This is the skyline of my hometown, New Orleans. It was a great place to grow up, but it's one of the most vulnerable spots in the world. Half the city is already below sea level. In 2005, the world watched as New Orleans and the Gulf Coast were devastated by Hurricane Katrina. One thousand, eight hundred and thirty-six people died. Nearly 300,000 homes were lost. These are my mother's, at the top -- although that's not her car, it was carried there by floodwaters up to the roof -- and that's my sister's, below. Fortunately, they and other family members got out in time, but they lost their homes, and as you can see, just about everything in them.
На горизонті моє рідне місто, Новий Орлеан. Це було чудове місто, де я виросла, але це одне із найбільш вразливих місць в світі. Половина міста вже знаходиться нижче рівня моря. В 2005 році світ спостерігав як Новий Орлеан та Мексиканська затока були знищені ураганом Катріна. Загинула одна тисяча вісімсот тридцять шість людей. Майже 300,000 будинків було зруйновано. Зверху будинок моєї матері, хоча це не її машина, повінь віднесла її туди аж на сам дах а нижче будинок моєї сестри. На щастя, вони та усі інші члени сім'ї вчасно вибралися з будинку, але вони втратили свої домівки, і, як ви бачите, майже все, що було в них.
Other parts of the world have been hit by storms in even more devastating ways. In 2008, Cyclone Nargis and its aftermath killed 138,000 in Myanmar. Climate change is affecting our homes, our communities, our way of life. We should be preparing at every scale and at every opportunity. This talk is about being prepared for, and resilient to the changes that are coming and that will affect our homes and our collective home, the Earth.
Інші частини світу постраждали від штормів із ще більш руйнівними наслідками. В 2008 циклон Наргіс та його наслідки вбили 138,000 осіб в М'янмі. Кліматичні зміни позначаються на наших домівках, наших спільнотах, нашому способі життя. Ми повинні готуватися в будь-якому масштабі та за кожної можливості. Це - лекція про те, як бути готовим і пристосованим до змін, що наступають, і які вплинуть на наші домівки і наш спільний дім - планету Земля.
The changes in these times won't affect us all equally. There are important distributional consequences, and they're not what you always might think. In New Orleans, the elderly and female-headed households were among the most vulnerable. For those in vulnerable, low-lying nations, how do you put a dollar value on losing your country where you ancestors are buried? And where will your people go? And how will they cope in a foreign land? Will there be tensions over immigration, or conflicts over competition for limited resources? It's already fueled conflicts in Chad and Darfur. Like it or not, ready or not, this is our future.
Ці зміни у наш час не вплинуть на усіх однаковим чином. Існують важливі розподільні наслідки і це не те, про що ви зазвичай могли б подумати. В Новому Орлеані сім'ї літніх людей і жінок були серед найбільш вразливих. Для тих, хто живе в незахищених місцях, низинах, важко оцінити втрати в доларах вашої країни, де були поховані ваші предки? І куди податися людям? Як вони справлятимуться в чужій країні? Чи буде напруга стосовно іміграції, або конфлікти щодо боротьби за обмежені матеріальні засоби? Це вже розпалило конфлікти в Чаді та Дарфурі. Хочемо чи ні, готові чи неготові, це - наше майбутнє.
Sure, some are looking for opportunities in this new world. That's the Russians planting a flag on the ocean bottom to stake a claim for minerals under the receding Arctic sea ice. But while there might be some short-term individual winners, our collective losses will far outweigh them. Look no further than the insurance industry as they struggle to cope with mounting catastrophic losses from extreme weather events. The military gets it. They call climate change a threat multiplier that could harm stability and security, while governments around the world are evaluating how to respond.
Звичайно, хтось шукає сприятливих можливостей у цьому новому світі. Ось росіяни встановлюють прапор на дні океану, щоб заявити про право на корисні копалини під зникаючою кригою Арктичного моря. Але, незважаючи на те, що, можливо, і будуть певні окремі короткочасні переможці, наші колективні втрати далеко переважатимуть їх. Візьміть хоча б страхову індустрію і те, як вона бореться, щоб впоратися із зростаючими катастрофічними втратами від надзвичайних погодніх подій. Військові сили це розуміють. Вони кажуть, що зміна клімату примножує загрозу, яка могла б зашкодити стабільності і безпеці, поки уряди по всьому світу роздумують, як із цим впоратися.
