Τα σπουδαία κείμενα της αρχαιότητας δε φτάνουν σ' εμάς στην πρωτότυπη μορφή τους. Φτάνουν επειδή τα αντέγραψαν ξανά και ξανά αντιγραφείς στο Μεσαίωνα. Έτσι συμβαίνει και με τον Αρχιμήδη, τον σπουδαίο ΄Ελληνα μαθηματικό.
The great texts of the ancient world don't survive to us in their original form. They survive because medieval scribes copied them and copied them and copied them. And so it is with Archimedes, the great Greek mathematician.
Οι γνώσεις μας σχετικά με τον Αρχιμήδη ως μαθηματικό προέρχονται από τρία και μόνο βιβλία, που ονομάζονται Α, Β και Γ. Το Α χάθηκε από έναν Ιταλό ουμανιστή το 1564. Το Β εμφανίστηκε για τελευταία φορά στην Παπική βιβλιοθήκη γύρω στα εκατό μίλια βόρεια της Ρώμης, στο Βιτέρμπο το 1311. Ο Κώδικας Γ ανακαλύφθηκε μόλις το 1906, και έφτασε στο γραφείο μου στη Βαλτιμόρη στις 19 Ιανουαρίου 1999. Αυτό που βλέπετε είναι ο Κώδικας Γ.
Everything we know about Archimedes as a mathematician we know about because of just three books, and they're called A, B and C. And A was lost by an Italian humanist in 1564. And B was last heard of in the Pope's Library about a hundred miles north of Rome in Viterbo in 1311. Now Codex C was only discovered in 1906, and it landed on my desk in Baltimore on the 19th of January, 1999. And this is Codex C here.
Στην πραγματικότητα ο Κώδικας Γ είναι θαμμένος σ' αυτό το βιβλίο. Είναι θαμμένος θησαυρός. Διότι αυτό το βιβλίο είναι στην πραγματικότητα ένα προσευχητάρι. Το ολοκλήρωσε ένας τύπος με το όνομα Ιωάννης Μύρωνας στις 14 Απριλίου 1229. Για να κάνει το προσευχητάρι του χρησιμοποίησε περγαμηνή. Δε χρησιμοποίησε όμως καινούργια περγαμηνή, αλλά περγαμηνή ανακυκλωμένη από προηγούμενα χειρόγραφα, που ήταν επτά στον αριθμό. Ο Κώδικας Γ του Αρχιμήδη ήταν ένα από αυτά τα επτά. Αποσυναρμολόγησε το χειρόγραφο του Αρχιμήδη και τα άλλα επτά χειρόγραφα. Έσβησε όλα τους τα κείμενα, μετά έκοψε τα φύλλα στο μέσον, τα ανακάτεψε, τα γύρισε σε στροφή 90 μοιρών, και έγραψε προσευχές πάνω σ' αυτά τα βιβλία. Στην πραγματικότητα αυτά τα επτά χειρόγραφα εξαφανίστηκαν για 700 χρόνια, με αποτέλεσμα να έχουμε ένα προσευχητάρι.
Now Codex C is actually buried in this book. It's buried treasure. Because this book is actually a prayer book. It was finished by a guy called Johannes Myrones on the 14th of April, 1229. And to make his prayer book he used parchment. But he didn't use new parchment, he used parchment recycled from earlier manuscripts, and there were seven of them. And Archimedes Codex C was just one of those seven. He took apart the Archimedes manuscript and the other seven manuscripts. He erased all of their texts, and then he cut the sheets down in the middle, he shuffled them up, and he rotated them 90 degrees, and he wrote prayers on top of these books. And essentially these seven manuscripts disappeared for 700 years, and we have a prayer book.
Το προσευχητάρι το ανακάλυψε αυτός ο τύπος, ο Γιόχαν Λούντβιχ Χάιμπεργκ το 1906. Χρησιμοποιώντας απλώς έναν μεγεθυντικό φακό, κατέγραψε όσο μεγαλύτερο μέρος του κειμένου μπορούσε. Βρήκε δυο κείμενα σ' αυτό το χειρόγραφο που ήταν μοναδικά. Δεν ανήκαν ούτε στο Α ούτε στο Β, ήταν νέα κείμενα του Αρχιμήδη, και τιτλοφορούνταν «Η Μέθοδος» και «Το Στομάχιον». Αυτό αποτέλεσε ένα παγκοσμίως γνωστό χειρόγραφο.
