Good afternoon. There's a medical revolution happening all around us, and it's one that's going to help us conquer some of society's most dreaded conditions, including cancer. The revolution is called angiogenesis, and it's based on the process that our bodies use to grow blood vessels.
Goede middag. Er is een medische revolutie aan de gang die ons gaat helpen sommige van de meeste gevreesde ziekten, waaronder kanker, te bestrijden. En die revolutie heet angiogenese, en is gebaseerd op het proces dat onze lichamen gebruiken om bloedvaten aan te maken.
So why should we care about blood vessels? Well, the human body is literally packed with them -- 60,000 miles worth in a typical adult. End to end, that would form a line that would circle the earth twice. The smallest blood vessels are called capillaries. We've got 19 billion of them in our bodies. And these are the vessels of life, and as I'll show you, they can also be the vessels of death. Now, the remarkable thing about blood vessels is that they have this ability to adapt to whatever environment they're growing in. For example, in the liver, they form channels to detoxify the blood; in the lungs, they line air sacs for gas exchange. In muscle, they corkscrew, so that muscles can contract without cutting off circulation. And in nerves, they course along like power lines, keeping those nerves alive.
Wat is er nu zo speciaal aan bloedvaten? Wel, ons lichaam zit er letterlijk vol van, 100.000 kilometer voor een volwassen mens. Achter elkaar gelegd zou dat meer dan twee maal de wereld omspannen. Die kleinsten worden haarvaten genoemd. Daarvan hebben we er 19 miljard. Je kan ze beschouwen als vaten van leven, maar ook, zoals ik zal aantonen, vaten van de dood. Het merkwaardige aan haarvaten is dat ze in staat zijn zich aan te passen aan elke omgeving waar ze in groeien. Zo vormen ze in de lever bijvoorbeeld kanaaltjes om bloed te ontgiften. In de longen omgeven ze luchtzakjes voor gasuitwisseling. In de spieren vormen ze spiralen zodat de spieren kunnen samentrekken zonder de circulatie te hinderen. En naast zenuwen lopen ze op als stroomkabels om ze in leven te houden.
We get most of these blood vessels when we're actually still in the womb. And what that means is that as adults, blood vessels don't normally grow. Except in a few special circumstances. In women, blood vessels grow every month, to build the lining of the uterus. During pregnancy, they form the placenta, which connects mom and baby. And after injury, blood vessels actually have to grow under the scab in order to heal a wound. And this is actually what it looks like, hundreds of blood vessels, all growing toward the center of the wound.
En het meeste baat hebben we nog van de bloedvaten als we nog in de moederschoot verkeren. En wat dat betekent is dat in volwassenen bloedvaten niet meer groeien, behalve dan in speciale omstandigheden. Bij vrouwen groeien er elke maand bloedvaten om het endometrium in de baarmoeder op te bouwen. Tijdens de zwangerschap vormen ze de placenta die mama en baby met elkaar verbindt. En na een verwonding moeten bloedvaten onder het littekenweefsel groeien om de wonde te helen. Zo ziet het er uit. Honderden bloedvaten groeiend naar het centrum van de wonde.
So the body has the ability to regulate the amount of blood vessels that are present at any given time. It does this through an elaborate and elegant system of checks and balances, stimulators and inhibitors of angiogenesis, such that, when we need a brief burst of blood vessels, the body can do this by releasing stimulators, proteins called angiogenic factors, that act as natural fertilizer, and stimulate new blood vessels to sprout. When those excess vessels are no longer needed, the body prunes them back to baseline, using naturally-occurring inhibitors of angiogenesis. There are other situations where we start beneath the baseline, and we need to grow more blood vessels, just to get back to normal levels -- for example, after an injury -- and the body can do that too, but only to that normal level, that set point.
Het lichaam is dus in staat om de hoeveelheid bloedvaten op elk ogenblik te regelen. En het doet dat door een ingewikkeld en verfijnd systeem van controle en evenwicht, stimulatoren en inhibitoren van angiogenese, zodat, als we even wat extra bloedvaten nodig hebben, het lichaam dat kan doen door stimulatoren vrij te maken. Dat zijn proteïnen die we angiogene factoren noemen die werken als een soort natuurlijke meststof om nieuwe bloedvaten te laten groeien. Van het ogenblik dat die extra vaten niet meer nodig zijn, snoeit het lichaam ze terug tot de normale toestand, gebruik makend van natuurlijke inhibitoren van angiogenese. Er zijn ook situaties waarbij we een toestand van tekort aan weefsel hebben en het nodig is bloedvaten te vormen om de normale toestand terug te krijgen. Na een verwonding, bijvoorbeeld. En het lichaam kan dat ook maar slechts tot aan de normale toestand, de norm.