So what can we do? How can we prepare and adapt? I'd like to share three sets of examples, starting with adapting to violent storms and floods. In New Orleans, the I-10 Twin Spans, with sections knocked out in Katrina, have been rebuilt 21 feet higher to allow for greater storm surge. And these raised and energy-efficient homes were developed by Brad Pitt and Make It Right for the hard-hit Ninth Ward. The devastated church my mom attends has been not only rebuilt higher, it's poised to become the first Energy Star church in the country. They're selling electricity back to the grid thanks to solar panels, reflective paint and more. Their March electricity bill was only 48 dollars. Now these are examples of New Orleans rebuilding in this way, but better if others act proactively with these changes in mind. For example, in Galveston, here's a resilient home that survived Hurricane Ike, when others on neighboring lots clearly did not. And around the world, satellites and warning systems are saving lives in flood-prone areas such as Bangladesh.
Отже, що ми можемо зробити? Як можна нам приготуватись і пристосуватись? Я б хотіла поділитись трьома групами прикладів, починаючи з пристосування до шалених штормів і повеней. В Новому Орлеані мости-близнюки І-10, чиї секції були знесені ураганом Катріна, були відреконструйовані на 21 фут вище на випадок сильніших штормових хвиль. І ці підняті енергозберігаючі будинки були розроблені Бредом Пітом та компанією Make it Right для важко постраждалого Дев'ятого Району. Спустошену церкву, в яку ходить моя мама, було не лише відбудовано вище, вона готова стати першою церквою "Зоря Енергії" в країні. Вони продають електроенергію назад в мережу завдяки сонячним панелям, енергозберігаючій фарбі тощо. Їхній рахунок за електроенергію в березні становив лише 48 доларів. Отже, це - приклади відновлення Нового Орлену, але краще, якщо інші, беручи до уваги ці зміни, будуть діяти завчасно. Наприклад, в Галвестоні, ось будинок який пережив ураган Айк, в той час як інші будинки на сусідніх ділянках не вистояли. І по всьому світу, супутники і системи сповіщення рятують життя в районах, схильних до повеней, таких як Бангладеш.
But as important as technology and infrastructure are, perhaps the human element is even more critical. We need better planning and systems for evacuation. We need to better understand how people make decisions in times of crisis, and why. While it's true that many who died in Katrina did not have access to transportation, others who did refused to leave as the storm approached, often because available transportation and shelters refused to allow them to take their pets. Imagine leaving behind your own pet in an evacuation or a rescue. Fortunately in 2006, Congress passed the Pet Evacuation and Transportation Standards Act (Laughter) — it spells "PETS" — to change that.
Але якими б важливими не були технології і інфраструктура, мабуть, людський фактор є ще більш вирішальним. Нам необхідні краще планування і системи для евакуації. Нам потрібно краще розуміти, як люди приймають рішення в часи кризи, і чому. Хоча це правда, що багато людей, які загинули під час урагану Катріна, не мали доступу до транспортування, інші, хто дійсно відмовлявся покинути домівки, коли буря наближалась, часто через те, що доступні перевезення й притулки не дозволяли їм взяти своїх домашніх улюбленців. Уявіть собі, що залишаєте власну домашню тваринку під час евакуації або порятунку. На щастя, в 2006 році Конгрес прийняв акт про евакуацію і транспортування домашніх тварин (Сміх) - це позначається абревіатурою "PETS".
Second, preparing for heat and drought. Farmers are facing challenges of drought from Asia to Africa, from Australia to Oklahoma, while heat waves linked with climate change have killed tens of thousands of people in Western Europe in 2003, and again in Russia in 2010. In Ethiopia, 70 percent, that's 7-0 percent of the population, depends on rainfall for its livelihood. Oxfam and Swiss Re, together with Rockefeller Foundation, are helping farmers like this one build hillside terraces and find other ways to conserve water, but they're also providing for insurance when the droughts do come. The stability this provides is giving the farmers the confidence to invest. It's giving them access to affordable credit. It's allowing them to become more productive so that they can afford their own insurance over time, without assistance. It's a virtuous cycle, and one that could be replicated throughout the developing world. After a lethal 1995 heat wave turned refrigerator trucks from the popular Taste of Chicago festival into makeshift morgues, Chicago became a recognized leader, tamping down on the urban heat island impact through opening cooling centers, outreach to vulnerable neighborhoods, planting trees, creating cool white or vegetated green roofs. This is City Hall's green roof, next to Cook County's [portion of the] roof, which is 77 degrees Fahrenheit hotter at the surface. Washington, D.C., last year, actually led the nation in new green roofs installed, and they're funding this in part thanks to a five-cent tax on plastic bags. They're splitting the cost of installing these green roofs with home and building owners. The roofs not only temper urban heat island impact but they save energy, and therefore money, the emissions that cause climate change, and they also reduce stormwater runoff. So some solutions to heat can provide for win-win-wins.
