. Και ψάχνουν να βρούν πόσοι από τους εργαζόμενους που έχουν καταρτήσει είναι διαθέσιμοι κάθε ώρα την επόμενη εβδομάδα. Στη συνέχεια θα αποφασίσουν πότε να κάνουν τις υπαίθριες συνεντεύξεις.
At this level of the labor market, what you need is a marketplace for spare hours. They do exist. Here's how they work. So in this example, a distribution company has said, we've got a rush order that we've got to get out of the warehouse tomorrow morning. Show us everyone who's available. It's found 31 workers. Everybody on this screen is genuinely available at those specific hours tomorrow. They're all contactable in time for this booking. They've all defined the terms on which they will accept bookings. And this booking is within all the parameters for each individual. And they would all be legally compliant by doing this booking. Of course, they're all trained to work in warehouses. You can select as many of them as you want. They're from multiple agencies. It's calculated the charge rate for each person for this specific booking. And it's monitoring their reliability. The people on the top row are the provenly reliable ones. They're likely to be more expensive. In an alternative view of this pool of local, very flexible people, here's a market research company, and it's inducted maybe 25 local people in how to do street interviewing. And they've got a new campaign. They want to run it next week. And they're looking at how many of the people they've inducted are available each hour next week. And they'll then decide when to do their street interviews.
Αλλά, θα μπορούσαν να γίνουν περισσότερα για αυτή τη γωνιά της αγοράς εργασίας; Επειδή αυτή τη στιγμή υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που χρειάζονται οποιαδήποτε οικονομική ευκαιρία μπορούν να βρουν. Ας το κάνουμε προσωπικό. Φανταστείτε ότι μια νεαρή γυναίκα - βάση της οικονομικής πυραμίδας, με πολύ λίγες προοπτικές να βρει δουλειά - σε τι οικονομική δραστηριότητα θα μπορούσε αυτή θεωρητικά να συμμετάσχει; Καλά, θα μπορούσε να είναι πρόθυμη να εργασθεί σε περίεργες ώρες σε ένα τηλεφωνικό κέντρο, σε ένα χώρο υποδοχής, σε ένα δωμάτιο του ταχυδρομείου. Θα μπορούσε να ενδιαφέρεται να προσφέρει ντόπιες υπηρεσίες στην κοινότητά της: φύλαξη παιδιών, τοπικές παραδόσεις, φροντίδα κατοικιδίων. Θα μπορούσε να έχει υπάρχοντα που θα ήθελε να ανταλλάξει όποτε δεν τα χρειάζεται. Λοιπόν, θα μπορούσε να έχει έναν καναπέ-κρεβάτι που θα ήθελε να ενοικιάσει. Θα μπορούσε να έχει ένα ποδήλατο, μια κονσόλα παιχνιδιών που χρησιμοποιεί περιστασιακά. Και σκέφτεστε πιθανώς - επειδή είστε όλοι πολύ καλοί γνώστες του διαδικτύου - ναι, και είμαστε στην εποχή της συλλογικής κατανάλωσης, έτσι μπορεί να μπεί απευθείας στο διαδίκτυο και να τα κάνει όλα αυτά. Μπορεί να μπεί στο Airbnb να καταχωρήσει τον καναπέ-κρεβάτι, μπορεί να μπεί στο TaskRabbit.com και να πεί: «Θέλω να κάνω τοπικές παραδόσεις» κτλ.
But is there more that could be done for this corner of the labor market? Because right now there are so many people who need whatever economic opportunity they can get. Let's make it personal. Imagine that a young woman -- base of the economic pyramid, very little prospect of getting a job -- what economic activity could she theoretically engage in? Well, she might be willing to work odd hours in a call center, in a reception area, in a mail room. She may be interested in providing local services to her community: babysitting, local deliveries, pet care. She may have possessions that she would like to trade at times she doesn't need them. So she might have a sofa bed in her front room that she would like to let out. She might have a bike, a video games console she only uses occasionally. And you're probably thinking -- because you're all very web-aware -- yes, and we're in the era of collaborative consumption, so she can go online and do all this. She can go to Airbnb to list her sofa bed, she can go to TaskRabbit.com and say, "I want to do local deliveries," and so on.
