For over a decade, I have studied young people that have been pushed out of school, so called "dropouts." As they end up failed by the education system, they're on the streets where they're vulnerable to violence, police harassment, police brutality and incarceration. I follow these young people for years at a time, across institutional settings, to try to understand what some of us call the "school-to-prison pipeline."
Сүүлийн арав гаруй жилийн турш би сургуулиасаа хөөгдсөн буюу "сургууль завсардсан" хүүхдүүдийг судалсан. Боловсролын системийн золиос болсон эдгээр хүүхдүүд гудамжинд хүчирхийлэл, цагдаагийн дарлал, цагдаагийн зэрлэг зан авирын золиос болж, шоронд хоригдож болзошгүй аюултай орчинд үлддэг. Бидний заримын нэрлэдгээр "сургууль-шоронгийн дамжлага"-ыг судлах гэж би эдгээр хүүхдүүдийг олон жилээр ажигладаг.
When you look at a picture like this, of young people who are in my study ... you might see trouble. I mean one of the boys has a bottle of liquor in his hand, he's 14 years old and it's a school day. Other people, when they see this picture, might see gangs, thugs, delinquents -- criminals. But I see it different. I see these young people through a perspective that looks at the assets that they bring to the education system. So will you join me in changing the way we label young people from "at-risk" to "at-promise?"
Миний судалгаанд хамрагддаг хүүхдүүдийн иймэрхүү зураг харахаар та магадгүй асуудал л харж байж болох юм. Эдгээр хүүхдүүдийн нэгнийх нь гарт согтууруулах ундаа байна. Тэр хүүхэд ердөө 14 настай. Бас энэ өдөр хичээлтэй байсан. Харин зарим хүмүүс энэ зургийг харахаараа бүлэг хэрэг таригчид, дээрэмчид, хоригдлууд, гэмт хэрэгтнүүд байна гэж бодож болох юм. Гэвч би үүнийг арай өөрөөр хардаг. Би эдгээр хүүхдүүдийг боловсролын системийн үнэт хөрөнгө гэдэг талаас нь хардаг. Тэгэхээр эдгээр хүүхдүүдийг дүрсэлдэг "бүтэхгүй" гэдэг нэрийг "бүтэлтэй" болгон өөрчлөхөд надтай хамт нэгдэх үү?
(Applause)
(алга ташилт)
How do I know that these young people have the potential and the promise to change? I know this because I am one of them. You see, I grew up in dire poverty in the inner city, without a father -- he abandoned me before I was even born. We were on welfare, sometimes homeless, many times hungry. By the time I was 15 years old, I had been incarcerated in juvy three times for three felonies. My best friend had already been killed. And soon after, while I'm standing next to my uncle, he gets shot. And as I'm waiting for the ambulance to arrive for over an hour ... he bleeds to death on the street. I had lost faith and hope in the world, and I had given up on the system because the system had failed me. I had nothing to offer and no one had anything to offer me. I was fatalistic. I didn't even think I could make it to my 18th birthday.
Би яаж эдгээр хүүхдүүдийг өөрчлөгдөж чадна гэж мэдэж байнэ вэ гэж үү? Би өөрөө тэдний нэг байсан болохоор мэдэж байна. Би хотын ядуу буурай хэсэгт амьдардаг байсан. Намайг төрөхөөс өмнө аав маань хаяад явчихсан. Бид нийгмийн халамжинд хамрагдаж, заримдаа орох оронгүй, олон удаа өлсгөлөн хонодог байсан. Би 15 нас хүрэхдээ аль хэдийн 3 удаа гэмт хэрэгт холбогдож насанд хүрээгүйчүүдийн шоронд саатуулагдаж үзсэн байлаа. Миний сайн найз аль хэдийнээ алуулчихсан байсан. Нэг их удалгүй хажууд минь зогсож байсан авга ахыг буудчихсан. Тэгээд бүтэн цагийн турш түргэн тусламж хүлээж байх хойгуур ах минь гудамжинд цус алдаж үхсэн юм. Би хорвоог туулах итгэл найдвараа алдаж, шалгуурт нь нийцээгүй боловсролын системийг бодохоо ч больсон байлаа. Надад хэн нэгэнд хэлэх үг, хэн нэгэн надад хэлэх үг байхгүй байв. Би амьдралд бууж өгсөн байлаа. Бүр 18 нас хүртлээ амьд явахгүй байх ч гэж боддог байв.
The reason I'm here today is because a teacher that cared reached out and managed to tap into my soul. This teacher, Ms. Russ ... she was the kind of teacher that was always in your business.
Миний өнөөдөр энд байгаа шалтгаан бол чин сэтгэлээсээ санаа тавьдаг багш зүрх сэтгэлд минь хүрч чадсных юм. Миний багш хатагтай Расс үргэлж хүний хэрэгт оролцдог багш байсан.