But what we now know, is that for a number of diseases, there are defects in the system, where the body can't prune back extra blood vessels, or can't grow enough new ones in the right place at the right time. And in these situations, angiogenesis is out of balance. And when angiogenesis is out of balance, a myriad of diseases result. For example, insufficient angiogenesis -- not enough blood vessels -- leads to wounds that don't heal, heart attacks, legs without circulation, death from stroke, nerve damage. And on the other end, excessive angiogenesis -- too many blood vessels -- drives disease, and we see this in cancer, blindness, arthritis, obesity, Alzheimer's disease. In total, there are more than 70 major diseases affecting more than a billion people worldwide, that all look on the surface to be different from one another, but all actually share abnormal angiogenesis as their common denominator. And this realization is allowing us to re-conceptualize the way that we actually approach these diseases, by controlling angiogenesis.
Maar nu weten we dat bij een aantal ziekten er defecten in dat systeem optreden zodat het lichaam de extra bloedvaten niet kan terugsnoeien of er niet genoeg nieuwe kan laten groeien op de juiste plaats en tijd. Dan zeggen we dat de angiogenese uit balans is. En als dat het geval is kunnen allerlei ziekten daarvan het gevolg zijn. Zo zal onvoldoende angiogenese, dus een tekort aan bloedvaten, leiden tot niet helende wonden, hartaanvallen, benen zonder circulatie, dood door infarct, zenuwbeschadiging. Aan de andere kant kan overdreven angiogenese, dus teveel bloedvaten, ook ziekten veroorzaken. Dat zien we bij kanker, blindheid, artritis, zwaarlijvigheid en Alzheimer. In totaal zijn er meer dan 70 belangrijke ziekten, waaraan meer dan een miljard mensen in de wereld lijden, en die oppervlakkig allen verschillend lijken te zijn, maar die in feite abnormale angiogenese als gemeenschappelijke noemer hebben. Dit inzicht laat ons toe de behandeling van deze ziekten te heroverwegen
Now, I'm going to focus on cancer, because angiogenesis is a hallmark of cancer -- every type of cancer. So here we go. This is a tumor: dark, gray, ominous mass growing inside a brain. And under the microscope, you can see hundreds of these brown-stained blood vessels, capillaries that are feeding cancer cells, bringing oxygen and nutrients. But cancers don't start out like this, and in fact, cancers don't start out with a blood supply. They start out as small, microscopic nests of cells, that can only grow to one half a cubic millimeter in size. That's the tip of a ballpoint pen. Then they can't get any larger because they don't have a blood supply, so they don't have enough oxygen or nutrients.
door angiogenese te controleren. Ik denk hier in de eerste plaats aan kanker omdat angiogenese een kenmerk van elke vorm van kanker is. Hier gaan we. Hier zie je een tumor, een donkere, grijze, onheilspellende massa groeiend in een brein. En door de microscoop kan je honderden van deze bruin gekleurde bloedvaten zien. Het zijn haarvaten die zuurstof en voedingsstoffen naar de kanker brengen. Maar zo beginnen kankers niet. In feite beginnen kankers niet met bloedtoevoer. Ze beginnen als microscopisch kleine celnesten die kunnen uitgroeien tot een omvang van een halve kubieke millimeter. Ongeveer de grootte van de punt van een balpen. Zonder bloedtoevoer kunnen ze niet groter worden bij gebrek aan voldoende zuurstof en voedingsstoffen.
In fact, we're probably forming these microscopic cancers all the time in our body. Autopsy studies from people who died in car accidents have shown that about 40 percent of women between the ages of 40 and 50 actually have microscopic cancers in their breasts. About 50 percent of men in their 50s and 60s have microscopic prostate cancers, and virtually 100 percent of us, by the time we reach our 70s, will have microscopic cancers growing in our thyroid. Yet, without a blood supply, most of these cancers will never become dangerous. Dr. Judah Folkman, who was my mentor and who was the pioneer of the angiogenesis field, once called this "cancer without disease."
Waarschijnlijk vormen zich voortdurend zo'n microscopische kankers in ons lichaam. Autopsies van verkeersslachtoffers tonen aan dat ongeveer 40% van de vrouwen tussen de 40 en 50 dergelijke microscopische kankers in hun borsten hebben. En bij 50% van de mannen tussen de 50 en 70 werden microscopische prostaatkankers gevonden. En bij zo goed als 100% van de mensen van in de zeventig vinden we zo'n kankers in de schildklier. Nochtans zullen, zonder bloedtoevoer, de meeste van deze kankers nooit gevaarlijk worden. Dr. Judah Folkman, mijn vroegere mentor, en pionier op gebied van angiogenese, noemde dit ooit "kanker zonder ziekte".