Αυτοί είναι καλοί ιστοχώροι, αλλά πιστεύω πως μπορούμε να κάνουμε ένα βήμα πιο μπροστά. Το κλειδί σε αυτό είναι μια φιλοσοφία την οποία ονομάζουμε σύγχρονες αγορές για όλους. Οι αγορές έχουν αλλάξει άρδην τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά μόνο για τις οργανώσεις στην κορυφή της οικονομίας. Αν είσαι χρηματιστής, το θεωρείς δεδομένο ότι πουλάς τα χρηματοπιστωτικά περιουσιακά στοιχεία σου σε ένα σύστημα των αγορών που προσδιορίζει τις πιο κερδοφόρες ευκαιρίες για σένα σε πραγματικό χρόνο, και τις εκτελεί σε μικροδευτερόλεπτα εντός των ορίων που εσύ έχεις ορίσει. Αναλύει την προσφορά και ζήτηση και την τιμολόγηση και σας λέει από πού έρχεται το επόμενο κύμα των ευκαιριών σας. Διαχειρίζεται τον κίνδυνο αντισυμβαλλομένων με απίστευτα εξελιγμένους τρόπους. Είναι όλα εξαιρετικά χαμηλή γενική δαπάνη. Ποιο είναι το κέρδος στο κάτω μέρος της οικονομίας όσον αφορά τις αγορές κατά τα τελευταία 20 χρόνια; Βασικά, μικρές αγγελίες με μια δυνατότητα αναζήτησης.
These are good sites, but I believe we can go a step further. And the key to that is a philosophy that we call modern markets for all. Markets have changed beyond recognition in the last 20 years, but only for organizations at the top of the economy. If you're a Wall Street trader, you now take it for granted that you sell your financial assets in a system of markets that identifies the most profitable opportunities for you in real time, executes on that in microseconds within the boundaries you've set. It analyzes supply and demand and pricing and tells you where your next wave of opportunities are coming from. It manages counterparty risk in incredibly sophisticated ways. It's all extremely low overhead. What have we gained at the bottom of the economy in terms of markets in the last 20 years? Basically classified adverts with a search facility.
Τότε, γιατί έχουμε αυτή η διαφορά ανάμεσα σε αυτές τις απίστευτα εξελιγμένες αγορές στην κορυφή της οικονομίας που συνεχώς απορροφούν όλο και περισσότερη δραστηριότητα και πόρους από την κύρια οικονομία σε αυτό το σπάνιο επίπεδο του εμπορίου, και σε αυτό που έχουμε εμείς οι υπόλοιποι; Μια σύγχρονη αγορά είναι κάτι περισσότερο από μια ιστοσελίδα, είναι ένας ιστός διαλειτουργικών αγορών, μηχανισμών γραμματείας, ρυθμιστικών καθεστώτων, μηχανισμών διακανονισμού, πηγών ρευστότητας και ούτω καθεξής. Και όταν ένας έμπορος της Wall Street έρχεται στη δουλειά το πρωί, δεν καταχωρεί κάθε χρηματοπιστωτικό παράγωγο που θέλει να πουλήσει σήμερα και στη συνέχεια αναρτεί αυτή την καταχώριση σε πολλαπλές ιστοσελίδες και περιμένει πιθανούς αγοραστές να έρθουν σε επαφή και να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση των όρων πιθανής εμπορικής συναλλαγής.
So why do we have this disparity between these incredibly sophisticated markets at the top of the economy that are increasingly sucking more and more activity and resource out of the main economy into this rarefied level of trading, and what the rest of us have? A modern market is more than a website; it's a web of interoperable marketplaces, back office mechanisms, regulatory regimes, settlement mechanisms, liquidity sources and so on. And when a Wall Street trader comes into work in the morning, she does not write a listing for every financial derivative she wants to sell today and then post that listing on multiple websites and wait for potential buyers to get in touch and start negotiating the terms on which she might trade.
