This is the skyline of my hometown, New Orleans. It was a great place to grow up, but it's one of the most vulnerable spots in the world. Half the city is already below sea level. In 2005, the world watched as New Orleans and the Gulf Coast were devastated by Hurricane Katrina. One thousand, eight hundred and thirty-six people died. Nearly 300,000 homes were lost. These are my mother's, at the top -- although that's not her car, it was carried there by floodwaters up to the roof -- and that's my sister's, below. Fortunately, they and other family members got out in time, but they lost their homes, and as you can see, just about everything in them.
Acesta este peisajul orașului meu natal, New Orleans. A fost un loc minunat în care să copilărești, dar este unul dintre cele mai vulnerabile locuri din lume. Jumătate din oraş este deja sub nivelul mării. În 2005, lumea privea cum New Orleans și Coasta Golfului erau devastate de uraganul Katrina. 1.836 de oameni au murit. Aproape 300.000 de gospodării au fost distruse. Aceasta e casa mamei, cea de deasupra, dar aceea nu este mașina ei, a fost adusă acolo de ape până la acoperiș, iar casa de jos e a surorii mele. Din fericire, ea și ceilalți membri ai familiei au fost evacuați la timp, dar și-au pierdut casele, după cum se vede, cu aproape tot ce era în ele.
Other parts of the world have been hit by storms in even more devastating ways. In 2008, Cyclone Nargis and its aftermath killed 138,000 in Myanmar. Climate change is affecting our homes, our communities, our way of life. We should be preparing at every scale and at every opportunity. This talk is about being prepared for, and resilient to the changes that are coming and that will affect our homes and our collective home, the Earth.
Și alte părți ale lumii au fost lovite de furtuni, fiind devastate chiar și mai mult. În 2008, ciclonul Nargis și ce a urmat a luat 138.000 de vieți în Myanmar. Schimbările climatice ne afectează gospodăriile, comunitățile, modul de trai. Trebuie să ne pregătim la orice scară și cu orice ocazie. Acest discurs e despre a fi pregătit și rezistent în fața schimbările care vor veni și ne vor afecta gospodăriile și casa noastră, Pământul.
The changes in these times won't affect us all equally. There are important distributional consequences, and they're not what you always might think. In New Orleans, the elderly and female-headed households were among the most vulnerable. For those in vulnerable, low-lying nations, how do you put a dollar value on losing your country where you ancestors are buried? And where will your people go? And how will they cope in a foreign land? Will there be tensions over immigration, or conflicts over competition for limited resources? It's already fueled conflicts in Chad and Darfur. Like it or not, ready or not, this is our future.
Schimbările acestor vremuri ne vor afecta diferit. Distribuția spațială va suferi consecințe importante și nu sunt totdeauna cele la care ne gândim. În New Orleans, gospodăriile mai vechi, conduse de femei au fost cele mai afectate. În cazul națiunilor vulnerabile, nedezvoltate, ce valoare are pierderea pământului în care îți sunt îngropați străbunii? Și unde vor merge oamenii? Și cum se vor descurca pe pământ străin? Vor fi oare tensiuni pe tema imigranților sau conflicte în competiția pentru resursele limitate? Deja au fost conflicte în Ciad și Darfur. Ne place sau nu, pregătiți sau nu, acesta e viitorul nostru.
Sure, some are looking for opportunities in this new world. That's the Russians planting a flag on the ocean bottom to stake a claim for minerals under the receding Arctic sea ice. But while there might be some short-term individual winners, our collective losses will far outweigh them. Look no further than the insurance industry as they struggle to cope with mounting catastrophic losses from extreme weather events. The military gets it. They call climate change a threat multiplier that could harm stability and security, while governments around the world are evaluating how to respond.
Desigur, unii caută oportunități în această nouă lume. Din acest motiv rușii au amplasat un steag pe fundul oceanului pentru a pretinde mineralele de sub calota glaciară arctică. Dar cu toate că pot fi unii care câștigă pe termen scurt, pierderile noastre colective le vor depăși cu mult. Priviți doar companiile de asigurări care se luptă să facă față creșterii pierderilor catastrofale cauzate de condițiile climatice extreme. Cei din armată înţeleg situaţia. Consideră schimbarea climatică o ameninţare ce afectează stabilitatea şi securitatea, în timp ce guvernele din toată lumea evaluează modalităţi de a răspunde.
