Good afternoon. There's a medical revolution happening all around us, and it's one that's going to help us conquer some of society's most dreaded conditions, including cancer. The revolution is called angiogenesis, and it's based on the process that our bodies use to grow blood vessels.
بعدازظهر بخیر. یک انقلاب پزشکی در اطراف ما در حال رخ دادن است، انقلابی که به ما کمک می کند تا بر بعضی از وخیم ترین بیماری های اجتماع از جمله سرطان فایق آییم. این انقلاب رگ زایی نام دارد که بر پایه ی فرآیندهایی که بدن ما برای توسعه رگ های خونی به کار می برد قرار گرفته است.
So why should we care about blood vessels? Well, the human body is literally packed with them -- 60,000 miles worth in a typical adult. End to end, that would form a line that would circle the earth twice. The smallest blood vessels are called capillaries. We've got 19 billion of them in our bodies. And these are the vessels of life, and as I'll show you, they can also be the vessels of death. Now, the remarkable thing about blood vessels is that they have this ability to adapt to whatever environment they're growing in. For example, in the liver, they form channels to detoxify the blood; in the lungs, they line air sacs for gas exchange. In muscle, they corkscrew, so that muscles can contract without cutting off circulation. And in nerves, they course along like power lines, keeping those nerves alive.
خوب چرا باید به رگهای خونی توجه کرد؟ در واقع بدن انسان پر از رگهای خونی است، حدود شصت هزار مایل در یک انسان بالغ معمولی رگ وجود دارد. در صورتی که این رگ ها را پشت به پشت قرار دهیم خطی تشکیل می دهند که دو بار زمین را دور خواهد زد. به کوچکترین این رگهای خونی مویرگ گفته می شود. ما در بدن مان 19 میلیارد مویرگ داریم. این ها رگ های زندگی هستند و به طوری که نشان خواهم داد، این رگ ها می توانند رگ های مرگ باشند. نکته قابل توجه در مورد رگ های خونی توانایی آن ها در سازگاری با هر محیطی است که در آن رشد می کنند. برای مثال در کبد آن ها کانال هایی را برای تصفیه سموم خون شکل می دهند. در شش، آن ها کیسه های هوایی را برای تبادل گازها می پوشانند. در ماهیچه ها، به شکل مارپیچ در می آیند تا ماهیچه ها بدون قطع شدن گردش خون بتوانند منقبض شوند. و در اعصاب، مانند خطوط برق در کنار آن ها امتداد می گیرند و باعث زنده ماندن آن ها می شوند.
We get most of these blood vessels when we're actually still in the womb. And what that means is that as adults, blood vessels don't normally grow. Except in a few special circumstances. In women, blood vessels grow every month, to build the lining of the uterus. During pregnancy, they form the placenta, which connects mom and baby. And after injury, blood vessels actually have to grow under the scab in order to heal a wound. And this is actually what it looks like, hundreds of blood vessels, all growing toward the center of the wound.
و ما اکثر این رگهای خونی را در واقع وقتی که هنوز در رحم هستیم تشکیل می دهیم. و این به معنی این است که در بزرگ سالی رگ های خونی به غیر از چند مورد ویژه، معمولا رشدی ندارند. در زن ها ، رگ های خونی هر ماه برای شکل دادن سطح رحم رشد می کنند. در دوران حاملگی ، آن ها جفت را شکل می دهند، که مادر را به کودک متصل می کند. و در صورت زخم شدن، رگ های خونی در واقع باید در زیر محل زخم رشد کنند تا زخم بهبود پیدا کند. و مانند این شکل خواهند بود. صدها رگ خونی به سوی مرکز زخم رشد پیدا خواهند کرد.
So the body has the ability to regulate the amount of blood vessels that are present at any given time. It does this through an elaborate and elegant system of checks and balances, stimulators and inhibitors of angiogenesis, such that, when we need a brief burst of blood vessels, the body can do this by releasing stimulators, proteins called angiogenic factors, that act as natural fertilizer, and stimulate new blood vessels to sprout. When those excess vessels are no longer needed, the body prunes them back to baseline, using naturally-occurring inhibitors of angiogenesis. There are other situations where we start beneath the baseline, and we need to grow more blood vessels, just to get back to normal levels -- for example, after an injury -- and the body can do that too, but only to that normal level, that set point.
پس بدن توانایی تنظیم کردن میزان رگ های خونی را در هر زمان دارد. و این کار را از طریق سیستمی دقیق و زیبا و با کنترل و توازن در محرک ها و بازدارنده های رگ زایی انجام می دهد. به صورتی که وقتی ما به افزایش رگ های خونی نیاز داریم، بدن با آزاد کردن محرک ها این نیاز را برطرف می کند، پروتئین هایی که فاکتورهای رگ زا نامیده می شوند که مانند کود های طبیعی عمل می کنند و باعث تحریک و جوانه زندن رگ های جدید می شوند. و هنگامی که به این رگ های اضافی دیگر نیازی نباشد، بدن آن ها را به وسیله حضور طبیعی بازدارنده های رگ زایی تا مقدار رگهای اولیه هرس می کند. وضعیت های دیگری نیز وجود دارد که فرآیند از رگ اولیه آغاز می گردد، در این حالت نیاز است رگ های جدیدی برای رسیدن به حالت نرمال رشد کنند. برای مثال در زخم ها. که بدن توانایی انجام این کار را دارد، ولی تنها تا آن سطح نرمالی که تنظیم شده است.