The prayer book was discovered by this guy, Johan Ludvig Heiberg, in 1906. And with just a magnifying glass, he transcribed as much of the text as he could. And the thing is that he found two texts in this manuscript that were unique texts. They weren't in A and B at all; they were completely new texts by Archimedes, and they were called "The Method" and "The Stomachion." And it became a world famous manuscript.
Είναι βέβαια σαφές ότι αυτό το βιβλίο είναι σε άσχημη κατάσταση. Κακοποιήθηκε ακόμη πιο πολύ τον 20ο αιώνα αφού το είχε δει ο Χάιμπεργκ. Πλαστογράφησαν επάνω του, και υπέστη φθορά από μούχλα. Αυτό το βιβλίο είναι ο ορισμός της υποβάθμισης. Είναι το είδος του βιβλίου που θα νόμιζε κανείς ότι βρίσκεται σε κάποιο ίδρυμα. Αλλά δεν είναι σε κάποιο ίδρυμα, αγοράστηκε από ιδιώτη το 1998.
Now it should be clear by now that this book is in bad condition. It got in worse condition in the 20th century after Heiberg saw it. Forgeries were painted over it, and it suffered very badly from mold. This book is the definition of a write-off. It's the sort of book that you thought would be in an institution. But it's not in an institution, it was bought by a private owner in 1998.
Γιατί αγόρασε αυτό το βιβλίο; Επειδή ήθελε να κάνει ασφαλές αυτό που ήταν εύθραυστο. Να κάνει ευρέως διαδεδομένο αυτό που ήταν μοναδικό. Να κάνει δωρεάν αυτό που ήταν ακριβό. Και τα έκανε όλα αυτά για λόγους αρχής. Επειδή λίγοι άνθρωποι πρόκειται να διαβάσουν τον Αρχιμήδη στα Αρχαία Ελληνικά, αλλά έπρεπε να έχουν την ευκαιρία να το κάνουν.
Why did he buy this book? Because he wanted to make that which was fragile safe. He wanted to make that which was unique ubiquitous. He wanted to make that which was expensive free. And he wanted to do this as a matter of principle. Because not many people are really going to read Archimedes in ancient Greek, but they should have the chance to do it.
Συγκέντρωσε λοιπόν τους φίλους του Αρχιμήδη, και υποσχέθηκε να αναλάβει τα έξοδα για το έργο που θα γινόταν. Και ήταν ένα ακριβό έργο, αλλά μη φανταστείτε και πολύ ακριβό, διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν ήρθαν για τα λεφτά, ήρθαν για τον Αρχιμήδη, και είχαν διαφορετικά υπόβαθρα. Κάποιοι προέρχονταν από την σωματιδιακή φυσική, άλλοι από την κλασική φιλολογία, άλλοι από τη συντήρηση βιβλίων, άλλοι από τα αρχαία μαθηματικά, άλλοι από τη διαχείριση δεδομένων, άλλοι από την επιστημονική απεικόνιση και διαχείριση προγραμμάτων. Ενώθηκαν με σκοπό να εργαστούν πάνω σ΄αυτό το χειρόγραφο.
So he gathered around himself the friends of Archimedes, and he promised to pay for all the work. And it was an expensive job, but actually it wouldn't be as much as you think because these people, they didn't come from money, they came from Archimedes. And they came from all sorts of different backgrounds. They came from particle physics, they came from classical philology, they came from book conservation, they came from ancient mathematics, they came from data management, they came from scientific imaging and program management. And they got together to work on this manuscript.