So what can we do? How can we prepare and adapt? I'd like to share three sets of examples, starting with adapting to violent storms and floods. In New Orleans, the I-10 Twin Spans, with sections knocked out in Katrina, have been rebuilt 21 feet higher to allow for greater storm surge. And these raised and energy-efficient homes were developed by Brad Pitt and Make It Right for the hard-hit Ninth Ward. The devastated church my mom attends has been not only rebuilt higher, it's poised to become the first Energy Star church in the country. They're selling electricity back to the grid thanks to solar panels, reflective paint and more. Their March electricity bill was only 48 dollars. Now these are examples of New Orleans rebuilding in this way, but better if others act proactively with these changes in mind. For example, in Galveston, here's a resilient home that survived Hurricane Ike, when others on neighboring lots clearly did not. And around the world, satellites and warning systems are saving lives in flood-prone areas such as Bangladesh.
Ce putem face? Cum să ne pregătim şi cum să ne adaptăm? Aş vrea să vă dau trei seturi de exemple începând cu adaptarea la furtuni violente şi inundaţii. În New Orleans, podurile gemene I-10, ce au avut câteva părți spulberate de Katrina, au fost reconstruite la o înălţime mai mare cu 6,4 metri pentru a face faţă furtunilor. Iar aceste locuinţe înălţate şi eficiente energetic au fost proiectate de Brad Pitt şi Make It Right pentru mult afectatul Ninth Ward. Biserica devastată unde mergea mama mea nu numai că a fost reconstruită mai sus, ci devine prima biserică de clasă Energy Star din ţară. Ei vând energie electrică datorită panourilor solare, vopselei reflectorizante etc. Factura electrică pe martie e de 48 de dolari. Acestea sunt exemple din reconstrucţia New Orleans-ului, dar ar fi bine dacă și alții ar acționa proactiv luând în calcul aceste schimbări. Iată o casă solidă din Galveston, care a făcut faţă uraganului Ike pe când cele din împrejurimi clar că nu au rezistat. Şi în toată lumea, sateliţii şi sistemele de avertizare salvează vieţi în zonele inundabile precum cele din Bangladesh.
But as important as technology and infrastructure are, perhaps the human element is even more critical. We need better planning and systems for evacuation. We need to better understand how people make decisions in times of crisis, and why. While it's true that many who died in Katrina did not have access to transportation, others who did refused to leave as the storm approached, often because available transportation and shelters refused to allow them to take their pets. Imagine leaving behind your own pet in an evacuation or a rescue. Fortunately in 2006, Congress passed the Pet Evacuation and Transportation Standards Act (Laughter) — it spells "PETS" — to change that.
Dar oricât de importante sunt tehnologia şi infrastructura, poate factorul uman este chiar mai important. E nevoie de o îmbunătățire a planificării şi a sistemelor de evacuare. E nevoie să înţelegem mai bine cum iau oamenii decizii în momente de criză şi motivele acestora. Deși unii au murit în timpul uraganului pentru că nu au avut acces la transport, alții care puteau pleca au refuzat în timp ce furtuna se apropia, adesea pentru că mijloacele de transport şi refugiile disponibile refuzau să primească animale de companie. Imaginaţi-vă cum ar fi să vă abandonaţi animalul într-o operaţiune de evacuare. Din fericire în 2006 Congresul a promulgat Standardele Evacuării şi Transportării Animalelor de Companie (Râsete)
Second, preparing for heat and drought. Farmers are facing challenges of drought from Asia to Africa, from Australia to Oklahoma, while heat waves linked with climate change have killed tens of thousands of people in Western Europe in 2003, and again in Russia in 2010. In Ethiopia, 70 percent, that's 7-0 percent of the population, depends on rainfall for its livelihood. Oxfam and Swiss Re, together with Rockefeller Foundation, are helping farmers like this one build hillside terraces and find other ways to conserve water, but they're also providing for insurance when the droughts do come. The stability this provides is giving the farmers the confidence to invest. It's giving them access to affordable credit. It's allowing them to become more productive so that they can afford their own insurance over time, without assistance. It's a virtuous cycle, and one that could be replicated throughout the developing world. After a lethal 1995 heat wave turned refrigerator trucks from the popular Taste of Chicago festival into makeshift morgues, Chicago became a recognized leader, tamping down on the urban heat island impact through opening cooling centers, outreach to vulnerable neighborhoods, planting trees, creating cool white or vegetated green roofs. This is City Hall's green roof, next to Cook County's [portion of the] roof, which is 77 degrees Fahrenheit hotter at the surface. Washington, D.C., last year, actually led the nation in new green roofs installed, and they're funding this in part thanks to a five-cent tax on plastic bags. They're splitting the cost of installing these green roofs with home and building owners. The roofs not only temper urban heat island impact but they save energy, and therefore money, the emissions that cause climate change, and they also reduce stormwater runoff. So some solutions to heat can provide for win-win-wins.