But what we now know, is that for a number of diseases, there are defects in the system, where the body can't prune back extra blood vessels, or can't grow enough new ones in the right place at the right time. And in these situations, angiogenesis is out of balance. And when angiogenesis is out of balance, a myriad of diseases result. For example, insufficient angiogenesis -- not enough blood vessels -- leads to wounds that don't heal, heart attacks, legs without circulation, death from stroke, nerve damage. And on the other end, excessive angiogenesis -- too many blood vessels -- drives disease, and we see this in cancer, blindness, arthritis, obesity, Alzheimer's disease. In total, there are more than 70 major diseases affecting more than a billion people worldwide, that all look on the surface to be different from one another, but all actually share abnormal angiogenesis as their common denominator. And this realization is allowing us to re-conceptualize the way that we actually approach these diseases, by controlling angiogenesis.
اما چیزی که ما اکنون می دانیم این است که در تعدادی از بیماری ها، نقص هایی در سیستم به وجود می آید که بدن توانایی هرس کردن رگ های اضافه یا توانایی رشد کافی رگ های جدید را در زمان و مکان مناسب از دست می دهد. و در این وضعیت ها رگ زایی از حالت تعادل خود خارج می شود. و وقتی رگ زایی از تعادل خارج شود، بیماری های بیشماری از آن حاصل می شود. برای مثال، نارسایی در رگ زایی، کافی نبودن تعداد رگ های خونی، باعث بهبود پیدا نکردن ضخم ها، حمله قلبی، قطع شدن جریان خون در پاها، مرگ در اثر سکته، و آسیب به اعصاب می شود. و در سوی دیگر، رگ زایی بیش از اندازه، یا رگ های خونی زیادتر از حد نیز باعث بروز بیماری می شود. که ما این حالت را در سرطان، نابینایی، ورم مفاصل، مرض چاقی، و آلزایمر مشاهده می کنیم. در مجموع 70 بیماری اصلی وجود دارند که بیشتر از یک میلیارد نفر را در دنیا گرفتار کرده اند، و اگر چه این بیماری ها در ظاهر از یکدیگر متفاوت هستند، ولی در واقع همه در ناهنجاری در رگ زایی مشترک هستند. که درک این موضوع به ما اجازه داده است که نگاه مان را در برخورد با این بیماری ها با استفاده از
Now, I'm going to focus on cancer, because angiogenesis is a hallmark of cancer -- every type of cancer. So here we go. This is a tumor: dark, gray, ominous mass growing inside a brain. And under the microscope, you can see hundreds of these brown-stained blood vessels, capillaries that are feeding cancer cells, bringing oxygen and nutrients. But cancers don't start out like this, and in fact, cancers don't start out with a blood supply. They start out as small, microscopic nests of cells, that can only grow to one half a cubic millimeter in size. That's the tip of a ballpoint pen. Then they can't get any larger because they don't have a blood supply, so they don't have enough oxygen or nutrients.
کنترل رگ زایی تغییر دهیم. حال می خواهم که بر سرطان تمرکز کنم. چون رگ زایی در درمان سرطان خیلی موثر است، هر نوعی از سرطان. پس شروع می کنیم. این یک تومور است، تیره، خاکستری، با حجم زیاد که درون مغز رشد کرده است. و در زیر میکروسکوپ شما می توانید صد ها رگ خونی و موی رگ را به صورت لکه های قهوه ای ببینید که، سلول های سرطانی را تغذیه می کنند، اکسیژن و مواد غذایی را به آن ها می رسانند. اما سرطان ها به این صورت شروع نمی شود. در اصل سرطان ها در آغاز منبعی برای تغذیه خون ندارند. آن ها به صورت یک لانه کوچک و میکروسکوپی از سلول ها آغاز می شوند که تنها می توانند تا نیم میلی متر مربع رشد کنند. به اندازه سر یک خودکار. بعد از این دیگر نمی توانند بزرگ تر شوند چون به منبع خون کافی دسترسی ندارند، در نتیجه به اکسیژن و مواد غذایی کافی دسترسی ندارند.
In fact, we're probably forming these microscopic cancers all the time in our body. Autopsy studies from people who died in car accidents have shown that about 40 percent of women between the ages of 40 and 50 actually have microscopic cancers in their breasts. About 50 percent of men in their 50s and 60s have microscopic prostate cancers, and virtually 100 percent of us, by the time we reach our 70s, will have microscopic cancers growing in our thyroid. Yet, without a blood supply, most of these cancers will never become dangerous. Dr. Judah Folkman, who was my mentor and who was the pioneer of the angiogenesis field, once called this "cancer without disease."
و در حقیقت ما این سرطان های میکروسکوپی را به احتمال زیاد در هر زمان در بدن مان تشکیل می دهیم. تحقیقات کالبدشکافی کسانی که در اثر تصادفات خودرو کشته شده اند نشان داده است که در حدود 40 در صد زنان در سنین بین 40 تا 50 سال در واقع این نوع سرطان های میکروسکوپی را در سینه هایشان دارند. و در حدود 50 درصد مردان بین 50 تا 60 سال نیز سرطان های میکروسکوپی پروستات دارند. و صد در صد ما به صورت بالقوه، وقتی که به سن 70 سالگی برسیم، درتیروئد خود سرطان میکروسکوپی خواهیم داشت. با این وجود بدون منبع خون، بیشتر این سرطان ها هیچ موقع خطرناک نخواهند شد. دکتر جودا فوکمن که استاد من، و پیشگام در زمینه رگ زایی بوده است، به این پدیده "سرطان بدون بیماری" گفته است.