So the body's ability to balance angiogenesis, when it's working properly, prevents blood vessels from feeding cancers. And this turns out to be one of our most important defense mechanisms against cancer. In fact, if you actually block angiogenesis and prevent blood vessels from ever reaching cancer cells, tumors simply can't grow up. But once angiogenesis occurs, cancers can grow exponentially. And this is actually how a cancer goes from being harmless, to being deadly. Cancer cells mutate, and they gain the ability to release lots of those angiogenic factors, natural fertilizer, that tip the balance in favor of blood vessels invading the cancer. And once those vessels invade the cancer, it can expand, it can invade local tissues, and the same vessels that are feeding tumors allow cancer cells to exit into the circulation as metastases. And unfortunately, this late stage of cancer is the one at which it's most likely to be diagnosed, when angiogenesis is already turned on, and cancer cells are growing like wild.
Het vermogen van het lichaam om angiogenese in toom te houden zal, als het goed werkt, verhinderen dat bloedvaten kankers gaan voeden. Dit blijkt een van onze belangrijkste verdedigingsmechanismen tegen kanker te zijn. In feite kunnen, als je angiogenese blokkeert en je voorkomt dat bloedvaten de kankercellen kunnen bereiken, tumoren eenvoudigweg niet uitgroeien. Maar eens de angiogenese gestart kunnen kankers exponentieel gaan groeien. En zo is het dat een kanker van onschadelijk naar dodelijk overgaat. Kankercellen muteren en verwerven het vermogen om een hoop angiogene factoren, de natuurlijke meststof, vrij te maken, waardoor het evenwicht wordt verbroken ten voordele van bloedvaten die de kanker bereiken. En zodra deze vaten de kanker binnendringen begint hij te groeien, locale weefsels verdringend. En dezelfde vaten die de kankers voeden, maken het mogelijk dat kankercellen in de bloedbaan terechtkomen als metastasen. Spijtig genoeg is dit late stadium van kanker datgene waarbij de kanker pas wordt gediagnosticeerd, als de angiogenese al in volle gang is en kankercellen beginnen te woekeren.
So, if angiogenesis is a tipping point between a harmless cancer and a harmful one, then one major part of the angiogenesis revolution is a new approach to treating cancer by cutting off the blood supply. We call this antiangiogenic therapy, and it's completely different from chemotherapy, because it selectively aims at the blood vessels that are feeding the cancers. We can do this because tumor blood vessels are unlike normal, healthy vessels we see in other places of the body -- they're abnormal, they're very poorly constructed, and because of that, they're highly vulnerable to treatments that target them. In effect, when we give cancer patients antiangiogenic therapy -- here, an experimental drug for a glioma, which is a type of brain tumor -- you can see that there are dramatic changes that occur when the tumor is being starved. Here's a woman with a breast cancer, being treated with the antiangiogenic drug called Avastin, which is FDA approved. And you can see that the halo of blood flow disappears after treatment.
Dus, als angiogenese de balans kan doen omslaan van een onschadelijke kanker naar een schadelijke, dan betekent dat een belangrijk deel van de angiogenese revolutie bestaat in een nieuwe benadering van kankerbehandeling, door het afsnijden van de bloedtoevoer. Dat noemen we antiangiogene therapie, compleet verschillend van chemotherapie, omdat ze zich bij voorkeur richt op de bloedvaten die de kankers voeden. En we kunnen dit doen omdat tumor bloedvaten, anders zijn dan normale, gezonde bloedvaten elders in het lichaam. Ze zijn abnormaal; ze zijn slecht opgebouwd; en daardoor hoogst kwetsbaar voor op hen gerichte behandelingen. Als we kankerpatiënten antiangiogene therapie toedienen - zoals hier, een experimeteel medicijn voor glioom, een type van hersentumor - kan je zien dat er dramatische veranderingen optreden, zodra de tumor uitgehongerd wordt. Hier zie je een vrouw met borstkanker behandeld worden met het antiangiogene medicijn Avastin, dat FDA goedgekeurd is. En je kan zien dat de halo van de bloedstroom na behandeling verdwijnt.