Κατά τις πρώτες ημέρες αυτής της τεχνολογίας σύγχρονης αγοράς, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα επεξεργάζονταν πώς θα μπορούσαν να μοχλεύσουν την αγοραστική τους δύναμη, τις γραμματειακές τους διαδικασίες, τις σχέσεις τους, τα δίκτυά τους για να διαμορφώσουν αυτές τις νέες αγορές, που θα δημιουργούσαν αυτή τη νέα δραστηριότητα. Ζήτησαν την υποστήριξη των ρυθμιστικών καθεστώτων των κυβερνήσεων, και σε πολλές περιπτώσεις την απέκτησαν.
In the early days of this modern markets technology, the financial institutions worked out how they could leverage their buying power, their back office processes, their relationships, their networks to shape these new markets that would create all this new activity. They asked governments for supporting regulatory regimes, and in a lot of cases they got it.
Αλλά σε ολόκληρη την οικονομία, υπάρχουν διευκολύνσεις που θα μπορούσαν επιπλέον να μοχλεύσουν μια νέα γενιά αγορών προς όφελος όλων μας. Και αυτές οι παροχές - μιλάω για πράγματα όπως οι μηχανισμοί που αποδεικνύουν την ταυτότητά μας, οι Αρχές Αδειοδότησης που γνωρίζουν τι επιτρέπεται στον καθένα μας να κάνει νόμιμα σε κάθε δεδομένη στιγμή, τις διαδικασίες με τις οποίες επιλύουμε διαφορές δια της επίσημης οδού. Αυτοί οι μηχανισμοί, οι παροχές αυτές δεν είναι το δώρο της Craigslist ή της Gumtree ή του Yahoo, ελέγχονται από την πολιτεία. Και οι φορείς χάραξης πολιτικής που βρίσκονται πάνω από αυτούς τους μηχανισμούς όπως υπονοώ, απλά δεν σκεπτόνται πώς θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν οι διευκολύνσεις αυτές για την υποστήριξη μιας ολόκληρης νέας εποχής αγορών.
But throughout the economy, there are facilities that could likewise leverage a new generation of markets for the benefit of all of us. And those facilities -- I'm talking about things like the mechanisms that prove our identity, the licensing authorities that know what each of us is allowed to do legally at any given time, the processes by which we resolve disputes through official channels. These mechanisms, these facilities are not in the gift of Craigslist or Gumtree or Yahoo, they're controlled by the state. And the policymakers who sit on top of them are, I suggest, simply not thinking about how those facilities could be used to underpin a whole new era of markets.
Όπως όλοι οι άλλοι, αυτοί οι φορείς χάραξης πολιτικής το θεωρούν δεδομένο ότι οι σύγχρονες αγορές είναι το καταφύγιο οργανισμών που είναι αρκετά ισχυροί για να τις δημιουργήσουν για τους εαυτούς τους. Ας υποθέσουμε ότι σταματάμε να το θεωρούμε δεδομένο. Ας υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί ο πρωθυπουργός της Βρετανίας ή ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, ή ο ηγέτης της κάθε άλλης ανεπτυγμένης χώρας, ξυπνούσε κι έλεγε: «Ποτέ δεν θα μπορέσω να δημιουργήσω όλες τις εργασίες που χρειάζομαι μέσα στο σημερινό κλίμα. Πρέπει να επικεντρωθώ σε οιαδήποτε οικονομική ευκαιρία μπορώ να βρω για τους πολίτες μου. Και για αυτό πρέπει εκείνοι να είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση σε αγορές τελευταίας αιχμής. Πώς μπορώ να το κάνω αυτό να συμβεί;»
Like everyone else, those policymakers are taking it for granted that modern markets are the preserve of organizations powerful enough to create them for themselves. Suppose we stopped taking that for granted. Suppose tomorrow morning the prime minister of Britain or the president of the U.S., or the leader of any other developed nation, woke up and said, "I'm never going to be able to create all the jobs I need in the current climate. I have got to focus on whatever economic opportunity I can get to my citizens. And for that they have to be able to access state-of-the-art markets. How do I make that happen?"