So the body's ability to balance angiogenesis, when it's working properly, prevents blood vessels from feeding cancers. And this turns out to be one of our most important defense mechanisms against cancer. In fact, if you actually block angiogenesis and prevent blood vessels from ever reaching cancer cells, tumors simply can't grow up. But once angiogenesis occurs, cancers can grow exponentially. And this is actually how a cancer goes from being harmless, to being deadly. Cancer cells mutate, and they gain the ability to release lots of those angiogenic factors, natural fertilizer, that tip the balance in favor of blood vessels invading the cancer. And once those vessels invade the cancer, it can expand, it can invade local tissues, and the same vessels that are feeding tumors allow cancer cells to exit into the circulation as metastases. And unfortunately, this late stage of cancer is the one at which it's most likely to be diagnosed, when angiogenesis is already turned on, and cancer cells are growing like wild.
پس توانایی بدن در تعادل رگ زایی در زمانی که به صورت مطلوب کار می کند از تغذیه سلول های سرطانی توسط رگ های خونی جلوگیری می کند. و این فرآیند یکی از مهمترین روش های دفاعی بدن در برابر سرطان است. در حقیقت اگر ما از رگ زایی جلوگیری کنیم و جلوی رسیدن رگ های خونی به سلول های سرطانی را برای همیشه بگیریم، تومورها دیگر نمی توانند رشد کنند. ولی وقتی رگ زایی رخ می دهد، سرطان ها می توانند به صورت تصاعدی رشد کنند. و در واقع این حالتی است که سرطان از شروع بی خطرش به صورت کشنده در می آید. سلول های سرطانی تغییر می کنند و توانایی تولید بسیاری از فاکتورهای رگ زایی را به دست می آورند. کودهای طبیعی که تعادل را به نفع رگ های خونی برای نفوذ و رشد در بافت سرطانی تغییر می دهند. هنگامی که این رگ ها به بافت سرطانی وارد شوند، این بافت های سرطانی می توانند توسعه پیدا کرده و به بافت های اطراف نفوذ کنند. همان رگ هایی که تومورها را تغذیه می کنند، به سلول های سرطانی این امکان را می دهند که وارد گردش خون شده و باعث متاستاز شوند. و متاسفانه در بیشتر موارد این مرحله ی دیرهنگام در سرطان مرحله ای است که تازه سرطان در بیمار تشخیص داده می شود، هنگامی که رگ زایی به حالت فعال در آمده است، و سلول های سرطانی به صورتی وحشیانه در حال رشد هستند.
So, if angiogenesis is a tipping point between a harmless cancer and a harmful one, then one major part of the angiogenesis revolution is a new approach to treating cancer by cutting off the blood supply. We call this antiangiogenic therapy, and it's completely different from chemotherapy, because it selectively aims at the blood vessels that are feeding the cancers. We can do this because tumor blood vessels are unlike normal, healthy vessels we see in other places of the body -- they're abnormal, they're very poorly constructed, and because of that, they're highly vulnerable to treatments that target them. In effect, when we give cancer patients antiangiogenic therapy -- here, an experimental drug for a glioma, which is a type of brain tumor -- you can see that there are dramatic changes that occur when the tumor is being starved. Here's a woman with a breast cancer, being treated with the antiangiogenic drug called Avastin, which is FDA approved. And you can see that the halo of blood flow disappears after treatment.
پس اگر رگ زایی مرز بین تغییر سرطان از حالت بی ضرر به نوع مضرر است، پس یکی از قسمت های اصلی انقلاب رگ زایی روش جدیدی برای درمان سرطان با قطع کردن منبع خون آن است. ما به این روش درمان ضد رگ زایی می گوییم، این روش با شیمی درمانی کاملا متفاوت است چون در این روش سلول ها به صورت انتخابی به وسیله رگ های خونی که آن ها را تغذیه می کنند هدف گیری می شوند. این کار را به این دلیل می توانیم انجام دهیم چون رگ خونی تومورها با رگ های سالمی که در جاهای دیگر بدن دیده می شوند متفاوت هستند. آن ها غیر طبیعی هستند. ساختار خیلی ضعیفی دارند. و به این دلیل نسبت به اقدام درمانی ی که در مورد آن ها انجام می شود بسیار آسیب پذیرهستند. در واقع وقتی ما درمان ضد رگ زایی را به بیماران سرطانی می دهیم -- این یک داروی آزمایشی برای گلیوما است، که یک نوع تومور مغزی است-- شما می توانید ببینید که وقتی به تومور گرسنگی داده شده است تغییرات چشمگیری رخ داده است. این مورد یک خانم با سرطان سینه است که با داروی ضد رگ زایی به اسم آوستین که مورد تایید اف دی ای است مورد درمان قرار گرفته است. و می توانید ببینید که هاله جریان خون که قبل از درمان وجود داشته بعد از درمان ناپدید شده است.