Το πρώτο πρόβλημα ήταν πρόβλημα συντήρησης. Του είδους που είχε να κάνει με το εξής: Υπήρχε κόλλα στη ράχη του βιβλίου. Αν δείτε προσεκτικά αυτή τη φωτογραφία, το μισό κάτω μέρος του είναι καφέ. Και αυτή η κόλλα είναι δερματόκολλα. Ένας συντηρητής, την αφαιρεί σχετικά εύκολα. Το μισό πάνω μέρος είναι κόλλα Έλμερ για ξύλα . Είναι γαλάκτωμα οξικού πολυβινυλίου που δεν διαλύεται στο νερό όταν στεγνώσει. Είναι πολύ πιο σκληρή από την περγαμηνή πάνω στην οποία γράφτηκε. Προτού επομένως αρχίσουμε να απεικονίζουμε το κείμενο του Αρχιμήδη, έπρεπε να διαλύσουμε το βιβλίο. Μας πήρε τέσσερα χρόνια για να το κάνουμε. Και πρόκειται για μια σπάνια επιτυχία, κυρίες και κύριοι.
The first problem was a conservation problem. And this is the sort of thing that we had to deal with: There was glue on the spine of the book. And if you look at this photograph carefully, the bottom half of this is rather brown. And that glue is hide glue. Now if you're a conservator, you can take off this glue reasonably easily. The top half is Elmer's wood glue. It's polyvinyl acetate emulsion that doesn't dissolve in water once it's dry. And it's much tougher than the parchment that it was written on. And so before we could start imaging Archimedes, we had to take this book apart. So it took four years to take apart. And this is a rare action shot, ladies and gentlemen.
(Γέλια)
(Laughter)
Το επόμενο που είχαμε να κάνουμε ήταν να καθαρίσουμε το κερί, διότι το βιβλίο χρησιμοποιούνταν σε εκκλησιαστικές λειτουργίες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και χρησιμοποιούσαν κερί. Το κερί ήταν βρώμικο και δε μπορούσαμε να διαβάσουμε τα σημεία που ήταν καλυμμένα. Το κερί ήταν βρώμικο και δε μπορούσαμε να διαβάσουμε τα σημεία που ήταν καλυμμένα. Έπρεπε πολύ προσεκτικά να το καθαρίσουμε με μηχανικά μέσα.
Another thing is that we had to get rid of all the wax, because this was used in the liturgical services of the Greek Orthodox Church and they'd used candle wax. And the candle wax was dirty, and we couldn't image through the wax. So very carefully we had to mechanically scrape off all the wax.
Δεν είναι εύκολο να σας περιγράψω με ακρίβεια σε πόσο κακή κατάσταση ήταν αυτό το βιβλίο, αλλά πολλές φορές διαλυόταν σε μικρά κομμάτια. Φυσιολογικά δεν μας απασχολούν τα μικρά κομματάκια σ' ένα βιβλίο, όμως τα συγκεκριμένα υπήρχε πιθανότητα να περιέχουν κείμενο του Αρχιμήδη. Έτσι, πολύ μικρά θραύσματα καταφέραμε να τα βάλουμε πίσω στη σωστή θέση.
It's hard to tell you exactly how bad this condition of this book is, but it came out in little bits very often. And normally in a book, you wouldn't worry about the little bits, but these little bits might contain unique Archimedes text. So, tiny fragments we actually managed to put back in the right place.
Αφού είχε ολοκληρωθεί αυτή η διαδικασία, ξεκινήσαμε την απεικόνιση του χειρογράφου. Απεικονίσαμε το χειρόγραφο σε 14 διαφορετικά χρωματικά φάσματα. Διότι αν κοιτάξεις κάτι σε διαφορετικά χρωματικά φάσματα, βλέπεις διαφορετικά πράγματα. Τούτη εδώ είναι ή εικόνα μιας σελίδας αποτυπωμένης σε 14 χρωματικά φάσματα.
Then, having done that, we started to image the manuscript. And we imaged the manuscript in 14 different wavebands of light. Because if you look at something in different wavebands of light, you see different things. And here is an image of a page imaged in 14 different wavebands of light.