Well, I've just shown you two very different types of cancer that both responded to antiangiogenic therapy. So a few years ago, I asked myself, "Can we take this one step further and treat other cancers, even in other species?" So here is a nine year-old boxer named Milo, who had a very aggressive tumor called a malignant neurofibroma growing on his shoulder. It invaded into his lungs. His veterinarian only gave him three months to live. So we created a cocktail of antiangiogenic drugs that could be mixed into his dog food, as well as an antiangiogenic cream, that could be applied on the surface of the tumor. And within a few weeks of treatment, we were able to slow down that cancer's growth, such that we were ultimately able to extend Milo’s survival to six times what the veterinarian had initially predicted, all with a very good quality of life. And we've subsequently treated more than 600 dogs. We have about a 60 percent response rate, and improved survival for these pets that were about to be euthanized.
Ik heb jullie net twee zeer verschillende vormen van kankers getoond die beiden reageren op antiangiogene therapie. Daarom vroeg ik me enkele jaren geleden af of we nog een stapje verder konden zetten en andere kankers behandelen, zelfs bij andere diersoorten. Zo heb je daar deze negen jaar oude boxer Milo die een zeer agressieve kanker, kwaadaardig neurofibroom genoemd, had op zijn schouder. Hij drong zelfs de longen in. Zijn veearts gaf hem nog drie maanden. Daarom maakten we een cocktail van antiangiogene medicatie die door zijn eten kon worden gemengd alsook een antiangiogene crème, die op de tumor kon worden aangebracht. Op enkele weken tijd slaagden we erin de groei van de kanker te vertragen waardoor we Milo zesmaal langer konden laten leven dan wat de veearts hem nog gaf. En dat met een goede levenskwaliteit. Daarna hebben we meer dan 600 honden behandeld. We hadden ongeveer 60 percent "response rate" en een verbeterde overleving voor deze huisdieren die op het punt stonden om geëuthanaseerd te worden.
So let me show you a couple of even more interesting examples. This is 20-year-old dolphin living in Florida, and she had these lesions in her mouth that, over the course of three years, developed into invasive squamous cell cancers. So we created an antiangiogenic paste. We had it painted on top of the cancer three times a week. And over the course of seven months, the cancers completely disappeared, and the biopsies came back as normal.
Laat me u ook nog een paar nog interessantere voorbeelden tonen. Dit is een 20 jaar oude dolfijn uit Florida en ze had deze laesies in haar mond die zich in de loop der jaren hadden ontwikkeld tot invasieve plaveiselcel carcinomen. Daarom maakten we een antiangiogene pasta. Daarmee bestreken we de kanker drie maal per week. In de loop van zeven maanden verdwenen de kankers volledig, en die biopsies werden terug normaal bevonden.
Here's a cancer growing on the lip of a Quarter Horse named Guinness. It's a very, very deadly type of cancer called an angiosarcoma. It had already spread to his lymph nodes, so we used an antiangiogenic skin cream for the lip, and the oral cocktail, so we could treat from the inside as well as the outside. And over the course of six months, he experienced a complete remission. And here he is six years later, Guinness, with his very happy owner.
Hier een kanker op de lip van van een Amerikaans quarter horse, Guiness genaamd. Dit is een zeer, zeer dodelijk type kanker, angiosarcoom genaamd. Hij was al uitgezaaid naar de lymfeknopen. Daarom gebruikten we een antiangiogene huidcrème voor de lip en een orale cocktail, zodat we zowel inwendige als uitwendige behandeling konden toepassen. Na zes maanden ondervond hij een volledige remissie. en hier zie je hem zes laar na datum, Guiness met zijn zeer gelukkige eigenaar.
(Applause)
(Applaus)
Now obviously, antiangiogenic therapy could be used for a wide range of cancers. And in fact, the first pioneering treatments for people as well as dogs, are already becoming available. There are 12 different drugs, 11 different cancer types. But the real question is: How well do these work in practice? So here's actually the patient survival data from eight different types of cancer. The bars represent survival time taken from the era in which there was only chemotherapy, or surgery, or radiation available. But starting in 2004, when antiangiogenic therapies first became available, you can see that there has been a 70 to 100 percent improvement in survival for people with kidney cancer, multiple myeloma, colorectal cancer, and gastrointestinal stromal tumors. That's impressive. But for other tumors and cancer types, the improvements have only been modest.