(Laughter)
(Инээд)
She was the kind of teacher that was like, "Victor, I'm here for you whenever you're ready."
Тэр: "Виктор, бэлэн болох үед чинь би хажууд чинь байгаа шүү" гэдэг багш байсан.
(Laughter)
(Инээд)
I wasn't ready. But she understood one basic principle about young people like me. We're like oysters. We're only going to open up when we're ready, and if you're not there when we're ready, we're going to clam back up. Ms. Russ was there for me. She was culturally relevant, she respected my community, my people, my family. I told her a story about my Uncle Ruben. He would take me to work with him because I was broke, and he knew I needed some money. He collected glass bottles for a living. Four in the morning on a school day, we'd throw the glass bottles in the back of his van, and the bottles would break. And my hands and arms would start to bleed and my tennis shoes and pants would get all bloody. And I was terrified and in pain, and I would stop working. And my uncle, he would look me in the eyes and he would say to me, "Mijo, estamos buscando vida." "We're searching for a better life, we're trying to make something out of nothing."
Би бэлэн байгаагүй. Гэхдээ тэр над шиг хүүхдүүдийн тухай нэг чухал зүйл ойлгосон байсан. Бид яг хясаатай адил. Бид бэлэн болсон үедээ л өөрсдийгөө нээдэг. Харин тэр үед хажууд хэн нэгэн байхгүй бол бид тэр даруй өөрсдийгөө буцаагаад хаачихдаг. Хатагтай Расс миний хажууд байсан. Тэр соёлыг маань ойлгодог, тэр манайхныг, миний гэр бүлийг хүндэлдэг байсан. Би түүнд өөрийн авга ах Рубэний түүхийг ярьж өгсөн. Ах маань намайг мөнгөгүй байхад надад мөнгө хэрэгтэйг мэдээд ажилдаа оруулж өгсөн. Тэр амьдрахын тулд сав түүдэг байсан юм. Хичээлийн өдрийн өглөөний 4 цагт бид шилэн савнуудыг түүний фургон руу шидэж хийхэд шилнүүд хагарчихна. Тэгээд миний гар шуунаас цус гарч өмд гутал бүхэлдээ цус болдог байлаа. Би тэгээд маш их айж, өвдсөндөө ажиллахаа болиход ах миний нүд рүү хараад: "Михо, estamos buscando vida." "Бид илүү сайхан амьдрал руу тэмүүлж байна, бид юу ч үгүй хоосноос нэг зүйлийг бий болгохыг хичээж байна" гэж хэлдэг.
Ms. Russ listened to my story, welcomed it into the classroom and said, "Victor, this is your power. This is your potential. Your family, your culture, your community have taught you a hard-work ethic and you will use it to empower yourself in the academic world so you can come back and empower your community."
Хатагтай Расс миний яриаг сонсоод ангийханд ярьж өгснийхөө дараа: "Виктор, энэ бол чиний хүч чадал, чиний хийж чадах зүйл. Чиний гэр бүл, соёл заншил, хүрээлэл чинь чамд шаргуу занг зааж өгсөн. Чи үүнийгээ өөрийн хүрээллийг хүчирхэгжүүлэхийн тулд эрдэм ном сурахдаа ашиглана."
With Ms. Russ's help, I ended up returning to school. I even finished my credits on time and graduated with my class.
Хатагтай Рассын тусламжтай би буцаж сургуульдаа орж, бүр үзэх ёстой кредит цагаа цагт нь дуусгаж, өөрийнхөө анх сурч байсан ангитайгаа хамт төгссөн.
(Applause)
(Алга ташилт)
But Ms. Russ said to me right before graduation, "Victor, I'm so proud of you. I knew you could do it. Now it's time to go to college."
Гэсэн ч төгссөний минь дараа хатагтай Расс надад "Виктор, би чамаар үнэхээр бахархаж байна. Би чамайг чадна гэж мэдсэн юм. Одоо харин их сургуульд орох цаг боллоо шүү" гэсэн юм.
(Laughter)
(Инээд)
College, me? Man, what is this teacher smoking thinking I'm going to college? I applied with the mentors and support she provided, got a letter of acceptance, and one of the paragraphs read, "You've been admitted under probationary status." I said, "Probation? I'm already on probation, that don't matter?"
Их сургууль уу? Би юу даа? Багш намайг яаж их сургуульд орно гэж бодож байна аа? Тэгээд түүний тусламж зөвөлгөөний дагуу би сургуулиудад өргөдөл гаргаж, тэнцсэн гэсэн захидал авсан. Захианд бичихдээ: "Таныг туршилтын хугацаагаар тэнцүүлэв" гэж бичсэн байлаа. Би харин өөртөө: "Туршилтын хугацаа юу? Би угаасаа л тэнсэнтэй байгаа. Энэ хамаагүй гэж үү?"