— prescurtat „PETS” — pentru ca asta să nu se mai întâmple. În al doilea rând, pregătirea pentru caniculă şi secetă. Fermierii se luptă cu seceta din Asia până în Africa, din Australia la Oklahoma, iar fronturile caniculare asociate schimbării climatice au ucis zeci de mii de oameni în Europa de vest în 2003 şi în Rusia în 2010. În Etiopia, 70% din populaţie depinde de precipitaţii pentru a supravieţui. Oxfam, Swiss Re și Fundaţia Rockefeller îi ajută pe fermierii ca acesta să construiască terase şi să găsească alte căi de a stoca apa, dar oferă şi despăgubiri în caz de secetă. Stabilitate oferită le dă încredere fermierilor să investească. Le asigură acces la credite pe care şi le pot permite. Le permite să crească productivitatea ca să-şi poată plăti, cu timpul, asigurarea fără asistenţă financiară. Este un ciclu virtuos care poate fi replicat în toate țările în dezvoltare. După ce valul de căldură letal din 1995 a transformat autocamioanele frigorifice de la popularul festival Taste of Chicago în morgi improvizate, Chicago a devenit un lider recunoscut, atenuând impactul arşiţei urbane prin deschiderea de centre de răcorire, ajutarea zonelor limitrofe vulnerabile, plantarea de arbori, crearea de acoperişuri răcoroase sau verzi. Aici e acoperişul verde al primăriei, lângă acoperişul lui Cook County care este cu 25 de grade mai fierbinte la suprafaţă. Washington, D.C., anul trecut a fost pe primul loc în instalarea de acoperişuri verzi, iar finanţarea se face printr-o taxă de cinci cenţi pe pungile de plastic. Costurile instalării acestora sunt suportate în comun cu proprietarii apartamentelor. Acoperişurile nu numai că diminuează impactul arşiţei urbane, ci economisesc energie și bani, reduc emisiile ce cauzează schimbările climatice şi reţin apa furtunilor. Astfel măsurile luate împotriva arşiţei pot aduce multe beneficii.
Third, adapting to rising seas. Sea level rise threatens coastal ecosystems, agriculture, even major cities. This is what one to two meters of sea level rise looks like in the Mekong Delta. That's where half of Vietnam's rice is grown. Infrastructure is going to be affected. Airports around the world are located on the coast. It makes sense, right? There's open space, the planes can take off and land without worrying about creating noise or avoiding tall buildings. Here's just one example, San Francisco Airport, with 16 inches or more of flooding. Imagine the staggering cost of protecting this vital infrastructure with levees. But there might be some changes in store that you might not imagine. For example, planes require more runway for takeoff because the heated, less dense air, provides for less lift. San Francisco is also spending 40 million dollars to rethink and redesign its water and sewage treatment, as water outfall pipes like this one can be flooded with seawater, causing backups at the plant, harming the bacteria that are needed to treat the waste. So these outfall pipes have been retrofitted to shut seawater off from entering the system.
În al treilea rând, adaptarea la creşterea nivelului mărilor. Această creştere ameninţă ecosistemele de coastă, agricultura, chiar şi unele oraşe mari. Aşa arată o creştereacu 1-2 metri a nivelului mării în Delta Mekongului. Aici se cultivă jumătate din orezul Vietnamului. Infrastructura va fi afectată. În lume, multe aeroporturi se află pe coastă. Şi e logic, nu? E spaţiu deschis, avioanele pot decola şi ateriza fără a ne îngrijora de zgomot sau evitarea clădirilor înalte. Un singur exemplu, aeroportul din San Francisco cu 40 cm de apă sau peste. Imaginaţi-vă costul uriaş al îndiguirii acestei infrastructuri vitale. Dar s-ar putea produce şi unele schimbări pe care nu vi le puteţi imagina. De exemplu, avioanele necesită o pistă mai lungă pentru decolare pentru că aerul cald, mai puţin dens, poate asigura o portanţă mai mică. San Francisco cheltuiește 40 de milioane de dolari pentru a regândi şi reproiecta sistemul de canalizare, deoarece canalele de scurgere ca acesta pot fi inundate cu apă de mare, ducând la acumulări în sistem, afectând bacteriile ce descompun deşeurile. Aceste canale de scurgere au fost reproiectate pentru a nu permite apei sărate să intre în sistem.