Well, I've just shown you two very different types of cancer that both responded to antiangiogenic therapy. So a few years ago, I asked myself, "Can we take this one step further and treat other cancers, even in other species?" So here is a nine year-old boxer named Milo, who had a very aggressive tumor called a malignant neurofibroma growing on his shoulder. It invaded into his lungs. His veterinarian only gave him three months to live. So we created a cocktail of antiangiogenic drugs that could be mixed into his dog food, as well as an antiangiogenic cream, that could be applied on the surface of the tumor. And within a few weeks of treatment, we were able to slow down that cancer's growth, such that we were ultimately able to extend Milo’s survival to six times what the veterinarian had initially predicted, all with a very good quality of life. And we've subsequently treated more than 600 dogs. We have about a 60 percent response rate, and improved survival for these pets that were about to be euthanized.
خوب من تا اینجا دو مورد خیلی متفاوت از سرطان ها را به شما نشان داده ام که درمان ضد رگ زایی در هر دو مورد موثر بوده است. چند سال پیش از خودم این سوال را پرسیدم، آیا ما می توانیم این روش را یک قدم جلوتر ببریم و سرطان های دیگر را حتی در دیگر جانوران، درمان کنیم؟ خوب این یک سگ نه ساله به اسم مایلو است که یک تومور خیلی بدخیم در شانه اش به اسم نوروفیبروم بدخیم رشد کرده بود. این تومور به ریه هایش نفوذ پیدا کرده بود. دام پزشک تنها سه ماه وقت برای زندگی به این سگ داده بود. ما معجونی از داروهای ضد رگ زایی آماده کردیم که می شد آن را با غذای سگ مخلوط کرد همین طور یک کرم ضد رگ زایی که می شد آن را بر روی سطح تومور به کار برد. در ظرف چند هفته درمان، ما توانستیم از سرعت رشد سرطان کم کنیم به طوری که در پایان ما توانستیم مدت زنده مان مایلو را تا شش برابر آن چه که دام پزشک پیش بینی کرده بود، همراه با کیفیت خوب زندگی افزایش دهیم. و متعاقب آن بیش از 600 سگ دیگر را درمان کردیم. نرخ پاسخگویی به درمان در حدود 60 درصد به همراه افزایش بقا برای این حیواناتی که قرار بود کشته شوند.
So let me show you a couple of even more interesting examples. This is 20-year-old dolphin living in Florida, and she had these lesions in her mouth that, over the course of three years, developed into invasive squamous cell cancers. So we created an antiangiogenic paste. We had it painted on top of the cancer three times a week. And over the course of seven months, the cancers completely disappeared, and the biopsies came back as normal.
خوب اجازه بدهید دو مورد دیگر که جالب تر هستند را نشان تان بدهم. این یک دلفین 20 ساله است که در فلوریدا زندگی می کند، و این جراحات را در دهانش داشت که در طول مدت سه سال، به صورت سلول های سرطانی تهاجمی فلسی توسعه پیدا کرده بود. ما نوعی چسب ضد رگ زایی درست کردیم. و آن را سه بار در هفته بر روی سرطان می زدیم. در طول مدت هفت ماه، سلول های سرطانی به طور کامل ناپدید شدند، و نتایج آزمایشات بافت برداری به صورت عادی بود.
Here's a cancer growing on the lip of a Quarter Horse named Guinness. It's a very, very deadly type of cancer called an angiosarcoma. It had already spread to his lymph nodes, so we used an antiangiogenic skin cream for the lip, and the oral cocktail, so we could treat from the inside as well as the outside. And over the course of six months, he experienced a complete remission. And here he is six years later, Guinness, with his very happy owner.
در این مورد سرطان بر روی لب یک اسب به اسم گنیس رشد کرده است. این یک نوع سرطان خیلی خیلی کشنده به نام انژیوسارکوما است. که پیش از این درغدد لنفاوی آن هم پخش شده بود، ما در این مورد از یک کرم پوست ضد رگ زایی برای لب و همچنین از یک معجون خوراکی استفاده کردیم تا بتوانیم هم از خارج و هم از داخل سرطان را درمان کنیم. بعد از طی مدت شش ماه، این اسب بهبودی کامل پیدا کرد. و در این جا گنیس و صاحب خیلی خوشحالش را بعد از شش سال می بینید.
(Applause)
(تشویق)
Now obviously, antiangiogenic therapy could be used for a wide range of cancers. And in fact, the first pioneering treatments for people as well as dogs, are already becoming available. There are 12 different drugs, 11 different cancer types. But the real question is: How well do these work in practice? So here's actually the patient survival data from eight different types of cancer. The bars represent survival time taken from the era in which there was only chemotherapy, or surgery, or radiation available. But starting in 2004, when antiangiogenic therapies first became available, you can see that there has been a 70 to 100 percent improvement in survival for people with kidney cancer, multiple myeloma, colorectal cancer, and gastrointestinal stromal tumors. That's impressive. But for other tumors and cancer types, the improvements have only been modest.
با این شرایط بدیهی بود که از درمان ضد رگ زایی می توان برای درمان انواع زیادی از سرطان ها استفاده کرد. و در واقع اولین درمان های پیشگام، برای مردم علاوه بر سگ ها، در حال حاضر در دسترس هستند. برای 11 سرطان متفاوت در حال حاضر 12 داروی مختلف وجود دارد ولی سوال اصلی این است که: در عمل این داروها چقدر خوب جواب می دهند؟ خوب این در واقع اطلاعات مربوط به زنده ماندن بیماران برای 8 سرطان مختلف است. نمودار نشان دهنده مدت زمان زنده ماندن در دوره ای است که بیماران تنها شیمی درمانی ، یا جراحی و یا رادیودرمانی می شده اند. اما از سال 2004 ، از وقتی که درمان ضد رگ زایی برای اولین بار در دسترس قرار گرفت، خوب شما می توانید ببینید که 70 تا 100 درصد افزایش در مدت زمان زنده ماندن افراد مبتلا به سرطان های کلیه ، مولتیپل میلوما، سرطان روده بزرگ و تومورهای استرومایی دستگاه گوارش دیده می شود. این رشد چشم گیری است. اما برای سرطان ها و تومورهای دیگر، افزایش مدت زنده ماندن نسبتا کم است.