Όμως δε λειτούργησε κανένα από αυτά. Έτσι, επεξεργαστήκαμε τις εικόνες μαζί, και βάλαμε δυο εικόνες σε μια άδεια οθόνη. Ορίστε δυο διαφορετικές εικόνες του χειρόγραφου του Αρχιμήδη. Η αριστερή είναι η φυσιολογική κόκκινη εικόνα. Και η δεξιά είναι η υπεριώδης. Στη δεξιά μπορεί να δείτε κάτι από τη γραφή του Αρχιμήδη. Εάν τις συγχωνεύσουμε σε ένα ψηφιακό υπόβαθρο, η περγαμηνή είναι φωτεινή και στις δυο εικόνες και βγαίνει φωτεινή. Το προσευχητάρι είναι σκοτεινό και στις δυο εικόνες και βγαίνει σκούρο. Το κείμενο του Αρχιμήδη είναι σκούρο στη μία εικόνα και φωτεινό στην άλλη. Και βγαίνει σκούρο αλλά κόκκινο, και στη συνέχεια γίνεται πιο καθαρό στην ανάγνωση. Αυτή είναι η εμφάνιση του.
But none of them worked. So what we did was we processed the images together, and we put two images into one blank screen. And here are two different images of the Archimedes manuscript. And the image on the left is the normal red image. And the image on the right is an ultraviolet image. And in the image on the right you might be able to see some of the Archimedes writing. If you merge them together into one digital canvas, the parchment is bright in both images and it comes out bright. The prayer book is dark in both images and it comes out dark. The Archimedes text is dark in one image and bright in another. And it'll come out dark but red, and then you can start to read it rather clearly. And that's what it looks like.
Εδώ είναι μια εικόνα πριν και μετά, αλλά δεν μπορείς να τη διαβάσεις έτσι. Παίρνεις κοντινό πλάνο μεγεθύνεις πάλι και πάλι, και τώρα μπορεί κανείς να το διαβάσει.
Now that's a before and after image, but you don't read the image on the screen like that. You zoom in and you zoom in and you zoom in and you zoom in, and you can just read it now.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Αν επεξεργαστεί κανείς τις ίδιες εικόνες με διαφορετικό τρόπο, μπορεί να απαλείψει το κείμενο του προσευχητάριου. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί τα διαγράμματα στο χειρόγραφο αποτελούν τη μοναδική πηγή για τα διαγράμματα που ο Αρχιμήδης σχεδίασε στην άμμο τον τέταρτο αιώνα π.Χ. Ορίστε λοιπόν, είναι στη διάθεσή σας.
If you process the same two images in a different way, you can actually get rid of the prayer book text. And this is terribly important, because the diagrams in the manuscript are the unique source for the diagrams that Archimedes drew in the sand in the fourth century B.C. And there we are, I can give them to you.
Με αυτή την απεικόνιση-- την υπέρυθρη, υπεριώδη, αόρατη απεικόνιση του φωτός-- δε θα μπορούσαμε ποτέ να διαπεράσουμε τις χρυσοποίκιλτες πλαστογραφήσεις. Με ποιο τρόπο θα το καταφέρναμε; Πήραμε το χειρόγραφο, και αποφασίσαμε να το απεικονίσουμε σε φθορίζουσες ακτίνες Χ. Μία ακτίνα Χ εισέρχεται στο αριστερό διάγραμμα και χτυπά ένα ηλεκτρόνιο του εσωτερικού φλοιού ενός ατόμου. Αυτό το ηλεκτρόνιο εξαφανίζεται. Και καθώς εξαφανίζεται, ένα ηλεκτρόνιο από ένα πιο μακρινό φλοιό εισέρχεται στη θέση του. Όταν παίρνει τη θέση του, εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Εκπέμπει μία ακτίνα Χ. Αυτή η ακτίνα Χ έχει συγκεκριμένο μήκος κύματος ως προς το άτομο στο οποίο προσπίπτει.
With this kind of imaging -- this kind of infrared, ultraviolet, invisible light imaging -- we were never going to image through the gold ground forgeries. How were we going to do that? Well we took the manuscript, and we decided to image it in X-ray fluorescence imaging. So an X-ray comes in in the diagram on the left and it knocks out an electron from the inner shell of an atom. And that electron disappears. And as it disappears, an electron from a shell farther out jumps in and takes its place. And when it takes its place, it sheds electromagnetic radiation. It sheds an X-ray. And this X-ray is specific in its wavelength to the atom that it hits.
Αυτό που θέλαμε να πάρουμε ήταν ο σίδηρος. Διότι η μελάνη ήταν γραμμένη με σίδηρο. Αν καταφέρουμε να αντιστοιχήσουμε από πού βγαίνει και από πού έρχεται η ακτίνα Χ, μπορούμε να χαρτογραφήσουμε το σίδηρο στη σελίδα, και θεωρητικά μπορούμε να διαβάσουμε την εικόνα.