Het is dus duidelijk dat antiangiogene therape voor een breed gebied van kankers kan worden toegepast. Op dit moment komen de eerste pionier behandelingen zowel voor mensen als voor honden beschikbaar. Er zijn 12 verschillende medicijnen, 11 verschillende kankertypes, maar de hamvraag is: Hoe goed doen ze het in de praktijk? Hier zie je de patiënt overlevingsgegevens voor acht verschillende vormen van kanker. De balken stellen de overlevingstijd voor uit de tijd toen er alleen nog maar chemotherapie, heelkunde of bestraling beschikbaar was. Maar vanaf 2004, toen voor de eerste maal antiangiogene therapie beschikbaar kwam, kan je zien dat er 70 tot 100% verbetering in overleven optrad voor mensen met nierkanker, multiple myeloom, colorectale kanker en gastro-intestinale stromale tumoren. Dat is indrukwekkend. Maar voor andere tumoren en kankertypes waren de verbeteringen eerder bescheiden.
So I started asking myself, "Why haven't we been able to do better?" And the answer, to me, is obvious: we're treating cancer too late in the game, when it's already established, and oftentimes, it's already spread or metastasized. And as a doctor, I know that once a disease progresses to an advanced stage, achieving a cure can be difficult, if not impossible. So I went back to the biology of angiogenesis, and started thinking: Could the answer to cancer be preventing angiogenesis, beating cancer at its own game, so the cancers could never become dangerous? This could help healthy people, as well as people who've already beaten cancer once or twice, and want to find a way to keep it from coming back.
Dus vroeg ik me af: "Waarom slaagden we er niet in om een beter resultaat te halen?" En het antwoord lag voor de hand: we behandelen kankers te laat in hun ontwikkeling, als ze al ver ontwikkeld zijn, en al vaak verspreid of gemetastatiseerd zijn. En als dokter weet ik dat, eens dat een ziekte vergevorderd is, een remedie vinden moeilijk, zoniet onmogelijk wordt. Dus wendde ik me terug naar de biologie van de angiogenese en dacht: "Misschien bestaat het antwoord op kanker in het voorkomen van angiogenese, waardoor de kanker in zijn eigen spel wordt verslagen zodat de kankers nooit meer gevaarlijk kunnen worden?" Dit kan zowel gezonde mensen als mensen die kanker al een paar keer hebben overwonnen, helpen om een manier te vinden om hem te beletten om terug te komen.
So to look for a way to prevent angiogenesis in cancer, I went back to look at cancer's causes. And what really intrigued me, was when I saw that diet accounts for 30 to 35 percent of environmentally-caused cancers. Now the obvious thing is to think about what we could remove from our diet, what to strip out, take away. But I actually took a completely opposite approach, and began asking: What could we be adding to our diet that's naturally antiangiogenic, and that could boost the body's defense system, and beat back those blood vessels that are feeding cancers? In other words, can we eat to starve cancer?
Zoek dus een manier om angiogenese bij kanker te voorkomen. Ik nam opnieuw de oorzaken van kanker door. En wat me echt intrigeerde was toen ik zag dat dieet instond voor 30 tot 35% van de door het milieu veroorzaakte kankers. Het ligt voor de hand om uit te zoeken wat we kunnen weglaten uit ons dieet. Maar ik nam een helemaal tegengestelde benadering en begon te vragen: "Wat kunnen we aan ons dieet toevoegen dat van nature antiangiogeen is, iets dat ons verdedigingsmechanisme zou kunnen verbeteren en wat die kankervoedende bloedvaten zou kunnen terugdringen? Met andere woorden, kunnen we zo eten dat de kanker wordt uitgehongerd?
(Laughter)
Wel, het antwoord is ja.
Well, the answer is yes, and I'm going to show you how. And our search for this has taken us to the market, the farm and to the spice cabinet, because what we've discovered is that Mother Nature has laced a large number of foods and beverages and herbs with naturally-occurring inhibitors of angiogenesis.
En ik ga jullie tonen op welke manier. Onze zoektocht hiernaar leidde ons naar de markt, de boerderij en de kruidenwinkel omdat we hadden ontdekt dat moeder natuur een groot aantal voedingsmiddelen en dranken had voorzien van natuurlijk voorkomende inhibitoren van angiogenese.
Here's a test system we developed. At the center is a ring from which hundreds of blood vessels are growing out in a starburst fashion. And we can use this system to test dietary factors at concentrations that are obtainable by eating. Let me show you what happens when we put in an extract from red grapes. The active ingredient is resveratrol, it's also found in red wine. This inhibits abnormal angiogenesis, by 60 percent. Here's what happens when we added an extract from strawberries. It potently inhibits angiogenesis. And extract from soybeans. And here is a growing list of antiangiogenic foods and beverages that we're interested in studying. For each food type, we believe that there are different potencies within different strains and varietals. And we want to measure this because, well, while you're eating a strawberry or drinking tea, why not select the one that's most potent for preventing cancer?