So I started asking myself, "Why haven't we been able to do better?" And the answer, to me, is obvious: we're treating cancer too late in the game, when it's already established, and oftentimes, it's already spread or metastasized. And as a doctor, I know that once a disease progresses to an advanced stage, achieving a cure can be difficult, if not impossible. So I went back to the biology of angiogenesis, and started thinking: Could the answer to cancer be preventing angiogenesis, beating cancer at its own game, so the cancers could never become dangerous? This could help healthy people, as well as people who've already beaten cancer once or twice, and want to find a way to keep it from coming back.
خوب من از خود این سوال را کردم، چرا ما قادر نیستیم کار بهتری انجام دهیم؟ جواب این سوال برایم روشن بود. ما درمان سرطان را خیلی دیرشروع می کنیم، ما درمان را وقتی که سرطان جای گیری کرده است، و در بعضی مواقع حتی پخش شده و متاستازداده است آغاز می کنیم. و به عنوان یک پزشک من به این موضوع آگاهم که وقتی یک بیماری به مرحله پیشرفته توسعه پیدا کرد، دست یافتن به درمان اگر غیر ممکن نباشد، مشکل خواهد بود. در نتیجه به اصول زیست شناسی رگ زایی مراجعه کرده و شروع به فکر کردن کردم: آیا جواب سرطان می تواند جلوگیری از رگ زایی باشد، آیا می توان سرطان را در بازی خودش شکست داد به طوری که سرطان ها هیچ وقت به صورت خطرناک درنیایند؟ به این صورت می توان به افراد سالم و همچنین افرادی که مبتلا به سرطان بوده اند و تا کنون یک یا دو بار درمان شده اند و می خواهند از بروز مجدد سرطان جلوگیری کنند کمک کرد.
So to look for a way to prevent angiogenesis in cancer, I went back to look at cancer's causes. And what really intrigued me, was when I saw that diet accounts for 30 to 35 percent of environmentally-caused cancers. Now the obvious thing is to think about what we could remove from our diet, what to strip out, take away. But I actually took a completely opposite approach, and began asking: What could we be adding to our diet that's naturally antiangiogenic, and that could boost the body's defense system, and beat back those blood vessels that are feeding cancers? In other words, can we eat to starve cancer?
پس برای یافتن روشی جهت جلوگیری از رگ زایی در سرطان، به عوامل بروز سرطان مراجعه کردم. و موضوعی که نظرم را جلب کرد این بود که دیدم رژیم غذایی سهمی برابر با 30 تا 35 درصد در عوامل محیطی ابتلا به سرطان دارد. در این شرایط موضوع روشنی که باید درباره آن فکر می کردیم این بود که چه چیزی را از رژیم غذایی حذف کنیم تا از بروز سرطان جلوگیری شود. اما من برعکس این روش را انتخاب کردم و این سوال را پرسیدم: چه چیزی به رژیم غذایی مان اضافه کنیم که به طور طبیعی ضد رگ زایی باشد، که بتواند سیستم دفاعی بدن را برای مقابله با رگ های خونی که سرطان ها را تغذیه می کنند تقویت کند؟ به کلام دیگر، آیا با خوردن می توان سرطان را گرسنگی داد؟
(Laughter)
خوب جواب این سوال مثبت است.
Well, the answer is yes, and I'm going to show you how. And our search for this has taken us to the market, the farm and to the spice cabinet, because what we've discovered is that Mother Nature has laced a large number of foods and beverages and herbs with naturally-occurring inhibitors of angiogenesis.
و من به شما نشان خواهم داد که چگونه. جستجو برای پاسخ این سوال ما را به بازار، مزرعه و قفسه ی ادویه جات برد چون چیزی که ما کشف کردیم این بود که طبیعت تعداد زیادی از غذاها، آشامیدنی ها و گیاهان با خاصیت طبیعی بازدارندگی از رگ زایی را در خود دارد.
Here's a test system we developed. At the center is a ring from which hundreds of blood vessels are growing out in a starburst fashion. And we can use this system to test dietary factors at concentrations that are obtainable by eating. Let me show you what happens when we put in an extract from red grapes. The active ingredient is resveratrol, it's also found in red wine. This inhibits abnormal angiogenesis, by 60 percent. Here's what happens when we added an extract from strawberries. It potently inhibits angiogenesis. And extract from soybeans. And here is a growing list of antiangiogenic foods and beverages that we're interested in studying. For each food type, we believe that there are different potencies within different strains and varietals. And we want to measure this because, well, while you're eating a strawberry or drinking tea, why not select the one that's most potent for preventing cancer?