And what we wanted to get was the iron. Because the ink was written in iron. And if we can map where this X-ray that comes out, where it comes from, we can map all the iron on the page, then theoretically we can read the image.
Το θέμα είναι ότι χρειαζόμαστε μια πολύ ισχυρή πηγή φωτός για να το καταφέρουμε. Το πήγαμε λοιπόν στο Εργαστήριο ακτινοβολίας σύγχροτρων του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, που είναι σωματιδιακός επιταχυντής. Τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται προς μια κατεύθυνση, τα ποζιτρόνια προς την άλλη. Συναντώνται στο μέσον, και δημιουργούν υποατομικά σωματίδια όπως τα γ-κουάρκ και τα τ-λεπτόνια. Βέβαια δε θα βάζαμε το κείμενο του Αρχιμήδη σ' εκείνη την ακτίνα. Αλλά καθώς τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται με την ταχύτητα του φωτός, εκπέμπουν ακτίνες Χ. Αυτό αποτελεί την ισχυρότερη πηγή φωτός στο ηλιακό σύστημα. Ονομάζεται ακτινοβολία συγχροτρονίου, και χρησιμοποιείται συνήθως για να βλέπουμε πρωτεΐνες και παρόμοια πράγματα. Εμείς όμως θέλαμε να δούμε τα άτομα του σιδήρου, για να μπορέσουμε να διαβάσουμε τη σελίδα πριν και μετά. Και ω του θαύματος, είδαμε ότι μπορούσαμε να το κάνουμε. Χρειάστηκαν 17 λεπτά για μια σελίδα.
The thing is that you need a very powerful light source to do this. So we took it to the Stanford Synchrotron Radiation Laboratory in California, which is a particle accelerator. Electrons go around one way, positrons go around the other. They meet in the middle, and they create subatomic particles like the charm quark and the tau lepton. Now we weren't actually going to put Archimedes in that beam. But as the electrons go round at the speed of light, they shed X-rays. And this is the most powerful light source in the solar system. This is called synchrotron radiation, and it's normally used to look at things like proteins and that sort of thing. But we wanted it to look at atoms, at iron atoms, so that we could read the page from before and after. And lo and behold, we found that we could do it. It took about 17 minutes to do a single page.
Τι ανακαλύψαμε λοιπόν; Ένα από τα μοναδικά κείμενα του Αρχιμήδη που ονομάζεται «Το Στομάχιον». Αυτό δεν περιλαμβανόταν στους Κώδικες Α και Β. Και ξέραμε ότι περιλάμβανε αυτό το τετράγωνο. Είναι ένα τέλειο τετράγωνο, που διαιρείται σε 14 κομμάτια. Ωστόσο κανείς δε γνώριζε σε τι χρησίμευαν αυτά τα 14 κομμάτια στον Αρχιμήδη. Τώρα νομίζουμε ότι γνωρίζουμε. Προσπαθούσε να υπολογίσει με πόσους τρόπους μπορεί κανείς να επαναδιατάξει τα 14 κομμάτια και να εξακολουθεί να έχει ένα τέλειο τετράγωνο. Ποια είναι η απάντηση; Είναι 17.156 διαιρεμένα σε 536 ενότητες. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αποτελεί τη πιο παλιά μελέτη της συνδυαστικής στα μαθηματικά. Η συνδυαστική είναι ένας υπέροχος και ενδιαφέρον κλάδος των μαθηματικών.
So what did we discover? Well one of the unique texts in Archimedes is called "The Stomachion." And this didn't exist in Codices A and B. And we knew that it involved this square. And this is a perfect square, and it's divided into 14 bits. But no one knew what Archimedes was doing with these 14 bits. And now we think we know. He was trying to work out how many ways you can recombine those 14 bits and still make a perfect square. Anyone want to guess the answer? It's 17,152 divided into 536 families. And the important point about this is that it's the earliest study in combinatorics in mathematics. And combinatorics is a wonderful and interesting branch of mathematics.