We ontwikkelden volgende testmethode. In het centrum zie je een ring van waaruit honderden bloedvaten uitgroeien tot een stervormig patroon. We kunnen dit systeem gebruiken om dieetfactoren uit te testen in concentraties die je krijgt door voeding. Laat me u even aantonen wat er gebeurt als we een extract van rode druiven toedienen. Het actieve ingrediënt is resveratrol. Je vindt het ook in rode wijn. Het inhibeert abnormale angiogenese met 60%. Hier zie je wat er gebeurt als we een aardbei-extract toevoegen. Het heeft een sterk antiangiogeen effect. En een extract van sojabonen. En hier is de steeds meer aangroeiende lijst van antiangiogene voeding en dranken die we momenteel aan het bestuderen zijn. En voor elk voedingstype denken we dat er verschillende effectiviteiten zijn tussen de verschillende rassen en variëteiten. Dat willen we meten omdat je, als je dan toch een aardbei wil eten of thee wil drinken, er evengoed eentje kan uitkiezen met de sterkste werking tegen kanker.
So here are four different teas that we've tested. They're all common ones: Chinese jasmine, Japanese sencha, Earl Grey and a special blend that we prepared, and you can see clearly that the teas vary in their potency, from less potent to more potent. But what's very cool is when we combine the two less potent teas together, the combination, the blend, is more potent than either one alone. This means there's food synergy.
We hebben vier soorten thee getest. Het zijn gewone soorten: Chinese jasmijn, Japanse sencha, Earl Grey en een speciaal door ons zelf bereid mengsel. Je kan duidelijk zien dat deze theesoorten variëren van weinig naar meer effectief. Maar het fijne is dat als we twee minder effectieve soorten combineren, de combinatie, het mengsel effectiever is dan elk apart. Er is dus een voedingssynergie.
Here's some more data from our testing. Now in the lab, we can simulate tumor angiogenesis, represented here in a black bar. And using this system, we can test the potency of cancer drugs. So the shorter the bar, the less angiogenesis -- that's good. And here are some common drugs that have been associated with reducing the risk of cancer in people. Statins, nonsteroidal anti-inflammatory drugs, and a few others -- they inhibit angiogenesis, too. And here are the dietary factors going head-to-head against these drugs. You can see they clearly hold their own, and in some cases, they're more potent than the actual drugs. Soy, parsley, garlic, grapes, berries. I could go home and cook a tasty meal using these ingredients. Imagine if we could create the world's first rating system, in which we could score foods according to their antiangiogenic, cancer-preventative properties. And that's what we're doing right now.
Hier nog wat gegevens van onze testmethode. In het lab simuleren we tumor angiogenese hier voorgesteld met een zwarte balk. Met deze methode kunnen we de potentie van kankermedicatie uittesten. Hoe korte de balk des te minder angiogenese, wat goed is. Hier zijn enkele gewone medicamenten waarvan men denkt dat ze de kans op kanker bij mensen verminderen. Statinen, niet-steroïdale anti-inflammatoire medicijnen en enkele anderen blijken ook angiogenese te inhiberen. En hier zie je de dieetbestanddelen vergeleken met deze medicijnen. Zoals je kan zien zijn ze ook effectief en, in sommige gevallen, zelf effectiever dan de eigenlijke medicijnen. Soja, peterselie, knoflook, druiven, bessen. Ik zou thuis een smakelijk maaltje met deze ingrediënten kunnen bereiden. Zo zouden we het eerste puntensysteem in de wereld kunnen opstellen waarin we voedingsmiddelen een score zouden kunnen geven volgens hun antiangiogene, kanker voorkomende eigenschappen. Daarmee zijn we nu bezig.
Now, I've shown you a bunch of lab data, and so the real question is: What is the evidence in people that eating certain foods can reduce angiogenesis in cancer? Well, the best example I know is a study of 79,000 men followed over 20 years, in which it was found that men who consumed cooked tomatoes two to three times a week, had up to a 50 percent reduction in their risk of developing prostate cancer. Now, we know that tomatoes are a good source of lycopene, and lycopene is antiangiogenic. But what's even more interesting from this study, is that in those men who did develop prostate cancer, those who ate more servings of tomato sauce, actually had fewer blood vessels feeding their cancer. So this human study is a prime example of how antiangiogenic substances present in food and consumed at practical levels, can have an impact on cancer. And we're now studying the role of a healthy diet -- with Dean Ornish at UCSF and Tufts University -- the role of this healthy diet on markers of angiogenesis that we can find in the bloodstream.