این سیستمی است که ما برای آزمایش آماده کردیم. در مرکز یک حلقه وجود دارد که از آن صدها رگ خونی به صورت ستاره مانند رشد می کنند. و ما می توانیم از این سیستم برای آزمایش عوامل مختلف موجود در رژیم غذایی با غلظت های که توسط خوردن قابل دستیابی باشند استفاده کنیم. خوب اجازه بدهید به شما نشان بدهم که وقتی عصاره ای از انگور قرمز را در سیستم قرار دادیم چه اتفاقی افتاد. انگور قرمز حاوی رزوراترول است. این ماده همچنین در شراب قرمز هم وجود دارد. در این مورد می بینید که از رگ زایی غیر معمولی تا 60 درصد جلوگیری شده است. وقتی عصاره ای از توت فرنگی به سیستم اضافه شد این حالت رخ داد. این عصاره با قدرت از رگ زایی جلوگیری کرد. و همین طور عصاره دانه های سویا. و این جا هم لیست در حال بزرگ شدن از خوردنی ها و آشامیدنی هایی با خاصیت ضد رگ زایی است که ما بر روی آن ها مطالعه کردیم. و برای هر نوع خوردنی، ما معتقدیم که توانایی های متفاوتی در گونه ها و رگه های مختلف وجود دارد. و ما می خواستیم این ها را اندازه گیری کنیم چون، هنگامی که شما یک توت فرنگی را می خورید یا چایی می نوشید، چرا یک نوعی را انتخاب نکنید که بیشترین توان برای جلوگیری از سرطان را داشته باشد.
So here are four different teas that we've tested. They're all common ones: Chinese jasmine, Japanese sencha, Earl Grey and a special blend that we prepared, and you can see clearly that the teas vary in their potency, from less potent to more potent. But what's very cool is when we combine the two less potent teas together, the combination, the blend, is more potent than either one alone. This means there's food synergy.
خوب در این جا چهار نوع مختلف چایی را ما آزمایش کردیم. این ها همه چایی های متعارف هستند، یاسمین چینی، سنچای ژاپنی، چای سیاه معطر و مخلوط مخصوصی که ما آماده کردیم. به طور واضح می توانید ببینید که توانایی چایی های مختلف در ضد رگ زایی از کم به زیاد متفاوت است. ولی نکته خیلی جالب هنگامی بود که ما دو نمونه از چایی با توانایی کم را با یکدیگر مخلوط کردیم، مخلوط این دو نمونه، از هر کدام از آن ها به تنهایی توانایی بیشتری داشت. این به این معنی که است که خوردنی ها دارای خاصیت هم افزایی هستند.
Here's some more data from our testing. Now in the lab, we can simulate tumor angiogenesis, represented here in a black bar. And using this system, we can test the potency of cancer drugs. So the shorter the bar, the less angiogenesis -- that's good. And here are some common drugs that have been associated with reducing the risk of cancer in people. Statins, nonsteroidal anti-inflammatory drugs, and a few others -- they inhibit angiogenesis, too. And here are the dietary factors going head-to-head against these drugs. You can see they clearly hold their own, and in some cases, they're more potent than the actual drugs. Soy, parsley, garlic, grapes, berries. I could go home and cook a tasty meal using these ingredients. Imagine if we could create the world's first rating system, in which we could score foods according to their antiangiogenic, cancer-preventative properties. And that's what we're doing right now.
این ها اطلاعات بیشتری از آزمایشات ماست. در آزمایشگاه ما می توانیم توانایی رگ زایی تومور را شبیه سازی کنیم که در اینجا با نوار سیاه نشان داده شده است. و با به کارگیری این سیستم می توانیم توان داروهای درمان سرطان ها را آزمایش کنیم. نوارهای کوتاه تر، توان رگ زایی کمتری دارند که این خوب است. و این جا هم تعدادی از داروهای متعارف دیگر که به آن ها خاصیت کاهش ریسک ابتلا به سرطان در افراد نسبت داده شده است. اﺳﺘﺎﺗﻴﻦ ها ، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و چند مورد دیگر که آن ها نیز از رگ زایی جلوگیری می کنند. و در این جا هم فاکتورهای غذایی که هم پای این داروها موثر هستند. شما می توانید ببینید که این ها به طور واضح جایگاه خود را دارند و در بعضی موارد از داروها توان بیشتری دارند. سویا، جعفری، سیر، انگور، انواع توت ها، من می توانم بروم خانه و غذای خوشمزه ای با استفاده از این مواد بپزم. پس تصور کنید روزی را که ما بتوانیم اولین سیستم رتبه بندی دنیا که به وسیله آن بشود غذاها را براساس خاصیت ضد رگ زایی و جلوگیری از سرطان شان نمره دهی کرد را بسازیم. و این کاری است که در حال حاضر ما داریم انجام می دهیم.
Now, I've shown you a bunch of lab data, and so the real question is: What is the evidence in people that eating certain foods can reduce angiogenesis in cancer? Well, the best example I know is a study of 79,000 men followed over 20 years, in which it was found that men who consumed cooked tomatoes two to three times a week, had up to a 50 percent reduction in their risk of developing prostate cancer. Now, we know that tomatoes are a good source of lycopene, and lycopene is antiangiogenic. But what's even more interesting from this study, is that in those men who did develop prostate cancer, those who ate more servings of tomato sauce, actually had fewer blood vessels feeding their cancer. So this human study is a prime example of how antiangiogenic substances present in food and consumed at practical levels, can have an impact on cancer. And we're now studying the role of a healthy diet -- with Dean Ornish at UCSF and Tufts University -- the role of this healthy diet on markers of angiogenesis that we can find in the bloodstream.