Και νομίζω ότι μπορώ να δω μερικά μάτια να γυρίζουν απηυδισμένα. Πολιτικοί σε ένα μεγάλο, σύνθετο, εξελιγμένο έργο Πληροφορικής; Ω, αυτό θα είναι μια αναμενόμενη καταστροφή. Όχι απαραίτητα. Υπάρχει ένα δεδικασμένο για την υπηρεσία που συνδυάζεται με τεχνολογία που έχει εισαχθεί από πολιτικούς σε πολλές χώρες και έχει ήδη τεράστια επιτυχία: εθνικές λαχειοφόρες αγορές.
And I think I can see a few eyes rolling. Politicians in a big, complex, sophisticated I.T. project? Oh, that's going to be a disaster waiting to happen. Not necessarily. There is a precedent for technology-enabled service that has been initiated by politicians in multiple countries and has been hugely successful: national lotteries.
Ας πάρουμε τη Bρετανία ως παράδειγμα. Η κυβέρνησή μας δεν σχεδίασε την εθνική λαχειοφόρο αγορά, δεν την χρηματοδότησε, δεν την χειρίζεται την εθνική λαχειοφόρο αγορά. Απλά ψηφίσε το Νόμο περί Εθνικής Λαχειοφόρου Αγοράς και αυτό είναι όλο. Αυτή η Πράξη ορίζει πώς θα είναι μια εθνική Αρχή Στοιχημάτων. Καθορίζει κάποια προνόμια που το κράτος μπορεί να προσδώσει επί των διαχειριστών κατ' αποκλειστικότητα. Και θέτει ορισμένες υποχρεώσεις σε αυτούς τους διαχειριστές. Όσον αφορά τη διάδοση δραστηριοτήτων τζόγου για τις μάζες, αυτό ήταν μια απόλυτη επιτυχία.
Let's take Britain as an example. Our government didn't design the national lottery, it didn't fund the national lottery, it doesn't operate the national lottery. It simply passed the National Lottery Act and this is what followed. This act defines what a national lottery will look like. It specifies certain benefits that the state can uniquely bestow on the operators. And it puts some obligations on those operators. In terms of spreading gambling activity to the masses, this was an unqualified success.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι στόχος μας είναι να φέρουμε νέα οικονομική δραστηριότητα στη βάση της πυραμίδας. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το ίδιο μοντέλο; Πιστεύω ότι θα μπορούσαμε. Έτσι, φανταστείτε ότι οι φορείς χάραξης πολιτικής περιέγραφαν μια παροχή. Ας την ονομάσουμε εθνικές ηλεκτρονικές αγορές, ΕΗΑs για συντομία. Δείτε το σαν μια ρυθμιζόμενη παροχή κοινής ωφελείας. Έτσι είναι στο ίδιο επίπεδο με την παροχή νερού ή του οδικού δικτύου. Και είναι μια σειρά από αγορές για χαμηλού επιπέδου εμπόριο που μπορεί να εκπληρωθεί από ένα άτομο ή μια μικρή επιχείρηση. Η κυβέρνηση έχει ορισμένες παροχές που ιδανικά μπορεί να προσδώσει στις αγορές αυτές. Πρόκειται για δημόσιες δαπάνες που περνάνε από αυτές τις αγορές για την αγορά δημοσίων υπηρεσιών σε τοπικό επίπεδο. Πρόκειται για διασύνδεση αυτών των αγορών απευθείας στα υψηλότερα επίσημα κανάλια στη γη. Πρόκειται για την υπόληψη του ρόλου της κυβέρνησης ως δημοσιολόγος για αυτές τις αγορές. Πρόκειται για την απορρύθμιση ορισμένων τομέων ώστε οι ντόπιοι να μπορούν να εισαχθούν.