(Laughter)
(Инээд)
It was academic probation, not criminal probation. But what do teachers like Ms. Russ do to succeed with young people like the ones I study? I propose three strategies. The first: let's get rid of our deficit perspective in education. "These people come from a culture of violence, a culture of poverty. These people are at-risk; these people are truant. These people are empty containers for us to fill with knowledge. They have the problems, we have the solutions." Number two. Let's value the stories that young people bring to the schoolhouse. Their stories of overcoming insurmountable odds are so powerful. And I know you know some of these stories. These very same stories and experiences already have grit, character and resilience in them. So let's help young people refine those stories. Let's help them be proud of who they are, because our education system welcomes their families, their cultures, their communities and the skill set they've learned to survive. And of course the third strategy being the most important: resources. We have to provide adequate resources to young people. Grit alone isn't going to cut it. You can sit there and tell me all you want, "Hey man, pick yourself up by the bootstraps." But if I was born without any straps on my boots --
Энэ бол гэмт хэргийн биш, боловсролын тэнсэн байсан юм. Хатагтай Расс шиг багш нар над шиг хүүхдүүдтэй яаж ажиллавал амжилттай байдаг вэ? Би 3 аргыг санал болгоё. Эхнийх нь, бид өөрсдийн боловсролыг харах дутмаг үзэл бодлоосоо салах хэрэгтэй. "Эдгээр хүмүүс хүчирхийлэл, ядуурлын нийгмээс гаралтай. Эдгээр хүмүүс эрсдэлд орсон. Эдгээр хүмүүс хичээл завсардсан. Энэ хүмүүс бол бидний мэдлэгээр дүүргэх ёстой сав. Тэдэнд асуудал бий, харин бидэнд шийдэл бий." Хоёрдугаарт, хүүхдүүдийн сургуульдаа тээж ирдэг түүхүүдийг хүндэлцгээе. Тэдний давашгүй хүнд зүйлсийг туулсан амьдрал үнэхээр гайхалтай. Би та нарыг ийм түүх сонсож байсан гэдгийг мэдэж байна. Эдгээр төстэй түүх, туршлагуудад тэсвэр тэвчээр, онцгой зан чанар, хатуужил аль хэдийнэ бий. Тэгэхээр эдгээр хүүхдүүдэд түүхээ цааш боловсруулахад нь тусалъя. Хэн гэдгээрээ бахархахад нь тусалцгаая. Учир нь манай боловсролын систем тэдний гэр бүл, ёс заншил, нийгмийн хүрээлэл, амьдрахын тулд сурсан чадваруудыг нь хүндэлдэг. Хамгийн чухал буюу гурав дахь арга бол нөөц баялаг. Бид эдгээр хүүхдүүдийг шаардлагатай эх үүсвэрээр хангах хэрэгтэй. Хатуужил байлаа гээд бүх зүйл болчихгүй. Чи тэнд суугаад хүсснээ хэлж болно. "Залуу минь, чи өөрөө өөрийгөө намгаас татаж авах хэрэгтэй" гэж хэлж болно. Гэхдээ би төрөхдөө л өөрийгөө татаж гаргах гаргүй байсан бол...
(Laughter)
(Инээд)
How am I supposed to pick myself up?
би яаж өөрийгөө татаж гаргах юм бэ?
(Applause)
(Алга ташилт)
Job training, mentoring, counseling ... Teaching young people to learn from their mistakes instead of criminalizing them, and dragging them out of their classrooms like animals. How about this? I propose that we implement restorative justice in every high school in America.
Ажилд дадлагажуулах, зааж залуурдах, зөвлөх... Залуу хүмүүсийг алдаа гаргахад нь алдаанаасаа суралцахыг заах хэрэгтэй. Харин гэмт хэрэгт буруутгаж, араатан шиг ангиас нь чирч гаргаж болохгүй. Би Америкийн ахлах сургууль бүрт үнэн шударга байдлыг бий болгохыг уриалж байна.
(Applause)
(Алга ташилт)
So we went out to test these ideas in the community of Watts in LA with 40 young people that had been pushed out of school. William was one of them. William was the kind of kid that had been given every label. He had dropped out, he was a gang member, a criminal. And when we met him he was very resistant. But I remember what Ms. Russ used to say. "Hey, I'm here for you whenever you're ready."