حال، من به شما مقداری اطلاعات آزمایشگاهی را نشان دادم، ولی سوال اصلی این است که: مدرکی که نشان بدهد در انسان خوردن بعضی از غذاها می تواند رگ زایی در سرطان را کاهش دهد چیست؟ خوب، بهترین مثالی که من می شناسم مطالعه ای بر روی 79000 مرد است، که برای 20 سال پیگیری شده اند، که در آن مشخص شده است که مردهایی که گوجه ی پخته شده را دو تا سه بار در هفته در غذایشان داشته اند تا 50 درصد ریسک ابتلا به سرطان پروستات در آن ها کاهش داشته است. اکنون ما می دانیم که گوجه منبع خوبی از لایکوپین است که، لایکوپین یک ماده ضد رگ زایی است. اما نکته ای که در این مطالعه جالب تر است این است که آن مردهایی که به سرطان پروستات مبتلا شده اند و میزان بیشتری سس گوجه مصرف می کرده اند در واقع تعداد کمتری رگ خونی سرطان آن ها را تغذیه می کرده است. خوب این مطالعه انسانی بهترین مثالی است از این که چگونه مصرف عادی غذاهای حاوی مواد ضد رگ زایی می تواند بر روی سرطان تاثیر گذار باشد. و در حال حاضر ما در حال مطالعه بر نقش رژیم غذایی سالم با همکاری دن اورنیش و UCSF و دانشگاه Tufts روی نقش رژیم غذایی سالم بر نشانگرهای رگ زایی که در جریان خون یافت می شوند هستیم.
Obviously, what I've shared with you has some far-ranging implications, even beyond cancer research. Because if we're right, it could impact consumer education, food services, public health and even the insurance industry. And in fact, some insurance companies are already beginning to think along these lines. Check out this ad from BlueCross BlueShield of Minnesota. For many people around the world, dietary cancer prevention may be the only practical solution, because not everybody can afford expensive end-stage cancer treatments, but everybody could benefit from a healthy diet based on local, sustainable, antiangiogenic crops.
به طور روشن آن چه که من با شما در میان گذاشتم در طیف گسترده ای حتی فرای تحقیقات مربوط به سرطان کاربرد دارد. اگر نتایج ما درست باشد، می تواند در آموزش، خدمات غذایی، سلامت عمومی و حتی در صنعت بیمه هم تاثیر گذار باشد. و در واقع بعضی از شرکت های بیمه در حال حاضر شروع به فکر در این باره کرده اند. این تبلیغ مربوط به بلو کراس بلو شیلد مینیسوتا را نگاه کنید. و برای خیلی از مردم در دنیا، پیشگیری از سرطان توسط رژیم غذایی شاید تنها راه حل قابل اجرا باشد چون تمام افراد دنیا از عهده هزنیه ی سنگین درمان سرطان بر نمی آیند، ولی همه افراد می توانند از مزایای یک رژیم غذایی سالم بر اساس محصولات پایدار محلی با خاصیت ضد رگ زایی بهره مند شوند.
Now, finally, I've talked to you about food, and I've talked to you about cancer, so there's just one more disease that I have to tell you about, and that's obesity. Because it turns out that adipose tissue -- fat -- is highly angiogenesis-dependent. And like a tumor, fat grows when blood vessels grow. So the question is: Can we shrink fat by cutting off its blood supply? The top curve shows the body weight of a genetically obese mouse that eats nonstop until it turns fat, like this furry tennis ball.
و در آخر، من درباره ی غذاها با شما صحبت کردم، و درباره سرطان هم صحبت کردم، خوب تنها یک بیماری دیگر مانده که باید درباره آن با شما صحبت کنم و آن بیماری چاقی است. به این دلیل که مشخص شده است که رشد بافت چربی، به شدت به رگ زایی وابسته است. و مانند تومور بافت چربی هنگامی رشد می کند که رگ های خونی رشد کنند. خوب سوال این است که : آیا می توان بافت چربی را با قطع رگ های خونی تغذیه کننده آن کوچک کرد؟ منحنی بالایی نشانگر وزن بدن یک موش با بیماری ژنتیکی چاقی است، که بدون توقف غذا می خورد، تا به صورت یک توپ تنیس پشمالو در بیایید.
(Laughter)
و منحنی پایینی نشانگر وزن موش عادی است.
And the bottom curve is the weight of a normal mouse.
اگر به موش با بیماری چاقی
If you take the obese mouse and give it an angiogenesis inhibitor, it loses weight. Stop the treatment, gains the weight back. Restart the treatment, loses the weight. Stop the treatment, it gains the weight back. And, in fact, you can cycle the weight up and down simply by inhibiting angiogenesis. So this approach that we're taking for cancer prevention may also have an application for obesity. The truly interesting thing about this is that we can't take these obese mice and make them lose more weight than what the normal mouse's weight is supposed to be. In other words, we can't create supermodel mice.
عوامل ضد رگ زایی بدهیم باعث کم شدن وزن آن می شود. اگر درمان را متوقف کنیم، دوباره وزن افزایش می یابد. دوباره درمان را شروع کنیم ، وزن کاهش می یابد. درمان را متوقف کنیم، دوباره وزن افزایش می یابد. و در واقع می توان با جلوگیری از رگ زایی وزن را به صورت متناوب کم و زیاد کرد. پس این روشی که ما برای جلوگیری از سرطان در پیش گرفته ایم همچنین شاید کاربرد دیگری برای بیماری چاقی داشته باشد. نکته ای که در حقیقت در این باره جالب است این است که ما نمی توانیم وزن این موش های چاق را کمتر از وزنی که موش های معمولی دارند کم کنیم. به کلام دیگر، ما نمی توانیم با این روش موش های سوپرمدل بسازیم.