Nu heb ik jullie een hoop lab data getoond maar de hamvraag is: "Welk bewijsmateriaal bestaat er dat mensen met bepaalde voedingsstoffen angiogenese bij kanker kunnen voorkomen?" Het beste voorbeeld dat ik ken is een studie van 79.000 mannen, gevolgd gedurende 20 jaar, waarbij men had gevonden dat wie twee of driemaal per week gekookte tomaten at, zijn risico op prostaatkanker met 50% zag verminderen. Nu weten we dat tomaten een goede bron van lycopeen zijn en lycopeen is antiangiogeen. Maar wat nog interessanter is in dit onderzoek is dat bleek dat bij mannen die prostaatkanker ontwikkelden degenen die het meest tomatensaus aten minder bloedvaten vormden, die de kanker voedden. Dit onderzoek op mensen is een eerste voorbeeld van hoe dat antiangiogene stoffen, aanwezig in bloed en normaal geconsumeerd, kanker kunnen beïnvloeden. Nu zijn we bezig met een studie van de rol van een gezond dieet, samen met Dean Ornish, UCSF en de Tufts University, over de rol van dit gezonde dieet op de markers van angiogenese die we in het bloed kunnen vinden.
Obviously, what I've shared with you has some far-ranging implications, even beyond cancer research. Because if we're right, it could impact consumer education, food services, public health and even the insurance industry. And in fact, some insurance companies are already beginning to think along these lines. Check out this ad from BlueCross BlueShield of Minnesota. For many people around the world, dietary cancer prevention may be the only practical solution, because not everybody can afford expensive end-stage cancer treatments, but everybody could benefit from a healthy diet based on local, sustainable, antiangiogenic crops.
Het is duidelijk dat wat ik jullie heb verteld verstrekkende gevolgen kan hebben tot zelfs buiten het kankeronderzoek. Omdat als we gelijk hebben, het van invloed zal zijn op de consumentenopvoeding, de voedingsindustrie, de publieke gezondheid en zelfs de verzekeringsindustrie. Er zijn al verzekeringsbedrijven die hier al rekening mee beginnen te houden. Bijvoorbeeld deze advertentie van Blue Cross Blue Shield of Minnesota. En voor velen over de wereld zal diëtaire kankerpreventie misschien de enige praktische mogelijkheid zijn omdat niet iedereen zich dure eindstadium kankerbehandelingen kan veroorloven, maar iedereen zou kunnen genieten van een gezond dieet gebaseerd op locale, duurzame antiangiogene gewassen.
Now, finally, I've talked to you about food, and I've talked to you about cancer, so there's just one more disease that I have to tell you about, and that's obesity. Because it turns out that adipose tissue -- fat -- is highly angiogenesis-dependent. And like a tumor, fat grows when blood vessels grow. So the question is: Can we shrink fat by cutting off its blood supply? The top curve shows the body weight of a genetically obese mouse that eats nonstop until it turns fat, like this furry tennis ball.
Nu, uiteindelijk, ik heb over voeding gepraat, en over kanker, maar er is nog een ziekte waarover ik iets moet zeggen en dat is zwaarlijvigheid. Want het blijkt dat adipeus weefsel, vet dus, erg afhankelijk is van angiogenese. En zoals bij een tumor groeit vet aan door ontwikkeling van bloedvaten. De vraag is dus: "Kunnen we vet reduceren door de bloedtoevoer ernaartoe te verminderen?" De bovenste curve toont het lichaamsgewicht van een genetisch zwaarlijvige muis die onophoudelijk zit te eten, totdat ze eruitziet als een harige tennisbal.
(Laughter)
De onderste curve laat het gewicht zien van een normale muis.
And the bottom curve is the weight of a normal mouse.
Als je de zwaarlijvige muis nu een
If you take the obese mouse and give it an angiogenesis inhibitor, it loses weight. Stop the treatment, gains the weight back. Restart the treatment, loses the weight. Stop the treatment, it gains the weight back. And, in fact, you can cycle the weight up and down simply by inhibiting angiogenesis. So this approach that we're taking for cancer prevention may also have an application for obesity. The truly interesting thing about this is that we can't take these obese mice and make them lose more weight than what the normal mouse's weight is supposed to be. In other words, we can't create supermodel mice.
angiogene inhibitor toedient, verliest ze aan gewicht. Stop de behandeling en ze komt terug aan. Herstart de behandeling en het gewicht gaat terug omlaag. Stop de behandeling en ze komt terug aan. Zo kan je het gewicht op en af laten gaan door de angiogenese te beïnvloeden. Dus kan deze benadering voor kankerpreventie ook toepassing vinden tegen zwaarlijvigheid. Het waarlijk interessante hieraan is dat we deze zwaarlijvige muizen niet meer gewicht kunnen laten verliezen dan wat gewoon is voor een normale muis. We kunnen dus geen supermodel-muizen maken..