Το εκπληκτικό βέβαια σχετικά μ' αυτό το χειρόγραφο είναι ότι κοιτάξαμε τα άλλα χειρόγραφα που έφτιαξε ο συγγραφέας του παλίμψηστου, από τα οποία ο αντιγραφέας έκανε το βιβλίο του, και ένα από αυτά περιείχε ένα κείμενο του Υπερείδη. Ο Υπερείδης υπήρξε ένας Αθηναίος ρήτορας του τέταρτου αιώνα π.Χ. Ήταν σύγχρονος του Δημοσθένη. Και το 338 π.Χ ο ίδιος και ο Δημοσθένης αποφάσισαν να αντισταθούν στην στρατιωτική εξουσία του Φίλιππου του Μακεδόνα. Η Αθήνα λοιπόν και η Θήβα ξεκίνησαν μάχη εναντίον του. Ήταν κακή ιδέα, διότι ο Φίλιππος της Μακεδονίας είχε ένα γιο, το Μέγα Αλέξανδρο, και έχασαν τη μάχη της Χαιρώνειας.
The really astonishing thing though about this manuscript is that we looked at the other manuscripts that the palimpsester had made, the scribe had made his book out of, and one of them was a manuscript containing text by Hyperides. Now Hyperides was an Athenian orator from the fourth century B.C. He was an exact contemporary of Demosthenes. And in 338 B.C. he and Demosthenes together decided that they wanted to stand up to the military might of Philip of Macedon. So Athens and Thebes went out to fight Philip of Macedon. This was a bad idea, because Philip of Macedon had a son called Alexander the Great, and they lost the battle of Chaeronea.
Ο Μέγας Αλέξανδρος συνέχισε προς κατάκτηση του γνωστού κόσμου. Ο Υπερείδης δικάστηκε για προδοσία. Και το κείμενο αυτό είναι ο λόγος που εκφώνησε στη δίκη-- και είναι ένας σπουδαίος λόγος: «Το καλύτερο» λέει «είναι να νικήσεις». «Αν όμως δε μπορείς, τότε πρέπει να δώσεις μάχη για έναν ευγενή σκοπό, γιατί έτσι θα σε θυμούνται. Σκεφτείτε τους Σπαρτιάτες. Κέρδισαν άπειρες νίκες, αλλά κανείς δε θυμάται ποιες είναι γιατί μάχονταν για ιδιοτελείς σκοπούς. Η μόνη μάχη των Σπαρτιατών που θυμούνται όλοι είναι η μάχη των Θερμοπυλών όπου σφαγιάστηκαν μέχρι τον τελευταίο, αλλά πολέμησαν για την ελευθερία της Ελλάδας». Τόσο σπουδαίος λόγος ήταν που το Αθηναϊκό δικαστήριο τον αθώωσε. Έζησε ακόμη 10 χρόνια, μέχρι που τον συνέλαβε η Μακεδονική φατρία. Του κόψανε τη γλώσσα για να γελοιοποιήσουν τη ρητορική του δεινότητα, όσο για το σώμα του, κανείς δεν ξέρει τι απέγινε. Αυτό λοιπόν αποτελεί την ανακάλυψη μιας χαμένης φωνής της αρχαιότητας που μας μιλά, όχι από τον τάφο, διότι ο τάφος του δεν υπάρχει, αλλά από το Αθηναϊκό δικαστήριο.
Alexander the Great went on to conquer the known world; Hyperides found himself on trial for treason. And this is the speech that he gave when he was on trial -- and it's a great speech: "Best of all," he says, "is to win. But if you can't win, then you should fight for a noble cause, because then you'll be remembered. Consider the Spartans. They won enumerable victories, but no one remembers what they are because they were all fought for selfish ends. The one battle that the Spartans fought that everybody remembers is the the battle of Thermopylae where they were butchered to a man, but fought for the freedom of Greece." It was such a great speech that the Athenian law courts let him off. He lived for another 10 years, then the Macedonian faction caught up with him. They cut out his tongue in mockery of his oratory, and no one knows what they did with his body. So this is the discovery of a lost voice from antiquity, speaking to us, not from the grave, because his grave doesn't exist, but from the Athenian law courts.