По-друге, підготовка до спеки і посухи. Фермери стикаються з проблемами посухи від Азії до Африки, від Австралії до Оклагоми, в той час, як через хвилі спеки, пов'язаної зі зміною клімату, загинули десятки тисяч людей у Західній Європі в 2003, і, знову ж таки, в Росії в 2010. У Ефіопії, 70 відсотків, це означає, що 70 відсотків населення залежить від кількості опадів для свого існування. Організації Oxfam і Swiss Re, разом із фондом Рокфеллера, допомагають таким фермерам як цей чоловік, будувати похилі тераси і знаходити інші способи економити воду, aле вони також передбачають страхування, коли посухи все ж таки настають. Це забезпечує стабільність, що дає фермерам впевненість, щоб інвестувати. Це дає їм доступ до недорогих кредитів. Це дозволяє їм стати більш продуктивними так, що вони можуть дозволити собі з плином часу своє власне страхування, без сторонньої допомоги. Це - спіраль успіху, і вона може бути повторена в країнах, що розвиваються. Після смертельної хвилі спеки 1995 року, яка перетворила морозильники популярного фестивалю "Смак Чикаго" в тимчасові морги, Чикаго став визнаним лідером, в боротьбі з міським тепловим впливом острова шляхом відкриття центрів охолодження, охоплюючи вразливі райони, насаджуючи дерева, створюючи прохолодні білі або озеленені покрівлі. Це - озеленений дах мерії, поряд із частиною даху округу Кук, де на 77 градусів за Фаренгейтом гарячіше на поверхні. Вашингтон, округ Колумбія, фактично привів країну до встановлення нових озеленених дахів, і вони фінансують це почасти завдяки п'ятивідсотковому податку на пластикові пакети. Вони ділять витрати по установці цих озеленених дахів із домовласниками. Ці покрівлі не тільки зменшують вплив міського теплового острова, але й економлять енергію, і внаслідок цього гроші, викиди, що спричинять зміни клімату, і вони також зменшують кількість стоків, що спричинені зливами. Таким чином, певні рішення щодо спеки можуть забезпечити безпрограшні перемоги.
Third, adapting to rising seas. Sea level rise threatens coastal ecosystems, agriculture, even major cities. This is what one to two meters of sea level rise looks like in the Mekong Delta. That's where half of Vietnam's rice is grown. Infrastructure is going to be affected. Airports around the world are located on the coast. It makes sense, right? There's open space, the planes can take off and land without worrying about creating noise or avoiding tall buildings. Here's just one example, San Francisco Airport, with 16 inches or more of flooding. Imagine the staggering cost of protecting this vital infrastructure with levees. But there might be some changes in store that you might not imagine. For example, planes require more runway for takeoff because the heated, less dense air, provides for less lift. San Francisco is also spending 40 million dollars to rethink and redesign its water and sewage treatment, as water outfall pipes like this one can be flooded with seawater, causing backups at the plant, harming the bacteria that are needed to treat the waste. So these outfall pipes have been retrofitted to shut seawater off from entering the system.
По- третє, пристосування до зростаючого рівня морів. Підвищення рівня моря загрожує береговим екосистемам, сільському господарству, навіть головним містам. Ось як одно-двометрове підвищення рівня моря виглядає у дельті річки Меконг. Ось тут і вирощується половина рису В'єтнаму. Це також може завдати шкоди інфраструктурі. Аеропорти по всьому світу розташовані на узбережжі. Це має сенс, чи не так? Це відкритий простір, де літаки можуть злітати і приземлятися, не турбуючись про створення шуму чи оминання високих будівель. Ось тільки один приклад, Аеропорт Сан-Франциско, де рівень затоплення є 16, а то і більше дюймів. Уявіть приголомшливі витрати на захист цієї життєвоважливої інфраструктури через спорудження дамб. Проте можуть бути певні зміни, які ви не можете собі уявити. Наприклад, літаки вимагають більшої злітно-посадкової смуги для зльоту, тому що розжарене, менш щільне повітря, забезпечує менший підйом. Сан-Франциско також витрачає 40 мільйонів доларів на повторний розгляд і переконструювання водної системи і системи очищення стічних вод, так як водовідвідні труби, як ось ця, можуть бути затоплені морською водою, спричиняючи пробки на заводі, наносячи шкоду мікрорганізмам, які необхідні для переробки відходів. Тому ці відвідні труби були удосконалені, щоб вберегти систему від потрапляння морської води.