But let's suppose that our aim is to bring new economic activity to the base of the pyramid. Could we use the same model? I believe we could. So imagine that policymakers outlined a facility. Let's call it national e-markets, NEMs for short. Think of it as a regulated public utility. So it's on a par with the water supply or the road network. And it's a series of markets for low-level trade that can be fulfilled by a person or a small company. And government has certain benefits it can uniquely bestow on these markets. It's about public spending going through these markets to buy public services at the local level. It's about interfacing these markets direct into the highest official channels in the land. It's about enshrining government's role as a publicist for these markets. It's about deregulating some sectors so that local people can enter them.
Έτσι, τα ταξίδια με ταξί μπορεί να είναι ένα παράδειγμα. Υπάρχουν ορισμένες υποχρεώσεις που πρέπει να συνοδεύουν αυτά τα προνόμια που συσχετίζονται με τους διαχειριστές, και το βασικό είναι, φυσικά, ότι οι διαχειριστές πληρώνουν για τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης ολόκληρης της διασύνδεσης με το δημόσιο τομέα. Έτσι, φανταστείτε οι διαχειριστές σαν αντάλλαγμα να χτίζουν ένα ποσοστό προσαύξησης (markup) σε κάθε συναλλαγή. Φανταστείτε ότι υπάρχει μια περίοδος παραχώρησης που ορίζεται ίσως στα 15 χρόνια στο οποίο μπορούν να λάβουν όλα αυτά τα οφέλη και να προχωρήσουν. Και φανταστείτε ότι λένε στις κοινοπραξίες που κάνουν προσφορά διαχείρισης, όποιος έρχεται στο χαμηλότερο ποσοστό σήμανσης (markup) για κάθε συναλλαγή να χρηματοδοτήσει το όλο θέμα θα κερδίσει τη συμφωνία.
So, taxi journeys might be one example. And there are certain obligations that should go with those benefits to be placed on the operators, and the key one is, of course, that the operators pay for everything, including all the interfacing into the public sector. So imagine that the operators make their return by building a percentage markup into each transaction. Imagine that there's a concession period defined of maybe 15 years in which they can take all these benefits and run with them. And imagine that the consortia who bid to run it are told, whoever comes in at the lowest percentage markup on each transaction to fund the whole thing will get the deal.
Έτσι η κυβέρνηση στη συνέχεια εξέρχεται από το πλαίσιο. Αυτό είναι τώρα στα χέρια της κοινοπραξίας. Είτε θα ξεκλειδώσουν τρομερές οικονομικές ευκαιρίες και θα βγάλουν ποσοστά απ' όλο αυτό ή όλα θα συντριβούν και θα καούν, που είναι δύσκολο για τους μετόχους τους. Δεν ενοχλείται απαραίτητα ο φορολογούμενος. Και δεν θα υπήρχαν περιορισμοί στις εναλλακτικές αγορές. Έτσι αυτό θα ήταν μόνο μία ακόμη επιλογή ανάμεσα σε εκατομμύρια φόρουμ στο Διαδίκτυο. Αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετικά, επειδή η πρόσβαση στις εν λόγω παροχές που στηρίζονται από την πολιτεία θα μπορούσε να παρακινήσει αυτή την κοινοπραξία να επενδύσει σοβαρά στην υπηρεσία. Γιατί θα πρέπει να πάρουν μπρος πολλές τέτοιες μικρές συναλλαγές για να αρχίσουν να αποδίδουν.
So government then exits the frame. This is now in the hands of the consortium. Either they are going to unlock an awful lot of economic opportunity and make a percentage on all of it or it's all going to crash and burn, which is tough on their shareholders. It doesn't bother the taxpayer necessarily. And there would be no constraints on alternative markets. So this would just be one more choice among millions of Internet forums. But it could be very different, because having access to those state-backed facilities could incentivize this consortium to seriously invest in the service. Because they would have to get a lot of these small transactions going to start making their return.