Σ' αυτό το σημείο θα πρέπει να πω ότι φυσιολογικά όταν ψάχνει κανείς μεσαιωνικά χειρόγραφα που σβήστηκαν, δε βρίσκει μοναδικά κείμενα. Η ανακάλυψη δύο χειρογράφων σε ένα, είναι στα αλήθεια κάτι. Η ανακάλυψη τριών είναι τρέλα. Εμείς βρήκαμε τρία.
Now I should say at this point that normally when you're looking at medieval manuscripts that have been scraped off, you don't find unique texts. And to find two in one manuscript is really something. To find three is completely weird. And we found three.
«Οι Κατηγορίες» του Αριστοτέλη περιλαμβάνεται στα θεμελιώδη κείμενα της Δυτικής Φιλοσοφίας. Βρήκαμε ένα σχολιαστικό κείμενο του τρίτου π.Χ αιώνα πάνω σε αυτό, πιθανόν του Γαλένιου και μάλλον του Πορφύριου.
Aristotle's "Categories" is one of the foundational texts of Western philosophy. And we found a third century A.D. commentary on it, possibly by Galen and probably by Porphyry.
Όλα αυτά τα δεδομένα που συλλέξαμε, όλες οι απεικονίσεις, όλες οι ανεπεξέργαστες απεικονίσεις, όλες οι μεταγραφές και τα σχετικά που κάναμε, έχουν αναρτηθεί στο διαδίκτυο υπό μία άδεια του Creative Commons και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από όλους και για κάθε εμπορικό σκοπό.
Now all this data that we collected, all the images, all the raw images, all the transcriptions that we made and that sort of thing have been put online under a Creative Commons license for anyone to use for any commercial purpose.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Γιατί το έκανε αυτό ο ιδιοκτήτης του χειρόγραφου; Το έκανε επειδή καταλαβαίνει τα δεδομένα όπως και τα βιβλία. Όσο αφορά τα βιβλία, αν επιθυμείς να εξασφαλίσεις μακροχρόνια αξιοποίηση τα κρύβεις σε ντουλάπια και επιτρέπεις σε λίγους ανθρώπους να τα δουν. Όσο αφορά τα δεδομένα, αν επιθυμείς να επιβιώσουν, τα βγάζεις και ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση με όσο το δυνατόν περιορισμένο έλεγχο επάνω τους. Και αυτό έπραξε.
Why did the owner of the manuscript do this? He did this because he understands data as well as books. Now the thing to do with books, if you want to ensure their long-term utility, is to hide them away in closets and let very few people look at them. The thing to do with data, if you want it to survive, is to let it out and have everybody have it with as little control on that data as possible. And that's what he did.
Τα ιδρύματα μπορούν να διδαχτούν από αυτή την πρακτική. Διότι τα ιδρύματα προς το παρόν κρατούν τα δεδομένα τους με περιοριστικούς όρους. Όποιος θέλει να δει μεσαιωνικά χειρόγραφα στο Διαδίκτυο, προς το παρόν πρέπει να πάει στην Εθνική Βιβλιοθήκη του τάδε ιστότοπου, ή στην Πανεπιστημιακή Βιβλιοθήκη του δείνα ιστότοπου, που αποτελεί και τον πιο ανιαρό τρόπο ενασχόλησης με ψηφιακά δεδομένα. Αυτό που θέλει κανείς είναι να τα συγκεντρώσει όλα μαζί.
And institutions can learn from this. Because institutions at the moment confine their data with copyright restrictions and that sort of thing. And if you want to look at medieval manuscripts on the Web, at the moment you have to go to the National Library of Y's site or the University Library of X's site, which is about the most boring way in which you can deal with digital data. What you want to do is to aggregate it all together.
Διότι το δίκτυο των αρχαίων χειρογράφων του μέλλοντος δεν πρόκειται να διαμορφωθεί από τα ιδρύματα. Πρόκειται να διαμορφωθεί από τους χρήστες, από ανθρώπους που συγκεντρώνουν όλα τα δεδομένα, από ανθρώπους που επιθυμούν να συγκεντρώσουν όλων των ειδών τους χάρτες απ' όπου και αν προέρχονται, όλα τα είδη των μεσαιωνικών ρομάντζων απ' όπου και αν προέρχονται, άνθρωποι που απλώς επιθυμούν να επιμεληθούν τις προσωπικές τους υπέροχες συλλογές από ωραία πράγματα. Αυτό είναι το μέλλον του Διαδικτύου. Είναι ένα γοητευτικό και όμορφο μέλλον, δεν έχουμε παρά να το πραγματοποιήσουμε.