Beyond these technical solutions, our work at the Georgetown Climate Center with communities encourages them to look at what existing legal and policy tools are available and to consider how they can accommodate change. For example, in land use, which areas do you want to protect, through adding a seawall, for example, alter, by raising buildings, or retreat from, to allow the migration of important natural systems, such as wetlands or beaches? Other examples to consider. In the U.K., the Thames Barrier protects London from storm surge. The Asian Cities Climate [Change] Resilience Network is restoring vital ecosystems like forest mangroves. These are not only important ecosystems in their own right, but they also serve as a buffer to protect inland communities. New York City is incredibly vulnerable to storms, as you can see from this clever sign, and to sea level rise, and to storm surge, as you can see from the subway flooding. But back above ground, these raised ventilation grates for the subway system show that solutions can be both functional and attractive. In fact, in New York, San Francisco and London, designers have envisioned ways to better integrate the natural and built environments with climate change in mind. I think these are inspiring examples of what's possible when we feel empowered to plan for a world that will be different.
Крім цих технічних рішень наша робота з громадами у Джорджтаунському центрі клімату закликає їх поглянути, які існуючі правові та політичні інструменти є доступними, і розглянути, як вони можуть пристосуватися до змін. Наприклад, у землевикористанні, які області ви хочете захистити, шляхом спорудження дамби, скажімо, за рахунок піднесення будинків, чи відступу від берегової лінії, щоб забезпечити міграцію важливих природних систем таких, як заболочені землі чи пляжі? Ось інші приклади, що варті уваги. У Великобританії Темзький Бар'єр захищає Лондон від штормових хвиль. Мережа азійських міст зі стійким кліматом (ACCCRN) відновлює життєво важливі екосистеми такі, як мангрові ліси. Це, власне, не лише важливі екосистеми, але вони також служать буфером для захисту громад всередині країни. Нью Йорк є надзвичайно вразливим до штормів, що можна побачити з цього розумного знаку, і до підвищенння рівня моря, і до штормових хвиль, як ви можете побачити з затоплення метро. Але повертаючись до надземної частини, ці підняті вентиляційні решітки для системи метро показують, що рішення можуть бути як функціональні, так і привабливі. Насправді, у Нью Йорку, Сан-Франциско і Лондоні дизайнери передбачили способи краще інтегрувати природні і штучні середовища, беручи до уваги зміну клімату. Я вважаю, це - надихаючі приклади того, що стає можливим, коли ми відчуваємо себе в силі проектувати світ, який буде іншим.
But now, a word of caution. Adaptation's too important to be left to the experts. Why? Well, there are no experts. We're entering uncharted territory, and yet our expertise and our systems are based on the past. "Stationarity" is the notion that we can anticipate the future based on the past, and plan accordingly, and this principle governs much of our engineering, our design of critical infrastructure, city water systems, building codes, even water rights and other legal precedents. But we can simply no longer rely on established norms. We're operating outside the bounds of CO2 concentrations that the planet has seen for hundreds of thousands of years.
А зараз, невелике застереження. Пристосування є занадто важливим, щоб залишити його експертам. Чому? Ну, просто немає експертів. Ми вступаємо в незвідану територію, і, поки що, наш досвід і наші системи грунтуються на минулому. "Стаціонарність" означає поняття, коли ми можемо передбачати майбутнє базуючись на минулому, та планувати відповідно, і цей принцип керує великою частиною нашої техніки, нашим проектуванням цінної інфраструктури, систем міського водопроводу, будівельних норм і правил, і навіть правами на воду і іншими правовими прецедентами. Але ми просто не можемо більше покладатися на встановлені норми. Ми працюємо поза межами допустимої концентрації СО2, яка на планеті спостерігається сотні тисяч років.
The larger point I'm trying to make is this. It's up to us to look at our homes and our communities, our vulnerabilities and our exposures to risk, and to find ways to not just survive, but to thrive, and it's up to us to plan and to prepare and to call on our government leaders and require them to do the same, even while they address the underlying causes of climate change. There are no quick fixes. There are no one-size-fits-all solutions. We're all learning by doing. But the operative word is doing.
Я веду до наступного. Від нас залежить, чи ми подивимось на наші домівки і спільноти, наші вразливі місця і піддавання ризику, і чи знайдемо способи не лише вижити, але й процвітати, і також від нас залежить, чи ми плануємо і готуємося і закликаємо наших глав урядів та вимагаємо від них здійснювати те саме, навіть, якщо вони і вживають заходів для запобігання кліматичним змінам. Не існує швидких рішень. Нема єдиного підходу до всіх вирішень. Ми всі навчаємось в процесі роботи. Але ключове слово тут робота.
Thank you.
Дякую. (Оплески)
(Applause)