(Laughter)
(خنده)
And this speaks to the role of angiogenesis in regulating healthy set points.
و این موضوع گویای نقش رگ زایی در تنظیم بدن در سطحی سالم است.
Albert Szent-Györgi once said, "Discovery consists of seeing what everyone has seen, and thinking what no one has thought."
آلبرت سن ژورژی گفته است که، اکتشاف نتیجه مشاهده ی چیزی هایی که همه می بینند ولی فکر کردن به چیزهایی که هیچ کس فکر نمی کند است.
I hope I've convinced you that for diseases like cancer, obesity and other conditions, there may be a great power in attacking their common denominator: angiogenesis. And that's what I think the world needs now.
آرزو می کنم که شما را قانع کرده باشم که برای بیماری هایی مانند سرطان ، چاقی و موارد دیگر، شاید حمله کردن به عامل مشترکشان یعنی رگ زایی راه قدرتمند برای مقابله با آن ها باشد. و این چیزی است که فکر می کنم دنیا در حال حاضر به آن نیازمند است. خیلی ممنون.
Thank you.
(تشویق)
(Applause)
June Cohen: I have a quick question for you.
جوان کوهن: خوب این داروها کاملا --
JC: So these drugs aren't exactly in mainstream cancer treatments right now. For anyone out here who has cancer, what would you recommend? Do you recommend pursuing these treatments now, for most cancer patients?
این ها در حال حاضر به عنوان داروهای اصلی درمان سرطان استفاده نمی شوند. برای کسانی که در اینجا به سرطان مبتلا هستند، شما چه توصیه هایی دارید؟ آیا شما پیگیری این نوع درمان را در حال حاضر برای بیشتر سرطان ها توصیه می کنید؟
William Li: There are antiangiogenic treatments that are FDA approved, and if you're a cancer patient, or working for one or advocating for one, you should ask about them. And there are many clinical trials. The Angiogenesis Foundation is following almost 300 companies, and there are about 100 more drugs in that pipeline. So, consider the approved ones, look for clinical trials, but then between what the doctor can do for you, we need to start asking what can we do for ourselves. This is one of the themes I'm talking about: We can empower ourselves to do the things that doctors can't do for us, which is to use knowledge and take action. And if Mother Nature has given us some clues, we think there might be a new future in the value of how we eat, and what we eat is really our chemotherapy three times a day.
ویلیام لی: روش های درمانی بر اساس ضد رگ زایی که مورد تایید اف دی ای باشند وجود دارد. و اگر شما مبتلا به سرطان هستید یا برای کسی که مبتلا به سرطان است کار می کنید یا از یک مبتلا حمایت می کنید، باید در این باره پرس وجو کنید. همچنین تعداد زیادی تحقیقات بالینی وجود دارد. موسسه ی آنجیوجنسیس نزدیک به 300 شرکت را دنبال می کند، و درحدود صد مورد داروی دیگر در راه است. پس داروهای تایید شده را در نظر بگیرید، و به دنبال تحقیقات بالینی بگردید، ولی جدای از این که پزشک چه کاری می تواند برای شما انجام دهد، نیاز است که ما این سوال را بپرسیم که چه کاری از خودمان برمی آید. و این یکی از موضوعاتی است که درباره آن صحبت کردم. این که ما می توانیم این قدرت را در خود به وجود بیاوریم که کارهایی را که پزشکان نمی توانند برایمان انجام دهند انجام دهیم. این که از دانش استفاده کنیم و اقدام کنیم. اگر طبیعت سرنخ هایی را به ما نشان داده است، ما فکر می کنیم که شاید آینده جدیدی در ارزش دادن به آن چه که می خوریم در پیش باشد. هر چه که ما می خوریم در واقع سه بار شیمی درمانی در روز است.
JC: Right. And along those lines, for people who might have risk factors for cancer, would you recommend pursuing any treatments prophylactically, or simply pursuing the right diet, with lots of tomato sauce?
جوان کوهن: درست. در همین رابطه، برای افرادی که شاید ریسک ابتلا به سرطان داشته باشند، آیا شما دنبال کردن نوع خاصی از درمان پیشگیری کننده را توصیه می کنید یا این که فقط یک رژیم غذایی درست همراه با مقدار زیادی سس گوجه داشته باشند؟
WL: Well, you know, there's abundant epidemiological evidence, and I think in the information age, it doesn't take long to go to a credible source like PubMed, the National Library of Medicine, to look for epidemiological studies for cancer risk reduction based on diet and based on common medications. And that's certainly something that anybody can look into.
ویلیام لی : خوب، می دانید که شواهد اپیدمیولوژی فراوانی در این باره وجود دارد. و فکر می کنم در این عصر اطلاعات، زمان زیادی نخواهد گرفت تا به یک منبع معتبر مانند Pubmed ، کتابخانه ملی پزشکی مراجعه کنیم و به دنبال تحقیقات اپیدمیولوژی برای کاهش ریسک ابتلا به سرطان بر پایه رژیم های غذایی و برپایه پزشکی عمومی بگردیم. و این مطمئنا کاری است که هر کسی می تواند انجام دهد.
JC: Okay. Well, thank you so much.
جوان کوهن: بله. خوب، خیلی ممنون از شما.
(Applause)
(تشویق)