Би энэ санаануудаа хэрэгжүүлэхээр Лос Анжелес хотын Ваттс дүүрэгт сургуулиасаа гарсан 40 хүүхэдтэй ажиллаж эхэлсэн. Уиллиам тэдний нэг байлаа. Виллиам бол байж болох бүхий л тодорхойлолтыг авсан хүүхдүүдийн нэг байв. Тэр сургуулиасаа гарч, гэмт бүлэглэлийн гишүүн, гэмт хэрэгтэн болсон. Түүнтэй анх уулзахад тэр их зөрүүд хүүхэд байлаа. Гэхдээ би хатагтай Рассын хэлдэг байсныг мартаагүй: "Бэлэн болох үед чинь би хажууд чинь байгаа шүү."
(Laughter)
(Инээд)
So over time -- over time he began to open up. And I remember the day that he made the switch. We were in a large group and a young lady in our program was crying because she told us her powerful story of her dad being killed and then his body being shown in the newspaper the next day. And as she's crying, I don't know what to do, so I give her her space, and William had enough. He slammed his hands on the desk and he said, "Hey, everybody! Group hug! Group hug!"
Цаг хугацаа өнгөрөхөд тэр өөрийгөө нээж эхэлсэн. Би түүний том өөрчлөлт хийсэн өдрийг санаж байна. Олон хүнтэй ангид нэг охин уйлж байсан юм. Түүний аав амиа алдсных нь маргааш сонин дээр зургийг нь тавьсан байсан тухай ярьсан юм. Түүнийг уйлж байхад би юу хийхээ мэдэхгүй байсан тул түүнийг түр ганцааранг нь орхисон. Харин Уиллиамд тэсэхээ байж гараараа ширээ цохиод: "Хүмүүс ээ, ангийн тэврэлт, ангийн тэврэлт!" гэж хэлсэн.
(Applause)
(Алга ташилт)
This young lady's tears and pain turned into joy and laughter knowing that her community had her back, and William had now learned that he did have a purpose in life: to help to heal the souls of people in his own community. He told us his story. We refined his story to go from being the story of a victim to being the story of a survivor that has overcome adversity. We placed high value on it. William went on to finish high school, get his security guard certificate to become a security guard, and is now working at a local school district.
Залуу бүсгүй тусалж дэмжих хүнтэй гэдгээ мэдэрч, түүний нулимс, уй гашуу инээд баясал болон хувирч, харин Уиллиам өөрийнхөө амьдралын зорилгыг олсон: Эргэн тойрны хүмүүстээ бэрхшээлийн даван туулахад туслах. Тэр бидэнд түүхээ ярьж өгсөн. Бид түүний түүхийг хохирогчийн биш, хүнд хэцүүг даван туулсан амьд үлдэгчийн түүх болгон өөрчилсөн. Бид түүнийг үнэлж эхэлсэн. Уиллиам ахлах сургуулиа төгсөөд хамгаалагчийн үнэмлэх авч орон нутгийн сургуулийн дүүрэгт одоо ажиллаж байна.
(Applause)
(Алга ташилт)
Ms. Russ's mantra -- her mantra was always, "when you teach to the heart, the mind will follow." The great writer Khalil Gibran says, "Out of suffering have emerged the greatest souls. The massive characters are seared with scars." I believe that in this education revolution that we're talking about we need to invite the souls of the young people that we work with, and once they're able to refine -- identify their grit, resilience and character that they've already developed -- their academic performance will improve.
Хатагтай Рассын байнга хэлдэг амны уншлага нь: "Зүрх сэтгэлд нь хүртэл зааж чадвал тархи нь дагаад сурна." Агуу зохиолч Калил Гибран хэлэхдээ: "Зовлон зүдгүүрээс хамгийн агуу зүрх сэтгэлтэй хүмүүс төрдөг. Агуу хүн бүр сэтгэлдээ сорвитой байдаг" гэж хэлсэн. Миний яриад байгаа боловсролын хувьсгалд бид сургаж буй хүүхдүүдийнхээ зүрх сэтгэлийг урин дуудах хэрэгтэй. Тэгээд тэд түүнийгээ өөрсдөө сайжруулж, аль хэдийн эзэмшчихсэн хатуужил, мятрашгүй байдал, онцгой зан чанараа тодорхойлж сурсан цагт тэдний сурлага сайжрах болно.
Let's believe in young people. Let's provide them the right kinds of resources. I'll tell you what my teacher did for me. She believed in me so much that she tricked me into believing in myself.
Залуу хүмүүсийг чадна гэдэгт итгэцгээе. Тэдэнд хэрэгтэй нөөц бололцоог нь хангаж өгье. Би багшийнхаа миний төлөө хийсэн зүйлийг хэлье. Намайг өөрөө өөртөө итгэтэл тэр надад итгэсэн.
Thank you.
Баярлалаа.
(Applause)
(Алга ташилт)