(Laughter)
We kunnen dus geen supermodel-muizen maken..
And this speaks to the role of angiogenesis in regulating healthy set points.
Dit spreekt voor de rol voor angiogenese bij het reguleren van gezonde normen.
Albert Szent-Györgi once said, "Discovery consists of seeing what everyone has seen, and thinking what no one has thought."
Albert Szent-Gyorgi zei ooit: "Ontdekking bestaat erin te zien wat iedereen zag en te denken wat niemand ooit dacht."
I hope I've convinced you that for diseases like cancer, obesity and other conditions, there may be a great power in attacking their common denominator: angiogenesis. And that's what I think the world needs now.
Ik hoop dat ik jullie overtuigd heb dat voor ziekten als kanker, zwaarlijvigheid en andere kwalen er grote mogelijkheden liggen door hun overeenkomst, angiogenese, te behandelen. En ik ben ervan overtuigd dat de wereld dit nodig heeft. Ik dank u.
Thank you.
En ik ben ervan overtuigd dat de wereld dit nodig heeft. Ik dank u.
(Applause)
June Cohen: I have a quick question for you.
June Cohen: Deze medicijnen zijn nu
JC: So these drugs aren't exactly in mainstream cancer treatments right now. For anyone out here who has cancer, what would you recommend? Do you recommend pursuing these treatments now, for most cancer patients?
nog geen standaardbehandeling. Voor iemand met kanker, wat zou u aanraden? Beveelt u deze behandelingen al aan voor de meeste kankerpatiënten?
William Li: There are antiangiogenic treatments that are FDA approved, and if you're a cancer patient, or working for one or advocating for one, you should ask about them. And there are many clinical trials. The Angiogenesis Foundation is following almost 300 companies, and there are about 100 more drugs in that pipeline. So, consider the approved ones, look for clinical trials, but then between what the doctor can do for you, we need to start asking what can we do for ourselves. This is one of the themes I'm talking about: We can empower ourselves to do the things that doctors can't do for us, which is to use knowledge and take action. And if Mother Nature has given us some clues, we think there might be a new future in the value of how we eat, and what we eat is really our chemotherapy three times a day.
William Li: "Er zijn al antiangiogene behandelingen die door de FDA zijn goedgekeurd. En als je zelf een kankerpatiënt bent of ervoor werkt of ervoor pleit, dan zou je ernaar moeten vragen. Er zijn al vele klinische testen. De Aniogenese Foundation volgt bijna 300 bedrijven en er zitten ongeveer 100 medicijnen in de pijplijn. Dus overweeg de goedgekeurde medicatie, let op klinische testen, maar naast wat de dokter voor je kan doen, moeten we ons afvragen wat we voor onszelf kunnen doen. Een van de thema's waarover ik het heb, is dat het in onze macht ligt om voor onszelf zaken te doen die de dokters voor ons niet kunnen doen, en dat is kennis gebruiken en actie ondernemen. Als moeder natuur ons al enige tips heeft gegeven dan ligt het aan ons om uit te zoeken wat de waarde is van ons voedsel. In wat we eten; driemaal per dag onze eigen chemotherapie.
JC: Right. And along those lines, for people who might have risk factors for cancer, would you recommend pursuing any treatments prophylactically, or simply pursuing the right diet, with lots of tomato sauce?
JC: Juist. Volgt hier dan uit dat voor mensen die een hoog kankerrisico hebben je bepaalde behandelingen ter voorkoming zou aanbevelen of alleen maar het juiste dieet met hopen tomatensaus volgen?
WL: Well, you know, there's abundant epidemiological evidence, and I think in the information age, it doesn't take long to go to a credible source like PubMed, the National Library of Medicine, to look for epidemiological studies for cancer risk reduction based on diet and based on common medications. And that's certainly something that anybody can look into.
WL: Er is overvloedig epidemiologisch bewijsmateriaal. En in dit informatietijdperk is het eenvoudig een betrouwbare bron te vinden, zoals Pubmed, the National Library of Medicine, om epidemiologische studies voor risicovermindering van kanker gebaseerd op dieet of doordeweekse medicijnen. Dat is iets dat iedereen kan doen.
JC: Okay. Well, thank you so much.
JC: Oké. Wij danken u zeer.
(Applause)
(Applaus)