Beyond these technical solutions, our work at the Georgetown Climate Center with communities encourages them to look at what existing legal and policy tools are available and to consider how they can accommodate change. For example, in land use, which areas do you want to protect, through adding a seawall, for example, alter, by raising buildings, or retreat from, to allow the migration of important natural systems, such as wetlands or beaches? Other examples to consider. In the U.K., the Thames Barrier protects London from storm surge. The Asian Cities Climate [Change] Resilience Network is restoring vital ecosystems like forest mangroves. These are not only important ecosystems in their own right, but they also serve as a buffer to protect inland communities. New York City is incredibly vulnerable to storms, as you can see from this clever sign, and to sea level rise, and to storm surge, as you can see from the subway flooding. But back above ground, these raised ventilation grates for the subway system show that solutions can be both functional and attractive. In fact, in New York, San Francisco and London, designers have envisioned ways to better integrate the natural and built environments with climate change in mind. I think these are inspiring examples of what's possible when we feel empowered to plan for a world that will be different.
Pe lângă aceste soluţii tehnice, la Centrul Climatic Georgetown încurajăm comunităţile să studieze mijloacele legale şi instrumentele politice existente şi să vadă cum ar putea adresa aceste schimbări. De exemplu, în folosinţa funciară, ce zone s-ar dori apărate de exemplu prin construirea unui dig; modificate, prin ridicarea clădirilor; sau abandonate pentru a permite constituirea unor ecosisteme importante cum ar fi cele de mlaştină sau plajă? Alte exemple demne de luat în considerare. În Anglia, Barajul Tamisei protejează Londra de furtunile cu averse. Reţeaua Oraşelor Asiatice de Rezistenţă împotriva Schimbărilor Climatice reface ecosistemele vitale cum ar fi pădurile de mangrove. Acestea nu sunt doar ecosisteme importante în sine, ci au şi rol de zonă tampon ce protejează comunităţile limitrofe. Oraşul New York este extrem de vulnerabil la furtuni, după cum se vede din această pictogramă, la creşterea nivelului mării şi la furtunile cu averse, după cum se vede din inundaţiile din metrou. Dar deasupra, aceste gratii înălțate de aerisire a metroului demonstrează că soluţiile pot fi atât funcţionale, cât şi atractive. De fapt în New York, San Francisco şi Londra, proiectanţii au imaginat soluţii pentru o mai bună integrare a mediului construit cu cel natural, ţinând cont şi de schimbarea climatică. Cred că acestea sunt exemple grăitoare a ce se poate face când suntem împuterniciţi să proiectăm o lume ce va fi diferită.
But now, a word of caution. Adaptation's too important to be left to the experts. Why? Well, there are no experts. We're entering uncharted territory, and yet our expertise and our systems are based on the past. "Stationarity" is the notion that we can anticipate the future based on the past, and plan accordingly, and this principle governs much of our engineering, our design of critical infrastructure, city water systems, building codes, even water rights and other legal precedents. But we can simply no longer rely on established norms. We're operating outside the bounds of CO2 concentrations that the planet has seen for hundreds of thousands of years.
Dar să fim precauţi. Adaptarea e prea importantă pentru a fi lăsată pe mâna experţilor. De ce? Pentru că nu există experţi. Intrăm pe un teren virgin şi încă expertiza şi sistemele noastre se bazează pe trecut. „Staţionaritate” înseamnă că putem anticipa viitorul pe baza trecutului şi să ne facem planurile în consecinţă, iar acest principiu ne guvernează cea mai mare parte a ingineriei, proiectarea infrastructurii critice, reţelele de canalizare, normele de construcție, chiar şi dreptul la apă şi alte precedente legale. Dar pur şi simplu nu ne mai putem baza pe normele stabilite. Am depășit demult limita de concentraţie de CO2 pe care planeta a avut-o sute de mii de ani.
The larger point I'm trying to make is this. It's up to us to look at our homes and our communities, our vulnerabilities and our exposures to risk, and to find ways to not just survive, but to thrive, and it's up to us to plan and to prepare and to call on our government leaders and require them to do the same, even while they address the underlying causes of climate change. There are no quick fixes. There are no one-size-fits-all solutions. We're all learning by doing. But the operative word is doing.
Concluzia mai amplă ar fi asta: depinde de noi să ne analizăm casele, comunităţile, vulnerabilităţile şi expunerea la riscuri, şi să găsim soluţii nu doar pentru a supravieţui, ci pentru a prospera. Depinde de noi să planificăm şi să ne pregătim, să apelăm la liderii guvernelor şi să le cerem să facă la fel, chiar şi dacă aceştia tratează deja cauzele schimbărilor climatice. Nu există soluţii rapide. Nu există soluţii universal valabile. Cu toţii învăţăm din mers. Dar cuvântul cheie e să începem.
Thank you.
Vă mulţumesc!
(Applause)
(Aplauze)