Έτσι μιλάμε για τομείς όπως φροντίδα μαλλιών στο σπίτι, τη μίσθωση των παιχνιδιών, γεωργικές εργασίες, ενοικίαση των ρούχων ακόμη, διανομή γεύματων κατ' οίκον, υπηρεσίες για τους τουρίστες, οικιακή φροντίδα. Αυτός θα ήταν ένας κόσμος πολύ μικρών συναλλαγών, αλλά πολύ καλά ενημερωμένος, επειδή οι εθνικές ηλεκτρονικές αγορές θα διανέμουν δεδομένα.
So we're talking about sectors like home hair care, the hire of toys, farm work, hire of clothes even, meals delivered to your door, services for tourists, home care. This would be a world of very small trades, but very well-informed, because national e-markets will deliver data.
Κι έτσι είναι ένας ντόπιος που ενδεχομένως αποφασίζει εάν θα εισέλθει στην αγορά της φύλαξης μωρών. Και ίσως αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να χρηματοδοτήσει την αξιολόγηση και εκπαίδευση αν ήθελε να μπει σε αυτή την αγορά. Θα πρέπει να κάνει συνεντεύξεις αξιολόγησης με ντόπιους γονείς που θα ήθελαν μια δεξαμενή ειδικών για φύλαξη μωρών. Αξίζει τον κόπο; Θα πρέπει να ψάχνει σε άλλους τομείς; Πρέπει να κινηθεί προς ένα άλλο μέρος της χώρας όπου υπάρχει έλλειψη σε μπέιμπι-σίτερς; Αυτό το είδος των δεδομένων μπορεί να γίνει ρουτίνα. Και αυτά τα δεδομένα μπορεί να χρησιμοποιηθούν από επενδυτές. Έτσι, αν υπάρχει ένα πρόβλημα έλλειψης ειδικών φύλαξης βρεφών σε ορισμένα μέρη της χώρας και αν το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την αξιολόγηση και την κατάρτιση, ένας επενδυτής να μπορεί να πληρώσει για αυτό και το σύστημα να εισπράξει το ένα δέκατο απο τα βελτιωμένα κέρδη των ατόμων ίσως για τα επόμενα δύο χρόνια.
So this is a local person potentially deciding whether to enter the babysitting market. And they might be aware that they would have to fund vetting and training if they wanted to go into that market. They'd have to do assessment interviews with local parents who wanted a pool of babysitters. Is it worth their while? Should they be looking at other sectors? Should they be moving to another part of the country where there's a shortage of babysitters? This kind of data can become routine. And this data can be used by investors. So if there's a problem with a shortage of babysitters in some parts of the country and the problem is nobody can afford the vetting and training, an investor can pay for it and the system will tithe back the enhanced earnings of the individuals for maybe the next two years.
Πρόκειται για έναν κόσμο εξατομικευμένου καπιταλισμού. Δηλαδή πρόκειται για μικτές αγορές από μικρά άτομα, αλλά είναι πολύ ενημερωμένο, ασφαλές, βολικό, χαμηλής γενική δαπάνης και άμεσο. Κάποια πρόχειρη έρευνα προτείνει ότι αυτό θα μπορούσε να ξεκλειδώσει περίπου 100 εκατομμύρια λίρες σε μια ημέρα νέας οικονομικής δραστηριότητας σε μια χώρα στο μέγεθος του Ηνωμένου Βασιλείου
This is a world of atomized capitalism. So it's small trades by small people, but it's very informed, safe, convenient, low-overhead and immediate. Some rough research suggests this could unlock around 100 million pounds' worth a day of new economic activity in a country the size of the U.K.
Μήπως αυτό σας ακούγεται απίθανο; Αυτό είπαν πολλοί άνθρωποι για τις turbo συναλλαγές σε οικονομικές συναλλαγές πριν από 20 χρόνια. Μην υποτιμήσετε τη μετασχηματιστική δύναμη των πραγματικά σύγχρονων αγορών.
Does that sound improbable to you? That's what a lot of people said about turbo trading in financial exchanges 20 years ago. Do not underestimate the transformative power of truly modern markets.
Σας ευχαριστώ.
Thank you.
(Χειροκρότημα)
(Applause)