Because the Web of the ancient manuscripts of the future isn't going to be built by institutions. It's going to be built by users, by people who get this data together, by people who want to aggregate all sorts of maps from wherever they come from, all sorts of medieval romances from wherever they come from, people who just want to curate their own glorious selection of beautiful things. And that is the future of the Web. And it's an attractive and beautiful future, if only we can make it happen.
Στο Μουσείο Τέχνης Ουόλτερς ακολουθήσαμε αυτό το παράδειγμα, και βάλαμε όλα τα χειρόγραφά μας στο Διαδίκτυο για να τα απολαύσει ο κόσμος-- όλα τα ανεπεξέργαστα δεδομένα, όλες τις περιγραφές, όλα τα μεταδεδομένα. υπό μία άδεια του Creative Commons. Το Μουσείο Τέχνης Ουόλτερς είναι ένα μικρό μουσείο και έχει όμορφα χειρόγραφα, αλλά και τα δεδομένα είναι φανταστικά. Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι αν κάνετε μια αναζήτηση εικόνων στο Google αυτή τη στιγμή και πληκτρολογήσετε: «Φωτισμένα χειρόγραφα του Κορανίου» για παράδειγμα, οι 24 από τις 28 εικόνες που θα βρείτε προέρχονται από το δικό μου ίδρυμα.
Now we at the Walters Art Museum have followed this example, and we have put up all our manuscripts on the Web for people to enjoy -- all the raw data, all the descriptions, all the metadata. under a Creative Commons license. Now the Walters Art Museum is a small museum and it has beautiful manuscripts, but the data is fantastic. And the result of this is that if you do a Google search on images right now and you type in "Illuminated manuscript Koran" for example, 24 of the 28 images you'll find come from my institution.
(Χειροκρότημα)
(Applause)
Ας το σκεφτούμε λίγο. Γιατί να κάνει κάτι τέτοιο το ίδρυμα; Για πολλούς λόγους. Μπορείς να μιλήσεις για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες και τα σχετικά, αλλά ας μιλήσουμε για ιδιοτελή πράγματα. Διότι να τι θέλει το ίδρυμα: Γιατί οι άνθρωποι επισκέπτονται το Λούβρο; Για να δούνε τη Μόνα Λίζα. Γιατί θέλουν να δουν τη Μόνα Λίζα; Διότι ξέρουν από πριν πώς είναι. Και ξέρουν από πριν πώς είναι επειδή έχουν δει φωτογραφίες της παντού.
Now, let's think about this for a minute. What's in it for the institution? There are all sorts of things that are in it for the institution. You can talk about the Humanities and that sort of thing, but let's talk about selfish things. Because what's really in it for the institution is this: Now why do people go to the Louvre? They go to see the Mona Lisa. Why do they go to see the Mona Lisa? Because they already know what she looks like. And they know what she looks like because they've seen pictures of her absolutely everywhere.
Επομένως, δε χρειάζονται αυτοί οι περιορισμοί. Νομίζω ότι τα ιδρύματα θα έπρεπε να αντισταθούν και να αποδεσμεύσουν όλα τους τα δεδομένα χωρίς περιοριστικές άδειες, για το καλό όλων. Γιατί να μην επιτρέψουμε στον καθένα να έχει πρόσβαση σ' αυτά τα δεδομένα και να δημιουργεί τις δικές του συλλογές αρχαίας γνώσης και υπέροχων και όμορφων πραγμάτων και να αυξήσουμε την ομορφιά και την πολιτιστική σημασία του Διαδικτύου.
Now, there is no need for these restrictions at all. And I think that institutions should stand up and release all their data under unrestricted licenses, and it would be a great benefit to everybody. Why don't we just let everybody have access to this data and curate their own collection of ancient knowledge and wonderful and beautiful things and increase the beauty and the cultural significance of the Internet.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Thank you very much indeed.
(Χειροκρότημα)
(Applause)